Jacques Duby

Maître Da Costa : En désespoir de cause

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Misdaad van Detlef Rönfeldt. Met o.a. Roger Hanin, Dietz Werner Steck, George Claisse, Michel Creton en Jacques Duby.

Navarro : Mort clinique

Frankrijk 1991. Misdaad van Gérard Marx. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Daniel Rialet.

Commissaris Navarro (Hanin) ontdekt een aantal bedenkelijke praktijken als hij een gewonde man na een schietpartij naar het ziekenhuis brengt. Lege bedden blijken 'opgevuld' en bij een ziekenhuisdirecteur die zelfmoord heeft gepleegd, wordt een hartinfarct gesimuleerd. Dat gaat nog, maar als er met het narcoseapparaat wordt geknoeid, mag een politieman het toch wel welletjes vinden! Zonder veel persoonlijke stijl weet de regisseur de spanning tot aan de ontknoping in stand te houden en op te bouwen. Zwarte humor, angst en raadselachtige personages die voor dit filmgenre gebruikelijk zijn. Doet ons denken aan bepaalde detectiveromans met een horrorachtig karakter, zoals Dark Passage van David Goodis. Hanin is vooral weg van deze serie en komt voor het eerst overtuigend over! Scenario van Patrick Pesnot. Tamelijk

La quadrature des cercles

Frankrijk 1991. Misdaad van Pierre Richard. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Daniel Baretta, Gérard Darier en Bernard Tiphaine.

Zeer besloten, ja zelfs klandestiene, clubjes nemen een hoge vlucht in het tegenwoordige Parijs waarbij vergeleken Chicago een rustig provinciestadje lijkt. Een zeer klassieke geschiedenis over het onderzoek dat ingesteld wordt door commissaris Cabrol (Debary) die terzijde wordt gestaan door zijn eeuwige inspecteur M[KA1]enardeau (Eyraud) in deze meer dan louche milieus die bescherming van de nacht en vooral politieke bescherming genieten. Er is een man vermoord die 20.000 Franse franken en een professioneel kaartspel op zak had, hoewel hij wiskundeleraar van beroep was! De originaliteit van de film zit `em trouwens vooral in de voor de tv nogal ongebruikelijke beschrijving van de politieke corruptie, maar ook in de verschijning van twee nieuwe, jonge hulpagenten die te veel Amerikaanse films hebben gezien: dit ontneemt het genre op komische (maar niet onschuldige) wijze zijn luister in een tijd dat de tv eindelijk beseft dat zij de hoofdverantwoordelijke is voor de toenemende criminaliteit. Een andere ongewone contradictie: de tv-maker Richard blijkt op de tv veel inventiever te zijn dan op het witte doek waar hij aardig wat snertfilms maakte als regisseur-producent.

Les soeurs du Nord

Frankrijk 1989. Mysterie van Joël Santoni. Met o.a. Alexandra Stewart, Christine Laurent, François Dunoyer, Claude Mann en Jacques Duby.

Bewerking van een roman van Michel Grisolia, de auteur van een serie verhalen rond een vrouwelijke amateurdetective die in Nice een bureau heeft voor het opsporen van vermiste personen. In dit geval moeten er twee oude dames worden teruggevonden die een befaamde chocoladefabriek in Nice bezitten. Een pretentieloze, maar goed gemaakte film. De spanning blijft erin.

Maigret et le fou de Bergerac

Frankrijk 1982. Misdaad van Yves Allégret. Met o.a. Jean Richard, Annick Tanguy, Fred Personne, Jacques Duby en Maxence Mailfort.

Een zorgvuldige bewerking van een van de beroemdste en griezeligste romans van Simenon. Zijn beroemde commissaris bevindt zich in de Bergerac en doet daar onderzoek naar de misdaden die door een sadistische gek zijn gepleegd. De grijsgroene sfeer is aanwezig. Een van de beste televisiefilms die Allégret aan het einde van zijn loopbaan maakte.

Les demoiselles d'Angoulême

Frankrijk 1980. Historische film van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Yolande Folliot, Claude Giraud, Michel Vitold, Madelon Violla en Jacques Duby.

De beschrijving van de geleidelijk aan opbloeiende hartstocht van een adellijke cavaleriekolonel voor de dochter van een voormalig lid van de nationale conventie, bij wie hij in 1809 is gelegerd. Hoewel het speciaal voor deze film gemaakte plot magertjes lijkt, is Jacques Doniol-Valcroze (1920-1989) een van de zeldzame filmregisseurs van zijn tijd, die niet op de televisie neerkeek. Vandaar de uiterste zorg die is besteed aan de karaktertekening, de sfeer en de aandachtige wijze waarop de lichtgevoeligheid van die periode is weergegeven, die romantiek ging heten. Voeg hier aan toe een knap, bijna exact aanvoelen van hoe lang iets mag duren. Ook bekend als LES FIANCÉES DE L'EMPIRE en LES HAUTEURS DE WAGRAM.

Le coup de sirocco

Frankrijk 1979. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Roger Hanin, Marthe Villalonga, Jacques Duby, Michel Auclair en Patrick Bruel.

Albert Narboni is gelukkig met zijn bestaan in Oran, waar hij met vrouw en zoon woont en waar hij zijn kruidenierszaak bestiert. Maar dan breekt in 1954 de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog uit, en gaat deze pied-noir met zijn gezin terug naar het land van zijn voorouders, eerst naar Marseille, later naar Parijs. Ze zullen dus moeten inburgeren. Redelijk interessant drama met grappige momenten over een stuk geschiedenis waar in Frankrijk niet graag aan teruggedacht wordt. Verteld vanuit het perspectief van de zoon. Filmdebuut van zanger/hartenbreker Patrick Bruel.

Claudine s'en va

Frankrijk 1977. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Marie-Hélène Breillat, Lyne Chardonnet en Jacques Duby.

Deze bewerking, de laatste roman van Colette is in ieder geval knap - iets te routineus - gemaakt door een degelijk, niet bijzonder geïnspireerd vakman; hij is nauwelijks van het originele werk afgeweken.

Six hommes morts

Frankrijk 1975. Misdaad van Jacques Nahum. Met o.a. Roger Van Hool, Pierre Vernier, Claude Degliamo, Bernard Rousselet en Jacques Duby.

Zie de andere versies voor de samenvatting. Loyaal maar schools en daarom minder dan de andere. Zoals zo veel andere romanschrijvers doet Steeman het beter in de bioscoop dan op de buis! Behoorlijk acteerwerk.

Vos gueules, les mouettes!

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Dhéry. Met o.a. Robert Dhéry, Colette Brosset, Pierre Mondy, Pierre Olaf en Christian Duvaleix.

Een familie in een Bretons vissersdorp bestaat uit verwoede amateurfotografen die ieder voor zich deelnemen aan een tv- wedstrijd voor 8 mm-filmers met impressies van de streek. De hele bevolking wordt gemobiliseerd. De filmversie van een toneelstuk van Dhéry heeft een te magere inhoud voor een ander tempo eisend medium, terwijl de acteurs die ook op het toneel meespeelden voor het oog van de camera al te uitbundig hun rol spelen. Scenario van Colette Brosset.

Soldat Duroc, ça va être ta fête!

Frankrijk 1974. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Pierre Tornade, Robert Webber, Régis Porte, Jacques Duby en Michel Galabru.

Een jonge Franse soldaat brengt clandestien een nachtje door bij zijn verloofde in zijn geboorteplaats, achter de Duitse linies. Toevallig bevindt zich daar ook een Amerikaanse spion in de Duitse gelederen die door de Fransen ontzet moet worden, zodat de deserteur zijns ondanks een held wordt en promotie maakt. Deze rats-kuch-en-bonen klucht, geplaatst tegen een dramatische realiteit, mist zowel spanning als echte humor en laat bekende acteurs geroutineerd hun komische nummers opvoeren.

Piaf

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1973. Biografie van Guy Casaril. Met o.a. Brigitte Ariel, Pascale Christophe, Guy Tréjean, Anouk Ferjac en Pierre Vernier.

De jeugd en eerste jaren van de carri[KA2]ere van Edith Giovanna Gassion, de latere Edith Piaf. Haar tijd in een bordeel, de periode als straatzangeres en de verantwoordelijkheid voor `pleegzusje` Momome (op wier biografie het scenario is geïnspireerd) tot en met het debuut in de music-hall A.B.C. met chansons van componist Raymond Asso. De ongeïnspireerde en vlakke regie doet de zorgvuldige opbouw van het milieu en de lokaties bijna teniet en maakt van het scenario een opsomming van feiten zonder drama. Debutante Ariel doet in de titelrol haar best zonder het beeld van de echte Piaf uit de herinnering weg te kunnen spelen. Op de geluidsband klinkt Betty Mars overtuigender zodat er nauwelijks verschil te horen is met oude plaatopnamen. Ook bekend als PIAF - THE EARLY YEARS.

Les Novices

Frankrijk 1970. Komedie van Guy Casaril. Met o.a. Brigitte Bardot, Annie Girardot, Lucien Barjon, Jean Carmet en Jacques Duby.

Een jonge non vlucht uit het klooster en komt onder de hoede van een prostituée die haar inwijdt in haar vak. Na moeilijkheden met de politie duiken beiden onder in het klooster. Een reeks WAT ZIEN IK-achtige grappen moet extra pikant worden gemaakt door het novitiaat van Bardot, maar de charme en het talent van de actrices zijn totaal verspild aan de platte flauwiteiten. Het scenario is van Casaril en Paul Gegauff.

Requiem pour un caïd

Frankrijk 1964. Misdaad van Maurice Cloche. Met o.a. Pierre Mondy, Magali Noël, Janine Villa, Jean-Pierre Bernard en Jacques Duby.

Een inspecteur van politie probeert een gangster en bordeel-exploitant te pakken te krijgen en krijgt daarbij aanwijzingen van een afgetuigde prostituée, zodat de arrestatie kan plaatsvinden op het moment dat de misdadiger een nieuwe slag wil slaan. Ondanks melodramatische toevalligheden onderscheidt deze film zich wat het scenario betreft door de bijna documentaire schildering van onderzoeksmethoden en bureaucratie bij de politie in plaats van door spectaculair aangedikte actiescènes. Bekwaam geacteerd, maar de regie is zo gortdroog dat de film onnodig saai uitvalt.

Une Gueule comme la mienne

Frankrijk 1960. Drama van Frédéric Dard. Met o.a. Paul Guers, Claire Maurier, Jacques Duby, Olivier Hussenot en Howard Vernon.

Een schrijver die actief is in het verzet, wordt uit baatzucht van de Gestapo gered door een collaborerende uitgever, met wiens vrouw hij een verhouding krijgt. Ze misbruikt hem om haar echtgenoot op te ruimen voor een andere minnaar. Uit wraak dirigeert hij de geallieerden in een bombardement waarbij zij sneuvelt. De regiepoging van de thriller-schrijver Dard heeft suggestieve en spannende verzetsscènes, maar het overspelverhaal verzandt in lamlendige clichés.

Boulevard

Frankrijk 1960. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Monique Brienne, Magali Noël, Pierre Mondy en Jacques Duby.

Eén jaar na Truffauts Nouvelle Vague-mijlpaal Les 400 coups draaide vakman-van-de-oude-stempel Duvivier (Pépé le Moko, La Bandera) met Boulevard zijn eigen Léaud-kroniek van een moeilijke jeugd. In de Parijse rosse buurt Pigalle moet de 16-jarige Jojo (Léaud) zich vrijwel alleen staande houden. Rotte stiefmoeder, flutbaantjes, armoede, dubieus gezelschap, liefde en andere misère krijgen hem er echter nét niet onder. Ouderwets goed scénario en béton, een natuurlijk spelende Léaud, treffend volkse nevenrollen en de prachtige fotografie van Roger Dormoy leveren een laat maar fraai poëtisch-realistisch staaltje qualité française op.

Prisons de femmes

Frankrijk 1958. Drama van Maurice Cloche. Met o.a. Danièle Delorme, Jacques Duby, Madeleine Barbulée, Mireille Perrey en Véga Vinci.

Een vrouw is onschuldig veroordeeld wegens moord op haar echtgenoot. Ze bevalt in de gevangenis en wordt van het kind gescheiden. Inspanningen van vrienden leiden tot een nieuw onderzoek waarbij haar onschuld bewezen wordt. Deze aanklacht tegen wantoestanden in een vrouwengevangenis is niet al te sensationeel aangezet, maar verdwijnt achter het melodramatische privé-intrige. Het overgevoelige spel van Delorme legt nadruk op de smartlapaspecten.

Pot-bouille

Frankrijk 1957. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Gérard Philipe, Danielle Darrieux, Dany Carrel, Anouk Aimée en Jacques Duby.

Een jonge provinciaal vindt werk in een Parijse winkel en heeft veel succes bij de vrouwen, onder wie zijn werkgeefster. Het op hem verliefde meisje wordt door haar moeder uitgehuwelijkt aan een concurrerende winkelier, maar blijft zijn maîtresse. Cynische rollen gaan Philipe beter af dan idealistische en zijn spel houdt de Zola-verfilming boeiend ondanks de vrijheden die geen verbeteringen zijn in de scenariobewerking van Duvivier, Henri Jeanson en Leo Joannon. De dialogen werden ook door voornoemd trio geschreven. Darrieux blinkt uit als winkelierster. Camerawerk van Michel Kelber.

L'homme à l'imperméable

Italië​/​​Frankrijk 1956. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Fernandel, Bernard Blier, Edith Georges, Judith Magre en Claude Sylvain.

Een musicus wil tijdens de afwezigheid van zijn echtgenote een hoertje bezoeken, maar treft haar vermoord aan. Om het slippertje voor zijn vrouw geheim te houden gaat hij niet naar de politie, maar hij krijgt wel een chanteur achter zich aan, terwijl er steeds meer lijken op zijn pad komen. Deze komische bewerking van de roman van James Hadley Chase Tiger by the tail is een van de betere Fernandel-films, waarbij de grappen de spanning niet ondermijnen. Scenario van René Barjavel en regisseur Duvivier. Fotografie van Robert Hubert.

Courte-tête

Frankrijk 1956. Komedie van Norbert Carbonnaux. Met o.a. Fernand Gravey, Micheline Dax, Jean Richard, Darry Cowl en Jacques Duby.

Oplichters plegen een kleine zwendel rond het wedden op de paarderennen van Longchamps en kiezen een schijnbaar na[KA3]ieve provinciaal als doelwit. Deze ontpopt zich echter als de slimste en pikt zowel de buit als het vrouwelijk bendelid in. Onderhoudende filmklucht met een soms al te overvloedige dialoog en aardige rollen van komieken die pas jaren later belangrijk zouden worden (evenals de regie-assistenten Jacques Deray en Georges Lautner).

C'est arrivé à Aden

Frankrijk 1956. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Dany Robin, André Luguet, Jean Bretonnière, Jacques Dacqmine en Elina Labourdette.

Een Frans theatergezelschap blijft tijdens een wereldtournee stagneren in de haven van een Victoriaans-Britse kolonie. Hun aanwezigheid en de wens om op te treden brengt de kolonialisten tot morele verontwaardiging maar de vedette verovert een woestijnprins die een politiek verdrag komt tekenen. In deze vlotte en (soms al te) uitbundig geacteerde komedie worden weinig overtuigende, maar wel vermakelijke, Engelse karikaturen door Franse acteurs neergezet. Robin speelt een charmante hoofdrol.

Les Salauds vont en enfer

Frankrijk 1955. Drama van Robert Hossein. Met o.a. Marina Vlady, Henri Vidal, Serge Reggiani, Robert Hossein en Jacques Duby.

Ontsnapte gevangenen verstoppen zich in een afgelegen woning waarvan ze de eigenaar uit zelfverdediging doden. Diens geliefde wreekt zich door de rivaliteit tussen beide mannen aan te wakkeren. Dit sfeervolle, broeierige regie-debuut van acteur Hossein dankt veel aan de mysterieuze aanwezigheid van Vlady.

Les Impures

Frankrijk 1954. Drama van Pierre Chevalier. Met o.a. Micheline Presle, Raymond Pellegrin, Dora Doll, René Sarvil en Jo Dest.

Handelaars in blanke slavinnen hebben het op een nachtclubzangeres voorzien die in opdracht verleid moet worden door een aan lager wal geraakte jongeman. Hoewel hij echt verliefd op haar wordt, belandt ze toch in Tanger, waar de aanbidder haar met verlies van zijn leven weet te redden. De kwaliteitsacteurs en de uitstekende fotografie (van Henri Alékan) zijn verspild aan het driestuiversscenario waar de regie óók niets van weet te maken.

Thérèse Raquin

Frankrijk​/​​Italië 1953. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Simone Signoret, Raf Vallone, Jacques Duby, Marcel André en Paul Frankeur.

De vader van meesterwerken als Les enfants du paradis en Le quai des brumes draaide met zijn gebruikelijke virtuositeit in sfeer en detail deze noir-achtige bewerking van Émile Zola's roman uit 1867. Daarin vindt een verweesde en ongelukkig gehuwde vrouw in Lyon alsnog de grote liefde, met fatale consequenties. Zorgvuldig naar het Frankrijk van de jaren vijftig getransporteerd door classicist-scenarioschrijver Charles Spaak, fungeert de sombere geschiedenis als podium voor Signoret om een volbloed tragedienne neer te zetten. De fraaie zwart-witfotografie is van Roger Hubert (1903-1964), een helaas goeddeels vergeten ambachtsman met een verbazingwekkend curriculum vitae.