Eva Darlan

La promesse de l'eau

Frankrijk 2019. Christian Faure. Met o.a. Nicolas Gob, Thomas Jouannet, Eva Darlan en Élise Tielrooy.

L'inconnue de la départementale

Frankrijk 2006. Mysterie van Didier Bivel. Met o.a. Alexis Michalik, Eva Darlan, Anne Malraux, Sophie Mounicot en Nathalie Nell.

Een student neemt op een avond een liftster mee in zijn auto. Ze is mooi, maar ook een beetje vreemd... Even later krijgt hij een auto-ongeluk. Wanneer hij in het ziekenhuis weer bijkomt blijkt er helemaal geen vrouw in de auto te zijn aangetroffen. Routineus gemaakt televisiedrama volgt de mysterieuze zoektocht naar een vrouw die misschien niet bestaat door een jongeman die steeds verder wegglijdt in zijn eigen obsessie.

Je vous trouve très beau

Frankrijk 2005. Romantische komedie van Isabelle Mergault. Met o.a. Michel Blanc, Medeea Marinescu, Wladimir Yordanoff, Eva Darlan en Elisabeth Commelin.

Agrariër Aymé (de altijd fascinerende Michel Blanc) vindt na de dood van zijn echtgenote, het leven op de boerderij maar zwaar. Hij wil een nieuwe vrouw. Luchtig boer zoekt vrouw-drama voert de wat knorrige man via een kundige bemiddelaarster naar Roemenië, waar een serie economisch wanhopige, kortgerokte dames hem opwacht. Allen hebben goed geoefend op de introductiezin 'Je vous trouve très beau', maar kaplaarzen-types zijn het niet. Dan ontmoet hij Elena (Marinescu). Actrice Meurgault kreeg een César voor haar debuut als speelfilmregisseur.

Trop jeune pour moi?

Frankrijk 2004. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Clémence Boué, Bruno Slagmulder en Eva Darlan.

Uiterst charmante televisiefilm over vijftiger Béatrice (Darlan) die plotsklaps wordt geconfronteerd met haar gevorderde leeftijd nadat manlief de benen neemt met een jongere vrouw. De Grote Liefde lijkt een gepasseerd station totdat een vriendin haar wijst op de eindeloze mogelijkheden van chatten. Béatrice doet een poging en raakt in contact met sympathieke chirurg Étienne (Slagmulder). Geen wolkje aan de lucht, ware het niet dat Béatrice zich voordoet als een twintiger. Bedreven televisiefilmregisseur Volson geeft de gangbare chatheibel oude man aast op nietsvermoedende jonge vrouw een nieuw gezicht en imponeert met een frisse komedie rond de zoektocht naar intimiteit.

La mort est rousse-contrepétrie

Frankrijk 2002. Christian Faure. Met o.a. Eva Darlan, Elsa Lunghini en Bernard Giraudeau.

Uiterst charmante televisiefilm over vijftiger Béatrice (Darlan) die plotsklaps wordt geconfronteerd met haar gevorderde leeftijd nadat manlief de benen neemt met een jongere vrouw. De Grote Liefde lijkt een gepasseerd station totdat een vriendin haar wijst op de eindeloze mogelijkheden van chatten. Béatrice doet een poging en raakt in contact met sympathieke chirurg Étienne (Slagmulder). Geen wolkje aan de lucht, ware het niet dat Béatrice zich voordoet als een twintiger. Bedreven televisiefilmregisseur Volson geeft de gangbare chatheibel oude man aast op nietsvermoedende jonge vrouw een nieuw gezicht en imponeert met een frisse komedie rond de zoektocht naar intimiteit.

La mort est rousse-contrepèterie

Frankrijk 2002. Christian Faure. Met o.a. Eva Darlan, Elsa Lunghini en Bernard Giraudeau.

Uiterst charmante televisiefilm over vijftiger Béatrice (Darlan) die plotsklaps wordt geconfronteerd met haar gevorderde leeftijd nadat manlief de benen neemt met een jongere vrouw. De Grote Liefde lijkt een gepasseerd station totdat een vriendin haar wijst op de eindeloze mogelijkheden van chatten. Béatrice doet een poging en raakt in contact met sympathieke chirurg Étienne (Slagmulder). Geen wolkje aan de lucht, ware het niet dat Béatrice zich voordoet als een twintiger. Bedreven televisiefilmregisseur Volson geeft de gangbare chatheibel oude man aast op nietsvermoedende jonge vrouw een nieuw gezicht en imponeert met een frisse komedie rond de zoektocht naar intimiteit.

La mort est rousse

Frankrijk 2002. Mysterie van Christian Faure. Met o.a. Bernard Giraudeau, Elsa Lunghini, Eva Darlan, Laure Killing en Julie Marboeuf.

Uiterst charmante televisiefilm over vijftiger Béatrice (Darlan) die plotsklaps wordt geconfronteerd met haar gevorderde leeftijd nadat manlief de benen neemt met een jongere vrouw. De Grote Liefde lijkt een gepasseerd station totdat een vriendin haar wijst op de eindeloze mogelijkheden van chatten. Béatrice doet een poging en raakt in contact met sympathieke chirurg Étienne (Slagmulder). Geen wolkje aan de lucht, ware het niet dat Béatrice zich voordoet als een twintiger. Bedreven televisiefilmregisseur Volson geeft de gangbare chatheibel oude man aast op nietsvermoedende jonge vrouw een nieuw gezicht en imponeert met een frisse komedie rond de zoektocht naar intimiteit.

Scènes de crimes

Frankrijk 2000. Misdaad van Frédéric Schoendoerffer. Met o.a. Charles Berling, André Dussollier, Ludovic Schoendorffer, Pierre Mottet en Eva Darlan.

De sfeer waarin Fabian (Berling) en Gomez (Dussolier) een seriemoordenaar zoeken is niet alleen morbide maar ook cynisch. Het lijkt erop dat de hele wereld pervers en duister is, dus welk heil moeten we verwachten van twee rechercheurs, die het zelf al niet zo nauw nemen met de moraal en niet eens de weg kunnen vinden? In zijn debuut zet Schoendoerffer een beklemmende atmosfeer neer, waarin Frankrijks moderne grootheden Berling (Les destinées sentimentales) en Dussolier (On connaît la chanson) zich met gemak begeven. (IdH/VPRO Gids)

Juste une question d'amour...

België​/​​Frankrijk 2000. Romantiek van Christian Faure. Met o.a. Cyrille Thouvenin, Stephan Guérin-Tillie, Eva Darlan, Danièle Denie en Idwig Stephane.

Student vindt het moeilijk om aan zijn ouders te vertellen dat hij niet verliefd is op zijn verloofde Carole, maar op de jonge onderzoeker Cedric.

Deux frères

Frankrijk 2000. Philippe Laik. Met o.a. Eva Darlan, Julie Jezequel en Didier Sandre.

Student vindt het moeilijk om aan zijn ouders te vertellen dat hij niet verliefd is op zijn verloofde Carole, maar op de jonge onderzoeker Cedric.

De toute urgence

Frankrijk 2000. Philippe Triboit. Met o.a. Eva Darlan, Nils Tavernier en Mathilda May.

Student vindt het moeilijk om aan zijn ouders te vertellen dat hij niet verliefd is op zijn verloofde Carole, maar op de jonge onderzoeker Cedric.

Les complices

Frankrijk 1999. Drama van Serge Moati. Met o.a. Eva Darlan, Sophie Broustal en Bernard Verley.

Student vindt het moeilijk om aan zijn ouders te vertellen dat hij niet verliefd is op zijn verloofde Carole, maar op de jonge onderzoeker Cedric.

Les Monos : La vallée des légendes

Frankrijk 1999. Drama van Patrick Volson. Met o.a. Christian Rauth, Daniel Rialet, Thomas Salsmann, Jean-Pierre Germain en Thiam Aissatou.

Student vindt het moeilijk om aan zijn ouders te vertellen dat hij niet verliefd is op zijn verloofde Carole, maar op de jonge onderzoeker Cedric.

Charmants voisins

1999. Claudio Tonetto. Met o.a. Martin Huber, Daniel Prévost en Eva Darlan.

Student vindt het moeilijk om aan zijn ouders te vertellen dat hij niet verliefd is op zijn verloofde Carole, maar op de jonge onderzoeker Cedric.

Les monos : Le responsable

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Didier Grousset. Met o.a. Christian Rauth, Daniel Rialet, Romain de Vos, Alexandre Verbois en Jean-Louis Decoster.

Student vindt het moeilijk om aan zijn ouders te vertellen dat hij niet verliefd is op zijn verloofde Carole, maar op de jonge onderzoeker Cedric.

Les monos : La meute

België​/​​Frankrijk 1998. Komedie van José Pinheiro. Met o.a. Christian Rauth, Daniel Rialet, Eric Franquelin, Cécile Bois en Gianni Giardinelli.

Manu (Rauth) en JP (Rialet) hebben een organisatie opgericht die vakanties organiseert met probleemtieners. Door hen ongewone activiteiten te laten uitvoeren hopen ze dat ze de jongeren kunnen laten inzien dat hun houding verkeerd is. Als ze hen kunnen bewijzen dat ook zij in iets kunnen slagen willen ze een soort schok bij hen teweegbrengen. Ze weten waarover ze praten, want zelf zorgden ze ook voor heel wat problemen in hun tijd. Tijdens de kerstvakantie trekken ze met een groepje adolescenten naar de Jura voor een tocht met sledehonden. De pilootfilm voor een eigen reeks van Rauth en Rialet, de twee populaire assistenten van Commissaris Navarro. Hiermee willen ze hulde brengen aan de vele vrijwilligers die zich inzetten om jonge mensen in moeilijkheden te helpen, zodat deze een plaats kunnen vinden in de maatschappij. Het is een goede poging, maar de sentimentaliteit haalt uiteindelijk de overhand en de oplossing is een beetje te naïef. Rauth en Rialet bedachten de personages en schreven het scenario. Pascal Caubère stond achter de camera.

Les jours heureux

Frankrijk​/​​België 1998. Romantiek van Luc Béraud. Met o.a. Guy Marchand, Cylia Malki, Eva Darlan, Thomas Jouannet en Chantal Banlier.

Manu (Rauth) en JP (Rialet) hebben een organisatie opgericht die vakanties organiseert met probleemtieners. Door hen ongewone activiteiten te laten uitvoeren hopen ze dat ze de jongeren kunnen laten inzien dat hun houding verkeerd is. Als ze hen kunnen bewijzen dat ook zij in iets kunnen slagen willen ze een soort schok bij hen teweegbrengen. Ze weten waarover ze praten, want zelf zorgden ze ook voor heel wat problemen in hun tijd. Tijdens de kerstvakantie trekken ze met een groepje adolescenten naar de Jura voor een tocht met sledehonden. De pilootfilm voor een eigen reeks van Rauth en Rialet, de twee populaire assistenten van Commissaris Navarro. Hiermee willen ze hulde brengen aan de vele vrijwilligers die zich inzetten om jonge mensen in moeilijkheden te helpen, zodat deze een plaats kunnen vinden in de maatschappij. Het is een goede poging, maar de sentimentaliteit haalt uiteindelijk de overhand en de oplossing is een beetje te naïef. Rauth en Rialet bedachten de personages en schreven het scenario. Pascal Caubère stond achter de camera.

Les duettistes

Frankrijk​/​​België 1998. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Julien Boisselier, Marie Fugain, Eva Darlan, Pierre-Arnaud Juin en Alicia Alonso.

Manu (Rauth) en JP (Rialet) hebben een organisatie opgericht die vakanties organiseert met probleemtieners. Door hen ongewone activiteiten te laten uitvoeren hopen ze dat ze de jongeren kunnen laten inzien dat hun houding verkeerd is. Als ze hen kunnen bewijzen dat ook zij in iets kunnen slagen willen ze een soort schok bij hen teweegbrengen. Ze weten waarover ze praten, want zelf zorgden ze ook voor heel wat problemen in hun tijd. Tijdens de kerstvakantie trekken ze met een groepje adolescenten naar de Jura voor een tocht met sledehonden. De pilootfilm voor een eigen reeks van Rauth en Rialet, de twee populaire assistenten van Commissaris Navarro. Hiermee willen ze hulde brengen aan de vele vrijwilligers die zich inzetten om jonge mensen in moeilijkheden te helpen, zodat deze een plaats kunnen vinden in de maatschappij. Het is een goede poging, maar de sentimentaliteit haalt uiteindelijk de overhand en de oplossing is een beetje te naïef. Rauth en Rialet bedachten de personages en schreven het scenario. Pascal Caubère stond achter de camera.

Le temps d'un éclair

Frankrijk 1998. Romantiek van Marco Pauly. Met o.a. Adrienne Pauly, Boris Terral, Alexia Portal, Laurent Suire en Eva Darlan.

Manu (Rauth) en JP (Rialet) hebben een organisatie opgericht die vakanties organiseert met probleemtieners. Door hen ongewone activiteiten te laten uitvoeren hopen ze dat ze de jongeren kunnen laten inzien dat hun houding verkeerd is. Als ze hen kunnen bewijzen dat ook zij in iets kunnen slagen willen ze een soort schok bij hen teweegbrengen. Ze weten waarover ze praten, want zelf zorgden ze ook voor heel wat problemen in hun tijd. Tijdens de kerstvakantie trekken ze met een groepje adolescenten naar de Jura voor een tocht met sledehonden. De pilootfilm voor een eigen reeks van Rauth en Rialet, de twee populaire assistenten van Commissaris Navarro. Hiermee willen ze hulde brengen aan de vele vrijwilligers die zich inzetten om jonge mensen in moeilijkheden te helpen, zodat deze een plaats kunnen vinden in de maatschappij. Het is een goede poging, maar de sentimentaliteit haalt uiteindelijk de overhand en de oplossing is een beetje te naïef. Rauth en Rialet bedachten de personages en schreven het scenario. Pascal Caubère stond achter de camera.

Violetta, la reine de la moto

Frankrijk 1997. Drama van Guy Jacques. Met o.a. Florence Pernel, Dominique Pinon, Daniel Prévost, Eva Darlan en Julien Guiomar.

Manu (Rauth) en JP (Rialet) hebben een organisatie opgericht die vakanties organiseert met probleemtieners. Door hen ongewone activiteiten te laten uitvoeren hopen ze dat ze de jongeren kunnen laten inzien dat hun houding verkeerd is. Als ze hen kunnen bewijzen dat ook zij in iets kunnen slagen willen ze een soort schok bij hen teweegbrengen. Ze weten waarover ze praten, want zelf zorgden ze ook voor heel wat problemen in hun tijd. Tijdens de kerstvakantie trekken ze met een groepje adolescenten naar de Jura voor een tocht met sledehonden. De pilootfilm voor een eigen reeks van Rauth en Rialet, de twee populaire assistenten van Commissaris Navarro. Hiermee willen ze hulde brengen aan de vele vrijwilligers die zich inzetten om jonge mensen in moeilijkheden te helpen, zodat deze een plaats kunnen vinden in de maatschappij. Het is een goede poging, maar de sentimentaliteit haalt uiteindelijk de overhand en de oplossing is een beetje te naïef. Rauth en Rialet bedachten de personages en schreven het scenario. Pascal Caubère stond achter de camera.

La dame du cirque

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1995. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jan Niklas, Christèle Tual, Julie Debazac, Eva Darlan en Henri Garcin.

Martin Kier (Niklas) en Michaela Destrez (Tual) lijken weinig met elkaar gemeen te hebben, behalve hun passie voor paarden. Toch voelen zij zich tot elkaar aangetrokken. Michaela geeft haar carrière als advocate op en sluit zich bij het circus aan, waarvan Martin directeur is. Lief maar nietszeggend melodrama naar de gelijknamige roman van Guy des Cars, overlopend van de clichés en voorspelbare effecten. Slechts te genieten door onvoorwaardelijke paardenliefhebbers die aan hun trekken komen met enkele rijoefeningetjes, of door liefhebbers van het circus die houden van wat er zich afspeelt achter de tent en tussen de wagens. Overigens gedraaid 'op locatie' in het Zwitserse circus Knie. Scenario van Pierre Pauquet, muziek van Gabriel Yared. Europudding avant la lettre die zelfs de Eurozeurders niet gelukkig zal maken.

L'amour en prime

Venezuela​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Stéphane Freiss, Florence Pernel, Jean Yanne, Eva Darlan en Jean-Claude Bouillon.

Pernel is verpleegster in een hospitaal. Haar droom wordt werkelijkheid wanneer ze een weekend wint in Santa Monica met haar lievelingsheld Freiss. Samen met Freiss, producer Yanne en een fotograaf arriveren ze op het vliegveld juist op het moment dat een anti-maffia rechter op het nippertje aan een aanslag is ontsnapt. De ploeg neemt in Santa Monica de intrek in hetzelfde hotel als de moordenaar. Op aandringen van Yanne moet Freiss de romantische held spelen die Pernel versiert. Doorzichtige romantische komedie met humor, liefde, avontuur en een handvol gangsters. Erg opwindend is het allemaal niet en de humor is maar dun gezaaid. Gérard Bitton en Michel Munz schreven het scenario. Fotografie van Johnny Semeco. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Un, deux, trois soleil

Frankrijk 1993. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Anouk Grinberg, Myriam Boyer, Olivier Martinez, Marcello Mastroianni en Jean-Michel Noirey.

Regisseur en scenarist Bertrand Blier (Merci la vie) filmde in de straten van multiraciaal Marseille een surreële schets van het innerlijk behang van tiener Victorine (Grinberg) met wijlen Mastroianni als sympathieke vader. Grinberg haalde alles uit de kast om schijnbaar leeftijdsloos haar bevindingen met liefde, seks en dood te verbeelden. Bliers experimentele werk werd rijkelijk bekroond met vele Europese filmprijzen waaronder de Grand Prize of the European Academy in Venetië. De Algerijnse raï-goeroe Khaled kreeg een César en, eveneens in Venetië, een Gouden Osella voor zijn originele filmmuziek

Le château des oliviers

Frankrijk 1993. Drama van Nicolas Gessner. Met o.a. Brigitte Fossey, Eva Darlan, Jacques Perrin, Louis Velle en Georges Coraface.

Tweedelige Franse tv-film op basis van gelijknamige achtdelige serie uit 1993 met centraal Estelle Laborie (Fossey), een Parisienne, die vastbesloten is in verval geraakt kasteel en landerijen van haar familie van wijnbouwers en olijftelers nieuw leven in te blazen. Met haar twee jonge volwassen zonen en dochter, haar ex (Velle), de burgemeesteresse van Ch[KA4]ateauneuf-du-Pape (Darlan) en een machtig zakenman (Parrin) die in de buurt huizencomplex wil bouwen en hiermee het domein bedreigt, krijgt Estelle aardig wat melodramatische toestanden te verwerken. Scenarist Frédérique Hébrard, zelf afkomstig uit die streek, beheerst met sterk verhaal het recept van dit soort roman-feuilleton. Mooi kader en acteurs die men niets kan verwijten. Minder diepgaand dan de serie, oppervlakkiger in karakteropbouw maar wel sneller.

Deux justiciers dans la ville

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Portugal 1993. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Thierry Lhermitte, Jean-François Stévenin, Jean-Claude Dauphin, Eva Darlan en Vania Vilers.

Lhermitte en Stévenin vormen een alles behalve orthodox politieduo; hun verhoor-praktijken worden alom gevreesd. Ze worden naar een dorpje gezonden om een moordzaak op te lossen. Hun reputatie reist vooruit en de bewoners zijn bang. Ze kunnen iedereen intimideren behalve Dauphin, de locoburgemeester en vriend van het slachtoffer, die de storm moeiteloos doorstaat. Er volgt echter een tweede moord. Politiefilm vol humor, schitterend gespeeld door de hoofdrollen, die zich kunnen uitleven omdat ze verschillende persoonlijkheden kunnen spelen. Gérard Carré en Alain Minier baseerden hun scenario vrijelijk op de roman Les Justiciers van Alexis Lecaye. Pretentieloos amusement, in beeld gebracht door Jacques Loiseleux en Claude Robin.

Dis maman, tu m'aime?

Frankrijk 1992. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Eva Darlan, Bruno Pradal, Vanessa Guedj, Georges Staquet en Jean de Coninck.

Guedj is een uiterst gevoelige vijftien-jarige adolescente, die samen met haar gescheiden moeder en haar zes-jarig broertje in Quiberon aan de kust leeft. Haar verlangen om lief te hebben en geliefd te worden, projecteert ze op haar moeder. Haar jonge leven wordt dan ook overhoop gehaald wanneer een nieuwe man verschijnt in het leven van mama. Een variatie op het dubbele thema van de puberteit en het mislukte huwelijk, gezien door de ogen van een jong meisje. Het is allemaal braafjes verteld en mooi in beeld gebracht, maar veel nieuws wordt er niet gebracht. De zakdoek wel bij de hand houden. Sarah Romano, Daniel Boublil en François Effem schreven het scenario dat vakkundig in mooie plaatjes werd omgezet door Henri Decomps. Daniel Gutenberg bewerkte muziek van Ravel, Schubert en Debussy.

Sushi, Sushi

Frankrijk 1991. Komedie van Laurent Perrin. Met o.a. André Dussollier, Jean-François Stévenin, Sandrine Dumas, Eva Darlan en Kentaro Matsuo.

Het scenario is pittig genoeg, want het gaat om een culinair avontuur. Een voormalige leraar beeldhouwen begint in Parijs een cateringbedrijf dat Japanse gerechten thuis bezorgt. Na aanvankelijk succes volgt al (te) spoedig een faillissement. Het geheel wordt gepresenteerd aan de hand van afgezaagde absurde situaties en buitensporige ellipsen. De personages zijn kleurrijk (Darlan als excentrieke burgerdame!) maar oppervlakkig, in de stijl van de film. Overigens was de doelstelling prima: een aanval op de wereld van het geld en de bijbehorende hersenschimmen. Vermakelijk maar ook steeds bijna belachelijk, door scènes zoals die van een legertje loopjongens dat verkleed als samourais op scooters over de Champs-Elysées raast. Jammer! Scenario van Laurent Perrin en Michka Assayas. Camerawerk van Dominique Le Rigoleur.

Do Not Disturb

Verenigd Koninkrijk 1991. Thriller van Nicholas Renton. Met o.a. Frances Barber, Peter Capaldi, Eva Darlan, Stefan Schwartz en Patrick Godfrey.

Een jong echtpaar verzorgt een rondleiding langs de geboorteplaats en een aantal verblijfplaatsen van een schrijfster van griezelverhalen, die na haar dood het middelpunt van een cultus geworden is, en roept mysterieuze krachten op. De ideeën zijn goed, maar de regisseur slaagt er niet in de scenes van de juiste sfeer te voorzien.

Le vent de la Toussaint

Frankrijk 1990. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Etienne Chicot, Michel Albertini, Lydia Andréi, Patrick Bouchitey en Eva Darlan.

November 1954, Algerije. Dokter Chicot, die in Vietnam gewerkt had, vestigt zich in de streek van Kabylie. Daar onmoet hij de Algerijn Albertini die hij nog uit Indo-China kent. Beide mannen respecteren elkaar. Diens dochter Andrei wordt op hem verliefd. De gevoelens zijn wederkerig. Als hij tegen de vader zegt dat hij met haar wil trouwen, schiet dat in het verkeerde keelgat. Op dat moment steekt de FLN de kop op en Albertini is hun locale man. Hij raadt Chicot aan het land te verlaten maar die gaat niet. Als het dorp wordt overvallen, staat Albertini voor een dilemma. De bekende, al zo vaak eerder getoonde feiten, inclusief de ertussen gemonteerde journaal-opnamen. Knap gefilmd en vlot in elkaargezet, maar deze film draagt werkelijk niets bij over dit thema, wat niet al bekend is, terwijl bepaalde hete hangijzers, zoals bijna altijd in Franse films, worden vermeden. Een te sterk geromantiseerde tijdsreconstructie. Na enkele voortreffelijke films (RUE BARBARE, 1983), heeft deze regisseur keer op keer weten te teleurstellen met matige scenario's. Voordeze film schreef hij dAt samen met Louis Gardel. De fotografie was in handen van Roland Bernard.

Largo Desolato

Frankrijk 1990. Drama van Agnieszka Holland. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Blanc, Eva Darlan en Jean-Claude Dauphin.

De tragische geschiedenis van een dissidente schrijver die blootstaat aan de vervolgingen van het totalitaire regime in zijn land. In werkelijkheid is dit de verhulde autobiografie van de schrijver Vaclav Havel in de vorm van een toneelstuk, dat hier verfilmd is door een cineaste met een hoogontwikkeld gevoel voor ruimte, belichting en ritme. Bovendien weet zij uitstekend een dreigende, sombere en trieste sfeer op te wekken. Een zeldzaam voorbeeld van een geslaagde tv-verfilming van een toneelstuk.

Il prato delle volpi

Italië 1990. Oorlogsfilm van Piero Schivazappa. Met o.a. Carlo Delle Piane, Michele Buttarelli, Jean-Claude Bouillon, George Hilton en Ilona Grübel.

Goed gemaakte TV-film over een jongen in noord Italië tijdens WO II. De elf-jarige Valentino ziet in Parma zijn vader vertrekken naar het front in Afrika. Zijn Oostenrijkse moeder wordt verliefd op een violist en zij laat de jongen over aan de zorgen van een tante, die omkomt bij een bombardement. Hij komt onder de hoede van een priester, en hij ontmoet zijn vader weer, die boven Italië is gedropt om zich bij de partizanen te voegen. Moeder wordt door de verzetstrijders gevangen en wegens hulp aan de vijand kaalgeschoren.

Palace

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Blanc, Jean Carmet, Darry Cowl en Eva Darlan.

Dit gedrocht bestaat uit een aantal scenes waartussen de titel het enige verband vormt, aangezien ze zich in een etablissement met een aantal zeer gevarieerde en vooral seksueel provocerende attracties afspelen. De totale afwezigheid van een scenario kan niet goedgemaakt worden door de acteurs, die te goed zijn voor deze logge en vulgaire komedie. De auteur komt uit de wereld van het toneel of, om precies te zijn, het kleinkunsttheater, maar niets van wat hij op het witte doek of de TV geproduceerd heeft voegt ook maar iets aan zijn toneelwerk, dat hem terecht beroemd gemaakt heeft, toe. Daar komt dan nog eens de verschrikkelijk vlakke regie bij, waardoor de film meer weg heeft van een soort revue, waarin iedereen drie korte optredens doet om vervolgens weer te verdwijnen. Meer verbijsterend dan

Les Saisons du plaisir

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Vanel, Denise Grey, Jacqueline Maillan, Bernadette Lafont en Jean-Luc Bideau.

Een honderdjarige president-directeur (Vanel) laat in zijn kasteel zijn belangrijkste plaatsvervangers bijeenkomen voor de jaarlijkse seminar. Dit thema dient als voorwendsel, zoals vaak bij de onverbeterlijke Mocky, om een mooie verzameling verwrongen, seksueel geobsedeerde, perverse, streberige, hebzuchtige en belachelijke figuren neer te zetten. Mocky gaat er nooit keihard tegenaan en dat valt te betreuren want zijn marionetten worden soms zo onuitstaanbaar dat alleen de intense uitgelaten vrolijkheid van de marionettenspeler hen redt terwijl de toeschouwer bevrijdend kan lachen!

La petite amie

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jean Poiret, Jacques Villeret, Agnès Blanchot, Eva Darlan en Jacques Sereys.

Een klucht die speelt rond de jaarwisseling en de sfeer van die dagen uitademt. In een chalet in de bergen doen zich allerlei persoonsverwisselingen en situaties voor, die de gasten en hun bezoekers zeer in verlegenheid brengen. Voor Luc Béraud werd de film een grote teleurstelling vergeleken met zijn vorige. Hij wist de afgezaagde situaties van het genre geen nieuw leven in te blazen en evenmin een bevredigend tempo te vinden, zodat het scenario al gauw vastloopt in banaliteiten. Na de uitmuntende reeks scènes aan het begin met Poiret en Villeret in een restaurant, kan de bezoeker de zaal verlaten. Scenario van Bernard Stora en Luc Béraud. Camerawerk van Dominique Chapuis.

Soigne ta droite

Frankrijk​/​​Zwitserland 1987. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Jean-Luc Godard, Jacques Villeret, François Périer, Jane Birkin en Michel Galabru.

Een regisseur die vroeger in de mode was, is nu gedwongen opdrachtfilms te maken om zijn brood te verdienen. Hij neemt het vliegtuig om een project (of een film?) af te leveren bij een vage opdrachtgever. Het script is een voorwendsel om stil te staan bij de pogingen, mislukkingen en het concept van de film in kwestie. Het geheel eindigt in een soort absurde klucht met Godard in de rol van de betreffende cineast. Een quasi- surrealistische collage met humor à la Tati, naar wie Godard opzettelijk verwijst. Het is een film van ongelijkmatige kwaliteit, soms voor de hand liggend maar nergens oninteressant. Godard blijft experimenteren en zoeken naar mogelijkheden voor visuele weergave.

La lettre perdue

Frankrijk 1987. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Michel Galabru, Raphaëlle Spencer, Eva Darlan, Jean-François Stévenin en Patachou.

Een schilderijenrestaurateur, een weinig inschikkelijke en solitaire figuur, krijgt per abuis een brief bezorgd van een jong kind. Er ontstaat een levendige correspondentie tussen de bejaarde man en het meisje. Als hij met zijn kleinzoon van plan is kennis te gaan maken met haar, komt hij voor een dilemma te staan want zij heeft net over haar ongeneeslijke ziekte geschreven. De gevoeligheid van de cineast van INTERDIT AUX MOINS DE TREIZE ANS, zit ook in deze film weer hecht verankerd in de alledaagse werkelijkheid. Een fijnzinnige en scherpzinnige schets van eenzaamheid. Galabru, die onder goede begeleiding stond, laat zich van een even ontroerende als verwarrende kant zien. Scenario van de regisseur en Isabelle Mergault.

Hello Baby

Frankrijk 1987. Drama van David Moosmann. Met o.a. Jean-Jacques Moreau, Anais Jeanneret, Catherine Leprince, Eva Darlan en Nadine Coll.

Moosmann debuteerde in 1971 met BIRIBI en leek een veelbelovend regisseur, die pittig werk afleverde. Maar dit werkje over een draagmoeder en een advokaat die zo graag een kind wil, toont slechts zeer voorspelbare emoties en stelt uiterst diep te teleur. De film verheft zich niet eens boven het aller laagste zakdoekendrama.

Parking

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Demy. Met o.a. Francis Huster, Laurent Malet, Keiko Ito, Gérard Klein en Marie-France Pisier.

Een vrije bewerking van Orpheus waarin Orpheus een popster is. Eurydice pleegt zelfmoord met een overdosis heroïne. Het had een meesterwerk kunnen worden, ware het niet dat Michel Legrand ongeïnspireerd was bij het schrijven van de muziek en dat Francis Huster van zingen totaal geen kaas heeft gegeten. Blijven nog de mooie plaatjes, zoals die van de hel.

Un homme comblé

Frankrijk 1984. Komedie van Paula Delsol. Met o.a. Eva Darlan, Arielle Sémenoff, Robin Renucci, Julien Dubois en Jean Reno.

Een stel is gelukkig samen, maar de vrouw, Laura, is onvruchtbaar. Haar man Pierre wil koste wat kost kinderen krijgen. Laura stelt hem daarom voor aan Nelly. De hele film draait om deze modieuze driehoeksverhouding. Waarom hebben die mensen er nooit aan gedacht een kind te adopteren? Deze satire op 'de man' is traag en nogal zwak geregisseerd, hoewel het verhaal voldoende psychologische diepgang heeft.

Traversées

Tunesië​/​​België 1982. Drama van Mahmoud Ben Mahmoud. Met o.a. Fadhel Jaziri, Eva Darlan, Vincent Grass, Christian Maillet en Jean-Pierre Dauzun.

Op oudejaarsavond in 1980 krijgen een Arabische intellectueel en een Oosteuropese vluchteling van de grenspolitie in Dover geen verblijfsvergunning voor Engeland. Ze blijven doelloos heen en weer varen tussen Dover en Oostende, waar hen de toegang tot België ook wordt ontzegd. Deze interessante co-produktie weet niet steeds een juist evenwicht te vinden tussen een sociaal-politieke observatie - de strijd van Solidariteit in Polen speelt via de berichtgeving en krantenkoppen mee - en de oosterse existentie-filosofie. Hierdoor wordt de film naar het einde toe nogal onbestemd, maar is vanwege het onderwerp en de ingetogen, stijlvaste regie vaak boeiend. Ook bekend als CROSSING OVER.

Banzaï

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Coluche, Didier Kaminka, François Perrot, Jean-Marie Proslier en Marthe Villalonga.

De vierde dijenkletser van het duo Coluche/Zidi; een melige film, waarmee het soms toch vreselijk lachen geblazen is. Coluche is een wat onnozele bediende bij een verzekeringsmaatschappij met een grote hekel aan reizen, terwijl zijn vriendin stewardess is. Zijn superieur stuurt hem - om hem te pesten - naar allerlei exotische oorden in de wereld, waar hij de meest idiote avonturen beleeft en waar hij er altijd in slaagt de boel enorm op stelten te zetten. Gemaakt pikant, maar verplichte kost voor Coluche- fanaten. Acteur Kaminka schreef met regisseur Zidi het scenario. Het camerawerk is van Jean-Jaques Tarbes.

Une affaire d'hommes

Frankrijk 1981. Misdaad van Nicolas Ribowski en Nicolas Ribovsky. Met o.a. Claude Brasseur, Jean-Louis Trintignant, Jean Carmet, Jean-Paul Roussillon en Patrice Kerbrat.

Parijzenaars van middelbare leeftijd vinden in zondagse amateur-wielrennerij vriendschap zonder sociale verschillen. Als de vrouw van een aannemer tijdens hun wekelijkse rit wordt vermoord, blijkt dat de aannemer een 'tweede leven' voor zijn makkers verzwegen heeft. De gevoelens van de politiecommissaris worden verdeeld tussen loyaliteit en zijn twijfel aan het ijzeren alibi van zijn sportvriend. Het ingenieuze en oorspronkelijke thrillerscenario kreeg van debutant Ribowski een wat vlakke regie, maar geeft de acteurs boeiende rollen. Scenario van Georges Conchon. Camerawerk van Jean-Paul Schwartz.

Rien ne va plus

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Jacques Villeret, Roland Blanche, Evelyne Bouix, Patrick Chesnais en Eva Darlan.

Een 12-episodenfilm, met Villeret in de hoofdrol, over de modieuze uitwassen van de samenleving: van ecologie, psycho-analyse, ziekenhuisbureaucratie tot en met alternatief politieoptreden. De schrijver van absurde toneelkomedies maakt zijn regiedebuut met een serie op film gezette moppen, waaraan de clou òf ontbreekt òf onmiddellijk voorspelbaar is. Leuk is het in ieder geval niet. De dikke komiek Villeret heeft talent, maar zijn veelzijdigheid wordt te hoog aangeslagen, zodat de verschillende creaties niet meer worden dan verkleedpartijen.

Ils sont grands ces petits

Frankrijk 1979. Avonturenfilm van Joël Santoni. Met o.a. Catherine Deneuve, Claude Brasseur, Claude Piéplu, Jean-François Balmer en Eva Darlan.

De dochter van een verdwenen geleerde is uit haar huis gezet door grondspeculanten en zoekt onderdak bij een jeugdvriend, een uitvinder, wiens miniatuur-robots ze gebruiken om een ondernemer onschadelijk te maken. De dynamische combinatie Deneuve-Brasseur plus een zeer vermakelijke robot die niet onderdoet voor collega's uit STAR WARS kunnen het op één idee steunend scenario niet tot burleske hoogten tillen, zodat de film een optelsom van vermakelijke scènes blijft zonder ondersteunende verhaaltrant.

Une histoire simple

Frankrijk 1978. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Bruno Cremer, Claude Brasseur, Arlette Bonnard en Roger Pigaut.

Meedeinend op de tweede feministische golf van de jaren zeventig maakte schrijver-regisseur Sautet met zijn favoriete actrice Romy Schneider deze 'vrouwenfilm' over een einddertiger die na haar scheiding en een affaire op geheel eigen wijze richting aan haar leven geeft. Schneider, die met Sautet eerder ondermeer César et Rosalie, Mado en Les choses de la vie maakte, heeft een prachtrol, onderscheiden met een César. Ze wordt omgeven door andere prima acteurs, zoals Eva Darlan als Anna. De film werd genomineerd voor een Oscar voor beste niet-Engelstalige film.

Pour Clémence

Frankrijk 1977. Drama van Charles Belmont. Met o.a. Jean Crubelier, Eva Darlan, Jean Deschamps, Lucia Bensasson en Claude Debord.

Een goed bedoeld sociologisch drama met Crubelier als een 40-jarige ingenieur die, liever dan een baan in de provincie te aanvaarden, werkloos wordt. Hij ondervindt echter al gauw dat teveel vrije tijd ook niet alles is, begint zijn huisgenoten op hun zenuwen te werken en raakt stilaan depressief...Niet bepaald revolutionair qua thema, maar subtiel en overtuigend uitgewerkt. Het onwaarschijnlijke slot doet niets ter zake en ondergraaft het realisme van de rest van de film.

Monsieur Papa

Frankrijk 1977. Komedie van Philippe Monnier. Met o.a. Claude Brasseur, Julien Reboul, Nathalie Baye, Eva Darlan en Catherine Lachens.

Voorspelbare, sentimentele komedie met Brasseur als een gescheiden man die zich samen met zijn tienjarig zoontje door het huishouden moet zien te slaan. Het ventje krijgt problemen op school en papa wordt uiteraard verliefd op de mooie lerares die komt kijken wat er scheelt. Het is allemaal niet onaardig gedaan, en iedereen is verschrikkelijk sympathiek, maar de hele film blijft voorspelbaar en melig. Scenario Jean-Pierre Poiré naar het boek van Patrick Cavin. Het camerawerk is van Edmond Sechan.

Le jouet

Frankrijk 1976. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Michel Bouquet, Fabrice Gréco, Suzy Dyson en Michel Aumont.

In zijn regiedebuut serveert Veber de ingrediënten die zijn daaropvolgende komedies tot kassuccessen zullen maken en Pierre Richard de sterstatus bezorgen. Laatstgenoemde bouwt zijn typische rol van aimabele schlemiel uit Le grand blond avec une chaussure noire gewiekst uit. Journalist François Perrin (een naam die Veber vaker voor een personage gebruikt) neemt noodgedwongen een ongemakkelijk baantje op zich: levend speelgoed voor het even verwende als ongelukkige zoontje van de miljardair in wiens zakenimperium Perrin een figurant is. Kleurrijke jaren zeventig-goedgevoelfilm voor het ganse gezin.

Les deux frères

Frankrijk. Philippe Laik. Met o.a. Jean-Michel Dupuis, Eva Darlan en Julie Jezequel.

In zijn regiedebuut serveert Veber de ingrediënten die zijn daaropvolgende komedies tot kassuccessen zullen maken en Pierre Richard de sterstatus bezorgen. Laatstgenoemde bouwt zijn typische rol van aimabele schlemiel uit Le grand blond avec une chaussure noire gewiekst uit. Journalist François Perrin (een naam die Veber vaker voor een personage gebruikt) neemt noodgedwongen een ongemakkelijk baantje op zich: levend speelgoed voor het even verwende als ongelukkige zoontje van de miljardair in wiens zakenimperium Perrin een figurant is. Kleurrijke jaren zeventig-goedgevoelfilm voor het ganse gezin.