Alexis Loret

Les crimes silencieux

Frankrijk 2017. Misdaad van Frédéric Berthe. Met o.a. Richard Berry, Odile Vuillemin, Féodor Atkine, Alexis Loret en Olivier Chantreau.

Le sang des îles d'or

Frankrijk 2017. Misdaad van Claude-Michel Rome. Met o.a. Alexandra Vandernoot, Antoine Duléry, Alexis Loret, Isabelle Vitari en David Kammenos.

Quand on a 17 ans

Frankrijk 2016. Drama van André Téchiné. Met o.a. Sandrine Kiberlain, Kacey Mottet Klein, Corentin Fila en Alexis Loret.

Aanvankelijk gaan ze met elkaar op de vuist, maar als ze bij elkaar in huis terechtkomen, bloeit er tussen de tegenpolen Damien en Thomas een onwaarschijnlijke vriendschap op. Thomas is de geadopteerde zoon van een boer op een afgelegen berg. Hij worstelt met z'n tentamens. Damien, de poëzie-minnende zoon van een huisarts en uitgezonden piloot, doorloopt z'n laatste jaar juist fluitend. Karakterstudie van twee zeventienjarigen in een wat gemaakt energiek tempo van André Téchiné, met de fysieke viriliteit van Céline Sciamma (Girlhood, Tomboy), die meeschreef aan het script. Sympathiek maar soms wat potsierlijk drama.

Mademoiselle Gigi

Frankrijk 2005. Drama van Caroline Huppert. Met o.a. Françoise Fabian, Juliette Lamboley, Macha Méril en Alexis Loret.

Parijs, 1900. Zestienjarige Gigi (Lamboley) leeft in een wereld van louter vrouwen. Haar moeder heeft een drukke carrière als music hall-zangeres en vertrouwt de opvoeding van haar dochter toe aan de oma en de tante van Gigi. De twee vrouwen proberen de jongedame goede manieren aan te leren met als doel een rijke man te schaken. Maar Gigi, geïnspireerd door Anna Karenina en Madame Bovary, wil zich niet overgeven aan de 'slavernij van een liefdeloos huwelijk' en stort zich in een passievolle liefde. Gebaseerd op de gelijknamige roman van Sidonie Cabrielle Colette.

Marseille

Duitsland 2004. Drama van Angela Schanelec. Met o.a. Maren Eggert, Alexis Loret, Marie-Lou Sellem, Devid Striesow en Louis Schanelec.

De jonge fotografe Sophie ruilt haar woning voor een bepaalde tijd met een studente in Marseille. In een garage gaat ze op zoek naar een tweedehands autootje en ontmoet de monteur Pierre. Twee dagen later gaan ze uit en Sophie is gelukkig. Terug in Berlijn neemt ze haar oude leventje echter weer op met haar onuitgesproken liefde voor Ivan, de man van haar vriendin Hanna. Toch besluit ze weer terug te gaan naar Marseille.

Mariages!

Frankrijk 2004. Komedie van Valérie Guignabodet. Met o.a. Chloé Lambert, Alexis Loret, Mathilde Seigner, Jean Dujardin en Miou-Miou.

Johanna en Benjamin willen op het landgoed van Johanna's moeder Gabrielle trouwen, maar het feest staat niet onder een goed gesternte. De wederzijdse ouders maken ruzie over de financiering van het huwelijk en Alex' getuige is de trouwringen verloren. Als Alex dan ook nog ontdekt dat zijn toekomstige vrouw hem bedriegt met een arts, is de scheiding een feit.

Le pont des Arts

Frankrijk 2004. Drama van Eugène Green. Met o.a. Adrien Michaux, Natacha Régnier, Alexis Loret, Denis Podalydès en Olivier Gourmet.

De brug der kunsten, hier de Parijse Pont des Arts, verbindt het leven met de dood en vice versa. Ziedaar het thema van deze barok-muzikale, filosofisch-literaire mozaïekvertelling over twee weinig gelukkige koppels in de jaren zeventig. Om hen heen cirkelen markante nevenfiguren, waaronder een tiranniek-perfectionistische dirigent (Denis Podalydès) en een valse theatermaker (Olivier Gourmet). Deze talige, het intellect uitdagende en elegant gefotografeerde luchtspiegeling vol verwijzingen naar Europese kunst en cultuur herinnert soms aan de slimme toverlantaarncinema van Raoul Ruiz.

Le monde vivant

Frankrijk 2003. Avonturenfilm van Eugène Green. Met o.a. Alexis Loret, Christelle Prot en Adrien Michaux.

De brug der kunsten, hier de Parijse Pont des Arts, verbindt het leven met de dood en vice versa. Ziedaar het thema van deze barok-muzikale, filosofisch-literaire mozaïekvertelling over twee weinig gelukkige koppels in de jaren zeventig. Om hen heen cirkelen markante nevenfiguren, waaronder een tiranniek-perfectionistische dirigent (Denis Podalydès) en een valse theatermaker (Olivier Gourmet). Deze talige, het intellect uitdagende en elegant gefotografeerde luchtspiegeling vol verwijzingen naar Europese kunst en cultuur herinnert soms aan de slimme toverlantaarncinema van Raoul Ruiz.

Just Visiting

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 2001. Komedie van Jean-Marie Gaubert. Met o.a. Jean Reno, Christina Applegate, Christian Clavier, Tara Reid en Bridgette Wilson.

De brug der kunsten, hier de Parijse Pont des Arts, verbindt het leven met de dood en vice versa. Ziedaar het thema van deze barok-muzikale, filosofisch-literaire mozaïekvertelling over twee weinig gelukkige koppels in de jaren zeventig. Om hen heen cirkelen markante nevenfiguren, waaronder een tiranniek-perfectionistische dirigent (Denis Podalydès) en een valse theatermaker (Olivier Gourmet). Deze talige, het intellect uitdagende en elegant gefotografeerde luchtspiegeling vol verwijzingen naar Europese kunst en cultuur herinnert soms aan de slimme toverlantaarncinema van Raoul Ruiz.

Sans plomp

Frankrijk 2000. Komedie van Muriel Tédori. Met o.a. Emma de Caunes, Alexis Loret, Éric Caravaca, Miki Manojlovic en Elvis Costello.

De brug der kunsten, hier de Parijse Pont des Arts, verbindt het leven met de dood en vice versa. Ziedaar het thema van deze barok-muzikale, filosofisch-literaire mozaïekvertelling over twee weinig gelukkige koppels in de jaren zeventig. Om hen heen cirkelen markante nevenfiguren, waaronder een tiranniek-perfectionistische dirigent (Denis Podalydès) en een valse theatermaker (Olivier Gourmet). Deze talige, het intellect uitdagende en elegant gefotografeerde luchtspiegeling vol verwijzingen naar Europese kunst en cultuur herinnert soms aan de slimme toverlantaarncinema van Raoul Ruiz.

Alice et Martin

Frankrijk​/​​Spanje 1998. Drama van André Téchiné. Met o.a. Juliette Binoche, Alexis Loret, Mathieu Amalric, Carmen Maura en Jean-Pierre Lorit.

Regisseur Téchiné, maker van het ondergewaardeerde meesterwerk Les roseaux sauvages, heeft de gave onvoorspelbaarheid te kunnen koppelen aan een coherent verhaal. In wat we wel een typisch Franse film mogen noemen - prachtige beeldtaal en aanvankelijk wat verwarrende tijd- en karakterduiding - zijn we getuige van de gecompliceerde verhouding tussen violiste Alice (Juliette Binoche) en gekneusde Martin (Alexis Loret). In de proloog zien we Martins trauma in wording wanneer zijn moeder hem op zijn tiende wegbrengt naar zijn echte, tirannieke, vader. Tien jaar later vlucht hij weg en via omzwervingen belandt hij in Parijs waar hij de veel oudere Alice leert kennen. Martin hunkert naar vergetelheid, Alice naar intimiteit. Téchiné heeft zijn film opgetuigd met verscheidene dramatische breekpunten en het voert te ver om zijn doorwrochte plotontwikkelingen prijs te geven. Het volstaat te zeggen dat Martin wordt verteerd door schuldgevoelens en het is aan de kijker om zich over te geven aan zijn lijdensweg. De jonggestorven Jeff Buckley verwoordt het treffend in de wonderschone soundtrack, 'why is everything so hazy, or am I just going crazy, dear.' (VM/VPRO Gids)