Pierre-Loup Rajot

Moi et mon blanc

Frankrijk 2003. Komedie van S. Pierre Yameogo. Met o.a. Anne Roussel, Pierre-Loup Rajot, Serge Bayala en Serge Bayala.

La bicyclette bleue

Duitsland​/​​Italië​/​​België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 2000. Oorlogsfilm van Thierry Binisti. Met o.a. Laetitia Casta, Georges Corraface, Silvia De Santis, Virgile Bayle en François Marthouret.

Drôle de Félix

Frankrijk 2000. Komedie van Olivier Ducastel en Jacques Martineau. Met o.a. Sami Bouajila, Pierre-Loup Rajot, Patachou, Ariane Ascaride en Charly Sergue.

Vrolijke Felix' is een oprechte roadmovie over de opgewekte dertiger Felix, een Franse homoseksueel van Arabische komaf. Felix is seropositief maar hij is meer bezig met het welzijn van zijn favoriete soapies dan met zijn gezondheid. Toch wil hij graag zijn vader ontmoeten die waarschijnlijk in Marseille woont. Hij vertrekt te voet en onderweg ontmoet hij talloze zonderlingen die hem aan het denken zetten over de waarde van vriendschap versus familie. Winnaar van de Teddybeer in Berlijn voor het 'verfrissende portret van een man met HIV die de zonnige kant van zijn leven en zijn gekozen familie ontdekt'.

Voyous voyelles

Frankrijk 1999. Komedie van Serge Meynard. Met o.a. Olivia Bonamy, Audrey Tautou, Axelle Ade-Pasdeloup, Didier Bezace en Serge Hazanavicius.

In Montreuil, een oostelijke banlieue van Parijs, zitten de zusjes Léa en Aurélie sinds het wegvallen van hun vader op een kleincrimineel dood spoor. Wanneer ze het pad kruisen van Anne-Sophie, een in de liefde bedrogen bourgeoise uit Versailles, ontfermen ze zich over haar. En rekruteren de nieuwe voor het inpalmen en vervolgens beroven van mannen. Rouw, wrok, ontbrekende vaders, geprivilegieerd versus achtergesteld: een mooi boeketje thema's tekent deze aardige voorstadvertelling. De al te gewiekste dialoog is wel besteed aan de energieke en sterk samenspelende actrices. Met Nederlandse ondertiteling.

La nouvelle Ève

Frankrijk​/​​Portugal 1999. Drama van Catherine Corsini. Met o.a. Karin Viard, Pierre-Loup Rajot, Sergi López, Catherine Frot en Mireille Roussel.

Karin Viard speelt een postfeministische biseksuele bohemienne, wars van kinderen en kinderwensen, overzelfbewust dolend door Parijs op zoek naar bevestiging van haar geforceerde eigenheid, terwijl ze heimelijk hunkert naar een ouderwets dominante man. Rajot speelt de voor haar onweerstaanbare salonsocialist, getrouwd en onbereikbaar, en López verzorgt de rol van de woest aantrekkelijk ongecompliceerde vrachtrijder. Regisseur en scenarist Corsini lepelt op papier een stereotiep grootstedelijke relatieklucht op, maar Viard verliest zich geen moment in pastiche. Haar droevige personage wordt gaandeweg het verhaal steeds levensechter, waardoor de film bijblijft als een heuse ontmoeting.

La revanche de Lucy

Burkina Faso​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Janusz Mrozowski. Met o.a. Désiré Koumsongo, Adrienne Koutouan, Aïssa Maïga, Tom Novembre en Ann-Gisel Glass.

Karin Viard speelt een postfeministische biseksuele bohemienne, wars van kinderen en kinderwensen, overzelfbewust dolend door Parijs op zoek naar bevestiging van haar geforceerde eigenheid, terwijl ze heimelijk hunkert naar een ouderwets dominante man. Rajot speelt de voor haar onweerstaanbare salonsocialist, getrouwd en onbereikbaar, en López verzorgt de rol van de woest aantrekkelijk ongecompliceerde vrachtrijder. Regisseur en scenarist Corsini lepelt op papier een stereotiep grootstedelijke relatieklucht op, maar Viard verliest zich geen moment in pastiche. Haar droevige personage wordt gaandeweg het verhaal steeds levensechter, waardoor de film bijblijft als een heuse ontmoeting.

La clef des champs

Frankrijk 1998. Drama van Charles Nemes. Met o.a. Christine Boisson, Catherine Rouvel, Thérèse Liotard, Jean-Claude Dauphin en Amandine Chauveau.

Karin Viard speelt een postfeministische biseksuele bohemienne, wars van kinderen en kinderwensen, overzelfbewust dolend door Parijs op zoek naar bevestiging van haar geforceerde eigenheid, terwijl ze heimelijk hunkert naar een ouderwets dominante man. Rajot speelt de voor haar onweerstaanbare salonsocialist, getrouwd en onbereikbaar, en López verzorgt de rol van de woest aantrekkelijk ongecompliceerde vrachtrijder. Regisseur en scenarist Corsini lepelt op papier een stereotiep grootstedelijke relatieklucht op, maar Viard verliest zich geen moment in pastiche. Haar droevige personage wordt gaandeweg het verhaal steeds levensechter, waardoor de film bijblijft als een heuse ontmoeting.

Les corps ouverts

Frankrijk 1997. Korte film van Sébastien Lifshitz. Met o.a. Margot Abascal, Pierre-Loup Rajot en Yasmine Belmadi.

Karin Viard speelt een postfeministische biseksuele bohemienne, wars van kinderen en kinderwensen, overzelfbewust dolend door Parijs op zoek naar bevestiging van haar geforceerde eigenheid, terwijl ze heimelijk hunkert naar een ouderwets dominante man. Rajot speelt de voor haar onweerstaanbare salonsocialist, getrouwd en onbereikbaar, en López verzorgt de rol van de woest aantrekkelijk ongecompliceerde vrachtrijder. Regisseur en scenarist Corsini lepelt op papier een stereotiep grootstedelijke relatieklucht op, maar Viard verliest zich geen moment in pastiche. Haar droevige personage wordt gaandeweg het verhaal steeds levensechter, waardoor de film bijblijft als een heuse ontmoeting.

Le cri du corbeau

België​/​​Frankrijk 1997. Thriller van Serge Meynard. Met o.a. Dominique Reymond, Isabelle Renauld, Jacques Spiesser, Vincent Blanc en Pierre-Loup Rajot.

Karin Viard speelt een postfeministische biseksuele bohemienne, wars van kinderen en kinderwensen, overzelfbewust dolend door Parijs op zoek naar bevestiging van haar geforceerde eigenheid, terwijl ze heimelijk hunkert naar een ouderwets dominante man. Rajot speelt de voor haar onweerstaanbare salonsocialist, getrouwd en onbereikbaar, en López verzorgt de rol van de woest aantrekkelijk ongecompliceerde vrachtrijder. Regisseur en scenarist Corsini lepelt op papier een stereotiep grootstedelijke relatieklucht op, maar Viard verliest zich geen moment in pastiche. Haar droevige personage wordt gaandeweg het verhaal steeds levensechter, waardoor de film bijblijft als een heuse ontmoeting.

L'amour à l'ombre

Frankrijk 1997. Komedie van Philippe Venault. Met o.a. Tom Novembre, Yves Afonso, Bernadette Lafont, Elise Tielrooy en Tansou.

Karin Viard speelt een postfeministische biseksuele bohemienne, wars van kinderen en kinderwensen, overzelfbewust dolend door Parijs op zoek naar bevestiging van haar geforceerde eigenheid, terwijl ze heimelijk hunkert naar een ouderwets dominante man. Rajot speelt de voor haar onweerstaanbare salonsocialist, getrouwd en onbereikbaar, en López verzorgt de rol van de woest aantrekkelijk ongecompliceerde vrachtrijder. Regisseur en scenarist Corsini lepelt op papier een stereotiep grootstedelijke relatieklucht op, maar Viard verliest zich geen moment in pastiche. Haar droevige personage wordt gaandeweg het verhaal steeds levensechter, waardoor de film bijblijft als een heuse ontmoeting.

Au Petit Marguery

Frankrijk 1995. Komedie van Laurent Bénégui. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Aumont, Alain Begel, Marie Bunuel en Thomas Chabrol.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

Abus de confiance

Frankrijk 1993. Misdaad van Bernard Villiot. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Michel Duchaussoy, Pierre-Loup Rajot, François Caron en Christophe Odent.

Alex (Bourgine), Casanova (Rajot) en Mino (Caron) zijn inspecteurs van politie. Ze zitten in het GRAF[KA1]E-team (Groupe de Renseignements et d'Action contre les Fraudes Économiques). Ze zijn verbonden aan het Franse Ministerie van Financiën en Economische Zaken. Ze moeten de internationale economische en fiscale fraude bestrijden. Het trio voert een onderzoek naar een illegale handel in detonators. Er wordt een valstrik opgezet aan de grens, maar het plan loopt verkeerd en een van de douaniers wordt koelbloedig afgemaakt. De Vlaamse acteur Leysen speelt de rol van Hans Berger. Het scenario van Frédérique Topin en Sandra Topin is veel te complex, de regie mist punch. Ontgoochelend, want de acteurs doen hun best, vooral Odent als de angstaanjagende leider van een gevaarlijke secte.

Single

Frankrijk 1992. Romantiek van Michel Boisrond. Met o.a. Sabine Haudepin, Fanny Cottençon, Pierre-Loup Rajot, Yann Babilée en Lucienne Hamon.

Flauwe tragikomedie over een jonge vrouw, die vergeefs op zoek is naar de ware liefde. Na de zoveelste ruzie geeft Marie (Haudepin) haar vriend Philippe (Rajot) definitief de bons. Ze geniet met volle teugen van haar nieuwe bestaan als single. Althans zo doet zij zich voor tegenover haar hartsvriendin Claire (Cotten[KA10]con) en haar moeder (Hamon). In werkelijkheid lijdt ze onder de eenzaamheid en de onmacht iemand aan zich te binden. De vraag is wie er geïnteresseerd is in de relatieproblemen van Marie en waarom juist daarover een film gemaakt moest worden. Het scenario is van Annette Carducci, die hierop misschien antwoord kan geven. Het camerawerk is van Jacques Audrain. Ook bekend als SÉPARÉMENT VÔTRE.

Boulevard des Hirondelles

Frankrijk 1992. Drama van Josée Yanne. Met o.a. Élizabeth Bourgine, Christophe Bourseiller, Didier Sandre, Pierre-Loup Rajot en Elisabeht Bourgine.

Yanne baseerde zich op [KL]Ils partiront dans l`ivresse[KLE], het autobiografische boek van Lucie Aubrac. Het speelt in Lyon in 1943 - de tijd van Klaus Barbie en Jean Moulin. Het gaat over een vrouw (Bourgine) die haar man (en grote liefde) Rajot probeert te helpen ontsnappen uit de gevangenis waar hij wegkwijnt in afwachting van zijn executie door de nazi's. De regie is echter minder verheven dan de heldhaftige, verbluffende en ogenschijnlijk tot mislukken gedoemde daad. Van de ondragelijke spanning en van de angst van de verzetslieden komt helemaal niets over. Bourguine doet met haar bezielde spel wat zij kan om er toch nog iets van te maken. Scenario van regisseuse Yanne.

Histoire d'ombres

Frankrijk 1991. Misdaad van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Pierre-Loup Rajot, Ludmila Mikaël, Aurèle Doazan, Claude Rich en Thierry Fortineau.

Om te vergeten dat zijn boekhouder er met 600.000 Franse franken vandoor is trekt Antoine (Rajot) zich een paar dagen terug in een plattelandshotelletje. Daar komt hij een rijke visser tegen die de fout begaat tijdens het beoefenen van zijn geliefde sport om het leven te komen. De jonge mooie weduwe van laatstgenoemde wordt meteen verliefd op Antoine en bedankt hem voor het vermoorden van haar man, hetgeen hem natuurlijk in heel wat opzichten een hoop problemen bezorgt. Nauwkeurige bewerking van Herv[KA1]e Jaouen`s roman. Er moet gezegd worden dat de bewerkers/dialoogschrijvers (Pierre Fabre en Michel Grisolia) specialisten in hun vak zijn. Hoewel hij niet het talent van zijn vader Pierre heeft maakt de regisseur er een behoorlijke film met geloofwaardige personages van.

Cheb

Frankrijk​/​​Algerije 1991. Drama van Rachid Bouchareb. Met o.a. Mourad Bounaas, Pierre-Loup Rajot, Nozha Khouadra, Nadji Beida en Mohamed Nacef.

De negentien-jarige Merwan Kechida (Bounaas) woont sinds zijn eerste levensjaar in Frankrijk. Helaas bezit hij nog steeds de Algerijnse nationaliteit, en wordt uitgewezen. Van de ene op de andere dag bevindt hij zich in Algerije. Een pijnlijke confrontatie, want hij kent noch de taal noch de zeden en gewoonten. Zijn paspoort wordt meteen in beslag genomen, en hij wordt naar het Zuiden overgebracht om zijn militaire dienstplicht te vervullen, wat een zware beproeving zal zijn. Met zijn eerste speelfilm BATON ROUGE (1985) viel deze in 1953 geboren filmer al op. Hij maakt ruimschoots gebruik van zowel biografische als autobiografische gegevens, en het is duidelijk te merken dat hij de gevoelens in zijn film echt beleefd heeft. Op subtiele en genuanceerde wijze behandelt hij het actuele thema van de confrontatie tussen twee beschavingen. Eveneens lukt het hem er in visueel opzicht een gedicht van te maken, mede dankzij de beelden van Yousef Sahraoui.

Femme de voyou

Frankrijk 1990. Misdaad van Georges Birtschnansky. Met o.a. Gabrielle Lazure, Pierre-Loup Rajot, Michel Constantin en Roland Blanche.

Laurence (Lazure) is journaliste en het is liefde op het eerste gezicht, wanneer zij Julien (Rajot) ontmoet, hoewel hij toegeeft een dief te zijn. Maar dat doet er niet toe. Uiteraard laat Julien zich uiteindelijk arresteren, maar verwacht geen tragedie of film noir. Dit is niet meer dan het 33.478e werk dat (op alledaagse wijze) het gezegde 'Liefde maakt blind' verbeeldt, en over dit onderwerp zijn betere films gemaakt. Een slap verhaaltje, onophoudelijk gekwebbel en een regie waarbij weinig creativiteit aan de dag wordt gelegd. Alleen de persoonlijkheid van Constantin steekt boven dit middelmatige gedoe uit.

Jour après jour

Frankrijk 1989. Komedie van Alain Attal. Met o.a. Jacques Penot, Pierre-Loup Rajot, Jeanne Moreau, Gérard Blain en Sandrine Caron.

Drie onafscheidelijke vrienden: Bruno, Charlie en Fred. Door een stom ongeluk sterft Bruno. Vanaf dat moment storten zijn vrienden zich in een jacht op succes, macht, geld en liefde om de dood van Bruno te wreken, die ze wijten aan hun vroegere saaie bestaan. Door een jonge vrouw worden ze echter elkaars rivalen. Een goed gegeven, maar debuterend regisseur Attal maakte er een slappe film van. Scenario van de regisseur, camerawerk van Georges Barski.

La nuit bengali

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1988. Drama van Nicolas Klotz. Met o.a. Hugh Grant, Shabana Azmi, Supriya Pathak, John Hurt en Soumitra Chatterjee.

De regisseur bewerkte samen met Jean-Claude Carri[KA2]ere de roman [KL]La nuit bengali[KLE] van Mirc[KA1]ea Eliade. Over de avonturen en teleurstellingen in de liefde van een verdwaalde Brit in de high society-kringen van Bengalen. De vele personages, de prachtige beelden en het schitterende straatdecor van Alexandre Trauner bieden tegenwicht aan een onge[KA3]inspireerd tempo en een zeer oppervlakkige karakterbeschrijving. Wel getuigt deze eerste (te?) ambitieuze film van een veelbelovend talent. Er is ook een Engelse versie. Er is ook een Engelse versie: BENGALI NIGHT.

Haute Tension: Histoires d'ombres

Frankrijk 1988. Misdaad van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Pierre-Loup Rajot, Auréle Doazan, Claude Rich, Ludmila Mikaël en Thierry Fortino.

Verzekeringsmakelaar Rajot wordt door zijn accountant bedrogen. Als hij zijn wonden aan de Rivièra likt, maakt hij kennis met de oogverblindende echtgenote van een miljonair. Hij wordt tot over zijn oren verliefd op de feeks, die hem fataal wordt, als haar rijke man dood wordt aangetroffen. Hij hangt andermaal. Aardige film naar zeer bekend thema.

Coupe franche

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Sauné. Met o.a. Serge Reggiani, Julie Jézéquel, Guy Marchand, Pierre-Loup Rajot en Jean-Quentin Châtelain.

Deze eerste lange speelfilm speelt zich af in het schitterende landschap van de Ardèche en de Aude, waarvan Philippe Théaudière opvallend goed gebruik heeft weten te maken. Het gaat om een verslag van het dagelijks leven in een afgelegen zagerij met zijn bazen en zijn arbeiders. De gelijkenis met LES GRANDES GUEULES van Robert Enrico is overduidelijk maar nergens hinderlijk. Deze microkosmos met pleziertjes, verdriet, drama's, affectieve banden en confrontaties, wordt met korte, rake en levendige typeringen beschreven in een poëtisch realisme waarmee deze nieuwe regisseur in het voetspoor van Jean Renoir treedt.

Aduéfué

Ivoorkust 1988. Drama van Sijiri Bakaba. Met o.a. Mory Traoré, Pierre-Loup Rajot en Georges T. Benson.

Een jonge eerzuchtige kantoorbediende, besteedt meer dan hij verdient. Hij raakt door twee schurken betrokken bij een overval. Een gelijkenis over macht en geld en hoe corruptie mensen en een stad te gronde kan richten. Een aparte film.

Cent francs l'amour

Frankrijk 1986. Komedie van Jacques Richard. Met o.a. Richard Bohringer, Valérie Steffen, Sabine Delouvrier, Dominique Pinon en Maryse Déol.

Om voor een expositie het noodzakelijke kapitaal bij elkaar te krijgen moet een hongerige fotograaf op de avances van een rijke homoseksuele vriend ingaan. Maar hij vindt uiteindelijk een andere oplossing: optreden in een 'life-show' met de blonde Otie op wie hij verliefd wordt. Het eigenlijke thema van de film is interessant: zich prostitueren om in leven te blijven. Maar hierop wordt oppervlakkig ingegaan en meermalen met een al te grote inschikkelijkheid. Het spel is erg onevenwichtig en de muziek en de liedjes stinken evenzeer.

Bâton Rouge

Frankrijk 1985. Drama van Rachid Bouchareb. Met o.a. Jacques Penot, Pierre-Loup Rajot, Hammou Graia en Elaine Foster.

Drie werkloze jongeren gaan naar Amerika en hopen het daar te maken. Ze ontdekken dat de situatie daar niet veel verschilt met die in Frankrijk en verdienen er illegaal de kost. De politie pakt ze en stuurt ze gelijk terug naar Parijs alwaar zij een fast food-keten opzetten dankzij de contributies van 38 financiële partners. Aardig scenario maar een mislukte regie. Twee films in één waarbij het realisme weinig met de realiteit te maken heeft en de jongeren te dromerig en te zweverig overkomen.

Bras de fer

Frankrijk 1985. Oorlogsfilm van Gérard Vergez. Met o.a. Bernard Giraudeau, Christophe Malavoy, Ángela Molina, François Lalande en Thierry Ravel.

Pierre Wagnies ontdekt dat zijn chef, Delancourt, niemand minder is dan een oude vriend die met Camille getrouwd is, op wie hij destijds ook verliefd was. Delancourt blijkt overigens te werken voor de Britse geheime dienst. Ondanks hun tegengestelde belangen lijdt hun vriendschap er niet onder. Complexe intrige, verwarrend, de vertolking is niet altijd even gelijkmatig. Mathieu Carrière is bovendien niet overtuigend als Duitse officier. Niet goed afgewerkt, maar grotendeels interessant.

Souvenirs, souvenirs

Frankrijk 1984. Komedie van Ariel Zaïtoun. Met o.a. Christophe Malavoy, Pierre-Loup Rajot, Gabriel Lazure, Claude Brasseur en Marlène Jobert.

Rego (Malavoy) een popster, probeert naam te maken in die wereld en dat lukt hem, ondanks wat moeilijkheden en vijandelijkheden. Het verhaal is niet het meest interessant. Deze film beweert een Franse AMERICAN GRAFFITI te zijn, die de sfeer van de `dolle dwaze` (?) jaren 1960-70 generatie moet doen herleven. Muziek aan alle kanten dus en dat zal alle Rock 'n Roll fanaten en twintigers van die tijd wel bevallen. Een sympathieke maar naïeve film, voor deze generatie die nog steeds op haar eigen Jacques Becker wacht. Scenario van Daniel Saint-Hamont en regisseur Zeitoun.

Souvenir souvenirs

1984. Ariel Zeitoun. Met o.a. Gabrielle Lazure, Pierre-Loup Rajot en Christophe Malavoy.

Rego (Malavoy) een popster, probeert naam te maken in die wereld en dat lukt hem, ondanks wat moeilijkheden en vijandelijkheden. Het verhaal is niet het meest interessant. Deze film beweert een Franse AMERICAN GRAFFITI te zijn, die de sfeer van de `dolle dwaze` (?) jaren 1960-70 generatie moet doen herleven. Muziek aan alle kanten dus en dat zal alle Rock 'n Roll fanaten en twintigers van die tijd wel bevallen. Een sympathieke maar naïeve film, voor deze generatie die nog steeds op haar eigen Jacques Becker wacht. Scenario van Daniel Saint-Hamont en regisseur Zeitoun.

L' Eté prochain

Frankrijk 1984. Komedie van Nadine Trintignant. Met o.a. Philippe Noiret, Claudia Cardinale, Jean-Louis Trintignant, Fanny Ardant en Marie Trintignant.

Analyse van gevoelens en emotionele en psychologische geschillen tussen enkele echtparen die verblijven in een chalet in de zuidelijke Franse Alpen. De film straalt een huiselijke sfeer uit en is typisch een familiefilm. Het draait om een deftig gezelschap waarbij niemand naar enige fianciële zorgen heeft. Een traditionele film die geheel naar het beeld van het werk van Nadine Trintignant is gemaakt, dat wil zeggen elegant, schitterend verzorgd...en volkomen nutteloos.

À nos amours

Frankrijk 1983. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Maurice Pialat, Evelyne Ker, Anne-Sophie Maillé en Dominique Besnehard.

Pialats in Frankrijk bejubelde en meermalen bekroonde filmsucces gaat over 'de eeuwige triestheid' in een Frans doorsnee gezin, nadat de vader zijn vrouw en twee kinderen in de steek liet. Centraal staat de vijftienjarige Suzanne (Bonnaire) die het verstikkende milieu ontvlucht en relaties aangaat met tal van vriendjes. Met een van hen trouwt ze uiteindelijk, niet omdat ze van hem houdt maar omdat die wat aardiger is dan de rest. Alleen met haar vader, gespeeld door Pialat zelf, heeft Suzanne nog een emotionele band.