Simon Reggiani

Saint-Cyr

België​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 2000. Historische film van Patricia Mazuy. Met o.a. Isabelle Huppert, Jean-Pierre Kalfon, Simon Reggiani, Jean-François Balmer en Anne Marev.

À la belle étoile

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Romantiek van Antoine Desrosières. Met o.a. Mathieu Demy, Julie Gayet, Aurélia Thierrée, Chiara Mastroianni en Camila Mora.

Debutant-regisseur Desrosi[KA2]eres, slechts 22 jaar oud, maakt een forse knipoog naar Truffaut`s ANTOINE DOINEL-reeks met de zeventien-jarige Demy, die in de bonen raakt van Thierr[KA1]ee. Mastroianni, vriendin van zijn beste vriend helpt hem bij de voorgenomen verovering, maar Mora probeert op allerlei wijze de plannen te dwarsbomen. Gayet speelt een Poolse koorddanseres. De film, die zo`n beetje een onderonsje is van de Gallische film-incrowd (Demy is de zoon van Agn[KA2]es Varda en Jacques Demy, Mastroianni de dochter van Catherine Deneuve en Marcello, Moullet is criticus en regisseur, etc., etc.) begint voortvarend, maar dooft als een nachtkaars uit. Toch is het goed gedaan, soms wat overdreven (drie zelfmoorden!) en dus veelbelovend. Regisseur Desrosières, die het scenario schreef, speelt een klein rolletje als lyceum-nerd en is een van de zelfmoordenaars. Het camerawerk is van Georges Le Chaptois.

De force avec d'autres

Frankrijk 1992. Drama van Simon Reggiani. Met o.a. Serge Reggiani, Simon Reggiani, Elsa Zylberstein, Ferrucio Soleri en Pascal Vignal.

Het regiedebuut van Simon Reggiani getuigt van vastberadenheid. Zijn vader Sergio (Serge Reggiani) is zeventig en is in Frankrijk bekend als toneelspeler en zanger. Sergio, afkomstig uit Itali[KA3]e, dreigt te verzuipen in de drank en kapot te gaan aan zijn eigen onmacht. Aan zijn zoon Simon (Simon Reggiani) was hem nooit veel gelegen, omdat hij in de eindeloze strijd om zijn carri[KA2]ere en later de handhaving van zijn bestaan verwikkeld was. Simon schreef over deze desperate toestand een boek, getiteld [KL]La question se pose[KLE]. En alsof deze hartekreet niet genoeg was, draaide hij een korte film. Om zijn vader er weer boven op te helpen besluit hij hem te filmen, zijn verleden in Itali[KA3]e na te gaan en de therapie vast te leggen, die hij met jongere alcoholici moet ondergaan. Hij vraagt zijn vader de hoofdrol te spelen in zijn speelfilmdebuut - en het werkte. Zo ontstond er een tamelijk uniek geheel over een getraumatiseerd mens (de tragische dood van een broertje, die nog net geen peuter was en hem suïcide neigingen bezorgde), die uiteindelijk in de levensavond weer op beide benen weet te landen. Interessant voor wie zich in een dergelijk onderwerp wil verdiepen en naar aanleiding ervan wil discussiëren. Het scenario is van Simon Reggiani en de beelden zijn van Alain Choquart. Catherine Bonétat deed de montage die voor wat het totaal betreft geen geringe rol heeft gespeeld.

Canti

Frankrijk 1992. Drama van Manuel Pradal. Met o.a. Sébastien Nuzzo, Simon Reggiani, Agnès Jaoui, Irma Castera en Rosario Audras.

Cecco (Nuzzo) verblijft met zijn moeder (Marini) in een Italiaans kuststadje. Hij is een stille, zwijgzame, in zichzelf gekeerde jongeman die moeilijk contacten legt. Hij doet van alles om de verveling te verdrijven. Zijn moeder bezorgt hem een baan op een autokerkhof, maar ook daar houdt hij het niet lang uit. In het stadje loopt tevens de nietsnut Fulvio (Reggiani) rond in het gezelschap van twee zware jongens en Diamante (Jaoui) en Luna (Castera), twee meiden van lichte zeden die voor het levensonderhoud van het vijftal zorgen. Dan ontmoeten Cecco en Fulvio elkaar. Meer een opeenvolging van losse fragmenten over mensen die niets om handen hebben en hun tijd in ledigheid doorbrengen dan een afgerond verhaal. Waar de makers in slagen is de verveling te doen overslaan op de toeschouwer die geen moeite meer doet om het ingewikkeld zootje, barstensvol symboliek, te ontrafelen. Regisseur Pradal schreef zelf het scenario. Het enige levendige aan de film is de zwart-wit fotografie van Matthieu Poirot-Delpech, die geen gebruik maakt van een statief.

Navarro : Le fils de Périch

Frankrijk 1990. Misdaad van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Christian Rauth, Jacques Martial en Emmanuelle Boidron.

Een onderzoek van commissaris Navarro. Centraal staan een vermoorde schrijver, zijn xenofobe vijand en de zigeuner-wereld. Hun schilderachtigheid verbloemt het (chronische?) gebrek aan persoonlijkheid waarover zoon Denys van Pierre Granier-Deferre beschikt. Desondanks zien vanwege Hanin in de rol van commissaris want deze tv-film steunt in z'n totaliteit op diens persoonlijkheid. Scenario van Philippe Madral, die de roman Le fils du vent van Jean-Paul Demure bewerkte.

L'addition

Frankrijk 1984. Drama van Denis Amar. Met o.a. Richard Berry, Richard Bohringer, Victoria Abril, Farid Chopel en Fabrice Eberhard.

Deze film geeft een sombere beschrijving van het keiharde leven achter de tralies, waar een jonge toneelspeler, Berry, per ongeluk is terechtgekomen. In zijn verstandhouding met bewaarder Bohringer die hem haat en hem vals beschuldigt, blijken zowel fascinatie als afkeer te overheersen. Een jonge kleptomane, Abril, geeft hem steun en liefde; anders zou hij waarschijnlijk geheel ten onder gaan in deze wereld van geweld. Gehard en niet geheel onveranderd door het leven in de gevangenis wacht Berry op het onvermijdelijke moment dat hij de bewaker zal moeten trotseren. Uiteindelijk lukt het hem te ontsnappen. Een interessante maar tegelijk onuitstaanbare film. Prima rol van Bohringer, die je na een tijdje echt gaat haten. Scenario van Denis Amar, Jean-Pierre Bastid en Jean Curtelin.