Burkhard Heyl (1956): cast.
Er zijn 9 films gevonden.

T.E.A.M. Berlin - Der Verrat

2000 | Misdaad

Duitsland 2000. Misdaad van Ulrich Zrenner. Met o.a. Georges Claisse, Nina Kronjäger, Ralph Herforth, Hendrik Duryn en Gesine Cukrowski.

T.E.A.M. Berlin - Unternehmen Feuertaufe

1998 | Actiefilm

Duitsland 1998. Actiefilm van Gregor Schnitzler. Met o.a. Georges Claisse, Nina Kronjäger, Ralph Herforth, Jens-Peter Nünemann en Jürgen Hentsch.

Théo et Marie

1997 | Drama, Oorlogsfilm

België​/​​Frankrijk 1997. Drama van Henri Helman. Met o.a. Véronique Jannot, Catherine Jacob, Marie-Charlotte Dutot, Erwan Baynaud en Burkhard Heyl.

K

1997 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1997. Thriller van Alexandre Arcady. Met o.a. Patrick Bruel, Isabella Ferrari, Marthe Keller, Pinkas Braun en Jean-François Stévenin.

Parijs, 1990. Politie-inspecteur Sam Bellamy is geschokt dat zijn oude vriend, de joodse kunsthandelaar Joseph Katz, een van zijn klanten heeft neergeschoten. Het slachtoffer was een voormalige SS'er, die de moord van Katz' familie in WO II op zijn geweten had. Sam helpt Katz te ontsnappen, maar even later komt de kunsthandelaar om tijdens een explosie in zijn winkel. Daarop gaat Sam op zoek naar de daders

Durchreise

1995 | Drama

Duitsland 1995. Drama van Peter Weck. Met o.a. Udo Samel, Simone Thomalla, Patrick Elias, Wolfgang Bahro en Burkhard Heyl.

In 1931 is het Max Salomon (Samel) gelukt om een florerend confectieatelier te laten draaien in Berlijn. Zijn trouwe medewerkers zijn: coupeur-ontwerper Helmut Naumann, bijgenaamd Naum[KA3]annchen (Bahro), eerste verkoper Ernst Fiedler (Heyl) en coupeuse Monika Helmholtz (Thomalla), een slagersdochter die als leerling begonnen was. Ook Siegfried Fraenkel (Elias), de neef van Richard Fraenkel, de steenrijke eigenaar van een keten van klokkenwinkels, hoort erbij. Siegfried begint als leerling, maar klimt snel op, al had hij liever willen studeren. Siegfried heeft het echter best naar zijn zin en merkt niet dat Monika een oogje op hem heeft. De zaken gaan goed, maar in 1933 komt er een grote donkere wolk boven de Solomons en de Fraenkels: de N[KA3]urnberger wetten maakt hen, omdat ze joods zijn, het normale leven geleidelijk onmogelijk, en de SA maakt, als die de kans krijgt, alles kapot met grove straatterreur. Max besluit naar zijn zwager in Holland te verhuizen en de firma over te doen aan Helmut, Monika, Siegfried en G[KA3]utschow (Rennhack). Siegfried hoopt van zijn oom het benodigde geld te kunnen lenen; dat lukt. Hij is ondertussen verliefd geworden op Dagmar (Riemann) met wie hij trouwt en negeert de avances van Monika. Algauw is Max terug uit Holland, want hij kon het er niet uithouden en ontdekt dat Monika geen medefirmante is. Hij haalt de anderen over dit alsnog te doen en voortaan heet de zaak: Naumann, Fraenkel & Helmholtz. Ondertussen worden de nazi`s steeds machtiger en Ernst Fiedler bereidt een coup voor om het bedrijf in handen te krijgen, maar de firmanten zijn hem te vlug af door Siegfried, die halfjoods is, officieel uit te sluiten van de directie. Max` vrouw Selma (MacDonald) overlijdt en Max laat zijn plannen om naar Amerika te emigreren varen. Naumann die homo is een vriend bij de SA heeft, wordt nerveus over Siegfried; de zaken van Richard Fraenkel worden onteigend, waarop hij zelfmoord pleegt. Met de hulp van voormalige leerling Werner B[KA3]ohm (Freihof), een neefje van Fiedler, kan Siegfried (het is dan al oorlog) nog tijdig het land verlaten voordat hij in een concentratiekamp terecht komt. Bij het afscheid van Monika dat bijna een nacht lang duurt, bekent zij haar onvoorwaardelijke liefde en als Siegfried het land uit is, blijkt zij zwanger. Max raadt haar aan te trouwen met haar hunkerende achterneef Fritz Wagner (Baasner) om zich in te dekken tegen de nazi`s. Siegfrieds vrouw, de koele Dagmar (en een echt rotwijf) heeft zich allang van hem laten scheiden en heeft verklaard dat hij niet de vader is van hun dochter. Monika bezorgt Max nieuwe papieren onder de naam Werner Baumann uit Keulen dat al bezet is door de geallieerden. Fiedler probeert Max en Monika te laten arresteren, maar dat mislukt omdat hij bij het oversteken van de straat tegen een auto van de Wehrmacht oploopt. Na de oorlog komt Siegfried uit Engeland terug, terwijl Max die als Baumann bij een nazi was ondergedoken, door de Russen op grond van een misverstand wordt gearresteerd. Hij ontsnapt aan gevangeneming door een welwillende Russische kolonel, die zelf joods is. De firma wordt door Monika`s initiatieven weer opgebouwd en komt snel tot bloei (1950-60), Max krijgt (later) een orde van verdienste van de (kersverse) bondsrepubliek en Siegfried hoort uitgerekend van Fiedler (die dezelfde orde ontvangen heeft, oh, ironie) dat hij een zoon heeft bij Monika. Siegfried sterft op kantoor aan een hartaanval als zijn dochter hem komt bezoeken; zijn zoon, die als leerling begonnen was, weet (nog) niet dat hij een zuster heeft. Een stuk Duitse geschiedenis ten tijde van het Duizendjarige Rijk (dat gelukkig maar twaalf jaar heeft geduurd, maar dat was nog veel te lang) en het Wirtschaftswunder tot en met het vallen van de Muur van Berlijn in de vorm van een pakkend drama met goede spelprestaties. Het overigens uitstekende scenario van de 75- jarige toneeldramaturg Curth Flatow die de modebranche goed gekend heeft, bevat raak dialoog, maar heeft net iets teveel goede Duitsers en te weinig schoften; de nazitijd is iets te rose voorgesteld (concentratiekampen worden eigenlijk niet vermeld) en verraadt zonder dat het hinderlijk is, iets teveel van zijn toneelachtergrond. Het camerawerk van Hartwig Strobel is goed. Wordt meestal in drie delen uitgezonden, waarbij deel 1 gaat over de periode 1931-33, deel 2 over 1934-44, en deel 3 1944-91. Het laatste deel had minder gehoeven en is nodeloos dramatisch, bij het sentimentele af. Ondanks de lengte - vijf uur - blijft er nogal wat aan de oppervlakte en worden bepaalde figuren te kort belicht, maar de hoofdpersonages komen goed uit de verf. Thomalla komt warm en sympathiek over. De titel slaat op een uitspraak van Max, dat iedereen slechts op doorreis is - helaas wel (misschien). Samel's rol is zeer indrukwekkend en bijna vijf jaar later speelde hij een vergelijkbare rol in de lange tv-film STURMZEIT, waarin hij minder sterk naar voren kwam en de kijker het merkwaardige gevoel gaf niet helemaal te passen.

Singapore Sling

1993 | Actiefilm, Misdaad

Duitsland​/​​Australië 1993. Actiefilm van Robert Marchand. Met o.a. John Waters, Burkhard Heyl, Deborra-Lee Furness, Jan-Michael Vincent en Andy Anderson.

In een ziekenhuis in de Maleisische jungle stelt een hulporganisatie voor kinderen in nood vast, dat een van hun leveranciers nepmedicijnen heeft geleverd. Na de dood van een kind komt Annie (Furness) in actie, die verantwoordelijk is voor deze sector van het land. Ze vertrekt voor een onderzoek naar Singapore, waar ze samen met priv[KA1]e-detective John Stamford (Waters) en de Duitse agent Helmut (Heyl) op zoek gaat naar de misdadige oplichter. Dit is duidelijk niet zonder gevaar. Regisseur Marchand tracht de politieke corruptie in Singapore en sociale misstanden in Maleisië aan de kaak te stellen, maar hij heeft slechts een middelmatige, zelfs vervelende doordeweekse actiefilm afgeleverd. Bovendien is het spel niet erg overtuigend. Het scenario is van regisseur Marchand naar de roman van John Goldsmith. Het camerawerk is van Martin McGrath.

Stilles Land

1992 | Komedie

Duitsland 1992. Komedie van Andreas Dresen. Met o.a. Thorsten Merten, Jeanette Arndt, Kurt Böwe, Petra Kelling en Horst Westphal.

DDR, herfst 1989. In het theater van de noordelijke provinciestad Anklam staat de jonge idealist Kai Finke voor de edele taak Wachten op Godot te ensceneren. De ware uitdaging blijkt echter het motiveren van de gedesillusioneerde troupe. In Dresens warme regiedebuut, nog niet in zijn latere semi-docustijl gedraaid, schetst de zoon van een Oost-Duitse theaterregisseur en een actrice het gevoel van DDR-burgers vlak voor die Wende. Becketts Godot is hier metafoor voor succes dat nooit zal komen. Onder alle tragikomedie en alledagchagrijn ligt de melancholie: het einde van het gedroomde gelijkheidsparadijs is nabij.

Das Traumschiff - Norwegen

1992 | Drama

Duitsland 1992. Drama van Hans-Jürgen Tögel. Met o.a. Heinz Weiss, Heide Keller, Horst Naumann, Heinz Ehrenfreund en Franziska Bronnen.

Deze reis van de ms Berlin gaat wel een beetje verder dan continentaal Noorwegen: Spitsbergen in de Noordelijke IJszee is het einddoel (brr, brr, brr... ). Aan boord van kaptein Hansens (Weiss) luxueuze passagiersschip zijn natuurlijk de nodige verwikkelingen: een bedrijfsuitje, waarbij manager Hans Kehrer (Bliese) zich `onder [KA1]e[KA1]en dak` bevindt met zijn zieke vrouw Susanne (Kreuzer) en zijn minnares, secretaresse Gabi Fuchs (Frey). Albert Brodersen (Ehrenfreund) ontmoet na bijna twee decennia zijn voormalige vriendin Felicitas Mack (Woytowicz) en hun gemeenschappelijke, oogverblindende dochter Isabel (Woywood), althans dat denkt hij. Tot zijn schrik kunnen zijn zoon Jean (Bach) en Isabel goed met elkaar opschieten. Nodeloos om op te merken dat Albert het bestaan van Felicitas altijd verzwegen had. Stewardess Julia Conrad (Jensen) wordt verliefd op de nieuwe steward Alexander Gebauer (Heyl), waarop haar vaste vriend marconist Dirk Brandstr[KA3]om (Horst) jaloers wordt en een vuile streek uithaalt. Hij komt erachter dat wie een kuil graaft voor een ander, er zelf in valt. De werkster van de firma van Hans Kehrer beleeft een romance met de Italiaanse scheepskok, terwijl entertainer Wencke Myhre zichzelf speelt. Kortom weer heel veel namen en nieuwe gezichten, maar de vaste kijkers kunnen flink genieten. Omdat Duitsland net herenigd was met Oost-Duitsland en de euforie nog niet in een kostbare kater was omgeslagen, zijn er twee Ossis aan boord, die met een zwaar Saksisch accent praten, maar deze pret blijft toch grotendeels beperkt tot de kijkers in het land van de oorsprong die op dialecten en kringtaaltjes letten. Het scenario is van Herbert Lichtenfeld en Marlies Ewald. Het camerawerk is van Michael Steinke.

Marleneken

1990 |

Duitsland 1990. Karin Brandauer. Met o.a. Hannelore Hoger, Nina Hoger, Karin Baal, Therese Lohner en Janina Froh.

Duits-Duitse kroniek als lange tv-film, die begint in 1989 vlak voor het vallen van de Muur. In flashbacks zien we het leven van het inmiddels vijftig-jarige titelpersonage aan ons voorbij trekken. Hoe haar vader in 1945, een dokter, naar het Westen vluchtte, een nieuw leven begon in West-Berlijn met een nieuwe vrouw, terwijl haar moeder in de DDR moest achterblijven. Haar steun en toeverlaat was opa, die haar Marleneken noemt, maar deze sterft als zij nog heel jong is. Marilena als kind wordt gespeeld door Scheicher en als tiener - geen onbelangrijke rol - door Nina Hoger. Als de Muur in 1961 wordt opgetrokken is zij toevallig bij haar vader in West-Berlijn. Ze kan niet meer terug en ze trouwt met een vriend Dieter (Diekow), komt in de BRD terecht, maar keert algauw zonder hem terug naar de hoofdstad. Haar zuster Marga (Baal, als jong meisje Lohner) is een trouw lid van de partij van Herr Ulbricht en is daarom kwaad op haar zus - het duurt 28 jaar voordat deze twee elkaar weer ontmoeten. Van een gladprater Mario (Wollweber) krijgt Marilena een tweeling, maar Mario laat haar binnen de kortst mogelijke keren zitten. Van Wolfgang (Heyl) die Marilena op een parkeerplaats ontmoet als ze verzekeringspolissen tracht te slijten, leert ze fotograferen, waardoor ze een glansrijke carrière maakt. Wolfgang zorgt voor de tweeling, maar na een lange tijd gaan ze uit elkaar. Marilena is dan volwassen. Het scenario van dit uit het leven gegrepen drama is van Eva Maria Mieke en het camerawerk is van Helmut Pirnat. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.