Anouk Ferjac

La clef des champs

Frankrijk 1998. Drama van Charles Nemes. Met o.a. Christine Boisson, Catherine Rouvel, Thérèse Liotard, Jean-Claude Dauphin en Amandine Chauveau.

Le déménagement

Frankrijk 1997. Komedie van Olivier Doran. Met o.a. Danyboon, Emmanuelle Devos, François Cluzet, Sami Bouajila en Marine Delterme.

L'empire du taureau

Frankrijk 1996. Komedie van Maurice Frydland. Met o.a. Michel Galabru, Anouk Ferjac, Emilie Delaunay, Laurence César en Lionel Astier.

Le juge est une femme : Dance avec la mort

Frankrijk 1994. Misdaad van Claude Grinberg. Met o.a. Florence Pernel, David Soul, Anouk Ferjac, Claire Keim en Victor Garriver.

Rechter Florence Larrieu (Pernel) maakt kennis met het knappe model Pauline Vivien (Keim), die schilderijen opkoopt in opdracht van oplichter Falconni (Dyrek). Pauline blijkt niet op de hoogte te zijn van Falconni`s slechte reputatie. Ze heeft net een Goya verworven, en haar vriend, de internationaal vermaarde kunsthandelaar Jerome Keaton (Soul), heeft de echtheid ervan bevestigd. Iets later wordt Pauline dood aangetroffen en is het schilderij spoorloos. Larrieu onderzoekt de zaak. Misdaadfilm die zich afspeelt in de Franse en de internationale kunstwereld. Het scenario van Michel Leviant en Sophie Deschamps is losjes gebaseerd op de roman L'inculpé van Noëlle Loriot, is eerder boeiend dan spannend en niet vrij van onwaarschijnlijkheden. De personages hebben weinig diepgang. Het camerawerk is van Serge Palatsi. Aflevering 2 van het eerste seizoen, nummer 2 van 32.

Un été à l'envers

Frankrijk 1993. Drama van Roger Guillot. Met o.a. Maureen Diot, Bernard Verley, Anouk Ferjac, Catherine Frot en Patrick Catalifo.

Drie jaar nadat haar vader omkwam bij een ongeluk op het werk, brengt Diot de zomer door bij haar grootouders, ver weg van de grote stad. Hier ondergaat het meisje een moeizaam opgroeiingsproces, de eerste flirt, spanningen in het gezin en uiteindelijk een confrontatie met de jeugdjaren van haar moeder in dit dorp. Haar broze zelfvertrouwen brokkelt steeds verder af en ze raakt helemaal in zichzelf gekeerd. Slechts twee mannen kunnen nog tot haar doordringen, beiden vroegere minnaars van haar moeder. Aangrijpend portret van een meisje dat op weg is naar de volwassenheid, maar de moeilijkheden van het leven niet aankan. Niet direct een opwekkende film, maar wel indrukwekkend gespeeld door de jonge Diot. Weloverwogen scenario van Guillot en Josiane Maisse. Gefotografeerd door Philippe Théodière.

Nestor Burma : Casse-pipe à la Nation

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1992. Mysterie van Claude Grinberg. Met o.a. Guy Marchand, Natacha Lindinger, Pierre Tornade, Michel Fortin en Patrick Guillemin.

Voor het Parijse station Gare de Lyon wordt een jong meisje aangerand. Nestor Burma (Marchand) snelt haar ter hulp, maar vooraleer hij de overvaller kan overmeesteren is het meisje spoorloos verdwenen. Wat later wordt ze vermoord teruggevonden. Burma ontdekt dat haar minnaar Eric Montholieu (De Jonge) was en deze is dan ook de belangrijkste verdachte. De man is echter politiek actief op nationaal niveau. Voorzichtigheid is dus geboden, temeer omdat Burma lang niet zo zeker is van diens schuld. Een vlot gemaakte routine-policier rond detective Nestor Burma, zoals steeds enthousiast vertolkt door Marchand. Originaliteit hoef je niet te verwachten maar verveling al evenmin. David Lang bewerkte de roman van Léo Malet. Achter de camera stond Claude Egger. Aflevering van het seizoen, nummer van 40.

Cour d'assises

Frankrijk 1992. Thriller van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Xavier Deluc, Catherine Frot, Anouk Ferjac, Alain Doutey en Sophier Carle.

De 25-jarige Petit Louis (Deluc) houdt van zon, vrijheid en vrouwen - van alle vrouwen: van de jonge hoer Frot tot de oudere, eenzame weduwe Ferjac. Hij overtreedt alle wetten, zowel die van de maatschappij als die van de onderwereld, maar dat laatste komt hem duur te staan, want hij wordt slachtoffer van een wraakactie. Naar de in 1941 gepubliceerde psychologische thriller van Georges Simenon. De gelauwerde Franse regisseur Tacchella weet het bekende Simenon-sfeertje van prostituées en schofterige types vrij goed in beeld te brengen.

Maigret et les braves gens

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean-Jacques Goron. Met o.a. Jean Richard, Anouk Ferjac, Alex de Konopka, Annick Tanguy en Armand Mestral.

Het einde van de zomer nadert, en commissaris Maigret (Richard) is nog maar nauwelijks terug van vakantie, of hij moet een verdachte moord op een man van een jaar of vijftig onderzoeken. Het gebruikelijke vakmanschap en op basis van een roman van Simenon. Ontbreekt het niet aan zwarte humor, om te beginnen al in de vrij ironische titel, en de beklemmende atmosfeer is goed weergegeven. Hele duistere personages. Een van de betere van deze serie, ondanks enige onduidelijkheden in de vertelling.

Coeur de hareng

Frankrijk 1990. Misdaad van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Nicolas Silberg, Anouk Ferjac, Dora Doll en Roger Pigaut.

Bewerking van de door Pierre Lesou geschreven roman uit de collectie Série noire. Het verhaal gaat over een op zijn retour zijnde pooier, en over inbraak en valstrikken. Ongetwijfeld goed uitgevoerd, maar deze film heeft niet het niveau van Vecchiali's beste produkties voor het witte doek. Overtuigende vertolking.

Le hérisson

Frankrijk 1989. Komedie van Robert Enrico. Met o.a. Gisele Casadessus, Pierre Vaneck, Anouk Ferjac, Marie Bunel en Paul Crauchet.

De amoureuze avonturen van een zeventigjarige vrouw die, naar het lijkt, actief en gelukkig is. De verveling, de generatieconflicten en de eenzaamheid knagen echter, ondanks de huwelijksaanzoeken van fortuinjagers. Enrico's pogingen om er een bioscoopfilm van te maken mislukten. Hij vond geld bij de tv.

La salle de bain

Frankrijk 1989. Komedie van John Lvoff. Met o.a. Tom Novembre, Gunilla Karzen, Jiri Stanislav, Jarzy Piwowarczyk en Anouk Ferjac.

Naar de roman van Jean-Philippe Toussaint, die zelf ook heeft bijgedragen aan het scenario. Deze film valt niet na te vertellen. Er zit geen enkele structuur in. Het is een opeenvolging van scènes die om beurten dan wel tegelijkertijd grappig, onrealistisch, surrealistisch en dromerig zijn. Doet denken aan ZAZIE DANS LE METRO, L'ECUME DES JOURS of DRAGEES AU POIVRE maar is minder gelijkmatig, omdat de regisseur op tal van onderdelen van dit mozaïek niet goed vat weet te krijgen. Kortom, een verwarrend geheel, terwijl ook de thema's niet bijster origineel zijn. Poëtische camerawerk van Jean- Claude Larrieu.

Liens de parenté

Frankrijk 1987. Drama van Willy Rameau. Met o.a. Jean Marais, Serge Ubrette, Anouk Ferjac en Roland Dubillard.

Op 72-jarige leeftijd leeft Victor Blaise heel rustig in Zuid-Frankrijk. Dan vraagt men hem om zijn half-Engelse zoontje uit Londen terug te gaan halen: eerste schok. Het is een jonge crimineel: tweede schok. Bovendien is het een kleurling: derde schok! De film is de aandachtige, gevoelige en om beurten ontroerende en komische vertelling. Rameau is voor zijn eerste film de moeilijkheden niet uit de weg gegaan. Hij overwint ze met behulp van intelligent en natuurlijk spel. Een opmerkelijke terugkeer van Marais op het witte doek.

Colette

Frankrijk 1985. Biografie van Gérard Poitou-Weber. Met o.a. Macha Méril, Clémentine Amouroux, Jean-Pierre Bisson, Didier Flamand en Véronique Silver.

Lange dramatisering over het leven van de beruchte Franse romanci[KA2]ere Colette (1873-1954), haar jeugd, haar carrière als music-halldanseres en als schrijfster van 'heidense' genot-romans, haar bewogen privéleven, haar huwelijken, haar minnaars en haar bewonderaars. Knappe vertolking van Méril als Colette, Amouroux is de jonge Colette, Bisson haar eerste echtgenoot 'Willy', Flamand haar tweede echtgenoot, de bekende journalist Henry de Joevenel.

Sorte fuger

Noorwegen​/​​Zweden 1983. Drama van Lasse Glomm. Met o.a. Bibi Andersson, Björn Skagestad, Anouk Ferjac, Henri Serre en Micki Sebastian.

Een Franse vertegenwoordigster van een uitgeverij en een jongere Noorse grafische ontwerper ontmoeten elkaar op de Frankfurter Buchmesse, maar hun verhouding verdiept zich niet verder dan spontane seksualiteit, zodat ondanks hun correspondentie de vrouw niet, zoals afgesproken, verschijnt op de volgende Buchmesse. Het goede spel van de onverminderd fraaie Andersson en de interessante situering tillen dit vlakke psychologisch drama boven modieuze clichés uit, hoewel de verschillende Europese locaties aanleiding zijn voor eindeloze opnamen van treinen en stijgende of dalende vliegtuigen.

Liberty belle

Frankrijk 1983. Pascal Kané. Met o.a. Dominique Laffin, André Dussollier, Philippe Caroit, Bernard-Pierre Donnadieu en Jerôme Zucca.

De ondertitel van de film is ‘twintig jaar oud in 1960’. In het universum van regisseur en scenarist Pascal Kané, zelf veertien in 1960, is die twintiger in 1960 de onbevangen rebel Julien. Een zoekende jongeling in Parijs, met linkse ideeën, die zich vastklampt aan de strijd van dat moment, de Algerijnse Revolutie. De kracht van filmmaker Kané's draaiboek is dat het front overal opduikt: van wat voor films hou je? Kun je, al dan niet intiem, omgaan met iemand van rechts? En hoe naïef kun je zijn, zonder gevolgen voor je favoriete collectief? Uitdagend stuk.

Celles qu'on a pas eues

Frankrijk 1980. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Michel Aumont, Michel Galabru, Daniel Ceccaldi, Bernard Menez en Jacques François.

Een episodenfilm waarin zes treinpassagiers zich hun catastrofaal afgelopen ervaringen in de liefde herinneren. Thomas probeert zich na zijn ironisch-intieme observaties van familie-wel-en-wee te vernieuwen met dit gevarieerde zesluik, waarvan de sketches zowel romantiek als fantastische horror en zwarte humor bevatten. De film is niet in elk onderdeel even geslaagd, maar de bruuske wisselingen in toon - er zijn zelfs overgangen van kleur naar zwart-wit - geven de film een eigen karakter, waarbij sommige acteurs detoneren door leukdoenerij.

Le vieux pays où Rimbaud est mort

Frankrijk​/​​Canada 1977. Jean-Pierre Lefebvre en Jean Pierre Lefebvre. Met o.a. Marcel Sabourin, Anouk Ferjac, Miryam Poyer, Roger Blin en Germaine Delbat.

Abel uit Quebec gaat terug naar het land van zijn voorouders, Frankrijk. Hij wil weten in hoeverre de Fransen veranderd zijn. Hij ontdekt in eerste instantie het Frankrijk van de toeristenfolders maar daarna wordt hij er, mede dankzij allerlei ontmoetingen en liefdesrelaties, getuige van hoe het echte Frankrijk leeft, lijdt en liefheeft. Hij ziet dan in hoezeer de verre verwanten in het 'Nieuwe Frankrijk' verwijderd zijn geraakt van het 'oude land'. De kijk van deze regisseur uit Quebec op de Parijse zeden is spits, vlijmscherp en soms keihard maar hij vermengt dit met onmiskenbare melancholie; zodoende een film met een geheel eigen accent. Ook bekend als CE VIEUX PAYS OÙ RIMBAUD EST MORT, RIMBAUD EST MORT en RIMBAUD EST MORT - LE VIEUX PAYS.

Diabolo menthe

Frankrijk 1977. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Eléonore Klarwein, Odile Michel, Anouk Ferjac, Arlette Bonnard en Dora Doll.

Vernoemd naar een geliefd zomerdrankje, dit prachtige regiedebuut van ex-actrice Kurys, geïnspireerd op haar jeugdjaren. Daarin bracht de scheiding van haar ouders een schokeffect teweeg. Parijs 1963. De in karakter zeer verschillende zusjes Anne en Frédérique Weber wonen bij hun moeder, maar brengen met papa de zomervakantie door. Hoe te overleven in pubermeisjeschaos, dat is de kwestie. Geweldig naturel gespeeld door Klarwein en Michel. Uitvoerend producent was regisseur Alexandre Arcady, met wie Kurys ook een kind kreeg. Bekroond met de Prix Louis Delluc. Fraai filmaffiche van striptekenaar Floc'h.

Le Petit Marcel

Frankrijk 1976. Drama van Jacques Fansten. Met o.a. Jacques Spiesser, Isabelle Huppert, Yves Robert, Anouk Ferjac en Jean-François Balmer.

Een jongeman wil in Parijs met een geërfde vrachtauto zijn eigen transportonderneming beginnen. De wagen is echter te oud, en hij heeft geen papieren, waardoor hij door een schijnbaar vaderlijke en behulpzame politiecommissaris gemanipuleerd kan worden om verklikker te worden van werkloze vrienden uit een voorstadkroegje die ballorig de verkiezingscampagne van rechtse partij saboteren. Ongemerkt wordt Marcel zelf steeds rechtser. Het scenario is de grootste kwaliteit van dit onnadrukkelijk regiedebuut dat stelling neemt zonder in demagogie te ontaarden. Knap spel van Spiesser die de naïviteit van de hoofdrol geloofwaardig maakt, van Robert als de gevaarlijk gemoedelijke politieman en van Ferjac als zijn echtgenote die voor Marcel de geïdealiseerde 'droomvrouw' wordt.

Docteur Françoise Gailland

Frankrijk 1975. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Cassel, François Périer, Isabelle Huppert en Suzanne Flon.

Een vrouwelijke ziekenhuisarts (Girardot) heeft tussen werk, gezin, echtgenoot en minnaar voor niemand tijd, tot ze bij zichzelf kanker (als gevolg van roken) constateert en een verbeten strijd tegen haar ziekte aangaat. Hierdoor komt haar gezin tot bezinning. Hoewel gebaseerd op ware gebeurtenissen lijkt de film een al te rooskleurige smartlap die Girardot ruime gelegenheid biedt haar dappere-glimlach-tussen-tranen-door te etaleren. Het scenario is van André G. Brunelin en regisseur Bertucelli naar de roman van Noëlle Loriot. Het camerawerk is van Claude Renoir. Eastmancolor, Mono.

Le Jardin qui bascule

Frankrijk 1974. Drama van Guy Gilles. Met o.a. Delphine Seyrig, Patrick Jouané, Sami Frey, Anouk Ferjac en Guy Bedos.

Een jonge [KL]killer[KLE] krijgt de opdracht om een rijke vrouw te vermoorden en weet zich met zijn vriend aan haar en haar kring van kennissen en aanbidders op te dringen. Hij wordt verliefd op haar en vergeet zijn contract, maar als zij hem na enige dagen de bons geeft, doodt hij haar toch en vervolgens zichzelf. Deze nieuwe variant van Gilles op de (homo-erotische) romantische mythologie van de destructieve en zelfdestructieve jongeling en de al wat verlepte femme fatale wordt geholpen door de loyale inzet van de acteurs - een gratis gastrol van Moreau als zingende bistrohoudster - maar krijgt nergens echte overtuigingskracht of vitaliteit, omdat iedereen in de elegante camerabewegingen alleen contrasterend decoratief blijft.

Ce que savait Morgan

Frankrijk 1974. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Rufus, Olivier Haccard, Anouk Ferjac, André Falcon en Jean-Pierre Bisson.

Bewerking van de novelle The Pupil van Henry James. Het is niet eenvoudig de wereld van James op film over te brengen. Het lukt Luc Béraud door er een persoonlijk werk van te maken, dat ingetogen en geraffineerd is en getuigt van een grote gevoeligheid, waaraan de dialogen van Marguerite Duras en het spel van de kleine Oliver Haccard bijdragen. De - helaas - maar korte duur van dit meesterwerk, toegeschreven aan een succesvol voormalig assistent en scenarioschrijver, verleent deze film iets vertrouwelijks.

Salut, voleurs!

Frankrijk 1973. Komedie van Frank Cassenti. Met o.a. Jacques Higelin, Anouk Ferjac, Jean-Luc Bideau, László Szabó en Claude Melki.

Een amateur-jazzmusicus kan na zijn diensttijd in Algerije noch zijn draai vinden noch een bevredigende baan. Na het zoveelste ontslag leeft hij op kosten van een barmeisje, totdat hij een oude dienstmakker terug ziet die een bank wil beroven waar hij als kassier gewerkt heeft. Deze anarchistische misdaadkomedie krijgt een boeiende méérwaarde door het beeld van een ontgoochelde generatie na de Algerijnse oorlog en de situering in duffe stad Lille. Debutant Cassenti heeft niet op alle elementen van zijn film voldoende greep, maar weet zijn acteurs te inspireren.

Piaf

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1973. Biografie van Guy Casaril. Met o.a. Brigitte Ariel, Pascale Christophe, Guy Tréjean, Anouk Ferjac en Pierre Vernier.

De jeugd en eerste jaren van de carri[KA2]ere van Edith Giovanna Gassion, de latere Edith Piaf. Haar tijd in een bordeel, de periode als straatzangeres en de verantwoordelijkheid voor `pleegzusje` Momome (op wier biografie het scenario is geïnspireerd) tot en met het debuut in de music-hall A.B.C. met chansons van componist Raymond Asso. De ongeïnspireerde en vlakke regie doet de zorgvuldige opbouw van het milieu en de lokaties bijna teniet en maakt van het scenario een opsomming van feiten zonder drama. Debutante Ariel doet in de titelrol haar best zonder het beeld van de echte Piaf uit de herinnering weg te kunnen spelen. Op de geluidsband klinkt Betty Mars overtuigender zodat er nauwelijks verschil te horen is met oude plaatopnamen. Ook bekend als PIAF - THE EARLY YEARS.

Les grands sentiments font les bons gueuletons

Frankrijk 1972. Komedie van Michel Berny. Met o.a. Michel Bouquet, Michael Lonsdale, Jean Carmet, Anicée Alvina en Anouk Ferjac.

In een appartementengebouw in een Parijse buitenwijk wordt bij de ene familie feest gevierd: de dochter gaat trouwen. Bij de buren wordt juist getreurd, oma is omgekomen bij een auto-ongeluk. Het is allemaal aanleiding voor stevig doordrinken door de vaders, die hun verdriet wegspoelen in de wijnkelder. Zwart-komische karakterschets van de middenklasse aan het begin van de jaren zeventig, met prima spel van gerenommeerde acteurs, maar aan het einde wel een tikje traag. Desondanks een mooi tijdsbeeld.

Viva la muerte

Frankrijk​/​​Tunesië 1971. Oorlogsfilm van Fernando Arrabal. Met o.a. Anouk Ferjac, Nuria Espert en Núria Espert.

Arrabal heeft de Spaanse Burgeroorlog niet bewust meegemaakt, aangezien hij in 1932 werd geboren. Toch zitten er in deze film veel verwijzingen naar die periode, gebaseerd op vage herinneringen van de regisseur zelf. De vader van een jongen is door de militairen van Franco gearresteerd; hij is verraden door de moeder. Het geheel heeft een onwerkelijke sfeer vol persoonlijke obsessies. De film is een hommage aan Buñuel en bevat geniale ideeën, de regisseur laat bijvoorbeeld bij dit somber en bloederig verhaal een Deens kinderliedje horen. Barokke cinema.

Que la bête meure

Frankrijk​/​​Italië 1969. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Michel Duchaussoy, Jean Yanne, Caroline Cellier, Maurice Pialat en Anouk Ferjac.

Wanneer de negenjarige zoon van weduwnaar Charles (Duchaussoy), een kinderboekenschrijver, wordt doodgereden en de politie de dader niet kan vinden, zweert hij wraak. Met wat detectivewerk komt hij op het spoor van een actrice die vermoedelijk in de auto zat. Op den duur raakt Charles ervan overtuigd dat de dader haar zwager moet zijn, een bruut (geweldig gespeeld door Yanne) die door zijn hele ­familie wordt gehaat. In een van zijn fascinerendste films keert nouvelle vague-grondlegger Chabrol de clichés van de wraakfilm binnenstebuiten, om vragen op te roepen over recht en onrecht en de menselijke natuur.

Je t'aime je t'aime

Frankrijk 1968. Sciencefiction van Alain Resnais. Met o.a. Claude Rich, Olga Georges-Picot, Anouk Ferjac en Van Doude.

Na een zelfmoordpoging gaat Claude Ridder in op het aanbod van een mysterieuze organisatie om proefkonijn te worden in een tijdreisexperiment. De hachelijke onderneming zonder menselijk precedent verloopt niet conform verwachting: Claude raakt op drift, heen en weer geslingerd tussen heden en pijnlijk verleden. Wederhelft Catrine speelt daarin een al even tragische hoofdrol. Buiten alle clichés tredend sf-drama is een invoelend geacteerde, geraffineerde filmillusie van gefragmenteerde tijd, geheugenvertekening en allesverzengende liefde. Roerend, desoriënterend en waaghalzig origineel.

Vivre pour vivre

Frankrijk 1967. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Yves Montand, Annie Girardot, Candice Bergen, Anouk Ferjac en Uta Taeger.

Anchorman Robert Colomb (Montand) verwaarloost door zijn werk zijn vrouw Catherine (Girardot) die ook in zijn talrijke slippertjes berust tot een affaire met de jonge Amerikaanse Candice (Bergen) wel ernst lijkt te zijn. Goed spel - vooral van Girardot - en een virtuoze cameratechniek maken de banale driehoek niet interessanter. De reeks verschillende locaties voegt ook niets toe behalve versiering, zelfs (in Camargue gereconstrueerde) Vietnam-scène waar de held enige tijd krijgsgevangene is. Frivool gebruik van dramatische actualiteit resulteerde bij de première in protestdemonstraties. Het scenario is van Pierre Uytterhoeven en regisseur Lelouch. Het camerawerk is van Parice Pouget. Eastmancolor, Mono.

Fleur d'oseille

Frankrijk 1967. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Anouk Ferjac, Henri Garcin, Maurice Biraud en Amidou.

Weduwe van gangster wil buit van diens laatste inbraak besteden aan opvoeding van haar kind. Samen met andere alleenstaande moeder gaat ze op onderzoek uit en moet het opnemen tegen zwaarbewapende gangsterbende. Misdaadkomedie bereikt haar effecten door twee jonge moeders de overmacht te slim af te laten zijn. De humor van de dialoog is al te gezocht, maar Darc en Ferjac acteren met aanstekelijke bravoure.

La guerre est finie

Zweden​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1965. Drama van Alain Resnais en Colin Barr. Met o.a. Yves Montand, Ingrid Thulin, Geneviève Bujold, Jean Bouise en Jean Dasté.

De leider van de Spaanse communistische partij in Frankrijk houdt direct contact met het verzet in Spanje. De jonge generatie verwijt hem dat hij teveel vastzit aan ideeën uit het verleden, om effectief op de huidige situatie in te spelen. Inhoudelijk en formeel, een opmerkelijke reflectie van Resnais (en schrijver Jorge Semprun) over vervreemding van oorsprong en tijd met prachtige rollen van Montand en Thulin. Camerawerk van Sacha Vierny.

Don Juan ou le festin de Pierre

Frankrijk 1965. Historische film van Marcel Bluwal. Met o.a. Michel Piccoli, Claude Brasseur en Anouk Ferjac.

Het blijspel in vijf bedrijven van Molière Dom Juan werd door Bluwal in de vrije natuur gefilmd voor een tv-uitzending, die de geschiedenis is ingegaan als het schoolvoorbeeld van de bewerking van een klassiek theaterstuk voor het kleine scherm. Mooi spel van de hoofdrollen; de indrukwekkende locatie is in Salines d'Arc-et-Senans. De decors werden gebouwd door Claude Nicolas Ledoux.

Lucky Jo

Frankrijk 1964. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Eddie Constantine, Françoise Arnoul, Pierre Brasseur, Georges Wilson en Christiane Minazzoli.

Christopher ‘Lucky Jo’ Jowett (Constantine) heeft helemaal niet zo veel geluk, vinden zijn vrienden, met wie hij een bende vormt. Want elke keer als hij meegaat met een klus wordt iemand gearresteerd. Nadat Jowett zelf een tijdje de petoet in moet, willen ze daarom niets meer met hem te maken hebben. En dan worden ze ook nog beschuldigd van een overval en een moord die door een andere bende zijn gepleegd. Prima misdaadfilm, vaak grappig, soms best bruut. Maar dat laatste wordt dan weer gecompenseerd door een glansrol van de charmante cockerspaniël Sécotine.

L'étrange Monsieur Steve

Frankrijk 1957. Misdaad van Raymond Bailly. Met o.a. Philippe Lemaire, Armand Mestral, Jeanne Moreau, Lino Ventura en Anouk Ferjac.

Georges Villard (Lemaire), verpieterend in zijn bankklerkenbaantje en dromend van het luxeleven, raakt in de ban van meneer Steve (Mestral). Arglistig palmt deze de jongeman in, totdat het ogenblik komt dat Georges zijn schuld moet inlossen: assisteren bij de overval op het bankfiliaal waar hij werkt. Sfeervol misdaaddrama naar Marcel-Georges Prêtres La revanche des médiocres (1956) speelt traag-effectief zijn psychologische spanning uit. Bijrollen van Jeanne Moreau en Lino Ventura. Productief genrefilmacteur Lemaire sprong in 2004, daags na zijn 77ste verjaardag, in Parijs voor de metro.

La traversée de Paris

Frankrijk​/​​Italië 1956. Oorlogsfilm van Claude Autant-Lara. Met o.a. Jean Gabin, Jeannette Batti, Anouk Ferjac, Monette Dinay en Jacques Marin.

Hoe sjouw je in nazi-bezet Parijs vier koffers met een vers geslacht varken van de ene kant van de stad naar de andere zonder in een Wehrmacht-cachot te belanden? Werkloze taxichauffeur Martin (Bourvil), goedmoedige schlemiel van nature en transporteur van zwarthandeltjes door noodzaak, denkt het met de gelegenheidscompagnon Grandgil (Gabin) in één avond te rooien. Dat de twee heren bitter weinig compatibel zijn, is de sjeu in deze geweldig gefotografeerde Marcel Aymé-adaptatie met boosaardig geestige dialogen van specialist Jean Aurenche. Raskomiek De Funès verzilvert in deze qualité française-klassieker de nevenrol van de louche, hatelijke kruidenier Jambier.

Un été ê l'envers

. Roger Guillot. Met o.a. Anouk Ferjac, Bernard Verley en Maureen Diot.

Hoe sjouw je in nazi-bezet Parijs vier koffers met een vers geslacht varken van de ene kant van de stad naar de andere zonder in een Wehrmacht-cachot te belanden? Werkloze taxichauffeur Martin (Bourvil), goedmoedige schlemiel van nature en transporteur van zwarthandeltjes door noodzaak, denkt het met de gelegenheidscompagnon Grandgil (Gabin) in één avond te rooien. Dat de twee heren bitter weinig compatibel zijn, is de sjeu in deze geweldig gefotografeerde Marcel Aymé-adaptatie met boosaardig geestige dialogen van specialist Jean Aurenche. Raskomiek De Funès verzilvert in deze qualité française-klassieker de nevenrol van de louche, hatelijke kruidenier Jambier.