Areen Omari: cast en productie.
Er zijn 4 films gevonden.

Le fils de l'autre

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Lorraine Lévy. Met o.a. Pascal Elbé, Jules Sitruk, Emmanuelle Devos, Mehdi Dehbi en Areen Omari.

De Israëliër Joseph, klaar voor zijn dienstplicht, komt erachter dat hij na zijn geboorte is verwisseld met Yacine - het kind van, o hemel, Palestijnse ouders. De niet geringe ontdekking zet het leven van twee families op hun kop in een politiek gekleurd drama dat zich vooral richt op de schokeffecten in het klein. Afhankelijk van het kijkersperspectief een hartverwarmend verbroederingsverhaal of een staaltje wereldvreemd wensdenken zonder religiegruwelen. Devos steelt uiteraard de show, als de Joodse moeder die zich verbijt.

Laila’s Birthday

2008 | Drama

Palestijnse gebieden​/​​Tunesië​/​​Nederland 2008. Drama van Rashid Masharawi. Met o.a. Mohammed Bakri, Areen Omari, Nour Zoubi en Saleh Bakri.

Abu Laila is taxichauffeur in de Palestijnse bezette gebieden, maar gaat regelmatig naar het ministerie om te zien hoe het gaat met zijn aanvraag om zijn werkelijke beroep weer uit te kunnen oefenen, eigenlijk is hij rechter. Het kernthema van regisseur Masharawi, geboren in een vluchtelingenkamp in de Gaza-strook, is het alledaagse leven onder de Israëlische bezetter. Hij houdt een lichte toets, mede dankzij zijn hoofdrolspeler Bakri als de stoïcijnse Abu, die vastbesloten is zich niet van zijn pad te laten afleiden, maar onvermijdelijk betrokken raakt. Jammer genoeg krijgt de film gaandeweg iets voorspelbaars,

Haifa

1996 |

Nederland​/​​Duitsland​/​​Israël​/​​Frankrijk 1996. Rashid Masharawi. Met o.a. Mohammad Bakri, Ahmad Abu Sal'oum, Hiam Abbass, Nawal Zaquot en Fadi El-Ghoul.

Abu Laila is taxichauffeur in de Palestijnse bezette gebieden, maar gaat regelmatig naar het ministerie om te zien hoe het gaat met zijn aanvraag om zijn werkelijke beroep weer uit te kunnen oefenen, eigenlijk is hij rechter. Het kernthema van regisseur Masharawi, geboren in een vluchtelingenkamp in de Gaza-strook, is het alledaagse leven onder de Israëlische bezetter. Hij houdt een lichte toets, mede dankzij zijn hoofdrolspeler Bakri als de stoïcijnse Abu, die vastbesloten is zich niet van zijn pad te laten afleiden, maar onvermijdelijk betrokken raakt. Jammer genoeg krijgt de film gaandeweg iets voorspelbaars,

Hatta ishaar akhar

1993 | Drama

Duitsland​/​​Nederland​/​​Israël 1993. Drama van Rashid Masharawi. Met o.a. Salim Daw, Naïla Zayaad, Mahmoud Qadah, Younis Younis en Assem Zoabi.

Gaza 1993. Luidsprekers kondigen in een Palestijns vluchtelingenkamp aan dat de avondklok is ingesteld. Deuren slaan dicht, en binnen enkele seconden zijn de straten, die even tevoren nog bruisten van het leven, uitgestorven, op de patrouillerende soldaten na, die moeten toezien op de strikte naleving van het bevel. De bewoners van het kamp kunnen alleen maar wachten op het sein dat ze weer naar buiten mogen. De film volgt een dag uit het leven van een Palestijns gezin, in deze stressvolle tijd waarin er elk moment van alles kan gebeuren. De film beschuldigt niet maar wil tonen hoe mensen leven onder onmenselijke omstandigheden. Masharawi baseerde zijn scenario op persoonlijke ervaringen tijdens een 45 dagen durend uitgaansverbod. Het werd de eerste Palestijnse film die ooit in Israel is gedraaid. Niet helemaal geslaagd, wel vernieuwend en interessant. In beeld gebracht door Klaus Juliusburger. Bekroond met de Gouden Piramide op het Festival van Cairo in 1993. Gedraaid in Widescreen.