Faton Cahen: muziek.
Er zijn 8 films gevonden.

L'année de mes sept ans

2003 | Drama

Frankrijk 2003. Drama van Irène Jouannet. Met o.a. Clémence Meyer, Gilles Segal, Marie-José Nat en Arthur Pellisier.

De Franse televisiefilm L'année de mes sept ans is een fijngevoelig opgroeidrama dat speelt in de vroege jaren vijftig van de vorige eeuw. Zevenjarige Hélène (Clémence Meyer) wordt door haar scheidende ouders bij opa en oma in Lille ondergebracht, samen met haar iets oudere broer. Hij past zich snel aan maar het meisje vereenzaamt. Ze ontdekt dat ze joods is en leert over de concentratiekampen. Haar isolement verdiept als ze haar persoonlijke drama begint te spiegelen aan de recente geschiedenis. Integer, triest en lieflijk.

Paris

1998 | Drama, Documentaire

Frankrijk 1998. Drama van Raymond Depardon. Met o.a. Sylvie Peyre, Luc Delahaye, Emilie Lafarge, Barbara Jung en Metilde Weyergans.

De Franse televisiefilm L'année de mes sept ans is een fijngevoelig opgroeidrama dat speelt in de vroege jaren vijftig van de vorige eeuw. Zevenjarige Hélène (Clémence Meyer) wordt door haar scheidende ouders bij opa en oma in Lille ondergebracht, samen met haar iets oudere broer. Hij past zich snel aan maar het meisje vereenzaamt. Ze ontdekt dat ze joods is en leert over de concentratiekampen. Haar isolement verdiept als ze haar persoonlijke drama begint te spiegelen aan de recente geschiedenis. Integer, triest en lieflijk.

Dormez, je le veux !

1997 | Romantiek

Frankrijk 1997. Romantiek van Irène Jouannet. Met o.a. Céline Milliat-Baumgartner, Jean-Louis Loca, François Berléand, Catherine Frot en Alain Floret.

De Franse televisiefilm L'année de mes sept ans is een fijngevoelig opgroeidrama dat speelt in de vroege jaren vijftig van de vorige eeuw. Zevenjarige Hélène (Clémence Meyer) wordt door haar scheidende ouders bij opa en oma in Lille ondergebracht, samen met haar iets oudere broer. Hij past zich snel aan maar het meisje vereenzaamt. Ze ontdekt dat ze joods is en leert over de concentratiekampen. Haar isolement verdiept als ze haar persoonlijke drama begint te spiegelen aan de recente geschiedenis. Integer, triest en lieflijk.

Et B.B. créa la femme

1996 | Documentaire, Biografie

Frankrijk 1996. Documentaire van Michaëla Watteaux. Met o.a. Gérard Lefort, Christiane Rochefort, Jeffrey Robinson, Jean Douchet en Roger Vadim.

De Franse televisiefilm L'année de mes sept ans is een fijngevoelig opgroeidrama dat speelt in de vroege jaren vijftig van de vorige eeuw. Zevenjarige Hélène (Clémence Meyer) wordt door haar scheidende ouders bij opa en oma in Lille ondergebracht, samen met haar iets oudere broer. Hij past zich snel aan maar het meisje vereenzaamt. Ze ontdekt dat ze joods is en leert over de concentratiekampen. Haar isolement verdiept als ze haar persoonlijke drama begint te spiegelen aan de recente geschiedenis. Integer, triest en lieflijk.

Dancing nuage

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Irène Jouannet. Met o.a. Mireille Perrier, Pierre-Quentin Fæsch, Sébastien Lesgent, Myriam Mézières en Chantal Neuwirth.

Madeleine (Perrier) leeft met haar zoontje van acht Simon (Fæsch) in een caravan, die ze Dancing nuage heeft genoemd. Haar man zit in de gevangenis en Madeleine, die geen werk heeft, vreest dat de kinderbescherming haar het oudersschap zal ontnemen. Ze neemt met Simon de benen voordat het te laat is. In plaats van haar droomreis, eerste klasse naar Versailles, wordt het een tocht door de hel van de daklozen. Sterk sociaal drama dat af en toe behoorlijk op het sentiment van de kijker mikt. Het slot is te optimistisch en ongeloofwaardig vergeleken met de algehele teneur van de film. Goed spel van beide hoofdrollen. Het scenario is van regisseuse Jouannet naar de roman van Georges-Paul Cuny. Het camerawerk is van Chris Renson. Formaat 16/9.

Samba Traoré

1992 | Drama

Burkina Faso​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1992. Drama van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Bakary Sangaré, Mariam Kaba, Abdoulaye Komboudri, Irène Tassembedo en Moumouni Compaoré.

Samen met een vriend pleegt Samba Traoré (Sangaré) een overval op een benzinestation. Als zijn vriend door de politie doodgeschoten wordt, weet Samba met de buit te vluchten. Hij keert terug naar zijn geboortedorp, waar hij probeert het verleden te vergeten en een nieuwe toekomst op te bouwen. Hij ontmoet een prachtige vrouw (Kaba) en trouwt met haar. Met een vriend opent hij een bar. Maar dan haalt het verleden hem in. Goed gemaakt Afrikaans drama, dat de westerse kijker zal aanspreken. Prachtige fotografie op locatie in Burkina Faso.

J'entends plus la guitare

1991 | Misdaad, Drama, Erotiek

Frankrijk 1991. Misdaad van Philippe Garrel. Met o.a. Yann Collette, Mireille Perrier, Brigitte Sy, Johanna ter Steege en Benoît Régent.

Gerard heeft een zekere mate van geluk teruggevonden in het gezelschap van zijn geliefde. Ze wonen een tijdje in Positano met een ander echtpaar en keren vervolgens naar Parijs terug, waar Gerard (Regent) zijn tijd doorbrengt met het bespelen van zijn gitaar, het roken van hasjiesj en het bepraten van zijn ex- vriendin, die hem heeft verlaten voor een andere man. Alle films van deze - soms experimentele - regisseur moeten het doen zonder scenario en zijn echte introspectieve röntgenopnamen van zijn personages. Deze keer wordt er een serie contemplatieve sequenties gekoppeld aan een aantal marginale individuën. Het soort film dat de een boeit en de ander irriteert, maar dat in ieder geval zeer persoonlijk te noemen is. Gebruikelijke en tamelijk onbekende maar overtuigende acteurs. Marc Cholodenko schreef mee aan de subtiele en genuanceerde dialogen.

L' Enfant secret

1982 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1982. Drama van Philippe Garrel. Met o.a. Anne Wiazemsky, Henri de Maublanc, Yvan Lindenmayer, Edwige Gruss en Cécile Bailly.

Film over de destructieve relatie tussen een jonge filmmaker en een actrice-met-kind die resulteert - voor beiden - in depressies en zenuwtoevallen. De Franse [KL]underground[KLE] avantgardist past de statische en fragmentarische stijl van zijn eerdere films toe op een conventioneel auto-biografischer scenario, dat er schijnbaar emotieloos wordt geacteerd door de hoofdrollen (die niet toevallig ontdekkingen zijn van Robert Bresson). Het effect is hypnotiserend en indringend voor wie zich ervoor open wil stellen, of, als dat niet het geval is, van een opperste verveling.