Heinz Bennent

Marie Bonaparte

Duitsland 2005. Lothar Scherpe en Lothar Scherpe. Met o.a. Anne Bennent, Heinz Bennent en Catherine Deneuve.

Princesse Marie

Frankrijk​/​​Oostenrijk 2004. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Catherine Deneuve, Heinz Bennent, Anne Bennent, Sebastian Koch en Michèle Gleizer.

Marie Bonaparte denkt dat Freud haar kan helpen bij de vele problemen die ze heeft. Televisiefilm (meestal in twee delen uitgezonden) van Benoit Jacquot, Filmmaker in Focus tijdens het IFFR 2005.

Jonas et Lila, à demain

Zwitserland 1999. Experimenteel van Alain Tanner. Met o.a. Jérôme Robart, Aïssa Maïga, Natalia Dontcheva, Jean-Pierre Gos en Cécile Tanner.

Bijna een kwart eeuw later komt Alain Tanner terug op zijn 'Jonas qui aura 25 en l'an 2000' uit 1976. Het nieuwe millennium is begonnen, Jonas is 25 en woont in Genève samen met zijn jeugdliefde Lila. Hoewel niets meer herinnert aan de tijd en de personages van de eerste film laat Tanner thema's als verzet tegen de gevestigde orde terugkomen in deze poëtische schets van een jong leven.

Bruder Esel - Mut zum Glück

Duitsland 1995. Komedie van Stephan Meyer. Met o.a. Dieter Pfaff, Renate Krößner, Hans Lobitz, Miriam Horwitz en Anna Katharina von Berg.

Series trekken en binden kijkers aan een omroep. Nieuwe series bedenken is een kunst, vooral als alle populaire genres zijn uitgekauwd en 1001 keer gedaan zijn. Deze pilootfilm met de menselijke (nee niet een domme!) broeder uit de titel in de hoofdrol mag in dit opzicht op zijn minst origineel genoemd worden. Het gaat over een Franciskaner monnik (de pafferige, goed gecaste Pfaff) die gewoon verliefd wordt, hoewel dat strijdig is met zijn roeping. Hij laat zijn lodderoog vallen op een alleenstaande moeder (Krößner) in nood die drie bloedjes van kindertjes heeft - wie zou daar nu niet voor vallen, vooral als je een warm hart hebt? Voor de rest is het dikke Duitse Sauerkraut-soap bedoeld als gezins-entertainment. Prosit! Eén pilot en dertien vervolgen. Scenario van Johannes Reben.

Une femme française

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk 1994. Drama van Régis Wargnier. Met o.a. Emmanuelle Béart, Daniel Auteuil, Gabriel Barylli, Jean-Claude Brialy en Geneviève Casile.

Wargnier (INDOCHINE) verfilmde het intieme dagboek van zijn moeder als sleutelroman, dat voor buitenstaanders weinig zeggend is. Het gaat over een trouweloze vrouw, Jeanne (Béart), die afkomstig is uit een kleinburgerlijk milieu in Nancy.

Maigret et le fantôme

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​België​/​​Finland 1994. Mysterie van Hannu Kahakorpi. Met o.a. Bruno Cremer, Heinz Bennent, Elisabeth Bourgine, Timo Torikka en Nadine Spinoza.

Maigret (Cremer) vliegt naar Finland om er het onderzoek te leiden na een moordpoging op inspecteur Lognon (gespeeld door de Finse acteur Esko Pesonen!). Maigret belandt bij Marinette (Spinoza), bij wie Lognon onderdak vond, maar die sindsdien spoorloos verdween. Aan de overkant logeren in een hotelletje een vreemd koppel en een jonge Russische schilder en die hebben uiteraard allemaal iets met de aanslag te maken. Ongewoon, in Finland door Fins regisseur Kahakorpi gedraaid Maigret-verhaal waarvan het meubilair slechts door Cremer kan gered worden. Het gelijknamige boek, geen hoogvlieger, dateert van 1963, een slecht Simenon-jaar, waarin hij slechts drie boeken produceerde, omdat hij door gezinsperikelen te veel afgeleid werd.

Elles ne pensent qu'à ça...

Frankrijk 1994. Komedie van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Claudia Cardinale, Carole Laure, Bernard Le Coq, Roland Blanche en Heinz Bennent.

Moeder Margaux (Cardinale) wordt van New York naar Parijs geroepen, omdat haar dochter Jess (Laure) in het ziekenhuis ligt als gevolg van een overdosis aan slaappillen; dat was overigens een ongelukje. Familiebanden en relaties die altijd weer iets te maken hebben met seks passeren in [KA1]e[KA1]en week tijd de revue, terwijl de pati[KA3]ente nog twee keer tussen hemel en aarde komt te zweven. Zo komen o.a. aan bod: Margaux`s ex: kunstschilder L[KA1]eon (Bennent), Jess` ex Pierre (Le Coq) die met een jonge Afrikaanse die de helft jonger is, samenwoont, en de zeventien jaar oude zoon van Jess en Pierre wordt verleidt door de nymfomane psychologe van het ziekenhuis, Jess` verlegen partner Mario (Blanche) met wie ze in classic cars handelt, etc, etc. Een film die het van het dialoog moet hebben. Soms om te lachen, maar meestal helemaal niks aan. Scenario van Georges Wolinski en regisseuse Dubreuil. Camerawerk van Carlo Varini. Gedraaid in Technovision widescreen.

Plaisir d'amour

Frankrijk 1991. Komedie van Nelly Kaplan. Met o.a. Pierre Arditi, Françoise Fabian, Dominique Blanc, Cécile Sanz de Alba en Heinz Bennent.

De schrijver van kasteelromannetjes, Guillaume de Burlador (Arditi) - Willy voor intimi - wordt aangeworven als de huisleraar van de dertien-jarige Flo. Ze woont op het paradijselijke eiland Anatha. Als Willy aankomt, wordt hij ontvangen door drie aantrekkelijke, goedgeklede en wel verzorgde vrouwen van uiteenlopende leeftijd: Do (Fabian), een ouder familielid, Flo`s moeder Clo (Blanc) en haar zuster Jo (Sanz de Alba). Het kind zou opgehouden zijn in Spanje, maar in werkelijkheid bestaat ze niet. Alles wat de drie vrouwen van Willy willen, is dat hij regelmatig met hen tussen de lakens glijdt voor een stevige portie seks. Ze proberen Willy met allerlei trucs en geneugten te verleiden, maar hij is een echte romanticus en heeft een totaal andere voorstelling over de liefde. Ook de mythe dat Flo wél bestaat, houden ze in stand met listen en verzinsels totdat Willy hen ervan beschuldigt dat ze Flo gevangen houden. Dan bekennen ze dat ze haar als lokaas hebben voorgehouden. Regisseuse Kaplan heeft gezorgd voor een vlot tempo en ze laat de kijker van de ene grappige situatie in de andere rollen. In het scenario dat zij met Jean Chapot schreef heeft ze niet alleen allerlei hilarische toestanden gestopt, maar ook hele handige afleidingsmanoeuvres die de pret flink verhogen. Idem voor de uitstekende bijrollen van Bennent als de homoseksuele butler Raphaël of Dux als Cornelius, een grof gebekte bezoeker. Aanvankelijk een toneelklucht maar op de juiste manier voor de film bewerkt, optimaal het medium benuttend. Het camerawerk is van Jean-François Robin.

Le retour

Frankrijk 1990. Romantiek van Michel Boisrond. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Daniel Gélin, Michael Lonsdale en Heinz Bennent.

Een bewerking van de roman van Danièle Thompson, een soort Barbara Cartland. Daarmee is alles wel gezegd over deze suikerzoete feuilleton, waarin de hoofdpersonen zich van Italië via Parijs naar Brazilië spoeden, want daar komt het allemaal zo'n beetje op neer. Het is spijtig om zulke grote filmacteurs in de huid van zulke stereotiepe en al even weinig consequente personages te zien kruipen, maar het is waar dat enkele bijrollen toendertijd debuutrolletjes waren, die voor de acteurs de doorbraak in het televisiewereldje betekende. Vervelend.

La rue des miroirs

Frankrijk​/​​Italië 1990. Misdaad van Giovanna Gagliardo. Met o.a. Nicola Garcia, Heinz Bennent, Massimo Serato, Adèle Aste en Milva.

Een jonge vrouw heeft zich in Itali[KA3]e te pletter gereden tegen de oplegger van een vrachtwagen. Het is dan aan mevrouw de rechter-commissaris Francesca (Garcia) om te bewijzen dat die zelfmoord in feite moord is. De regie staat geheel ten dienste van het ingenieuze scenario, dat geschreven werd door de Fransman Jean Gruault. De spanning is knap gedoseerd en er wordt met overtuiging gespeeld.

Im Jahr der Schildkröte

Duitsland 1988. Drama van Ute Wieland. Met o.a. Heinz Bennent, Karina Fallenstein, Anke Tegtmeyer, Arpad Kraupa en Herbert Weissbach.

De film gaat over een zestig-jarige boekhouder die in contact komt met een jonge aan drugs verslaafde vrouw. Op een indrukwekkende en psychologisch aannemelijke manier is de regisseuse erin geslaagd in haar debuut de ongewone vriendschap tussen die twee zo verschillende mensen in beeld te brengen. Het scenario van de regisseuse is naar de roman van Hans Werner Kettenbach Sterbetage. Het camerawerk is van Karl-Walter Lindenlaub.

Le due croci

Italië 1987. Oorlogsfilm van Silvio Maestranzi en Silvio Maestranzi. Met o.a. Heinz Bennent, Pamela Villoresi, Jacques Breuer, William Berger en Vernon Dobtcheff.

Dit behoorlijk geproduceerde drama heeft een prima rolverdeling en is naar een waar gebeurd tragisch voorval in WO II. De handeling vindt plaats in Nederland in 1942 toen het land door de Duitsers was bezet. Bennet speelt een priester, Titus Brandsma genaamd, die zich aansluit bij het verzet. In zijn groep zitten enkele (universiteits)studenten en een van hen verraadt de groep. De zaak wordt behandeld door een SS-officier die de anti- Duitse houding van Brandsma probeert te veranderen door hem te intimideren en te vernederen. Gesitueerd in het beruchte kamp Amersfoort. Eén kanttekening valt te maken: deze film is een weergave door buitenstaanders die in dat tijdperk bondgenoten waren van de bezetter... Camerawerk van Luigi Verga.

La rencontre

Frankrijk 1987. Edouard Molinaro. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Jeanne Moreau, Daniel Gélin en Michael Lonsdale.

Deze film maakt deel uit van de cyclus LE TIROIR SECRET, een serie films waarin dezelfde hoofdpersonen verschillende avonturen beleven. Deze keer is het plot opgebouwd rond een reis naar Rome en een autentieke Stradivarius. Het fantasieloze scenario, dat van Danièle Thompson zelf is, doet weinig degelijk aan en is over het geheel genomen tamelijk wee. Deze onderneming, waaraan Molinario met zijn vakkennis een duidelijke bijdrage levert door nog maar net te voorkomen dat er te veel toeristische plaatjes in zitten, bevat dan ook weinig belangwekkends. Afgezien van dit alles is deze onbeduidenende familiegeschiedenis ook een film waarin wij weer zes leden van de familie Morgan tegenkomen.

Gambit

Duitsland 1987. Thriller van Peter F. Bringmann. Met o.a. Despina Pajanou, Rolf Zacher, Heinz Bennent, Max Tidof en Dominic Raacke.

2-delige tv-film. Boeiende suspense over de zwakke structuren van kerncentrales en het onvermogen van de staat om de veiligheid ervan te waarborgen. Pajanou als journaliste Billie Seeger komt rechtse terrorist Konrad Stromberg (Tidof) op het spoor die heel wat te vertellen heeft, zelfs nadat hij wordt vermoord. Ter plekke gedraaid in Bonn en in Marokko als een soort Duitse versie van Edge of Darkness. Vooral na de echte kerncentrale-ramp van Tsjernobyl erg geloofwaardig. Scenario van Matthias Seelig. Camerawerk van Helge Weindler.

Le tiroir secret

Frankrijk 1986. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Daniel Gélin, Heinz Bennent en Jeanne Moreau.

Morgan wordt weduwe en vindt in een geheime lade aardig wat zaken over haar man, die ze niet wist. Hij blijkt een dochter te hebben, terwijl zij ook in contact komt met vroegere vrienden van haar zoon, die zich met terroristische activiteiten bezighouden. Zijzelf raakt betrokken in een spionagezaak. Voor elk wat wils in een Franse miniserie, opgesmukt met een sterke rolbezetting.

Le Transfuge

Duitsland​/​​België​/​​Frankrijk 1984. Philippe Lefebvre. Met o.a. Bruno Cremer, Heinz Bennent, Jean-François Balmer en Lisa Kreuzer.

In Berlijn smokkelt een Franse ondernemer een Oostduitse ex- geheimagent naar Frankrijk. Uiteindelijk blijkt het een complot te zijn. De ontknoping zorgt voor een verrassing in deze overigens trage en weinig boeiende film.

Le Rapt

Zwitserland 1984. Drama van Pierre Koralnik. Met o.a. Daniela Silvero, Heinz Bennent, Teco Celio, Élisabeth Kaza en Marcel Robert.

De terugkeer naar zijn vaderland van een televisieregisseur, die normaal in Parijs werkt. Een uiterst armzalige terugkeer, want hij heeft gesteld: `LE RAPT is een melodrama`. Welnu zo gezegd, zo gedaan. Die arme Ramuz (acteur uit RAPT 1933) zal zich in zijn graf omdraaien! Heeft geen bestaansrecht naast de film van Dimitri Kirsanoff, getiteld RAPT (1933). Niet helemaal waardeloos want de acteurs doen hun best, maar wie Ramuz waardeert, zal met een aardig schuldgevoel zitten.

Sarah

Frankrijk 1983. Actiefilm van Maurice Dugowson. Met o.a. Jacques Dutronc, Lea Massari, Jean-Claude Brialy, Heinz Bennent en Gabrielle Lazure.

Een verzekeringsagent moet een onderzoek instellen bij een filmproduktie in Spanje die is vastgelopen door de verdwijning van de hoofdrolspeelster (die hij zonder dat te weten onderweg al heeft ontmoet). Zijn fascinatie voor het verdwenen meisje leidt tot een steeds grotere betrokkenheid bij de filmfauna waardoor fictie en realiteit door elkaar gaan lopen. Hoewel de film is geïnspireerd op ware gebeurtenissen, zijn de meeste personages - regisseur, diva, grimeuse - overbekende clichés gebleven: alleen de hoofdrol van Dutronc wekt interesse. De fraaie fotografie is daarnaast een liefdesverklaring aan Lazure in de - vermiste - titelrol.

La mort de Mario Ricci

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1983. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Gian Maria Volonté, Magali Noël, Heinz Bennent, Mimsy Farmer en Jean-Michel Dupuis.

De beroemde journalist Bernard Fontana (Volonté) reist af naar het platteland om voedseldeskundige Henri Kremer (Bennent) te interviewen. Vlak voor hij aankomt wordt het op het eerste gezicht zo ordentelijke dorp waar het gesprek zal plaatsvinden, opgeschrikt door de dood van de jonge Italiaanse gastarbeider Mario Ricci. De omstandigheden zijn verdacht, de journalist gaat op onderzoek uit. Sterk drama van Goretta (La dentellière, L'invitation) met een mooie hoofdrol voor Volonté (For a Few Dollars More), die er in Cannes de prijs voor de beste acteur voor kreeg.

Krieg und Frieden

Duitsland 1983. Alexander Kluge, Volker Schlöndorff, Stefan Aust en Axel Engstfeld. Met o.a. Jürgen Prochnow, Günter Kaufmann, Manfred Zapatka, Karl-Heinz Merz en Heinz Bennent.

Een pamflettistische film tegen de plaatsing van kruisraketten in West-Europa, bestaande uit een collage van documentaire beelden, gedramatiseerde scènes en verbindende teksten. De boodschap van de film is duidelijk genoeg, maar door de regisseurs zo persoonlijk ingekleurd, dat niemand door het zien van deze film van mening zal veranderen. De teksten van Kluge zijn zo waar, dat ze gaan irriteren.

Via degli specchi

Italië 1982. Thriller van Giovanna Gagliardo. Met o.a. Nicole Garcia, Heinz Bennent, Massimo Serato, Claudio Bigagli en Milva.

Een medewerkster van de rechtbank moet een onderzoek doen naar de zelfmoord van een jonge vrouw. Ze ontdekt vervolgens dat de trouweloze minnaar van het slachtoffer haar eigen echtgenoot is. Deze gestileerde film, waarin goed wordt geacteerd, kan door het trage tempo de aandacht maar net vasthouden tot aan de ontknoping. De opdringerige en voor dat tempo totaal ongeschikte muziek is echter een bijna onoverkomelijke irritatiefactor.

Le Lit

Zwitserland​/​​België 1982. Drama van Marion Hänsel. Met o.a. Natasha Parry, Heinz Bennent, Francine Blistin, Johan Leysen en Patrick Massieu.

Een kunstenaar, die met zijn vriendin op een woonboot in de Schelde woont, ligt op sterven en zijn ex-vrouw voegt zich bij hen om assistentie te verlenen. Een zeer moeilijke maar aangrijpende film, waarin de vriendin, die haar leven met de kunstenaar aan zich voorbij laat trekken, centraal staat. Naar een roman van Dominique Rolin Au coeur de ce pays.

Espion, lève-toi

Frankrijk​/​​Zwitserland 1982. Thriller van Yves Boisset en Norbert Saada. Met o.a. Lino Ventura, Michel Piccoli, Bruno Cremer, Krystyna Janda en Bernard Fresson.

Gezien de bloeitijd van het genre ietwat verlaat gearriveerde spionagethriller die opvalt door zijn structuur en sombere toon. Ventura speelt de in Zürich wonende ondernemer Grenier, die op een kwade dag wordt 'gewekt' door zijn oude werkgever, de Franse contraspionage. Vanaf dat moment hangt de zeis van Magere Hein over Greniers leven. Een zakelijke commentaarstem scheidt de dodelijke aktes van elkaar, Ennio Morricones muziek klinkt zwartgalliger dan anders. Ouderwets robuuste cinema vol kerels met granietkoppen, naar de roman Chance Awakening van de Britse thriller- en tv-auteur George Markstein (1929-1987).

Possession

Frankrijk​/​​Duitsland 1981. Horror van Andrzej Zulawski. Met o.a. Isabelle Adjani, Sam Neill, Heinz Bennent, Margit Carstensen en Carl Duering.

Het loopt bepaald niet lekker in het huwelijk van Mark (Neill) en Anna (Adjani). Gaat ze vreemd om aan de sleur te ontsnappen, of is er meer aan de hand? Mark besluit om uit te zoeken wat Anna allemaal uitvoert. Tikje verouderde, maar nog steeds fascinerende en verontrustende horrorfilm, opgenomen in de troosteloze Berlijnse wijk Kreuzberg. Adjani krijgt alle ruimte om de grenzen van de waanzin te verkennen en had naar eigen zeggen jaren nodig om weer bij te komen van deze rol, maar ze kreeg er wel een Gouden Palm én een César voor.

L' Amour des femmes

Zwitserland​/​​Frankrijk 1981. Drama van Michel Soutter. Met o.a. Heinz Bennent, Jean-Marc Bory, Sévérine Bujard, Aurore Clément en Pierre Clémenti.

Drie jeugdvrienden in Genève hebben problemen met de liefde omdat ze afhankelijkheid van de vrouw niet onder ogen willen zien. Tijdens gezamenlijke zwerftocht ontmoeten ze leraar van vroeger die op zijn manier óók aan de liefde lijdt. In mineur gehouden psychologische sfeertekening wordt medebepaald door isolement en status quo in Zwitserland. Zoals altijd bij Soutter een film voor aandachtige kijkers, met mooie genuanceerde rol van Bennent als de leraar.

Lulu

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1980. Drama van Walerian Borowczyk. Met o.a. Anne Bennent, Udo Kier, Michele Placido, Bruno Hübner en Heinz Bennent.

Een uiterst erotische verfilming over de vrouw die mannen te gronde richt maar door Jack the Ripper wordt vermoord. In Duitsland sinds 1914 al vijf keer eerder verfilmd waarvan de Pabst-versie met Louise Brooks uit 1929, DIE BŸCHSE DER PANDORA de meest geslaagde is.

Le dernier métro

Frankrijk 1980. Oorlogsfilm van François Truffaut. Met o.a. Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Jean Poiret, Heinz Bennent en Andréa Ferréol.

Catherine Deneuve is de onbetwiste ster van deze 'kroniek van het theater tijdens de oorlog, gezien door de ogen van een kind' (zoals Truffaut zijn film zelf noemde). Als echtgenote van een ondergedoken, joodse theaterdirecteur (Bennent) probeert Deneuve de 'troupe' bij elkaar te houden en het lopende toneelproject tot een goed einde te brengen. Truffaut vond Deneuve zonder meer fantastisch: 'een gepassioneerde actrice die nu haar echte kunnen kon tonen'. En 'de kei' Gérard Depardieu (Deneuve's minnaar in Le dernier metro) werd meteen gecontracteerd als hoofdrolspeler van Truffauts volgende film, La femme d'à côté (1981).

Clair de femme

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1980. Drama van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Romolo Valli, Heinz Bennent, Lila Kedrova en Roberto Benigni.

Een man wiens vrouw op het ziekbed zelfmoord heeft gepleegd komt toevallig in contact met een vrouw met een verongelukt kind en een spraakgestoorde echtgenoot. Tijdens een nachtelijke zwerftocht geven ze elkaar de moed om verder te gaan zonder dat er een diepere relatie ontstaat. Het thema en sterk spel van de hoofdrollen helpen de film heen over een nadrukkelijke en literaire symboliek van ontmoetingen en situaties onderweg. Een ongewone film voor de regisseur, naar de roman van Romain Gary.

Aus dem Leben der Marionetten

Duitsland​/​​Zweden 1980. Drama van Ingmar Bergman. Met o.a. Robert Atzorn, Christine Buchegger, Martin Benrath, Rita Russek en Walter Schmidinger.

Eigenlijk alleen voor Ingmar Bergman-fans. Een schamele serie terugblikken van een zakenman, die een prostituée vermoordde, vervat in vet aangezette ensceneringen.

Schwestern oder die Balance des Glücks

Duitsland 1979. Drama van Margarethe von Trotta. Met o.a. Jutta Lampe, Gudrun Gabriel, Konstantin Wecker, Jessica Früh en Heinz Bennent.

Een innemende, aangrijpende film over twee zusjes en hun onderlinge verhoudingen. Eén van beide zusjes pleegt tot ontsteltenis van de ander zelfmoord. Een zeer door Ingmar Bergman beïnvloed voorspel op DIE BLEIERNE ZEIT.

Die Blechtrommel

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Polen​/​​Joegoslavië 1979. Oorlogsfilm van Volker Schlöndorff. Met o.a. David Bennent, Mario Adorf, Angela Winkler, Katharina Thalbach en Daniel Olbrychski.

Een barok, allegorisch verhaal over Oskar, de recalcitrante zoon van een Duits gezin in Danzig, die op zijn derde - in reactie op het opkomend nationaal-socialisme - besluit niet meer te groeien. Bij onraad slaat hij op zijn blikken trommel en slaakt een ruitenbrekende gil. Goed spel, vooral de twaalfjarige Bennent maakt diepe indruk als Oskar. Destijds de duurste film ooit in Duitsland gemaakt. Regisseur Schlöndorff (Die verlorene Ehre der Katharina Blum) won met zijn ijzersterke Günter Grass-verfilming onder andere een Gouden Palm en de Oscar voor beste buitenlandse film.

Deutschland im Herbst

Duitsland 1978. Drama van Alexander Kluge, Volker Schlöndorff, Rainer Werner Fassbinder, Alf Brustellin en Bernhard Sinkel. Met o.a. Angela Winkler, Franziska Walser, Wolf Bierman, Wolfgang Baechler en Heinz Bennent.

Snijdende filmische balans over de democratie in de Bondsrepubliek in de jaren 1970-80, gezien door tien brillen van regisseurs die allen hun sporen hebben verdiend in het aan de kaak stellen van kleinburgerlijkheid, bureaucratie en middelmatigheid. Gedeeltelijk in zwart-wit. Diverse auteurs w.o. Heinrich Böll, Peter Steinbach komen aan het woord.

Der Mann im Schilf

Duitsland 1978. Drama van Manfred Purzer. Met o.a. Jean Sorel, Nathalie Delon, Erika Pluhar, Bernhard Wicki en Heinz Bennent.

De verfilming van George Saiko's populaire boek over mensen die in de maalstroom van het oorlogsgebeuren verzeild raken. Een melodrama met literaire pretenties.

The Serpent's Egg

Duitsland​/​​Verenigde Staten 1977. Drama van Ingmar Bergman. Met o.a. Heinz Bennent, David Carradine, Glynn Turman, James Whitmore en Liv Ullmann.

'Carradine was een nachtmens en viel voortdurend in slaap. Hij was tegelijkertijd ambitieus, punctueel en goed voorbereid. We konden de film binnen de gestelde tijd afmaken.' Bergman dacht met David Carradine de juiste hoofdpersoon voor zijn film The Serpent's Egg te hebben gevonden. De Zweedse regisseur, die zo snel mogelijk een nieuwe productie wou afleveren om de wereld te bewijzen dat hij dat nog kon, was na de opnamen bijzonder trots en vol hoop op een flink succes. 'Het pijnlijke inzicht dat ik een behoorlijke ramp had gemaakt kreeg ik pas veel later. Pas toen mijn bestaan weer een kalmer ritme had gekregen, begreep ik de omvang van mijn mislukking.' Alleen voor zeer fanatieke Bergman-liefhebbers.

Néa

Frankrijk​/​​Duitsland 1976. Drama van Nelly Kaplan. Met o.a. Sami Frey, Ann Zaccharias, Micheline Presle, Françoise Brion en Ingrid Caven.

Een zestienjarige wil uit rebellie tegen haar bourgeois milieu, onder een pseudoniem een erotische roman schrijven, en vraagt de uitgever haar te ontmaagden, zodat ze weet, waarover ze schrijft. Ondanks het succes van het boek wil hij daarna de relatie weer zakelijk maken, maar zij klaagt hem aan wegens aanranding, en zij verstoort de gezinsverhoudingen thuis door een lesbische relatie van haar moeder met haar tante aan te moedigen. Het verhaal van de EMMANUELLE-schrijfster werd verfilmd door Kaplan die het zelf óók als auteur beter kan. Ondanks de bekwame vormgeving, goed spel en een vage feministische invalshoek, blijft het effect van de film beneden zijn eigen niveau en intelligentie.

Die Wildente

Duitsland 1976. Historische film van Hans W. Geissendörfer. Met o.a. Jean Seberg, Peter Kern, Bruno Ganz, Anne Bennent en Heinz Bennent.

Een verfilming van Henrik Ibsens toneelstuk over een jong meisje (Anne, zusje van David Bennent uit DIE BLECHTROMMEL) dat het leugenachtige huwelijk van haar ouders niet kan verdragen. Prima rollen van Seberg en Kern, fijne sfeertekening. Het scenario is van de regisseur. Het camerawerk is van Robbin Müller.

Tatort - Wodka Bitter Lemon

Duitsland 1975. Mysterie van Franz Peter Wirth. Met o.a. Hansjörg Felmy, Karin Eickelbaum, Claudia Amm, Heinz Bennent en Willy Semmelrogge.

In het park vindt de politie het lijk van Irene Lersch. Men stelt vrij snel vast dat zij vergiftigd werd. Irene werkte als leerling (Von Maydell) in de fabriek van Koenen (Bennent), een man op middelbare leeftijd. Terwijl de politie haar laatste gangen tracht te reconstrueren, weet de kijker inmiddels dat zij door Koenen is meegenomen, toen zij uit disco kwam, en met hem mee naar huis is gegaan. Nadat hij haar iets te drinken had ingeschonken, is hij even de kamer uitgegaan. Toen hij terugkwam lag Irene levenloos op de grond. In paniek sleepte Koenen haar het huis uit. Haferkamp (Felmy) is er snel achter dat Koenen haar het laatst in levende lijve gezien moet hebben, maar vindt het niet logisch dat Koenen de dader is, al sluit hij een poging tot chantage van Irene niet uit. Hij wil liever een beetje spioneren op het leven van de heer en mevrouw Koenen (Amm) en krijgt zijn charmante ex-vrouw Ingrid (Eikelbaum) zover om zich te gaan bewegen in het society-kringetje van Petra Koenen. Ingrid bezorgt haar man aanwijzingen die bevestigen dat zijn speudersinstincten juist waren. Het scenario voor deze wie-is-de-dader-achtige aflevering werd geschreven door Henry Kolarz. Als de oude mevrouw Koenen herkennen we veteraan-actrice Dagover. De commissaris die we als gast in deze aflevering te zien krijgen, is Veigl (Bayrhammer) uit München. De titel doet denken aan een drankje uit lang vervlogen dagen, dat in de jaren 1970 verschrikkelijk populair was. Vierde zaak van Kommissar Haferkamp. Aflevering 50.

Section spéciale

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1975. Oorlogsfilm van Costa-Gavras. Met o.a. Louis Seigner, Michael Lonsdale, Roland Bertin, Heinz Bennent en Bruno Cremer.

Op 21 augustus 1941 liquideert de communistische verzetsstrijder 'colonel Fabien' in de Parijse metro een Duitse marinier. Teneinde repressailles te voorkomen, besluit Pétain een wet te ontwerpen die het mogelijk maakt om ongewenste elementen zonder proces te elimineren. De eerste zes slachtoffers van deze section spéciale in de jurisprudentie van het Vichy-regime zijn al aangewezen. Sombere politieke thriller-in-oorlogstijd reconstrueert het hellende vlak van collaboratie: de hele film is doortrokken van een sfeer van langzame morele verstikking.

Eiszeit

Duitsland 1975. Drama van Tankred Dorst en Peter Zadek. Met o.a. O.E. Hasse, Hannelore Hoger, Ullrich Wildgruber, Heinz Bennent en Hans Mahnke.

Verzetsstrijder vermoordt zichzelf in plaats van de Nobelprijswinnaar en ex-nazidichter die hij op het spoor zat. O. E. Hasse in één van zijn laatste rollen, geïnspireerd op de figuur van de Noorse schrijver Knut Hamsun.

Die verlorene Ehre der Katharina Blum

Duitsland 1975. Drama van Volker Schlöndorff en Margarethe von Trotta. Met o.a. Angela Winkler, Mario Adorf, Dieter Laser, Heinz Bennent en Hannelore Hoger.

Politiek pamflet over de hetze tegen de jonge Katharina (Winkler) die door de rechtse politie en boulevardpers in het nauw wordt gedreven nadat ze met een gezochte terrorist is gesignaleerd. De film geeft een geslaagd tijdsbeeld van de West-Duitse paranoia voor het communisme, en de gewetenloze riooljournalistiek, zoals die indertijd door sensatiekrant Bild werd bedreven. Het is jammer dat de film een ongenuanceerde aanklacht is en dat de empathie voor Katharina teveel wordt opgedrongen. Maar het mysterieuze spel van Winkler maakt het geheel toch behoorlijk meeslepend.

Das Netz

Duitsland 1975. Thriller van Manfred Purzer. Met o.a. Mel Ferrer, Klaus Kinski, Elke Sommer, Heinz Bennent en Andrea Rau.

Een sensatiejournalist dwingt een moordenaar van een callgirl tot een exclusief contract met zijn tijdschrift voor het verslag van zijn daad. Een muf ruikend gevalletje.

Une Femme fatale

Duitsland​/​​Frankrijk 1974. Drama van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Anicée Alvina, Heinz Bennent, Jacques Weber, Tilly Breittenbach en Marc Moulin.

Een saai melodrama over de rivaliteit tussen twee piloten, rivaliteit die zelfs dodelijke gevolgen heeft als de jonge piloot de vrouw van zijn oudere collega het hof begint te maken, waarna deze reageert met de perfecte moord. Flets en vervelend.

Entziehung

Duitsland 1973. Drama van Ludwig Cremer. Met o.a. Gabriele Wohmann, Heinz Bennent, Herbert Fleischmann, Maria Guttenbrunner en Blandine Ebinger.

De grote plaag uit de jaren 1960, begin 1970: afhankelijkheid van kalmerings- en slaapmiddelen die doktoren op grote schaal voorschreven om van het gezeur van hun pati[KA3]enten af te zijn, in de dikwijls veel te grote praktijken. Laura (Wohmann) gaat vrijwillig naar een sanatorium (afkickcentra waren toen nog niet wijd en zijd verbreid) om van haar verslavende gewoonte af te komen. Daarbij bespiegelt ze hoe het zover kwam met haar; de oorzaken liggen als `gebruikelijk` in een (meestal) ongelukkige jeugd, weinig begripvolle ouders, een huwelijk dat fout liep en mislukte relaties; kortom een typisch welvaartsverschijnsel, dat volgde op de opbouwperiode na de puinhopen van WO II (1939-45) en het Wirtschaftswunder (dat op zijn beurt na de Duitse eenwording in de jaren 1990 de grond in liep). Een behoorlijk gespeeld tijdsdocument en voer voor psychologen en periode-sociologen. Het praterige, autobiografische scenario is van hoofdrol Wohmann. Het camerawerk is van Jost Vacano.

Entziehung - Ein Tagebuch

Duitsland 1972. Gabriele Wohmann. Met o.a. Herbert Fleischmann, Heinz Bennent en Gabriele Wohmann.

De grote plaag uit de jaren 1960, begin 1970: afhankelijkheid van kalmerings- en slaapmiddelen die doktoren op grote schaal voorschreven om van het gezeur van hun pati[KA3]enten af te zijn, in de dikwijls veel te grote praktijken. Laura (Wohmann) gaat vrijwillig naar een sanatorium (afkickcentra waren toen nog niet wijd en zijd verbreid) om van haar verslavende gewoonte af te komen. Daarbij bespiegelt ze hoe het zover kwam met haar; de oorzaken liggen als `gebruikelijk` in een (meestal) ongelukkige jeugd, weinig begripvolle ouders, een huwelijk dat fout liep en mislukte relaties; kortom een typisch welvaartsverschijnsel, dat volgde op de opbouwperiode na de puinhopen van WO II (1939-45) en het Wirtschaftswunder (dat op zijn beurt na de Duitse eenwording in de jaren 1990 de grond in liep). Een behoorlijk gespeeld tijdsdocument en voer voor psychologen en periode-sociologen. Het praterige, autobiografische scenario is van hoofdrol Wohmann. Het camerawerk is van Jost Vacano.

Tatort - Exklusiv

Duitsland 1971. Mysterie van Peter Schulze-Rohr. Met o.a. Walter Richter, Heinz Bennent, Marika Mindzenty, Wolfgang Reichmann en Heinz Schubert.

De negende TATORT gaat over de frauduleuze directeur van een bankfiliaal die zijn broodheren bezwendelt voor [KA1]e[KA1]en miljoen mark, die hij verdwijnen laat (hij begraaft ze in een bos in de buurt van Frankfurt). Hij zorgt voor een dwaalspoor voor een weekendje met het vliegtuig naar Parijs te gaan. Vervolgens wil de zaak opbiechten en uitleggen dat het geld ook van hem is gestolen. Daartoe neemt hij in zijn Parijse hotel de portier in `vertrouwen` en komt terecht op de Duitse ambassade, waar men zijn `treurige` verhaal hoort. Een veroordeling tot vijf jaar deert hem niet en is een kleinigheid, vergeleken met het leven als een vorst daarna... Helaas werd zijn pad in de Franse hoofdstad gekruist door de lekkere, blonde Utta Gabrowski (Mindzenty). Op een gegeven moment ontstaat er tussen dit tweetal een twist die op wat gebakkelei uitdraait. Utta valt achterover over een muurtje, stort de diepte in en breekt haar nek. Ze blijft dood liggen. Hij begraaft haar in een bos. Nu is er een moordzaak en die uiteindelijk terecht komt bij Kommissar Trimmel (Richter) en het duurt niet lang of de dader krijgt ook met Trimmel te maken. Het niet al te verbluffende scenario van Friedhelm Werremeier brengt de boodschap dat de perfecte misdaad niet bestaat en tevens dat de misdaad niet loont. Mindzenty is een aardige verschijning en jammer dat ze halverwege verdwijnen moet. Het camerawerk is van Niels-Peter Mahlau. Heerlijk gedateerd, maar zeer beslist een parmantige film.

Tatort - AE 612 ohne Landeerlaubnis

Duitsland 1971. Mysterie van Peter Schulze-Rohr. Met o.a. Walter Richter, Joachim Richert, Günter Mack, Joe Bogosyan en Heinz Bennent.

Officieel gaat vlucht AE 612 van Milaan via Athene naar Beiroet, maar Max Bergusson (Mack) heeft vlak voor het vertrek Kommissar Trimmel (Richter) in Hamburg opgebeld met de mededeling dat het vliegtuig met bestemming Libanon gekaapt zou worden en dat het naar de hanzestad zou vliegen. De teleurstelling is groot voor captain Feininger (Bennent) die in Beiroet met aantrekkelijke stewardess Gaby (Fahrnl[KA3]ander) tijdens de layover tussen de lakens had willen landen, op het moment dat Bergusson een pistool tegen zijn voorhoofd houdt. Uiteraard geeft Feininger gevolg aan Bergussons `verzoek`. Passagier Femal Racadi (Bogosyan) uit de Libanese hoofdstad heeft na een tijdje de koerswijziging in de gaten. Hij overweldigt Gaby en hij wil Feininger dwingen om koers te wijzigen. Feininger bereikt een compromis: landen op het Hamburgse vliegveld Fuhlsb[KA3]uttel, de brandstoftanks vullen en koers zetten naar Beiroet. Ondertussen bereidt Trimmel met Kripo-Hauptmeister Laumen (Richert) en assistent Wirz (Jaggberg) uit Oostenrijk een warme ontvangst voor. Dan pas begrijpt de kijker goed wat Bergusson bewogen heeft tot deze hoogst ongebruikelijke stappen. De tiende aflevering moet men zien in het hetzerige licht van de tijd toen kapingen van jumbo's door Palestijnen nog de voorpagina haalden, en in de Jordaanse woestijn gedwongen werden te landen, waarna ze werden opgeblazen. Een aardige aflevering die z.g. buiten de landsgrenzen speelt. Het scenario is van Friedhelm Werrmeier. Derde regie van Schulze-Rohr, die ook de allereerste draaide en de derde zaak van Trimmel.

Der Pott

Duitsland 1971. Drama van Peter Zadek. Met o.a. Curt Bois, Hans Mahnke, Tilli Breidenbach, Wolfgang Schneider en Helga Anders.

De pot uit de titel is de voetbalbeker die FC Avondale, een klein team uit de Ierse provincie, wint als ze het kampioenschap veroveren. Ze verkregen de bokaal met doelschoppen. Nadat ze in triomf door hun stadje zijn getrokken, moeten ze zich inschepen voor het front; het is 1917.

Kopfstand, Madam!

Duitsland 1967. Drama van Christian Rischert. Met o.a. Miriam Spoerri, Herbert Fleischmann, Helga Toelle, Heinz Bennent en Lutz Berks.

De vrouw van een ingenieur probeert los te breken uit de huwelijkssleur door weg te lopen met haar minnaar, wat mislukt. Oude wijn in nieuwe zakken die helaas een klein beetje lekken.