Jacqueline Pierreux

Combat des fauves

België​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1997. Thriller van Benoît Lamy. Met o.a. Richard Bohringer, Ute Lemper, Papa Wemba, Jacqueline Nicolas en Roland Depauw.

C'est pour la bonne cause

Frankrijk​/​​België 1997. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Dominique Blanc, Antoine de Caunes, Loïc Freynet, Laurie Lefret en Gaspart Jassef.

C'est la tangente que je préfère

Frankrijk​/​​België 1997. Komedie van Charlotte Silvera. Met o.a. Julie Delarme, Georges Corraface, Marie-Christine Barrault, Christophe Malavoy en Agnès Soral.

De vijftienjarige Sabine, uit een paupergezin in Lille, heeft een wiskundepassie. Haar lerares stimuleert haar om mee te doen aan een Europese bollebozenwedstrijd in Brussel. Dan ontmoet ze Jiri, een Tsjechische veertiger, en alles wordt anders. Delarme, met het fysiek van een piepjonge Bardot, sprankelt in dit even waarachtige als intieme fijnproeversdrama over een zelfredzaam buitenbeentje op groot avontuur. Fantasievol scenario, speelse enscenering en Sabines vertellersstem doen bijzonder Truffautesk aan, het algehele naturel verraadt Silvera's documentairewortels. Agnès Soral en Christophe Malavoy spelen Sabines chronisch armlastige ouders. Met Nederlandse ondertiteling.

Un bruit qui rend fou

België​/​​Frankrijk 1995. Misdaad van Alain Robbe-Grillet en Dimitri de Clercq. Met o.a. Fred Ward, Arielle Dombasle, Charles Tordjman, Sandrinne Le Berre en Dimitri Poulikakos.

Slaapverwekkende misdaadfilm rond een scenarioschrijver die op zoek is naar een script over een misdaad, die op een Grieks eilandje in de Middellandse Zee werd gepleegd. Sarah-la-Blonde (Dombasle) runt er een bordeel en heeft vooral succes bij Chinezen die zich de hele dag overgeven aan het mahjongspel. Het getik van de ivoren domino`s op tafel is inderdaad een geluid, waar je horendol van wordt. De aan de drank verslaafde scenarist Nordmann (Tordjman) arriveert er op zoek naar zijn dochter (of is het zijn schoondochter?): is zij vermoord, pleegde zij zelfmoord, wordt zij door Sarah-la-Blonde verborgen gehouden? Wat de plaatselijke bevolking echter het meest intrigeert is de aankomst van een geheimzinnig spookschip met aan boord avonturier Frank (Ward), die tegelijkertijd met de vermiste Senta (Le Berre) verdween. Wat gebeurt er eigenlijk op dit eilandje waar nooit iets gebeurt? Een flinterdun verhaaltje van Robbe-Grillet die hiermee zijn mislukte come-back (sinds 1983!) viert; met de hulp nog wel van co-regisseur Dimitri De Clercq, de zoon van Jacques, voormalige directeur van de Banque Bruxelles-Lambert in Hong Kong, die filmproducent werd. Hangt de film daarom met haken en ogen aan elkaar? Robbe-Grillet situeerde eerst zijn film in Hong Kong en Macao, daarna in Vietnam en tenslotte in Cambodja. De Clercq verhuisde alles naar een Grieks eiland. Vandaar die Vietnamese jonk met gescheurde zeilen? Het mooiste is nog de ansichtkaartenfotografie van Hans Meier. Opgedragen aan de in september 1994 op 54-jarige leeftijd overleden Christian Maillet die de vader-rol speelt. Jammer dat het zo amateuristsich wordt vertolkt, en het zo vervelend en onduidelijk is. Panavision wide- screen.

De ooggetuige

België​/​​Nederland 1995. Drama van Emile Degelin. Met o.a. Pieter Embrechts, Annick Christiaens, Tania Bari, Toon Brouwers en Veerle Dobbelaere.

Paul Anderson (Embrechts) is al twintig jaar blind. Hij laat zich overhalen om een ingreep van de vermaarde professor Strampelli te ondergaan. De operatie slaagt en het oog van Paul functioneert zoals het moet, maar zijn hersenen zijn nog niet in staat een zinvolle betekenis te geven aan de diverse waarnemingen, die ontvangen worden. De evenwichtige blinde jongeman lijkt nu op een mentaal gehandicapte, die op volwassen leeftijd in de primaire gezichtsfase belandt van een pasgeborene die spelenderwijs leert zien. Wanhopig probeert hij de talloze voorwerpen van de schepping te ontdekken, een exploratie waaraan iemand met een gezond gezichtsvermogen zijn hele jeugd besteedt. Voor zo`n pati[KA3]ent is het tragischer te leren zien, dan voor een ziende om blind te worden. De chirurg doet beroep op de aantrekkelijke Margot Pascoli (Christiaens), een Italiaanse pedadoge, om Paul te leren zien. Pauls revalidatie wordt de allegorie van een persoonlijke wedergeboorte en doet een amoureuze ontdekking. De vele facetten van deze problematiek beschreef cineast-romancier Degelin eerder (in 1987) in zijn gelijknamige roman, die hij hier verfilmde in de vorm van een docudrama. Het filmdebuut van Embrechts. Het camerawerk is van Bernard Delville. Nadrukkelijk instructief en dat veroorzaakt een wat tamme dramaturgie.

A Couch In New York

Frankrijk​/​​België​/​​Duitsland 1995. Komedie van Chantal Akerman. Met o.a. Juliette Binoche, William Hurt, Paul Guilfoyle, Stephanie Buttle en Richard Jenkins.

Henry Harriston is een gefrustreerde psychiater uit een chique wijk van de Upper East Side in New York City. Hij heeft een bloeiende praktijk. Béatrice Saulnier is danseres en woont in een bonte Parijse buurt, bevolkt door mensen uit alle windstreken. Ze ruilen hun woning voor de vakantie.

Hey Stranger

België​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Drama van Peter Woditsch. Met o.a. Vincent Rouche, Bénédicte Loyen, Hanna Schygulla, Guy Tréjan en Jacques Seiler.

Mime-kunstenaar Orf (Rouche) in Praag voelt zich zo vrij als een vogeltje als het communisme gereduceerd is tot een boze droom uit het rijk van Kafka. Zijn vriendin Sarka (Loyen) die fotografe is, wil het voorbije en het aardse nog eens vastleggen op de gevoelige laag. Als Orf het landhuis van een rijke oom erft, raakt hij verwikkeld in de alledaagse realiteit van het gesjoemel met kunst tussen Oost en West. In het huis bevindt zich een schat aan erotische kunst, gestolen en verworven in de loop der tijden van de nazi`s en het Rode Leger. Het wordt bewaakt door een voormalige bediende (Hickey). Deze wordt vermoord en de schilderijen verdwijnen. Orf vindt een en ander in Brussel terug, maar merkt dat ook anderen jacht op de kostbaarheden maken. Dan wordt Orf van moord beschuldigd. Met de hulp van een tweetal musicerende dames, Tania (Schygulla) en Gabriel (Van Kessel), slaagt Orf erin de schilderijen opnieuw naar Praag te smokkelen. Verdienstelijk, zij het vaak wat te poëtisch en dromerig regiedebuut van de in Duitsland geboren, in Brussel werkende Woditsch, die zijn bewondering voor Fassbinder niet onder stoelen of banken kan steken. Hij schreef met Sophie Simon het scenario, waarvoor zij in 1993 een prijs kregen. Fotografie van Elfi Mikesch, die dankbaar gebruik maakte van het romantische kader van Praag. Dolby.

Le maître de musique

België 1987. Muziek van Gérard Corbiau. Met o.a. José Van Dam, Anne Roussel, Philippe Volter, Sylvie Fennec en Patrick Bauchau.

Begin 1900. Een gevierd zanger verklaart plotseling tot ontsteltenis van zijn publiek, dat hij de scène verlaat. Hij trekt zich terug in zijn kasteel en wil zich wijden aan de opleiding van een jong talent. Ook bekend als THE MUSIC TEACHER.

Slachtvee

België​/​​Nederland 1980. Drama van Patrick Conrad. Met o.a. Herman Gilis, Stéphane Excoffier, Marie-Luce Bonfanti, Ward Deravet en Bert André.

Een man die ontdekt dat hij kanker heeft besluit op gewelddadige wijze een aantal onderwereldfiguren onschadelijk te maken alvorens zelf te moeten sterven... Debuut van de dichter Conrad, die ooit stage liep bij Alain Resnais en Jerzy Skolimowski. Alhoewel niet geheel onverdienstelijk, faalt zijn eersteling door een warrige opbouw en een irriterende pretentie.

Het Verloren Paradijs

België 1978. Drama van Harry Kümel. Met o.a. Willeke van Ammelrooy, Hugo Van Den Berghe, Bert André, Stephen Windross en Gella Allaert.

Kümel maakt steeds films die de moeite waard zijn, al haalt dit verhaal over een landgoedeigenaar die een snelweg liever dwars door een dorp dan door zijn park ziet aangelegd, het niet bij MALPERTUIS en MONSIEUR HAWARDEN. Van Ammelrooy heeft een prima rol.

Verbrande Brug

België 1975. Drama van Guido Henderickx. Met o.a. Malka Ribovska, Jan Decleir, Doris Arden, Yves Beneyton en Charles Janssens.

Wanneer een koppel na vele jaren afwezigheid terugkeert naar de wijk 'Verbrande Brug' laait de haat hoog op. Een schitterend speelfilmdebuut.

I Tre volti della paura

Italië 1973. Horror van Mario Bava. Met o.a. Boris Karloff, Mark Damon, Michèle Mercier, Susy Andersen en Glauco Onorato.

Dit horror-drieluik naar verhalen van Tolstoi, Tsjechow en Snyder heeft het voordeel, dat een kort besef geen tijd voor groeiend ongeloof toelaat, zodat Bava's suggestieve fotografie elk gegeven een optimale spanning en verrassingseffecten kan geven. De episode in eigentijdse situering is een anti-climax, omdat een vrouw, alleen thuis, die telefonisch geterroriseerd wordt, een overbekende situatie is en Mercier bovendien niet tegen de solorol blijkt opgewassen. Karloff praat de episodes ook aan elkaar.

La Rimpatria

Italië 1962. Drama van Damiano Damiani. Met o.a. Walter Chiari, Francisco Ra, Guers, Riccardo Garrono en Mino Guerrini.

Een reünie van op één na welgesteld geworden schoolvrienden verloopt teleurstellend, tot ze de nog altijd vrolijke pechvogel omkopen om hen - net als vroeger - een dolle avond met vrouwen te bezorgen. Ook dat wordt een flop en ze beseffen dat van de vriendschap van destijds niets over is en dat deze misschien altijd al een illusie was. Deze melancholieke tragikomedie legt een verbinding tussen 'mid-life crisis' en het bedenkelijk optimisme van de economische opleving. Een verrassend goede rol van komiek Chiari als de schijnbaar nog wel vitale underdog

La Vendetta

Italië​/​​Frankrijk 1961. Komedie van Jean Cherasse. Met o.a. Francis Blanche, Marisa Merlini, Mario Carotenuto, Olivier Hussenot en Rossy Varte.

Een man die op Corsica komt om te rentenieren laat zich overhalen om zijn kandidatuur te stellen tegen een corrupte burgemeester en verzet zich tegen de verkering van zijn neef met de dochter van een roemruchte bandiet, die een toeristische trekpleister is. Om de onvermijdelijke vendetta uit te vechten laat hij vijf gangsterneefjes uit Amerika overkomen. De Corsicaanse vendetta's vormden jarenlang het onderwerp van Franse filmkluchten en ze worden nu hooguit naar een wat hoger niveau getild door de uitbundige 'schmiere' van Blanche en De Funès. De vormgeving is allesbehalve temperamentvol.

O.S.S. 117 n'est pas mort

Frankrijk 1956. Jean Sacha. Met o.a. Yvan Desny, Magali Noël, Jacqueline Pierreux, Marie Déa en Danik Patisson.

Een politicus wordt verdacht van het ontvreemden van belangrijke documenten. Geheim agent 117 moet bewijzen tegen hem verzamelen, maar ontdekt dat diens dochter de schuldige is. Deze eerste film naar de spionageromans van Jean Bruce biedt onderhoudende actie, dichter bij huis dan de latere afleveringen (die overigens pas nà het succes van James Bond gemaakt zouden worden).

Mannequins de Paris

Frankrijk 1956. Komedie van André Hunebelle. Met o.a. Madeleine Robinson, Yvan Desny, Ghislaine Arsac, Max Revol en Jacqueline Pierreux.

Een met een couturier getrouwde directrice van een modehuis verwaarloost haar huwelijk voor het zaken doen. Dat resulteert in een slippertje tijdens een tournee met de collectie, maar mannequins spannen samen om de baas en bazin te herenigen. Het simpele verhaaltje mist de beoogde humor en in plaats van een mogelijk interessant kijkje in de couturekeuken blijft het bij een (tamelijk voorzichtig) gluren in de kleedkamers. Als mannequins een reeks actrices die later bekender zouden worden.

Série noire

Frankrijk 1955. Misdaad van Pierre Foucaud. Met o.a. Henri Vidal, Monique Van Vooren, Erich von Stroheim, Jacqueline Pierreux en Robert Hossein.

Een gangster geeft aan een medegevangene opdrachten mee voor zijn minnares die gedurende zijn hechtenis de bende aanvoert. Deze wordt door de vrouw geëngageerd en haalt zich de rivaliteit van een bendelid op de hals. De interessante rolbezetting maakt deze film, die de voorspelbaarheid van het verhaal verpakt in achtervolgingen en actiescènes, bezienswaardig. Het scenario is van Pierre Gaspard-Huit. Fotografie van Paul Cotteret.

Il seduttore

Italië 1954. Komedie van Franco Rossi. Met o.a. Alberto Sordi, Lea Padovani, Lia Amanda, Jacqueline Pierreux en Denise Gray.

Alberto Sordi verkeert in deze film in een goeie vorm; het is dan ook een genoegen om naar hem te kijken. Voor de rest is het een middelmatige komedie. Sordi werkt bij een firma en zijn vrouw drijft een klein restaurant. Hoewel hij erg verliefd is op zijn vrouw, is hij een onverbeterlijke, zorgeloze vrijbuiter, die maar wat graag de vrouwtjes verleidt. Zijn rokkenjagerij brengt hem in allerlei problematische, maar ook komische situaties.

Top of the Form

Verenigd Koninkrijk 1953. Komedie van John Paddy Carstairs. Met o.a. Ronald Shiner, Anthony Newley en Jacqueline Pierreux.

Een tipgever bij races wordt per abuis het hoofd van een jongensinternaat. Redelijk amusant.

Cet homme est dangereux

Frankrijk 1953. Mysterie van Jean Sacha. Met o.a. Eddie Constantine, Colette Déréal, Grégoire Aslain, Claude Borelli en Jacqueline Pierreux.

Geheim-agent Lemmy Caution heeft lucht gekregen van een komplot om een miljonairsdochter te ontvoeren en infiltreert in de gangsterbende, die echter achter zijn ware identiteit komt. Deze vroege 'Eddie-film' heeft de gebruikelijke knokscènes en meer ironie in het scenario dan gewoonlijk, maar de regie is nogal ondermaats, al blijft de vaart erin.

Nous sommes tous des assassins

Frankrijk​/​​Italië 1952. Drama van André Cayatte. Met o.a. Marcel Mouloudji, Raymond Pellegrin, Claude Laydu, Jacqueline Pierreux en Antoine Balpêtré.

Uit het subproletariaat voortgekomen broers Ren[KA1]e (Mouloudji) en Michel Le Guen (Poujouly) vervallen door de sociale omstandigheden tot de misdaad, worden gearresteerd en ter dood veroordeeld en wachten in de gevangenis een mogelijke gratieverlening af. De invloed van het neorealisme maakt de milieutekening soberder en minder melodramatisch dan gewoonlijk bij Cayatte, maar het zijn vooral de gevangenisscènes en het 'open einde' die de film zijn indringende werking geven en tot een effectief anti-doodstraf pamflet maken. Bekroond met de prijs van de jury in Cannes. Het scenario is van Charles Spaak en regisseur Cayatte. Het camerawerk is van Jean Bourgoin.

Malavita

Italië 1951. Drama van Rate Furlan. Met o.a. Jacqueline Pierreux, Angelo Dassy en Aldo Nicodemi.

Na WO II waren het harde, moeilijke tijden in Italië. Vrouwen werden door lokale boevenbendes tot prostitutie gedwongen. Het verhaal gaat over een man die verliefd wordt op een van die vrouwen. Hun relatie loopt spaak door de tragische omstandigheid dat de genadeloze criminelen zich hun bron van inkomsten niet laten afnemen. Het spel is niet om aan te zien.

Donne e briganti

Frankrijk​/​​Italië 1950. Avonturenfilm van Mario Soldati. Met o.a. Amedeo Nazzari, Maria Mauban, Jean Chevrier, Paolo Stoppa en Jacqueline Pierreux.

Boer ontdekt dat zijn stiefzuster buitenechtelijke dochter van koning van Napels is en die bij huwelijk forse bruidschat krijgt. Meisje is echter verliefd op een jeugdvriend die als Fra Diavolo held in verzet tegen de Franse invasie is geworden. De boer probeert zijn rivaal te doden en zichzelf tegenover de koning als echte Fra Diavolo voor te doen. Schermavonturen zijn niet al te spectaculair, maar met aanstekelijke humor in beeld gebracht en met animo geacteerd.

Scandale

Frankrijk 1948. Komedie van René Le Hénaff. Met o.a. Odette Joyeux, Jacqueline Pierreux, Renée Thorel, Charlotte Ecard en Gilberte Géniat.

C[KA1]ecilia erft een nachtclub. Zelf is zij niet uit deze `kringen` afkomstig e htgenoot heeft die Steve Richardson heet, een gerespecteerd oplichter van grote klasse. Welnu, ziedaar wie er op een goede (?) avond komt aanzetten... Zonder meer in de eerste plaats een boulevardfilm maar goed opgenomen en gemonteerd (René Le Hénaff deed aanvankelijk montagewerk en had op dat gebied een goede naam). Gloedvolle dialogen van Henri Jeanson, terwijl Paul Meurisse hoogst vermakelijk is in de rol van de gangster.

Figure de proue

Frankrijk 1948. Avonturenfilm van Christian Stengele. Met o.a. Madeleine Solonge, Mony Dalmès, Jacqueline Pierreux, Charlotte Ecard en Georges Marchal.

Bewerking van de zeeheldenroman van Gilbert Dupé, met een behoorlijke dosis romantiek. Een scheepskapitein reist de wereld rond en jaagt een droom na, alvorens de haven binnen te varen en tegen de ware aan te lopen. Het scenario is niet sterk en vervalt in herhalingen. Maar het prima spel redt deze buitenissige film. De fraaie beelden scheppen een dromerige sfeer.

Entre onze heures et minuit

Frankrijk 1948. Mysterie van Henri Decoin. Met o.a. Louis Jouvet, Madeleine Robinson, Robert Arnoux, Monique Melinand en Jean Meyer.

Vermoorde misdadiger lijkt sprekend op de inspecteur die met het onderzoek belast is. Hij geeft zich uit voor de dode om een spoor te vinden en wordt daarbij verliefd op diens vriendin die de moordenares blijkt. Gezocht dubbelgangersthema biedt mogelijkheid voor goede rol van Jouvet als speurder.

Vertiges

Frankrijk 1947. Drama van Richard Pottier. Met o.a. Micheline Francey, Noëlle Norman, Jacqueline Pierreux, Marcelle Rexiane en Gabrielle Fontan.

Dit drama heeft niets te maken met Hitchcocks VERTIGO. Een mélodrama dat op een gelukkig eind uitdraait. Het verhaal beschrijft de strijd van een arts tegen zijn eigen kanker voor hij door een operatie wordt gered. Een weinig bijzondere mise-en- scène en vertolking, maar een solide stukje werk van Jacques Natanson, de scenarioschrijver.

Six heures à perdre

Frankrijk 1946. Film noir van Alex Joffé. Met o.a. Dany Robin, Denise Grey, Jacqueline Pierreux, Paulette Dubost en Luce Fabiole.

Omdat hij zes uur de tijd heeft, wachtend op de aansluiting tussen twee treinen, gaat een reiziger wandelen in een klein stadje. Hij wordt voor een 'Excellentie' gehouden die de rol van Kerstman speelt voordat hij bij vergissing wordt neergeschoten. Dit vreemde onderwerp komt van de scenarioschrijver Alex Joffé; dit was zijn, bizarre, eerste film, ongelijkmatig, met soms sombere zwarte humor en soms grof. Met een goede fotografie van Pierre Montazal met in kleine rolletjes twee debutanten die beroemd zouden worden: Richard en De Funès.

On ne meurt pas comme ça

Frankrijk 1946. Drama van Jean Boyer. Met o.a. Erich von Stroheim, Denise Vernac, Anne-Marie Blanc, Louis Sylvie en Jacqueline Pierreux.

De favoriete mannelijke ster van de verschrikkelijke regisseur Eric von Berg wordt in de studio vermoord. Met behulp van een uiterst ingewikkeld onderzoek ontdekt de dienstdoende inspecteur uiteindelijk de moordenaar, of liever gezegd, moordenares natuurlijk. Rond dit thema, waarmee je alle kanten uit kan, raffelt de produktieve Boyer zoals gebruikelijk de mise- en-scène af. Dat de film nog het aanzien waard is komt door Von Stroheim die kennelijk plezier schiep in een dergelijke rol!

Les démons de l'aube

Frankrijk 1946. Oorlogsfilm van Yves Allégret. Met o.a. Georges Marchal, André Valmy, Dominique Nohain, Jacqueline Pierreux en Marcel Lupovici.

Een luitenant die zich met zijn commandogroep gereed maakt voor de invasie in Frankrijk, ontdekt opeens aan boord een verstekeling. Vroeger heeft deze eens geprobeerd hem te vermoorden. Nu is hun doel hetzelfde, maar de wederzijdse vijandschap blijft bestaan. Zij sterven tenslotte zij aan zij op het strand. Dit tragische oorlogsdrama heeft zeer sterke scènes en is, net als bijna heel het œuvre van deze jonge broer van Marc Allégret, een pessimistische film. De muziek van Honegger en de decors van Georges Wakhéwitch zijn zeer indrukwekkend. Scenario van Maurice Auberge en Jean Ferry. Ook bekend als Ames qui vivent.

L Arche de Noë

Frankrijk 1946. Komedie van Henry Jacques. Met o.a. Pierre Brasseur, Jacqueline Pierreux, Georges Rollin, Armand Bernard en André Alderme.

Een reclametekenaar ziet de dochter van een auto-constructeur aan voor fotomodel en laat haar poseren voor de reclame-campagne voor diens auto's. De verontwaardigde vader vindt dat zijn 'onteerde' dochter met de tekenaar moet trouwen, hoewel deze al verliefd is op de dochter van een uitvinder. Vlakke verfilming van op verwarring gebaseerd komediescenario laat heel wat komieken van weleer in actie zien, naast Pierre Brasseur als de vindingrijke, behulpzame vriend van de zich in de nesten stekende held.