Fred Personne

Du côté des filles

Frankrijk 2001. Komedie van Françoise Decaux-Thomelet. Met o.a. Clémentine Célarié, Sophie Guillemin, Catherine Mouchet, Edith Scob en Michel Vuillermoz.

L'enfant perdu

Frankrijk 1997. Drama van Christian Faure. Met o.a. Robin Renucci, Anne Jacquemin, Jim Redler, Anny Duperey en Jean-Paul Dubois.

Pêcheur d'Islande

Frankrijk 1996. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Anthony Delon, Mathilde Seigner, Stéphane Freiss, Annick Alane en Roland Amstutz.

La colline aux mille enfants

Frankrijk​/​​Nederland​/​​Zwitserland 1994. Oorlogsfilm van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Manfred Andrae, Dora Doll, François Gamard, Jean-François Garreaud en Ghislaine Gil.

Herfst 1941. Jonge joodse vluchtelingen proberen in het dorpje Les Cévennes onder te duiken en zo te ontkomen aan deportatie door de nazi's naar een concentratiekamp, waarvan ze weten dat ze nimmer zullen terugkeren.

Maigret et l'homme du banc

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Etienne Périer. Met o.a. Bruno Cremer, Marie Dubois, Andréa Ferréol, Julie Jézéquel en Eric Prat.

In een doodlopend straatje wordt het lijk van een man gevonden, die met een mes is vermoord. Inspecteur Maigret (Cremer), belast met de zaak, probeert de laatste levensjaren van het slachtoffer te reconstrueren en stuit daarbij op de ene verrassing na de andere. De man had zijn vrouw (Dubois), die hem verweet dat hij slechts magazijnbediende was, niet durven vertellen dat hij was ontslagen. Hij bezocht voortdurend zijn ex-collega's en leende enorme bedragen van hen. Terwijl zijn vrouw dacht dat hij aan het werk was, zat hij dagenlang op een bank op de boulevard Saint-Martin te praten met een geheimzinnige, clowneske man. Sterke rolbezetting doet het gelijknamige, in 1953 verschenen boek van Georges Simenon beslist eer aan. Behendige weergave van de typische Simenon-sfeer. Scenario van Jean-Pierre Sinapi.

L'instit - Les chiens et les loups

Frankrijk 1993. François Luciani. Met o.a. Fred Personne, Roger Souza en Gérard Klein.

Manu Fontana is buitenlander en woont met zijn vrouw en zoontje al meer dan tien jaar in het Franse dorpje Aigues-Les Loups. Hij is de plaatselijke aannemer en lijkt volledig geïntegreerd te zijn in de kleine dorpsgemeenschap. Wanneer het hoofd van de school echter wordt vermoord, valt alle verdenking op Manu. Victor Novak, die de hoofdmeester komt vervangen, heeft zo zijn vragen over deze beschuldiging en probeert aan de hand van een schoolproject de waarheid boven tafel te krijgen. Is Manu echt schuldig of is hij het slachtoffer van dodelijke haat?

Riens du tout

Frankrijk 1992. Komedie van Cédric Klapisch. Met o.a. Fabrice Luchini, Odette Laure, Fred Personne, Jean-Pierre Darroussin en Daniel Berlioux.

In dit speelfilmdebuut van Klapisch (Chacun cherche son chat, L'auberge espagnole) probeert de jonge nieuwe directeur (Luchini) van een Parijs' warenhuis een dreigend faillissement af te wenden. Het veel te ongeïnteresseerde personeel moet maar eens wat gemotiveerder aan de slag. Daarom organiseert hij groepstherapiesessies, personeelsuitjes met bungeejumpen en andere gekkigheid. Geestig commentaar op moderne managementtechnieken, waarin al veel van Klapisch' stijlkenmerken naar voren komen. Nog een tikje ongepolijst, maar toch genomineerd voor de César voor het beste debuut.

L'instit : Les chiens et les loups

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Komedie van François Luciani. Met o.a. Gérard Klein, Roger Souza, Jean-Louis Tribes, Fred Personne en Pascale Vignal.

Onderwijzer Victor Novak (Klein) moet in een klein dorpje in de Haute-Provence een vermoorde collega vervangen. Victor arriveert in een gesloten, haast vijandige gemeenschap, waar aannemer Manu Fontana (Tribes), bijgenaamd Le Parisien, vrijwel openlijk wordt beschuldigd van de moord. Bij gebrek aan bewijs kan niets worden ondernomen tegen deze buitenstaander, want hij is niet uit het dorp, maar ook niet uit Parijs. Hij wordt echter van alle kanten tegengewerkt (o.a. door de bakker en de caf[KA1]ehouder). Ook zijn aangenomen zoon wordt slachtoffer van de geruchten: hij mag niet meer op school komen. Victor besluit zich ermee te bemoeien. Dit scenario (van Luciani en Didier Cohen) is beter dan dat van de meeste andere films uit de serie: het is wel sentimenteel, maar niet overdreven huilerig. Klein levert dan ook een aantrekkelijkere prestatie. De prachtige omgeving werd schitterend in beeld gebracht door Mario Barroso. Gefilmd op Super 16.

L'ami de Pauline

Frankrijk 1991. Misdaad van Jacques Cornet. Met o.a. Nathalie Nell, Joséphine Chaplin, Philippe Rouleau, Fred Personne en Sady Rebbot.

Uit de indrukwekkende detective-serie [KL]Le Masque[KLE] (Librarie des Champs-Elys[KA1]ees). De vier voornaamste personages: een voormalige directeur en eigenaar van een bank, die dertig jaar geleden bij een ongeluk verlamd is geraakt, zijn twee dochters, van wie er een, Pauline (Chaplin), hem verzorgt, terwijl de andere, Marjorie (Nell), directrice van de bank is geworden, en de psychiater bij wie Pauline de laatste tijd regelmatig over de vloer komt. Laatstgenoemde haalt diep weggestopte herinneringen naar boven, onder meer over het ongeluk van haar vader: wat is er eigenlijk precies gebeurd? De regie is correct maar slaagt er niet in de subtiliteit die Ruth Rendell in haar novelle Divided we stand ontplooit helemaal op het scherm over te brengen, al geeft Chaplin de ontreddering en de gemoedstoestanden van haar personage heel goed weer. Dankzij haar tamelijk

Le temps des as

Frankrijk 1990. Avonturenfilm van Claude Boissol. Met o.a. Bruno Pradal, Jean-Claude Dauphin, Jean-Marc Therin, Philippe Brigaud en Suzanne Gabriello.

De avonturen van iemand met een passie voor de luchtvaart en alles daaromheen toen dit nog in de kinderschoenen stond aan het begin van deze eeuw. Een goede reconstructie die weinig geld heeft gekost. De regie is netjes gedaan terwijl de echte sterren ondanks hun onzekere gedrag hoe dan ook de schilderachtige 'oude kistjes' zijn.

Le diable aussi a des ailes

Frankrijk 1990. Misdaad van Yves Rénier. Met o.a. Yves Rénier, Guy Montagné, Victor Carrivier, Annick Blancheteau en Fred Personne.

Terwijl hij een diefstal onderzoekt die gepleegd is bij een baron, wordt commissaris Moulin (Renier) het slachtoffer van een op het eerste gezicht onbegrijpelijke aanslag. Een serieproduktie die aardig loopt!

Julien Fontanes, magistrat: Un cou de taureau

Frankrijk 1990. Misdaad van Guy-André Lefranc. Met o.a. Jacques Morel, Patrick Massieu, Fred Personne, Nicole Chomo en Pascal Christophe.

De held van de serie, waarbij duidelijk zuinig aangedaan moest worden, 'Julien Fontanes, magistrat', krijgt de opdracht te luisteren naar de laatste ter dood veroordeelde in Frankrijk, die belangrijke onthullingen doet. Het onderzoek komt opnieuw op gang. Flutwerk van de eerste de beste die ze konden vinden. Veel in deze film hangt af van Morel, die er over het algemeen in slaagt er het beste van te maken.

Appelez-moi tonton

Frankrijk 1990. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Dominique Rialet, Tristan Richier, Dimitri Rougeul, Olivia Capeta en Annick Alane.

Tot grote wanhoop van vader en moeder, die zo graag opa en oma waren geworden, heeft hun enige zoon voor het priesterambt gekozen. Hij hoopte echter benoemd te worden in een rustige plattelandsparochie, maar in plaats daarvan belandt hij in een explosief weeshuis, waar hij o.a. pedagoog, voetballer, bokser, beschermer van mishandelde vrouwen en `vader` van een grote familie wordt (tot grote tevredenheid van zijn ouders). Het scenario van Jean L'Hote, zelf een tv-regisseur van naam, is logisch en inventief. We treffen er alle humanistische gedachten in aan van deze auteur, die op de tv van een groot scheppend vermogen heeft blijk gegeven en die ons tijdens zijn lange carrière nog nooit heeft teleurgesteld. Prima vertolking, vooral van Rialet in de rol van de pastoor.

La maison de Jade

Frankrijk 1988. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Jacqueline Bisset, Vincent Perez, Véronique Silver, Yves Lambrecht en Pascal Decolland.

Een bewerking van de autobiografische roman van Madeleine Chapsal. Hoewel zij dicht bij de tekst bleef, pleegde de regisseuse hoogverraad door de strekking weer te geven als een sentimenteel verhaaltje, dat wemelt van de cliché's uit een fotoroman. En dat ook nog in een al even pretentieuze als goedkope filmstijl. Jacqueline Bisset voorkomt een algehele afgang door haar talent in enkele sterke scènes in te zetten. Maar waar is de Nadine Trintignant van LE VOLEUR DE CRIMES gebleven?

Marie Love

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Pierre Richard. Met o.a. Béatrice Camurat, Roger Mirmont, Françoise Christophe, Catherine Rich en Hélène Surgère.

Een ontmoeting in Parijs tussen, zoals de titel al doet vermoeden, een stripteasedanseres, afkomstig uit een uithoek van het land, die in haar vak tot een beroemdheid is uitgegroeid en een jonge gekozen burgemeester van eenzelfde soort gat, die echter onverwachts van hoger hand in Parijs benoemd. Tegen een achtergrond van laaghartige politieke intriges en striptease- optredens. Met andere woorden armoede en banaliteit komen in deze film samen en tempo zit er ook al nauwelijks in.

Mon Cas

Portugal​/​​Frankrijk 1985. Experimenteel van Manoel de Oliveira. Met o.a. Bulle Ogier, Luis Miguel Cintra, Axel Bougosslavsky, Fred Personne en Héloise Mignot.

Een vrije bewerking van O Meu caso van José Régio met fragmenten uit Pour en finir et autres foirades van Samuel Beckett er gratis bij geleverd, terwijl de regisseur - meestal meer geïnspireerd - ons bovendien op het bijbelboek Job onthaalt. Dat alles vormt uiteindelijk een naar willekeur bij elkaar geraapt zootje, dat ook nog eens erg uitvoerig is en zeker geen film oplevert, vanwege het ontbreken van een degelijk scenario. Wezenlijk talent ontbreekt bij de vertolkers en alleen zo nu en dan is sprake van geniale invallen. MON CAS blijft echter teleurstellend.

Maigret et le fou de Bergerac

Frankrijk 1982. Misdaad van Yves Allégret. Met o.a. Jean Richard, Annick Tanguy, Fred Personne, Jacques Duby en Maxence Mailfort.

Een zorgvuldige bewerking van een van de beroemdste en griezeligste romans van Simenon. Zijn beroemde commissaris bevindt zich in de Bergerac en doet daar onderzoek naar de misdaden die door een sadistische gek zijn gepleegd. De grijsgroene sfeer is aanwezig. Een van de beste televisiefilms die Allégret aan het einde van zijn loopbaan maakte.

L'année prochaine si tout va bien

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Isabelle Adjani, Thierry Lhermitte, Marie-Anne Chazel, Bernard Crommbey en Fred Personne.

Een kordate en praktische jonge vrouw woont samen met een grillige, aan stemmingen onderhevige striptekenaar. De alledaagse conflicten worden zowel verhevigd door het bezoek van haar ouders, als door haar wens een kind te krijgen, een verantwoordelijkheid waar hij niet aan wil. De debutant schreef een fris en treffend scenario over de omkering van relatiepatronen zonder daar meer dan alleen een bekwame vorm aan te geven. De spontaniteit van de goedgekozen acteurs breekt daar echter doorheen.

L' Annee Prochaine Si Tout Va Bien

Frankrijk 1981. Drama van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Louise Rioton, Virginie Thevenet, Antoinette Moya, Fred Personne en Bernard Crommbey.

Een kordate en praktische jonge vrouw woont samen met een grillige, aan stemmingen onderhevige striptekenaar. De alledaagse conflicten worden zowel verhevigd door het bezoek van haar ouders, als door haar wens een kind te krijgen, een verantwoordelijkheid waar hij niet aan wil. De debutant schreef een fris en treffend scenario over de omkering van relatiepatronen zonder daar meer dan alleen een bekwame vorm aan te geven. De spontaniteit van de goedgekozen acteurs breekt daar echter doorheen.

Sauve qui peut (la vie)

Zwitserland​/​​Frankrijk 1980. Romantiek van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Jacques Dutronc, Nathalie Baye, Roland Amstutz en Fred Personne.

Deze film heeft een muzikale structuur in vier delen, waarbij onafhankelijk van elkaar de drie hoofdpersonen worden geïntroduceerd. Volgens zijn eigen zeggen 'de tweede eerste film' van Godard blijkt na jaren van video-experimenten en politieke strijdfilms niet een nieuw begin, maar een opnieuw opvatten van eerdere thema's, procedés en collage- technieken.

Pile ou Face ?

Frankrijk 1980. Thriller van Robert Enrico. Met o.a. Philippe Noiret, Michel Serrault, Dorothée, André Falcon en Jean Desailly.

Noiret, verbitterd weduwnaar en hardnekkig speurder probeert te bewijzen dat de zwijgzame boekhouder Serrault zijn vrouw heeft koud gemaakt. Hij laat geen middel ongemoeid om de tot verdacht bestempelde man te verlokken en te vernederen om hem zodoende te kunnen slachtofferen. Het gedegen spel en de vaste regie worden ondersteund door de beklemmende sfeer van het landschap van de Gironde. Marcel Jullian, Michel Audiard en de regisseur bewerkten de roman Suivez le veuf van Alfred Harris tot scenario.

Dimenticare Venezia

Italië​/​​Frankrijk 1979. Drama van Franco Brusati. Met o.a. Erland Josephson, Mariangela Melato, Eleonora Giorgi, David Pontemoli en Hella Pétri.

Broer en pleegdochter van oude opera-diva onttrekken zich met hun respectieve vriend en vriendin in haar afgelegen landhuis aan eisen van volwassenheid en koesteren zich in herinneringen en illusie van blijvende jeugd, tot gastvrouw sterft. Ondanks gelijkvormige constructie van scenario - met twee elkaar spiegelende homofiele paren - nadrukkelijke symboliek en verklarende flashbacks, indringende film dankzij knappe spelprestaties en door gekunstelde vormgeving heen reeks van treffende momenten.

Les Petites fugues

Zwitserland​/​​Frankrijk 1978. Drama van Yves Yersin. Met o.a. Michel Robin, Fabienne Barraud, Dore de Rosa, Fred Personne en Mista Préchac.

Het personage van de Franse acteur Michel Robin lijkt best gelukkig. Hij werkt al tientallen jaren als boerenknecht, krijgt te eten en te drinken en mag zelfs op wat genegenheid rekenen van het gezin waarvoor hij werkt. Maar dan koopt hij een brommertje en ontdekt een leven voorbij de grenzen van het Zwitserse boerengehucht. Richting een motorcrosswedstrijd en (ingebeeld?) zweefvliegen. Hoogstaand drama dankzij enscenering en acteerwerk. Michel Robin, geliefd als Frankrijks opa-figuur of de ideale vader, overleed eind 2020 na het oplopen van Covid-19.

La Question

Frankrijk 1977. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Jacques Denis, Nicole Garcia, Jean-Pierre Sentier, Christian Rist en Françoise Thuriès.

Een sympathisant van het F.L.N. in Algerije wordt door parachutisten gearresteerd en gemarteld. Een medestander overleeft de martelingen niet. Hij weet in de gevangenis stiekem een boek over zijn ervaringen te schrijven en door zijn advocaat te laten publiceren. Er zal een onderzoek worden ingesteld, als hij wegens staatsgevaarlijkheid wordt veroordeeld. Hij weet vanuit het gevangenishospitaal te ontsnappen. Deze indringende debuutfilm op basis van ervaringen van Henri Alleg wordt door niet-steracteurs met grote inzet gespeeld en krijgt door de sobere presentatie van martelscènes een extra-uitwerking die ondanks de concentratie op één geval verderreikende werking suggereert.

Mords pas, on t'aime

Frankrijk 1975. Komedie van Yves Allégret. Met o.a. Bernard Fresson, Yves Coudray, Jean-Pierre Darras, Catherine Allégret en Sylviane Bressy.

Een ondernemend tien-jarig jongetje wordt door zijn grootouders opgevoed, omdat zijn gescheiden vader, een vrachtrijder, voortdurend onderweg is. Dan neemt zijn vader hem mee naar zijn woonstede, Bordeaux; er ontwikkelt zich een een goede verstandshouding tussen beiden. Zijn vader vertelt hem over zijn moeder, die tot de gegoede burgerij uit die stad behoort. Het ventje zou zo graag zijn inmiddels hetrouwde moeder (met twee dochtertjes) willen zien en hij bedenkt een list: hij pleegt een klein vergrijp, waarvoor de politie hem oppakt en hij geeft de naam van zijn moeder op, die hem van het politiebureau komt afhalen. Zijn moeder brengt hem naar zijn vader en ze blijft voor het avondeten. Als zij de volgende morgen zijn vader verlaat, moet het joch terug naar zijn grootouders. Het scenario wisselt treffende momenten af met ver gezochte zoals vertederende humor, die volwassenen zou moeten week maken. Ondanks de zinnige strekking blijft de film al te oppervlakkig en de jeugdige Coudray - inmiddels een veteraan uit de tv-serie Graine D'Ortie die ook door Allégret werd geregisseerd - getuigt meer van acteursflair dan dat hij zijn personage aannemelijk maakt. Ook bekend als BONNE FÊTE PAPA, LA FÊTE DES PÈRES, TA FÊTE PAPA et ROSE ET FRÉDEÉRIC.

Les misérables

Frankrijk 1972. Drama van Marcel Bluwal. Met o.a. Georges Géret, Nicole Jamet, François Marthouret, Gilles Maidon en Bernard Fresson.

Een getrouwe tv-bewerking van het beroemde werk van Victor Hugo, dat speelt in het 19e eeuwse Parijs tijdens de barricaden. Een ontsnapte gevangene houdt zich schuil, samen met zijn aangenomen dochter, in een onaangenaam pension, waar het pensionhoudersechtpaar ooit zijn pleegdochter beestachtig hebben behandeld, en nu hèm willen vermoorden. Een verliefde student verijdelt de dreigende doodslag, waardoor de naargeestige kamerverhuurders in de bak belanden. De pleegdochter en haar stiefvader nemen de benen, en de dochter van het gevangen echtpaar zwerft door de kommervolle lichtstad naar de verdwenen student, terwijl haar jongere broer twee ondervoede straatarme kinderen onderdak verleent in zijn huis bij de Bastille. Wordt in twee of in vier delen uitgezonden. Het scenario is van regisseur Bluwal naar de roman van Victor Hugo. Het camerawerk is van André Bac.