Mouss

100% Arabica

Frankrijk 1997. Komedie van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Khaled, Cheb Mami, Mouss, Najim Laouriga en Farid Fedjer.

Rainbow pour Rimbaud

Frankrijk 1996. Avonturenfilm van Jean Teulé. Met o.a. Laure Marsac, Robert MacLeod, Bernadette Lafont, Michel Galabru en Farid Chopel.

Tout va bien dans le service

Frankrijk 1994. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Agnès Soral, Marina Golovine, Alex Descas, Carlo Brandt en Marc Duret.

Claire (Soral) is verpleegster in een ziekenhuis. Ze houdt haar beroeps- en priv[KA1]eleven strikt gescheiden. Hierin komt echter verandering door de opname van Anita (Golovine), een baldadige, onhandelbare jonge vrouw. Anita maakt Claire onzeker door haar provocerende gedrag. Dan moet Claire zorgen voor Manda (Descas), een jonge student uit Ivoorkust, die aan een vreemde kanker lijdt. Ze wordt verliefd op Manda en riskeert daarmee haar baan. De medische wereld bekeken vanuit de sentimentele hoek met ontroerende, oppervlakkige bakvisjesromantiek, die niet boven de banale titel uitstijgt en dus zonder hoogte- of dieptepunten is. Het scenario is van Christine Miller en regisseuse Silvera naar het boek van Corinne Roche. Het camerawerk is van niemand minder dan Bruno de Keyzer.

L'Honneur de la tribu

Algerije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Saïd Amadis, Magid Bouali, Marianne Caron, Djamel Dekkar en Edith Develeyne.

De stad Zitouna in Algerije heeft door het koloniale tijdperk zijn identiteit verloren. Omar el Mabrouk (Amadis) en Ourida (Kervoas) zijn er opgegroeid toen Algerije nog uit Franse departementen bestond en het vreemdelingenlegioen er gelegerd was. De strijd om de onafhankelijkheid van Frankrijk was in 1954 losgebrand. Omar doodt Paulo (Bellanti), een legionair, en moet onderduiken. Na de onafhankelijkheid van 1963 komt hij weer boven water en vertegenwoordigt het FLN, dat de sympathie van velen genoot. Helaas heeft de FLN haar beloftes nooit waargemaakt en is deze revolutionaire partij een oligarchie geworden, waar de corruptie hoogtij vierde. Dat duurde langer dan de bezetting van de Fransen. Het gekleurde scenario van regisseur Zemmouri is gebaseerd op de roman van Rachid Mimouni. Het camerawerk is van Mustafa Ben Mihoub. De film is interessant voor kijkers, die inzicht willen verkrijgen in een stukje Algerijnse geschiedenis. Tot stand gekomen met diverse culturele subsidies van de Franse overheid.

Talkie-walkie : Paris by day

België​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Jacques Martial.

Lucie (Maltese) is verliefd op Mario (Scolca) en het is wederzijds. Dus waarom maken zij gedurende deze aflevering, gelukkig de laatste, van de serie de hele tijd ruzie? Het antwoord: om te voorkomen dat de kijker in slaap valt. Aan het eind gaan ze uit elkaar. Een reeks kinderachtigheden rond een rode draad die zo mager is dat hij steeds breekt, en waar bovendien steeds van wordt afgeweken. De regisseur slaapt bijna. Cassel komt nog even langs, net als in het eerste deel, Barbara a du punch, vermoedelijk om het kwakkelende moreel van de acteurs nieuw leven in te blazen. Deze saaie serie werd gedeeltelijk gefinancieerd door de RTBF.

Talkie-walkie : Manuel découvre la musique

België​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Mouss.

Manuel (Cherer), brommerkoerier, gaat een brief in Neuilly afgeven. Hij komt terecht in een geheimzinnige woning, waar alles, wezens en dingen, hem een sprong van tweehonderd jaar terug in de tijd doet maken. Om het niveau van deze serie op te schroeven, zijn er wat bovennatuurlijke elementen toegevoegd. Het is rommel, en de acteurs doen vergeefse pogingen de kijker in hun rollen te laten geloven. Aardig decor, maar je hoeft geen genie te zijn om een scène iets 18e eeuws te kunnen geven. De onvermijdelijke ster die de inmiddels sterk tegenstribblende kijker moet vasthouden is deze keer Manson. Tamelijk

Talkie-walkie : Barbara a du punch

België​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Mouss.

Vier jongens en twee meisjes van amper twintig jaar hebben een Walkie-talkie-club opgericht, waaraan de naam van deze serie is ontleend. Dit is het eerste deel. Als brommerkoeriers doorkruisen ze heel Parijs, terwijl ze onderling communiceren met genoemd apparaat. Scenario- en dialogenschrijver Daniel Goldenberg heeft zich niet erg ingespannen, en de regisseur heeft er moeite mee de uiteenlopende en ongelijkmatige sketches aan elkaar te knopen. Het lukt hem nèt. Een kort gastoptreden van Cassel. Met een beetje goede wil

Talkie-walkie

Frankrijk 1991. Familiefilm van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Pierre-Jean Cherer, Nadine Coll, Isabelle Maltese en Jacques Martial.

De avonturen en tegenslagen, veel te veel om na te vertellen, van een groep jonge studenten die, om wat bij te verdienen en/of hun studie te betalen, zich in Parijs en omgeving koeriersdiensten verrichten. Het is allemaal niet zo serieus bedoeld, hoewel ze soms een misdadiger of een vermoedelijke maar toch niet zo gevaarlijke moordenaar tegenkomen. Een film met misdaad- en griezelingrediënten, mysterie en grappen. Moosmann, een film- en tv-maker die van alles en nog wat aanpakt, filmt desondanks met een gevoel voor tempo en beschikt over redelijk veel technische know-how, terwijl hij een goede schets van sympathieke personages kan geven. In de eerste plaats bestemd voor een jongerenpubliek, maar ook volwassenen zullen er plezier aan beleven.

Talkie-Walkie : Max supervedette

Frankrijk 1991. Familiefilm van Daniel Moosmann. Met o.a. Michel Galabru, Mouss, Nathalie Cauvin, Jean-Pierre Cherer en Nadine Coll.

Een bekende regisseur neemt Max (Mouss) als ster in een reclamefilmpje. Vanaf dat moment wordt de acteur een modieuze superster, die zoals dat in Frankrijk dan gaat, overal, waar dan ook en hoe dan ook, het `super` of `hyper` erin moet helpen stampen. Er wordt er een overval gepleegd op de geldschieter van een grote bank, en Max wordt beschouwd als de hoofdverdachte. Deze mollige en bijziende jongeman, die zo vredelievend is, dat hij nog geen vlieg kwaad zou doen, zou een ster worden dankzij een reclamefilm? Scenarioschrijver Daniel Goldenberg brengt dit verhaal in de vorm van een parodie. De film- en tv-regisseur kent zijn vak goed (BIRIBI) en weet tenminste hoe een acteur als Galabru te begeleiden. Wanneer hij volledig vrijgelaten wordt, begint hij zich altijd aan te stellen, nu niet. Tweede deel van de serie Talkie-Walkie. Bijna

Présumé coupable

Frankrijk 1991. Mysterie van Pierre Joassin. Met o.a. Jacques Gamblin, Serge Beauvois, Geoffroy Boutan, Philippe Capelle en Gilles Defacque.

In 1987 is Julien (Gamblin) elf jaar getrouwd met Annie (Vandeville). Ze hebben twee kinderen, een grote boerderij en meer dan dertig koeien. Financiële zorgen hebben ze niet. Er is enkel de depressie van Annie die niet over de dood van haar vader, drie jaar voordien, kan komen. Op een nacht wordt Julien opgeschrikt door een schot. Annie heeft zich een kogel door het hoofd geschoten. Allerlei omstandigheden pleiten tegen Julien en hij wordt beschuldigd van moord. Reconstructie en analyse van een reeks ongelooflijke toevalligheden die een doodgewone man bijna drie jaar onschuldig in de gevangenis brengen, verdacht van moord op zijn vrouw. Een waargebeurde zaak en de echte Julien komt op het einde van de film persoonlijk zijn verslag doen. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire. Huguette Debaisieux schreef het scenario. Achter de camera stond Roland Dantigny.

Mario révise

Frankrijk​/​​België 1991. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Nathalie Cauvin, Isabelle Maltese, Pierre-Jean Cherer, Bruno Scolca en Jacques Martial.

Mario (Scolca) zou graag pret maken met een jong meisje dat hij heeft ontmoet en dat ook niets liever wil. Maar hij moet kiezen tussen zijn examens en de lol. Een vreselijk dilemma, kortom, en hij kiest voor de lol, waarna het met zijn examens... Onbeduidend gegeven, zo goed en zo kwaad mogelijk uitgewerkt met een routineuze regie en steeds even platvloerse dialogen. Een (onvermijdelijke) optreden van een bekende ster (Mairesse), ongetwijfeld bestemd om de afvallige kijker vast te houden. Nogal

David Lansky: Le gang des limousines

Frankrijk 1989. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johny Hallyday, Jean-Marc Truong, Jean-Paul Pitolin, André Wilms en Mouss.

Een trieste en onduidelijke geschiedenis over gestolen auto's en een uit de hand gelopen kidnapping, waaraan nota bene drie scenarioschrijvers hebben gewerkt. Het resultaat is wanstaltig, waarvan er duizenden in een dozijn gaan. Een brokkelige film, speciaal gemaakt voor Hallyday die zich poogt om te scholen tot tv-filmacteur. Hij heeft zich vergist in het beroep, want zijn spel stelt niets voor en hij zou zich tevreden moeten stellen met zingen. Kortom, niet de moeite waard.

David Lansky: L'enfant américain

Frankrijk 1989. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johnny Hallyday, Jean-Marc Truong, Jean-Paul Pitolin, André Willms en Maurice Barrier.

Om een fiks aantal jaren in de gevangenis te ontlopen verraadt een Newyorkse zwarte bookmaker de namen van zijn werkgevers, de mafia. Om hem en zijn familie voor represailles te beschermen zet men hen in alle stilte op het vliegtuig naar Parijs, maar daar worden ze toch door de moordenaars gevonden en allemaal om het leven gebracht, op het tienjarige zoontje na, dat erin slaagt zich te verstoppen. Het jongetje wordt aan de zorgen van commissaris Lansky (Hallyday) toevertrouwd, die ervoor moet zorgen dat hij naar een tante in de V.S. wordt gestuurd. Hallyday en het kind worden onderwijl dikke vrienden. De vader van de veroordeelde mafiabaas hoort dat het ventje nog steeds leeft en vertrekt naar Parijs om hem te vermoorden. Als Hallyday hem naar de V.S. wil begeleiden herkent het joch op weg naar het vliegveld zijn potenti[KA3]ele moordenaar. Vanwege de zelfopgelegde tv- censuur (als gevolg van de mediawet) slaagt hij daar natuurlijk niet in! In werkelijkheid is zo`n uitgangspunt allesbehalve waarschijnlijk. De (zeer matige) regisseur Palud maakt zich er met een Jantje van Leiden vanaf en zet vooral de schijnwerpers op Hallyday, die maar nauwelijks weet te overtuigen in de hoofdrol van Lansky. Het jochie wordt opnieuw bedreigd, maar de schurken gaan voor de bijl en zo is deze hele David Lansky-serie niet meer dan een mislukte 'come-back' van de zanger/filmster.

Y'a pas le feu!

Frankrijk 1985. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Henri Génès, Hubert Deschamps, Mouss, Philippe Klébert en Basile.

Een burgemeester, die er genoeg van heeft zijn gemeente telkens in brand te zien door toedoen van een pyromaan, besluit een groep vrijwillige brandweermannen te formeren. Achteraf blijkt dat de dader niemand minder is dan het hoofd van de brandweer en hij wordt dan ook gearresteerd, terwijl het huis van de burgemeester in vlammen opgaat. Een onzinnig scenario van producent Dominique Sambourg en Richard Balducci, waarin alle afgezaagde clich[KA1]es van het zogenaamd typisch Franse dorpsleven sinds CLOCHEMERLE (1948) van Pierre Chenal gebruikt zijn. Het camerawerk is van Laurent Dailland.