Sandra Montaigu

Baldi et Radio Trottoir

België​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Claude D'Anna. Met o.a. Charles Aznavour, Martin Lamotte, Olivier Saladin, Denis Sylvain en Sekkou Sall.

Hurlevent

Frankrijk 1985. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Fabienne Babe, Lucas Belvaux, Sandra Montaigu, Alice de Poncheville en Olivier Cruveiller.

Dit is een bewerking van Emily Brontës Wuthering Heights, maar de interpretatie is zeer vrij. Zo speelt het verhaal zich af in de jaren 1930-1940 in plaats van de Victoriaanse tijd en loopt het af lang voor het einde van het boek. De situering is verplaatst van het troosteloze Yorkshire naar de zonnige Provence. Babe is verliefd op vondeling Belvaux, die met haar en d'r broer op de boerderij van vader woont. Na vaders dood trouwt zij met de rijke Torres en Babe's broer Cruveiller vernedert Belvaux voortdurend. Deze verlaat de hofstede en keert drie jaar later als een rijk man terug. Hij zoekt genoegdoening en Babe is wederom verliefd op hem; dat leidt haar naar een tragisch noodlot. Rivette experimenteert echter net zoveel als Bresson. Na de verfilming van William Wyler en vooral die van Luis Buñuel is het des te gewaagder, vanwege de zeer jonge leeftijd van de spelers die voor ongelijkmatige prestaties zorgen. Liefde, erotiek en dood zijn de ingrediënten met merkwaardig goede en ook volledig mislukte scènes. Rivette moet beschouwd worden als een zoeker, voor wie bovendien alle films zich op een bühne afspelen. Met andere woorden: een film is een ceremonie. Het scenario is van de regisseur, die het samen met Pascal Bonitzer en Suzanne Schiffman schreef. Achter de camera stonden Renato Berta en Jean-Paul Torreille.

French lover

Frankrijk 1985. Korte film van Eric Rochant. Met o.a. Sandra Montaigu en Hippolyte Girardot.

Dit is een bewerking van Emily Brontës Wuthering Heights, maar de interpretatie is zeer vrij. Zo speelt het verhaal zich af in de jaren 1930-1940 in plaats van de Victoriaanse tijd en loopt het af lang voor het einde van het boek. De situering is verplaatst van het troosteloze Yorkshire naar de zonnige Provence. Babe is verliefd op vondeling Belvaux, die met haar en d'r broer op de boerderij van vader woont. Na vaders dood trouwt zij met de rijke Torres en Babe's broer Cruveiller vernedert Belvaux voortdurend. Deze verlaat de hofstede en keert drie jaar later als een rijk man terug. Hij zoekt genoegdoening en Babe is wederom verliefd op hem; dat leidt haar naar een tragisch noodlot. Rivette experimenteert echter net zoveel als Bresson. Na de verfilming van William Wyler en vooral die van Luis Buñuel is het des te gewaagder, vanwege de zeer jonge leeftijd van de spelers die voor ongelijkmatige prestaties zorgen. Liefde, erotiek en dood zijn de ingrediënten met merkwaardig goede en ook volledig mislukte scènes. Rivette moet beschouwd worden als een zoeker, voor wie bovendien alle films zich op een bühne afspelen. Met andere woorden: een film is een ceremonie. Het scenario is van de regisseur, die het samen met Pascal Bonitzer en Suzanne Schiffman schreef. Achter de camera stonden Renato Berta en Jean-Paul Torreille.

Bleu comme l'enfer

Frankrijk 1985. Thriller van Yves Boisset. Met o.a. Lambert Wilson, Tchéky Karyo, Myriam Roussel, Agnès Soral en Benoît Régent.

Gauwdief Wilson houdt zich in leven met het stelen van auto's en het overvallen van pompstations. Hij maakt kennis met Roussell, de vrouw van politieman Karyo, wier huwelijk op de klippen gelopen is. Samen proberen zij naar het Zuiden te ontkomen. Karyo, vervuld van blinde haat en aan de drank geraakt, zit hen op de hielen met de bedoeling ze om te leggen. De film is een bewerking van de thriller van Philippe Djian, die ook 37°2, LE MATIN schreef. Efficiënt en krachtig gefilmd met veel tempo. De regie is sober en precies. Het camerawerk van Dominique Brenguier is goed, maar de muziek is afschuwelijk. De rollen zijn sterk en boeiend. Evenals zijn collega's Granier- Deferre, Deray en De Broca is Yves Boisset een zeer veranderlijk cineast, een op de twee van zijn films zijn goed. Deze doet niet onder voor het Amerikaanse genre-werk. Het scenario werd geschreven door Jean Herman, Sandra Majerowicz en regisseur Boisset.

Polar

Frankrijk 1984. Mysterie van Jacques Bral. Met o.a. Jean-François Balmer, Sandra Montaigu, Claude Chabrol, Pierre Santini en Roland Dubillard.

Privédetective Eugène Tarpon (Balmer, briljant) is berooid en depressief. Dan meldt zich een raadselachtige schone in zijn Parijse microkantoortje: ziedaar een zaak, en niet zo maar eentje. Sublieme verliezersballade combineert gruizige sfeerschets en doolhofplot vol genreknipogen met een prachtige jazzy mineurtonenpartituur van Karl-Heinz Schäfer. Cameo's van Claude Chabrol als pornoregisseur en noir-autoriteit François Guérif als hotelreceptionist. Naar Série Noire nummer 1575, Morgue pleine van neo-marxist Jean-Patrick Manchette (1942-1995). Ex aequo met Claude Millers Mortelle randonnée onbetwist de mooiste Franse film noir uit de jaren tachtig.

L'amour par terre

Frankrijk 1984. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Geraldine Chaplin, Jane Birkin, André Dussollier, Isabelle Linnartz en Jean-Pierre Kalfon.

Twee actrices met nogal tegengestelde karakters krijgen een aantrekkelijk aanbod van een toneelschrijver. Droom en werkelijkheid zijn moeilijk te onderscheiden in de daaropvolgende gebeurtenissen die geheel in handen lijken van de toneelschrijver. Mooie actrices en mooi camerawerk (William Lubtchansky) hoeven nog geen mooie film op te leveren. Na een veelbelovend begin krijgt de film een onbevredigend vervolg. Scenario van Pascal Bonitzer, Marilu Parolini, Suzanne Schiffman en Jacques Rivette.

Interdit aux moins de 13 ans

Frankrijk 1982. Misdaad van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Patrick Depeyrat, Sandra Montaigu, Akim Oumaouche, Maryline Even en André Chaumeau.

Teneinde aan zijn troosteloze bestaan als wasserij-bezorger te ontkomen, pleegt Louis een overval die slecht afloopt: hij doodt twee personen. Verraden door zijn vrouw wordt hij gearresteerd, net als hij een nieuwe relatie is begonnen. Na met L'IMPRÉCATEUR, waarvoor een groot budget was uitgetrokken, een strop te hebben gehad, kwam de regisseur terug met een goedkopere misdaadfilm en weinig bekende acteurs. Het onheilspellende, grijze en kille decor van de buitenwijken is het belangrijkste element in deze pakkende film: het bepaalt het gedrag van de bewoners. Het doet ook het intrieste, banale karakter van deze heel eigentijdse geschiedenis vergeten.

Un mauvais fils

Frankrijk 1980. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Patrick Dewaere, Brigitte Fossey, Yves Robert, Jacques Dufilho en Claire Maurier.

Bruno Calgagni (Dewaere), een ex-drugsverslaafde, keert na jaren terug in Frankrijk, waar zijn vader (Robert) en hij elkaar de zelfmoord van de moeder verwijten. Er groeit wederzijds begrip met de al even moeizaam verlopende maatschappelijke herintegratie. De specialist in de problematiek van de bourgeois van middelbare leeftijd, Sautet, richt zich nu op jongere personages in een proletarischer milieu, maar de gevoelige aandacht voor de personages en hun omgeving plus de liefdevolle regie van de niet zo voor hun rol geschikte acteurs zijn van gelijke kwaliteit. Het scenario is van Jean-Paul Torok, regisseur Sautet en Daniel Biasini naar diens verhaal. Het camerawerk is van Jean Boffety. Mono.