Jean-Marc Bory: cast.
Er zijn 31 films gevonden.

Marie de Nazareth

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Myriam Muller, Didier Bienaimé, Francis Lalanne, Marc de Jonge en Myriam Mezieres.

De veertigste film van regisseur Delannoy. Op zichzelf een tour de force, want de meester-veelfilmer was 87 tijdens het draaien. Hij schreef samen met Jacques Douyou het scenario. Nog een krachttoer dus. Hoewel de regisseur de ervaring heeft met bijbelse en religieuze onderwerpen (LA PASSION DE BERNADETTE uit 1986 over het wondervrouwtje van Lourdes), verbruikte hij 60 km celluloïd, deden er 110 acteurs en actrices mee, waren er 8.500 figuranten, 107 technici en dertien productiemaatschappijen; wederom een krachttoer. Muller speelt de rol van Maria en Bienaimé - nomen est omen - is Jezus. Dit fresco dat Maria dus in de schijnwerpers plaatst, is een oubollige bijbelse vertelling, geschikt voor het 16 mm circuit van de katholieke jeugdhonks in Vlaanderen, waar men nog net met de hulp van jezuïetenpaters de Frans-roomse kijk kan volgen. Het voornaamste pluspunt aan deze steriele vertoning is het gedegen camerawerk van Claude Agostini en de prachtige landschappen van Marokko, waar wijlen koning Hassan II maar al te graag gastheer speelde, want in Israël kan niet gedraaid worden omdat het daar te onrustig is. Wie daarop let, is een kniesoor.

Le combat des reines

1994 | Komedie

Frankrijk​/​​Canada​/​​België​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1994. Komedie van Pierre-Antoine Hiroz. Met o.a. Pascale Rocard, Jean-Marc Bory, Daniel Prévost, Patrick Fierry en Christian Charmetant.

Rocard keert, na jaren afwezigheid, terug naar haar geboortestreek Valais in Zwitserland, vastbesloten te realiseren waarin haar vader nooit gelukt is: aartsrivaal Bory verslaan in de `strijd der koninginnen`, een plaatselijke traditie waarbij veekwekers hun beste koeien (van het ras Hérens) tegen elkaar laten vechten. Ze wil niets aan het toeval overlaten en ze koopt een koe die tot dan toe nog nooit verslagen is. Maar enkele dagen later is de koe dood en Rocard is ervan overtuigd dat dit geen toeval is. Sympathieke film met grimmige kantjes over een rivaliteit die geen grenzen kent. Op het randje van de 'Heimatfilm': een eenvoudig verhaal met een lach en een traan, een vleugje weemoed en romantiek, geschreven door Catherine Hertault en Hiroz. In beeld gebracht door Jacky Mahrer. Formaat 16/9.

La confession du pasteur Burg

1992 | Drama

Spanje​/​​Zwitserland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1992. Drama van Jean-Jacques Lagrange. Met o.a. Vanessa Larre, Jean-Marc Bory, Pierre Forget, Jean-Claude Drouot en Anne-Lise Fritsch.

Een jonge, onervaren pastoor (Van den Driessche) start vol idealen en goede bedoelingen in een nieuwe parochie. Van meet af aan stuit hij echter op tegenwerking en kleinsteedse mentaliteit. Zijn parochianen hebben meer belangstelling voor de dreigende werkloosheid dan voor zijn goddelijke boodschap. Om zich te wreken besluit hij de jonge Larre te verleiden. Corruptie en hypocrisie vormen het hoofdthema van deze slechts gedeeltelijk geslaagde filmische bewerking van de roman van Jacques Chessex, die door Lagrange en Jean-Louis Roncoroni werd omgewerkt tot een scenario. De pastoor vertelt het verhaal in een soort biecht aan timmerman Bory, een lange flashback. Goed spel. Cameraman Jacky Mahrer haalt alles uit de adembenemend mooie Zwitserse landschappen.

Monstre aimé

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Frédéric Compain. Met o.a. Charles Berling en Jean-Marc Bory.

De verfiling van een onbekende roman van Javier Tomeo. Twee personages op een kantoor. De personeelschef van een bank, die profiteert van zijn bevoorrechte positie, verplicht een jonge sollicitant (naar de functie van bewaker!) ertoe, over de ruzies met zijn jaloerse moeder, waar hij een nauwe band mee heeft, te vertellen. Dat loopt mis. De film- en tv-regisseur filmt op bedreven wijze vanuit verschillende hoeken, en houdt er een levendige weinig rechttoe-rechtaan filmstijl op na, en dat in een film die werd opgenomen in slechts één ruimte, zodat de kans op gefilmd toneel extra groot is. Een sfeer die een onbehaaglijk gevoel schept en weinig sympathieke personages.

Le coup monté

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Jean Cosmos. Met o.a. Pierre Trabaud, Jean-Marc Bory, Gabriel Cattand en Isabelle de Funès.

Het slappe verhaal van een journalist en tevens schrijver die voor de zoveelste keer zijn uitgever ervan tracht te overtuigen, dat hij een schitterend onderwerp heeft gevonden en dat hij hem in feite een bestseller op een presenteerblaadje aanbiedt. Uiteraard stribbelt de uitgever tegen, want genoemde schrijver beperkt zich over het algemeen tot het opstrijken van het voorschot om vervolgens van het project af te zien. Weinig nieuws onder de zon dus, en ook is het tevergeefs zoeken naar iets van vindingrijkheid. Ook deze tv-regisseur en tevens scenarioschrijver wist er niets van te maken.

Condorcet: Un homme des Lumières

1990 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1990. Biografie van Michel Soutter. Met o.a. Pierre Arditi, Pascale Rocard, Nadine Alari, Jacques Dufilho en Daniel Gélin.

Een trouwe bewerking van het boek van Elizabeth en Robert Badinter. De kindertijd, de jeugd en het debuut van de beroemde Franse filosoof en wiskundige (1743-1794). Deze eerste film loopt tot het jaar 1786, toen hij beroemd werd. Het was Alembert, die hem naar Parijs riep en introduceerde in de liberale gemeenschap van die tijd. Opmerkelijke tijdsreconstructie en talrijke boeiende personages. Er is grote zorg besteed aan de geloofwaardigheid, en de Zwitserse cineast brengt weet een groot deel van zijn talent voor zelfwaarneming op de tv over. Een enkel voorbehoud: Dufilho als Voltaire kan echt niet, alleen al vanwege zijn bouw!

Condorcet: Mort d'un républicain

1990 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1990. Biografie van Michel Soutter. Met o.a. Pierre Arditi, Pascale Rocard, Nadine Alari, Jean-Marc Bory en Jacques Denis.

De laatste jaren van de filosoof Condorcet (1743-1794), ten tijde van de Revolutie. Ook zijn politieke rol als te gematigd republikein, ongetwijfeld om te ontsnappen aan de Terreur (en het 'voormalig markies'), tot aan zijn zelfmoord, komen aan bod. Een zorgvuldige en aandachtige regie van de Zwitserse cineast, die een hele boeiende Condorcet beschrijft, zeer genuanceerd gebracht door Arditi, op basis van het boek van Elizabeth en Pierre Badinter, met overigens eerstgenoemde als co-scenariste.

Aschenputtel

1989 | Familiefilm, Fantasy

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Spanje​/​​Tsjechië 1989. Familiefilm van Karin Brandauer. Met o.a. Petra Vigna, Claudia Knichel, Roswitha Schreiner, Krista Stadler en Stephan Meyer-Kohlhoff.

Ondanks de chique productie en behoorlijke speciale effecten, een matige verfilming van het bekende sprookje Assepoester van de gebroeders Grimm. Een prins houdt drie dagen bal om een gemalin uit te zoeken; de lelijke zusters van Assepoester doen er alles aan om hun jongste zusje ervan te weerhouden naar het bal gaan, maar een goede fee schiet haar te hulp. Het scenario is van Michael Schulz en het camerawerk is van Helmut Pirnat. De film werd grotendeels vlak voor het instorten van het communistische regime in het voormalige Tsjecho-Slowakije opgenomen omdat de arbeidskrachten en de locaties goedkoop waren. Hij draaide in Duitsland zelfs even in de bioscoop.

Une vie comme je veux

1988 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1988. Drama van Jean-Jacques Goron. Met o.a. Miou-Miou, Pierre Arditi, Vincent Lindon, Jean-Marc Thibault en Hito Jaulmes.

Laurence (Miou-Miou), 38 jaar, leidt een burgerbestaantje met haar twee kinderen en haar echtgenoot die afgevaardigde is, en voor wie de politiek alles is. Zij voelt zich in de steek gelaten en ontevreden met haar baantje van `ghost-writer` op een uitegeverij tot op het moment dat zij Arthur (Lindon) ontmoet, een verleidelijke jongeman die tien jaar jonger is dan zij. Uiteraard het eeuwige verhaaltje van de klassieke liefdesrelatie en de driehoeksverhouding. Deze televisieregisseur brengt in een dergelijk thema niets nieuws aan en stelt zich tevreden met het zich ondergeschikt maken aan de acteurs die - gelukkig maar - overtuigend en geloofwaardig zijn in een vrij gewoon scenario.

Bernadette

1988 | Biografie, Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Luxemburg 1988. Biografie van Jean Delannoy. Met o.a. Sydney Penny, Jean-Marc Bory, Michèle Simonnet, Roland Lesaffre en Bernard Dhéran.

Decennialang draaide in het bioscoopje van bedevaartsoord Lourdes non-stop de klassieker The Song of Bernadette van Henry King uit 1943, tot zich eindelijk deze vervanger aandiende. De nieuwe verfilming van het levensverhaal van de jonge Maria Bernarda Soubirous, die rond 1858 in een grot achttien Mariaverschijningen zou hebben meegemaakt, is minder aangedikt en melodramatisch dan de vorige, maar daarmee ook een stukje saaier. Werd tegelijk opgenomen in zowel Frans als Engels, om een zo breed mogelijk (religieus) publiek te bedienen.

Le Meilleur de la vie

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Renaud Victor. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jacques Bonnaffé, Jean-Marc Bory, Jenny Clève en Julie Jézéquel.

Véronique en Adrien houden van elkaar. Véronique raakt zwanger en ze trouwen, maar na de geboorte van hun kind ontstaan er grote problemen. Een vriendin raadt Adrien aan om er alleen tussenuit te gaan in Bretagne. Hij komt daar tot de conclusie dat hij van Véronique houdt. Hij zal echter de dood vinden bij een auto-ongeluk. Dit overbodige en banale eind komt de film niet ten goede: lijkt goedkoop en geeft een melodramatisch tintje aan de film. Minder geslaagd dan CE GAMIN-LA vanwege een willekeurige accumulatie van hoogtepunten, en de overrompelende muziek.

Derborence

1985 | Drama

Zwitserland 1985. Drama van Francis Reusser. Met o.a. Isabel Otero, Jacques Penot, Jean-Marc Bory, Bruno Cremer en Isabelle Otéro.

Trouwe adaptatie van het meesterwerk van Charles Ferdinand Ramuz (1934). De gelijkenis is echter te ver gedreven en leidt tot een starre verfilming van Reusser die veel minder revolutionair is dan in 1968. Afgezien van het verhaal wordt in het boek met veel lyrisme ingegaan op de metafysica die de man en bergen aan elkaar bindt, maar dat is helaas niet terug te vinden in de film. Weinig subtiliteit over het door de bergen geregeerde noodlot van de inwoners van het dal. De beelden zijn té nauwkeurig gemaakt om de kijker te kunnen vermaken.

L' Amour des femmes

1981 | Drama, Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1981. Drama van Michel Soutter. Met o.a. Heinz Bennent, Jean-Marc Bory, Sévérine Bujard, Aurore Clément en Pierre Clémenti.

Drie jeugdvrienden in Genève hebben problemen met de liefde omdat ze afhankelijkheid van de vrouw niet onder ogen willen zien. Tijdens gezamenlijke zwerftocht ontmoeten ze leraar van vroeger die op zijn manier óók aan de liefde lijdt. In mineur gehouden psychologische sfeertekening wordt medebepaald door isolement en status quo in Zwitserland. Zoals altijd bij Soutter een film voor aandachtige kijkers, met mooie genuanceerde rol van Bennent als de leraar.

Jamais plus toujours

1976 |

Frankrijk 1976. Yannick Bellon. Met o.a. Bulle Ogier, Loleh Bellon, Jean-Marc Bory, Marianne Epin en Bernard Giraudeau.

Claire (Ogier) keert terug naar Parijs, na een lange periode van vrijwillige verbanning na de dood van Agathe (Bellon), met wie zij zeer goed bevriend was. Op dwangmatige wijze loopt zij de veilinghallen af op zoek naar alles wat zij kan terugkopen, van wat ooit aan Agathe toebehoorde en bij opbod is verkocht. Daar ontmoet zij Matthieu (Bory) die ook in de ban van de overledene verkeert. Ze beginnen een relatie en Claire kan weer genieten van het echte leven. Zorgvuldige beschrijving van een zwerftocht, boordevol diepgaande en subtiele emoties die de kijker meeneemt naar de grenzen van de wanhoop. Een trage en tot in de puntjes uitgewerkte film, die werkelijk weet te fascineren, net als het andere werk van deze regisseuse.

Les Fougères bleues

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Françoise Sagan. Met o.a. Françoise Fabian, Gilles Ségal, Jean-Marc Bory en Caroline Cellier.

Een onvoorstelbaar vervelende film waarin de drie hoofdpersonages in een châlet in de Franse Alpen oeverloos zeuren over hun relatieproblemen terwijl het buiten regent. Alleen voor mensen met stalen zenuwen.

La race des seigneurs

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Alain Delon, Sydne Rome, Jeanne Moreau, Claude Rich en Jean-Marc Bory.

Een politicus kan minister worden in de nieuwe regering. Hij heeft er alles voor over om dat te bereiken. Hij vervreemdt van zijn gezin, verzaakt het programma van zijn partij en drijft zijn minnares tot zelfmoord. In de film wordt zo angstvallig mogelijk geprobeerd de held niet met een bestaande partij te associëren zodat er een karakterloze schildering van het milieu ontstaat. De satirische elementen van Félicien Marceau's roman Creezy zijn vervangen door melodrama, vooral in de romance met het fotomodel. Niettemin goed spel. De regisseur en Pascal Jardin bewerkten de roman tot scenario. Walter Wottitz keek door de camera.

Au rendez-vous de la mort joyeuse

1973 | Mysterie, Fantasy

Frankrijk 1973. Mysterie van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Françoise Fabian, Jean-Marc Bory, Yasmine Dahm, Jean-Pierre Darras en Claude Dauphin.

Een gezin krijgt het gevoel dat hun zojuist betrokken villa een spookhuis moet zijn. Dit is voor een bevriende tv-regisseur aanleiding om een reportage te komen maken waarbij zich ook onverklaarbare incidenten voordoen, tot ironisch genoegen van de fantasierijke dochter in de puberteit die medeplichtig is aan de dingen die in huis gebeuren. De zoon van de beroemde vader Luis Buñuel combineert in zijn debuutfilm mysterieuze en fantastische elementen met alledaagse ironie en weet daarmee per scène te boeien, al is de optelsom weinig bevredigend en nauwelijks overtuigend.

Una Prostituta al servizio del pubblico ed in regola con le leggi dello stato

1971 | Drama, Erotiek

Frankrijk​/​​Italië 1971. Drama van Italo Zingarelli. Met o.a. Giovanna Ralli, Giancarlo Giannini, Jean-Marc Bory, Paolo Bonacelli en Giorgio Dolfin.

Romeinse prostitu[KA1]ee heeft de zorg voor op het platteland opgroeiende kinderen, steunt financieel een ex-echtgenoot en heeft een beschermer die op verdenking van moord wordt gearresteerd. Ze ontmoet een respectabele man die met haar wil trouwen en om haar kinderen geeft, maar ze krijgt van de politie te horen dat hij een beruchte souteneur is en keert terug naar het trottoir. De film vermijdt - ook dankzij het energieke acteren van Ralli - de valse melodramatiek van de trottoirfilms uit de jaren vijftig, maar plaatst te makkelijke karikaturen tegenover de (cliché van) hoer met een gouden hart.

Comptes à rebours

1970 | Misdaad, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1970. Misdaad van Roger Pigaut. Met o.a. Serge Reggiani, Jeanne Moreau, Simone Signoret, Charles Vanel en Michel Bouquet.

Een gangster heeft door verraad tien jaar in de gevangenis gezeten en wil zich wreken op de medeplichtigen van weleer. Deze speelfilm van de acteur Pigaut rond de vaak onderschatte Reggiani kreeg de steun van een reeks bevriende, beroemde acteurs wier inbreng van personages en scenario het maar net boven de middelmatige voorspelbaarheid weet uit te tillen. Scenario van André G. Brunelin en de regisseur. Camerawerk van Jean Tournier.

La bien-aimée

1967 | Drama

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Michèle Morgan, Paul Guers, Jean-Marc Bory, Eléonore Hirt en Marc Eyraud.

Meer een herziening dan een bewerking van de roman [KL]Fanny[KLE] van Lucie Faure. Parijs aan het einde van de negentiende eeuw. Een bankier, de graaf van Frezac (Guers) wordt na een hartaanval op de vloer van zijn kantoor aangetroffen. Een vriend vertelt het trieste verhaal aan Fanny (Morgan), die al tien jaar lang een relatie met de graaf had, hoewel hij getrouwd was en kinderen had. Tenminste, dat dacht iedereen toch. De waarheid blijkt echter heel anders te zijn. Behalve met de subtiele dialogen en het hoogstaande spel van de acteurs hebben we hier te maken met een regisseur die het tv-gebeuren heeft weten te verrijken met zijn scheppende geest (1920-1989). Elk beeldt verwijst naar een schilderij van de impressionistische meesters van die tijd. 'Overdreven esthetiek' volgens sommigen, maar dat doet niks af aan het verhaal en aan de bijzonder betoverende helderheid van het geheel.

La bien aimée

1966 | Drama

Frankrijk 1966. Drama van Jacques Doniol-Valcroze en Jacques Donio-Valcroze. Met o.a. Jean-Marc Bory, Paul Guers en Michèle Morgan.

Meer een herziening dan een bewerking van de roman [KL]Fanny[KLE] van Lucie Faure. Parijs aan het einde van de negentiende eeuw. Een bankier, de graaf van Frezac (Guers) wordt na een hartaanval op de vloer van zijn kantoor aangetroffen. Een vriend vertelt het trieste verhaal aan Fanny (Morgan), die al tien jaar lang een relatie met de graaf had, hoewel hij getrouwd was en kinderen had. Tenminste, dat dacht iedereen toch. De waarheid blijkt echter heel anders te zijn. Behalve met de subtiele dialogen en het hoogstaande spel van de acteurs hebben we hier te maken met een regisseur die het tv-gebeuren heeft weten te verrijken met zijn scheppende geest (1920-1989). Elk beeldt verwijst naar een schilderij van de impressionistische meesters van die tijd. 'Overdreven esthetiek' volgens sommigen, maar dat doet niks af aan het verhaal en aan de bijzonder betoverende helderheid van het geheel.

Vacances portugaises

1963 | Drama, Komedie

Frankrijk 1963. Drama van Pierre Kast. Met o.a. Françoise Arnoul, Michel Auclair, Jean-Pierre Aumont, Jean-Marc Bory en Françoise Brion.

Een Frans echtpaar nodigt kennissen uit voor een weekend in hun villa bij Lissabon om de huwelijksverveling te doorbreken. De logeerpartij heeft een beslissende invloed op de amoureuze relaties van de gasten en na hun vertrek zijn gastvrouw en gastheer ook weer wat meer tevreden met de eigen situatie. Dit elegante en intelligente stratego van de liefde wordt afstandelijk geobserveerd, waarbij de architectuur van de woning een beslissende rol speelt bij het ontwijken en ontmoeten van de verschillende partners. Het spel wordt voornamelijk op dialoogniveau gespeeld, maar de uitgelezen rolbezetting en de contrasten in toonaard zorgen ervoor dat de film geen moment dor is.

Un Tentativo sentimentale

1963 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1963. Drama van Pasquale Festa Campanile en Massimo Franciosa. Met o.a. Françoise Prévost, Jean-Marc Bory, Letitia Roman, Gabriele Ferzetti en Barbara Steele.

Een getrouwde ingenieur begint een avontuurtje met een eveneens getrouwde vrouw. Het is niet zijn eerste avontuurtje, maar ditmaal weet hij de geliefde van haar man te vervreemden. Zelf blijft hij echter besluiteloos. Deze eerste film van het schrijversduo is een poging tot drama in de stijl van Antonioni, maar blijft steken in oever- en wezenloze dialogen.

Rogopag

1963 | Komedie

Italië​/​​Kameroen​/​​Frankrijk 1963. Komedie van Roberto Rossellini, Jean-Luc Godard, Pier Paolo Pasolini en Ugo Gregoretti. Met o.a. Rosanna Schiaffino, Bruce Balaban, Alexandra Stewart, Jean-Marc Bory en Orson Welles.

Een episodefilm: I. (Illibatezza - 32m): Een stewardess schrikt met een rollenspel een verliefde passagier af, die zich vervolgens troost met het bekijken van eerder van haar gemaakte filmopnamen. Achter de camera stond Luciano Trasatti. II. (Il nuovo mondo/Le nouveau monde - 20m): Een man ontdekt dat tengevolge van een atoomexplosie zijn medemensen emotieloos zijn geworden. Fotografie van Jean Rabier. III. (La ricotta K/ZW - 40m): Een arme figurant in een bijbelse film wordt door de regisseur en de acteurs vergeten en sterft van de honger aan het kruis. IV. (Il pollo ruspante - 36m): De invloed van de consumptiemaatschappij en een door de media gehersenspoelde echtgenote doen een man ver boven zijn stand leven. De kwaliteit van de regisseurs doet deze formule-film ver boven het gemiddelde uitsteken. De film is een produkt van zijn tijd en doet daarom tamelijk verouderd aan. Alleen de episode van Pasolini, die met zijn aandeel een verschijningsverbod veroorzaakte wegens vermeende godslastering, stijgt boven het niveau van louter satire uit door de ideologische demystificatie van de tegenstrijdigheden in het creatieve proces.

Dragées au poivre

1963 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1963. Komedie van Jacques Baratier. Met o.a. Guy Bedos, Sophie Daumier, Jean Babilée, Jean-Paul Belmondo en Francis Blanche.

Jonge filmgekken proberen d.m.v. een verborgen camera uitwassen van het Parijse leven te betrappen voor een cinéma vérité-documentaire. Deze episodische komedie persifleert moderne/modieuze filmgenres, maar mengt daar al te veel opgeklopte flauwiteiten doorheen, vooral in de vermoeiende uitbundige activiteiten van de filmploeg zelf. Wel een aantrekkelijke sterbezetting met uitschieters van Signoret-Belmondo in een zgn. prostituée-legionair-smartlap en van Vitti-Vadim in een MARIENBAD-parodie.

Maléfices

1962 | Drama, Mysterie

Frankrijk 1962. Drama van Henri Decoin. Met o.a. Juliette Gréco, Liselotte Pulver, Jean-Marc Bory, Jacques Dacqmine en Mathé Mansoura.

Een getrouwde veearts wordt verliefd op een mysterieuze vrouw die jaren in Afrika heeft gewoond. Zijn vrouw wordt ernstig ziek en lijkt slachtoffer van voodoo. De man breekt met zijn geliefde die zelfmoord pleegt en komt dan achter de waarheid. De ware toedracht van het verhaal (van het duo Boileu-Narcejac dat ook tot LES DIABOLIQUES en VERTIGO inspireerde) laat zich al halverwege voorspellen, ook omdat de regie geen geheimzinnige spanning weet te suggereren. Gréco speelt dit Frans ster- vehikel na haar Hollywoodperiode met decoratieve ongeïnteresseerdheid.

Le repos du guerrier

1962 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1962. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Brigitte Bardot, Robert Hossein, Jean-Marc Bory, James Robertson Justice en Michel Serrault.

De jonge Parisienne Geneviève (Brigitte Bardot) gaat naar Dijon in verband met een erfenis en stuit daar op Renaud (Robert Hossein), die zelfmoord aan het plegen is. Ze redt zijn ­leven en krijgt een relatie met hem. Maar Renaud is een cynische alcoholist, die haar maar burgerlijk vindt en haar behandelt als oud vuil. Toch kan ze hem maar moeilijk verlaten. Deze internationaal minder bekende film was in Frankrijk de meest succesvolle uit het oeuvre van Bardot. Haar ex Roger Vadim regisseerde deze bewerking van de feministische roman van Christiane Rochefort.

Adorable menteuse

1961 | Komedie

Frankrijk 1961. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Marina Vlady, Macha Méril, Jean-Marc Bory, Michel Vitold en Jean-François Calvé.

Een kokette redactrice bij een damesblad brengt met haar fantasieverhalen haar talrijke aanbidders in de war en gaat voor de grap haar avances richten op een man van middelbare leeftijd, tot ze ontdekt echt verliefd te zijn. Ondanks de overmatige lengte is dit een aanstekelijke komedie met een verrukkelijke titelrol van Vlady, navenant gesecondeerd door M[KA1]eril als haar jongere zuster, die met minder raffinement haar voorbeeld probeert na te volgen. De tegendraadse [KL]casting[KLE] van de (schijnbaar kleurloze) mannenrollen draagt bij aan de oorspronkelijke toon.

Lupi nell'abisso

1960 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Italië 1960. Drama van Sylvio Amado. Met o.a. Massimo Girotti, Jean-Marc Bory, Horst Frank, Folco Lulli en Alberto Lupo.

Een onderzeeboot wordt vlak voor de kust gebombardeerd. De aanval heeft nog één zuurstoftank intact gelaten, zodat slechts een van de tien bemanningsleden het oppervlak kan bereiken. In de halfondergelopen boot met steeds minder lucht vechten de mannen met argumenten en met de vuist om hun overlevingskans. De boeiende acteursprestaties en een beklemmend gegeven tillen de film boven de middelmatige regie uit, al is de plotselinge opofferingsgezindheid van het laatste moment bar weinig overtuigend.

Les amants

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van Louis Malle. Met o.a. Jeanne Moreau, Jean-Marc Bory, Alain Cuny, Judith Magre en Michèle Girardon.

Jeanne Moreau speelt de getrouwde vrouw en moeder Jeanne Tournier die vreemd gaat en daar niet voor wordt gestraft. Zo'n gegeven bleek eind jaren vijftig goed voor veel morele verontwaardiging, misschien nog meer dan het suggestief gefilmde liefdesspel van Jeanne en minnaar Bernard (Bory). Hun verliefdheid vormt het centrale deel van de film, goed voor een sfeervol hees voiceovercommentaar van Moreau: 'Liefde kan zomaar opeens ontstaan, en op dat moment is er geen plaats meer voor schaamte of terughoudendheid.' Malle bouwt Les amants, zijn tweede film met Jeanne Moreau, elegant op met fraaie, lange scènes waarin Moreau voluit kan schitteren. Op de geluidsband muziek van Brahms.

Le dossier noir

1955 | Thriller, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1955. Thriller van André Cayatte. Met o.a. Jean-Marc Bory, Bernard Blier, Nelly Borgeaud, Danièle Delorme en Gianni Esposito.

Een jonge rechter van instructie Jacques Arnaud (Bory) wordt benoemd in een provincieplaatsje na de dood van zijn voorganger. Hij ontvangt een klacht van hondenfokker Dutoit (Balp[KA1]etr[KA1]e), wiens beesten vergiftigd werden. Hij heropent de zaak, maar het dossier uit de titel dat door een kennis van Dutoit, Le Guen (Grenier), was samengesteld, is zoek. Het brengt een vooraanstaande burger, Boussard (Frankeur), in verlegenheid. Dan wordt Le Guen vergiftigd en het onderzoek naar zijn dood leidt tot onverkwikkelijke intriges in de kring van de familie, medewerkers, de pers en de lokale autoriteiten. Arnaud komt uiteindelijk op twee mogelijke verdachten, maar dan blijkt Le Guen door nalatigheid in het ziekenhuis te zijn gestorven. Het in de openbaarheid brengen van de schandalen eist nieuwe slachtoffers: de zoon van Le Guen, Alain (Fourkade) pleegt zelfmoord en Arnaud wordt ontslagen. De film is een pleidooi voor de objectiviteit van justitie en gerechtigheid voor de burger, maar er worden te veel geheimen over schuld op elkaar gestapeld, waardoor het openen van provinciale beerput steeds minder overtuigt. Hevige dramatisering geeft tegelijk sterke rolbezetting goed gebruikte kansen. Wordt in Frankrijk hoger gewaardeerd dan er buiten, omdat heel veel kleine details de niet-Franse kijker ontgaan. Een halve eeuw na dato, in een land met een half miljoen, grotendeels politieke schadalen en corruptiezaken, die door vijfhonderd rechters behandeld moeten, worden nog steeds zeer actueel. Het scenario is van Charles Spaak en regisseur Cayatte. Het camerawerk is van Jean Bourgoin. Mono.