John Goldstein: muziek.
Er zijn 4 films gevonden.

Tattle Tale

1992 | Komedie, Romantiek

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1992. Komedie van Baz Taylor. Met o.a. C. Thomas Howell, Ally Sheedy, Amanda Elwes, Catherine Rich en Pavel Douglas.

Bernard (Howell), een jonge acteur met meer ambitie dan geluk, krijgt eindelijk een rol. Hij moet product voor kinderen in een serie reclamefilmpjes aanprijzen. Als de opdrachtgevers lucht krijgen van een schandaalroman die zijn ex-vrouw Laura (Sheedy) gaat publiceren, annuleren ze de opdracht. In dit boek valt Laura ook de onlangs overleden hoge ambtenaar De Varenne aan en ze eist een deel van de erfenis op. De familie van deze laatste, in de persoon van Madame de Varenne (Rich), geeft een som geld aan Bernard om Laura in een val te lokken. Domme, idiote film die voor een komedie moet doorgaan. Het spelniveau staat op nul en de producenten denken waarschijnlijk hetzelfde over het I.Q. van de kijker. Het scenario dat vol romantiek en humor zou moeten zitten, maar infantiel overkomt, is van de hand van Charles Gale. Een belediging voor de kijker.

Road To Ruin

1992 | Romantiek, Komedie

Frankrijk​/​​België​/​​Verenigde Staten 1992. Romantiek van Charlotte Brändström. Met o.a. Peter Weller, Carey Lowell, Michel Duchaussoy, Nathalie Auffret en Pierre Belot.

Geld, macht en vrouwen. Zakenman Weller heeft er geen gebrek aan. Het lijkt wel alsof alles wat hij aanraakt in goud verandert. Tijdens een vernissage ontmoet hij de sensuele Lowell. Tot zijn grote verbazing wijst zij hem af. Ze vindt hem een arrogante, onbeschaamde vervelende kerel. Uiteindelijk gaat ze toch ook voor de bijl door zijn verkoopstechniek... of is het zijn geld? Dat wil hij koste wat kost uitzoeken. Hij zet een leugentje op stapel dat echter uit de hand loopt. Flauwe, ongeloofwaardige romantische komedie die op het randje van het stupide balanceert. Weller en Lowell trachten er door hun spontaniteit nog iets van te redden, maar het scenario van Erik Anjou, naar een verhaal van Richard Gitelson en Eric Freiser, geeft hen weinig mogelijkheden. Gefilmd in Parijs door Jean-Yves Le Mener.

R.S.V.P.

1992 | Romantiek, Komedie

Frankrijk​/​​Verenigde Staten​/​​België​/​​Canada 1992. Romantiek van Paolo Barzman. Met o.a. Patrick Dempsey, Kelly Lynch, Gérard Rinardi, Catherine Alcove en Paul Bandey.

De internationaal befaamde Amerikaanse advocaat Dempsey zal in Parijs in het huwelijk treden met de mooie kunstschilderes Lynch, van adellijke afkomst. Hij rekent er dan ook op dat de kardinaal hun huwelijk zal willen inzegenen en hoopt dat de paus die juist op bezoek is in Frankrijk, de plechtigheid zal willen bijwonen. Het kan de toeschouwer geen bal schelen of kardinaal en paus toeschietelijk zijn of niet. De meesten zullen trouwens al lang afgehaakt hebben voor het zover is, want zoveel banaliteiten in [KA1]e[KA1]en film kom je niet zo gauw tegen. Bedoeld voor de bioscoop verdween de film dan ook binnen de week uit de zalen in Parijs om (vruchteloos) naar liefhebbers te zoeken op video of tv. Deze onzin werd geschreven door Tony Gilroy en in beeld gezet door Yves Dahan. Hoe Dempsey en Lynch hun faam voor dit onding op het spel hebben gezet is een onbeantwoorde vraag. Ook bekend als FOR BETTER AND FOR WORSE.

Hot Chocolate

1992 | Romantiek, Komedie, Experimenteel

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1992. Romantiek van Josée Dayan. Met o.a. Bo Derek, Robert Hays, François Marthouret, Patricia Millardet en Vincent Cassel.

Doorzichtige romantische klucht over Texaanse zakenvrouw Derek die in Frankrijk een fabriek wil kopen, waar chocolade truffels gemaakt worden. De eigenaar Marthouret is een vriendelijke maar excentrieke vent en zijn chauffeur Hays een vrouwenjager, die in Derek een nieuwe prooi ziet. Het scenario van Ginny Cerrella en Maryedith Burrell is flauw en heeft slechts sporadisch een komische inval. Het enige personage dat belangstelling kan wekken is Hesseman, die een kostelijke John Huston-persiflage ten beste geeft als Derek's vader. Derek zelf bewijst nogmaals van alle acteertalent gespeend te zijn. Gemaakt voor de bioscoop; verdwenen na enkele voorstellingen wegens begrijpelijk gebrek aan belangstelling en verbannen naar tv- en videocircuit. Scenario van Ginny Cerella en Maryedith Burrell. Fotografie van Jean- Pierre Aliphat.