Jürgen Zartmann

Polizeiruf 110: Kurschatten

Duitsland 2001. Misdaad van Marco Serafini. Met o.a. Jaecki Schwarz, Wolfgang Winkler, Sigrid Göhler, Kathrin Angerer en Oliver Stritzel.

Rosamunde Pilcher - Das Ende eines Sommers

Duitsland 1995. Drama van Hans-Jürgen Tögel. Met o.a. Iris Junik, Diego Wallraff, Ralf Lindermann, Lola Müthel en Inka Calvi.

Jane Marsh uit Schotland woont in Californië. Ze is een leuke meid, die zo'n beetje op de huwbare leeftijd is aangeland. Haar vader is een succesvolle, hardwerkende scenarioschrijver, die weinig tijd voor haar heeft. Pure pulp van Rosamunde, die al heel wat jaartjes de pen hanteert en nog steeds bestsellerlijsten beklimt.

Polizeiruf 110: Falscher Jasmin

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1990. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Günter Naumann, Andreas Schmidt-Schaller, Anne Kasprik, Jürgen Zartmann en Angelika Perdelwitz.

Hauptmann Beck (Naumann) en Oberleutnant Grawe (Schmidt- Schaller) proberen te achterhalen wie verpleegster Annemarie Liedekow (Kasprik), de ongetrouwde moeder van een kind, gewurgd heeft. Als ze eenmaal weten wie de vader van haar kind is, gaan ze hem aan de tand voelen. Het is Jan Heder (Zartmann) die getrouwd is met Ingrid (Perdelwitz) en al twee kinderen heeft, maar regisseur Mosblech, die het scenario schreef, houdt de kijker zo lang als hij kan in het ongewisse. Moord en echtbreuken mocht ook al niet in de DDR - daarop moest de aandacht van de burgers gevestigd worden. Het camerawerk is van Wolfram Beyer. Aflevering 137.

Polizeiruf 110: Still wie die Nacht

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1988. Misdaad van Hans Joachim Hildebrandt en Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Friedhelm Eberle, Karin Düwel, Andreas Schmidt-Schaller, Jürgen Zartmann en Gert Gütschow.

Hauptmann Reichenbach (Eberle) moet een serie woninginbraken ophelderen. Hij verzamelt met Leutnant Sabine Baumert (D[KA3]uwel) en Leutnant Grawe (Schmidt-Schaller) allerlei materiaal dat naar de dader moet leiden. Inderdaad is er een spoor en het voert naar een zekere Horst Plessow (Zartmann), die in een kuurplaats in Thüringen zijn brood verdient als pianoleraar. Hij is een krachtige vijftiger met originele ideeën, waardoor niemand van het speurderstrio hem kan vastpinnen, want Horst beschikt steeds weer over een alibi. Totdat de leden van de Vopo de trucendoos doorkrijgen en hem een val zetten. Het scenario van regisseur Hildebrandt is tamelijk ongeïnspireerd en de DDR-kijker liet het afweten. Nog een jaartje en dan zou de maatschappij grondig veranderen. De belangstelling voor deze serie zou daardoor danig tanen. De ARD die de nalatenschap overnam, liet de serie niet doodgaan. Er kwamen nieuwe afleveringen en toen men zo'n tien jaar later met de herhalingen van de oudjes begon, herleefde de belangstelling, zij het vanuit een totaal andere invalshoek. Het was geenszins nostalgie, maar eerder nieuwsgierigheid van nieuwe kijkers. Aflevering 119.

Die Beteiligten

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1988. Misdaad van Horst E. Brandt. Met o.a. Manfred Gorr, Gunter Schoß, Jürgen Zartmann, Renate Heymer en Karin Ugowski.

In een stadje aan de Elbe in de DDR verdrinkt een vrouw. Een gerechtelijk onderzoek wordt gedaan en men concludeert snel dat het gaat om de dood door verdrinking als gevolg van een noodlottig ongeval. De politie en de plaatselijke overheid zijn daarmee uiterst tevreden, behalve Hans Gregor (Gorr), een jonge politieman uit Berlijn.

Polizeiruf 110: Abschiedsleid für Linda

Oost Duitsland 1987. Misdaad van Christa Mühl. Met o.a. Peter Borgelt, Jürgen Frohriep, Lutz Riemann, Andreas Schmidt-Schaller en Ursula Karusseit.

Je krijgt de indruk dat scenarioschrijver Werner Hecht niet het talent had van zijn naamgenoot Ben Hecht en dat Werners scenario lijdt aan gebrek aan inspiratie en idee[KA3]en. Voor de zoveelste keer moet Hauptmann Fuchs (Borgelt) met zijn team, dat bestaat uit de inmiddels bezadigde Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) die nooit promotie heeft gemaakt, Oberleutnant Zimmernann (Riemann), een trouw SED-lid en de hippe vogel Leutnant Grawe (Schmidt-Schaller), mensen horen, verhoren, tegen elkaar uitspelen en ze bedreigen om de waarheid uit hen te krijgen. Ze moeten de roofmoord oplossen in een flatgebouw van Linda Ulmer (Schorn) verzekeringsloopster - een beroep dat in de jaren 1950 in het Westen was uitgestorven. Niets nieuws onder de zon en het enige plezier bestaat eruit om in deze wie-is-de-dader mee te denken en te proberen nog vóór de Vopo de schuldige aan te wijzen. Een reeks van karakterspelers, die we inmiddels wel kennen, passeert de revue. Aflevering 116.

Polizeiruf 110: Der Teufel hat den Schnaps gemacht

Oost Duitsland 1981. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Peter Borgelt, Jürgen Zartmann, Anne-Kathrein Bürger, Ulrich Thein en Hildegard Alex.

Regisseur Mosblech kreeg opdracht om een scenario te schrijven dat het drankmisbruik aan de kaak stelt en hij moest aantonen dat het tot foute zaken kan leiden, waardoor oom agent van de Vopo gedwongen is om in te grijpen en de rechter streng moet straffen. Over de strafmaat wordt nooit uitgeweid, want iedere rechtgeaarde DDR-burger wist dat dit niet mals was. Enige compassie was er wel: de oorzaken van overmatig drinken werden veroorzaakt door persoonlijk leed en niet omdat de maatschappij zo troosteloos was. Een garagehouder verwerkt het verdriet van de dood van zijn kind met een overdosis aan alcohol. Dit leidt in eerste instantie tot een crisis binnen zijn huwelijk en tenslotte veroorzaakt hij de dood van een jonge vrouw. Hauptmann Fuchs (Borgelt) rekent hem in en hij krijgt zijn verdiende loon. De gebruikelijke koele, deprimerende beelden van verkeersarme straten en van sfeerloze huizen met achterstallig onderhoud. Verder het gepruttel van slecht in de versnelling schietende Wartburgs en Trabants - je kunt de penetrante tweetact uit de uitlaten als het ware ruiken. De afloop hoef je ook bij deze aflevering niet echt af te wachten. Aflevering 69.

Polizeiruf 110: Der Schweigsame

Oost Duitsland 1981. Misdaad van Peter Vogel. Met o.a. Jürgen Frohriep, Jürgen Zartmann, Wilfried Pucher, Christine Schorn en Jürgen Reuter.

Nolle (Reuter) heeft een fors strafblad. Hij is onverbeterlijk en heeft middels een inbraak stereo-apparatuur te pakken gekregen. Nolle is echter heel ambitieus want hij wil van kruimeldiefstallen overschakelen naar grote zaken. Daartoe heeft hij een vrachtwagen nodig en vrachtrijder Udo Walter (Pucher) die eveneens het nodige op zijn kerfstok heeft, is daartoe de ideale figuur. Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) komt hen op het spoor en nagelt hen tenslotte vast met hulp van zijn collega Bergmann (Zartmann). Het scenario is van Otto Bonhoff en Frohriep is even onsympathiek als altijd. Aflevering 74. Stereo.

Polizeiruf 110: Alptraum

Oost Duitsland 1981. Misdaad van Peter Vogel. Met o.a. Dieter Mann, Volkmar Kleinert, Renate Blume, Manfred Kranich en Jürgen Zartmann.

Bernd Broske (Mann) is nog altijd tot over zijn oren verliefd op zijn frivole donkerharige vrouw Angela (Blume). Hij aanbidt haar zodanig dat hij voor haar uit stelen gaat, waardoor hij de bak in draait. Wegens goed gedrag komt hij vervroegd op vrije voeten en gaat samen met Wilhelm Gurak (Kleinert) die hij in de petoet heeft leren kennen, naar huis. Hij ontdekt dat Angela helemaal niet zo veel van hem hield, want zij heeft inmiddels troost gezocht bij werktuigkundig ingenieur Hanssen (Kranich), die door Angela mee naar binnen wordt genomen. Bij Bernd slaan alle stoppen door. Hun luxueuze houten huis dat door Bernd van een bouwval was omgetoverd tot een paleis (met gestolen bouwmaterialen), vliegt in brand. Een politieman die nachtdienst heeft en toevallig passeert, kan Angela nog net uit het brandende huis redden, maar de brandweer vindt een verkoold lijk, dat niet onmiddellijk ge[KA3]identificeerd kan worden. Hauptmann Fuchs (Borgelt) die het onderzoek leidt, hoort van zijn dappere collega dat Bernd en een andere man gesignaleerd waren bij het huis van Angela en hij had vastgesteld dat Bernd een week eerder vrijgelaten was. Fuchs neemt onmiddellijk contact op met Berlijn om een opsporingsbericht te laten rondsturen aan alle politiebureaus in de DDR. In een volgende sc[KA2]ene zien we Bernd en Wilhelm die ontnuchterd zijn en weten wij wie het verbrande slachtoffer was. Nu is het nog een kwestie van tijd voordat Hauptmann Fuchs het tweetal laat aanhouden. Terwijl Oberleutnant Bergmann (Zartmann) en Oberleutnant Fischer (K[KA3]orner) jacht op hen maken, ontdekt Bernd de ware aard van zijn z.g. kameraad Gurak, die probeert zijn zwakheden uit te buiten. Bernds uiteindelijke arrestatie komt als een bevrijding. Aflevering 71 uit de serie is meer het psychologische portret van een zwakke man, voor wie de dingen zich van kwaad tot erger ontwikkelen. Het scenario van Fred Unger bevat nogal wat `ondeugende` situaties naar DDR-normen volgens westers voorbeeld: hippieachtige kleding, een pruik, een pikante striptease van Blume op een feestje met jonge en oude kameraden, de vriendin van de politieman die haar kleren uittrekt en naakt door het huis loopt (maar je ziet in beide gevallen net niets), passende muziek uit het tijdperk, enz. De film heeft een tamelijk rustig tempo zonder dat er een zeer duidelijke indeling van tijd en plaats is. Gesitueerd in het koele voorjaar.

Die Gerechten von Kummerow

Oost Duitsland 1981. Familiefilm van Wolfgang Luderer. Met o.a. Jan Rohde, Mario Herrmann, Fred Delmare, Martin Hoefs en Martin Trettau.

Een teleurstellende zwaar op de hand zijnde DDR-prul over een stel kinderen, die een gemene molenaar als dierenbeul weten te ontmaskeren, terwijl iemand anders ten onrechte daarvoor verbannen was (het enige positieve!). Daarna zijn ze de helden van het dorp en strekken tot voorbeeld voor openbaar- en ouderlijk gezag. Een zeer clichématige verfilming van het populaire volksverhaal van Ehm Welk. Uitsluitend voor lagere schoolgangertjes, die absoluut niets meer weten te doen en zich bijna dood vervelen. Het scenario is van Konrad Reich. Het camerawerk is van Hans-Jürgen Sasse.

Polizeiruf 110: Holzwege

Oost Duitsland 1978. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Peter Borgelt, Werner Tietze, Angelika Waller, Jürgen Zartmann en Erik S. Klein.

Busse (Zartmann) krijgt werk in de bosbouw en hij wordt ingedeeld bij een ploeg bosarbeiders. Zo komt hij in contact met de boekhoudster van de houtzagerij. Het tweetal mag elkaar wel en Busse bouwt een vertrouwelijke relatie met haar op. Hetzelfde gebeurt met de aantrekkelijke Christine Bronski (Waller), de knappe dochter van de voorman van de bosarbeiders en houthakkers. Zo ontdekt Busse een zwendel met hout en hij doet wat een rechtgeaarde DDR-burger behoort te doen: hij neemt Oberleutnant Fuchs (Borgelt) in vertrouwen, die hem gerust stelt over het feit, dat hij niet echt in een dilemma verkeert, dat hij geen verraad pleegt en dat de misdaad gestraft moet worden. Leutnant Woltersdorf (Tietze) gaat discreet snuffelen en Busse probeert een van zijn vriendinnen te redden. Eigenlijk had Busse zich moeten afvragen wáárom er gezwendeld werd - dat er grote tekorten waren in Erich Honeckers luilekkerland komt niet goed uit de verf in het scenario van Fred Unger, maar tegen een dubbele moraal is geen bezwaar. Zoiets was DDR-eigen. Aflevering 51.

Polizeiruf 110: Nachttresor

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Een jongen heeft zat van de vakopleiding en maakt hem niet af. Hij ontmoet een werkschuwe leeftijdsgenoot, die hem uitlegt hoe je snel aan een paar marken kunt komen. Hun plan valt in duigen en bij het misdrijf wordt de schoolverlater gepakt. Hauptmann Fuchs (Borgelt) wil de aanstichter van de misdaad zijn gerechte straf niet laten ontlopen, maar het onderzoek loopt onmiddellijk vast. Leutnant Vera Arndt (Göhler) krijgt de arrestant zo ver dat hij zijn medewerking wel wil verlenen. De jongen raakt zo gemotiveerd dat hij nog harder zijn best doet dan de politie. Het scenario van regisseur Krätzig gaat over de jeugdmisdaad en namens het DDR-regime laat hij zien dat die niet loont. In 1987 zou hij nog eens over dit thema in deze reeks een film maken. De titel is UNHEIL AUS DER FLASCHE en behandelt volgens hetzelfde credo de problematiek van jeugdmisdrijven en alcoholmisbruik in samenhang met het ontwrichte gezinsleven. Deze tv-film is in ieder geval voor het aardse arbeidersparadijs een kleinburgerlijk, stichtelijke geval. Aflevering 19.

Polizeiruf 110: Gesichter im Zwielicht

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrid Göhler, Horst Drinda, Regina Beyer en Erwin Strittmatter.

Leutnant Falkenstein (Zartmann) van de volkspolitie in een haventje aan de Oostzee is dolblij als zijn collega`s Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) uit de hoofdstad komen aangereisd om hem te assisteren bij het onderzoek naar de moord op Astrid Jansen (Beyer), de koningin van de zeilregatta, die na het bal levenloos in een vissershut is aangetroffen. Haar man Bodo Jansen (Drinda) wordt verdacht van moord, maar Oberleutnant Fuchs en Vera Arndt gaan in Bodo`s verleden graven en voelen zijn zoon Detlev (Strittmatter) uit een eerste huwelijk aan de tand. Eerder een psychologisch drama dan een pure misdaadfilm. Hoewel het tempo rustig is, is het geheel geloofwaardig gedaan. Het scenario is van Fred Unger. Aflevering 14.

Polizeiruf 110: Freitag gegen Mitternacht

Oost Duitsland 1973. Drama van Werner Röwekamp. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

De zestiende aflevering heeft een ongebruikelijke invalshoek: het gaat over de persoonlijke problemen van iemand die eigenlijk in een behoorlijk aanzien staat, ook al leven de kijkers in een arbeidersparadijs, waarin iedereen gelijk is. Een chemicus wordt betrapt als hij zijn hand in de personeelskas steekt. Voor Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en zijn collega Vera Arndt (Göhler) redenen genoeg om te gaan snuffelen in privézaken en niet alleen in die van de dief. Het scenario van Heiner Ran riekt naar de Stasi en dat was de bedoeling: de kijkers werden gewaarschuwd om niet naast de pot te plassen, want de almachtige communistische staat waakt over hen. De spelprestaties werden volgens voorschrift uitgevoerd. Flink wat dialoog, gepieker, gepeins en gepuzzel.

Polizeiruf 110: Eine Madonna zu viel

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Anne-Kathrein Kretzschmar en Werner Tietze.

Een koster wordt bewusteloos in de kerk aangetroffen. Later overlijdt hij aan zijn verwondingen en het is duidelijk dat iemand hem toegetakeld moet hebben. Hauptmann Fuchs (Borgelt) komt erachter dat het slachtoffer replica's van antieke beeldjes van heilige figuren vervaardigde, die door misdadigers werden omgewisseld tegen echte, die dan weer verkocht werden. Hebzucht, bedrog, vervalsing en doodslag zijn de thema's, waarvan DDR- burgers moesten opsteken dat ze behoorden tot strafbare feiten en onsocialistische hoofdzonden. Het scenario van regisseur Krätzig doet een beetje denken aan een TATORT-avontuur van zwierige Zollfahnder Kressin: KRESSIN UND DIE FRAU DES MALERS van een jaar ervoor. Aflevering nummer 20.

Polizeiruf 110: Verbrannte Spur

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Heinz Seibert. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Eerste luitenant Fuchs (Borgelt) en luitenant Vera Arndt (Göhler) van de volkspolitie onderzoeken de oorzaak van een brand, waarbij een kostbare verzameling prenten in de vlammen is opgegaan. Toen de buurman het vuur opmerkte en zelf het eerste bluswerk wilde verrichten, werd hij omver gelopen door een jongeman, die uit het huis stormde. Hierdoor verdenkt men de voormalige vriend van de dochter des huizes, maar als exemplaren van de verloren gewaande grafiek bij een bekende heler in Berlijn opduiken, begint Fuchs te twijfelen aan de snel getrokken conclusies. Samen met zijn collega Arndt kan hij bewijzen dat het nieuwe vriendje méér over het geval weet en de ex- vriend als zijn rivaal beschouwde. Het scenario van Hans Lucke stelt weinig voor, maar de film is een curiosum uit de voormalige DDR, dat men als men de serie volgt, beslist gezien moet hebben. De spelprestaties zijn degelijk maar zijn net zoals het geheel onopwindend en tam. Aflevering nummer 4.

Polizeiruf 110: Minuten zu spät

Oost Duitsland 1972. Mysterie van Manfred Mosblech en Peter. Met o.a. Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

In deze negende aflevering gaat het om een zedenmisdrijf. Een kinderlokker in een rolstoel heeft in een park een klein kind lastig gevallen. De politie gaat op zoek naar een gehandicapte en komt terecht bij een stel invaliden die in een inrichting verblijven. Men greep natuurlijk mis, want de echte schurk, een opgeblazen engerd, was zo vermetel om de handicap slechts als een afleidingsmanoeuvre te gebruiken. Geleidelijk worden we gewaar dat de dader nog bij zijn ouders woont. Zijn vader heeft niets te vertellen en zijn moeder domineert het gezin. Dit heeft wellicht iets te maken met zijn gestoorde gedrag. Hij is chauffeur bij een een groentekwekerij en een van de arbeidsters is verliefd op hem (je vraagt je af hoe dat mogelijk is, maar ze laat zich door hem meelokken naar zijn slaapkamer als zijn ouders naar bed zijn. Het komt na een paar borrels dan even tot een `verleidingssc[KA2]ene`, maar we krijgen niet meer dan de opgestikte, hoge onderbroek van het meisje te zien, omdat daarna de situatie misloopt). Ondertussen is de politie met combineren en deduceren (Oostduitse logica zoals bandensporen en rijvergunningen - de politiestaat - enz.) de afschuwelijke verkrachter op het spoor en voordat hij opnieuw kan toeslaan, wordt hij nog net op tijd in zijn kladden gegrepen. Het scenario van Horst Bastian en regisseur Mosblech is een geslaagde karaktertekening van een gestoord jongmens dat zedenmisdrijven pleegt. De regie had zich qua sfeer wel een beetje laten inspireren door de superieure ES GESCHAH AM HELLICHTEN TAG uit 1958 van Ladislao Vajda met Heinz Rühmann en Gerd Fröbe, maar kniesoor die hierover valt. Weliswaar gedateerd, maar dergelijke, verachtelijke daders veranderen niet van profiel en gedrag, hooguit van kleding, uiterlijk en middelen.

Polizeiruf 110: Ein bisschen Alibi

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

De gepensioneerde Wilhelm Hoppe pochte graag dat hij zijn schaapjes op het droge had en dat hij onder zijn matras een leuke som spaargeld bewaarde. Nu is hij dood en de politie weet dat hij geen natuurlijke dood is gestorven. Men trekt de voor de hand liggende conclusie dat de dader in zijn onmiddellijke omgeving gezocht moet worden: de medebewoners uit het flatgebouw, de stamgasten van café Klause en de kroegbaas. Het scenario van deze weinig spectaculaire wie-is-de-dader is van Tom Wittgen. Aflevering nummer 8.

Polizeiruf 110: Das Haus an der Bahn

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Gerhard Respondek. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Arndt (Göhler) worden geconfronteerd met een lustmoord langs de spoorlijn. Hoe dieper ze graven, hoe meer ze tot de conclusie komen dat het om een hele andere misdaad gaat en dat iemand veel moeite gedaan heeft om de zaak op een dwaalspoor te brengen. Het scenario voor de vijfde aflevering is van Fred Unger. Niet slecht en liefhebbers van de serie mogen de film beslist niet overslaan.

Polizeiruf 110: Blütenstaub

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Een tamelijk simpele geschiedenis over de verdwijning van gif en morfine bij een apotheek. De jonge werkster wordt verdacht haar vriend binnen te hebben gelaten, omdat er geen sporen van braak zijn. Er zijn geen bewijzen, maar dan volgt er een tweede inbraak. Tamelijk dom... Het saaie scenario is van Hans Lucke. Over de regie van Mosblech wordt getwijfeld - het zou Gerhard Respondek zijn. Waarschijnlijk is hier sprake van verwisseling met de vorige POLIZEIRUF 110: MINUTEN ZU SPÄT. Aflevering nummer tien.

Polizeiruf 110: Blutgruppe AB

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Martin Stephan. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Een aantrekkelijke leerlinge van de toneelschool is het slachtoffer van een verkrachting. Ze wordt in een shocktoestand bij een houtzagerij in de bossen gevonden. Met de arrestatie van een potenti[KA3]ele verdachtie die een strafblad wegens een zedenmisdrijf heeft, volgt de politie een vals spoor. Het scenario voor deze korte aflevering (nummer zeven) is van Gerhard Jäckel.