Philippe Leroy

Une femme d'honneur : Pirates de la route

Frankrijk 1997. Misdaad van Marion Sarraut. Met o.a. Corinne Touzet, Philippe Leroy, Yves Beneyton, Pierre-Marie Escourou en Franck Capillery.

The Bible: Moses

Duitsland​/​​Verenigde Staten​/​​Italië​/​​Spanje​/​​Tsjechië​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Drama van Roger Young. Met o.a. Christopher Lee, Ben Kingsley, Frank Langella, David Suchet en Anna Galiena.

Egypte; 1300 v. Chr. De Israëliet Mozes groeit op aan het hof van farao Ramses waar hij ziet hoe deze de Israëlieten misbruikt als slaven voor de bouw van piramides. Op een dag ziet hij dat zijn broer Aäron wordt geslagen door een opzichter. Hij doodt de man en moet uit Egypte vluchten. Tijdens het schaaphoeden in de bergen verschijnt God aan hem in de vorm van een brandende braamstruik en deze draagt hem op terug te keren naar Egypte en zijn volk te bevrijden van de slavernij.

In Love and War

Verenigde Staten 1996. Romantiek van Richard Attenborough. Met o.a. Sandra Bullock, Chris O'Donnell, Mackenzie Astin, Emilio Bonucci en Ingrid Lacey.

De nog jonge Ernest Hemingway neemt aan het eind van WO I het besluit om als vrijwilliger voor het Rode Kruis te gaan werken. Nadat hij gewond is geraakt (en een heldendaad heeft verricht) belandt hij in een ziekenhuis ver weg van het front waar hij wordt opgevangen door de acht jaar oudere verpleegster Agnes. Ondanks Ernies botheid ontstaat er een romance. Het gemengd ontvangen In Love and War is gebaseerd op de memoires van Henry S. Villard, die destijds in hetzelfde ziekenhuis was opgenomen als Hemingway.

Dossier mortel

Italië​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van José Maria Sanchez. Met o.a. Vanessa Gravina, François Montagut, Marina Polla, Victor Cavallo en Pao Pei Andreoli.

Op het centraal station Roma Termini zijn een stel Afrikanen op wrede wijze vermoord. Een jonge journaliste (Gravina) die voor haar eerste baan bij een populair dagblad werkt, en haar fotograaf zijn ter plaatse. Ze zijn ervan overtuigd de voorpagina te halen met hun reportage, maar dan blijkt de aangekondigde moord op een rijke financier belangrijker te zijn. Hij was de minnaar van de dochter van een machtig politicus. Een misdaadfilm met een sterke, dreigende sfeer, die kenmerkend was voor Italië in de beginjaren 1990. Het scenario van Franco Bernini kan minder overtuigen, want het beeld van de pers, die geen zee te hoog is om sensationele verhalen af te drukken, zolang er maar er maar kranten worden verkocht, is overbekend. Het camerawerk is van Carlo Tafani.

Cherche famille désespérement

Frankrijk 1993. Drama van François Luciani. Met o.a. Françoise Christophe, Philippe Leroy, Alexis Tomassian, Bernard Crombey en Catherine Wilkening.

Edward (Leroy-Beaulieu) is een rijk man. Maar, zoals het spreekwoord zegt, geld maakt niet gelukkig. En hij is bijzonder ongelukkig want hij heeft zijn zoon en enige erfgenaam verloren. Maar dan merkt hij de straatjongen Milan (Thomassian) op en die doet hem aan zijn zoon denken. Het vervolg laat zich raden. Een film die zonder schroom op de traanspieren werkt, maar die verder weinig bestaansredenen heeft. Het goedkope sentiment stroomt van het scherm en wie van dit soort gemakkelijke ontroering houdt zal ongetwijfeld een hoogdag beleven. Andere kijkers hebben ongetwijfeld iets beter te doen. Het scenario is van de hand van Jacques Labib, Claude Fouchier en Martin Brossollet. Fotografie van Mario Barroso.

Adelaide

Italië 1992. Romantiek van Lucio Gaudino. Met o.a. Assumpta Serna, Agnese Nano, Andrea Prodan, Helmut Berger en Philippe Leroy.

Intelligent, charmant verhaal, zedig en onzedig tegelijk, over een driehoeksverhouding: moeder en dochter wedijveren met elkaar om de liefde van een jonge cavalerie-officier. Het is ook een gevecht tegen de klok, vooral voor moeder Clara (Serna), die nu echter nog beroemd is om haar schoonheid en intelligentie en hogelijk wordt bewonderd in kringen van vrijdenkers. Haar dochter Adelaide lijkt ondertussen de jeugdige onschuld in persoon. Prachtig spel van de gehele cast, maar met name Assumpta Serna is geweldig.

Netchaïev est de retour

Frankrijk 1991. Mysterie van Jacques Deray. Met o.a. Carolina Rosi, Patrick Chesnais, Vincent Lindon, Maxime Leroux en Philippe Leroy.

Montand speelt de directeur van een Franse contraspionagedienst. Zijn zoon Netchaiev (Lindon) is een beruchte terrorist, die terugkeert naar Parijs waar hij zijn levensverhaal wil verkopen aan de hoogste bieder, wat hem ongeliefd maakt bij collegae en wat zijn vader stimuleert om hem levend in handen te krijgen. Het verhaal komt van Jorge Semprun, die eerder de beroemde politieke thriller Z (1969) scriptte, ook met Montand. Netchaiev est de retour is niet zo'n klassieker, maar mag er wel wezen.

Euroflics : Les malfaisants

Frankrijk 1991. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Patrick Raynal, Bernard Lacy, François Perrot, Roland Blanche en Guillemette Chavant.

De leden van de extreem rechtse organisatie `Kaos 93`, die strijdt tegen de multiraciale samenleving en rassenvermenging, plegen in een aantal Europese hoofdsteden moorden. Hun volgende slachtoffer is al uitgekozen, en om deze moord te voorkomen besluit geheim agent Nicolas (Raynal) te infiltreren in deze sinistere groepering. Na de nodige obstakels slaagt hij er natuurlijk in de grote baas te ontmaskeren. Kortom, de gebruikelijke actuele clichés van een scenarioschrijver die van iets ouds iets nieuws wil maken. De regisseur is op de beeldbuis nauwelijks origineler dan op het witte doek. Alleen geschikt voor welpen en padvinders die van bloed houden.

Antonnella

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk​/​​Italië 1991. Thriller van Danièle D'Anza. Met o.a. Philippe Leroy, Laura Lenzi, Capucine en Paola Bonacelli.

Londen tijdens dikke smog, mei 1926. De Ori[KA3]ent-Express gaat vertrekken en de laatkomers haasten zich. Bij de deur van een slaapwagen loopt professor Peter Charley (Leroy Beaulieu) nerveus heen en weer, terwijl hij voortdurend op zijn horloge kijkt. Komt Antonella (Lenzi) nog, en waarom zo laat? Deze vragen staan centraal in deze tv-film, naar een (toch wat mager) idee van Claude Barma. De regie vertoont soortgelijke gebreken als genoemde trein. Bovendien lijdt zij aan de grootste fout van de zogenaamde 'Europese' series, dat wil zeggen, niet op elkaar ingespeelde acteurs. En dan Leroy Beaulieu de rol van een Engelsman. Gewoon

Les spécialistes: Baie des Anges Connection

Frankrijk 1990. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Frédéric van den Driessche, Philippe Leroy en Isabel Otero.

Een bewerking van de detectiveroman van Bruno Tardon Les spécialistes over heroïnesmokkel voor de mafia. Het idee is misschien interessant maar er moet een tv-regisseur met meer persoonlijkheid worden gezocht. Het thema lijkt op dat van de FRENCH CONNECTION, weinig origineel dus, en bovendien wordt het niveau van die film bij lange niet gehaald. De schitterende landschappen van de Baai van Anges vormen een troost.

Due vite un destino

Italië 1990. Thriller van Romolo Guerrieri. Met o.a. Michael Nouri, Fabio Testi, Carol Alt, Rod Steiger en Burt Young.

Vietnam-veteraan David Sloane (Nouri) wordt killer voor CIA- kolonel Haller (Argo) om de medische hulp voor zijn stervende vrouw te bekostigen. Hij moet iemand die naar de mafia is overgelopen uit de weg ruimen, die tevens een kroongetuige tegen de familie Dellacroce (Young) is. Daartoe infiltreert hij in de Cosa Nostra. In werkelijkheid werkt Haller echter voor de mafia. Het onderzoek naar en de bescherming van de afvallige, valt onder inspecteur Calarno (Testi). David slaagt erin de overloper te doden. Wanneer hij er achter komt dat hij om de tuin geleid is, trekken hij en Calarno samen ten strijde tegen de mafia, de een met wettelijke machtsmiddelen, de ander met geweld. De film werd opgenomen in Milaan en New York, een behoorlijke goede produktie maar met mager resultaat.

Comprarsi la vita

Italië​/​​Frankrijk 1989. Drama van Domenico Campana. Met o.a. Marianne Basler, Philippe Leroy, Alessandro Gassman, Richard Berry en Eleonora Brigliadori.

Een gelukkig getrouwde jonge vrouw moet tot kunstmatige inseminatie overgaan, wil zij een kind krijgen. Na de geboorte van de baby besluit zij de biologische vader van haar kind te ontmoeten. Deze ontmoeting verandert haar leven en ze wordt verliefd op hem. Film over de ethiek van de genetica. Goed spel. Scenario van de regisseur, camerawerk van Nino Baragli.

Don Bosco

Italië 1988. Biografie van Leandro Castellani. Met o.a. Ben Gazzara, Patsy Kensit, Karl Zinny, Raymond Pellegrin en Philippe Leroy.

Het verhaal van Don Bosco, de 19e eeuwse heilige van Turijn, die wezen en straatkinderen, armen en hongerigen hielp en hun hoop en liefde gaf. Gazzara speelt goed, maar dat kan niet van sommige andere acteurs gezegd worden. 1988 was het honderdste sterfjaar van Don Bosco.

Un uomo di razza

Italië 1987. Drama van Bruno Rasioa. Met o.a. Philippe Leroy, Mino Bellei, Elio Pandolfi en Bruno Corazzari.

Zestiger Giulio Romani (Leroy) gaat terug naar Italië, nadat hij zijn hele leven als ingenieur in Afrika heeft gewerkt. In de 'beschaafde' wereld kan hij zijn draai niet vinden. In Afrika heeft hij een Ethiopische vrouw achtergelaten, met wie hij een dochter heeft. Zij vraagt hem dringend te komen, maar als hij in Afrika aankomt is zij gestorven tijdens een epidemie. Hij blijft in Afrika om voor zijn dochter te zorgen en hulpbehoevende mensen te helpen. Een goed bedoelde film, die met een meer ervaren regisseur een stuk interessanter zou zijn geweest.

Monte Carlo - Gran Casinò

Italië 1987. Komedie van Carlo Vanzina. Met o.a. Massimo Boldi, Christian De Sica, Ezio Greggio, Paolo Rossi en Florence Guérin.

Een dwaas verhaal dat zich afspeelt in Monte Carlo, over een groep Italianen die een boel geld hebben verloren in het casino. Om in leven te blijven fungeert de één als escorte voor een rijke, eenzame oude dame, terwijl de ander een oplichter te slim af moet zijn. Een schreeuwerige, slechte film. Geen kwaliteit, flauwe grappen, slecht scenario en vreselijke regie.

Il Generale

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje​/​​Duitsland 1987. Biografie van Luigi Magni. Met o.a. Franco Nero, Erland Josephson, Jacques Perrin, Philippe Leroy en Ángela Molina.

Dit zeer goed gefilmde werk gaat over generaal Garibaldi en speelt van de septemberdag in 1860 waarop hij Napels binnenkwam tot zijn streven naar de eerste zetel in het piepjonge Italiaanse parlement in het voorjaar van 1861. Franco Nero zet een overtuigende Garibaldi neer (de militaire held die Italië's eenwording bewerkstelligde), de bijrollen zijn prima en het camerawerk is schitterend; desondanks is de film hier en daar wat traag en langdradig.

Flag

Frankrijk 1987. Misdaad van Jacques Santi. Met o.a. Richard Bohringer, Pierre Arditi, Julien Guiomar, Philippe Leroy en Anne Letourneau.

Doorsnee detectivefilm met traditionele, clichématige personages, die niet erg geloofwaardig overkomen, zoals een ontspoorde inspecteur of een simpelweg door misdadigers omgekochte chef van de anti-criminaliteitsbrigade! Even grof als onbeduidend want deze personages bezitten nauwelijks diepte. Maar Guiomar speelt heel expressief de baas van het speelhol en bordeel! Simon Michael-Tansou schreef samen met de regisseur het scenario. François Protat tekende voor de fotografie. Debuut van Santi, die het vak o.a. bij Claude Zidi leerde als regie-assistent.

Due assi per un turbo

Zwitserland​/​​Tunesië​/​​Italië​/​​Hongarije 1987. Avonturenfilm van Stelvio Massi, Giovanni Fago en Tonino Valerii. Met o.a. Philippe Leroy, Renato D'Amore, Christian Fremont, Alba Mottura en Cristina Pantaleon.

Deze tv-film gaat over twee vrienden die voor TIR werken, een internationaal transportbedrijf dat wordt geleid door een weduwnaar en zijn dochter. De film is opgenomen in de Sahara en op verschillende locaties in Europa, zelfs Moskou. Het verhaal gaat in wezen over de avonturen en lotgevallen van de twee vrachtwagenchauffeurs. De uitstekende produktie en kleurrijke locaties komen de film ten goede.

Interno Berlinese

Duitsland​/​​Italië 1985. Erotiek van Liliana Cavani. Met o.a. Gudrun Landgrebe, Kevin McNally, Mio Takaki, Andrea Prodan en Massimo Girotti.

Een bewerking van de roman The Buddhist Cross van Junichiro Tanizaki, maar de handeling is verplaatst naar het Berlijn ten tijde van het Derde Rijk in 1938. Het is een verhaal over verraad en verboden passie in diplomatieke kringen, tussen een Duitse diplomaat, zijn onervaren vrouw en de dochter van een Japanse ambassadeur, die het geheim van de gevoelens en de geneugten van de lesbische liefde tentoonspreidt. Het wordt een obsessie die tot een tragedie leidt. De film is mooi om te zien, maar heeft weinig inhoud.

Windsurf, il vento nelle mani

Italië 1984. Komedie van Claudio Risi. Met o.a. Pierre Cosso, Lara Naszinski en Philippe Leroy.

Zon, strand, rondborstige bikini-meisjes en platvloerse humor zijn de voornaamste ingrediënten van deze film. Voeg daar nog bij een vaag verhaal over een man van middelbare leeftijd die bij een weddenschap zijn jacht heeft verloren en zijn sportieve neef, een eersteklas bamboezeur, die een plankzeilwedstrijd wint. De prijs is: het jacht van zijn oom plus een schoonheidskoningin. Het resultaat is een oninteressante, weinig onderhoudende film.

Il corsaro

Italië 1984. Avonturenfilm van Franco Giraldi. Met o.a. Philippe Leroy, Ingrid Thulin en Alain Cuny.

Gebaseerd op een novelle van Joseph Conrad. Speelt zich af aan het einde van 1799. Een oude zeerover is op zoek naar een plek waar hij vredig kan sterven. De acteerprestatie en de beelden van de mooie locatie zijn zeer indrukwekkend.

State buoni se potete

Italië 1983. Biografie van Luigi Magni. Met o.a. Johnny Dorelli, Mario Adorf, Philippe Leroy en Renzo Montagnani.

Film over het leven van Filippo Neri (Dorelli), de oprichter van de Congregazione dell'Oratorio in Rome, die in de 16e eeuw leefde. Neri botst vanwege zijn onconventionele stijl met de oprichter van de Compagnia del Gesù. Met de jongens van zijn oratorium voert hij een verbeten strijd tegen de gecompliceerde werkelijkheid van het Rome van die tijd. Dorelli's vertolking is zeer geloofwaardig en de bijrollen zijn goed bezet, maar het zijn de kinderen die de show stelen.

Juke box

Italië 1983. Komedie van Enzo Civitale. Met o.a. Antonio Luigi Grimaldi, Michele Scuro, Philippe Leroy, Massimo Bonetti en Maddalena Crippa.

Een chaotische film met zeven regisseurs, die voor zo ver ze niet in de hierbovenstaande credits vermeld zijn, genaamd zijn: Valerio Jacongo, Sandro de Santis, Danielle Luchetti en Carlo Carlei. Een eenvoudig verhaaltje over een producent die met de moed der wanhoop zijn filmstudio wil redden en vier jonge regisseurs het vertrouwen geeft om zijn onderneming een nieuw bestaansrecht te geven met frisse ideeën. Juist omdat er zo veel regisseurs bij deze film betrokken waren, is het resultaat onsamenhangend en verwarrend geworden.

Der Diamantenbaum

Italië 1982. Familiefilm van Tommaso Dazzi. Met o.a. Philippe Leroy, Gianni Cavina, Walter Piretti en Cecilia Dazzi.

De vijftien-jarige zoon van een professor in de volkenkunde gaat samen met zijn vriendinnetje (gespeeld door Cecilia Dazzi, de dochter van de regisseur) op zoek naar zijn vader die in het oerwoud rondom de Amazone is verdwenen. Ze stuiten op heftige tegenstand van een mijnonderneming die diamanten delft. Een redelijk onderhoudende avonturenfilm voor de gehele jeugd.

Teste di quoio

Italië 1981. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Philippe Leroy, Christian De Sica, Daniela Poggi, Leo Gullotta en Andy Luotto.

Vier terroristen proberen in Rome een ambassade te bezetten. Het plan wordt uitgevoerd, maar de ambassade blijkt naar elders te zijn verplaatst. Ondertussen is het alarm afgegaan en wordt de plek des onheils omringd door een anti-terroristische eenheid. Er wordt geprobeerd een gesprek te voeren, maar de onderhandelaar verstaat de taal van de terroristen niet. De regie van Capitani is slecht, het verhaal is idioot, maar de film is vrolijk en de acteurs hebben er zo te zien plezier in.

Nudo di donna

Italië​/​​Frankrijk 1981. Komedie van Alberto Lattuada en Nino Manfredi. Met o.a. Nino Manfredi, Eleonora Giorgi, Jean-Pierre Cassel, Georges Wilson en Carlo Bagno.

Een handelaar in tweedehands auto's uit Rome voelt zich overtroefd wanneer zijn intellectuele echtgenote een antiquarische boekhandel in Venetië heeft geërfd. Tijdens het carnaval in die stad laat hij zich oppikken door een straathoertje dat erg op zijn vrouw lijkt, of misschien zijn vrouw zelf is, die in vermomming door zijn nukkige gevoelens van miskendheid tracht heen te breken. De combinatie van komedie en liefdesmysterie blijft - door regieconflicten en vervanging -wat onevenwichtig hoewel de afzonderlijke elementen sterk zijn uitgewerkt, met optimaal gebruik van Venetië. Glansrollen van Manfredi in een identiteitscrisis en van Giorgi, die haar dubbelrol zó aannemelijk maakt dat de twijfel of het inderdaad dezelfde vrouw betreft, op intrigerende wijze levend wordt gehouden.

Il Tango della gelosia

Italië 1981. Komedie van Steno. Met o.a. Monica Vitti, Philippe Leroy, Diego Abantantuono, Jenny Tamburi en Tito Leduc.

Een prinses wordt verwaarloosd door haar echtgenoot, wiens aandacht geheel uitgaat naar de paardenfokkerij. Ze prikkelt zijn jaloezie door zichzelf bloemen en liefdesbrieven te sturen en door haar lijfwacht als haar minnaar te laten poseren, waardoor deze last krijgt met zijn eigen vriendin. Deze [KL]society[KLE]-komedie uit de jaren `50 krijgt door zijn gedateerdheid een stoffige charme die parodistisch werkt, zonder dat aandikking nodig is. De toneel-afkomst (met wijdlopige dialoog) blijft duidelijk; de woordgrappen over het zuidelijk dialect van de lagere klassen werken niet buiten Italië, hoewel daarmee in de persoon van Abantantuono op lokaal niveau een nieuwe sterkomiek werd gelanceerd. Vitti, die de film zelf produceerde, wordt te oud voor dit soort dweperige rollen.

Tranquille donne di campagna

Italië 1980. Claudio de Molinis. Met o.a. Silvia Dionisio, Philippe Leroy, Rossana Podesta en Serena Grande.

Speelt in 1936 in een rustige en vredige villa ergens op het Italiaanse platteland. De vrouwen die in de villa wonen, hebben zo hun dagelijks bezigheden. Meestal allerlei erotische spelletjes en verleidingskunsten. Slechte acteurs en dito regie. Zelfs enkele bloedhete seksscènes kunnen niet voorkomen dat de kijker zich verveelt.

Qua la mano!

Italië 1980. Komedie van Pasquale Festa Campanile. Met o.a. Adriano Celentano, Enrico Montesano, Philippe Leroy, Renzo Montagnani en Lilli Caratti.

Een komisch tweeluik met het optreden van een Franse Paus als gezamenlijk element, eerst als toevallige passagier van een simpele taxichauffeur die ervan droomt achter de Heilige Vader te staan bij diens wekelijkse zondagszegening; vervolgens als fan en redder van een jonge priester die op zaterdagavond disco-kampioen is en zich zo de gram van zijn bisschop op de hals haalt. De film verkiest de simpele slap-stick boven de meer satirische komedie-aanpak, maar doet dat met verve, al zijn beide verhaaltjes te mager om tot elk een uur opgerekt te worden. Populaire tv-komieken doen uitbundig hun best, maar de ironische waardigheid van Leroy als de Paus steelt de show.

Sandokan

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1979. Sergio Sollima. Met o.a. Carole Andre, Philippe Leroy en Kabir Bedi.

Een komisch tweeluik met het optreden van een Franse Paus als gezamenlijk element, eerst als toevallige passagier van een simpele taxichauffeur die ervan droomt achter de Heilige Vader te staan bij diens wekelijkse zondagszegening; vervolgens als fan en redder van een jonge priester die op zaterdagavond disco-kampioen is en zich zo de gram van zijn bisschop op de hals haalt. De film verkiest de simpele slap-stick boven de meer satirische komedie-aanpak, maar doet dat met verve, al zijn beide verhaaltjes te mager om tot elk een uur opgerekt te worden. Populaire tv-komieken doen uitbundig hun best, maar de ironische waardigheid van Leroy als de Paus steelt de show.

Courage fuyons

Frankrijk 1979. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Catherine Deneuve, Philippe Leroy, Robert Webber en Michel Aumont.

Getrouwde lafaard-uit-familietraditie wordt verliefd op een nachtclubzangeres die hij volgt bij een optreden van haar in Amsterdam, waar ze een hardnekkige en bedreigende achtervolger blijkt te hebben. Hij vlucht terug naar Parijs en veinst tegenover zijn echtgenote geheugenverlies. Hij kan de zangeres niet vergeten die al even laf blijkt als hij. Aanstekelijk acteren - vooral van Rochefort en Aumont als zijn al even benauwde broer - is de voornaamste kwaliteit van het scenario dat een oorspronkelijk idee uitbouwt in al te willekeurige gags, waardoor mogelijke herkenning verloren gaat.

Sono stato un agente C.I.A.

Italië 1978. Actiefilm van Romolo Guerrieri. Met o.a. David Janssen, Arthur Kennedy, Maurizio Merli, Philippe Leroy en Ivan Rassimov.

Een voormalig geheim agent onderzoekt de dood van zijn vriend en collega bij de CIA die door de contraspionage in Athene is geëlimineerd en hemzelf ook naar het leven blijkt te staan. De lokale politie redt hem en hij zal een compromitterende tape gebruiken voor een sleutelroman. Vlotte actie en fraaie Griekse landschaps-opnamen resulteren in een onderhoudende thriller die helaas te oppervlakkig en schetsmatig is om een doeltreffende aanval op de CIA-manipulaties te kunnen zijn. De aanwezigheid van Janssen en Kennedy benadrukt hoe weinig overtuigend Amerikaans de Italiaanse acteurs zijn.

La Matriarca

Italië 1978. Komedie van Pasquale Festa Campanile. Met o.a. Catherine Spaak, Jean-Louis Trintignant, Philippe Leroy, Gigi Proietti en Luigi Pistille.

Een jonge weduwe ontdekt dat haar man in een vrijgezellenflat een actief seksueel dubbelleven leidde. Haar nieuwsgierigheid naar ongekende ervaringen leidt tot een weinig bevredigend resultaat en ze geeft de ene minnaar na de andere de bons. Ze wendt zich tot een arts die de erotische spelletjes ontdekt die hun beiden wel de gewenste prikkel geven. De laconieke verbazing van Spaak tilt het hypocriete scenario, dat de modieuze seksuele 'fetisjismen' en varianten zowel op de hak neemt als verlekkerd uit de doeken doet, naar een ironischer niveau. Ook filmisch gesproken zijn haar vele tegenspelers niet meer dan wegwerpartikelen.

Oltre il bene e il male

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1977. Biografie van Liliana Cavani. Met o.a. Dominique Sanda, Erland Josephson, Robert Powell, Virna Lisi en Umberto Orsini.

Friedrich Nietzsche probeert zich in zijn filosofische geschriften en libertijnse daden vergeefs te onttrekken aan de verstikkende invloed van zijn bourgeoisfamilie, tot hij via zijn jonge discipel Paul Ree een Russische jodin - Lou Andreas Salomé -leert kennen, die zich in haar leven de vrijheid van de haar opgelegde normen wèl heeft gerealiseerd. De driehoeksverhouding tegen de achtergrond van het opkomend anti- semitisme loopt stuk op Rees homoseksualiteit en Nietzsches door syfilis steeds verder aangetaste verstand. Cavani's opgeklopte regie en effectbejag maken de personages tot karikaturale hysterici, waarbij de frustraties zóveel nadruk en herhaling krijgen dat de toeschouwer onmiddellijk doorkrijgt wat er aan ze hapert. De mateloze excessen - die door een multinationale rolbezetting klinken als een mislukte talencursus - roepen één vraag op: hoe iedereen nog tijd overhield om boeken te schrijven.

Mannaja

Italië 1977. Actiefilm van Sergio Martino. Met o.a. Maurizio Merli, John Steiner, Philippe Leroy, Donald O'Brien en Martine Brochard.

Een avonturier laat zich door een mijneigenaar in het zuiden van de Verenigde Staten inhuren om diens ontvoerde dochter op te sporen. Ze blijkt echter vrijwillig in het komplot te zitten met de rechterhand van haar vader, om diens macht over te nemen. Een slachtpartij maakt een einde aan het leven van vrijwel de hele rolbezetting. De film is opmerkelijk door een volstrekt onsympathieke voorstelling van alle personages die uitsluitend door winstbejag gedreven worden. Drijfveer van de hoofdpersoon, een boven de wet staande wreker, is de uitbuiting en dood van zijn vader. Doet onecht aan.

Il Gatto

Italië​/​​Frankrijk 1977. Thriller van Luigi Comencini. Met o.a. Ugo Tognazzi, Mariangela Melato, Michel Galabru, Dalila di Lazzaro en Philippe Leroy.

Broer en zus bezitten een appartementengebouw dat ze met winst kunnen verkopen bij lege oplevering. Intriges rond een dode kat zaaien onrust en verdenking bij de huurders, die allemaal wat te verbergen hebben en zo tot verhuizing worden gedwongen. De venijnige karikaturen en satirische humor nemen de overhand op deze weinig verrassende wie-is-de-dader, die ook nogal de tijd neemt. Geproduceerd door Sergio Leone. Scenario van Rodolfo Sonego, Augusto Caminito en Fulvio Marcolin. Camerawerk van Ennio Guarnieri.

Sandakan

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1976. Avonturenfilm van Sergio Sollima. Met o.a. Carole Andre, Philippe Leroy en Kabir Bedi.

Broer en zus bezitten een appartementengebouw dat ze met winst kunnen verkopen bij lege oplevering. Intriges rond een dode kat zaaien onrust en verdenking bij de huurders, die allemaal wat te verbergen hebben en zo tot verhuizing worden gedwongen. De venijnige karikaturen en satirische humor nemen de overhand op deze weinig verrassende wie-is-de-dader, die ook nogal de tijd neemt. Geproduceerd door Sergio Leone. Scenario van Rodolfo Sonego, Augusto Caminito en Fulvio Marcolin. Camerawerk van Ennio Guarnieri.

La Linea del fiume

Italië 1975. Drama van Aldo Scavardo. Met o.a. Vasco de Cet, Riccardo Cucciola, Lea Massari, John Hurt en Philippe Leroy.

Een Joodse Italiaan is tijdens de oorlog in Londen en spreekt dagelijks voor de BBC. Zijn gezin wordt in Rome gearresteerd door de SS, maar het achtjarig zoontje weet te ontkomen en wil zich bij zijn vader voegen. Hij vlucht naar Frankrijk, waar een verzetsgroep hem naar Londen helpt. Het regiedebuut van cameraman Scavardo weet de sentimentaliteit en onwaarschijnlijkheid van het verhaal binnen de perken te houden, waardoor de film een spannende overtuigingskracht krijgt. De kleine hoofdrolspeler acteert wat al te schattig.

Il Soldato di ventura

Italië​/​​Frankrijk 1975. Avonturenfilm van Pasquale Festa Campanile en Pasquale Festa-Cama. Met o.a. Bud Spencer, Enzo Cannavale, Jacques Dufilho, Andréa Ferréol en Angelo Infanti.

Een Italiaans dorpje wordt in de 16e eeuw belegerd door de Fransen, zodat de bevolking en het Spaanse garnizoen uitgehongerd dreigen te worden. De aanvoerder van een groep huurlingen stelt de Spanjaarden een uitbraakpoging voor. Deze komisch- avontuurlijke, nieuwe versie van de film van vóór WO II, ETTORE FIERAMOSCA, geeft de goedmoedige kolos Spencer de kans om zijn krachtpatserij te tonen in een minder kinderlijke film dan we van hem gewend zijn. De willekeurige, losse verhaaltrant en het verdwijnen en verschijnen van de personages wekken de indruk dat de film drastisch werd ingekort.

La Mano spietata della legge

Italië 1974. Misdaad van Mario Gariazzo. Met o.a. Philippe Leroy, Silvia Monti, Klaus Kinski, Fausto Tozzi en Guido Alberti.

Een Amerikaanse `mafioso` wordt in een Italiaans ziekenhuis vermoord, evenals alle mogelijke getuigen. De politie staat machteloos, totdat de commissaris toestemming krijgt om tot illegale methodes over te gaan. Daardoor ontdekt hij zowel de directe schuldigen als de top-man en medeplichtigen onder zijn eigen collega`s. Deze zoveelste mafia-film is ge[KA3]inspireerd op DIRTY HARRY met een als held voorgestelde eigenmachtig en gewelddadig optredende politieman, die de film zonder de betrekkelijkheid en de produktiewaarden van het Amerikaanse voorbeeld, een kwalijke strekking geeft (hoewel daarin door reeksen andere films alweer ver overtroffen).

R.A.S.

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Jacques Spiesser, Jacques Weber, Jean-François Balmer, Philippe Leroy en Jacques Villeret.

In 1966 worden voor het eerst Franse dienstplichtigen naar Algerije gezonden. Ondanks hun onwil en verzet slaagt de commandant er in hen tot een keurkorps te drillen. Deze eerste Franse film die direct de Algerijnse oorlog tot onderwerp neemt, is vooral een indringend anti-militaristisch pamflet met een reeks opmerkelijke jonge acteurs. De titel staat voor: RIEN A SIGNALER.

Milano rovente

Italië 1973. Misdaad van Umberto Lenzi. Met o.a. Antonio Sabatò, Philippe Leroy, Antonio Casagrande, Marisa Mell en Carla Romanelli.

De leider van een prostitutiebende krijgt opdracht van een concurrerende gangster om via zijn hoeren drugs te verhandelen. Hij weigert en roept de hulp in van een uit Amerika teruggekeerde mafioso, die de gangsteroorlog gebruikt om zèlf de macht in handen te nemen. Deze warrig geschreven en lusteloos geacteerde misdaadfilm wordt 'versierd' met een reeks onfrisse martelscènes, terwijl de cameraman probeert enige dynamiek te suggereren door het te pas en te onpas hanteren van de zoomlens.

Libera, amore mio

Italië 1973. Drama van Mauro Bolognini. Met o.a. Claudia Cardinale, Bekim Fehmiu, Philippe Leroy, Adolfo Celi en Bruno Cirino.

De dochter van een gevangen anarchist verzet zich in woord en gebaar tegen het fascisme, meer op emotionele dan ideële gronden. Tijdens de oorlog wordt ze partizane, maar na 1945 blijken een aantal fascisten nog steeds in het zadel te zitten. De politieke bewustwording gevolgd door desillusies kreeg een verrassend goede vertolking van Cardinale. Scenario van de regisseur, Luciano Vincenzoni en Nicola Badalucco.

Il Portiere di notte

Italië 1973. Drama van Liliana Cavani. Met o.a. Dirk Bogarde, Charlotte Rampling, Gabriele Ferzetti, Philippe Leroy en Isa Miranda.

Een joodse vrouw ziet in 1957 in de nachtportier van een Weens hotel de officier van het concentratiekamp terug die haar als vijftienjarige dwong tot een sado-masochistische relatie waarin ze geleidelijk aan een willige partner werd. Omdat beiden nooit van die herinnering zijn losgekomen hervatten ze de verhouding van weleer, tot ex-nazi's die verraad vrezen hen laten neerschieten. Het gedocumenteerd beeld van medeplichtigheid tussen beul en slachtoffer wordt door de hoofdrollen overtuigend waar gemaakt, al vervalt de regisseuse soms tot een sensationele aanpak die haar oprechtheid twijfelachtig maakt. De fictieve geheime sekte van oud-nazi's doet het verhaal geleidelijk aan melodramatisch worden. Scenario van de regisseur en Italo Moscati.

Cebo para una adolescente

Spanje 1973. Drama van Francisco Lara Polop. Met o.a. Ornella Muti, Philippe Leroy, Emilio Gutiérrez Caba en José Vivó.

Een jonge secretaresse wordt verleid door haar chef en bemind door een jonge man van haar eigen leeftijd. Het is een van de erotische drama's waarin Ornella Muti, aan het begin van haar carrière in Spanje, de hoofdrol vervulde.

Roma bene

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1972. Misdaad van Carlo Lizzani. Met o.a. Senta Berger, Vittorio Caprioli, Philippe Leroy, Virna Lisi en Nino Manfredi.

Een diefstal op een feest van de Romeinse jet-set haalt politie-inspecteur Manfredi binnen, wiens onderzoek stuk loopt op de onverzettelijke solidariteit van de bourgeoisie die schone schijn wil ophouden. Een maatschappijkritisch alibi voor een lamlendige schildering van een lamlendig wereldje met een reeks van sterren in min of meer gewaagde situaties.

Padella calibro 38

Italië 1972. Western van Antonio Secchi. Met o.a. Scott Holden, Keenan Wynn, Della Boccardo, George Trestin en Mimmo Palmara.

De drie hoofdrolspelers hebben de verantwoordelijkheid op zich genomen om per koets, in de nadagen van de Amerikaanse Burgeroorlog, een lading goud voor het leger te vervoeren. Natuurlijk komen er bandieten (vooral Mexicanen) en Indianen op af. De gebruikelijke tamtam in deze spaghetti-western, maar met vaart gemaakt én onderhoudend.

Milano calibro 9

Italië 1972. Misdaad van Ferdinando di Leo. Met o.a. Gastone Moschin, Barbara Bouchet, Mario Adorf, Philippe Leroy en Lionel Stander.

Een gangster wordt na een gevangenisstraf weer in de vroegere bende opgenomen, om hem te kunnen betrappen als hij de verdwenen poet wil gaan ophalen. De nieuwe verdwijning van de buit van de overval doet verdenkingen en bloedige conflicten over en weer oplaaien die door de hoofdpersoon zijn aangewakkerd om de tegenstanders elkaar te laten uitschakelen. De harde en functionele regie van het conventionele, maar behendige misdaadscenario evenaart de Amerikaanse B-film en geeft - in dezelfde traditie - de bij-rolacteurs rollen op het eerste plan.

Stanza 17-17 palazzo delle tasse ufficio imposte

Italië 1971. Misdaad van Michele Lupo. Met o.a. Gastone Moschin, Philippe Leroy en Lionel Stander.

Een gemiddelde komedie over een onwaarschijnlijke, maar sympathieke bende oplichters. Een bouwondernemer, een prins, een acteur en een uitvinder willen hun belastingen heel soepel betalen door het belastingkantoor te beroven. Alles lijkt goed te gaan totdat ze een eerlijke beambte tegenkomen. De film is interessant, omdat de hoofdrolspelers er door hun aanwezigheid een onderhoudende produktie van maken.

Senza sapere niente di lei

Italië 1969. Drama van Luigi Comencini. Met o.a. Philippe Leroy, Paola Pitagora, Sara Franchetti, Giorgio Piazza en Umberto D'Orsi.

Nanni Bra[KA2] (Leroy), een jurist die voor een verzekeringsmaatschappij werkt, moet een onderzoek instellen naar verdachte omstandigheden rond de geheimzinnige dood van een aristocrate, die heel erg kort tevoren een hoge levensverzekering had afgesloten. Hij dringt zich binnen in de kring van nabestaanden, wier gedrag voor hem onbegrijpelijk en verdacht is, tot hij - eerst tactisch, dan oprecht - een romance aanknoopt met de oudste dochter Cinzia (Pitagora). De combinatie van thriller en milieuschets blijft echter vaag zweven. Hoewel het verfrissend is in een film zich correct gedragende politie te zien, maakt dit de spanning ook niet groter, zodat alleen de goede en intrigerende hoofdrol van Pitagora de aandacht vasthoudt. Het scenario is van Suso Cecchi d'Amico, Raffaele La Capria, Antonio Leonviola en regisseur Comecini. Het camerawerk is van Pasquale De Santis. Mono.

Come, quando, perchè?

Italië​/​​Frankrijk 1968. Drama van Antonio Pietrangeli en Valerio Zurlini. Met o.a. Horst Buchholz, Danièle Gaubert, Philippe Leroy en Colette Descombes.

Vrouw is met haar jeugdliefde getrouwd, maar het huwelijk is een sleur geworden, zodat het bezoek van een vriend van de echtgenoot al spoedig resulteert in een verhouding. Ze kan echter geen keus doen tussen beide mannen en de minnaar vertrekt naar het buitenland. Simpel scenario zonder oorspronkelijkheid wordt nog wezenlozer doordat geen van de acteurs Italiaans is, maar de banale dialoog via nasynchronisatie uitspreken, en de kitscherige prentbriefkaartenaanpak van liefdesscènes tussen Gaubert en Buchholz in de natuur. Pietrangeli overleed tijdens de opnamen, Zurlini voltooide de film en beiden zorgden voor een dieptepunt in hun respectabele carrière.

Buona Sera, Mrs. Campbell

Verenigde Staten 1968. Komedie van Melvin Frank. Met o.a. Gina Lollobrigida, Peter Lawford, Telly Savalas, Lee Grant en Shelley Winters.

Onderhoudende komedie met de charmante Lollobrigida als de Italiaanse Mrs. Campbell (de naam heeft ze van een blik soep overgenomen) die tijdens de oorlog zwanger is geworden en twintig jaar lang van drie verschillende Amerikaanse soldaten - die allemaal denken dat ze de vader van haar kind zijn - geld heeft ontvangen. Nu komen de mannen naar een reünie in Italië en voorziet ze problemen.

L' Occhio selvaggio

Italië 1967. Drama van Paolo Cavara. Met o.a. Philippe Leroy, Delia Boccardo, Gabriele Tinti, Lars Bloch en Giorgio Gargiullo.

Een documentarist provoceert en manipuleert zonder scrupules de werkelijkheid om zo die schokkende beelden voor zijn camera te krijgen waaraan hij zijn succes dankt. Ondanks zijn gevoelloze hooghartigheid wordt een jonge vrouw tijdens de filmopnamen verliefd op hem, met tragische gevolgen. Deze sleutelfilm is ge[KA3]inspireerd op het werk en leven van Gualtiero Jacopetti (en zijn fataal geëindigde romance met Belinda Lee), maar heeft hypocriete aspecten, omdat de film zwelgt in dezelfde soort taferelen die Jacopetti aan de kaak pretendeerde te stellen en omdat Cavara als co-regisseur van MONDO CANE en AFRICA ADDIO zelf ook boter op zijn hoofd heeft. Toch op een onaangename manier fascinerend, mede dankzij Leroy die zijn rol erg goed speelt. USA/GB-titel: THE WILD EYE.

É stato lungo, difficile, però adesso... che notte, ragazzi!

Italië​/​​Spanje 1966. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Philippe Leroy, Marisa Mell, Alberto Lionello, Conrado Sanmartin en Nieves Navarro.

Een onhandige advocaat (Leroy) moet een cheque van 2 miljoen dollar brengen aan een jonge weduwe (Mell) in Zuid-Amerika. Er zijn veel kapers op de kust wat tot avontuurlijke en romantische verwikkelingen leidt. Deze niet zo leuke, wat fletse misdaadkomedie bezwijkt bijna onder de talloze grappen en knipogen. Fraaie locaties en enkele sterke bijrollen. USA titel: WHAT A NIGHT, BOYS!

Yankee

Italië​/​​Spanje 1966. Western van Tinto Brass. Met o.a. Philippe Leroy, Adolfo Celi, Jacques Herlin, Mirella Martin en Thomas Torres.

Een premiejager biedt zijn diensten aan bij bandietenleider Concho (Celi), maar wordt afgewezen. Dan moordt hij de halve bende uit en gaat ten slotte een gevecht aan met Concho. Een ongewone western met schitterende fotografische momenten. Van de regisseur die later CALIGULA maakte.

Sette uomini d'oro

Frankrijk​/​​Italië 1966. Misdaad van Mario Vicario en Marco Vicario. Met o.a. Rossana Podestà, Philippe Leroy, Gastone Moschin, Gabriele Tinti en Maurice Poli.

Als gemeente-arbeiders vermomde bankrovers dringen via riolen de kluis van een Zwitserse bank binnen en stelen de goudvoorraad. Het brein van de bende heeft plannen om de buit voor zichzelf te houden, maar de anderen weten de vrachtwagen met goud te pakken vóór hem. Dit op zichzelf doorsnee-inbraakverhaal kreeg naar vorm en spel een verrassende humoristische aanpak. De rol van Podestà - de vrouw van de regisseur - is louter decoratie, maar de ontwerper van haar kostuums moet hebben geijld.

Non faccio la guerra, faccio l'amore

Spanje​/​​Italië 1966. Komedie van Franco Rossi. Met o.a. Catherine Spaak, Philippe Leroy, O.W. Fischer, Pepe Calvo en Fiorenzo Fiorentini.

Een Duitse U-boot kapitein negeert al 20 jaar het einde van WO II en heeft aan boord een jonge vrouw, die als baby door de bemanning uit zee is gered en door hen is grootgebracht. Bij piraterij voor voedsel en brandstof neemt ze een jonge scheepsarts van een luxe jacht gevangen en wordt verliefd op hem. Het oorspronkelijke uitgangspunt voor de komedie verzandt in herhalingen, waarbij de Duitser keer op keer de arts van boord werkt en hij toch weer binnendringt.

Il grande colpo dei sette uomini d'oro

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 1966. Komedie van Marco Vicario. Met o.a. Rossana Podestà, Enrico Maria Salerno, Philippe Leroy, Manuel Zarzo en Gastone Moschin.

In dit vervolg op SETTE UOMINI D'ORO slaagt de bende erin om 70.000 ton goud tijdens een transport bij klaarlichte dag en onder de ogen van de militaire bewaking te roven, waarbij hun technische vernuft wordt geëvenaard door de vermommingskunsten van de leidster van de bende. De film mist het verrassingseffect van het eerste deel, hoewel de avonturen ditmaal spectaculairder zijn en met meer raffinement uitgewerkt door de regisseur. Camerawerk van Ennio Guardieri.

Grande Colpo Dei Sette Uomini...

Italië 1966. Komedie van Marco Vicario. Met o.a. Gabriele Tinti, Giampiero Albertini, Rossana Podesta, Gastone Moschin en Philippe Leroy.

In dit vervolg op SETTE UOMINI D'ORO slaagt de bende erin om 70.000 ton goud tijdens een transport bij klaarlichte dag en onder de ogen van de militaire bewaking te roven, waarbij hun technische vernuft wordt geëvenaard door de vermommingskunsten van de leidster van de bende. De film mist het verrassingseffect van het eerste deel, hoewel de avonturen ditmaal spectaculairder zijn en met meer raffinement uitgewerkt door de regisseur. Camerawerk van Ennio Guardieri.

Delitto quasi perfetto

Frankrijk​/​​Italië 1966. Misdaad van Mario Camerini. Met o.a. Philippe Leroy, Pamela Tiffin, Bernard Blier, Graziella Granata en Massimo Serato.

Journalist wordt gevraagd om op erfgename te letten die van kloosterschool naar Rome vliegt waar oom haar opwacht. Meisje blijkt avonturierster die met 'oom' samenspant om erfenis in te pikken. In reeks avonturen die naar Beiroet leiden redt en trouwt held echte erfgename. Misdaadkomedie komt langzaam op gang, maar blijft onderhoudend door spel van quasi-goedmoedige Blier als oom en typering van domme-blondjestraditie van Tiffin.

Una Vergine per il principe

Frankrijk​/​​Italië 1965. Komedie van Pasquale Festa Campanile. Met o.a. Vittorio Gassman, Virna Lisi, Philippe Leroy, Maria Grazia Buccella en Tino Buazelli.

Het belangenhuwelijk tussen een renaissance-prins en zijn vrouw wordt ontbonden als de echtgenoot impotent blijkt. De politieke implicaties hiervan zijn zó groot dat de prins voor de ambassadeurs van de verschillende Italiaanse hoven zijn mannelijkheid moet bewijzen met een jonge maagd in zijn slaapkamer. Het scenario is geïnspireerd op correspondentie uit de 16de eeuw en relativeert de Italiaanse renaissance als hoogtepunt van cultuur, wetenschap en moraal tot een broeinest van hypocriet gekonkel. De bittere ironie dat de prins in bed zijn belangen redt maar daarmee ook zijn net gegroeide liefde offert, laat zich echter lang tevoren voorspellen.

La Mandragola

Italië​/​​Frankrijk 1965. Historische film van Alberto Lattuada. Met o.a. Rosanna Schiaffino, Philippe Leroy, Jean-Claude Brialy, Romolo Valli en Totò.

Een student wil in Florence een beeldschone notarisvrouw veroveren, die haar man nog geen erfgenaam heeft geschonken. Hij geeft zich uit voor arts en zegt over een steriliteit genezende drank te beschikken, die echter bij de eerste paring na toediening dodelijk kan zijn voor de man. Ondanks verzet van de vrouw zelf laat de echtgenoot zich door kerk en familie overreden en haalt met geweld een zwerver van de straat en in de slaapkamer van zijn eega. De zwerver is de vermomde student zélf. De beroemde en ooit geruchtmakende komedie van Macchiavelli kreeg een stijlvol aangeklede en met verve geacteerde verfilming, waarin Lattuada aan de oorspronkelijke satire op de dubbele moraal nog een pleidooi toevoegt voor de heilzame werking van een gezonde erotiek.

Une Femme mariée

Frankrijk 1964. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Philippe Leroy, Bernard Noël, Roger Leenhardt, Rita Maiden en Christophe Bourseiller.

Redactrice van damesblad kan niet kiezen tussen echtgenoot, een vliegenier, en minnaar, een acteur, en weet niet van wie ze zwanger is. Godard noemde dit 'fragmenten van een film', een even vaak boeiende als irriterende vormgeving rond vrouw die zich door media en reclame niet anders kan zien dan seksobject. Reeks van uitvoerige liefdesscènes in gestileerde detailopnamen werkt bewust anti-erotisch.

Love And Marriage

1964. Mino Guerrini en Gianni Puccini. Met o.a. Amadeo Girard, Philippe Leroy en Sylva Koscina.

Redactrice van damesblad kan niet kiezen tussen echtgenoot, een vliegenier, en minnaar, een acteur, en weet niet van wie ze zwanger is. Godard noemde dit 'fragmenten van een film', een even vaak boeiende als irriterende vormgeving rond vrouw die zich door media en reclame niet anders kan zien dan seksobject. Reeks van uitvoerige liefdesscènes in gestileerde detailopnamen werkt bewust anti-erotisch.

Le Voci Bianche

Italië​/​​Frankrijk 1964. Komedie van Pasquale Festa Campanile en Massimo Franciosa. Met o.a. Paolo Ferrari, Anouk Aimée, Vittorio Caprioli, Claudio Gora en Graziella Granata.

Gecastreerde contratenors zijn risicoloos gezelschap voor getrouwde, adellijke dames, hetgeen een zanger die door een list aan de operatie is ontsnapt, ongekende mogelijkheden biedt. De sterbezetting en de fantasierijke pruikentijd-aankleding weten uitbundig te verhullen, dat de regie en het scenario de meeste kansen van het gegeven hebben laten liggen. Ferrari is te weinig schelms voor de hoofdrol.

Il Castello dei morti vivi

Frankrijk​/​​Italië 1964. Horror van Warren Kiefer. Met o.a. Christopher Lee, Gaia Germani, Philippe Leroy, Jacques Stanislawski en Donald Sutherland.

Graaf Drago (Lee), woonachtig in Transsylvanië, experimenteert met een vloeistof, die levende wezens in een oogwenk mummificeert. Een rondreizend kermisgezelschap valt deels ten prooi aan zijn experiment. Een weinig opmerkelijke horrorfilm met fraai second unit-werk van de jong gestorven regisseur Michael Reeves. Ook bekend als CASTLE OF THE LIVING DEAD.

Castle Of The Living Dead

1964. Horror van Herbert Wise (Luciano Ricci). Met o.a. Jacques Stanislawski, Gaia Germani en Philippe Leroy.

Graaf Drago (Lee), woonachtig in Transsylvanië, experimenteert met een vloeistof, die levende wezens in een oogwenk mummificeert. Een rondreizend kermisgezelschap valt deels ten prooi aan zijn experiment. Een weinig opmerkelijke horrorfilm met fraai second unit-werk van de jong gestorven regisseur Michael Reeves. Ook bekend als CASTLE OF THE LIVING DEAD.

Llanto por un bandido

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 1963. Drama van Carlos Saura. Met o.a. Francisco Rabal, Lea Massari, Philippe Leroy, Lino Ventura en Manuel Zarzo.

Een Andalusische bandiet is met zijn bende ondergedoken in de Siera Morena. Hij krijgt van de koning amnestie aangeboden, op voorwaarde dat hij behulpzaam zal zijn bij de jacht op zijn vroegere medestanders. Dit historische fresco rond de legendarische 'El tempranillo', die in de vorige eeuw leefde, heeft als co-produktie onvoldoende middelen om spectaculair te worden. De film overtuigt vooral in de huwelijksscènes van Rabal en Massari. De keuring greep destijds in en verwijderde de rolletjes van maatschappijkritische intellectuelen als revolutionairen, hoewel het gastoptreden van Buñuel als beul gespaard bleef. De Italiaanse versie werd nauwelijks gecensureerd, waardoor het mogelijk was 25 jaar later het oorspronkelijke werk te reconstrueren.

Il Terrorista

Italië​/​​Frankrijk 1963. Drama van Gianfranco de Bosio. Met o.a. Gian Maria Volonté, Philippe Leroy, Anouk Aimée, Giulio Bosetti en Raffaella Carrà.

Acties van een verzetsgroep in een Venetië 1943 resulteren in bloedige vergelding van de SS onder de bevolking. Om herhaling van deze represailles te voorkomen besluit het collectief te stoppen, enkelen willen echter toch doorgaan. Deze debuutfilm van een beroemde toneelregisseur steunt vooral op de ideologische dialoog die niet nieuw is, maar actueel blijft. Het scenario is van regisseur Bosio en Luigi Squarzina. Het camerawerk is van Alfio Contini en Lamberto Caimi.

Frenesia dell'estate

Frankrijk​/​​Italië 1963. Komedie van Luigi Zampa. Met o.a. Amedeo Nazzari, Sandra Milo, Vittorio Gassman, Michèle Mercier en Philippe Leroy.

De maintené van een eigenaresse van een modehuis zoekt bevestiging van zijn eigenwaarde in avonturen met uiteenlopende jonge vrouwen die stuk voor stuk andere partners verkiezen, inclusief de danseres in wie hij ten onrechte een travestiet vermoedde. De rol van Nazzarri als de overjarige rokkenjager fungeert als bindmiddel tussen de verschillende sketches, die - ondanks de beroemde scenarioschrijvers - nogal oppervlakkig en banaal zijn uitgewerkt. De sterbezetting kan niet meer bijdragen dan bekende namen en gezichten.

Amore in quattro dimensioni

Italië​/​​Frankrijk 1963. Komedie van Massimo Mida, Jacques Romain, Gianni Puccini en Mino Guerrini. Met o.a. Carlo Bagno, Alberto Bonucci, Fabrizio Cappucci, Carlo Giuffré en Sylva Koscina.

Vierluik. Een plattelandsbewoner kan zich in zijn dialect niet aan de vrouwen verstaanbaar maken, wat een tolk benut om hem aan zijn dochter te koppelen. Een rijke vrouw fabriceert bewijzen tegen haar man om echtscheiding te verkrijgen. De scenarioschrijver probeert én werk én echtgenote alle aandacht te geven. De zogenaamde treurende weduwe vindt haar minnaars tenslotte op het kerkhof. Film in vier afzonderlijke verhalen van onbekende regisseurs met een tweede garnituur- rolbezetting heeft bij vlagen méér humor en satire dan de beroemdere films in dit genre, al zijn enkele delen helaas uitermate flauw en lamlendig.

Senilità

Frankrijk​/​​Italië 1962. Drama van Mauro Bolognini. Met o.a. Anthony Franciosa, Claudia Cardinale, Betsy Blair, Philippe Leroy en Stefano Balli.

Een vrijgezel van middelbare leeftijd die samen met zijn zuster een kleurloos bestaan leidt komt via een vriend in contact met een kokette jonge vrouw op wie hij hopeloos verliefd wordt. Pas na veel geschenken wordt ze zijn minnares. Te laat merkt hij dat zijn zuster sterft aan een onbeantwoorde liefde voor zijn vriend die ook zijn medeminnaar bij het meisje blijkt. Sfeervolle reconstructie van Triëst in jaren twintig houdt de film visueel steeds boeiend, maar het scenario maakt van genuanceerde roman van Italo Svevo tamelijk banaal melodrama. Franciosa is mislukt, maar Cardinale past perfect in deze periode-esthetiek en Blair speelt de ongelukkige zuster prachtig.

La Loi des hommes

Frankrijk 1962. Misdaad van Charles Gérard. Met o.a. Micheline Presle, Philippe Leroy, Arletty, Pierre Mondy en Marcel Dalio.

Een journaliste die zich door haar relaties in hoge kringen boven elke verdenking waant, heeft een overval georganiseerd. Een inspecteur is niettemin hardnekkig in zijn achtervolging en reist haar na naar Zwitserland, waar een ontmoeting met een jeugdvriend die priester geworden is haar slechte geweten aanwakkert. Deze fantasieloze misdaadfilm heeft fraaie locatie-opnamen en een reeks incidentele rollen voor de goede acteurs, die de verhaalsvoortgang alleen maar stagneren.

Il Giorno più corto

Italië 1962. Komedie van Sergio Corbucci. Met o.a. Franco Franchi, Ciccio Ingrassia, Anouk Aimée, Jean-Paul Belmondo en Pierre Brice.

De film handelt over de komische lotgevallen van twee Siciliaanse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog, die door het per ongeluk opblazen van een vijandige oorlogsbodem de Italiaanse zege bewerkstelligen. Deze reeks van vaak flauwe en soms voor niet Italianen onbegrijpelijke revuesketches voert in hoog tempo 88 grote en kleine beroemdheden op, de enige overeenkomst met THE LONGEST DAY, waar dit geen satire op is.

55 Days at Peking

Verenigde Staten​/​​Spanje 1962. Historische film van Nicholas Ray en Guy Green. Met o.a. Charlton Heston, Ava Gardner, David Niven, Flora Robson en John Ireland.

De sterren nemen het grootste deel voor hun rekening in dit verwarrende historische verslag over de Boksers-opstand in China in 1900. Scenario van Philip Yordan en Bernard Gordon.

Pleins feux sur l'assassin

Frankrijk 1961. Thriller van Georges Franju. Met o.a. Pierre Brasseur, Pascale Audret, Jean-Louis Trintignant, Marianne Koch en Dany Saval.

Oude graaf Brasseur besluit zich te wreken op zijn hebzuchtige familie die hem ooit in de steek liet en hij verbergt zich om te sterven. Een ramp voor de erfgenamen, want wanneer het lijk niet gevonden wordt, moeten ze vijf jaar wachten op de erfenis. Om de kosten van het onderhoud van het kasteel te dekken, organiseren ze een klank en lichtspel. Tijdens de repetitie vallen reeds de eerste doden. Een knappe thriller/spookfilm, geschreven door het duo Boileau-Nercejac, bekend van LES DIABOLIQUES. In de handen van Franju werd het een uitdagende zwarte komedie, met een absoluut schitterende climax. De sfeervolle zwart-wit fotografie was in handen van Marcel Fradétel en een jonge Maurice Jarre schreef de muziek. De film werd haast dertig jaar als verloren beschouwd, tot hij per toeval werd teruggevonden in het lab, waar hij opgeborgen was onder de draaititel LE CHATEAU DES MYSTERES.

I Briganti Italiani

Frankrijk​/​​Italië 1961. Avonturenfilm van Mario Camerini. Met o.a. Ernest Borgnine, Vittorio Gassman, Micheline Presle, Katy Jurado en Rosanna Schiaffino.

Napolitaanse bandiet wiens vrouw door een Piëmontees legerleider is gevangen, krijgt de leiding van Siciliaanse troepen die zich tegen de onderdrukking verzetten, maar komt onmiddellijk in conflict met de leider van Bourbonse troepen, waardoor overwinningskansen gevaar lopen. Avonturenfilm die banditisme laat zien tijdens de annexatie van verdeeld Sicilië, wisselt dramatische en komische momenten willekeurig af, maar blijft een kleurrijk spektakel waarin sterbezetting onduidelijk geschetste personages compenseert.

Dox, caccia all'uomo

Italië 1961. Misdaad van Riccardo Freda. Met o.a. Umberto Orsini, Eleonora Rossi-Drago, Yvonne Furneaux, Giorgia Moll en Philippe Leroy.

Dankzij het vernuft van zijn politiehond slaagt een jonge inspecteur erin om een Siciliaanse bandiet te arresteren en vervolgens achter de moord op een mannequin een internationale drugssmokkel te ontdekken. Bovendien helpt de hond hem zijn jeugdliefde te hervinden. De hond is de held in deze onderhoudende politiefilm. De twee afzonderlijke en contrasterende delen, waarin de film uiteenvalt zijn op zich weinig opmerkelijk, maar in combinatie en in kort bestek zijn ze acceptabel. Hoewel tegen de viervoeter niet valt op te acteren, is de rolbezetting in dubbel opzicht aantrekkelijk.

Les Filles sèment le vent

Italië​/​​Frankrijk 1960. Drama van Louis Soulanes. Met o.a. Scilla Gabel, Françoise Saint-Laurent, Philippe Leroy, Eva Damien en Michel Lemoine.

Drie fruitpluksters in het Rhône-dal worden rivales in de liefde, maar tenslotte cijfert de uitdagende aanvoerster zich weg voor het meest timide meisje dat de na veel ellende verkregen held mag hebben. Een zoveelste en erg late kopie van RISO AMARO zonder de sociale context van het origineel maar wel met alle clichés. De regie maakt er niets van en de acteurs zijn kansloos, behalve in het etaleren van eventuele aantrekkelijkheid.

Le trou

Frankrijk​/​​Italië 1960. Drama van Jacques Becker. Met o.a. André Bervil, Michel Constantin, Jean Keraudy, Philippe Leroy en Raymond Meunier.

Vijf gevangenen in de Parijse gevangenis La Santé bereiden een ontsnapping voor. Onverwacht krijgt een van hen te horen dat hij de dag voor de geplande uitbraak zal worden vrijgelaten. Sterke en spannende film van Becker, die vlak na de voltooiing van de opnamen overleed. Gebaseerd op een ware gebeurtenis uit 1947. Becker vertelt het verhaal zonder noemenswaardige uitleg of franje, de kracht van de film zit in de kale registratie van de uitbraakpoging, de mooie sobere zwart-wit beelden, de fraaie locaties en het sterke acteerwerk van de niet-professionele acteurs.

Chaque minute compte

Frankrijk 1959. Drama van Robert Bibal. Met o.a. Dominique Willms, Raymond Souplex, Jean Lara, Philippe Leroy en Véra Valmont.

Een rijke jongedame is de minnares geweest van de gangster wiens bende haar in zijn macht krijgt, tot de politie nog net op tijd ingrijpt. Het is een B-misdaadfilm zonder oorspronkelijkheid met (gezien de ontstaansperiode) ruime aandacht voor seks-scènes, die echter nogal lamlendig zijn uitgevallen.