Luce Mouchel

Mauvaise mère

2019 | Drama

Frankrijk 2019. Drama van Adeline Darraux. Met o.a. Barbara Schulz, Thierry Godard, Jessyrielle Massengo, Sophie Breyer en Luce Mouchel.

Mina, een jonge Ethiopische van 13 jaar, is bij haar geboorte geadopteerd door Lionel en Judith en komt in een destructieve spiraal terecht. Agressiviteit, geweld, weglopen, het gedrag van de tiener verdeelt het gezin. Zijn de liefde en welwillendheid van haar ouders voldoende om haar wonden te dichten en haar lijden te verlichten?

Les mauvaises têtes

2013 | Drama, Komedie

Frankrijk 2013. Drama van Pierre Isoard. Met o.a. Daniel Prévost, Camélia Jordana, Luce Mouchel, Benjamin Wangermee en Mylène Demongeot.

Paul (Prévost) is een oudere, wat knorrige man die door zijn dochter wordt opgescheept met een huisgenoot: medicijnenstudente Fanny (Jordana) huurt ineens een van zijn kamers. Dat botst, want Paul zit vastgeroest in gewoontes waar de eigengereide Fanny onwillekeurig aan begint te peuteren. Hun relatie komt op scherp te staan wanneer Fanny haar bril verliest, onmisbaar bij haar tentamens. Matig geslaagde televisiekomedie met een rol voor Jordana, in eigen land beter bekend als zangeres: ze werd in 2009 gelanceerd in de Franse Idols-talentenshow Nouvelle Star.

Trois Huit

2001 | Thriller, Drama

Frankrijk 2001. Thriller van Philippe Le Guay. Met o.a. Gérald Laroche, Marc Barbé, Bernard Ballet, Alexandre Carrière en Jean-François Lapalus.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

Les déracines

2001 | Drama

Frankrijk 2001. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Julia Maraval, Luce Mouchel en Georges Corraface.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

Papa est monté au ciel

1998 | Komedie, Fantasy, Familiefilm

Frankrijk/België 1998. Komedie van Jacques Renard. Met o.a. Luce Mouchel, Aurélia Petit, Madeleine Marion, Elisabeth Legillon en Sylviane Goudal.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

La justice de Marion : Les filles de Vincennes

1998 | Drama, Misdaad

België/Frankrijk 1998. Drama van Thierry Binisti. Met o.a. Mireille Darc, Féodor Atkine, François Dunoyer, Emilie Ohana en Loïc Corbery.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

Circuit Carole

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Emmanuelle Cuau. Met o.a. Bulle Ogier, Laurence Côte, Frédéric Pierrot, Omar Bekhaled en Jean-Louis Coulloch.

Als moeder heeft Jeanne (Ogier) een moeizame relatie met haar twintigjarige dochter Marie (Côte), die verzeild raakt in het kringetje van gewelddadige bikers. Jeanne ziet deze ontwikkeling met lede ogen aan, is angstig over de toekomst en raakt in een diepe crisis als zij beseft dat zij haar dochter toch zal moeten loslaten. Interessante debuutfilm van Cuau, die met een laag budget een sterk psychologisch drama aflevert, met een ijzersterke vertolking van Ogier. Het camerawerk van Benoît Delhomme dompelt de Parijse banlieu in aseptisch licht onder. Het is naturalistisch en wars van maniërismen, die de debuutfilms van afgestudeerden van de academie zo kenmerken. Het scenario is van Arlette Langmann en regisseuse Cuau.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2019	Mauvaise mère
2013	Les mauvaises têtes
2001	Trois Huit
2001	Les déracines
1998	Papa est monté au ciel
1998	La justice de Marion : Les filles de Vincennes
1995	Circuit Carole

name

email

mijn instellingen