Eddy Mitchell

Bambou

Frankrijk 2009. Didier Bourdon. Met o.a. Eddy Mitchell, Pierre Arditi, Anne Consigny en Didier Bourdon.

Un printemps à Paris

Frankrijk 2006. Thriller van Jacques Bral. Met o.a. Eddy Mitchell, Pierre Santini en Sagamore Stévenin.

Na jaren absentie keerde editor/regisseur Bral (Extérieur, nuit) terug met wat cinefiele hoofdrolspeler Mitchell typeerde als ‘een film noir in kleur’. Daarin wordt zwijgzame gangster Georges na een lustrum in het Staatshotel door oude gabber Pierrot (Stévenin) gestrikt voor een klus. De uitgekiende edelstenenroof bij een rijke schone met fossiele echtgenoot verloopt soepeltjes, de financiële nazorg dramatisch. Soeverein speelt Bral binnen zijn Melvilleske regie met ellipsen in karaktertekening, elegant ritmisch vloeit de montage en Mitchell schittert als stoïcijnse cognac-met-water-drinker. Deze Parijse lente, met zijn schimmige nevenpersonages en herfstige jazzscore, heeft de melancholieke sfeer van een noodlotsseizoen in vaal zonlicht.

Cuisine américaine

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Yves Pitoun en Jean-Yves Pitoun. Met o.a. Irène Jacob, Jason Lee, Eddy Mitchell, Isabelle Petit-Jacques en Sylvie Loeillet.

Na jaren absentie keerde editor/regisseur Bral (Extérieur, nuit) terug met wat cinefiele hoofdrolspeler Mitchell typeerde als ‘een film noir in kleur’. Daarin wordt zwijgzame gangster Georges na een lustrum in het Staatshotel door oude gabber Pierrot (Stévenin) gestrikt voor een klus. De uitgekiende edelstenenroof bij een rijke schone met fossiele echtgenoot verloopt soepeltjes, de financiële nazorg dramatisch. Soeverein speelt Bral binnen zijn Melvilleske regie met ellipsen in karaktertekening, elegant ritmisch vloeit de montage en Mitchell schittert als stoïcijnse cognac-met-water-drinker. Deze Parijse lente, met zijn schimmige nevenpersonages en herfstige jazzscore, heeft de melancholieke sfeer van een noodlotsseizoen in vaal zonlicht.

Le bonheur est dans le pré

Frankrijk 1995. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Michel Serrault, Eddy Mitchell, Sabine Azéma, Carmen Maura en Virginie Darmon.

Francis Bergeade, getrouwd met een verwend nest, is veelgeplaagd directeur van een semi-failliete wc-brillenfabriek waarvan de mannenhatende arbeidsters staken. Dankzij een bizarre speling van het lot piept hij ertussenuit en valt in een nieuw leven als andervrouws echtgenoot. Confuus? Allerminst: in deze heerlijke, pre-politiek correcte komedie van Chatiliez (La vie est un long fleuve tranquille) dansen logica en toeval de horlepiep. De grote Michel Serrault (1928-2007) vlamt als vanouds, geflankeerd door zijn César-bekroonde kompaan Mitchell, plus de wulpse Azéma en de Madrileense Carmen Maura.

La cité de la peur

Frankrijk 1993. Horror van Alain Berbérian. Met o.a. Chantal Lauby, Alain Chabat, Dominique Farrugia, Sam Karmann en Gérard Darmon.

Tijdens het Festival van Cannes doet Lauby die hoofd van de persafdeling is, vergeefse moeite om mond tot mond reclame aan de gang te krijgen over [KL]RED IS DEAD[KLE], een horrorfilmpje gemaakt zonder geld. Ze krijgt onverhoopte publiciteit als een maniak de filmoperateurs vermoordt net zoals dat in die film gebeurt. Lauby laat geen kans voorbij gaan en trommelt onmiddellijk hoofdrolspeler Farrugia op uit Parijs, een `kind` van dertig dat gaat braken om te laten zien dat hij blij is. Wie op zoek is naar `good taste`, zit hier duidelijk verkeerd. De film (om dit onding maar een naam te geven) werd opgebouwd rond de tv-ploeg [KL]Les Nuls[KLE] (die officieel tekende voor het scenario) en dat is het enige dat erover te zeggen valt. Een ronduit beschamend schouwspel, dat in werkelijkheid geschreven (?) zou zijn door Dominique Farrugia, Chantal Lauby en Alain Chabat. In beeld gebracht door Laurent Dailland.

Ville à vendre

Frankrijk 1992. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Tom Novembre, Michel Serrault, Richard Bohringer, Féodor Atkine en Bernadette Lafont.

Inktzwarte misdaadfarce annex sociaal-politieke satire, naar vertrouwd anarchistische Mocky-receptuur. In het Oost-Franse stadje Moussin gearriveerd, merkt reiziger Orphée (Novembre) op dat driekwart van de inwoners werkloos is en toch een comfortabel leventje leidt. Wanneer een apothekeres wordt vermoord gaat Orphée, samen met de apothekersassistente, zijn speurneus achterna. Krankjorem scenario dient als alibi voor carnaval van zonderlinge personages. De illustere cast - daaronder Darry Cowl, Bernadette Lafont, Pascale Petit, Eddy Mitchell - is unaniem veteraan provocateur Mocky toegewijd en vermaakt zich opperbest.

La totale !

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Thierry Lhermitte, Eddy Mitchell, Miou-Miou, Michel Boujenah en François Hadji-Lazaro.

Deze zeer Franse lichtgewicht is een parodie op de spionagefilm. Lhermitte en Mitchell spelen twee agenten van de Franse geheime dienst die hun brave ambtenaren-uiterlijk als dekking gebruiken. Alles gaat goed, totdat Lhermitte op een dag ontdekt dat zijn vrouw een relatie heeft met een zekere Marcel. Nieuwsgierig maar ook gepikeerd begint hij haar af te luisteren. Zidi komt hier dicht in de buurt van de klucht en doorweeft zijn komedie met misverstanden en onvoorziene wendingen, bedrogen en bedriegende echtgenoten en echte en namaakspionnen. De acteurs vermaken zich kostelijk in deze doldwaze en niet altijd even waarschijnlijke situaties. Scenario van Zidi en Simon Michael. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

La Totale

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Eddy Mitchell, Miou-Miou en Thierry Lhermitte.

Deze zeer Franse lichtgewicht is een parodie op de spionagefilm. Lhermitte en Mitchell spelen twee agenten van de Franse geheime dienst die hun brave ambtenaren-uiterlijk als dekking gebruiken. Alles gaat goed, totdat Lhermitte op een dag ontdekt dat zijn vrouw een relatie heeft met een zekere Marcel. Nieuwsgierig maar ook gepikeerd begint hij haar af te luisteren. Zidi komt hier dicht in de buurt van de klucht en doorweeft zijn komedie met misverstanden en onvoorziene wendingen, bedrogen en bedriegende echtgenoten en echte en namaakspionnen. De acteurs vermaken zich kostelijk in deze doldwaze en niet altijd even waarschijnlijke situaties. Scenario van Zidi en Simon Michael. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Bar des rails

Frankrijk 1991. Familiefilm van Cédric Kahn. Met o.a. Fabienne Babe, Marc Vidal, Brigitte Roüan, Nicolas Pioux en Nathalie Richard.

Tiener Vidal woont alleen met zijn moeder, Roüan, in een plattelandsdorpje. Hij raakt geobsedeerd door zijn buurvrouw, Babe, een dertig-jarige alleenstaande moeder. Om haar te kunnen benaderen stelt hij haar voor te baby-sitten en tot zijn verbazing wijst ze hem niet af, maar vraagt hem haar te ontmoeten in de Bar des Rails, waar ze zichzelf aan de jongen aanbiedt. Verrast vlucht Vidal, maar wat later keert hij toch schoorvoetend terug. De eerste liefdeservaringen van een tiener werden zeer pakkend in beeld gebracht. Goede prestaties van de acteurs, maar het scenario van Kahn blijft toch teveel aan de oppervlakte hangen. De camera was in handen van Antoine Roch. De soundtrack bestaat uit muziek van o.a. Eddy Mitchell, Malka Family, Lenny Kravitz, Pascal Dubroca, enz.

Spécial Jean-Paul Belmondo

Frankrijk 1990. Muziek van Michel Drucker. Met o.a. Patricia Kaas, Pierre Vassilu, Johnny Hallyday, Jean-Louis Aubert en Eddy Mitchell.

De titel van deze film is misleidend, omdat Belmondo alleen in een aantal fragmenten te zien is. Een spektakel waarin zang, muziek en satirische sketches op goed geluk door elkaar gehutseld zijn. In deze film zijn eveneens te zien: Patricia Kaas, Pierre Vassilu, Johnny Hallyday, Jean-Louis Aubert, Eddy Mitchell, Melody, Karen Cheryl, La Compagnie créole, Zouc Machine, Michel Sardou, Michel Serrault, Christian Briand en Hubert Deschamps.

Gaston Lapouge

Frankrijk 1990. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Jacques Villeret, Eddy Mitchell, Evelyne Dress en Jacques François.

Nadat hij uit de gevangenis is ontslagen, wordt de hoofdpersoon Lapouge opgevangen door de familie van een gangsterbaas. Hoewel hij veroordeeld werd voor het plunderen van de kas van de bank waar hij werkte, heeft onze antiheld niets van een gangster. Een nogal alledaags scenario, dus. Na één zo goed als waardeloze speelfilm te hebben gemaakt, heeft de regisseur zijn gebrek aan talent in deze televisiefilm uitgekuurd. Maar ere wie ere toekomt, hij werd daarbij geholpen door Villeret, die totaal uit de toon valt als gangster.

Un père et passe

Frankrijk 1989. Komedie van Sébastian Grall en Sébastien Grall. Met o.a. Eddy Mitchell, Guy Marchand, Véronique Genest, Luc Thuillier en Pénélope Schellenberg.

Haar moeder, die journaliste is, zit in het buitenland. De elf-jarige Camille maakt van de gelegenheid gebruik uit te zoeken wie nu precies haar vader is. Zij ontmoet vijf vroegere minnaars van haar moeder. Wie is het? Dat interesseert de kijker al gauw niet meer want deze op zich al weinig geloofwaardige speurtocht verloopt moeizaam en overtuigt nauwelijks. Het gekunstelde spel van de jonge actrice maakt het er al niet beter op. Deze tweede lange speelfilm van de voormalige assistent van Zulawski is net zo gemaakt als de eerste, LA FEMME SECRÈTE.

I love you

Italië​/​​Frankrijk 1986. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Christopher Lambert, Eddy Mitchell, Agnès Soral, Anémone en Flora Barillaro.

Ferreri beschouwt provocatie als een van de schone kunsten en vertelt ditmaal het verhaal van een man die verliefd is op een... sleutelhanger die het gezicht van een vrouw heeft en hem bedriegt met anderen. Uiteindelijk verdrinkt de fetisjt zich in zee. Achter deze geschiedenis die over een wat 'dwaze gewoonte' lijkt te gaan, tekent zich het gebruikelijke pessimisme van de maker af, die bezeten is van personen die zichzelf vernietigen. Helaas mist het scenario vindingrijkheid en blijft het ergens halverwege steken, zodat de belangstelling van de filmliefhebber afneemt. Ook al is deze soms hartstochtelijke film niet overal even sterk, toch kan worden gesproken van een uitstekende prestatie. In elk geval niet een van de betere films van Ferreri.

La galette du Roi

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Jean Rochefort, Roger Hanin, Jacques Villeret, Claude Piéplu en Eddy Mitchell.

Een ratjetoe waarin de spot gedreven wordt met de oliesjeiks, de adel, de hoge financi[KA3]ele kringen, de maffia, commerci[KA3]ele televisie en zelfs Hamlet. Topor is voor het scenario (?) verantwoordelijk maar heeft weinig succes geoogst met deze heterogene verzameling. Niet iedereen heeft het talent van Monty Python, en de Franse filmindustrie heeft weinig geluk met het burleske genre: deze 'galette' is moeilijk te verteren. Camerawerk van François Catonne.

À mort l'arbitre

Frankrijk 1984. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Eddy Mitchell, Carole Laure, Michel Serrault, Jean-Pierre Mocky en Claude Brosset.

Scheidsrechter Maurice (Mitchell) laat de thuisclub bij een bekerwedstrijd voor de EK door een strafschop verliezen. Hierdoor breekt de hel los. Maurice wordt samen met zijn vriendin Martine (Laure) achterna gezeten door een woedende, bloeddorstige menigte, die tot doden bereid is. Ter elfder ure weet inspecteur Granowksi (Mocky) hun het vege lijf te redden. Fascinerende film over het nodeloze voetbalgeweld, die grenst aan een surrealistisch griezelwerk. Rico (Sarrault) is een keurige man van ongeveer 45 die verandert in een beest, de meute aanvoert en een spoor van vernieling achterlaat. De stunts van Daniel Vérité en Roland Neunreuther zijn de moeite waard. Scenario van Jacques Dreux en regisseur Mocky naar het boek The Death Penalty van Alfred Draper. Camerawerk van Edmond Richard.

Frankenstein 90

Frankrijk 1984. Horror van Alain Jessua. Met o.a. Jean Rochefort, Eddy Mitchell, Fiona Gélin, Herma Vos en Ged Marlon.

De zoveelste bewerking van de Frankenstein-mythe, een van de weinige Franse griezelfilms; de Franse filmindustrie heeft daar geen oren naar. Alain Jessua, die altijd films maakt waar dood en verderf in wordt gezaaid, probeert hier serieus werk te leveren maar vervalt jammer genoeg in het (onwillekeurige) komische, in tegenstelling tot Mel Brooks' geslaagde komische poging YOUNG FRANKENSTEIN. Het geheel is zwaar en moeilijk te geloven en haalt het niet bij de roman van Mary Shelley, laat staan de films van Robert Hammer. Jammer, want voor het zelfde geld had het zo aardig kunnen zijn.

Ronde de nuit

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Gérard Lanvin, Eddy Mitchell, Françoise Arnoul, Raymond Pellegin en Lisette Malidor.

Twee vlotte jonge politie-inspecteurs moeten de moord op een gedeputeerde oplossen, maar als ze de dader - een bizarre call- girl - gevonden hebben, wordt de zaak hun ontnomen. Ze zetten hun onderzoekingen toch voort, tot de [KA1]e[KA1]en wordt neergeschoten en de ander overgeplaatst naar de provincie. Een teleurstellende film na TIR GROUPE door een reeks van kokette filmcitaten en -hommages en opzichtig camerawerk, hetgeen allemaal absoluut niet functioneel is, gezien het al te gewone scenario (van de regisseur, Claude Veillot en Marc Perrier). Als genre-film net onderhoudend, met te conventionele rollen voor de interessante rolbezetting.

Attention, une femme peut en cacher une autre!

Frankrijk 1983. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Roger Hanin, Eddy Mitchell en Dominique Lavanant.

Medisch assistente Alice (Miou-Miou) leeft een deel van de week met Philippe (Hanin), ze hebben samen een kind. Op andere momenten leeft ze samen met Vincent (Mitchell), met wie ze ook een gezin heeft. Haar dubbelleven gaat lange tijd goed, totdat het onvermijdelijke gebeurt: de beide mannen komen elkaar tegen. Zedenkomedie met jaren zeventig-thema's heeft prima acteurs, met Miou-Miou (die met regisseur Lautner ook Pas de problème! maakte) als stralend middelpunt. Een aardige rol is weggelegd voor Alice' vroegwijze zoontje Simon (Ferrache).

Coup de torchon

Frankrijk 1981. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Isabelle Huppert, Stéphane Audran, Jean-Pierre Marielle en Eddy Mitchell.

Regisseur Bertrand Tavernier reisde naar Senegal voor deze vrije bewerking van het boek 'Pop. 1280' van Jim Thompson (dat zich overigens in Amerika afspeelt). Een uitstekende Philippe Noiret speelt een politieman die zich eind jaren dertig in de West-Afrikaanse Franse kolonie stierlijk verveelt. Erger is dat hij door de dorpelingen, inclusief zijn echtgenote (een vileine Isabelle Huppert) wordt genegeerd dan wel belachelijk gemaakt. Op een dag is het genoeg en begint hij uit wraak aan een moordactie waarvan niemand hem verdenkt. Existentialistisch, verontrustend drama van de maker van onder meer La vie et rien d'autre en Daddy Nostalgie.

Une semaine de vacances

Frankrijk 1980. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Nathalie Baye, Gérard Lanvin, Michel Galabru, Philippe Noiret en Flore Fitzgerald.

Vedette Nathalie Baye (1948) sprankelt als Laurence, een 31-jarige onderwijzeres die probeert haar prioriteiten op een rijtje te krijgen tijdens een weekje vrijaf van haar scholieren en van haar vrienden en familie. Gevierd cineast Tavernier, een adept van volksrealisme, richtte zich op de persoonlijke overwegingen van de lerares (wat is mijn roeping?) en schetst op de achtergrond subtiel het starre onderwijsklimaat en het veranderende leerlingenbestand. Tavernier betoonde in 1999 opnieuw zijn hart voor de zaak met Ça commence aujourd'hui, een drama over een bevlogen kleuterleraar.

Je vais craquer

Frankrijk 1980. Komedie van François Leterrier en François Letterier. Met o.a. Christian Clavier, Nathalie Baye, Maureen Kerwin, Marc Porel en Anémone.

Een geslaagde marketing-specialist en huisvader heeft literaire ambities die worden aangewakkerd door een ontmoeting met een oude vriend die inmiddels filmacteur is. Hij stort zich gretig in het artistieke 'wereldje', maar incasseert de ene afgang na de andere, terwijl er van zijn roman ook niets terecht komt. Cartoonist Gérard Lauzier die kunstluizen en salonrevolutionairen tot doelwit kiest, bedacht het effectief, venijnig scenario dat meer aansluit bij de Italiaanse dan bij de Franse satire-traditie. De regie is al te vlak, maar niet storend, ook niet voor het animo van de acteurs.

Girls

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Canada 1980. Drama van Just Jaeckin. Met o.a. Zoë Chatreau, Anne Parillaud, Isabelle Méjias, Charlotte Walior en Christophe Bourseiller.

Vier meisjes -nog in tienerleeftijd- zijn ondanks hun sociale verschillen dikke vriendinnen. Het schoolmeisje onder hen blijkt zwanger en de andere drie proberen het geld voor een abortus bij elkaar te krijgen, wat een aanranding van een van hen in een nachtclub tot gevolg heeft. De poging van EMMANUELLE-regisseur Jaeckin om van het erotische etiket af te komen, heeft geresulteerd in een eigentijds kasteelroman-scenario dat verfilmd is alsof het een serie aan elkaar geplakte reclamefilmpjes voor jeans, frisdranken, grammofoonplaten enz. betreft. De frisheid van het jeugdige viertal krijgt in de nogal wezenloze aanpak nauwelijks enige kans. Film bleek overigens hit in co-producerend Canada, maar alleen daar.

L'idole des jeunes

Frankrijk 1976. Musical van Yvan Lagrange. Met o.a. Denis Develoux, Yvan Lagrange, Dominique Guezenec, Martine Maréchal en Catherine Versepuys.

De acteurs spelen en zingen play-back (!) 'yèh, yèh' op de platen van de rock 'n roll- en twistzangers uit de jaren zestig. Een bizar probeersel, hetgeen opgaat voor al het werk van Yvan Lagrange die in deze film de rollen van Johnny Hallyday, Eddy Mitchell en Dany Logan vertolkt. De conclusie moet zijn dat het hier om een afschuwelijke, langdradige, statische en erg goedkope film gaat. Ook bekend als LES CINÉMAS PERMANENTS.

Cherchez l'idole

Frankrijk​/​​Italië 1964. Avonturenfilm van Michel Boisrond. Met o.a. Franck Fernandel, Dany Savel, Berthe Grandval, Dominique Boschero en Pierre Doris.

Goedmoedige gelegenheidsdief verstopt van filmster Mylène Demongeot gestolen sieraad na ampel gestuntel in een gitaar in een muziekinstrumentenwinkel. Wanneer diens vileine vriendin daags na de amateurcriminele feiten de bewuste zessnaar wil kopen blijkt deze met vier andere exemplaren verkocht - aan diverse popidolen. O hemeltjelief, wat nu? Hersenactiviteit is niet vereist bij dit briljantje van onbenulligheid: alles draait om de mieterse playback-entr'actes van Johnny Hallyday, Charles Aznavour, Eddy Mitchell et al. Sylvie Vartan, allerkoketst, vertolkt haar tophit 'La plus belle pour aller danser'.

Comment réussir en amour

Frankrijk 1962. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Dany Saval, Jean Poiret, Jacqueline Maillan, Michel Serrault en Jacques Charon.

Na woelige verkering brengt jonge vrouw van employ[KA1]e op uitgeverij bestaan van echtgenoot geheel in verwarring en bezorgt hem problemen op zijn werk, in sociaal leven en conflicten met de wet. Uiteindelijk wordt alles echter beter dan voordien. Vlotte komedie bezorgde Saval (tijdelijk) succesvol image als chaos zaaiend warhoofd, maar humor is in betere handen bij in dit genre geroutineerde tegenspelers.