Claire Laroche

La poursuite du vent

Frankrijk 1998. Drama van Nina Companéez. Met o.a. Bernard Giraudeau, Dominique Reymond, Mathieu Simonet, Valentine Varela en Maud Rayer.

Les apprentis

Frankrijk 1995. Komedie van Pierre Salvadori. Met o.a. François Cluzet, Guillaume Depardieu, Judith Henry, Claire Laroche en Marie Trintignant.

Vrolijke buddy-komedie over twee zeer verschillende mannen die met elkaar opgescheept zitten in een Parijs' appartement waar beiden 'tijdelijk' verblijven. Prima dialogen en charmante hoofdrollen van Cluzet als neurotische schrijver zonder inspiratie en Depardieu als ongecompliceerde, rokkenjagende jongeling. Gedreven door geldnood organiseren ze samen een overval. De in 1971 geboren zoon van Gérard Depardieu was eerder te zien in regisseur Salvadori's debuut Cible émouvante. Voor zijn rol in Les apprentis werd hij onderscheiden met een César voor meest veelbelovende jonge acteur.

U.S. Go Home

Frankrijk 1994. Familiefilm van Claire Denis. Met o.a. Alice Houri, Jessica Tharaud, Grégoire Colin, Vincent Gallo en Claire Laroche.

Het is 1965. De vijftien-jarige Tharaud en de veertien- jarige Houri zijn vriendinnen, die beiden in een nieuwe wijk van Parijs wonen. Tharaud heeft reeds sexuele ervaringen, Houri niet en dat beïnvloedt hun vriendschap. Houri spiegelt zich graag aan haar vriendin en dus is ze erop uit om met een jongen het bed te delen. Op een avond, na het bezoek aan een surprise-party, stoppen ze voor een lifter, een G.I. van een nabijgelegen Amerikaanse basis. Het seksuele ontwaken van twee sympathieke meisjes in hun puberteit, de een al wat rijper dan de ander. Een luchtig scenario, van Denis en Anne Wiazemski, met toch een dramatische ondertoon. De soundtrack bestaat uit succesnummers uit die periode. Achter de camera stond Agnès Godard.

Les gens normaux n'ont rien d'exeptionnel

Frankrijk 1993. Drama van Laurence Ferreira Barbosa. Met o.a. Serge Hazanavicius, Claire Laroche, Marc Citti, Valeria Bruni Tedeschi en Melvil Poupaud.

Het is 1965. De vijftien-jarige Tharaud en de veertien- jarige Houri zijn vriendinnen, die beiden in een nieuwe wijk van Parijs wonen. Tharaud heeft reeds sexuele ervaringen, Houri niet en dat beïnvloedt hun vriendschap. Houri spiegelt zich graag aan haar vriendin en dus is ze erop uit om met een jongen het bed te delen. Op een avond, na het bezoek aan een surprise-party, stoppen ze voor een lifter, een G.I. van een nabijgelegen Amerikaanse basis. Het seksuele ontwaken van twee sympathieke meisjes in hun puberteit, de een al wat rijper dan de ander. Een luchtig scenario, van Denis en Anne Wiazemski, met toch een dramatische ondertoon. De soundtrack bestaat uit succesnummers uit die periode. Achter de camera stond Agnès Godard.

Les gens normaux n'ont rien d'exceptionnel

Frankrijk 1993. Komedie van Laurence Ferreira Barbosa. Met o.a. Valeria Bruni Tedeschi, Melvil Poupaud, Marc Citti, Claire Laroche en Frédéric Diefenthal.

De 25-jarige Martine wordt door haar vriend in de steek gelaten. Vervolgens lukt niks meer. Alles lijkt van kwaad tot erger te gaan. Ze veroorzaakt een ongeluk en belandt in een psychiatrische inrichting. Dat bevalt haar wel en ze besluit daar enige tijd te verpozen, terwijl ze z.g. aan geheugenverlies lijdt. Ze ontwikkelt een tomeloze energie en gaat zich bemoeien met het zieleheil van twee patiënten - Anne (Laroche) en Pierre (Citti). Ze doet dat zo onhandig dat ze zich onmogelijk maakt in de inrichting en eruit geknikkerd wordt. Ze onderneemt ook daarbuiten een poging om de twee te bemoederen, hoewel ze daarom niet gevraagd hebben. Onbenullig verhaaltje, aanstekelijk gespeeld door Bruni-Tedeschi, die voor haar spel de aanmoedigings César ontving.