Catherine Lachens: cast.
Er zijn 26 films gevonden.

Confession d'un dragueur

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Alain Soral. Met o.a. Saïd Taghmaoui, Thomas Dutronc, Catherine Lachens, François Levantal en Chloé Lambert.

Les Bidochon

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Anémone, Jean-François Stévenin, Annie Girardot, Daniel Gélin en Catherine Lachens.

Navarro : Le choix de Navarro

1994 | Misdaad, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Mooie sloerie wordt dood aangetroffen nabij een leegstaand pand dat door zigeuners is `ingenomen`. Navarro (Hanin) leidt het onderzoek. Het hoertje had een vriendje, de gitan Nino (Negret), die stapel op haar was en die vastbesloten is het recht in eigen handen te nemen. Navarro komt erachter dat een bende neo-nazi's de buurt en de zigeuners terroriseren. Ongewone Navarro-episode, geschreven door Noël Sissini, waarin Navarro en de kijkers kennismaken met het lot van zelden begrepen zigeuners. Plot blijft spannend tot laatste beeld. Indrukwekkend spel van Negret. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Personne ne m'aime

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Bernard Dubois. Met o.a. Eric Viellard, Pierre-Alexis Hollenbeck, Luis Rego, Ariane Kah en Catherine Lachens.

Een onverbeterlijke vrouwenjager en trainer-gangmaker van 35 jaar, die in de (dure) banlieue van Parijs woont, kan steeds meer veroveringen op zijn naam zetten, maar de kosten er uiteindelijk niet meer uitkrijgen. Een platvloerse klucht vol misverstanden, en een al even flauw als mager scenario. Door veel belang te hechten aan de personages, probeert de cineast een persoonlijke regie samen te laten gaan met de smaak van het grote publiek. Moeilijke onderneming!

Pauvre Eros!

1990 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1990. Komedie van Georges Renier. Met o.a. Béatrice Agenin, Odile Mallet, Catherine Rich, Catherine Lachens en Jean-Luc Bideau.

Een tot op de draad toe versleten stramien: een berouwvolle vrijer die door zijn vriendin op straat wordt gezet, wordt door zijn beste vriend voorgesteld aan een ander. De enscenering getuigt van geen enkel origineel idee, terwijl de dialogen banaal zijn. Niemand lijkt in het verhaal te geloven en aangezien de ingehuurde regisseur volstrekt geen persoonlijkheid heeft, is Bideau wel zeer nadrukkelijk aanwezig. Uitsluitend te vertonen aan winkelmeisjes.

Venezia rosso sangue

1989 | Mysterie, Romantiek, Komedie, Historische film

Frankrijk​/​​Italië 1989. Mysterie van Etienne Périer. Met o.a. Vincent Spano, Wojtek Pszoniak, Isabel Russinova, Andréa Ferréol en Massimo Dapporto.

Het verhaal gaat over Goldoni als potentieel toneelschrijver. Hij vindt een financier voor zijn stuk, maar deze meacenas wordt vermoord door een gemaskerde man die een rode zakdoek bij het lijk achterlaat. Ook volgende financiers vinden op vergelijkbare wijze de dood en de Grootinquisiteur verdenkt de onschuldige auteur, die zelf bijna slachtoffer wordt. Venice is de ster van de film. Heerlijk camerawerk en prachtige kostuums, maar de film als geheel is onbevredigend, als moordmysterie en als romantische komedie. Ook kekend als: VENICE BLOOD RED.

Le Retour d'Arsène Lupin : La camarade Tatiana

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Jacques Besnard. Met o.a. François Dunoyer, Suzanne Hofmann, Paul Le Person, Bernard Dhéran en Eric Franklin.

Arsène Lupin tracht zich meester de maken van een met briljanten bedekte icoon. Deze is in handen van een naar Parijs verbannen Russische generaal, die hem zelf heeft gestolen. De Russische overheid is er dus ook naar op zoek. Wie gaat met de eer strijken? Aldus het uitgangspunt voor dit avontuur van Arsène Lupin, een film naar het werk van Maurice Leblanc. Een hele onpersoonlijke regie. Wel zien vanwege François Dunoyer in de persoon van gentleman-inbreker. Scenario van Albert Kantof en Jacques Nahum.

In Extremis

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van Olivier Lorsac. Met o.a. Sophie Duez, Philippe Caroit, Julien Maurel, Jean-Pierre Kohut Svelko en Jean-Paul Muel.

Een vage misdaadgeschiedenis dient als basis maar vooral als aanleiding. Drie jonge criminelen - twee jongens en een meisje - vormen een onafscheidelijk trio. Een van hen raakt tenslotte gewond door toedoen van de politie en de andere twee kappen met het verleden. In wezen gaat het hier om een lofzang op de dwaze, opgewonden, prikkelende en romantische liefde naast de schets van een minder leuke tijd. Helaas ondergaat de regisseur van deze debuutfilm de invloed van Jean-Luc Godard (in het bizonder PIERROT LE FOU), Bertrand Blier, Léos Carax en anderen van wie hij zich moet losmaken, alvorens volledig tot ontplooing te kunnen komen. Lorsac doet in ieder geval oprecht aan.

Un coeur de marbre

1986 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1986. Komedie van Stéphane Kurc. Met o.a. Jenny Arasse, Patrick Chesnais, Fanny Cottençon, Judith Magre en Olivier Hemon.

S[KA1]ebastien (Chesnais) is diepgeschokt en ontroostbaar na de dood van zijn vrouw, die bij een stompzinnig ongeluk omkwam. Zij was ook zijn belangrijkste medewerkster aan het hoofd van hun kleine begrafenisonderneming. Maar uitendelijk pakt hij de draad van zijn leven toch weer op. Een persoonlijk verhaal, dat een gevoelige en aandachtige beschrijving van de provinciale zeden en gewoonten koppelt aan wezenlijke karakters met diepgang.

Rosa la Rose, fille publique

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Marianne Basler, Jean Sorel, Pierre Cosso, Laurent Lévy en Catherine Lachens.

In de wijk van de Parijse Hallen vlucht Rose weg in een mythische droomwereld en het kost haar tenslotte haar leven. Dit is echter geen goede voorstelling van een film, gewijd aan nostalgie en mythen, en die je meeneemt op een geheimzinnige tocht in een zowel uitgestippelde als gedroomde wereld. Het geheel is poëtisch en boeiend, dankzij de overtuigingskracht van de regisseur.

Aldo et Junior

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Patrick Schulmann, Gilles Legrand en Bertrand Delpierre. Met o.a. Aldo Maccione, Andréa Ferréol, Riton Leibman, Louis Rego en Sylvie Nordheim.

De film is een bewerking van het Junior album van Wolinski. Helaas is de film niet trouw gebleven aan het album door zijn vergezochte humor; ondanks een aangenaam begin. De rest van het verhaal rammelt aan alle kanten en het is des te meer bedroevend daar Patrick Schulmann de maker is van de opmerkelijke komedie ZIG-ZAG STORY. Zelfs een paar goede scènes kunnen de film niet redden.

Flics de choc

1983 | Misdaad, Actiefilm, Thriller

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Pierre Desagnat. Met o.a. Pierre Massimi, Chantal Nobel, Jean-Luc Moreau, Marc Chapiteau en Pierre Banderet.

Een vijftal politieagenten (onder wie een vrouwelijke scherpschutter) rolt een prostitutiecomplot op dat erop gericht is van huis weggelopen bourgeois-meisjes in chique bordelen te stoppen. Deze middelmatige actiefilm houdt het midden tussen een tv-serie als STARSKY AND HUTCH en de trottoirfilms uit de jaren 1950-60, zonder enige kraak of smaak, en met hoofdrolspelers die te uitdrukkelijk hun best doen om vlot en dynamisch te lijken. Jean Ardy en Guy Pérol bewerkten de roman van Serge Jacquemard tot scenario.

Ça va pas être triste

1982 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1982. Komedie van Pierre Sisser. Met o.a. Darry Cowl, Catherine Lachens, Hubert Deschamps, Philippe Castelli en Daniel Prévost.

Een logge klucht rond een drietal amateurgangsters, een burgemeester die zich verbeeldt dat hij een cowboy is, en andere stereotypen, w.o. een antiquair die het tegenzit en die zich tracht om te scholen tot bankrover. Een onzinnig scenario in de vorm van een parodie. Niets nieuws onder de zon. Een waardelozige regie en ontzettend klunzige acteurs.

On s'en fout....nous on s'aime

1982 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1982. Familiefilm van Michel Gérard. Met o.a. Ariel Besse, Didier Clerc, Michel Galabru, Darry Cowl en Colette Castel.

Een middelbare scholier wordt verliefd op zijn klasgenote, die sinds de scheiding van haar ouders mannen wantrouwt. Zijn doorzettingsvermogen heeft succes, waarna ze allerhande smoesjes moeten verzinnen om samen de nacht - platonisch - te kunnen doorbrengen. Wel een aardige puberkomedie met satirische trekjes. Het geheel blijft echter omzichtig binnen de bourgeois-normen en heeft een wel erg simpel scenario. De redding is de interessante persoonlijkheid van Besse (uit BEAU-PERE) die heel wat meer suggereert dan de verdere film waarmaakt.

T'es folle ou quoi?

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Nicole Calfan, Fabrice Luchini, Aldo Maccioni, Darry Cowl en Catherine Lachens.

Een verlegen tv-journalist is de protégé van zijn directeur met wie hij een dubbele flat deelt. Dan komt hij door zijn werk in contact met een uitbundige gemeenteambtenares, die vervolgens verliefd op hem wordt en daarmee de jaloezie van zijn werkgever en mogelijke minnaar opwekt. Deze zonder kraak of smaak geregisseerde komedie die inhaakt op de onlangs populaire nichtenkluchtigheid, is binnen dat genre niettemin weinig vulgair en zelfs een beetje subtiel, vooral dank zij acteurs die hun rollen voor platte karikatuur behoeden en de normalisering van hun relatiepatroon betrekkelijk stellen: de held wordt tot heteroseksualiteit 'bekeerd' door een aantrekkelijke, maar zich uiterst mannelijk gedragende Calfan.

Deux lions au soleil

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Faraldo. Met o.a. Jean-Pierre Sentier, Jean-François Stévenin, Catherine Lachens, Martine Sarcey en Michel Robin.

Veertigers besluiten uit het arbeidsproces te stappen en met het door oplichting verkregen geld, een leven van nietsdoen in de zon te gaan leiden. Zowel door de naïviteit, waarmee de geplande coups de mist in gaan als door het gemak waarmee ze het beetje geld dat ze verwerven, weer cadeau doen, mislukt hun opzet steeds, zodat ze samen zelfmoord willen plegen. Na BOF en THEMROC nieuwe drop-outs in de visie van Faraldo waarbij de anarchistische vitaliteit van weleer plaats heeft gemaakt voor keus voor zelfmoord. Niettemin veel ironie en humor in ontspannen tempo, met warm en intens samenspel van de hoofdrollen.

Le toubib

1979 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1979. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Alain Delon, Véronique Jannot, Bernard Giraudeau, Francine Bergé en Michel Auclair.

Na een mislukt huwelijk leidt een verbitterde chirurg tijdens WO III een front-hospitaal. Een jonge verpleegster, Harmonie (Jannot) heeft ondanks alle gruwelen hoop voor de toekomst bewaard en geeft hem ook weer vertrouwen tot ze het slachtoffer wordt van gifgassen. Een lofwaardige poging van Delon - tevens producent - om van zijn succesformule af te wijken, maar de film blijkt in zijn uitwerking een doorsnee doktersromance die door het decor van een toekomstige oorlog alleen pretentieuzer wordt gemaakt. Het scenario is van regisseur Granier-Deferre en Pascal Jardin naar een roman van Jean Freustié. Het camerawerk is van Claude Renoir.

La gueule de l'autre

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Bernadette Lafont, Curd Jürgens en Andréa Parisy.

Uit angst voor een terrorist laat een politicus zich tijdens de verkiezingscampagne vervangen door een op hem lijkend familielid. De plaatsvervanger, die acteur is, pakt alles op zijn eigen manier aan, en met succes. Tenslotte zal de vervanger de identiteit van de ander aannemen. De satirische elementen worden al te voorzichtig aangepakt waardoor de uitwerking van dit kansrijke gegeven vrijblijvend vriendelijk wordt. De personages blijven schetsmatig, op de dubbelrol van Serrault na, die door gebrek aan tegenspel ook teleurstelt.

Bête mais discipliné

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Jacques Villeret, Kelvine Dumour, Michel Aumont, Catherine Lachens en Céleste Bollack.

Een dienstplichtig marinier moet tijdens zijn weekendverlof een geleerde escorteren, maar verdooft deze en zijn superieur met een nieuw wapen - slaapgas - en gaat toch naar zijn vriendin, die hem bedriegt met een tenniskampioen. Hij gebruikt het gas ook bij de match tegen een rivaal. Zidi neemt niet eens de moeite meer om de uitgewerkte intrige te vertellen, maar offert alles op aan een serie van weinig oorspronkelijk en volledig uitgemolken gags. Villeret heeft kwaliteiten die zeker de hoofdrol verdienen, maar komt in een lichter komediegenre beter tot zijn recht dan in een logge soldatenklucht.

L' Honorable societé

1978 | Thriller, Mysterie

Frankrijk 1978. Thriller van Anielle Weinberger. Met o.a. Daniel Gélin, Anicée Alvina, Yves-André Delubac, Hugues Quester en Marcel Dalio.

Een met een producent getrouwde actrice is tijdens de opnamen van een film verongelukt, waarna geruchten ontstaan over een eventuele moord. Vijf jaar na haar dood verordent de weduwnaar de opname van dezelfde scène met alle betrokkenen van destijds, waarop de paranormale destructieve begaafdheid van de zoon van de producent tot uiting komt. Het scenario is een onevenwichtige combinatie van who-done-it en mysterie, bedacht door acteur Delubac. In de film zien we een aantal interessante karakterspelers, maar het verhaal laat te veel vragen open.

Je suis timide, mais je me soigne

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Aldo Maccione, Mimi Coutelier, Jacques François en Jacques Fabbri.

Een verlegen bankbediende ziet een schoonheid in de hal van een sjiek hotel en wordt hopeloos verliefd. Samen met een therapeut die drastische methodes toepast om hem zelfverzekerdheid te bezorgen volgt hij haar naar mondaine vakantieplaatsen en stapelt de ene blunder op de andere. Een achtervolging is de rode draad tussen losse episodes van het ongelijksoortig duo (dat zeer weinig leuk op dreef is) met twee grappige eilandjes in een oceaan van flauwiteiten - een gesaboteerde p[KA1]etanque-wedstrijd en het in de maling nemen van een nietsvermoedende klant in een wegrestaurant (Fabbri). Scenario van Richard, Jean-Jacques Annaud en Alain Godard. Claude Agostini stond achter de camera.

Ils sont fous ces sorciers

1978 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1978. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean Lefebvre, Henri Guybet, Julien Guiomar, Daniel Ceccaldi en Renée Saint-Cyr.

Een vertegenwoordiger in visconserven wordt naar het eiland Mauritius gezonden om een exclusief contract voor bouillabaisse in blik te sluiten. Samen met een lid van zijn reisgezelschap doet hij een plasje tegen een afgodstotem, waardoor ze een vloek over zich afroepen. Een deskundige in paranormale verschijnselen probeert hen vervolgens van de verontrustende symptomen die zich bij hen voordoen af te helpen. Lautner promoveert in deze film de vaste bijrolspelers uit zijn vorige films naar de hoofdrollen: door de flauwiteiten in het scenario zijn zij en hijzelf vrijwel kansloos. Scenario van Norbert Carbonnaux.

Violette & François

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Jacques Rouffio. Met o.a. Isabelle Adjani, Jacques Dutronc, Serge Reggiani, Lea Massari en Françoise Arnoul.

Het span Adjani-Dutronc voert, als behoorlijk onverantwoordelijk jong stel met een kindje, het vaak misbruikte adagium 'Carpe diem' ad absurdum. Allebei vers ontslagen uit het zoveelste doodsaaie kantoorbaantje, vinden de richtingloze Violette en François een heuse ambitie: winkeldiefstal. Rouffio, geïnspireerd regisserend op een prachtscenario van Jean-Loup Dabadie, tilt het kleptomanenverhaal naar een aimabele comédie sociale zonder daarbij Dabadies serieuze ondertoon te verloochenen. De volledig complementaire Dutronc en Adjani zijn één en al sprankeling. Bonus: fijne nevenrollen van Reggiani, de Italiaanse Lea Massari en vroegere pin-up Françoise Arnoul.

Monsieur Papa

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Philippe Monnier. Met o.a. Claude Brasseur, Julien Reboul, Nathalie Baye, Eva Darlan en Catherine Lachens.

Voorspelbare, sentimentele komedie met Brasseur als een gescheiden man die zich samen met zijn tienjarig zoontje door het huishouden moet zien te slaan. Het ventje krijgt problemen op school en papa wordt uiteraard verliefd op de mooie lerares die komt kijken wat er scheelt. Het is allemaal niet onaardig gedaan, en iedereen is verschrikkelijk sympathiek, maar de hele film blijft voorspelbaar en melig. Scenario Jean-Pierre Poiré naar het boek van Patrick Cavin. Het camerawerk is van Edmond Sechan.

Monsieur Albert

1976 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1976. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Philippe Noiret, Dominique Labourier, Patrick Chesnais, Suzanne Flon en Catherine Lachens.

Een kleine oplichter heeft zich ge[KA3]installeerd in een noordelijk mijnplaatsje. Hij dringt zich tussen een mede- oudstrijder uit Algerije en een ongehuwde moeder in. Het besef van zijn eigen middelmatigheid na de zoveelste mislukking maakt hem tijdens een carnavalsoptocht tot moordenaar. Een zowel door het milieu als de personages ongewoon regiedebuut waarin Noirets goedmoedige imago in het absolute tegendeel wordt omgekeerd (zodat het publiek afknapte of wegbleef). Niettemin is hij verontrustend overtuigend, terwijl ook de andere acteurs zich authentiek integreren in de plaatselijke bevolking. Niet geheel evenwichtig in de combinatie van volkse vrolijkheid als verpakking van uitzichtloze verveling met morsige kleine privédrama's. Toch opmerkelijk omdat in de film níét op de personages wordt neergekeken.

Le Gang

1976 | Misdaad, Komedie, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Jacques Deray. Met o.a. Alain Delon, Nicole Calfan, Laura Betti, Adalberto Maria Merli en Giampiere Albertini.

Vrienden van uiteenlopende herkomst sluiten zich na WO I aaneen tot een gangsterbende die aanvankelijk met succes opereert en aan de politie weet te ontkomen, totdat de aanvoerder bij de overval op een juwelier wordt neergeschoten. Film onderscheidt zich alleen uiterlijk van andere Delon-avonturen door een nostalgische verpakking en uiterlijke vermomming van de held (met krulhaar en brilletje). Pittoreske aanpak heeft nogal wat slordigheden - te moderne gebouwen waar oude autootjes langsjagen - maar laat ook enige welkome humor toe.