Jean-Loup Hubert

Trois petites filles

Frankrijk 2004. Jean-Loup Hubert. Met o.a. Adriana Karembeu, Gérard Jugnot, Adriana Karembeu, Adriana Karembeu en Sabrina Ouazani.

Marthe

Frankrijk 1997. Oorlogsfilm van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Clotilde Courau, Guillaume Depardieu, Gérard Jugnot, Bernard Giraudeau en Thérèse Liotard.

In 1915 raakt de jonge soldaat Simon gewond aan het front. In het Bretonse kustplaatsje waar hij wordt verzorgd ontmoet hij de lerares Marthe. Hoewel zij al verloofd is met een andere soldaat ontstaat er een korte maar hevige romance. Wanneer Simon hersteld is, verzint Marthe een smoes om hem bij zich te houden. Beetje sentimenteel en zwaar op de hand, maar de strijd in de loopgraven wordt indringend verbeeld en hoofdrolspelers Courau en Depardieu (zoon van Gérard) doen goed hun best.

À cause d'elle

Frankrijk 1993. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Antoine Hubert, Olivia Muñoz, Thérèse Liotard, Jean-François Stévenin en Ludmila Mikaël.

In 1963 is Antoine Hervy (Antoine Hubert) veertien; hij op een na de oudste in een gezin van vier. Zijn vader is dikwijls afwezig. De school interesseert hem geen barst. Hij bevindt zich in zijn eigen droomwereldje en geniet ervan alsof zijn kindertijd nog niet voorbij is. Hij zou op de elektrische gitaar willen leren spelen zoals Hank Marvin of Bruce Welch van The Shadows. De dag dat hij de jonge Olivia Marchand (Mu[KA6]noz) ontmoet, verandert zijn leven grondig. Na de kindertijd behandeld te hebben in LE GRAND CHEMIN (1987) en APR[KA2]ES LA GUERRE (1989) analyseert regisseur/scenarioschrijver Hubert nu de puberteit van zijn hoofdpersonage (telkens gespeeld door zijn eigen zoon Antoine). Het werd een poëtische studie van het opgroeien en het ontdekken van de liefde. Niets is opgeschroefd, maar elke situatie is natuurlijk en hartverwarmend vertolkt. Het scenario van regisseur Hubert zit geheid in elkaar. Het camerawerk is van Claude Lecomte. De soundtrack bestaat voornamelijk uit hits van beginjaren 1960. Dolby Stereo.

A cause d'elle

Frankrijk 1993. Drama van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Romane Bohringer, Olivia Menoz en Antoine Hubert.

In 1963 is Antoine Hervy (Antoine Hubert) veertien; hij op een na de oudste in een gezin van vier. Zijn vader is dikwijls afwezig. De school interesseert hem geen barst. Hij bevindt zich in zijn eigen droomwereldje en geniet ervan alsof zijn kindertijd nog niet voorbij is. Hij zou op de elektrische gitaar willen leren spelen zoals Hank Marvin of Bruce Welch van The Shadows. De dag dat hij de jonge Olivia Marchand (Mu[KA6]noz) ontmoet, verandert zijn leven grondig. Na de kindertijd behandeld te hebben in LE GRAND CHEMIN (1987) en APR[KA2]ES LA GUERRE (1989) analyseert regisseur/scenarioschrijver Hubert nu de puberteit van zijn hoofdpersonage (telkens gespeeld door zijn eigen zoon Antoine). Het werd een poëtische studie van het opgroeien en het ontdekken van de liefde. Niets is opgeschroefd, maar elke situatie is natuurlijk en hartverwarmend vertolkt. Het scenario van regisseur Hubert zit geheid in elkaar. Het camerawerk is van Claude Lecomte. De soundtrack bestaat voornamelijk uit hits van beginjaren 1960. Dolby Stereo.

Paradise

Verenigde Staten 1991. Familiefilm van Mary Agnes Donoghue en Stuart Gillard. Met o.a. Melanie Griffith, Don Johnson, Elijah Wood, Thora Birch en Sheila McCarthy.

In dit pastoraal drama wordt de tien-jarige Willard Young (Wood) door zijn hoogzwangere moeder (Gordon) naar het rustieke dorpje Paradise gestuurd voor vakantie bij het bevriende echtpaar Reed (Johnson en Griffith), die aardig wat problemen met elkaar hebben en de dood van hun zoontje nog steeds niet verwerkt hebben. Gelukkig voor Willard is er het vrolijke buurmeisje Billie (Birch). Deze sentimentele regiedebuutfilm van scenariste- schrijfter Donoghue is eigenlijk een remake van Jean-Loup Hubert's LE GRAND CHEMIN uit 1987.

La reine blanche

Frankrijk 1991. Drama van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Catherine Deneuve, Richard Bohringer, Bernard Giraudeau, Jean Carmet en Laure Moutoussamy.

Deneuve is getrouwd met loodgieter Bohringer. Ze drijven een eenvoudig winkeltje in sanitair in een gehucht dat aan een zeearm van de Loire is gelegen, niet ver van Nantes. Liefde van weleer, de wat onserieuze Giraudeau keert terug uit de Franse Antillen met zijn zwarte vrouw Moutoussamy en hun bonte kroost. Bohringer bouwt in zijn vrije tijd aan een praalwagen voor het komende carnaval met behulp van zijn zoon. De twee families gaan met elkaar om hoewel Bohringer en Giraudeau ooit elkaars rivalen waren. Bohringer wil niet dat Giraudeau's dochter Pultar op de praalwagen komt te staan en breekt hem daarom af. Deneuve schenkt echter aan Pultar haar witte jurk waarmee ze ooit in 1940 de 'witte koningin' van het carnaval werd. Weinig spectaculaire, trage, typische Franse, maar zeer sfeervolle familiekroniek met zeer integer spel over mensen en hun relaties, die goed weten waar hun plaats in het leven is. Scenario van de regisseur en mooie fotografie van Claude Lecomte. Gesitueerd in 1960.

Après la guerre

Frankrijk/Duitsland 1990. Oorlogsfilm van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Richard Bohringer, Antoine Hubert, Julien Hubert, Martin Lamotte en Isabelle Sadoyan.

De in de Rhône-Alpes geboren Jean-Loup Hubert heeft een oeuvre van kleine filmverhalen waarin vaak kinderen en adolescenten een belangrijke of hoofdrol spelen. Après la guerre behoort, naast het vrolijke Le grand chemin (1987) en het prachtige À cause d'elle (1993), tot Huberts sterkste films. Daarin trekt, aan het einde van WO II, een stel weggelopen Franse plattelandskinderen met een oorlogsmoede Duitse soldaat de paden op, de lanen in. Bohringer, de archetypische Franse nachtbraker met de whiskystem, is geweldig als de korporaal. Huberts zonen Antoine en Julien spelen de knapen. Cinekid Award 1989.

Une folie

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Jacques François, Anna Brucnal, Jean-Pierre Moulin, Marie-Anne Chazel en Claire Nadeau.

bewerking Een bewerking van de komedie van Sacha Guitry, waarin de psychiatrie op de korrel wordt genomen. Een amusant stuivertje wisselen van getikte personages maar een eenvoudige registratie van het stuk, zonder dat van bizondere filmische kwaliteiten sprake is. Yves-Andr [KA1]e Hubert (LE GRAND CHEMIN) beschouwde dit duidelijk als een televisie-opdrachtje tussendoor. En dan nog heeft hij het handig aangepakt.

Le grand chemin

Frankrijk 1987. Familiefilm van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Richard Bohringer, Anémone, Antoine Hubert, Vanessa Guedj en Christine Pascal.

Met deze film wijkt regisseur Hubert qua stijl nogal af van zijn andere films. Een tien-jarig jongetje uit de stad logeert bij vrienden op het platteland. Die vrienden gaan uit elkaar en het vroegrijpe buurmeisje brengt hem zo het een en ander bij. Uiteindelijk keert hij verdrietig, maar een stuk ouder en wijzer naar de stad terug. Het spontane acteerwerk van de beide jeugdige spelers is opvallend en doet sterk denken aan het spel van Poujoly en Fossey uit JEUX INTERDITS (1951) van René Clément: men ziet dezelfde gelaatsuitdrukkingen, een dergelijk nostalgisch gevoel straalt van de jonge medespelers af. Een gelijksoortige realistische lyriek in de uitbeelding van het meisje: 'Het geluk bevindt zich op het land. Ren erop af anders ontglipt het'. Het eerlijke spel van het jonge duo is zeker niet tevergeefs. Scenario van de regisseur en het camerawerk is van Claude Lecomte.

La gitane

Frankrijk 1986. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Claude Brasseur, Valérie Kaprisky, Martin Lamotte, Stéphane Audran en Clémentine Célarié.

Bankfiliaalchef Hubert Durieux is permanent omsingeld door aandachteisende dames. Wanneer hij zich echter door knappe zigeunerin Mona zijn klassieke Citroën Traction Avant laat ontfutselen, schiet Huberts stressniveau pas serieus in het rood. Pijnlijk ongrappige klucht van De Broca (L'homme de Rio, Cartouche) stapelt flutgrap op prutscène. Brasseur schmiert, Kaprisky slaapwandelt en de resterende cast struikelt de film in en uit. Curieus genoeg geschreven door Jean-Loup Hubert, de latere parelkweker van Le grand chemin en À cause d'elle. Pluspunt: de muziekfalderietjes van Claude Bolling.

La smala

Frankrijk 1984. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Josiane Balasko, Victor Lanoux, Dominique Lavanant, Maurice Risch en Luis Rego.

Film over een vaderloos `gezin` met vijf kinderen - van vier tot zestien jaar - uit de provincie. Moeder Simone (Balasko) is een ex-rocksterretje uit de jaren 1960-70 en haar vijftig-jarige vriend Robert (Lanoux) een arcordeon-virtuoos zonder werk. Ze komen terecht bij Simone`s zus Rita (Lavanant) die dame van de vestiaire is in een goedkope danstent. Rita ontvangt het stel met open armen op zestig vierkante meter. Robert gaat op zoek naar zijn ex zonder dit tegen de anderen te zeggen. Er komen problemen met de niet zachtzinnige politie. Ze leven aan de rand van het minimum bestaan in Parijs totdat ze de lotto winnen en gaan lekker luieren in de zonnige Provence, in Zuid-Oost Frankrijk. Het scenario is hier niet van belang. Samen met LE PÈRE NOËL EST UNE ORDURE, heeft Jean-Marie Poiré een nieuw soort komedie bedacht, zonder finesse maar kleurig, vurig, bijtend, uitdagend als Hara Kiri met een aantal zeer rake scène's. En dat met een spoor van tederheid. Natuurlijk de tegenpool van René Clair.

L'année prochaine si tout va bien

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Isabelle Adjani, Thierry Lhermitte, Marie-Anne Chazel, Bernard Crommbey en Fred Personne.

Een kordate en praktische jonge vrouw woont samen met een grillige, aan stemmingen onderhevige striptekenaar. De alledaagse conflicten worden zowel verhevigd door het bezoek van haar ouders, als door haar wens een kind te krijgen, een verantwoordelijkheid waar hij niet aan wil. De debutant schreef een fris en treffend scenario over de omkering van relatiepatronen zonder daar meer dan alleen een bekwame vorm aan te geven. De spontaniteit van de goedgekozen acteurs breekt daar echter doorheen.

L' Annee Prochaine Si Tout Va Bien

Frankrijk 1981. Drama van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Louise Rioton, Virginie Thevenet, Antoinette Moya, Fred Personne en Bernard Crommbey.

Een kordate en praktische jonge vrouw woont samen met een grillige, aan stemmingen onderhevige striptekenaar. De alledaagse conflicten worden zowel verhevigd door het bezoek van haar ouders, als door haar wens een kind te krijgen, een verantwoordelijkheid waar hij niet aan wil. De debutant schreef een fris en treffend scenario over de omkering van relatiepatronen zonder daar meer dan alleen een bekwame vorm aan te geven. De spontaniteit van de goedgekozen acteurs breekt daar echter doorheen.