Véronique Jannot

Manège

Frankrijk 1998. Drama van Marc Angelo. Met o.a. Véronique Jannot, Jean Yves Bertelot, Michel Voïta, Jacques Dacqmine en Hélène Roussel.

Théo et Marie

België​/​​Frankrijk 1997. Drama van Henri Helman. Met o.a. Véronique Jannot, Catherine Jacob, Marie-Charlotte Dutot, Erwan Baynaud en Burkhard Heyl.

Sud lointain

België​/​​Frankrijk 1997. Drama van Thierry Chabert. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Yerlès, Xavier Deluc, Elise Tielrooy en Pierre Forest.

Pour mon fils**

Frankrijk 1997. M. Watteux. Met o.a. Véronique Jannot, Marion Ducamp en Bruno Wolkowitch.

Carole Lefevre denkt dat ze het perfecte gezinnetje heeft met haar man, Stephane, en twee kinderen Sabine en Bastien. Het familiegeluk neemt echter een dramatische wending als Carole ontdekt dat haar vijfjarige zoontje Bastien onder de blauwe plekken zit. Gaat haar verdenking eerst nog uit naar mishandeling op school, al gauw ontdekt ze dat ze de oorzaak dichter bij huis moet zoeken... en wel in haar man, Stephane. Zo begint de strijd van Carole om haar zoontje, maar ook haar huwelijk te redden

Pour mon fils

Frankrijk 1997. Drama van Michaëla Watteaux. Met o.a. Véronique Jannot, Bruno Wolkowitch, Kevin Aïdoud, Marion Ducamp en Sophie Barjac.

Carole Lefevre denkt dat ze het perfecte gezinnetje heeft met haar man, Stephane, en twee kinderen Sabine en Bastien. Het familiegeluk neemt echter een dramatische wending als Carole ontdekt dat haar vijfjarige zoontje Bastien onder de blauwe plekken zit. Gaat haar verdenking eerst nog uit naar mishandeling op school, al gauw ontdekt ze dat ze de oorzaak dichter bij huis moet zoeken... en wel in haar man, Stephane. Zo begint de strijd van Carole om haar zoontje, maar ook haar huwelijk te redden

Madame le Consul : Le bûcher des innocents

Frankrijk 1997. Thriller van Joyce Buñuel. Met o.a. Véronique Jannot, Johan Leysen, Mario Saint-Amand, Dino Tavarone en Lucille Fluet.

Carole Lefevre denkt dat ze het perfecte gezinnetje heeft met haar man, Stephane, en twee kinderen Sabine en Bastien. Het familiegeluk neemt echter een dramatische wending als Carole ontdekt dat haar vijfjarige zoontje Bastien onder de blauwe plekken zit. Gaat haar verdenking eerst nog uit naar mishandeling op school, al gauw ontdekt ze dat ze de oorzaak dichter bij huis moet zoeken... en wel in haar man, Stephane. Zo begint de strijd van Carole om haar zoontje, maar ook haar huwelijk te redden

C'est l'homme de ma vie!

Frankrijk 1997. Romantiek van Pierre Lary. Met o.a. Véronique Jannot, Philippe Caroit, Patrick Catalifo, Nicole Jamet en Patricia Malvoisin.

Carole Lefevre denkt dat ze het perfecte gezinnetje heeft met haar man, Stephane, en twee kinderen Sabine en Bastien. Het familiegeluk neemt echter een dramatische wending als Carole ontdekt dat haar vijfjarige zoontje Bastien onder de blauwe plekken zit. Gaat haar verdenking eerst nog uit naar mishandeling op school, al gauw ontdekt ze dat ze de oorzaak dichter bij huis moet zoeken... en wel in haar man, Stephane. Zo begint de strijd van Carole om haar zoontje, maar ook haar huwelijk te redden

Madame le Consul : Le piège à rêves

Frankrijk​/​​Canada 1996. Drama van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Véronique Jannot, Pierre Vaneck, Nicole Jamet, Éric Métayer en Sophie Vaslot.

Carole Lefevre denkt dat ze het perfecte gezinnetje heeft met haar man, Stephane, en twee kinderen Sabine en Bastien. Het familiegeluk neemt echter een dramatische wending als Carole ontdekt dat haar vijfjarige zoontje Bastien onder de blauwe plekken zit. Gaat haar verdenking eerst nog uit naar mishandeling op school, al gauw ontdekt ze dat ze de oorzaak dichter bij huis moet zoeken... en wel in haar man, Stephane. Zo begint de strijd van Carole om haar zoontje, maar ook haar huwelijk te redden

Loin des yeux

Frankrijk 1996. Drama van Christian Faure. Met o.a. Véronique Jannot, Christian Brendel, Nicole Croisille, Nicole Jamet en Michèle Moretti.

Carole Lefevre denkt dat ze het perfecte gezinnetje heeft met haar man, Stephane, en twee kinderen Sabine en Bastien. Het familiegeluk neemt echter een dramatische wending als Carole ontdekt dat haar vijfjarige zoontje Bastien onder de blauwe plekken zit. Gaat haar verdenking eerst nog uit naar mishandeling op school, al gauw ontdekt ze dat ze de oorzaak dichter bij huis moet zoeken... en wel in haar man, Stephane. Zo begint de strijd van Carole om haar zoontje, maar ook haar huwelijk te redden

Une femme dans la tempête

Frankrijk 1995. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Véronique Jannot, François Dunoyer, Philippe Volter, Jean-Claude Leguay en Carine Noury.

Om vijf uur `s ochtends wordt burgemeester Catherine (Jannot) uit haar bed gehaald door de hoofdcommissaris van politie. Hij vraagt haar met spoed naar de chemische fabriek te komen. Hij wordt bezet gehouden door drie jonge zigeuners, die zich gebarricadeerd hebben in een opslagruimte. Ze dreigen het hele zaakje de lucht in te laten vliegen als de schuldigen van een verkeersongeval niet binnen 24 uur worden opgepakt, waarbij een jonge zigeunerin zwaar gewond werd. De jonge snaken hebben niets te verliezen, terwijl Catherine voor de schier onmogelijke taak staat om de verkeerszondaars te pakken. Een race tegen de tijd, die routineus in beeld gebracht werd. Het scenario van Alain Krief, Paul Berthier, Vivian Zingg, Christian Biegalski en Eric Kristy over vooroordeel, racisme en stedelijk geweld staat bol van de clichés. Het camerawerk is van Yorgos Arvanitis.

Madame le Consul : Pili, prince des rues

Frankrijk​/​​Mexico 1995. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Véronique Jannot, François Berléand, Rodrigo Machuca, Emmanuelle Meyssignac en Céline Samie.

Een Frans echtpaar, Meyssignac en Bisson, heeft een adoptieaanvraag ingediend voor een Mexicaans weeskind, maar hun dossier wordt niet aanvaard door de Mexicaanse autoriteiten. Dan besluiten ze maar een kind in het geheim te `kopen`, maar ze worden opgelicht door een corrupte advocaat. Dan nemen ze hun toevlucht tot het Franse consulaat, waar Alice Beaulieu (Jannot), de jonge consul, hun zaak ter harte neemt. Niet erg boeiend drama dat de (wan)praktijken van de internationale adoptie op de korrel neemt. Wat overblijft is een redelijk beeld van het leven in Mexico waar arm en rijk naast elkaar leven en waar zelfs de kleinste kinderen door misdaad in hun levensonderhoud voorzien. De jonge Pili (gespeeld door Machuca) is de metafoor. Gérard Carré en Alain Minier schreven het scenario. Angel Goded stond achter de camera. Formaat 16/9.

Madame le Consul : Les disparues de la Sierra Madre

Mexico​/​​Frankrijk 1995. Drama van Joyce Buñuel. Met o.a. Véronique Jannot, François Marthouret, Juanjo Puigcorbé, Jésus Ochoa en Maya Zapata.

Alice Beaulieu (Jannot), de Franse consul in Mexico, wordt naar Sierra Madre ontboden om er een Frans staatsburger te helpen. De man in kwestie, een zekere Pardo (Mathouret), werd achter de tralies gezet nadat hij een dodelijk verkeersongeval veroorzaakte. Ze laat hem overkomen naar Mexico, in gezelschap van een dertien-jarig meisje waarvoor hij, naar eigen zeggen, verantwoordelijk is. Ze ontmoet Emiliano (Puigcorbe), professor literatuur, die zijn twijfels heeft over de goede bedoelingen van Pardo. Hij vermoedt dat deze betrokken is bij de verdwijning van enkele minderjarige meisjes. Met als kader het mysterieuze Mexico wordt hier het milieu getoond van de kinderprostitutie, een drama dat niet enkel in Mexico actueel was in de periode van productie. Het geheel heeft echter meer weg van een sensationele fotoroman dan van een goed opgebouwde aanklacht tegen dit soort praktijken. Acteerprestaties en decors zijn goed, maar het scenario van Sylvain Saada en Bunuel is erg oppervlakkig. Achter de camera stonden Roger Dorieux en Angel Goded.

Charlotte et Léa

Frankrijk 1995. Drama van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Véronique Jannot, Zabou Breitman, Mathieu Carrière, Jean-Pierre Loustau en Manuel Gélin.

De knappe jonge L[KA1]ea (Zabou) gaat op zoek naar het landgoed, waarop haar ouders (Berset en Lomez) ooit de huisbewaarders waren. Het buitenverblijf is al twintig jaar onbewoond en ligt er verwaarloosd bij. L[KA1]ea is inmiddels de gevierde en goed betaalde hoofdredactrice van een succesvol blad voor vrouwen en wil het landgoed kopen. Zo worden Charlotte (Jannot), de dochter van de oorspronkelijke bezitter Charles Vaudreuil (Daniel Gélin), en Léa weer met elkaar geconfronteerd. Charlotte vindt een aankoop door Léa net zoiets als heiligschennis. Als kinderen speelden zij 'prinses en dienstmeid'. Charlotte is vastbesloten de koop van haar vroegere 'bonne' tegen te houden. Zij is advocate geworden, maar laat dit niet merken. Zij neemt contact op met Léa en vraagt haar bijna smekend om een baan. Léa is hierdoor ontroerd en neemt haar in dienst als haar persoonlijke assistente en chauffeuse. Een verschrikkelijk geheim verbindt de twee jonge vrouwen echter met elkaar. Noem het maar soap, maar toch is het een mooi en tamelijk origineel verhaal over twee eenzame zielen, die pijnlijke jeugdherinneringen delen. Regisseur Sussfeld slaagde erin de emoties uit het verleden op ontroerende wijze naar de oppervlakte te laten borrelen. De jonge Gélin wordt gespeeld door Gélin junior, Manuel. Het scenario is van regisseur Sussfeld, Paul Berthier en Nicole Jamet.

Les Faucons

Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Drama van Michel Lang. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Hans Wyprächtiger, Siegfried Rauch en Nicolas Brieger.

De mooie en intellectuele Jannot is vierendertig, gehuwd en moeder van twee kinderen. Ze heeft zich weten op te werken tot directrice van de nucleaire centrale van Krasnoïarsk, het summum van de Russische technologie. Ze brengt alles in gereedheid om een delegatie te ontvangen van de Academie der Wetenschappen uit Moskou. Dan komt haar assistent en vertrouwensman Wigger haar melden dat de koelinstallatie van de kernreactor defect is. De situatie is ernstig, maar toch besluiten ze er geen ruchtbaarheid aan te geven. Een Franse CHINA SYNDROME die zich afspeelt in Rusland van enkele dagen voor de staatsgreep van augustus 1991, met de ramp van Tsjernobyl nog vers in het geheugen. Een redelijk goed gestructureerd scenario houdt de suspense erin, maar brengt weinig nieuws. Fotografie van Daniel Gaudry.

L'enfant des rues

Sri Lanka​/​​Frankrijk 1994. Drama van François Luciani. Met o.a. Véronique Jannot, Pierre Vaneck, Janita Govinden, Zia Mohyeddin en Ravindra Randeniya.

De jonge, ambitieuze Jannot wordt naar Madras in India uitgezonden om te onderzoeken of er commerciële kansen voor een belangrijke transportfirma zijn. Gelijk bij aankomst wordt ze geconfronteerd met de uiterst lage levensstandaard. Ze wordt vooral getroffen door de situatie waarin kinderen moeten opgroeien. Ze sluit vriendschap met de jonge Govinden, een straatmadelief die haar wilde bestelen. Zo ontdekt ze wat corruptie en prostitutie betekenen. Ze komt erachter dat haar werkgever betrekkingen onderhoudt met de lokale mafiabaas. De film geeft een beeld van het schandalige lot van duizenden door hun ouders in de steek gelaten Indiase kinderen, die groot moeten worden in de asfaltjungle van een metropool. Het scenario van Laurent Benegui is oppervlakkig en mist vooral overtuigingskracht. Echter behoorlijk vertolkt, vooral door de kinderen. Mooi gefotografeerd door Mario Barroso.

Les saigneurs

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Thriller van Yvan Butler. Met o.a. Véronique Jannot, Claude Giraud, Claire Falisse, Jim Adhiumas en Santha Leng.

De veertig-jarige Fran[KA10]caise H[KA1]el[KA2]ene (Jannot) besluit naar Cambodja te gaan om zich bij haar echtgenoot te vervoegen. Aangekomen op diens rubberplantage blijkt hij net vermoord te zijn. Volgens de politie werd hij het slachtoffer van een gewone inbreker. De opzichter Plessis (Giraud) verneemt dat reeds meer leden van diens familie omgebracht werden. Na een mislukte zelfmoordpoging besluit H[KA1]el[KA2]ene samen met Plessis de zaak tot op het bot uit te zoeken. Ze slaan de waarschuwing van een arbeider, dat ze zich op levensgevaarlijke paden begeven, in de wind. Het wordt hen al vlug duidelijk dat de Rode Khmer bij de zaak betrokken is. Een indringend beeld van een land dat in terreur leeft voor een politiek monster. Langs de ene kant verneem je veel over het werk op een plantage ('saigneurs' zijn de mannen die het sap trekken uit de rubberplanten en deze dus doen 'bloeden'), terwijl je langs de andere kant een spannende politieke thriller te zien krijgt. Goed uitgewerkt scenario van Christine Miller en Jean-Luc Seigle, met de medewerking van Butler. Fotografie is van Denis Jutzeler.

Chi tocca muore

Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigde Staten 1992. Thriller van Pier Nico Solinas. Met o.a. Martin Sheen, Franco Nero, Véronique Jannot, Jacques Perrin en Renée Estevez.

Frank Magenta (Sheen), een Amerikaans journalist in Rome, onderzoekt een serie geheimzinnige moorden, die een ding gemeen hebben: van alle slachtoffers zijn de handen afgehakt. Hij ontdekt dat de moorden verband houden met de smokkel van kernmateriaal van en naar Europa, de VS en Afrika. Hij ontmoet een Italiaans geheim agent die de smokkelaars op het spoor is. Tenslotte belandt hij met inspectrice Jannot van een Europees Bureau voor Kernenergie in Afrika. Ondanks gevaar en intriges ontdekken zij dat ook hooggeplaatste politici betrokken zijn bij de illegale handel. Bijzonder spannend! Renee is de dochter van Martin. Scenario van Solinas en John Howlett.

Touch And Die

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1991. Actiefilm van Piernico Solinas. Met o.a. Martin Sheen, Véronique Jannot, Horst Buchholz, Renée Estevez en Luca Venantini.

De Amerikaanse journalist Sheen wordt naar Rome gestuurd om in het verleden te snuffelen van een presidentskandidaat van Italiaanse origine. Hij raakt echter gefascineerd door de moord op een zeeman, waarvan beide handen werden afgehakt. Diens compagnon werd zwaar gewond naar het ziekenhuis overgebracht. Sheen hoort van hem dat het slachtoffer besmet werd met een radio-actieve stof. Dit brengt hem op het spoor van een groots opgezette nucleaire smokkelzaak. Interessante spionagethriller die te lang duurt om te blijven boeien. De internationale acteurs zijn uitstekend op elkaar ingespeeld. Het scenario van John Howlett en Solinas is niet altijd even goed te volgen, maar dat wordt goed gemaakt door de opbouw van de spanning. Cameraman Michel Carré haalt alles uit zijn internationale locaties. Van deze tv-film bestaat ook een bioscoopversie van 108 minuten die helemaal onbegrijpelijk is.

Qui j'ose aimer

Frankrijk 1991. Drama van J.M. Codelfi. Met o.a. Véronique Jannot, François Delon en Annick Ferjac.

Dit is een onderdeel van de cyclus [KL]Cycle Herv[KA1]e Bazin[KLE] en de romanschrijver komt in dit deel terug op zijn lievelingsonderwerp: de meedogenloze portrettering van het traditionele, conformistische milieu in provinciesteden. Het verhaal gaat over een jonge, gescheiden vrouw met twee dochters die hertrouwt. Dit veroorzaakt een schandaal en wekt algemene verontwaardiging op. Alsof dat niet genoeg is, wordt haar oudste dochter de ma[KA4]itresse van haar stiefvader! Het onderwerp (1956) is verouderd in de zin dat de gebruiken zich zelfs in de dorpen hebben ontwikkeld, maar de roman is nog steeds goed te lezen, dankzij de briljante kwaliteit van de schrijfstijl, kwaliteit waar we te vergeefs naar hebben gezocht in deze bewerking zonder enige stilistische persoonlijkheid, gemaakt door een zeer duistere tv-producent. Bovendien is alleen de vertolking van Ferjac niet bloedeloos.

Madame Ardel

Oostenrijk​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1991. Drama van Michaël Braun. Met o.a. Andréa Jonasson, Véronique Jannot, Florinda Bolkan, Jean-Luc Bideau en Philippe Caroit.

De charmante veertig-jarige Maxi Ardel (Jonasson) leidt in Parijs een bekend modehuis. Ze heeft nog een grote wens: de textielfabriek van de oude aristocratische familie di Falco in Firenze overnemen. Ze wil zich op hen wreken omdat graaf Massimo di Falco haar twintig jaar geleden het kind dat ze van hem verwachtte ontnomen heeft. Nu wil ze de di Falco`s vernietigen, maar gravin Bianca di Falco (Bolkan) wil zich echter niet zonder slag of stoot gewonnen geven. Een erg pretentieus gemaakte Europese productie die lang duurt maar er niet in slaagt echt op gang te raken. De bordkartonnen personages kunnen geen ogenblik overtuigen en de kijker kan enkel genieten van de variëteit en schoonheid van de internationale decors, in beeld gebracht door Immo Rentz en Jorg Widmer. Ulrich del Mestre schreef het scenario.

Notre Juliette

Frankrijk 1990. Familiefilm van François Luciani. Met o.a. Véronique Jannot, Patrick Chesnais, Jean-Michel Dupuis, Jennifer Covillaut en Maurice Baquet.

Een tien-jarig meisje zwalkt tussen haar gescheiden ouders en weigert de rol te spelen van het pakje dat van A naar B wordt doorgegeven. Gelukkig kunnen haar ouders het goed met elkaar vinden. Ze hebben besloten om vrienden te blijven en Juliette (Covillaut) mag de ene week bij pappa en de andere week bij mamma blijven. Dat loopt dus als een trein en de mooie gevoelens druipen ervan af zoals honing van een taart. De jonge hoofdrolspeelster beschikt over een grote dosis natuurlijke charme en wil dat laten weten ook. Stereotiepe volwassenen.

Joëlle Mazart

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Claude Charnay. Met o.a. Véronique Jannot, Alain Courivaud, Mireille Delcroix, Victor Garrivier en Anna Gaylor.

Waarin de verschillende avonturen van een jonge lerares op een middelbare school in de Parijse banlieue, bezocht door jongeren uit gedeeltelijk achtergestelde milieus. Ze maakt er het allerleukst denkbare maar ook het allerergste mee. Enkele treffende momenten, vooral dank zij de spontaniteit van de jeugdige medespelers. Zij kunnen echter een tot een serie uitgerekt verhaal en een lukrake regie niet goedmaken.

La traverse

Frankrijk 1989. Komedie van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Vincent de Bouard, Anna Gaylor en Annick Alane.

Naar de roman van Georges Coulonges. [KL]La Traverse[KLE] is de bijnaam die de vrienden van Cl[KA1]ement (de Bouard), veertien jaar, hem geven. Zijn leven van dag tot dag en zijn niet altijd even goed aflopende heldendaden, zoals wanneer hij over een stuk glas op tien meter hoogte wil lopen om te bewijzen dat hij geen lafaard is, met alle bekende gevolgen vandien. Soms amusant maar ook vrij vlak geregisseerd. Er wordt geprobeerd origineel te zijn maar de geschapen situaties doen bijna gemakzuchtig aan.

Autour de Charles Aznavour

Frankrijk 1989. Biografie van Gilbert Carpentier, Michel Lafon en Maritie. Met o.a. Charles Aznavour, Jean-Claude Brialy, Serge Lama, Michel Galabru en Sylvie Vartan.

Een weelderige afsluiting van het jaar in een luxe wagon van een trein vol dromen. Sneeuw, dennebomen en alles wat daar verder bijhoort zijn present. Temidden van een hele reeks beroemde personen krijgt Charles Aznavour ternauwernood de gelegenheid iets over zijn carrière te vertellen. Hij maakt indruk als - zonder slechte woordspelingen te willen maken - 'locomotief'. Gelukkig reist hij ook langs zijn liederen. Een nepdroom maar goed gedaan.

Pause café, pause tendresse 6 : Betty, 15 ans

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Laura Manzsky, Olivia Brunaux en Stéphane Derossis.

De vijftienjarige Betty (Manzsky) wordt wegens verregaand wangedrag van het lyceum weggestuurd. Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) vangt haar op. Het meisje stelt zich agressief en bijzonder cynisch op. Ondanks haar erg realistische kijk op het leven is Betty zeer gehecht aan haar zuster Diane (Brunaux) die op het punt staat te bevallen. Joëlle moet al beginnen met de oorzaak vast te stellen van het provocerende karakter van het meisje en staat weerom voor een uiterst moeilijke taak. Spijtig genoeg begint de kwaliteit van de scenario's die Georges Coulonges haalt uit zijn roman er zienderogen op achteruit te gaan. Waarom moet hij het hebben van de stroperige sentimentaliteit die in de eerste afleveringen handig omzeild werd. Jean-Paul Schwartz stond ook nu weer achter de camera.

Pause café, pause tendresse 5 : Les verres cassés

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Alexis Nitzer, Laura Favalli en Gregory Graziani.

Marie (Favali) is de oudste van een gezin met drie kinderen. Haar vader drinkt omdat hij de verantwoordelijkheid voor de dood van zijn vrouw wil vergeten. Het meisje draagt moedig de last van het gezin op haar schouders. Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) die hen moet volgen beseft maar al te best dat Marie haar jeugd vergooit. Moet ze maatregelen treffen? De gesel van een verscheurd gezin en de vloek van de alcohol. Heel wat problemen voor onze moedige sociale werkster die het zich tot taak stelt om deze adolescente te redden. Het kon niet uitblijven. De makers van deze reeks moesten toch eens de over-sentimentele toer opgaan. Geen zakdoek blijft droog bij dit verscheurende drama, dat je pakt of dat je kompleet koud laat. Georges Coulonger putte weer inspiratie voor het scenario uit zijn roman, terwijl Jean-Paul Schwartz het fotografeerde.

Pause café, pause tendresse 4 : La traverse

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Christine Pascal, Vincent De Bouard en Anna Gaylor.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Pause café, pause tendresse 3 : L'argent de la drogue

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Myriam Boyer, Annick Alane en Isabelle De Botton.

Pierrot (Thuillier) komt vrij na een lange gevangenisstraf. Hij is blij om zijn vriendin Marie-Jo (Blanco) terug te zien, maar zijn blijdschap slaat vlug om in ontgoocheling als hij werk gaat zoeken. Op de arbeidsmarkt is weinig plaats voor iemand met een strafblad die bovendien nog ongeschoold is ook. Zelfs de beste intenties kunnen niet helpen. Pierrot is jong, verliefd en wil leven, maar dat is niet eenvoudig. Enkel de misdaad biedt nog een uitweg. Marie-Jo doet beroep op maatschappelijke werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot), temeer daar ze vreest dat Pierrot met zelfmoordplannen rondloopt. Joëlle is weer redder in nood in deze wedloop tegen de tijd en tegen de dood. Het wordt allemaal eerder sentimenteel voorgesteld, maar liefhebbers van het genre komen niet bedrogen uit. Georges Coulonges bewerkte zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz filmde er de beelden bij.

Pause café, pause tendresse 2 : Une fleur pour ma mère

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Faye Gatteau, Frédéric Valade en Anna Gaylor.

Op een dag krijgt Jo[KA3]elle (Jannot) een telefoontje van F[KA1]elicit[KA1]e (Wouassi), een jonge Afrikaanse. Haar vriend Lo[KA3]ic (Valade) werd aangehouden. Er rusten zware verdenkingen op hem. De jongen, die al jarenlang niets meer van zijn moeder vernomen heeft, kan het leven in de gevangenis niet aan. Samen met Quentin (Marcellin), een opvoeder, tracht ze hem uit de gevangenis te krijgen. Op een ochtend krijgt ze bericht dat de jongen getracht heeft zelfmoord te plegen en dat hij zich in het hospitaal bevindt. Nieuwe uitdagingen voor maatschappelijke werkster Joëlle Calvet, die zich ditmaal moet verzetten tegen het logge gerechtelijke apparaat waar alle menselijkheid vreemd is. Maar ook familiale omstandigheden kunnen jongeren op de verkeerde weg helpen. Niets nieuws onder de zon, maar onderhoudend verteld. Georges Coulonges baseerde het scenario op zijn eigen roman. Fotografie van Jean-Paul Schwartz.

Pause café, pause tendresse

Frankrijk 1988. Charles Bitsch en Serge Leroy. Met o.a. Bernard Le Coq, Véronique Jannot en Christine Pascal.

Op een dag krijgt Jo[KA3]elle (Jannot) een telefoontje van F[KA1]elicit[KA1]e (Wouassi), een jonge Afrikaanse. Haar vriend Lo[KA3]ic (Valade) werd aangehouden. Er rusten zware verdenkingen op hem. De jongen, die al jarenlang niets meer van zijn moeder vernomen heeft, kan het leven in de gevangenis niet aan. Samen met Quentin (Marcellin), een opvoeder, tracht ze hem uit de gevangenis te krijgen. Op een ochtend krijgt ze bericht dat de jongen getracht heeft zelfmoord te plegen en dat hij zich in het hospitaal bevindt. Nieuwe uitdagingen voor maatschappelijke werkster Joëlle Calvet, die zich ditmaal moet verzetten tegen het logge gerechtelijke apparaat waar alle menselijkheid vreemd is. Maar ook familiale omstandigheden kunnen jongeren op de verkeerde weg helpen. Niets nieuws onder de zon, maar onderhoudend verteld. Georges Coulonges baseerde het scenario op zijn eigen roman. Fotografie van Jean-Paul Schwartz.

Commissaire Moulin, police judiciaire : Intox

Frankrijk 1988. Misdaad van François Dupont-Midy. Met o.a. Yves Rénier, Guy Montagné, Georges Staquet, William Sabatier en Véronique Jannot.

Het zoveelste onderzoek van commissaris Moulin, gespeeld door Renier. Een tamelijk ingenieus verhaal waarin de commissaris door een getuige per abuis wordt aangewezen als de dader van een moord die in de metro heeft plaatsgevonden. Zijn dubbelganger, de echte moordenaar, wordt op zijn beurt ook gedood, waarna de commissaris besluit diens plaats in te nemen. De regie is nog altijd even doorsnee, maar de spanning wordt goed erin gehouden, terwijl het bovendien om een populair filmpersonage gaat. Meer hoeft een onderhoudende film in dit genre niet te bieden. Scenario van Paul Andreota.

La Dernière image

Algerije​/​​Frankrijk 1986. Komedie van Mohamed Lakhdar-Hamina. Met o.a. Véronique Jannot, Merwan Lakhdar-Hamina, Michel Boujenah, Jean-François Balmer en Jean Bouise.

Liefdesperikelen van een Franse onderwijzeres in een dorpje in Algerije in 1939 met het gebruikelijke racisme en de gebruikelijke Pétain-mentaliteit. Deze regisseur gokt graag op geëngageerde onderwerpen en gebruikt ze in het algemeen voor filmfestivals en in het bijzonder voor het filmfestival van Cannes. Goed gefilmd, zonder enige twijfel, dus is het produkt over het algemeen heel rendabel. Laten we dus niet ingaan op zijn opportunisme, de simplistische psychologie, de zwart-wit-stelling van goed en kwaad en de ideologische inschikkelijkheid van deze Algerijnse sub-Costa Gavras.

Tir groupé

Frankrijk 1982. Misdaad van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Gérard Lanvin, Véronique Jannot, Michel Constantin, Mario David en Roland Blanche.

Een meisje wordt in de trein geterroriseerd en vervolgens gedood door een psychopatisch trio, waarna haar vriend onafhankelijk van, maar tegelijk met de politie de daders gaat opsporen om haar te wreken. Deze merkwaardige variant op DEATH WISH zonder de kwalijke aspecten van die film - de wrekende held zit berustend zijn gevangenisstraf uit - boeit door de oorspronkelijke afwijkingen van cliché-personages en - situaties. Tevens is er sprake van goed spel, en effectief fotografisch gebruik van vooral het nachtelijke Parijs. De als regisseur debuterende filmpublicist is beslist geen vernieuwer, maar levert wel een onderhoudend en schijnbaar geroutineerd werk. Het scenario is van Claude Veillot, die samen de regisseur diens verhaal bewerkte. Achter de camera stond Pierre William Glenn.

Pause café

Frankrijk 1980. Komedie van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Jacques François, Georges Werler, Corinne Aissy en Frédéric Andréi.

De voor- en tegenspoed van een jonge maatschappelijk werkster die aan haar eerste baan op een middelbare school begint. De leerlingen komen in opstand tegen de rector. Het scenario en de dialogen, beide van Georges Coulonges, zitten degelijk in elkaar. Een tamelijk stijve regie.

Les enfants d échirés

Frankrijk 1980. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Laure Duthilleul, Camille Brichard en Catherine Rich.

Laure interesseert zich in hevige mate voor de problemen van kinderen van gescheiden ouders. Te meer daar haar echtgenoot, moe van het delen van zijn vrouw met allerlei sociale gevallen, haar heeft verlaten. Een gevoelige en ontroerende film met een realistische inslag. Het thema wordt nooit aangedikt zonder in het tegenovergestelde uiterste te vervallen, dat wil zeggen het naturalisme. Bovendien kan Serge Leroy, die ook films (ATTENTION, LES ENFANTS REGARDENT) heeft geregisseerd, zijn jonge acteurs heel goed begeleiden.

Escalier de fous

Frankrijk 1980. Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Fabien Chambart, Paulette Dubost en Sylvain Rougerie.

Een nauwkeurige verfilming van de roman van Georges Coulonges. Geen enerverende avonturen maar het dagelijkse bestaan van een stel dat een doof kind adopteert, dat met veel tederheid wordt omgeven en zo van de eenzaamheid wordt verlost. Een onverwachtse Leroy die het intieme leven van zijn doodgewone maar zeer boeiende personages, die bovendien veel optimistischer zijn dan in zijn bioscoopfilms, laat zien. De vanzelfsprekende gevoeligheid van de acteurs past wonderlijk goed bij een dergelijk thema.

Le toubib

Frankrijk 1979. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Alain Delon, Véronique Jannot, Bernard Giraudeau, Francine Bergé en Michel Auclair.

Na een mislukt huwelijk leidt een verbitterde chirurg tijdens WO III een front-hospitaal. Een jonge verpleegster, Harmonie (Jannot) heeft ondanks alle gruwelen hoop voor de toekomst bewaard en geeft hem ook weer vertrouwen tot ze het slachtoffer wordt van gifgassen. Een lofwaardige poging van Delon - tevens producent - om van zijn succesformule af te wijken, maar de film blijkt in zijn uitwerking een doorsnee doktersromance die door het decor van een toekomstige oorlog alleen pretentieuzer wordt gemaakt. Het scenario is van regisseur Granier-Deferre en Pascal Jardin naar een roman van Jean Freustié. Het camerawerk is van Claude Renoir.

Pause café, pause tendresse: Une fleur pour ma mère

Frankrijk. Serge Leroy. Met o.a. Frédérique Valade, Bernard Le Coq en Véronique Jannot.

Na een mislukt huwelijk leidt een verbitterde chirurg tijdens WO III een front-hospitaal. Een jonge verpleegster, Harmonie (Jannot) heeft ondanks alle gruwelen hoop voor de toekomst bewaard en geeft hem ook weer vertrouwen tot ze het slachtoffer wordt van gifgassen. Een lofwaardige poging van Delon - tevens producent - om van zijn succesformule af te wijken, maar de film blijkt in zijn uitwerking een doorsnee doktersromance die door het decor van een toekomstige oorlog alleen pretentieuzer wordt gemaakt. Het scenario is van regisseur Granier-Deferre en Pascal Jardin naar een roman van Jean Freustié. Het camerawerk is van Claude Renoir.

Pause café, pause tendresse: La traverse

Frankrijk. Charles Bitsch. Met o.a. Christine Pascal, Bernard Le Coq en Véronique Jannot.

Na een mislukt huwelijk leidt een verbitterde chirurg tijdens WO III een front-hospitaal. Een jonge verpleegster, Harmonie (Jannot) heeft ondanks alle gruwelen hoop voor de toekomst bewaard en geeft hem ook weer vertrouwen tot ze het slachtoffer wordt van gifgassen. Een lofwaardige poging van Delon - tevens producent - om van zijn succesformule af te wijken, maar de film blijkt in zijn uitwerking een doorsnee doktersromance die door het decor van een toekomstige oorlog alleen pretentieuzer wordt gemaakt. Het scenario is van regisseur Granier-Deferre en Pascal Jardin naar een roman van Jean Freustié. Het camerawerk is van Claude Renoir.

Pause café, pause tendresse: L'argent de la drogue

Frankrijk. Serge Leroy. Met o.a. Myriam Boyer, Bernard Le Coq en Véronique Jannot.

Na een mislukt huwelijk leidt een verbitterde chirurg tijdens WO III een front-hospitaal. Een jonge verpleegster, Harmonie (Jannot) heeft ondanks alle gruwelen hoop voor de toekomst bewaard en geeft hem ook weer vertrouwen tot ze het slachtoffer wordt van gifgassen. Een lofwaardige poging van Delon - tevens producent - om van zijn succesformule af te wijken, maar de film blijkt in zijn uitwerking een doorsnee doktersromance die door het decor van een toekomstige oorlog alleen pretentieuzer wordt gemaakt. Het scenario is van regisseur Granier-Deferre en Pascal Jardin naar een roman van Jean Freustié. Het camerawerk is van Claude Renoir.

Des héros ordinaires: Les seigneurs

. Yvan Butler. Met o.a. Véronique Jannot en Claude Giraud.

Na een mislukt huwelijk leidt een verbitterde chirurg tijdens WO III een front-hospitaal. Een jonge verpleegster, Harmonie (Jannot) heeft ondanks alle gruwelen hoop voor de toekomst bewaard en geeft hem ook weer vertrouwen tot ze het slachtoffer wordt van gifgassen. Een lofwaardige poging van Delon - tevens producent - om van zijn succesformule af te wijken, maar de film blijkt in zijn uitwerking een doorsnee doktersromance die door het decor van een toekomstige oorlog alleen pretentieuzer wordt gemaakt. Het scenario is van regisseur Granier-Deferre en Pascal Jardin naar een roman van Jean Freustié. Het camerawerk is van Claude Renoir.