Alberto Sordi

Drôles, tendres et méchants

Frankrijk 1999. Documentaire van Jorge Dana. Met o.a. Roberto Benigni, Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Mario Monicelli en Nanni Moretti.

Bella di Roma

Frankrijk​/​​Italië 1995. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Paolo Stoppa, Silvana Pampanini en Alberto Sordi.

Assolto per aver commesso il fatto

Italië 1992. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Angela Finocchiaro, Enzo Monteduro, Marco Predolin en Roberto Sbaratto.

Gepensioneerde ambtenaar Sordi krijgt met list en bedrog het merendeel van de Italiaanse particuliere radio- en tv-stations in handen. In het parlement wordt een wet aangenomen die verbiedt dat er nog nieuwe zenders bijkomen en de zwendelaar weet een deal te sluiten met een mediabaron. Dan zet hij een lucratief handeltje op in Afrika, om vervolgens zijn schreden te richten naar de Amerikaanse mediagigant BCB. Met behulp van niet- bestaande fondsen uit Afrika en een paar Japanse kelners die zich voordoen als zijn concurrenten, weet hij zijn slag te slaan, zonder dat het hem een cent kost. Wat een aardige, scherpe satire had kunnen worden, is ontaard in een platte klucht, waarin de Italiaanse mediabaronnen Berlusconi en Parretti slechts zijdelings een beetje op de hak worden genomen. Jammer!

Vacanza di Natale '91

Italië 1991. Komedie van Enrico Oldioni. Met o.a. Massimo Boldi, Christian De Sica, Nino Frassica, Ezio Greggio en Ornella Muti.

Infantiel, seksloos, droogkloterig derderangs knutselwerkje voor de kerst-programmering. We worden geconfronteerd met een aantal toeristen in St. Moritz, zoals een maffe kunstenaar die op huwelijksreis is met zijn tweede vrouw, maar wordt opgejaagd door de geest van zijn eerste; de ambitieuze dochter van een onderdanige kellner; een arrogant stel uit Milaan dat een suite moet delen met lawaaischoppers uit Rome; en een homoseksuele vader die jongleert met zijn zoon en zijn minnaar. De mannen zijn zonder uitzondering hypocriete zakkenwassers, de vrouwen zijn allemaal sletten. Een klucht van lik-m'n-vestje.

In nome del popolo sovrano

Italië 1991. Historische film van Luigi Magni. Met o.a. Luca Barbareschi, Serena Grandi, Nino Manfredi, Jacques Perrin en Elena Sofia Ricci.

Deze film speelt zich af in 1849, toen de Republiek Rome ten val werd gebracht door de Franse troepen, die ingehuurd waren door de paus, die weigerde zijn macht over Rome op te geven. In feite gaat het dus om de strijd van het volk tegen de pauselijke macht en de bourgeoisie. De film is een mengeling van historische personages, zoals dat van Ugo Bassi, een priester die door het Vaticaan ter dood werd veroordeeld wegens zijn steun aan de republikeinse zaak, en verzonnen personages, zoals dat van een praktisch ingestelde vrouw die een relatie begint met een officier van Garibaldi.

Gino Cervi : un attore

Italië 1991. Biografie van Tonino Cervi en Sergio d'Ottavi. Met o.a. Gino Cervi, Sergio Tofano, Evi Maltagliati, Michele Placido en Luciano Pavarotti.

Een interessante documentaire, in vijf delen van een uur, over het leven van Gino Cervi (1901-1974), een van de beste Italiaanse acteurs van de 20e eeuw. Cervi, zoon van een toneelcriticus, stond vanaf 1924 op de planken. Hij was te zien in films, waaronder een aantal onvergetelijke klassiekers, voor de tv speelde hij o.a. commissaris Maigret, en op het toneel schitterde hij als Cyrano en Falstaff. Zijn persoonlijkheid, zijn carrière en zijn bijdragen aan de wereld van het amusement worden uit de doeken gedaan in interviews met acteurs, regisseurs en zelfs politici. Met scènes uit oude ZW-films.

L'Avaro

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1990. Tonino Cervi. Met o.a. Alberto Sordi, Laura Antonelli, Marie Laforêt, Valerie Allain en Lucia Bosé.

Gebaseerd op het klassieke 17e eeuwse toneelstuk van Molière met een goede internationale rolbezetting en een goede produktie-kwaliteit over de verachtelijke vrek van Arpagone die de fout maakte een kardinaal geld te lenen. Met veel humor en goed spel.

Eve raconte Sophia Loren

Frankrijk 1990. Biografie van Eve Ruggieri. Met o.a. Sophia Loren, Vittorio De Sica, Nino Manfredi, Vittorio Gassman en Ugo Tognazzi.

Het hele leven en de carri[KA2]ere van deze grote vedette, die trouwens over een uitzonderlijk talent beschikt (wanneer zij geregisseerd wordt door cineasten zoals De Sica, Dino Risi, Ettore Scola en anderen). Er worden fragmenten getoond uit een aantal van de plusminus tachtig films die zij maakte tussen 1950 en 1980! Het is tevens het sprookjesverhaal van de gedaanteverwisseling van het onbekende plattelandsmeisje Sofia Scicolone, dat eerst Sofia Lazzaro en daarna Loren ging heten. Goed gekozen fragmenten getuigen van haar komische en haar dramatische talent. Deze film is tegelijkertijd een retrospectieve van vooral de Italiaanse film uit die tijd.

El avaro

Italië​/​​Frankrijk​/​​Spanje 1989. Komedie van Tonino Cervi. Met o.a. Christopher Lee, Alberto Sordi, Laura Antonelli en Mattia Sbragia.

Het hele leven en de carri[KA2]ere van deze grote vedette, die trouwens over een uitzonderlijk talent beschikt (wanneer zij geregisseerd wordt door cineasten zoals De Sica, Dino Risi, Ettore Scola en anderen). Er worden fragmenten getoond uit een aantal van de plusminus tachtig films die zij maakte tussen 1950 en 1980! Het is tevens het sprookjesverhaal van de gedaanteverwisseling van het onbekende plattelandsmeisje Sofia Scicolone, dat eerst Sofia Lazzaro en daarna Loren ging heten. Goed gekozen fragmenten getuigen van haar komische en haar dramatische talent. Deze film is tegelijkertijd een retrospectieve van vooral de Italiaanse film uit die tijd.

Una botta di vita

Italië 1988. Komedie van Enrico Oldoini. Met o.a. Alberto Sordi, Bernard Blier, Andréa Ferréol, Elena Falgheri en Vittorio Caprioli.

Een man van middelbare leeftijd met een agressief karakter en een onbeheersbare passie voor eten maakt een tweede jeugd door. Samen met een man met een geheel ander karakter besluit hij naar de Rivièra te gaan om de verveling van de zomervakantie in de provincie te ontsnappen. Sordi's beste rol in tien jaar. Scenario van Ruggero Maccari, Aurelio Chiesa, Enrico Vanzina en Liliana Betti. Camerawerk van Giuseppe Ruzzolini.

Un Tassinaro a New York

Italië 1987. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Dom DeLuise, George Gaynes, Anna Longhi en Giorgio Gobbi.

Eén van de slechtste films van Sordi. Hij speelt een Italiaan uit Rome, die met zijn vrouw op bezoek is in New York, waar zijn zoon aan de universiteit studeert. Hij is getuige van een mafiamoord, en wordt door een Italo-Amerikaanse politieofficier gebruikt als taxichauffeur en lokaas voor de mafia. Iedereen in de film ziet er Italiaans uit, zelfs de negers, en als het geen Italianen zijn, zijn het Cubanen. De stad zit vol gemene en gedegenereerde figuren, en men vraagt zich af waarom New York eruit ziet als Miami.

Troppo forte

Italië 1986. Komedie van Carlo Verdone. Met o.a. Carlo Verdone, Alberto Sordi, Stella Hall, Mario Brega en John Steiner.

Verdone speelt een gedrongen motorfreak die zichzelf ziet als de Rambo van zijn buurt in de sloppenwijk van Rome. Hij denkt dat hij een harde jongen is, en wanneer hij ingehuurd wordt voor wat stuntwerk in een film, krijgt hij van de regisseur te horen dat hij niet hard genoeg is. De jongen ensceneert vervolgens een ongeluk en klaagt de produktiemaatschappij aan, waardoor hij nog erger in de problemen raakt. De enige reddende factor in deze domme film is Sordi als mesjogge advocaat.

Sono un fenomeno paranormale

Italië 1985. Komedie van Sergio Corbucci. Met o.a. Alberto Sordi, Eleonora Brigliadori, Elsa Martinelli en Donald Hudson.

Een bekende televisiepersoonlijkheid gaat naar India om neptovenaars met zogenaamde paranormale gaven te ontmaskeren. Tijdens zijn verblijf valt hij van een olifant. Hij wordt aanvankelijk dood verklaard maar hij komt bij en blijkt over paranormale gaven te beschikken. Hij buigt lepels met zijn geest, brengt van afstand vrouwen in seksuele opwinding en kan voorwerpen in beweging zetten; maar vaak heeft hij geen controle over zijn krachten. De film ontspoort en verdwaalt in de verwarring van het zwakke script.

Tutti dentro

Italië 1984. Drama van Alberto Sordi. Met o.a. Alberti Sordi, Joe Pesci, Dalila di Lazaro en Giorgia Moll.

Deze film is uit het Italiaanse leven gegrepen. De rechtvaardige rechter Salvemini (Sordi) leidt een onderzoek naar de financi[KA3]ele handel en wandel van een aantal politici en financiers. Op een avond loopt hij toevallig op tegen Corrado (Pesci), zakenman en vroegere klasgenoot. Deze probeert de rechter op andere gedachten te brengen door hem een vakantie aan de Rivièra aan te bieden, maar de scrupuleuze Salvemini antwoordt met een dagvaarding en een aantal arrestaties. Een treffende aanval op de corruptie in de financiële en politieke kringen van Italië, gelardeerd met smakelijke reepjes zwarte humor.

Bertoldo, Bertoldino e Cacasenno

Italië 1984. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Alberto Sordi, Maurizio Nichetti en Lello Arena.

Een onderhoudende, komische film die speelt aan het eind van de middeleeuwen. Tijdens de heerschappij van Alboino verzint een slimme boer de ene list na de andere, maar hij blijft altijd trouw en eerlijk. Ook zijn vrouw en getikte zoon zijn bij het bedrog betrokken. Goede prestaties van de acteurs, vooral van Nichetti.

Il Tassinaro

Italië 1983. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Marilù Tolo, Giulio Andreotti, Federico Fellini en Silvana Pampanini.

Sordi's gezellige huiselijk leven contrasteert sterk met de Romeinse straat waar hij als taxichauffeur zijn brood verdient en aanslagen op zijn geld, zijn gevoel voor eigenwaarde en zijn deugdzaamheid moet verduren. Een scenarioloze one-man-show van Sordi, die achter het stuurwiel twee uur lang moppert en klaagt tegen een doorzichtige achtergrondprojectie. Zijn beroemde passagiers Andreotti en Fellini mogen alleen tegen zich aan laten kletsen en kijken daar ongemakkelijk bij. Alleen ex-diva Pampanini biedt tegenspel op het niveau van een revuesketch. Voor wie vloeiend Italiaans verstaat is de film bij vlagen amusant, anders is het een slijtageslag.

Io so che tu sai che io so

Italië 1982. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Monica Vitti, Isabella de Bernardi, Ivana Monti en Claudio Gora.

Een zelfingenomen burger ontdekt dat zijn leventje veel minder rooskleurig is dan hij veronderstelde: zijn vrouw is aan de drank en overspelig, zijn dochter is een junk en volgens zijn huisarts heeft hij nog slechts enkele maanden te leven. Deze onderhoudende komedie over een louteringsproces wordt geleidelijk aan langdradig en ontspoort tegen het einde volledig. Hierin is wel een interessant en effectief gebruik van acht millimeter- films, opgenomen door een privé-detective op het verkeerde spoor, waarmee alle onthullingen op gang worden gebracht.

In viaggio con papa

Italië 1982. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Edy Angelillo, Alberto Sordi, Carlo Verdone, Ugo Bologna en Giuliana Calandra.

De naieve zoon van een zakenman duikt onverwachts in zijn ouderlijk huis op en ontdekt geshockeerd dat zowel zijn moeder als zijn vader een buitenechtelijke verhouding heeft. Hij wordt door papa - tijdens zijn vakantie met diens jonge ma[KA4]itresse - wat meer mans gemaakt. De confrontatie tussen de komieken-filmmakers van twee generaties komt overtuigend over door de uiterlijke gelijkenis tussen Sordi en Verdone (die meeschreef aan het scenario). Tegenover de karikaturale maar vermakelijke onnozelheid van de zoon zijn Sordi's zelfgenoegzaamheid en dubbele moraal voor zijn doen nogal ingetogen, maar des te effectiever. Onderhoudend vermaak, al steunt de humor voor de export wat al te zeer op gepeperde dialoog- en dialectgrappen.

Il Marchese del Grillo

Frankrijk​/​​Italië 1981. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Caroline Berg, Paolo Stoppa, Flavio Bucci en Marc Porel.

Begin 1800 vult de libertijnse markies Onofrio Del Grillo (Sordi) in Rome vult zijn dagen met practical jokes, waarvan paus Pius VII (Stoppa) het voornaamste mikpunt is. Collaboratie met de Franse bezetters biedt hem daartoe extra kansen, maar na het vertrek van Napoleon slaat Pius terug en laat de markies vervangen door een dubbelganger. Deze uitbundige Italiaanse komedie geeft een vitale vanzelfsprekendheid aan de wrede humor en aan de poep-en-piesgrappen, terwijl Sordi in zijn dubbelrol - Onofrio en Gasperino - zowel de ijdeltuiterij als (in een ander historisch jasje) het laf opportunisme kan uitspelen. Het scenario is van Bernardino Zapponi, Leonardo Benvenuti, Tullio Pinelli, Piero De Bernardi en regisseur Monicelli. Het camerawerk is van Sergio D'Offizi. Eastmancolor, Mono.

Io e Caterina

Frankrijk​/​​Italië 1980. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Edwige Fenech, Catherine Spaak, Valeria Valeri en Rossano Brazzi.

Een Italiaanse wijnhandelaar - in de steek gelaten door vrouw, vriendin en huishoudster - schaft zich in de VS een op gehoorzaamheid en huishoudelijke taken geprogrammeerde robot aan. Deze wordt echter volledig en uiterst jaloers verliefd op de eigenaar. Ze schakelt al haar concurrentes uit en maakt de held tot een gevangene in zijn eigen huis. Sordi geeft zijn plot een inventieve wending door een robot te laten revolteren tegen haar object-rol. Hij blijft echter óók trouw aan zijn eigen traditie door niet met een bevredigend einde te komen voor zijn verder geslaagde komedie.

L'ingorgo

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Spanje 1979. Drama van Luigi Comencini. Met o.a. Alberto Sordi, Annie Girardot, Fernando Rey, Patrick Dewaere en Ángela Molina.

Op de autobaan tussen het vliegveld en Rome ontstaat een verkeersopstopping waar na 24 uur - bij het einde van de film - nog steeds geen voortgang in is gekomen. Deze zeer bittere satire laat de 'bewoners' van de verschillende auto's zien als representanten van een gestagneerde maatschappij in al haar lagen. De internationale co-productie noodzaakte de aanwezigheid van een reeks sterren, maar de portretten van door onbekende of amateur-acteurs gespeelde passagiers zijn minstens zo belangrijk, in alle varianten tussen grimmige humor en regelrechte tragedie. Ook qua organisatorische vormgeving van de apocalyps bijna een meesterwerk.

Il Malato immaginario

Italië 1979. Komedie van Tonino Cervi. Met o.a. Alberto Sordi, Laura Antonelli, Marina Vlady, Bernard Blier en Stefano Satta Flores.

Rondom het ziekbed van een rijke zwartkijker spelen intriges en persoonsverwarringen waar een kordate huishoudster helderheid in brengt zodat haar baas voorlopig ook van zijn denkbeeldige kwaaltjes afkomt. De klassieke komedie van Molière werd naar het 17de-eeuws Rome verplaatst. De banale kluchteffecten doen aan de humor meer af dan toe, maar uitbundig acteren compenseert de stijlloze regie.

Le Témoin

Italië​/​​Frankrijk 1978. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Alberto Sordi, Philippe Noiret, Roland Dubillard, Giselle Préville en Paul Crauchet.

Een Italiaanse schilder wordt door een Franse kunst-mecenas naar Reims gehaald voor de restauratie van muurschilderingen in een kathedraal. Zijn introductie in de provinciale bourgeoisie laat hem buitenstaander, zodat hij onbewust zelf de verdenking op zich laadt van een lustmoord. De Franse satiricus Mocky zocht via een co-productie steun van Italiaanse scenarioschrijvers en acteur Sordi die op hun manier specialist zijn in zwarte humor. Zwartgallig pessimisme wordt daardoor versterkt, satirische grappen hinken op twee verschillende benaderingswijzen.

Dovè vai in vacanza?

Italië 1978. Komedie van Mauro Bolognini, Luciano Salce en Alberto Sordi. Met o.a. Ugo Tognazzi, Stefania Sandrelli, Lorraine de Selle, Paolo Villagio en Anna-Maria Rizzoli.

Episodenfilm. Een man probeert tijdens de vakantie zijn ex-vrouw te heroveren, maar een reeks bezoekende kennissen doorkruist zijn plannen. Een middenstandsechtpaar wordt door hun intelligente kinderen op een culturele vakantie gestuurd, terwijl hun woning 'modern' wordt ingericht. De eerste twee sketches zijn niet meer dan middelmatig uitgewerkte moppen waar ook de acteurs geen kant mee uit kunnen. Sordi's bijdrage heeft rake ironische observaties ten aanzien van modieus-intellectuele terreur, maar hij doet er als altijd - zelfs in dit beperkte bestek - veel te lang over.

Un Borghese piccolo piccolo

Italië 1977. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Shelley Winters, Romolo Valli, Vincenzo Crocitti en Renzo Carboni.

Een regeringsambtenaar die op het punt staat met pensioen te gaan, hoopt dat zijn weinig intelligente en luie zoon op zijn plaats zal kunnen komen en bereidt met omkoperij en vriendjespolitiek diens examen voor. Vlak daarvoor wordt de jongen echter getroffen door een verdwaalde kogel tijdens een terroristische actie. Als de vader de schuldige meent te herkennen gijzelt hij hem en begint een wraakactie. Deze beklemmende film start als een satire maar wordt - door Sordi's ontwikkeling van schlemiel tot wrekend monster, die levenslange frustaties uitleeft - steeds gruwelijker en heeft alleen oppervlakkig te maken met de kwalijke trend van Vigilante-films. Opmerkelijk stil spel van Winters als de door een beroerte verlamde en stomme moeder.

I Nuovi mostri

Italië 1977. Mario Monicelli, Dino Risi en Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Ornella Muti, Alberto Sordi, Ugo Tognazzi en Orietta Berti.

Twaalf sketches over allerlei vormen van huichelachtigheid. Wisselend van toon, niveau en lengte, maar met enkele fikse uitschieters en voortdurend verrassend door het transformatievermogen van de drie voornaamste acteurs. Diverse scenarios van Age Scarpelli, Maccari en Zapponi.

Quelle strane occasioni

Italië 1976. Erotiek van Nanni Loy, Luigi Magni en Luigi Comencini. Met o.a. Paolo Villagio, Valeria Moriconi, Nino Manfredi, Olga Karlatos en Alberto Sordi.

Een drieluik. Een gastarbeider in Amsterdam treedt met zijn vrouw in seksshow op en wordt vervangen door Turk. Man heeft een avontuurtje met de dochter van de minnaar van zijn vrouw. Een priester zit vierentwintig uur lang in een geblokkeerde lift met een aantrekkelijke jongedame. Minder pikanterie dan een ongenadig beeld van dubbele moraal, geacteerd door specialisten in het genre. De derde episode (van Comencini) is in alle opzichten een juweeltje.

Il Comune senso del pudore

Italië 1976. Erotiek van Alberto Sordi. Met o.a. Florinda Bolkan, Claudia Cardinale, Philippe Noiret, Cochi Ponzoni en Alberto Sordi.

De film bestaat uit vier satirische sketches over de dubbele moraal van de Italianen ten aanzien van de nieuwe seksuele vrijheid op het filmdoek en in de pers, waarvan de verontwaardigde fatsoensrakkers in het geniep wel degelijk ook zélf profiteren. Deze Italiaanse komedie volgens het bekende recept is bovendien vermakelijk omdat regisseur Sordi zijn spelers even uitbundig laat schmieren als acteur Sordi gewoonlijk zelf doet. Noiret als de Napolitaanse producent van een Lady Chatterley-verfilming maakt de hele film al goed.

Di che segno sei?

Italië 1975. Komedie van Sergio Corbucci. Met o.a. Alberto Sordi, Mariangela Melato, Paolo Villaggio, Adriano Celentano en Renato Pozzetto.

Een film in vier hoofdstukken, zodat de acteurs zich nog eens kunnen verkleden. Loods Villaggio ontdekt dat hij van geslacht moet veranderen door een foutje van een chirurg. Melato vindt Celentano als partner voor een danswedstrijd. Pozetto is een gekwelde metselaar, die met allerlei problemen te maken krijgt. Sordi is een stoere bewaker op een fiets die overijverig is, waardoor hij in een lastig parket geraakt. Leuke sketches en goed akteerwerk maken deze komedie het aanzien waard.

Polvere di stelle

Italië 1973. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Monica Vitti, John Phillip Law, Wanda Osiris en Eduardo Faieta.

Revue-gezelschapje heeft in 1943 geen publiek meer en trekt noodgedwongen naar het front. Succes bij de Amerikaanse militairen. Liefderijke reconstructie van een bijna uitgestorven theatervorm en een bewogen tijdperk, maar erg lang uitgesponnen.

Mio fratello Anastasia

Italië 1973. Misdaad van Steno. Met o.a. Alberto Sordi, Richard Conte en Eddie Fay.

Een Italiaanse dorpspastoor gaat naar New York om zijn geëmigreerde broer te bezoeken, niet wetend dat deze hoofd van de plaatselijke mafia is. Uit de indruk die zijn achternaam maakt gelooft hij dat zijn broer een sociale weldoener is, tot een tv-uitzending over processen tegen het misdaadsyndicaat hem uit de droom helpt. Dit waar gebeurde verhaal, door een èchte priester ter verdediging van diens broer geschreven, kreeg een vrijblijvende, in het kluchtige en karikaturale getrokken verfilming als one man show van Sordi in zijn zoveelste rol van goedgelovige schlemiel. Als zodanig wel amusant.

Finchè c'è guerra, c'è speranza

Italië 1973. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Silvia Monti, Alessandro Cutolo, Eliana de Santis en Edy Saieta.

Vertegenwoordiger van een kleine wapenhandelaar in Afrika wordt door de spilzucht van zijn echtgenote gedwongen een beter betalende werkgever te zoeken en moet aan de Portugezen in Angola oorlogsmaterieel gaan verkopen. Hij raakt betrokken bij de vrijheidsstrijd en is onderwerp van een vernietigende journalistieke reportage, waardoor zelfs familieleden en opdrachtgevers hem euvel duiden. Omwille van het huishoudgeld wordt het schandaal echter snel vergeten. Satire over eenvoudige burger die niet weet (wil weten) wat hij aanricht. De film gebruikt vrijheidsstrijd als decor en nauwelijks meer dan dat, waardoor de karikaturale scènes misschien ergerlijk werken. Reeks van verwikkelingen is inventiever dan gebruikelijk in de films van Sordi, maar het resultaat is zoals altijd veel te langdradig.

Roma

Frankrijk​/​​Italië 1972. Documentaire van Federico Fellini. Met o.a. Britta Barnes, Peter Gonzales Falcon, Fiona Florence, Pia de Doses en Marne Maitland.

Gereconstrueerde documentaire met impressies van Rome, van Fellini's eerste bezoek als provinciale jongeling tot en met zijn tegenwoordige tijd. De losse scènes zonder onderlinge structurering zijn spectaculair, fantasierijk en virtuoos gefilmd, en ook verrassend, niet door hun gelijkenis met de momenten en beelden uit eerdere Fellini-films. Bovendien wordt geen moment de indruk weggenomen dat het échte Rome mooier, paradoxaler, gekker, chaotischer is dan wat de regisseur in de studio heeft laten nabouwen en -spelen. De hoogst vermoeiende film krijgt dan ook een gepaste afsluiting met Magnani die tegen de camera zegt: Federico, ga asjeblieft slapen. Scenario van regisseur Fellini en Bernardino Zapponi. Camerawerk van Giuseppe Rotunno.

Lo Scopone scientifico

Italië 1972. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Alberto Sordi, Silvana Mangano, Bette Davis, Joseph Cotten en Domenico Modugno.

Een arbeidersechtpaar is virtuoos in een Napolitaans kaartspel en laat zich door een Amerikaanse miljonaire en haar secretaris strikken als partners, maar vergeet dat de tegenstandster de sterkste troef heeft: geld. Zodoende kan ze met steeds hogere inzet blijven doorspelen. Drastisch ingrijpen van het dochtertje redt de ouders van de totale ondergang. Deze sterke sociaal-kritische fabel met zwarte humor kreeg een ideale rolbezetting (de beste rol van Davis in vele jaren) waarbij -als vaker bij Comencini - gezond instinct tot zelfbehoud door een kind vertegenwoordigd wordt.

La più bella serata della mia vita

Italië​/​​Frankrijk 1972. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Alberto Sordi, Michel Simon, Pierre Brasseur, Charles Vanel en Claude Dauphin.

Welgemoed zoeft parvenu Alfredo Rossi (Sordi) in zijn blitse Maserati met een pak zwart geld richting Genève wanneer een in zwart leder gehulde motorrijdster (Janet Agren) lonkt. Zelfverzekerd achtervolgt Alfredo haar, krijgt autopech in de bergen en onderdak in een kasteel. Daar participeert hij in een zonderling avondlijk rollenspel met vier exquis dinerende magistraten in ruste. De blonde motorpoes blijkt dienstmeisje Simonetta. Schuld, boete, Scola-esprit: in dit gastronomisch-vinologisch uitgelezen semi-Kammerspiel jongleren Sordi en vier Franse acteerveteranen met trancheermesscherpe dialogen. Prachtig. Naar Friedrich Dürrenmatts Die Panne (1956). Pierre Brasseur verscheidde in de opnameslotfase.

Detenuto in attesa di giudizio

Italië 1972. Nanni Loy. Met o.a. Alberto Sordi, Elga Andersen, Lino Banfi, Giuseppe Anatrelli en Tano Cimarosa.

Italiaan die in Zwitserland een klein bouwbedrijf heeft, wordt bij het bezoek aan zijn geboorteland gearresteerd en van de ene gevangenis naar de andere verplaatst, omdat het proces steeds verdaagd wordt. Hij belandt zelfs ontoerekeningsvatbaar verklaard in een psychiatrische inrichting, vóórdat hij eindelijk voorkomt en wordt vrijgesproken. Ondertussen is zijn Zwitserse onderneming failliet gegaan. Kafkaïaanse satire op juridisch bureaucratisch labyrint krijgt tragi-komische overtuigingskracht door afwisselend dienstvaardig en radeloos acteren van Sordi.

Conspirateurs, Les

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Luigi Magni. Met o.a. Robert Hossein, Nino Manfredi, Claudia Cardinale, Enrico Maria Salerno en Renaud Verley.

Het 19e eeuwse Italië. De Carbonari vechten tegen de tirannie van paus en leger. Twee van hen steken een verrader dood. Ze worden gearresteerd en ter dood veroordeeld, maar ze zullen pas worden geëxecuteerd als ze berouw tonen. Dat geeft enkele vrienden de tijd voor een reddingsactie. Geen suspense, maar de Pauselijke Staat van die tijd wordt op fijnzinnige, subtiele en ontroerende wijze tot leven gewekt door het camerawerk van deze barokke regisseur, die zich niets van heilige huisjes aantrekt en buiten zijn eigen land te weinig bekendheid heeft. Deze film, die in Frankrijk pas in 1972 te zien was, werd al in 1969 opgenomen. In Rome draaide hij verscheidene jaren.

Bello onesto emigrato Australia sposerebbe compaesana illibata

Italië 1972. Komedie van Luigi Zampa. Met o.a. Alberto Sordi, Claudia Cardinale, Riccardo Garrone en Corrado Olmi.

Een Italiaanse emigrant, die al twintig jaar in Australië woont, krijgt last van eenzaamheid en besluit met een Italiaanse te trouwen, omdat hij de Australische vrouwen te geëmancipeerd vindt. Met behulp van een priester slaagt hij erin een meisje uit zijn geboortedorp te vinden, maar het huwelijk blijkt anders uit te pakken dan hij had verwacht. Goed gefilmde komedie met fraai spel.

Il presidente del Borgorosso Football Club

Italië 1970. Komedie van Luigi Filippo D'Amico. Met o.a. Alberto Sordi, Carlo Taranto en Margherita Lozano.

Een alleraardigste satire waarin Sordi uitstekend op dreef is als beamte in het Vaticaan, die van zijn vader een voetbalelftal erft. In het begin heeft hij er niet zoveel belangstelling voor, maar gaandeweg wordt hij een voetbalfan en raakt hij verknocht aan zijn ploeg.

Contestazione generale

Italië 1970. Komedie van Luigi Zampa. Met o.a. Vittorio Gasmann, Nino Manfredi, Alberto Sordi, Marina Vlady en Michel Simon.

Drieluik.I. Gegoede burgers van middelbare leeftijd komen in opstand tegen de establishment en een avant-garde artiest die van een tv-programma een protestactie maakt. II. De zaakwaarnemer van een miljonair geeft de brui aan de grillige willekeur van zijn chef. III. Een dorpspastoor wordt vals beschuldigd een verhouding te hebben met een lokettiste, maar zijn ontmoeting met een getrouwde dominee brengt hem op bepaalde ideeën. Na een zwakke eerste episode met ongetemde schmiere van Gasmann zijn de volgende delen uiterst boeiend, zowel dankzij de vernuftige scenario's met verrassend ironische verwikkelingen als treffende spelprestaties. Zampa evenaart zijn uitstekende komedies uit de jaren veertig.

Il professore dottore Guido Tersilli

Italië 1969. Luciano Salce. Met o.a. Alberto Sordi, Ira von Fürstenberg, Claudio Gora, Marisa Fabbri en Ida Galli.

Een recht-voor-z`n-raap, messcherpe satire waar nogal wat over te doen is geweest. Dokter Tersilli (prachtige rol van Sordi) wordt docent en krijgt de leiding over een privé- kliniek die het eigendom is van zijn schoonvader. Met zijn patiënten heeft hij niet al te veel op, maar zijn gevoel voor bedrijfsvoering is perfect ontwikkeld, dus neemt hij uitsluitend rijke patiënten op in zijn kliniek.

Amore mio aiutami

Italië 1969. Drama van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Monica Vitti en Silvano Tranquilli.

Een gelukkig getrouwde, non-conformistische bankdirecteur met een zoon komt in opstand wanneer zijn vrouw een verhouding krijgt met een ander. Hij wil de identiteit van de minnaar weten. De film bestudeert de afbrokkelende mythe van de zuidelijke man die jaloers wordt en zijn eigen mannelijkheid overdenkt als hij zijn vrouw verliest aan een ander. Het acteerwerk is goed, maar de regie is middelmatig.

Riusciranno i nostri eroi a ritrovare l'amico misteriosamente scomparso in Africa?

Italië 1968. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Alberto Sordi, Bernard Blier, Nino Manfredi, Franca Bettoja en Manuel Zarzo.

Een overwerkte uitgever besluit naar Afrika te gaan om zijn zwager op te sporen. Deze heeft namelijk al jaren geen teken van leven meer gegeven. Samen met zijn accountant volgt hij het spoor door het halve continent, waar de gezochte man in de meest uiteenlopende gedaantes - van missionaris tot huurling - in actie is geweest. Tenslotte vinden ze hem als 'regen-god' die niet meer terug wil naar de beschaving. De eerste komedie van Scola met duidelijk politiek engagement: racisme, kolonialisme, klassenstrijd. Hij neemt daar erg lang de tijd voor en offert daarvan te veel voor de overigens vermakelijke mannetjesmakerij van zijn sterren.

Un italiano in America

Italië 1967. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Vittorio De Sica, Lou Perry, Franco Valobra en Gray Frederickson.

Benzinepomphouder Giuseppe heeft zijn vader, die naar Amerika is ge[KA3]emigreerd om zijn geluk te zoeken, al dertig jaar niet meer gezien. Via een tv-uitzending en een telefoontje krijgen zij onverwacht weer contact. De vader (De Sica), die doet alsof hij een succesvol zakenman en een gelukkig mens is, gaat in werkelijkheid gebukt onder schulden. Het geld van de tv-show heeft hij nodig om zijn schuldeisers terug te betalen. Giuseppe en zijn vader komen daarna al gauw in de gevangenis terecht. Tenslotte pakt de zoon zijn oude beroep van pompstationhouder weer op. Sordi verkeert in goede vorm als scriptschrijver en regisseur en zijn spel als Giuseppe bevat de juiste toon, of het nu om humor of zieleleed gaat. De Sica's vertolking is vlekkeloos. Een aardige film om naar te kijken.

Le streghe

Italië​/​​Frankrijk 1967. Komedie van Luchino Visconti, Mauro Bolognini, Pier Paolo Pasolini, Franco Rossi en Vittorio De Sica. Met o.a. Silvana Mangano, Clint Eastwood, Annie Girardot, Francisco Rabal en Massimo Girotti.

Rode draden in deze intrigerende, zij het erg wisselvallige collectie korte films van Italiaanse regisseurs zijn producent Dino De Laurentiis, zijn vrouw Silvana Mangano, die in alle vijf episodes een rol speelt, en het thema 'heksen'. Geen van de regisseurs lijkt écht z'n best te hebben gedaan, maar elke bijdrage bevat wel een goede vondst of fijne, meestal absurdistische toon. Hoogtepunten zijn de surrealistische bijdrage van Pasolini en de onkarakteristieke rol van Eastwood in Una serata come le altre van De Sica. Eastwood kreeg er van De Laurentiis een Ferrari voor.
Het vijfluik bestaat uit:
1. La strega bruciata viva (The Witch Burned Alive) van Luchino Visconti.
2. Senso civico (Civic Sense) van Mauro Bolognini.
3. La terra vista dalla Luna (The Earth As Seen From The Moon) van Pier Paolo Pasolini.
4. La siciliana (The Girl From Sicily) van Franco Rossi.
5. Una serata come le altre (A Night Like Any Other) van Vittorio De Sica.

Scusi, lei è favorevole o contrario?

Italië 1966. Komedie van Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Bibi Andersson, Tina Aumont, Caterina Boratto en Anita Ekberg.

Hoewel al jaren apart van zijn vrouw levend, is een prominente zakenman niet voor invoering van de Italiaanse echtscheidingswet, omdat die zijn liefdeleven zou compliceren dat hij net zo overzichtelijk heeft verdeeld over zes minnaressen op zes doordeweekse dagen en met de zondag om mediterend bij te komen. Dit zoveelste portret van zelfingenomenheid door Sordi heeft weinig verrassende varianten op het verhaalsstramien, maar blijft onderhoudend door de diverse optredens van een serie ster- actrices.

Le fate

Italië​/​​Frankrijk 1966. Erotiek van Luciano Salce, Mario Monicelli, Mauro Bolognini en Antonio Pietrangeli. Met o.a. Monica Vitti, Enrico Maria Salerno, Claudia Cardinale, Gastone Moschin en Raquel Welch.

Episodenfilm: Liftster koketteert met angst voor aanranding om automobilisten te verleiden. Kinderoppas brengt verliefde dokter in waan dat kinderen van haar zijn. Vrouw verleidt buurman terwijl hij door eigen eega bedrogen wordt. Doktersvrouw verleidt in dronkenschap chauffeur en weet nuchter van niets. Mooie actrices in sketches waarvan alleen vierde ècht geestig is. Suggestieve fotografie geeft verleiding Welch-Sorel prikkelende spanning.

I nostri mariti

Italië 1966. Komedie van Luigi Filippo D'Amico. Met o.a. Alberto Sordi, Ugo Tognazzi en Jean-Claude Brialy.

Een aardige situatie-komedie over huwelijksmoeilijkheden: drie mannen zijn ieder getrouwd met een vrouw die de broek aanheeft. De verhalen van de drie kruisen elkaar voortdurend. Er wordt gedraaid en gelogen en dat is best leuk, zeker dankzij het goede spel van de hoofdrolspelers. De verhaaltjes zelf hebben niet veel om het lijf.

Fumo di Londra

Italië 1966. Alberto Sordi. Met o.a. Alberto Sordi, Fiona Lewis, Alfredo Marchetti en Massimo Ungaro.

Een zeer goede satire, waarin op subtiele wijze getoond wordt hoezeer Italianen en snobistische Britten van elkaar verschillen inzake culturele achtergronden, gebruiken, sociale etiquette en mentaliteit. Sordi speelt een bescheiden antiekhandelaar uit Perugia (Italië), die een passie heeft voor alles wat uit Engeland komt. Wanneer er in Londen een zeldzaam Etruskisch standbeeld geveild wordt, begeeft hij zich naar het land van zijn dromen. Het standbeeld wordt helaas gekocht door een hertogin, die hem ter compensatie uitnodigt op haar landgoed met kasteel. Op dit punt aangekomen, begint het beste en meest humoristische deel van de film.

Thrilling

Italië 1965. Komedie van Ettore Scola, Carlo Lizzani en Gian Luigi Polidoro. Met o.a. Nino Manfredi, Walter Chiari, Alberto Sordi en Sylva Koscina.

Een bijzonder knap in elkaar gestoken situatie-komedie in drie episoden, elk met een eigen regisseur. De drie verhalen gaan steeds over mannen die in moeilijkheden komen door de leugens en draaierijen van hun vrouwen of vriendinnen.

Those Magnificent Men In Their Flying Machines

Verenigd Koninkrijk 1965. Komedie van Ken Annakin. Met o.a. Stuart Whitman, Sarah Miles, James Fox, Alberto Sordi en Robert Morley.

...or How I Flew from London to Paris in 25 hours 11 minutes. Filmmaker Ken Annakin (The Longest Day) vond de lange titel wat 'pompeus', maar gaf naar verluidt ook toe dat de oorspronkelijke titel Flying Crazy waarschijnlijk geen kaskraker had opgeleverd. Het publiek smulde in elk geval van het vliegracespektakel, de slapstick, en van de vele Britse komieken (zoals Terry-Thomas, Eric Sykes en Benny Hill). Het draait om een vliegrace van Londen naar Parijs begin vorige eeuw, en de deelnemers komen uit alle landen waar voor het eerst vliegmachines van de grond kwamen. Alleraardigst.

Made in Italy

Italië 1965. Nanni Loy. Met o.a. Walter Chiari, Aldo Fabrizi, Sylva Koscina, Virna Lisi en Anna Magnani.

Italianen die als gastarbeiders naar Zweden onderweg zijn, wisselen herinneringen uit aan typerende aspecten van het vaderland die worden verbeeld in een groot aantal satirische, korte sketches met mikpunten variërend van bureaucratie en dubbele moraal tot kerk en verkeerschaos. Niet alle onderdelen van het door Ettore Scola geschreven scenario zijn even sterk, maar het hoge tempo en de uitgebreide sterbezetting weten de aandacht geamuseerd vast te houden. Hoogtepunt is Magnani die met een groot gezin vergeefs probeert een drukke straat over te steken.

I Complessi

Italië 1965. Komedie van Dino Risi, Franco Rossi en Luigi Filippo d' Amico. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Alberto Sordi, Franco Fabrizi en Gaia Germani.

Een episodenfilm: I Een verlegen werknemer wil op het personeelsfeestje zijn liefde aan een collega verklaren, maar wordt gestrikt door een hitsige oude vrijster. II Een vooraanstaande intellectueel wil een seks-film doen verdwijnen, waarin zijn echtgenote ooit speelde. III Ondanks de handicap van een paardengebit brengt een man het tot tv-presentator. Deze Commedia all'Italiana in kort bestek is wisselend van niveau, hoewel Risi's sketch een juweeltje van observatie is. Tognazzi en Sordi tillen zwakkere bijdragen boven matte regie uit.

La Mia signora

Italië 1964. Komedie van Luigi Comencini, Mauro Bolognini en Tinto Brass. Met o.a. Alberto Sordi, Silvana Mangano, Claudio Gora, Mino Doro en Maria Tedeschi.

Episodefilm. 1.Een man laat een liftster doorgaan voor zijn echtgenote om bij een sollicitatiebezoek indruk te maken. 2.Een man en een vrouw flirten, terwijl ze op het vliegveld op hun respectieve echtgenoten wachten. 3.Een zieke krijgt in het hospitaal plichtmatig bezoek van een gezin en stuurt hen voortaan rechtstreeks naar het strand. 4.De echtgenote van een ingenieur verplaatst al haar genegenheid naar haar kanaries. Het vierluik (Bolognini regisseerde deel 2 en 3) krijgt eenheid door het sterduo dat zijn veelzijdigheid mag demonstreren, maar de afzonderlijke sketches zijn te oppervlakkig en niet puntig genoeg.

I Tre volti

Italië 1964. Komedie van Michelangelo Antonioni, Mauro Bolognini en Franco Indovina. Met o.a. Soraya, Richard Harris, Alberto Sordi, Ralph Serpe en Ivano Davoli.

Deze mislukte poging om ex-keizerin Soraya van Iran als filmster te lanceren in een drieluik heeft een interessante episode van Antonioni waarin hij die lancering zelf op de korrel neemt (met gebruik van de echte proefopnamen), maar de volgende delen maken duidelijk dat Soraya noch als serieus actrice -de rol van een vrouw die op het moment van echtscheiding beseft dat ze minnaar Harris ook niet moet- noch als comédienne -een Amerikaanse zakenvrouw huurt gigolo Sordi en moet diens beroepseer opvijzelen - mogelijkheden heeft. Een andere actrice had de filmpjes overigens óók niet gered.

And Suddenly It's Murder!

1964. Mario Camerini. Met o.a. Alberto Sordi en Vittorio Gassman.

Deze mislukte poging om ex-keizerin Soraya van Iran als filmster te lanceren in een drieluik heeft een interessante episode van Antonioni waarin hij die lancering zelf op de korrel neemt (met gebruik van de echte proefopnamen), maar de volgende delen maken duidelijk dat Soraya noch als serieus actrice -de rol van een vrouw die op het moment van echtscheiding beseft dat ze minnaar Harris ook niet moet- noch als comédienne -een Amerikaanse zakenvrouw huurt gigolo Sordi en moet diens beroepseer opvijzelen - mogelijkheden heeft. Een andere actrice had de filmpjes overigens óók niet gered.

To Bed...or Not To Bed

1963. Gian Luigi Polidoro. Met o.a. Inger Sjostrand, Bernhard Tarschys en Alberto Sordi.

Deze mislukte poging om ex-keizerin Soraya van Iran als filmster te lanceren in een drieluik heeft een interessante episode van Antonioni waarin hij die lancering zelf op de korrel neemt (met gebruik van de echte proefopnamen), maar de volgende delen maken duidelijk dat Soraya noch als serieus actrice -de rol van een vrouw die op het moment van echtscheiding beseft dat ze minnaar Harris ook niet moet- noch als comédienne -een Amerikaanse zakenvrouw huurt gigolo Sordi en moet diens beroepseer opvijzelen - mogelijkheden heeft. Een andere actrice had de filmpjes overigens óók niet gered.

Il Diavolo

Italië 1963. Komedie van Gian Luigi Polidoro. Met o.a. Alberto Sordi, Gunilla Elm-Tornkvist, Ann-Charlotte Sjöberg, Barbrö Wastenson en Monica Wastenson.

Een handelsreiziger uit de Italiaanse provincie wordt voor zijn werk naar Zweden gestuurd. Hij denkt daar als latin lover succes te hebben, maar de geëmancipeerde Zweedsen plaatsen hem voor onaangename verrassingen. Uiteindelijk heeft zijn enige échte avontuur waarover hij thuis zal kunnen opscheppen, niets met erotiek uitstaande. Polidoro maakte een hele reeks van komedies waarin het Italiaanse viriliteitsbesef stukloopt op andere culturen en een andere moraal. Voorspelbare situaties worden hier grappig door de schlemieligheid van Sordi, die ook klimatologisch steeds in de kou staat.

Il Boom

Italië 1963. Komedie van Vittorio De Sica. Met o.a. Alberto Sordi, Gianna Maria Canale, Silvio Battistini, Ettore Geri en Elena Nicolai.

Een rijke ondernemer wordt vanwege een speculatieschandaal bedreigd met ruïnering. Hij vindt nergens financiële steun, terwijl zijn verwende echtgenote niet bereid blijkt om haar levensstijl te versoberen. Miljonair die een oog mist biedt een enorme geldsom aan degene die hem een gezond oog wil doneren; de zakenman geeft zich op in de hoop om alleen al met het voorschot tijdig orde op zaken te kunnen stellen. De Sica mist het geschikte temperament voor deze zwarte satire, zodat wat als venijnige humor is bedoeld in zijn aanpak vaak te sentimenteel wordt. De acteurs treffen echter de juiste toon.

The Best of Enemies

Verenigd Koninkrijk​/​​Italië 1962. Oorlogsfilm van Guy Hamilton. Met o.a. David Niven, Michael Wilding, Harry Andrews, Alberto Sordi en Noel Harrison.

Boeiend tegen- en samenspel tussen Niven en Sordi in dit WO II-verhaal, waaruit weer eens terecht de betrekkelijkheid van oorlog blijkt.

Mafioso

Italië 1962. Misdaad van Alberto Lattuada. Met o.a. Alberto Sordi, Norma Bengell, Ugo Attanasio, Lilly Bistrattin en Cinzia Bruno.

Een Siciliaan die in Milaan carrière heeft gemaakt ontdekt tijdens een vakantie in zijn geboortedorp dat hij zijn status eigenlijk dankt aan de voorspraak van een mafia-don. Deze eist nu als tegenprestatie dat hij zich naar de Verenigde Staten moet laten smokkelen om snel even een moord te plegen. Magnifieke, satirische zwarte komedie over mafia-vertakkingen in alle lagen van de maatschappij en halfhartig geschipper van een kleine burgerman. Glansrol voor acteur, zanger en komiek Alberto Sordi, die in eigen land maar liefst zeven keer de meest prestigieuze acteursprijs won (een record) en in Venetië een Gouden Leeuw ontving voor zijn gehele oeuvre.

Il Commissario

Italië 1962. Mysterie van Luigi Comencini. Met o.a. Alberto Sordi, Franca Tamantini, Alessandro Cutolo, Alfredo Leggi en Mino Doro.

Een jonge inspecteur die tijdens de paasdagen dienst heeft is bezig met een moordzaak. Hij ontdekt dat het slachtoffer vroeger een gerenommeerd politicus is geweest, maar als hij meer gegevens ontdekt dan men wenselijk acht, komt zijn carrière in gevaar. Het verhaal is niet slecht, maar de film is te traag en bevat overbodige komische scènes.

Una Vita difficile

Italië 1961. Dino Risi. Met o.a. Alberto Sordi, Lea Massari, Franco Fabrizi, Claudio Gora en Daniele Vargas.

Een ex-verzetsstrijder probeert na de oorlog trouw aan zijn idealen te blijven, hoewel de liefde voor zijn ambitieuze echtgenote en omstandigheden hem steeds weer bijna tot compromissen en corruptie brengen. De sociale kritiek werd opzettelijk zó melodramatisch aangezet dat de film uiterst komisch werkt, maar niet minder zinnig. Contact van de hoofdpersoon met de filmwereld zorgt voor gastrollen van Mangano, Gassman en regisseur Blasetti.

Il Giudizio universale

Frankrijk​/​​Italië 1961. Drama van Vittorio De Sica. Met o.a. Anouk Aimée, Mike Bongiorno, Ernest Borgnine, Eleonora Brown en Maria Pia Casilio.

Een mysterieuze stem kondigt de bevolking van Napels het Laatste Oordeel aan en brengt de inwoners na hun aanvankelijke ongeloof dusdanig in paniek dat zij hun besognes van het moment vergeten. Op een aangekondigd tijdstip breekt niet méér dan een hevig onweer los, waarna iedereen weer onveranderd in zijn oude hebbelijkheden en stokpaardjes vervalt. Een jaren-oud project van De Sica en schrijver Cesare Zavattini werd door producent gezien als een all star-spektakel. Daardoor verzandde de opzet op een verwarde en verwarrende manier in tientallen losse episodes zonder samenhang of scherpte. Door de montage werd de uitgedijde film drastisch ingekort, zodat het enige plezier dat men aan deze film kan beleven het herkennen van de vele bekende gezichten is onder wie de niet-professionele acteurs uit de De Sica's neo-realistische films.

Tutti a casa

Italië 1960. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Alberto Sordi, Serge Reggiani, Peppino De Filippo, Carla Gravina en Martin Balsam.

Na de wapenstilstand tussen Itali[KA3]e en de Geallieerden op 8 september 1943 kan luitenant Alberto Innocenzi (Sordi), die onder het fascisme is opgegroeid en nooit eigen initiatief heeft mogen nemen, terug naar huis. Hij trekt van het noorden dat door de nazi`s bezte wordt, naar het zuiden door een land dat onvoorbereid een nieuwe staatsvorm moet ontwikkelen en krijgt gezelschap van een voormalige partizaan. Deze tragikomische road movie is een verhelderende, kritische geschiedenisles over de tegenstellingen in het naoorlogse Itali[KA3]e, zichtbaar gemaakt in een reeks ontmoetingen onderweg. Sordi excelleert als de gemiddelde Italiaan (`Innocenzi`!). Het scenario is van regisseur Comencini, Age (Agenore Incrocci), Scarpelli (Furio Scarpelli) en Marcello Fondato. Het camerawerk is van Carlo Carlini. Mono.

Il vigile

Italië 1960. Drama van Luigi Zampa. Met o.a. Alberto Sordi, Vittorio De Sica, Sylva Koscina, Marisa Merlini en Nano Bruno.

Sordi heeft vrouw en kind, maar geen werk. Als hij de zoon van een taxateur redt van de verdrinkingsdood krijgt hij een baantje bij de verkeerspolitie. Maar daar brengt alles wat hij doet hem in moeilijkheden, zeker als hij de burgemeester wil bekeuren. Heel vermakelijke film.

Crimen

Frankrijk​/​​Italië 1960. Thriller van Mario Camerini. Met o.a. Vittorio Gassman, Silvana Mangano, Alberto Sordi, Nino Manfredi en Dorian Gray.

Rijke oude vrouw is in een villa te Monte-Carlo vermoord en politie-commissaris zoekt de verdachte bij drie Italiaanse echtparen die om andere redenen dan toerisme in Monaco te zijn. Vermakelijke misdaadkomedie heeft een sterke rolbezetting in topvorm en een satirisch scenario dat tot en met de ontknoping verrassend blijft.

Wild Cats On The Beach

1959. Vittorio Sala. Met o.a. Georges Marchal, Elsa Martinelli en Alberto Sordi.

Rijke oude vrouw is in een villa te Monte-Carlo vermoord en politie-commissaris zoekt de verdachte bij drie Italiaanse echtparen die om andere redenen dan toerisme in Monaco te zijn. Vermakelijke misdaadkomedie heeft een sterke rolbezetting in topvorm en een satirisch scenario dat tot en met de ontknoping verrassend blijft.

Vacanze d'inverno

Italië​/​​Frankrijk 1959. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. Pierre Cressoy, Dorian Gray, Christine Kauffman, Georges Marchal en Michèle Morgan.

Een meisje heeft een wintersportvakantie gewonnen en arriveert met haar vader in Cortina d'Ampezzo waar zich een hele reeks van parallelle intriges afspeelt, vrijwel allemaal op amoureus terrein. De vakantieperikelen van de sterbezetting zijn iets onderhoudender dan meestal in dit genre door betrekkelijke eenheid van toon en rol de van Sordi - de vader van de winnares - als een zijn ogen uitkijkende toeschouwer.

La grande guerra

Italië 1959. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Bernard Blier, Vittorio Gassman, Folco Lulli, Alberto Sordi en Silvana Mangano.

Enige niet zo heldhaftige soldaten proberen met alle mogelijke middelen tijdens WO I (1914-18) aan de dienst te ontkomen, maar worden toch naar het front gestuurd. Ze overleven, maar worden in Duitse uniformen die ze tegen de kou hebben aangetrokken door de vijand gevangen genomen en voor spionnen aangezien. Opmerkelijke tragikomedie vestigde door afwisseling van burleske en dramatische momenten nieuwe traditie. Portret van mentaliteitsverschillen binnen verschillende streken van Italië met reeks dialecten op geluidsband komt internationaal niet over, maar afgezien daarvan zijn film en acteursprestaties indringend genoeg. Bekroond met de Gouden Lleeuw op het festival van Venetië. Het scenario is van Agenore Incrocci, Furio Scarpelli, Luciano Vincenzoni en regisseur Monicelli. Het camerawerk is van Leonida Barboni, Roberto Gerardi, Giuseppe Rotunno en Giuseppe Serrandi.

Il Vedovo

Italië 1959. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Alberto Sordi, Franca Valeri, Livio Lorenzon en Nando Bruno.

Sordi speelt een zakenman die met weinig kennis van zaken zijn bezit beheert, en ondanks zijn rijke vrouw in grote financiële moeilijkheden komt. Op de huid gezeten door schuldeisers besluit hij zijn vrouw te vermoorden om haar vermogen te erven. Sordi laat geloofwaardig spel zien, de bijrollen zijn uitstekend en de regie van Risi is redelijk.

Il Moralista

Italië​/​​Duitsland 1959. Komedie van Giorgio Bianchi. Met o.a. Vittorio De Sica, Alberto Sordi, Maria Perschy, Franca Valeri en Franco Fabrizi.

De secretaris van een vereniging van zedelijkheidsapostels is door de voorzitter voorbestemd voor een huwelijk met zijn niet meer jonge dochter, die méér ziet in de eigenaar van een nachtclub die door toedoen van de vereniging wordt gesloten. In werkelijkheid is de moralist een handelaar in blanke slavinnen die zijn campagnes alleen met zoveel inzet voert om werkloze danseressen tot een minder eervol emplooi te brengen. Deze satire op de dubbele moraal kreeg een matte en voor de hand liggende uitwerking en laat de mogelijkheden van de ideale rolbezetting ongebruikt.

I Magliari

Italië​/​​Frankrijk 1959. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. Alberto Sordi, Renato Salvatori, Belinda Lee, Linda Vandal en Aldo Giuffrè.

Een Italiaanse gastarbeider in Duitsland verliest zijn werk en komt via een landgenoot nietsvermoedend bij de 'Magliari', reizende verkopers wier werk een dekmantel is voor oplichting. Deze vroege poging van Rosi om sociale problematiek in een toegankelijke filmvorm te verpakken is interessanter als situatieschildering van gastarbeiders -inclusief hun succes bij de Fräuleins - dan als misdaad-intrige. Scenario van regisseur Rosi, Suso Cecchi d'Amico en Giuseppe Patroni Griffi. Camerawerk van Gianni Di Venanzo.

Gastone

Italië 1959. Drama van Mario Bonnard. Met o.a. Alberto Sordi, Vittorio De Sica, Anna-Maria Ferrero, Franca Marzi en Magali Noël.

Gastone, een bescheiden varié-artist, droomt van grote avonturen. Als hij Nannina, een jonge balletdanseres, ontmoet besluit hij haar in zijn nieuwe voorstelling te presenteren als zijn partner. Daarvoor laat hij zijn vriendin-van-het-moment, de Russische gravin Sonja, in de steek. Nannina wordt beroemd, loopt over naar een andere partner, maar succes blijft uit. Intussen wordt hij achterna gezeten door zijn geldschieters, anderen draaien hem de rug toe. Maar dan komt Nannina terug... Prima verhaal, goed gespeeld.

Costa Azzurra

Italië​/​​Frankrijk 1959. Komedie van Vittorio Sala. Met o.a. Alberto Sordi, Giovanna Ralli, Rita Gam, Antonio Cifariello en Elsa Martinelli.

Vakantie aan de Côte d'Azur brengt filmsterren, miljonairs, fortuinjagers en simpele provincialen (die ook hopen op een kans in het 'grote leven') bij elkaar. Een ander decor voor een episodische genre-film, die voor het overige de overbekende elementen bij elkaar harkt. In de sterbezetting onderscheiden Ralli en Sordi zich als een groenteverkopend echtpaar, waarvan de vrouw hoopt op ontdekking door een filmregisseur, die echter veel méér ziet in de echtgenoot.

Brevi amori a Palma di Majorca

Italië 1959. Romantiek van Giorgio Bianchi. Met o.a. Alberto Sordi, Dorian Gray, Belinda Lee en Gino Cervi.

Een stel Italianen brengen hun vakantie door op het eiland uit de titel en zijn op vrijersvoeten. Sommige van hen stuiten echter op moeders die hen tot een huwelijk met hun dochters willen verlokken en die de jonge vrouwen aanmoedigen om met de Italianen te flirten om hun doel te bereiken. Een leuke, humoristische en onderhoudende film.

Venezia, la luna e tu

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Alberto Sordi, Marisa Allasio, Ingeborg Schöner, Nino Manfredi en Vicky Michaels.

Een ijdele gondolier heeft zoveel succes bij toeristes in Venetië dat zijn verloofde er de brui aan geeft en zich troost met een serieuzer collega. Ondertussen loopt zijn gelijktijdige flirt met twee Amerikaanse vriendinnen uit de hand, omdat ze om hem hun verblijf verlengen. Deze onderhoudende komedie neemt het toeristische cliché van de latin lover op de hak en spaart de toeschouwer een reis naar de dogenstad uit. Sordi is echter zo onuitstaanbaar dat de sympathie uitgaat naar de veronderstelde kleurlozer Manfredi.

Racconti d'estate

Italië​/​​Frankrijk 1958. Komedie van Gianni Franciolini. Met o.a. Alberto Sordi, Michèle Morgan, Marcello Mastroianni en Franco Fabrizi.

Het verhaal speelt aan de Rivièra, midden in het zomer- en vakantieseizoen. Romantiek en frivole avontuurtjes gaan hand in hand. Weinig opzienbarende maar best amusante sitcom.

Oh qué mambo!

Italië​/​​Frankrijk 1958. Komedie van John Berry. Met o.a. Jean Poiret, Michel Serrault, Magali Noël, Darío Moreno en Alberto Sordi.

Omwille van zijn ambitieuze echtgenote bedenkt een man allerlei tactieken om zijn status en financiën te verbeteren, maar laadt zo de verdenking van criminaliteit en overspel op zich. Tenslotte wordt hij ontdekt als zanger en als ster gelanceerd. Dit met de losse pols ontworpen burleske scenario kreeg een vlotte regie, hoewel de poging om de dikke bijrolspeler Moreno als sterkomiek te lanceren geen goed idee blijkt. Naar de roman van René Masson.

Ladro lui, ladra lei

Italië 1958. Komedie van Luigi Zampa. Met o.a. Alberto Sordi, Sylva Koscina, Mario Riva en Marisa Merlini.

Dievenpaar heeft een zoon die ook in het vak zit. De jongen wordt verliefd op een vrouw die hem helpt bij zijn werk. Ze lijken voor elkaar geschapen, tot er iets onverwachts gebeurt. Een heerlijke komedie op niveau.

Il marito

Italië 1958. Komedie van Nanni Loy en Gianni Puccini. Met o.a. Alberto Sordi, Aurora Bautista, Carlo Ninchi en Luigi Tosi.

Een redelijk goede komedie met goed spel. Bouwondernemer Alberto (Sordi) staat er financieel slecht voor, zelfs tijdens de economische bloei in Italië in de jaren 1950-1960. Zijn financiële problemen kunnen opgelost worden door een rijke weduwe, maar zijn jaloerse en zeurende vrouw verpest alles. Zijn bemoeizuchtige schoonmoeder zorgt ervoor dat hij zijn huwelijk redt. Sordi op zijn best vooral in de scènes waarin hij in zichzelf praat, en waarop hij zich op zijn manier onweerstaanbaar uitdrukt. Er bestaat ook een met behulp van de computer ingekleurde versie, die op de tv wordt vertoond.

Il giovane leone

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van John Berry. Met o.a. Darío Moreno, Alberto Sordi en Magali Noël.

Een interessante studie over veranderend gedrag van mensen in onverwachte omstandigheden. Bij een bankroof verandert het saaie leventje van een eenvoudige bankbediende op slag. Uitstekend gespeeld, al is de film zo nu en dan wat al te sentimenteel.

Fortunella

Italië 1958. Komedie van Eduardo De Filippo. Met o.a. Giulietta Masina, Paul Douglas, Alberto Sordi, Franca Marzi en Aldo Silvani.

Een verkoopster op een rommelmarkt waant zich de dochter van een aristocraat bij wie haar moeder werkzaam is geweest. Ze is daardoor zeer ontvankelijk voor de verhalen van een aan lager wal geraakte intellectueel die veel van haar `vader` blijkt te weten. Op zijn sterfbed blijkt hij zelf familie van de prins te zijn en ontdekt zij dat die prins onmogelijk haar vader kan zijn. Het door Fellini geschreven scenario is al te zeer op maat gesneden van Masina`s na[KA3]ieve dromerijen en optimisme tegen de klippen op, zodat de interesse verschuift naar Douglas als de zonderling en Sordi als de goedwillende scharrelaar met wie de heldin verloofd is. (Rota's muziek werd opnieuw gebruikt voor THE GODFATHER).

Domenica è sempre domenica

Italië 1958. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. Mario Riva, Lorella de Luca, Alberto Sordi, Vittorio De Sica en Vira Silenti.

Een populaire muzikale tv-quiz wekt de aspiraties van uiteenlopende deelnemers, hetzij uit financi[KA3]ele motieven hetzij uit ijdelheid, hetzij in de hoop op een eigen carri[KA2]ere in de showbizz. Een destijds bestaand Italiaans tv-spel met quiz-master Riva als zichzelf werd uitgangspunt voor een episodische komedie die m[KA1]e[KA1]er het karakter van revue-sketches heeft dan dat zij filmische verbeelding kreeg. Grappige rolletjes van bekende routiniers, maar allemaal te karikaturaal om de tv-verdwazing te herkennen bij quiz-deelnemers die de meest vreselijke dingen doen (of met zich laten doen) omdat er een camera op hen gericht is.

Souvenir d'Italie

Italië​/​​Frankrijk 1957. Komedie van Antonio Pietrangeli. Met o.a. June Laverick, Isabelle Corey, Ingeborg Schöner, Vittorio De Sica en Massimo Girotti.

Een Britse, Franse en Duitse toeriste liften gedrieën naar de Italiaanse Rivièra en hebben onafhankelijk van elkaar teleurstellende liefdesavonturen, hoewel de Duitse erin slaagt om een automonteur van zijn ideeën over standsverschil af te helpen. Deze voor de ontstaansperiode kenmerkende en exportgerichte vakantiefilm stoeit tegen de toeristische achtergronden van Venetië, Florence en Rome met het idee van de 'latin lover'. Zowel het scenario, de aandachtige regie als de sterke rolbezetting geven aan het bekende stramien meer diepte en zelfs enige melancholie mee, naast ironische en vermakelijke scènes.

Le Septième ciel

Frankrijk 1957. Misdaad van Raymond Bernard. Met o.a. Danielle Darrieux, Noël-Noël, Paul Meurisse, Gérard Oury en Alberto Sordi.

Een jonge weduwe zet zich volledig in voor liefdadigheid en neemt steeds meer hypotheken op haar bezittingen. Als dat geld op is gaat ze samen met een aanbidder uit moorden en begraaft de lijken in haar tuin. Met haar elfde slachtoffer loopt ze tegen de lamp net op het moment dat stadgenoten haar eren met een standbeeld. Deze Franse poging tot zwarte humor als in ARSENIC AND OLD LACE komt in scenario en regie niet echt van de grond, ondanks vrolijke inzet van de acteurs.

Il Conte Max

Spanje​/​​Italië 1957. Komedie van Giorgio Bianchi. Met o.a. Vittorio De Sica, Alberto Sordi, Tina Pica, Anne Vernon en Mino Doro.

Een krantenjongen uit Rome droomt van een leven in de jet-set, en hij heeft de verarmde graaf Max Orsini aan zijn zijde. Zijn grote kans komt als hij per abuis op een feest van een barones als aristocraat wordt geïntroduceerd. De Sica en Sordi zijn geweldig, hoewel script en regie te wensen overlaten.

II Medico e lo stregone

Italië 1957. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Vittorio De Sica, Alberto Sordi, Marisa Merlini en Lorella de Luca.

Een jonge arts komt in een klein dorpje waar de bevolking altijd een bijgelovig beroep heeft gedaan op een 'genezer' en van de diensten van de jonge arts geen gebruik wil maken. De verliefde huishoudster vraagt een liefdesdrank aan de genezer waardoor de arts bijna vergiftigd wordt, zodat hij de politie erbij haalt. Hoewel deze satire op tradities inmiddels gedateerd is, heeft de film vaart en uitbundige humor die de aandacht nog steeds vasthouden.

Arrivano i dollari

Italië 1957. Komedie van Mario Costa. Met o.a. Alberto Sordi, Mario Riva, Nino Taranto, Riccardo Billi en Isa Miranda.

Wat mensen allemaal niet overhebben voor geld - dat is het thema van deze alleraardigste klucht. Er ligt een grote erfenis te wachten op vijf broers, die ze echter pas kunnen krijgen als ze hun onhebbelijkheden en gebreken kwijt zijn. Spelers halen het onderste uit de kan in dit vrolijke blijspel.

A Farewell to Arms

Verenigde Staten 1957. Romantiek van Charles Vidor. Met o.a. Rock Hudson, Jennifer Jones, Vittorio De Sica, Alberto Sordi en Mercedes McCambridge.

Tijdens WO I, in 1915, strijdt Hudson als vrijwilliger aan Italiaanse zijde. Tijdens een gevecht raakt hij ernstig gewond en belandt in het hospitaal. Daar wordt hij verliefd op de Engelse verpleegster Jones. Ze beleven een gelukkige tijd, maar wanneer hij terug moet naar het front, blijkt ze zwanger te zijn. Overgeproduceerd oorlogsdrama met ongeloofwaardige acteurs. Dit fiasco werd de zwanezang voor producer David O. Selznick. De roman van Ernest Hemingway werd ditmaal bewerkt door Ben Hecht. De verfilmingen uit 1932 en zelfs die uit 1951, getiteld FORCE OF ARMS, zijn beter geslaagd. De romantiek in deze versie is allesbehalve overtuigend. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Piero Portalupi en Oswald Morris. Gefilmd in Cinemascope.

Mi permette babbo?

Italië 1956. Komedie van Mario Bonnard. Met o.a. Marisa De Leza, Aldo Fabrizi en Alberto Sordi.

Tijdens WO I, in 1915, strijdt Hudson als vrijwilliger aan Italiaanse zijde. Tijdens een gevecht raakt hij ernstig gewond en belandt in het hospitaal. Daar wordt hij verliefd op de Engelse verpleegster Jones. Ze beleven een gelukkige tijd, maar wanneer hij terug moet naar het front, blijkt ze zwanger te zijn. Overgeproduceerd oorlogsdrama met ongeloofwaardige acteurs. Dit fiasco werd de zwanezang voor producer David O. Selznick. De roman van Ernest Hemingway werd ditmaal bewerkt door Ben Hecht. De verfilmingen uit 1932 en zelfs die uit 1951, getiteld FORCE OF ARMS, zijn beter geslaagd. De romantiek in deze versie is allesbehalve overtuigend. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Piero Portalupi en Oswald Morris. Gefilmd in Cinemascope.

Lo Scapolo

Italië 1956. Komedie van Antonino Pietrangeli. Met o.a. Alberto Sordi, Madeleine Fischer, Sandra Milo, Abbe Lane en Fernando Fernán Gómez.

Als een vrijgezel zijn woning met complete verzorging moet opgeven, komt hij in een ongezellig pension. Op zoek naar een nieuwe verzorgster ontmoet hij steeds trouwlustige dames, hoewel hij zijn vrijgezellenstatus angstvallig blijft verdedigen. Sordi, in zijn vaste rol als schipperende opportunist, heeft nog niet de ongegeneerdheid en aandoenlijkheid die hij op latere leeftijd zou krijgen, waardoor het lastig is om met hem mee te leven. De aandachtige regie behoedt de diverse vrouwenrollen voor makkelijke karikaturen. Het scenario is van Ettore Scola.

Guardia, guardia scelta, brigadiere e maresciallo

Italië 1956. Komedie van Mauro Bolognini. Met o.a. Alberto Sordi, Peppino De Filippo, Aldo Fabrizi, Gino Cervi en Valeria Moriconi.

Vier Romeinse politiemannen van verschillende rang spelen in de politiekapel, die de opperwachtmeester zijn eigen compositie wil laten uitvoeren. De wachtmeester wil hogerop en studeert Frans om tolk te worden, maar wordt overgeplaatst naar Milaan en moet zich het plaatselijke dialect eigen maken. De komedie heeft zijn aardigste momenten in het ongedisciplineerde Romeinse verkeer, maar men moet een liefhebber van marsmuziek zijn om niet op de muzikale intrige af te knappen. Maar FANFARE was tenslotte óók een succes.

Era di venerdì 17

Italië​/​​Frankrijk 1956. Komedie van Mario Soldati. Met o.a. Fernandel, Giulia Rubini, Alberto Sordi, Jean Brochard en Fosco Giachetti.

Een handelsreiziger (Fernandel) ontmoet in de trein een zwanger meisje (Rubini) en gaat met haar mee naar haar ouderlijk huis om de eerste klap op te vangen. Na gefêteerd te zijn als aanstaande schoonzoon, brengt hij de familie begrip bij voor de situatie en keert terug in zijn eigen sleurhuwelijk. Deze nieuwe versie in kleur van een vroeg-neorealistische komedie wordt gedragen door de sympathieke, ingehouden rol van Fernandel die extravert tegenspel kreeg. (In de Franse versie is de handeling van Italië naar de Provence verplaatst door enkele dialoogwijzigingen.)

Accadde alo commissariato

Italië 1956. Komedie van Giorgio Simonelli. Met o.a. Walter Chiari, Lucia Bosè en Alberto Sordi.

Een handelsreiziger (Fernandel) ontmoet in de trein een zwanger meisje (Rubini) en gaat met haar mee naar haar ouderlijk huis om de eerste klap op te vangen. Na gefêteerd te zijn als aanstaande schoonzoon, brengt hij de familie begrip bij voor de situatie en keert terug in zijn eigen sleurhuwelijk. Deze nieuwe versie in kleur van een vroeg-neorealistische komedie wordt gedragen door de sympathieke, ingehouden rol van Fernandel die extravert tegenspel kreeg. (In de Franse versie is de handeling van Italië naar de Provence verplaatst door enkele dialoogwijzigingen.)

Un Eroe di nostri tempi

Italië 1955. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Giovanna Ralli, Franca Valeri, Tina Pica en Mario Carotenuto.

Een burgerman heeft een overdreven conformistisch verantwoordelijkheidsbesef, waardoor hij verwanten, collega's en tenslotte zichzelf in de problemen brengt. De gedweeheid waarmee hij zijn onschuld tegenover een valse beschuldiging tracht te bewijzen leidt tot zoveel blunders dat hij zich steeds verdachter maakt. In deze vroege satire, die vooruitloopt op de Italiaanse filmsuccessen van na 1960, speelt Sordi zijn eerste rol als schipperende angsthaas, een rol die later zijn standaardpersonage zou worden.

Piccola posta

Italië 1955. Komedie van Steno. Met o.a. Franca Valeri, Alberto Sordi en Peppino De Filippo.

Lady Eva is het pseudoniem van een vrouw (Valeri), die een vragenrubriek heeft in een vrouwenweekblad. Ze beantwoordt vragen van o.a. een gefrustreerde huisvrouw, een meisje dat actrice wil worden en een vrouw van tachtig. Alberto speelt een totaal krankzinnige rol als de cynische directeur van een bejaardentehuis. Een onderhoudende situatie-komedie.

Mio figlio Nerone

Frankrijk​/​​Italië 1955. Avonturenfilm van Steno. Met o.a. Gloria Swanson, Alberto Sordi, Brigitte Bardot, Giorgia Moll en Mario Carotenuto.

Keizerin Agrippina wil van haar zoon Nero een soldaat en heerser maken, terwijl deze een geboren lafbek is die zich alleen voor muziek en orgieën met dansmeisjes interesseert. Moeder verstoort al zijn feesten, zodat hij vergeefs komplotteert om haar uit de weg te ruimen. Ze doorstaat alles en drijft haar wil door. Deze burleske versie van de Romeinse historie wordt nooit echt leuk of pikant, maar is een curiosum door de rolbezetting. Swansons ongenoegen over de film waarin ze speelt is zeer overtuigend. Bardot is Poppeia, De Sica speelt Seneca.

La Bella di Roma

Italië 1955. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Silvana Pampanini, Alberto Sordi, Paolo Stoppa, Antonio Cifariello en Luisella Beghi.

Een barmeisje, wier vriend in de gevangenis zit, probeert haar baas tot een huwelijk te strikken en eigenares van een pension te worden. Ze heeft echter n[KA1]og een aanbidder, die uit bijgeloof een kuisheidsgelofte heeft afgelegd en daarvoor nu bij paters en nonnen ontheffing zoekt. De vrijlating van de vriend maakt aan alle complicaties een einde. De komische rollen van Alberto Sordi en Paolo Stoppa wegen in deze post-neorealistische komedie op tegen het gebrek aan vitaliteit van Silvana Pampanini (in een voor Sophia Loren geschreven rol), al bevrijdt Comencini's regie haar van de meestal gekunstelde vamptrucjes.

Il Segno di Venere

Italië 1955. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Sophia Loren, Raf Vallone, Franca Valeri, Peppino De Filippo en Alberto Sordi.

Een van de vele Italiaanse komedies waar de jonge Sophia Loren begin jaren vijftig in speelde. In de rol van Agnese zitten alle mannen achter haar aan, terwijl haar nicht Cesira (Franca Valeri) hopeloos op zoek is naar de ware. Een melancholische satire op de Italiaanse man, met temperamentvolle dialogen en een fijne bijrol van Vittoria De Sica (regisseur van de neorealistische klassieker Ladri di biciclette) als huichelende dichter. Maar het is vooral de film van de komisch talentvolle Valeri, die ook meeschreef aan het scenario en als Cesira de show steelt.

I pappagalli

Italië 1955. Bruno Paolinelli. Met o.a. Aldo Fabrizi, Alberto Sordi, Maria Fiore, Peppino De Filippo en Titina de Filippo.

Een reeks verschillende verhalen die zich in het oude Rome afspelen. Caterina, die een misstap begaan heeft en nu als een leugenaarster door het leven gaat, ontdekt de voordelen van de waarheid. Haar vriendin, Angela, probeert zelfmoord te plegen om haar liefde te bewijzen. Het is voornamelijk een film over de situaties en de toestanden in het leven van een aantal personages. Enig goed acteerwerk en een aantal grappige momenten.

Buonanotte...avvocato

Italië 1955. Komedie van Giorgio Bianchi. Met o.a. Alberto Sordi en Giulietta Masina.

Een geslaagde komedie met een verrukkelijke rol van Alberto Sordi als een geile advocaat. Hij is schijnbaar gelukkig getrouwd, maar het enige waarnaar hij verlangt is een vrijgezellenbestaan. Hij kan zijn ogen niet van de vrouwtjes afhouden en hij bedriegt zijn vrouw bij iedere gelegenheid die zich voordoet.

Bravissimo

Italië 1955. Komedie van Luigi Filippo D'Amico. Met o.a. Alberto Sordi, Giancarlo Zarfati, Patrizia Della Rovere, Mario Riva en Gianrico Tedeschi.

Een beginnend onderwijzer ontdekt dat een van zijn leerlingen gezegend is met een prachtige bariton. De meester vat het plan op een zangcarrière voor de jongen op te bouwen, en hij ontpopt zich als een bekwaam en meedogenloos manager, die het klaarspeelt zijn protégé in La Scala in Milaan te laten optreden. Hebzuchtige familieleden van de jongen komen plotseling opdagen om het kind op te eisen, dat zij eerder in de steek hadden gelaten. Helaas zal de leraar de strijd op de lange duur verliezen, en de jongen wordt gedwongen een andere weg in te slaan. Een bittere komedie over de speculatie en uitbuiting van ouders van begaafde kinderen, met een uitzonderlijk goede acteerprestatie van Alberto Sordi. Het scenario is van Agenore Incrocci. Het camerawerk is van Marco Scarpelli.

Accadde al penitenziario

Italië 1955. Drama van Giorgio Bianchi. Met o.a. Aldo Fabrizi, Walter Chiari en Alberto Sordi.

Een hulpbewaker in een strafgevangenis probeert een manier te vinden om de gevangenen te helpen, maar zijn vriendelijkheid brengt hem regelmatig in moeilijkheden. Hij jaagt iedereen tegen zich in het harnas met verhalen uit zijn dagboek over het leven achter de tralies, een leven dat zelfs de gevangenen tegenvalt. Een geestige en soms ontroerende film.

Una Parigina a Roma

Duitsland​/​​Italië 1954. Komedie van Erich Kobler. Met o.a. Alberto Sordi, Anna-Maria Ferrero, Barbara Laage, Erwin Strahl en Paul Hoerbiger.

Riccardo (Strahl), een arme Oostenrijkse muziekstudent aan het conservatorium in Rome, verdient wat bij in een nachtclub. Hij wordt verliefd op een rijk en levendig Italiaans meisje, lief en royaal, dat hem voorstelt aan Alberto (Sordi), muziekcriticus en uitgever. Riccardo is een begaafd pianist en tenslotte wordt er een belangrijk concert voor hem georganiseerd. Hoe gaat dat verder - bij zijn onderbuurman, een beeldhouwer, ontmoet hij een Frans model en hij wordt hals-over-kop verliefd. Als de Française zich realiseert dat ze niet de juiste vrouw voor hem is, gaat Riccardo weer terug naar zijn Italiaanse. Eind goed, al goed. Aardige, maar geen wereldschokkende film.

Un giorno in pretura

Italië 1954. Komedie van Steno. Met o.a. Walter Chiari, Alberto Sordi, Silvana Pampanini, Sophia Loren en Peppino De Filippo.

Wat een rechtbank in Rome op een dag zoal te verwerken krijgt: een landloper heeft een kat gestolen om zijn honger te stillen; de zoon van een gewezen parlementslid heeft een minderjarig meisje gekust; kleine vergrijpen die openbare orde verstoord hebben of zedelijkheidswetjes met de voeten getreden en andere wonderlijke gevallen. De scène die wellicht het meest bijblijft is die met Alberto Sordi, ooit beroemd geworden als Nando Moriconi uit UN AMERICANO IN ROMA. Een aardige situatie-komedie.