Zabou Breitman (1959): regie, cast en scenario.
Er zijn 61 films gevonden.

The Swallows of Kabul

2019 | Animatie

Frankrijk​/​​Luxemburg​/​​Zwitserland 2019. Animatie van Zabou Breitman en Eléa Gobbé-Mévellec. Met o.a. Simon Abkarian, Zita Hanrot, Swann Arlaud, Hiam Abbass en Jean-Claude Deret.

Pastelkleurige animatiefilm die zich afspeelt in 1998 in een kaalgeslagen Kabul, wanneer de Taliban er de scepter zwaaien. Daar smelt het door de oorlog verkilde hart van gevangenisbewaarder Tariq, wanneer hij op een dag in een cel de beeldschone Zunaira treft, die haar boerka heeft afgeworpen. Wat sentimenteel aangezette, maar prachtig verbeelde parabel over vrijheid, oorlog en liefde. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Yasmina Khadra, het vrouwelijke pseudoniem van de emancipatoire Algerijnse schrijver Mohammed Moulessehoul.

He Even Has Your Eyes

2016 | Komedie

Frankrijk 2016. Komedie van Lucien Jean-Baptiste. Met o.a. Aïssa Maïga, Lucien Jean-Baptiste, Zabou Breitman, Vincent Elbaz en Michel Jonasz.

Pastelkleurige animatiefilm die zich afspeelt in 1998 in een kaalgeslagen Kabul, wanneer de Taliban er de scepter zwaaien. Daar smelt het door de oorlog verkilde hart van gevangenisbewaarder Tariq, wanneer hij op een dag in een cel de beeldschone Zunaira treft, die haar boerka heeft afgeworpen. Wat sentimenteel aangezette, maar prachtig verbeelde parabel over vrijheid, oorlog en liefde. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Yasmina Khadra, het vrouwelijke pseudoniem van de emancipatoire Algerijnse schrijver Mohammed Moulessehoul.

Box 27

2016 | Drama

Frankrijk 2016. Drama van Arnaud Sélignac. Met o.a. Eric Elmosnino, Zabou Breitman, Marius Blivet, Natalia Dontcheva en Clovis Couillard.

Een liefhebbende vader in een gemeubileerde garagebox, of elektriciteit en stromend water in een kindertehuis. Dat lijkt aanvankelijk de keus voor tienjarige Tom. Tenminste, als het aan de kinderbescherming in een Parijse voorstad ligt. Want vader Vincent krijgt het niet meer rond, na de dood van Toms moeder. Box 27 won allerhande televisiefilmprijzen voor de evenwichtige verbeelding van de emoties van het jongetje, de neergang van de vader, de vergadercultuur van de instanties, en de strijd van bevriende ouders en professionals. Sterk acteerwerk en scenario, en meeslepende muziek en montage zorgen voor enig tranentrekken.

Je compte sur vous

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Pascal Elbé. Met o.a. Vincent Elbaz, Julie Gayet, Zabou Breitman, Ludovik Day en Anne Charrier.

Hoogst amusante film over verontrustende goedgelovigheid van verondersteld hoger opgeleiden. Waarin Gilbert Perez (Elbaz) zich bij kaderpersoneel van grote bedrijven en banken telefonisch voordoet als de directeur en aldus miljoenen euro's losweekt in overschrijvingen en zelfs contanten. Beste van de grap: het scenario is gebaseerd op de epische babbeltrucs van gentleman-oplichter Gilbert Chikli. In 2015 werd de prinselijk in Israël residerende charmeur in Frankrijk bij verstek veroordeeld tot zeven jaar cel en een miljoen euro boete. Twee jaar later kreeg hij, in Oekraïne, alsnog de polsmofjes om.

24 jours

2014 | Drama, Thriller

Frankrijk 2014. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Zabou Breitman, Pascal Elbé, Sylvie Testud, Jacques Gamblin en Éric Caravaca.

Coscenarist en regisseur Arcady reconstrueert in dit sobere drama de ontvoering van een jonge joodse man, die Frankrijk in 2006 in de greep hield. Wanneer Parijse elektronicaverkoper Ilan (Shahidi) wordt gekidnapt door 'de Barbaren' die ervan uitgaan dat Joden nu eenmaal geld hebben, breekt een vreselijke tijd aan voor zijn machteloze familie; moeder Ruth Halimi, gespeeld door Breitman, schreef er later een boek over. De politie weet zich niet goed raad met de situatie. Spannende film is emotioneel soms iets te dik aangezet, maar heeft een uitstekende cast.

Des morceaux de moi

2012 | Komedie, Drama

Frankrijk 2012. Komedie van Nolwenn Lemesle. Met o.a. Adèle Exarchopoulos, Zabou Breitman, Tchéky Karyo, Adélaïde Leroux en Martin Pautard.

In het dorp 'waar nooit iets gebeurt' filmt de zeventienjarige Erell haar familie, vriendengroep en zichzelf. Vader is een conflictontwijkende mafkees, moeder een chronisch zieke aandachtsverslaafde, zus keert na vier jaar spoorloze absentie zwanger naar huis terug, en, o ja, ergens liggen nog wat skeletten in een kast. In dit gezinsportret annex opgroeidrama is de puzzelstructuur even lukraak als de berg notitiesnippers waarop debuterend regisseur Lemesle haar scenario baseerde. Als acteursfilm is 'Stukjes van mij' niettemin zeer sterk. Exarchopoulos brak een jaar later door met La vie d'Adèle.

L'exercice de l'état

2011 |

Frankrijk​/​​België 2011. Pierre Schoeller. Met o.a. Olivier Gourmet, Michel Blanc, Zabou Breitman, Gaëtan Vassart en Jacques Boudet.

Minister van Transport Bertrand Saint-Jean ziet zich geconfronteerd met almaar complexere vraagstukken, zoals privatisering van treinstations. Een busongeluk noopt hem om ter plekke poolshoogte te nemen, want mediapresentie is alles. Intens, ijzersterk vertolkt drama is een soort action painting van de hedendaagse politiek, waar grote-bedrijvenbelangen, egomanie en beeldvorming de rechtvaardigheid en daadwerkelijke besluitvorming fataal ondermijnen. Ontstaan in de eindspurt van Sarkozys presidentschap en sinds diens opvolger Hollande een zo mogelijk nog waarachtiger weergave van de Franse status quo.

Notre Dame des barjots

2010 | Misdaad, Drama

Frankrijk 2010. Misdaad van Arnaud Sélignac. Met o.a. Zabou Breitman, Catherine Jacob en Aladin Reibel.

Psychiater Véra Cabral (Breitman) krijgt een dwingend verzoek van haar onaangename baas: zijn zoon is in psychotische toestand aangetroffen bij het lijk van een in stukjes gesneden jonge vrouw. Ze moet voor hem bewijzen dat de jongen ontoerekeningsvatbaar is. Véra gaat op onderzoek uit, net als de stoere politievrouw Sanchez (Jacob). Meeslepende tv-film speelt zich af in een kil ziekenhuis, wat bijdraagt aan de sombere sfeer. Goed spel van Breitman en Jacob. Naar een prijswinnende politieroman van Virginie Brac.

No et moi

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Zabou Breitman. Met o.a. Julie-Marie Parmentier, Nina Rodriguez, Antonin Chalon, Bernard Campan en Zabou Breitman.

De slimme maar eenzame dertienjarige lyceum-scholiere Lou (Rodriguez) sluit tijdens praktijkinterviews voor een werkstuk vriendschap met de dakloze negentienjarige No (Parmentier). Lou zet haar ouders, gespeeld door Campan en regisseur Breitman zelf, voor het blok: No moet gered en dus komt ze inwonen. Maar Lou's ouders hebben hun bedenkingen over de steeds intensievere vriendschap tussen hun dochter en de vrijgevochten No. Deze adaptatie van de gelijknamige roman van Delphine de Vigan bruist van de energie. De casting van Parmentier was een gouden greep.

Je l'aimais

2009 | Romantisch drama

Frankrijk​/​​Italië​/​​België 2009. Romantisch drama van Zabou Breitman. Met o.a. Daniel Auteuil, Florence Loiret Caille, Marie-Josée Croze en Christiane Millet.

Met Se souvenir des belles choses startte actrice Breitman, jarenlang kortweg als Zabou bekend uit voornamelijk lichtvoetig werk, in 2001 een parallelle carrière als scenarist-regisseur. Melancholie bepaalt de toon van haar eigen films, met het verloren of gemiste geluk als hoofdthema. Wondermooi harmonieert haar ingetogen mise-en-scène hier met Auteuils speelstijl. Als de emotioneel gereserveerde succesdirecteur Pierre tracht hij schoondochter Chloé (Loiret Caille) te troosten. Hij vertelt Chloé, ontredderd nadat haar echtgenoot haar heeft verlaten, over zijn eigen verloren grote liefde twintig jaar eerder. Stemmige, onthaaste verfilming overstijgt Anna Gavalda's semi-autobiografische roman die als scenariobasis diende.

Les insoumis

2008 | Misdaad, Drama

Frankrijk 2008. Misdaad van Claude-Michel Rome. Met o.a. Richard Berry, Pascal Elbé, Zabou Breitman en Moussa Maaskri.

De gedesillusioneerde en opgebrande politieagent Vincent Drieu wordt op eigen verzoek overgeplaatst naar een commissariaat in de Franse provincie. Daar werden de vorige commissaris en zijn teamleden ontslagen, omdat niemand nog vertrouwen in hen had. Het is voor hem al snel duidelijk dat zijn nieuwe omgeving een milieu is van laksheid, ontgoocheling en corruptie.

Le premier jour du reste de ta vie

2008 | Drama

Frankrijk 2008. Drama van Rémi Bezançon. Met o.a. Jacques Gamblin, Zabou Breitman, Déborah François, Marc-André Grondin en Roger Dumas.

Twaalf jaar uit het leven van een Frans gezin, vader Robert, moeder Marie-Jeanne en hun drie kinderen, wordt geportretteerd aan de hand van vijf cruciale dagen, telkens verteld vanuit een ander hoofdpersonage. Vijf verschillende én verwante perspectieven op dezelfde familie, die samen een rijk, herkenbaar totaalbeeld vormen. Slepende conflicten komen soms met een grote schok aan het oppervlak. Kinderen gaan het huis uit, kinderen beginnen te roken, een lief meisje varandert in een lastige puber. De uitstekende dialogen, de rake momenten en de subtiele details smeden het vijftal tot een zeer geloofwaardig gezin, dat je zou willen blijven ontmoeten.

Vérités assassines

2007 | Drama

Frankrijk 2007. Drama van Arnaud Sélignac. Met o.a. Philippe Lefebvre, Maher Kamoun, Zabou Breitman en Michèle Bernier.

2-delige tv-film. Psychiater Véra Cabral wordt opgeroepen om naar de vrouwenvleugel van de gevangenis van Fleury-Mérogis te gaan, waar een van de gevangenen een baby heeft gegijzeld. Het lukt Véra de baby te bevrijden, maar een van de bewakers wordt gedood. Wat bezielde Giselle, de gijzelneemster? Waarom deed ze dit, terwijl ze volgende week vrij zou komen. Véra onderzoekt deze zaak.

Bien joué

2003 | Korte film

Frankrijk 2003. Korte film van Zabou Breitman.

2-delige tv-film. Psychiater Véra Cabral wordt opgeroepen om naar de vrouwenvleugel van de gevangenis van Fleury-Mérogis te gaan, waar een van de gevangenen een baby heeft gegijzeld. Het lukt Véra de baby te bevrijden, maar een van de bewakers wordt gedood. Wat bezielde Giselle, de gijzelneemster? Waarom deed ze dit, terwijl ze volgende week vrij zou komen. Véra onderzoekt deze zaak.

Bien entendu

2003 | Korte film

Frankrijk 2003. Korte film van Zabou Breitman.

2-delige tv-film. Psychiater Véra Cabral wordt opgeroepen om naar de vrouwenvleugel van de gevangenis van Fleury-Mérogis te gaan, waar een van de gevangenen een baby heeft gegijzeld. Het lukt Véra de baby te bevrijden, maar een van de bewakers wordt gedood. Wat bezielde Giselle, de gijzelneemster? Waarom deed ze dit, terwijl ze volgende week vrij zou komen. Véra onderzoekt deze zaak.

Bien dit

2003 | Korte film

Frankrijk 2003. Korte film van Zabou Breitman. Met o.a. Clémence Thioly, Priscilla Bescond en Gabrielle Atger.

2-delige tv-film. Psychiater Véra Cabral wordt opgeroepen om naar de vrouwenvleugel van de gevangenis van Fleury-Mérogis te gaan, waar een van de gevangenen een baby heeft gegijzeld. Het lukt Véra de baby te bevrijden, maar een van de bewakers wordt gedood. Wat bezielde Giselle, de gijzelneemster? Waarom deed ze dit, terwijl ze volgende week vrij zou komen. Véra onderzoekt deze zaak.

Un monde presque paisible

2002 | Drama

Frankrijk 2002. Drama van Michel Deville. Met o.a. Lubna Azabal, Simon Abkarian en Zabou Breitman.

Joodse overlevenden en Résistance-strijders in het Parijs van 1946 die hun gefragmenteerde levens, net als de broeken in hun werkatelier, lapje voor lapje aan elkaar naaien. Het is mooie symboliek die regisseur Deville en schrijver Robert Bober gebruiken. Het proces is pijnlijk, want de holocaust sluimert nog altijd op de achtergrond, in Deville's ogen waarschijnlijk eeuwig. 'Iedereen had zijn eigen oorlog,' zegt naaiatelier-eigenaar Albert (Abkarian). Charles (Podalydès) hoopt nog steeds wanhopig dat zijn vrouw en kinderen ongedeerd terugkeren, de zus van Mme. Andree (Gayet) verwekte een kind van een Nazi. Deville toont op bescheiden, gewone en tegelijk fascinerende wijze hoe al deze mensen het dagelijkse 'bijna vredige' leven proberen op te pakken.

Se souvenir des belles choses

2001 | Komedie, Drama

Frankrijk 2001. Komedie van Zabou Breitman. Met o.a. Isabelle Carré, Bernard Campan, Bernard Le Coq, Dominique Pinon en Anne Le Ny.

Liefde is schitterend, maar wordt ongrijpbaar als je moeite hebt je een omhelzing te herinneren. Claire (Carré) wordt getroffen door een ongelukkig lot: een blikseminslag veroorzaakt geheugenproblemen. In een kliniek ontmoet zij dokter Licht (Le Coq) en de eveneens aan geheugenverlies lijdende Philippe (Campan). De beelden zijn licht en kleurig, Claire en Philippe gaan samenwonen, maar terwijl hij langzaam zijn verdrongen herinneringen terugkrijgt, vergeet Claire steeds meer. Se souvenir des belles choses lijkt een documentaire, zo roerend echt wordt er gespeeld. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom Carré, Le Coq en regisseuse Zabou Césars wonnen.

Ma petite entreprise

1999 | Drama, Komedie

Frankrijk 1999. Drama van Pierre Jolivet. Met o.a. Vincent Lindon, François Berléand, Roschdy Zem, Zabou Breitman en Albert Dray.

Hoe tover je een herkenbaar kleine-zelfstandigendrama om tot humanistische komedie met hoog gniffelgehalte? Maker van filmorigineeltjes Pierre Jolivet, met broer Marc gepokt en gemazeld in het Parijse café théatre, doet het even voor. Ivan (Lindon) ziet zijn schrijnwerkerij gedeeltelijk in de fik gaan en komt er aldus achter dat zijn verzekeringsagent (Berléand) de boel heeft geflest: er is geen cent. Het zotte en nogal illegale noodplan om onderneming en personeel te redden loopt vervolgens prachtig uit de hand. De dialogen zijn venijnig, de inbraakscènes hilarisch en tussen de levensechte arbeiderspersonages steelt karakterspeler Berléand als sympathieke smiecht de show.

Le double de ma moitié

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Yves Amoureux. Met o.a. Bernard Giraudeau, Zabou Breitman, Marc Lavoine, Jacky Nercessian en Adrienne Bonnet.

De Parijse modeontwerper Thierry (Giraudeau) ontdekt dat zijn vrouw Cécile (Breitman) hem bedriegt met zijn assistent. Bovendien zijn de twee van plan om zijn bedrijf aan een groep investeerders te verpatsen. Tot op het bot gekwetst wil hij een einde aan zijn leven maken. Maar dan komt plotseling Céciles tweelingzus Suzy (eveneens Breitman) opdraven, die net haar vriendje aan de kant heeft gezet. De twee besluiten gezamenlijk wraak te nemen. Aardige Franse komedie neemt het nuffige modewereldje op de hak, maar is soms wat aan de platte kant.

La double de ma moitié

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Yves Amoureux. Met o.a. Marc Lavoine, Zabou Breitman en Bernard Giraudeau.

De Parijse modeontwerper Thierry (Giraudeau) ontdekt dat zijn vrouw Cécile (Breitman) hem bedriegt met zijn assistent. Bovendien zijn de twee van plan om zijn bedrijf aan een groep investeerders te verpatsen. Tot op het bot gekwetst wil hij een einde aan zijn leven maken. Maar dan komt plotseling Céciles tweelingzus Suzy (eveneens Breitman) opdraven, die net haar vriendje aan de kant heeft gezet. De twee besluiten gezamenlijk wraak te nemen. Aardige Franse komedie neemt het nuffige modewereldje op de hak, maar is soms wat aan de platte kant.

Du bleu jusqu'en Amérique

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Sarah Lévy. Met o.a. Samuel Jouy, Marion Cotillard, Albert Dupontel, Claude Perron en Zabou Breitman.

Na een duikongeluk ontwaakt Camille (Jouy) verlamd in een ziekenhuisbed. Vanaf dat ogenblik moet hij zich handhaven op de wrakkenafdeling van het enorme hospitaal, waar de onorthodoxe arts Helpos (Dupontel) en zijn ploeg middels allerhande therapieën trachten om kapotte levens tenminste enigszins te repareren. De vaak hopeloze patiënten maken echter hun eigen wetten. Na veel korte films en tv-scenario's debuteert Lévy verlaat met deze bioscoopfilmregie waarin frustratie, woede en treurnis de sfeer bepalen. Lichtpuntje in alle misère is de romance tussen Camille en ex-comateuze Solange (Cotillard).

Ça reste entre nous

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Martin Lamotte. Met o.a. Catherine Frot, Sam Karmann, Carol Brenner, Fanny Cottençon en Antoine Duléry.

Na een duikongeluk ontwaakt Camille (Jouy) verlamd in een ziekenhuisbed. Vanaf dat ogenblik moet hij zich handhaven op de wrakkenafdeling van het enorme hospitaal, waar de onorthodoxe arts Helpos (Dupontel) en zijn ploeg middels allerhande therapieën trachten om kapotte levens tenminste enigszins te repareren. De vaak hopeloze patiënten maken echter hun eigen wetten. Na veel korte films en tv-scenario's debuteert Lévy verlaat met deze bioscoopfilmregie waarin frustratie, woede en treurnis de sfeer bepalen. Lichtpuntje in alle misère is de romance tussen Camille en ex-comateuze Solange (Cotillard).

Tenue correcte exigée

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Philippe Lioret. Met o.a. Jacques Gamblin, Elsa Zylberstein, Zabou Breitman, Jean Yanne en Daniel Prévost.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

L'homme idéal

1996 | Romantiek

Frankrijk 1996. Romantiek van Xavier Gélin. Met o.a. Pascal Légitimus, Christophe Malavoy, Daniel Russo, Amélie Pick en Zabou Breitman.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Antoine

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Zabou Breitman, Arélien Recoing, Firmine Richard, Marie Caries en Benoît Le Pat Than.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Chassés-croisés

1995 | Romantiek

Frankrijk 1995. Romantiek van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Zabou Breitman, Marc Duret, Isabelle Nanty, Christophe Odent en Laurence Masliah.

Na lang aarzelen wil muzikant Romain (Duret) er eindelijk werk van maken. Zijn vrouw Nina (Zabu) wil al geruime tijd een kind maar hij aarzelde steeds, bang voor de verantwoordelijkheid. Een zwangere zangeres (Lazlo) met wie hij werkte heeft hem overtuigd. Juist op het moment dat hij Nina het goede nieuws wil melden ontdekt hij iets dat hem doet vermoeden dat ze hem bedriegt. De volgende dag moet ze voor haar werk naar Amsterdam en Romain maakt van de gelegenheid gebruik om verdere bewijzen van haar ontrouw te zoeken. Zo ontdekt hij dat ze niet enkel niet in Amsterdam is, maar dat ze zelfs Parijs niet heeft verlaten. Een spel van toevalligheden en spelingen van het lot, dat wordt opgekrikt door de vinnige dialogen en het natuurlijke enthousiasme van Zabou. Alec Medieff en Elisabeth Depardieu schreven het scenario en Acacio De Almeida stond achter de camera.

Charlotte et Léa

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Véronique Jannot, Zabou Breitman, Mathieu Carrière, Jean-Pierre Loustau en Manuel Gélin.

De knappe jonge L[KA1]ea (Zabou) gaat op zoek naar het landgoed, waarop haar ouders (Berset en Lomez) ooit de huisbewaarders waren. Het buitenverblijf is al twintig jaar onbewoond en ligt er verwaarloosd bij. L[KA1]ea is inmiddels de gevierde en goed betaalde hoofdredactrice van een succesvol blad voor vrouwen en wil het landgoed kopen. Zo worden Charlotte (Jannot), de dochter van de oorspronkelijke bezitter Charles Vaudreuil (Daniel Gélin), en Léa weer met elkaar geconfronteerd. Charlotte vindt een aankoop door Léa net zoiets als heiligschennis. Als kinderen speelden zij 'prinses en dienstmeid'. Charlotte is vastbesloten de koop van haar vroegere 'bonne' tegen te houden. Zij is advocate geworden, maar laat dit niet merken. Zij neemt contact op met Léa en vraagt haar bijna smekend om een baan. Léa is hierdoor ontroerd en neemt haar in dienst als haar persoonlijke assistente en chauffeuse. Een verschrikkelijk geheim verbindt de twee jonge vrouwen echter met elkaar. Noem het maar soap, maar toch is het een mooi en tamelijk origineel verhaal over twee eenzame zielen, die pijnlijke jeugdherinneringen delen. Regisseur Sussfeld slaagde erin de emoties uit het verleden op ontroerende wijze naar de oppervlakte te laten borrelen. De jonge Gélin wordt gespeeld door Gélin junior, Manuel. Het scenario is van regisseur Sussfeld, Paul Berthier en Nicole Jamet.

La petite fille

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Zabou Breitman, Christian Charmetant, Michel Robin, Julie Voisin en Xavier Rothmann.

Werkeloze architecte Zabou woont met man en twee kinderen in een nette wijk. Ze zouden een modelgezin kunnen vormen, ware het niet zijn dat Zabou haar greep op de werkelijkheid langzaam maar zeker verliest en naar de fles grijpt. De enige die het merkt is haar dertien-jarige dochtertje. Haar man, geoloog van beroep, is dikwijls van huis en merkt de eenzaamheid van zijn vrouw niet op. Intimistische bewerking van een delicaat probleem, veroorzaakt door drie zeer actuele elementen: werkeloosheid, eenzaamheid en alcohol. Zabou zet haar personage zeer aangrijpend neer, maar ook het dochtertje, Voisin, is bijzonder ontroerend. Salomé schreef het scenario, in samenwerking met Bruno Dega. Voor de fotografie stond Jacques Guérin in.

La grande fille

1994 | Komedie, Drama

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Zabou Breitman, Christian Charmetant, Michel Robin, Julie Voisin en Xavier Rothmann.

Mathilde (Zabou), een zevenendertig jarige werkloze architecte betrekt met haar gezin een luxueus appartement in de betere wijk van de voorstad. Alles lijkt koek en ei te zijn in dit wereldje, maar Mathilde verliest langzamerhand haar greep op het leven en vlucht weg in de alcohol. Zonder dat ze het echt beseft kan ze niet meer leven zonder drank en de enige die dit lijkt op te merken is haar dertien-jarig dochtertje Marion (Voisin). Haar man Fran[KA10]cois (Charmetant), is geoloog en brengt veel tijd door in het buitenland. Zijn lange afwezigheden zorgen voor nog meer onstabiliteit in het leven van Mathilde en als hij thuis is merkt François de wanhoop van zijn vrouw niet eens op. Een gezin staat op het punt in elkaar te storten en dit alles wordt gezien vanuit het standpunt van Marion, die met heel wat vragen blijft zitten die ze niet begrijpt. Een interessant perspectief om dit probleem te benaderen, maar de opbouw van het verhaal is niet altijd even logisch. Zabou levert een goede prestatie, maar de jonge Voisin is toch moeiteloos de ster van de film. Achter de camera werd plaatsgenomen door Jacques Guérin.

Cuisine et dépendances

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Philippe Muyl. Met o.a. Zabou Breitman, Sam Karmann, Jean-Pierre Bacri, Jean-Pierre Darrousin en Laurent Benoît.

Martine (Zabou) en Jacques (Karmann) krijgen bezoek van een vriend en zijn vrouw Charlotte (Joui) die ze in geen tien jaar meer gezien hadden. De vriend is inmiddels een bekende tv- persoonlijkheid geworden. Bij hen logeert al een maand een schrijver, Georges (Bacri), die tijdelijk zonder onderkomen zit en toevallig (nou, ja) de ex-vriend van Charlotte is. Het feit dat het haar goed gaat en hem niet, stemt hem bitter. Charlotte`s man loopt vertraging op, waardoor het eten telkens een uurtje verschoven wordt. En dat geeft de aanwezigen de gelegenheid om veelvuldig en afwisselend in de keuken hun hart flink te luchten. Als er eindelijk aan deur gebeld wordt, is het Fred (Darroussin), Martine's broer met zijn nieuwste, opzichtige vlam. Hij zit flink in de schulden en hoopt met een spelletje poker de tv-personality flink uit te schudden. We krijgen Charlotte's man echter nooit te zien, maar aan het eind van het verhaal is bijna iedereen een illusie armer: Martine is ontevreden met haar lot als huisvrouw, Charlotte ziet in dat ze aan de leiband loopt van iemand die bekend is en Jacques heeft gewoon de pest in dat Martine het stel ooit had uitgenodigd. De dialogen zijn aardig, maar de film is nog statischer dan het oorspronkelijke, succesvolle toneelstuk, waarop hij gebaseerd is. Bacri en Jaoui, die het scenario schreven, hebben gemeend, dat mensen die niet in de gelegenheid zijn geweest om naar de schouwburg te gaan, wel geld zouden uitgeven om hun toneeltje op het bioscoopscherm te zien. Ze hebben zich vergist in het medium, want voor film is dit veel te tam gedoe. Het degelijke camerawerk is van veteraan Willy Kurant. Eastmancolor.

Les taupes niveaux

1992 |

Frankrijk 1992. Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Michel Galabru, Martin Lamotte en Zabou Breitman.

Martine (Zabou) en Jacques (Karmann) krijgen bezoek van een vriend en zijn vrouw Charlotte (Joui) die ze in geen tien jaar meer gezien hadden. De vriend is inmiddels een bekende tv- persoonlijkheid geworden. Bij hen logeert al een maand een schrijver, Georges (Bacri), die tijdelijk zonder onderkomen zit en toevallig (nou, ja) de ex-vriend van Charlotte is. Het feit dat het haar goed gaat en hem niet, stemt hem bitter. Charlotte`s man loopt vertraging op, waardoor het eten telkens een uurtje verschoven wordt. En dat geeft de aanwezigen de gelegenheid om veelvuldig en afwisselend in de keuken hun hart flink te luchten. Als er eindelijk aan deur gebeld wordt, is het Fred (Darroussin), Martine's broer met zijn nieuwste, opzichtige vlam. Hij zit flink in de schulden en hoopt met een spelletje poker de tv-personality flink uit te schudden. We krijgen Charlotte's man echter nooit te zien, maar aan het eind van het verhaal is bijna iedereen een illusie armer: Martine is ontevreden met haar lot als huisvrouw, Charlotte ziet in dat ze aan de leiband loopt van iemand die bekend is en Jacques heeft gewoon de pest in dat Martine het stel ooit had uitgenodigd. De dialogen zijn aardig, maar de film is nog statischer dan het oorspronkelijke, succesvolle toneelstuk, waarop hij gebaseerd is. Bacri en Jaoui, die het scenario schreven, hebben gemeend, dat mensen die niet in de gelegenheid zijn geweest om naar de schouwburg te gaan, wel geld zouden uitgeven om hun toneeltje op het bioscoopscherm te zien. Ze hebben zich vergist in het medium, want voor film is dit veel te tam gedoe. Het degelijke camerawerk is van veteraan Willy Kurant. Eastmancolor.

La crise

1992 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1992. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Vincent Lindon, Patrick Timsit, Yves Robert, Maria Pacôme en Valérie Alane.

De filmer, die op talentvolle, humoristische en intelligente wijze de vreemde trekjes van onze samenleving schetst, slaagt erin een zeer innemende komedie te maken rond de crisis van het paar, in de liefde, het werk en het leven. Het begint er allemaal mee, dat Victor, een briljant bedrijfsadvocaat, op een morgen ontwaakt, en achtereenvolgens ontdekt dat zijn vrouw hem heeft verlaten en dat hij zijn baan kwijt is. De teneergeslagen Victor doet wanhopige pogingen zijn vrienden en familieleden op de hoogte te brengen van zijn tegenspoed. Maar wat blijkt, iedereen verkeert in een crisis, die veel belangrijker wordt geacht dan die van Victor. Treffende dialogen, een tot in de puntjes verzorgd scenario en een perfecte acteursregie. Elke acteur toont op zijn eigen vlak lef en hoeft hier geen enkele spijt van te hebben. De kijker lacht, pikt een traan weg en wordt aan het denken gezet. Deze film vormt nu eens een goede weerspiegeling van deze tijd. Camerawerk van Robert Alazraki.

Juste avant l'orage

1992 | Drama, Romantiek

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Drama van Bruno Herbulot. Met o.a. Zabou Breitman, Laura Morante, Dominique Valadié, Lola Gans en Catherine Frot.

Herbulot schetst in zijn debuutfilm een melancholisch portret van een generatie die is vastgelopen in de desillusies van liefde en filosofisch engagement. Hij doet dit aan de hand van de levens van vijf vrouwen en vijf mannen, die op een avond bijeenkomen voor een reünie. Herbulot, een bewonderaar van Renoir en Eustache, heeft grip op de uitwerking van zijn karakters en geeft zijn verhaal een zeer hedendaags bitterzoet toontje mee. Scenario van regisseur Herbulot. Camerawerk van Guillaume Schiffman, Philippe Cordey en Florence Koechlin.

Une époque formidable

1991 | Komedie, Drama

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Richard Bohringer, Victoria Abril, Ticky Holgado en Chick Ortega.

Regisseur Jugnot zelf in de hoofdrol als een stafemployé van een matrassenfabriek, die van de ene dag op de andere ontslagen wordt. Hij durft thuis niets te vertellen en in plaats daarvan komt hij met kleine geschenken aanzeilen. Het water stijgt hem echter aan de lippen en hij duikt onder bij een kleurrijk stelletje thuisloze clochards. Ondanks de grauwe, realistische achtergrond van het verhaal, een originele, onderhoudende en leuke film over kameraadschap, tederheid en klein menselijk leed. Goed spel, overtuigend gebracht met een voorspelbaar, maar toch wat onwerkelijk happy-end. Het scenario is van Philippe Lopes-Curval en regisseur Jugnot. Fotografie van Gérard De Battista.

Toujours seuls

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Zabou Breitman, Luc Thuillier en Annie Girardot.

Regisseur Jugnot zelf in de hoofdrol als een stafemployé van een matrassenfabriek, die van de ene dag op de andere ontslagen wordt. Hij durft thuis niets te vertellen en in plaats daarvan komt hij met kleine geschenken aanzeilen. Het water stijgt hem echter aan de lippen en hij duikt onder bij een kleurrijk stelletje thuisloze clochards. Ondanks de grauwe, realistische achtergrond van het verhaal, een originele, onderhoudende en leuke film over kameraadschap, tederheid en klein menselijk leed. Goed spel, overtuigend gebracht met een voorspelbaar, maar toch wat onwerkelijk happy-end. Het scenario is van Philippe Lopes-Curval en regisseur Jugnot. Fotografie van Gérard De Battista.

Toujours seul

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Annie Girardot, Marius Colucci, Yan Epstein, Claude Evrard en Julie Jezequel.

Sommigen dachten dat het succes van LA VIE EST UN FLEUVE TRANQUILLE (Etienne Chatillez, 1988) Mordillat slapeloze nachten zou bezorgen. Die mensen zijn dan wel tamelijk snel een serie komische, meedogenloze en verfrissende satires, zoals BILLY ZE KICK vergeten! Deze keer gaat zijn film uit van een bizar gegeven: bij Chevillard zijn ze met zijn twaalven en op een avond wordt er aangebeld en dient nummer dertien zich aan! Aangezien dertien een ongeluksgetal is moet er iemand vertrekken, maar niemand weet wie. Een variatie op de stoelendans met absurde situaties en met typische personages met even typische tronies! Als een echte remedie tegen waanwijsheid is deze zedenstudie bedoeld voor de `gemiddelde Fransman` en dat proeft u! De regisseur is even gemeen als Bu[KA6]nuel en we treffen dan ook niet voor niets de onvergelijkelijke Jezequel in deze film aan. Je zou kunnen denken dat Girardot alle andere acteurs wegspeelt, maar dat is echt niet zo en ze past prima in deze galerij der imbecielen (zo, dat is eruit). Zeer stichtend.

Les secrets professionels du Dr. Apfelglück

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Hervé Palud, Alessandro Capone, Mathias Ledoux, Stéphane Clavier en Thierry Lhermitte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Christian Clavier, Josiane Balasko, Gérard Jugnot en Michel Blanc.

Vijf z.g. komische noten over de patie[KA3]enten van de dokter uit de titel, waarom nauwelijks te lachen valt. In de eerste sketch stopt vrachtwagenchauffeur Villeret, die op weg is naar psychiater Apfelgl[KA3]uck (Llhermitte) bij een herberg: waard Holgado heeft slechts [KA1]e[KA1]en oog, waardin Nadeau is exhibitioniste en samen mishandelen zij hun 75-jarige dienster Bayard. Het tweede verhaaltje gaat over de rondborstige Zabou, die bij een tv-quiz de vragen mag voorlezen. Quizmaster Chabat hoopt dat hij zijn grove racistische kandidaat Gireaud (hij spuwt, boert en laat winden) kan laten verliezen, maar wordt er zelf gek van. Het derde verhaaltje speelt in een filmstudio in Rome, waar een medewerker op de set moeite heeft met het uitblazen van een kaars; de spelers, crew en de regisseur gaan allen uit hun dak; in het vierde verhaaltje wordt door een groepje een kinderachtig gezelschapsspel gespeeld, waarbij je geen 'ja' of 'nee' mag zeggen; dokter Llhermitte stijgt op naar de hemel, terwijl de deelnemrs fouten maken en in gevaarlijke situaties belanden. Ten slotte gelooft Jugnot dat er een bril bestaat waarmee hij dwars door de kleren van zijn medemens kan kijken. Het geheel dat geregisseerd is door vijf verschillende regisseurs, wordt bijeen gehouden in de wachtkamer van dokter Lhermitte, die samen met Philippe Bruneau het scenario schreef. De fotografie was in handen van Jean-Jacques Tarbes, Roberto Girometti, Claude Agostini en Gérard Sterin. Over het algemeen mag gesteld worden, dat hier talent verknoeid is; maar ook geldt: eigen schuld, dikke bult, want het is veel te veel een onderonsje van een competente, maar zelfingenomen cast die nieuw talent niet velen kan. Pauvre France...

Blanval

1991 | Romantiek, Drama

België​/​​Frankrijk 1991. Romantiek van Michel Mees. Met o.a. Zabou Breitman, Wladimir Yordanoff, Michel Feller, Catherine Aymerie en Serge Demoulin.

1917, WO I. Zabou is een wasvrouwtje, dat het duistere geheim kent van rentmeester Yordanoff: moord; tegelijkertijd is het hun bindmiddel. Feller is een Canadese oorlogsvlieger, waarop de Duitse bezetter o.l.v. luitenant Burke jacht maakt. Deze laatste probeert ook Zabou in zijn netten te verstrikken. Ze probeert Feller te redden tussen de jaloezie en hartstocht van vriend en vijand. Mees` speelfilmdebuut (voor de bioscoop), gefinancierd met o.a. fondsen van de Belgische tv. De handeling voltrekt zich binnen 36 uur in een vervlogen tijdperk, waarmee de hedendaagse kijker geen al te grote binding meer heeft. Scenario van Pierre de Clercq. Camerawerk van Patrice Payen.

588 rue Paradis

1991 |

Frankrijk 1991. Henri Verneuil. Met o.a. Richard Berry, Claudia Cardinale, Omar Sharif, Diane Bellego en Zabou Breitman.

Tweede, wat zoetere deel van Verneuil`s autobiografische film met Berry in de hoofdrol als Pierre Zakar, die nu zijn oorspronkelijke Armeense naam Azad Zakarian verfranst heeft. Veertig jaar zijn voorbij en zijn ouders (wat ongeloofwaardig oud gemaakt) Cardinale en Sharif mogen zijn succes proeven. Vader Sharif wil met beide benen op de grond blijven staan en kan de pracht en praal waarop zijn succesvolle zoon hem wil onthalen, niet goed verdragen. Nog voordat Berri de kans krijgt hierover met zijn vader te spreken, overlijdt die. De titel slaat op het herenhuis met bijbehorende tuin, waar de Armeense familie uiteindelijk terecht kwam, nadat het hen goed ging. Over het geheel behoorlijk gedaan, vooral Berry, naar Verneuils eigen scenario en gebaseerd op zijn autobiografie Mayrig. Het camerawerk is van Edmond Richard.

Promotion canapé

1990 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1990. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Grace De Capitani, Margot Abascal, Thierry Lhermitte, Michel Sardou en Patrick Chesnais.

Deze klucht geeft een uiterst grievend beeld van de (Franse) post en doet geloven dat het elders niet anders is. Dit volledig overtrokken, seksistische portret, waar carri[KA2]ere maken via de rustbank gaat, is evenwel goed voor af en toe een fikse brok leedvermaak. De post is een hele grote werkgever en de cynische makers hebben vast gedacht dat voldoende PTT-ers dom genoeg zouden zijn om zich aan deze banale karikatuur te spiegelen, waardoor de film rendabel zou zijn. Boertig spel, dito regie en scenario (van Didier Kaminka naar een idee van kolder-koning van de lach Claude Zidi - hoe kon het anders!) en alledaagse plaatjes van Claude Agostini.

La Baule-les Pins

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Nathalie Baye, Richard Berry, Zabou Breitman, Jean-Pierre Bacri en Vincent Lindon.

De dertienjarige Frédérique en haar zusje Sophie gaan met een nanny in 1958 gedurende de zomer naar zee. Het ziet er naar uit dat hun ouders uit elkaar gaan. De Franse Diane Kurys (Coup de foudre, Sagan) lijkt misschien niet precies te weten waar ze met haar scenario heen wil, maar schetst evengoed door de ogen van een meisje onderweg naar volwassenheid, de bitterzoete herinneringen aan een zomervakantie die het gezin zal veranderen. Nathalie Baye speelt de moeder van de meisjes, die hevig verliefd raakt op een jongere kunstenaar.

Gorille chez les Mandingues

1990 | Misdaad, Actiefilm

Frankrijk 1990. Misdaad van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Karim Allaoui, François Perrier, Angelo Infanti, Fabio Testi en Renato Mori.

Een bewerking van de roman van Antoine Dominique, bedenker van de figuur Gorille die ditmaal in Afrika onderzoek doet in verband met de op z'n zachtst gezegd eigenaardige zaken die zich binnen de Mandingues-stam afspelen. Actie, verwarring en een exotisch cachet, knap gedoseerd door een kenner en voorzien van de aanpak van een stripverhaal.

Mon dernier rêve sera pour vous

1989 | Historische film, Biografie

Frankrijk​/​​België 1989. Historische film van Robert Mazoyer. Met o.a. Francis Huster, Ludmila Mikaël, Agnès Soral, Márcia Breia en Cyrielle Claire.

In deze miniserie over de schrijver Chateaubriand is elk van de zes afleveringen gewijd aan een van de vrouwen die een belangrijke rol in zijn leven speelden. Colas als zijn eerste liefde. Mikael als Pauline de Beaumont die hem aanzet Le génie du Christianisme te schrijven. Soral als zijn minnares Natalie de Noailles. Claire als Juliette Récamier die meer van de idee van de liefde hield dan van de liefde zelf. Stordy als Cordelia de Castellane, tijdens zijn ministerschap van buitenlandse zaken en tenslotte Zabou als de 25-jarige Hortense Allart toen hij zestig was. Huster zet briljant deze hoogmoedige en zichzelf bewierokende schrijver neer.

Moitié-moitié

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Paul Boujenah. Met o.a. Michel Boujenah, Zabou Breitman, Jean-Pierre Bisson, Janine Darcey en Ged Marlon.

Een vrouw van zeventig sterft. Zij laat haar huis in de Provence en haar naai-atelier na aan kleindochter Sarah en pleegzoon Arthur. Nu wil laatstgenoemde in het huis gaan wonen en het bedrijfje weer opstarten, terwijl eerstgenoemde alles met de grond gelijk wil maken. De kijker raadt de afloop al, vooral als we erbij vermelden dat deze onbelangrijke, mislukte film noch vindingrijk noch humoristisch is.

Les cigognes n'en font qu'à leur tête

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Marlène Jobert, Patrick Chesnais, Virginie Demians, Claude Rich en Roland Giraud.

Een echtpaar kan geen kinderen krijgen. Hun verzoek om een kind te mogen adopteren wordt afgewezen. Waarom blijft onduidelijk. Ze komen in contact met een jonge zwangere vrouw die geen kind wil, maar ook geen abortus. Dan begint de komedie van de (schijn)zwangerschap van de vrouw. Kaminka, slaagt erin de kijker te vermaken met enkele leuke grappen, maar het geheel hangt als los zand aan elkaar.

Le gorille chez les mandinguez

1989 | Actiefilm

Frankrijk 1989. Actiefilm van Denys Granier-Deferre. Met o.a. François Périer, Karim Allaoui, Zabou Breitman en Geoffrey Copleston.

Een echtpaar kan geen kinderen krijgen. Hun verzoek om een kind te mogen adopteren wordt afgewezen. Waarom blijft onduidelijk. Ze komen in contact met een jonge zwangere vrouw die geen kind wil, maar ook geen abortus. Dan begint de komedie van de (schijn)zwangerschap van de vrouw. Kaminka, slaagt erin de kijker te vermaken met enkele leuke grappen, maar het geheel hangt als los zand aan elkaar.

La travestie

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Zabou Breitman, Anna Galiéna, Valérie Steffen, Yves Alfonso en Christine Pascal.

Een advocate woont in een klein provinciestadje en wordt door de mannen vervelend behandeld. Ze besluit alles achter zich te laten en naar Parijs te gaan, verkleed als man. In Parijs gaat ze een relatie aan met drie vrouwen, van wie ze de identiteit steelt. Ze wordt schizofreen en het onherstelbare gebeurt. Boisset heeft het nogal lomp en ongenuanceerd gefilmd, het scenario en de personages zijn zwak, de regie is banaal. Alleen de acteurs maken er nog iets goeds van, met name Zabou in haar moeilijke rol.

Dandin

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Roger Planchon. Met o.a. Claude Brasseur, Daniel Gélin, Zabou Breitman, Nelly Borgeaud en Jean-Claude Adelin.

De klucht (met serieuze ondertoon) van Moli[KA2]ere in een bewerking van een toneelregisseur van wie het de eerste lange speelfilm is. Planchon is zonder twijfel bang geweest het verwijt te krijgen `gefilmd theater` te maken. Resultaat: de camera`s (vier stuks!) zwenken om en om alsof ze de draaiziekte hebben en de sint-vitus dans aan het doen zijn. Teveel geluid en teveel opgewondenheid, ook om zo moeilijke scènes luchtiger te maken. Dit belangrijke voorbehoud daargelaten, wordt in DANDIN door alle acteurs schitterend gespeeld en briljant door Brasseur in de hoofdrol. En men vindt er de geest van Molière helemaal in terug.

A corps et à cris

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Martin Lamotte, Jean-Pierre Bisson, Zabou Breitman, Bernard Freyd en Isabelle Candelier.

Verschillende verwikkelingen rond een bankier die zelfmoord heeft gepleegd, veroorzaakt door een artikel van de journalist Bernard Terrier. Dayan's werk voor de televisie is niet minder interessant dan dat voor de bioscoop, want hij weet een tegelijkertijd innemende en onheilspellende sfeer te scheppen en op een hele natuurlijke manier, met behulp van allerlei toespelingen, raadselachtige personages neer te zetten die in werkelijkheid heel anders zijn dan ze lijken.

Le complexe du kangourou

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Pierre Jolivet. Met o.a. Roland Giraud, Clémentine Célarié, Stéphane Freiss, Zabou Breitman en François Berléand.

De avonturen van een talentvol maar miskend schilder (met 35 jaar is dat niet zo verwonderlijk), Lo[KA3]ic (Giraud) die in gezelschap van zijn vriend Arthur, een Afrikaan, het bestaan van een bohemien leidt. Maar maakt u zich niet ongerust: hij is van goede familie en zijn zuster heeft een goed huwelijk met een `toffe` bankier (Berleand), die hem zal vragen een grote muurschildering voor zijn bank te maken. Afgezien van het feit dat er in werkelijkheid geen 'toffe' bankiers bestaan, bevat dit te hooi en te gras bij elkaar geraapte scenario geen enkele geloofwaardigheid, terwijl Giraud als schilder wel kan inpakken. Weer een film die de middelmatigheid van de Franse relatiekomedie van het decennium 1980-1990 bevestigt. Het scenario is van Olivier Schatzky en regisseur Jolivet. De fotografie is van Christian Lamarque.

Le Beauf

1987 | Komedie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1987. Komedie van Yves Amoureux. Met o.a. Gérard Jugnot, Gérard Darmon, Marianne Basler, Zabou Breitman en Didier Sauvegrain.

Een bescheiden employé bij de Banque de France, die al zijn idealen verloren heeft, leidt een eentonig en rustig bestaantje in zijn huisje in een voorstad. Dan komt een oude vriend uit Sydney langs. Deze sleept hem mee in het avontuur, met inbegrip van de 'inbraak' bij genoemde bank. De pech met deze debuutfilm is dat de regie het scenario en de opmerkelijke dialogen van Guy Beaumart niet waard is. De film schommelt namelijk onophoudelijk heen en weer tussen een komedie en een detective en wel zodanig dat het de intrige nadelig beïnvloedt. Maar het portret van deze 'boeven' en de visuele weergave bewijzen dat Amoureux een begenadigd regisseur is.

États d'âme

1986 | Drama

Frankrijk 1986. Drama van Jacques Fansten. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Bacri, François Cluzet, Tchéky Karyo en Xavier Deluc.

Het moeilijke onderwerp heeft te veel met de Franse actualiteit (van toen) te maken om een publiek buiten de landsgrenzen te interesseren. Hoewel regisseur Fansten professioneel te werk is gegaan, is dat niet voldoende. Vijf linkse intellectuelen zijn vijf jaar na de overwinning van François Mitterrand als president van Frankrijk in 1981, in de politiek terechtgekomen. Ze komen aan het woord; weinig overtuigend omdat de personages stereotypes zijn. Om de kroon te spannen wordt aan het einde van de film verteld dat 'ze niet eens bestaan'. Er is veel talent verspild aan deze zinloze onderneming. Overigens werd Mitterand in 1988 herkozen en heerste hij als een Machiavelli nog eens zeven jaar over zijn land, terwijl hij tekenen van seniliteit vertoonde door zijn tijdperk niet meer te begrijpen: hij maakte een volledig inschatting over de betekenis van het instorten van het commumisme dat met de val van de Muur van Berlijn begonnen was. Het scenario is van regisseur Fansten.

Suivez mon regard

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Jean Curtelin. Met o.a. Richard Berry, Patrick Bruel, Tom Novembre, Dominique Pinon en Zabou Breitman.

Deze film is eigenlijk een unieke onderneming en zou ook EEN DAG IN PARIJS kunnen heten: een opstopping onderweg naar het werk en een opstopping onderweg naar huis. Wel honderd acteurs verschijnen op het scherm, variërend van 15 sekonden tot 2 minuten, hoewel het geen sketches zijn: er is een eenheid van toon en sfeer. Diverse situaties worden kil en afstandelijk bestudeerd. De film doet aan PLAYTIME van Jacques Tati denken. Sommigen zullen het fascinerend vinden, anderen afschuwelijk. Ook bekend als JE HAIS LES ACTEURS.

Une femme ou deux

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Daniel Vigne. Met o.a. Gérard Depardieu, Sigourney Weaver, Ruth Westheimer, Michel Aumont en Zabou Breitman.

Een paleontoloog reconstrueert liefdevol het skelet van de eerste Franse vrouw. Hij wordt daarbij te hulp gestaan door een vrouw die zich voordoet als Amerikaanse geleerde. De vonken spatten er vanaf maar zodra de echte geleerde haar intrede doet worden de grappen systematisch. Er blijven echter nog enkele smakelijke stukken over. Een frisse en amusante produktie verdient lof in een wat komedies betreft magere tijd. Scenario van regisseur Vigne en Elisabeth Rappeneau.

Billy-Ze-Kick

1985 | Komedie, Horror

Frankrijk 1985. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Francis Perrin, Cerise Bloc, Dominique Lavanant, Zabou Breitman en Michael Lonsdale.

Verfilming van de roman van Jean Vautrin waarin de verbeelding zich zodanig mengt met de werkelijkheid dat de lezer c.q. de kijker beide niet meer uit elkaar kan houden. Het lijkt wel of de regisseur een soort ZAZIE wilde maken van Raymond Queneau die Louis Malle inspireerde. Dit mengsel lukt niet: alles is even zwaar aangedikt en deze bizarre overdrijving is niets anders dan een trage vervelende film waarin bovendien slecht geacteerd wordt met uitzondering van Lonsdale en Robert die hun rollen nog wat inhoud kunnen geven.

The Perils of Gwendoline in the Land of the Yik Yak

1984 | Mysterie, Misdaad

Frankrijk 1984. Mysterie van Just Jaeckin. Met o.a. Tawny Kitaen, Brent Huff, Zabou Breitman, Bernadette Lafont en Jean Rougerie.

Idiote verfilming van een Frans erotisch stripverhaal. Het lijkt wel een persiflage op RAIDERS OF THE LOST ARK: de maagdelijke en rondborstige Kitaen is op zoek naar haar reeds lange tijd vermiste vader. Heeft letterlijk en figuurlijk niet veel om het lijf.

Perils Of Gwendoline In The Land Of The

1984 |

1984. Just Jaeckin. Met o.a. Zabou Breitman, Bernadette Lafont, Tawny Kitaen en Brent Huff.

Idiote verfilming van een Frans erotisch stripverhaal. Het lijkt wel een persiflage op RAIDERS OF THE LOST ARK: de maagdelijke en rondborstige Kitaen is op zoek naar haar reeds lange tijd vermiste vader. Heeft letterlijk en figuurlijk niet veel om het lijf.

Gwendoline

1983 | Avonturenfilm, Erotiek

Frankrijk 1983. Avonturenfilm van Just Jaeckin. Met o.a. Tawny Kitaen, Bernadette Lafont, Brent Huff, Zabou Breitman en Jean Rougerie.

Een erbarmelijke verfilming van het stripverhaal Les aventures de Gwendoline van John Willie. Zoals in de meeste gevallen herkent men hier niets terug van het origineel wat betreft vondsten of verbeeldingskracht. Een klunzig, zogenaamd exotisch en lichtelijk erotisch verhaal dat zich meer dan anderhalf uur voortsleept. Voeg daar nog een catastrofale nasynchronisatie bij.

La Boum 2

1982 | Komedie, Drama

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Sophie Marceau, Claude Brasseur, Brigitte Fossey, Denise Grey en Pierre Cosso.

Familiekroniek naar La boum die zoveel succes heeft geoogst. Zoals bijna altijd leidt het maken van een vervolg op een succesfilm tot een oppervlakkig en oninteressant product, waarbij in dit geval komedie wordt verward met nonchalance en familieproblemen met clichés. De film speelt zich af in de welgestelde kringen en de werkelijke problemen van het leven worden ontweken. Het verhaal begint tijdens een vakantie in Zuid- Duitsland en de vijftien-jarige heldin Marceau keert terug naar Parijs. Feest, gejubel en zelfs oma krijgt zin om te hertrouwen.

Taupes niveaux

-1 |

. Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Chick Ortega, Martin Lamotte en Zabou Breitman.

Familiekroniek naar La boum die zoveel succes heeft geoogst. Zoals bijna altijd leidt het maken van een vervolg op een succesfilm tot een oppervlakkig en oninteressant product, waarbij in dit geval komedie wordt verward met nonchalance en familieproblemen met clichés. De film speelt zich af in de welgestelde kringen en de werkelijke problemen van het leven worden ontweken. Het verhaal begint tijdens een vakantie in Zuid- Duitsland en de vijftien-jarige heldin Marceau keert terug naar Parijs. Feest, gejubel en zelfs oma krijgt zin om te hertrouwen.