Clara Colosimo

Acteur

Clara Colosimo is acteur.
Er zijn 9 films gevonden.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1982	Quella peste di Pierina
1979	Penzione Amore, servizio completo
1979	Cuori solitari
1979	Caro papà
1978	Prova d'orchestra
1974	Piu forte sorelle
1972	Alfredo, Alfredo
1971	Noi donne siamo fatte cosi
1968	Satyricon

Quella peste di Pierina
Michele Massimo Tarantini, 1982

Penzione Amore, servizio completo
Luigi Rosso, 1979

Cuori solitari
Franco Giraldi, 1979

Piu forte sorelle
Renzo Spaziani, 1974

Noi donne siamo fatte cosi
Dino Risi, 1971

Quella peste di Pierina

1982 | Komedie

Italië 1982. Komedie van Michele Massimo Tarantini. Met o.a. Marina Marfoglia, Oreste Lionello, Carmen Russo, Lucio Montanaro en Ugo Fancareggi.

Pierina (Marfoglia) is een lelijke tiener met een bril. Ze heeft wel een uiterst welgeschapen zusje (Russo). Pierina is een kreng, en dat zal iedereen weten ook. Ze haalt graag streken uit ten koste van anderen. De flirtpatijen van haar zusje ziet ze met lede ogen aan. Een goedkope, grove klucht met als enig lichtpuntje Carmen Russo, die echt heel sexy is en zo nu en dan uit de kleren gaat.

Penzione Amore, servizio completo

1979 | Erotiek, Komedie

Italië 1979. Erotiek van Luigi Rosso. Met o.a. Christian Borromeo, Loredana del Santo, Clara Colosimo, Marina Daumia en Ajita Wilson.

Een jongeman die zijn vader met de dienstbode heeft betrapt wordt voor straf naar het familiepension van zijn grootmoeder gestuurd. De vrouwelijke gasten ontdekken zijn ongewoon grote geslacht en maken zo vaak aanspraak op bevrediging dat hij impotent wordt. Deze pornoklucht verloopt volgens hetzelfde stramien als de talloze Tiroler-films, maar de platvloerse dialoog klinkt ietwat beter in het Italiaans en vooral de rolbezetting is aantrekkelijker.

Cuori solitari

1979 | Komedie, Erotiek

Italië 1979. Komedie van Franco Giraldi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Senta Berger, Christopher Hodge, Edda di Benedetto en Edda Ferronao.

Min of meer voor de grap overweegt een echtpaar te reageren op contactadvertenties voor een avondje partner-ruil, wat tot bizarre en teleurstellende ervaringen leidt. Een bezoek aan een gespecialiseerde club in Zwitserland lijkt verder strekkende gevolgen te hebben, maar uiteindelijk blijft hun huwelijkssituatie zoals hij was: nog steeds even kleurloos. Gegeven het onderwerp een tamelijk subtiele psychologische komedie, dank zij constrasterend spel van Tognazzi, met veel animo bij voorbaat en remmingen op het moment zelf, en van Berger, bij wie aarzeling en nieuwsgierigheid elkaar in omgekeerde volgorde afwisselen. Het scenario is van de regisseur en Ruggero Maccari. Het camerawerk is van Dario Di Palma.

Caro papà

1979 | Drama

Frankrijk/Canada/Italië 1979. Drama van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Aurore Clément, Stefano Madia, Julien Guiomar en Andrée Lachapelle.

Een groot industrieel ontdekt dat zijn zoon bij de stadsguerrilla is aangesloten en kennelijk een moordaanslag voorbereidt op 'P'. Zonder zijn zoon aan te geven, probeert hij alle hem bekende 'P's te waarschuwen. Risi geeft een scherp satirisch beeld van zelfingenomenheid en opportunisme van de heersende klasse in de consumptiemaatschappij, maar houdt zich angstvallig aan de buitenkant bij de tekening van de revolterende jongeren. De fatale, woordeloze liefde tussen vader en zoon is indringend en bijna over-gevoelig. Madia werd op het filmfestival van Cannes gelauwerd voor de Beste Bijrol. Het scenario is van Bernardino Zapponi, Marco Risi en regisseur Risi. Het camerawerk Tonino Delli Colli. Technospes, Stereo.

Prova d'orchestra

1978 | Drama

Duitsland/Italië 1978. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Balduin Baas, Ronaldo Bonacchi, Clara Colosimo, Elizabeth Labi en Ferdinando Villella.

Ge[KA3]ensceneerde reportage over repetities van een kamerorkest in een oude catacombe met ideale akoestiek. De interviewer (stem van Fellini) haalt ijdelheid en rivaliteit bij de musici naar voren die geleidelijk aan in verzet komen tegen de autoritaire dirigent. Als ook buiten de repetitieruimte de revolutie kennelijk uitbreekt, volgt het orkest temidden van het puin weer gedwee de Grote Leider die zijn aanwijzingen in het Duits schreeuwt. Merkwaardige en misplaatste didactische film waarbij de gelijkstelling van de dirigent aan Hitler nergens op slaat. De orkestleden zijn weer gerecruteerd uit Fellini's rariteitenkabinet wat amusant, maar niet verrassend is om naar te kijken. De overeenkomst tussen het musiceren in beeld en Rota's laatste compositie op geluidsband is puur toevallig.

Piu forte sorelle

1974 | Western

Italië 1974. Western van Renzo Spaziani. Met o.a. Lincoln Tate, Gabriella Farindon, Jean Claude Javes, Gigi Bonos en Clara Colosimo.

In deze slechte spaghetti-western schiet Tate, de held, drie nonnen te hulp die door bandieten worden aangevallen. Die zouden het voorzien hebben op de centen die zij bij zich hebben voor de bouw van de kerk. In werkelijkheid zijn het geen nonnen maar drie zusters die zojuist de bank hebben overvallen. Niet leuk en niet spannend.

Alfredo, Alfredo

1972 |

Italië 1972. Pietro Germi. Met o.a. Dustin Hoffman, Stefania Sandrelli, Carla Gravina, Saro Urzì en Danika La Loggia.

Verlegen jongeman introduceert zich op voorspraak van vlotte vriend bij mooie jonge vrouw die na huwelijk dominante hysterica blijkt met een enorme seksuele honger. Ondertussen ontmoet de echtgenoot vrouw die in elk opzicht haar tegendeel lijkt. Vermakelijke, rumoerige huwelijkssatire gaat ongeg[KA4]eneerd tegen teneur van feminisme in, hoewel mannen ook allesbehalve voorbeeldig worden voorgesteld. Hoffman is verrassend overtuigende Italiaan (waardoor Engels nagesynchroniseerde versie niet alleen zijn tegenspelers saboteert maar ook zijn eigen rol.)

Noi donne siamo fatte cosi

1971 | Komedie

Italië 1971. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Monica Vitti, Enrico Maria Salerno, Carlo Giuffré, Ettore Manni en Pupo de Luca.

Een episodenfilm met Vitti in twaalf verschillende rollen, van quasi seksueel-bevrijde intellectuele tot hysterische non en militante arbeidster. Het euvel van deze veelal uit sketches opgebouwde film is de afwisseling van leuk, minder leuk en onleuk, zodat de optelsom op den duur gaat vervelen en vermoeien. Vitti speelt haar personages met verve en laat in de sketches waarin de heldin steeds een gewillige prooi wordt van de man haar rol niet tot die van een vrouwenhater worden.

Satyricon

1968 | Avonturenfilm, Historische film, Erotiek

Italië 1968. Avonturenfilm van Gianluigi Polidoro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Laura Antonelli, Tina Aumont, Don Backy en Mario Carotenuto.

De wederwaardigheden van de student Encolpio in het decadente Rome van Keizer Nero, samen met zijn vrienden Ascilto en Oitone. Dit gelijktijdig met Fellini's film gemaakte vluggertje houdt zich meer aan de letter van Petronius Arbitro's nagelaten romandelen, maar mist smaak, stijl en fantasie. Het resultaat is vermoeiend en vervelend, rumoerig en platvloers. Het orgie-achtige banket met de extravagante Trimalcione als gastheer is hier de finale, Fellini begon zijn film hiermee. Het is de moeite van het wachten waard, want Tognazzi brengt als enige de juiste combinatie van decadentie en ironie in zijn rol.

imdb: Zoek Clara Colosimo op IMDB

op televisie
0 uitzendingen

Maak een abonnement aan als u op tijd gewaarschuwd wilt worden wanneer Clara Colosimo op televisie komt.