Jean Poiret: regie, cast, scenario en schrijver.
Er zijn 63 films gevonden.

The Birdcage

1996 | Komedie, Drama

Verenigde Staten 1996. Komedie van Mike Nichols. Met o.a. Robin Williams, Gene Hackman, Nathan Lane, Dianne Wiest en Hank Azaria.

Remake van de komedie Le cage aux folles uit 1978 van Edouard Molinaro. 'We are family', de openingssong van de film, is ook gelijk het thema. 'We zijn allemaal één grote familie.' Om zo'n oubollige boodschap te verkopen moet het papiertje wel erg fraai zijn. Maar dat kan je wel aan regisseur Nichols (The Graduate, Working Girl) overlaten. Het verhaal (homopaar doet zich voor als echtpaar om de toekomstige schoonouders van de zoon van één van hen niet te veel schrik aan te jagen) is simpel, Nichols' uitwerking is echter zo uitbundig dat The Birdcage wereldwijd een groot succes was. Hij werd geholpen door het goede acteerwerk en het venijnig-komische scenario van Elaine May.

Sup de Fric

1992 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1992. Misdaad van Christian Gion. Met o.a. Jean Poiret, Anthony Delon, Cris Campion, Roland Giraud en Valérie Mairesse.

Rijkeluis-zoontje Delon, een verschrikkelijke nietsnut, en Campion, een computerhacker die geweerd is van officiële instituten, proberen directeur Poiret een koekje van eigen deeg te bezorgen door zijn business-school op te kopen met de door hem onderwezen technieken. Poiret heeft het door en zint op wraak, na eerst gechanteerd te zijn over een computervirus. De locatie is adembenemend en de bijrollen van Leroy als geldmagnaat en Saint- Cyr als de adellijke dame met aandelen, zijn goed, maar wat een aardige eigentijdse komedie had kunnen zijn, wordt verpest door slappe regie en het slechte scenario van Gion. Chique Poiret, acteur van grote klasse, hier in zijn laatste film. Camerawerk van Bernard Joliot en Michel Thiriet.

Le zèbre

1992 | Romantische komedie

Frankrijk 1992. Romantische komedie van Jean Poiret. Met o.a. Thierry Lhermitte, Caroline Cellier, Christian Pereira, Annie Grégorio en François Dyrek.

Notaris Hippolyte (Lhermitte) wordt op zijn werk regelmatig geconfronteerd met uitgebluste huwelijken en vraagt zich bezorgd af of zijn Camille (Cellier) nog wel van hem houdt. Om dat te testen rijdt hij zijn auto met haar naast zich in de plomp om haar reactie te peilen over een gezamenlijke dood. En hij verlaat haar om te kijken of ze overstuur raakt. Ze blijft van hem houden, tot anonieme liefdesbrieven aan haar adres de relatie op scherp zetten. Een zeer genietbare romantische komedie, de enige film van toneelschrijver/acteur Poiret (1926-1992).

Sisi

1990 | Romantiek, Historische film, Drama, Komedie

Frankrijk​/​​Duitsland 1990. Romantiek van Christoph Böll en Christoph Böll. Met o.a. Vanessa Wagner, Nils Tavernier, Sonja Kirchberger, Kristina von Walter en Jean Poiret.

Hoe Elisabeth von Bayern - Sisi - ondanks de intriges van haar moeder en de voorkeur van de keizerin-moeder, de gemalin wordt van (toekomstige) keizer Franz-Joseph (Tavernier) van Oostenrijk. In een moderner persectief geplaatst dan de beroemde Romy Schneider-trilogie en komt daarom nogal ironisch over. Integenstelling tot die rolprenten, wordt aardig de draak gestoken met de sentimentaliteit van de vroegere SISSI-films met enkele onverwachte bekende namen van de Franse cinema in bijrollen: Poiret als de hertog Max (van Beieren) en Lafont als Frau von Wrangel. De show wordt gestolen door de nauwelijks zestien-jarige debutante Wagner die, in tegenstelling tot de Romy Schneider-Sissi, bij haar contact met het Beierse en Oostenrijkse hofleven, snel haar spontaniteit en haar zachtmoedigheid verliest. Tavernier is de zoon van de bekende Franse cineast Bertrand Tavernier. De Duitse titel van deze tv-film spelt SISI met [KA1]e[KA1]en S (!). De film heeft een Duitse alternatieve titel: SISI UND DER KAISER KUß, ook met een enkele S. Scenario van de regisseur en camerawerk van Reinhard Köcher.

Les femmes

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Christian Morin en Jean Poiret. Met o.a. Guy Bedos, Muriel Robin, Sylvie Joly, Raymond Devos en Zouc.

Een rondedans voor tv door de wereld van de grote Franse komieken van gisteren en vandaag met, hoewel niet scherp omlijnd, de vrouwen als algemeen thema. Onevenwichtig, zoals dit soort projecten altijd zijn, maar de kijker kan even lekker genieten van met name Devos, Morin, Poiret en Popeck, en bovendien de bijtende schetsen van Cabu.

Les dossiers secrets de l'inspecteur Lavardin: Le château du pendu

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Christian de Chalonge. Met o.a. Jean Poiret, Anne Roussel, Teresa Madruga en José Wallenstein.

Wanneer op een spookachtig Portugees kasteel een jonge toeriste verdwijnt, wordt de eigenzinnige Interpol-inspecteur Lavardin ingeschakeld. Een centrale figuur op het slot is de raadselachtige Carlotta, die haar labiele broer Hugo tiranniseert. Ook de klokkenmaker van het slot lijkt iets te verbergen te hebben.

Le canard à l'orange

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van André Frédérick. Met o.a. Jean Poiret, Christiane Minazzoli, Alain Lionel, Annick Alane en Corinne Le Poulain.

Een bewerking van Marc-Gilbert de Sauvajon van een stuk van William Douglas Home, oftewel een variatie op het eeuwige thema van het burgerlijke stelletje van middelbare leeftijd dat plotseling te maken krijgt met een verliefdheid. Humor, amusante personages maar verder niets nieuws onder de zon. Een vreselijk banale regie van een betaalde amateur en er lijkt werkelijk geen einde aan te komen.

Lacenaire

1990 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1990. Biografie van Francis Girod. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean Poiret, Jacques Weber, Maïwenn en Samuel Labarthe.

Biografische film over het leven van deze dichter, schrijver, biseksuele verleider, erudiet met verfijnde manieren en moordenaar omwille van het plezier, die daarin zover ging dat hij in 1836 zijn eigen zelfmoord onder de guillotine in sc[KA2]ene zette. En hoewel Auteuil de voortreffelijke vertolking van dit duistere maar romantische personage door Marcel Herrand in LES ENFANTS DU PARADIS (Marcel Carn[KA1]e, 1945) niet kan doen vergeten, geeft hij toch op magistrale wijze gestalte aan dit uitzonderlijke wezen. De tijd van toen is op uiterst zorgvuldige en schitterende wijze opnieuw tot leven gebracht. Het camerawerk werd verzorgd door een ware kolorist (Bruno de Keyzer). Eén van de best geslaagde rolprenten van deze filmmaker. Scenario van Georges Conchon en Francis Girod.

La plus belle nuit du cinéma

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Michel Denisot. Met o.a. Gérard Lanvin, Béatrice Dalle, Roger Hanin, Jacques Villeret en Michel Galabru.

Een bloemlezing van de Franse cinema? Ja, maar het dienstdoende genie heeft het in zijn hoofd gehaald om scènes uit een heleboel bekende films door hedendaagse acteurs te laten spelen. Zo wordt bijvoorbeeld een scène uit HÔTEL DU NORD van Marcel Carné gespeeld door Lanvin en Dalle en een andere scène, uit LES PARAPLUIES DE CHERBOURG, door Birkin en Souchon enzovoort. Het lijkt aanvankelijk een origineel idee, maar na het zien van het resultaat blijkt het een doodgeboren kindje. Bovendien is deze film volledig overbodig: de mensen zien veel liever de originelen! En de scène uit HIROSHIMA MON AMOUR is volstrekt belachelijk.

La santé et la beauté

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jean Poiret en Christian Morin. Met o.a. Guy Bedos, Fernand Raynaud, Michel Leeb, Bernard Haller en Alex Métayer.

De tweede film uit de serie FOU RIRE waarvan elk een afzonderlijk thema behandelt, met sketches van de artiesten in kwestie en Poiret en Morin die ongelofelijke wartaal uitslaan. Een onevenwichtig geheel, zoals gewoonlijk bij dit soort projecten maar er is sprake van goede momenten en soms wrede satires. Met tekeningen van Cabu.

Une nuit à l'Assemblée Nationale

1988 |

Frankrijk 1988. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Blanc, Jean Poiret, Jacqueline Maillan, Roland Blanche en Darry Cowl.

De onverbeterlijke beeldenstormer van de Franse cinema behandelt het politieke wereldje, naar aanleiding van een lintjesregen die georganiseerd werd door de zwager van een minister. Zoals gewoonlijk trekt hij flink van leer. Hij beschrijft de politici als weinig scrupuleuze en inhalige schurken. Al dertig jaar lang roept Mocky de meest uiteenlopende reacties op bij de critici, maar ook enthousiasme bij het publiek, dat in hem de Moli ère van de Franse film ziet.

Les dossiers de l'inspecteur Lavardin: maux croises

1988 | Thriller

Frankrijk 1988. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Jacques Brunet, Caroline Beaune en Jean Poiret.

Inspecteur Lavardin heeft van Interpol de opdracht gekregen schoenenfabrikant Ruggero Anello op te sporen. Deze Anello wordt er namelijk van verdacht zijn kapitaal niet zozeer met schoenen te hebben verdiend, maar met illegale handel in wapens. Anello's vrouw Claire is een veelgelezen schrijfster van misdaadromans en staat op het punt haar man te bedriegen, maar nog voordat het zover komt, wordt ze vermoord in een hotelkamer. En het blijft niet bij deze ene moord...

Les dossiers de l'inspecteur Lavardin: Le diable en ville

1988 | Mysterie

Frankrijk 1988. Mysterie van Christian de Chalonge. Met o.a. Jean Poiret, Bruno Cremer, Bulle Ogier, Nathalie Nell en Michel Berto.

De tweede INSPECTEUR LAVARDIN-film betreft een moordgeval in de fraaie omgeving van de baai van Arcachon, waar een stakende arbeider is omgebracht. De uit Parijs afgereisde smeris (Poiret) begint een onderzoek en hij concentreert zich algauw op de fabrieksdirecteur Cremer. Diens broer, de Prefect van Gironde, laat hem weten dat hij het onderzoek moet staken, maar de onverschrokken, koele Lavardin laat zich niet meer tegenhouden, als een getuige vermoord wordt. De cynische speurder klaart de zaak op, die een onverwachte ontknoping heeft. Klassieke aanpak van een onderhoudende krimi naar een idee van Claude Chabrol, die samen met Dominique Roulet het scenario schreef. Pascal Marti schoot de plaatjes.

Les dossiers de l'inspecteur Lavardin : L'escargot noir

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Roger Dumas, Catherine Rouvel, Stéphane Audran en Mario David.

In het Franse provincienest Chinon worden kort na elkaar een drietal vrouwen van onbestemde leeftijd vermoord. Duidelijk het werk van een maniak, want bij ieder lijk vindt men een zwarte slak. Commissaris David die moeite heeft met de voortgang van het onderzoek, krijgt hulp van Poiret, een inspecteur met Interpolervaring. Deze laatste is een keurige, grijze heer met humor, levenswijsheid en een onconventionele stijl van werken. Gelukkig voor David, dat hij goed kan opschieten met Poiret. Samen ontrafelen zij het moordmysterie, dat verweven zit in lokale intriges, waarvoor je de plaatselijke verhoudingen moet kunnen doorzien, wil je het kunnen oplossen. Dankzij het ironiserende scenario, de vaardige regie van Chabrol, die de clichés op een schitterende wijze uitbuit en het heerlijke spel van Poiret is de film een genoegen om naar te kijken.

Les Saisons du plaisir

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Vanel, Denise Grey, Jacqueline Maillan, Bernadette Lafont en Jean-Luc Bideau.

Een honderdjarige president-directeur (Vanel) laat in zijn kasteel zijn belangrijkste plaatsvervangers bijeenkomen voor de jaarlijkse seminar. Dit thema dient als voorwendsel, zoals vaak bij de onverbeterlijke Mocky, om een mooie verzameling verwrongen, seksueel geobsedeerde, perverse, streberige, hebzuchtige en belachelijke figuren neer te zetten. Mocky gaat er nooit keihard tegenaan en dat valt te betreuren want zijn marionetten worden soms zo onuitstaanbaar dat alleen de intense uitgelaten vrolijkheid van de marionettenspeler hen redt terwijl de toeschouwer bevrijdend kan lachen!

Le Diable En Ville

1988 | Thriller, Actiefilm

Frankrijk 1988. Thriller van Christian de Chalonge. Met o.a. Nathalie Nell, Jean Poiret en Bruno Cremer.

Een honderdjarige president-directeur (Vanel) laat in zijn kasteel zijn belangrijkste plaatsvervangers bijeenkomen voor de jaarlijkse seminar. Dit thema dient als voorwendsel, zoals vaak bij de onverbeterlijke Mocky, om een mooie verzameling verwrongen, seksueel geobsedeerde, perverse, streberige, hebzuchtige en belachelijke figuren neer te zetten. Mocky gaat er nooit keihard tegenaan en dat valt te betreuren want zijn marionetten worden soms zo onuitstaanbaar dat alleen de intense uitgelaten vrolijkheid van de marionettenspeler hen redt terwijl de toeschouwer bevrijdend kan lachen!

La petite amie

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jean Poiret, Jacques Villeret, Agnès Blanchot, Eva Darlan en Jacques Sereys.

Een klucht die speelt rond de jaarwisseling en de sfeer van die dagen uitademt. In een chalet in de bergen doen zich allerlei persoonsverwisselingen en situaties voor, die de gasten en hun bezoekers zeer in verlegenheid brengen. Voor Luc Béraud werd de film een grote teleurstelling vergeleken met zijn vorige. Hij wist de afgezaagde situaties van het genre geen nieuw leven in te blazen en evenmin een bevredigend tempo te vinden, zodat het scenario al gauw vastloopt in banaliteiten. Na de uitmuntende reeks scènes aan het begin met Poiret en Villeret in een restaurant, kan de bezoeker de zaal verlaten. Scenario van Bernard Stora en Luc Béraud. Camerawerk van Dominique Chapuis.

L'escargot noir

1988 | Thriller, Actiefilm

Frankrijk 1988. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Catherine Rouvel, Roger Dumas en Jean Poiret.

Een klucht die speelt rond de jaarwisseling en de sfeer van die dagen uitademt. In een chalet in de bergen doen zich allerlei persoonsverwisselingen en situaties voor, die de gasten en hun bezoekers zeer in verlegenheid brengen. Voor Luc Béraud werd de film een grote teleurstelling vergeleken met zijn vorige. Hij wist de afgezaagde situaties van het genre geen nieuw leven in te blazen en evenmin een bevredigend tempo te vinden, zodat het scenario al gauw vastloopt in banaliteiten. Na de uitmuntende reeks scènes aan het begin met Poiret en Villeret in een restaurant, kan de bezoeker de zaal verlaten. Scenario van Bernard Stora en Luc Béraud. Camerawerk van Dominique Chapuis.

Corentin (ou les infortunes conjugales)

1988 | Drama, Historische film

Frankrijk 1988. Drama van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean Poiret, Roland Giraud, Andréa Ferréol, Patrick Chesnais en Muriel Brener.

Een rijke Parijse burger (een slager behorende tot het rijkste vakgenootschap) omstreeks 1650 wordt geflankeerd door een aan lager wal geraakte markies en zijn jonge vrouw, de dochter van een actrice die betere tijden heeft gekend. Een venijnig portret van de betreffende periode met de dwaasheden, taboes, vooroordelen, dwaze kerkelijke gewoonten en het dagelijks bestaan van toen. Enkele schokkende scènes temidden van een wisselvallig geheel en fraai camerawerk van Jean Rozenbaum. Al doende vertelt de altijd overdrijvende maar originele Marboeuf ons ook over onze eigen tijd, die geen haar beter is.

Le miraculé

1987 | Komedie, Drama

Frankrijk 1987. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Jeanne Moreau, Sylvie Joly en Roland Blanche.

Zonder noemenswaardig budget gedraaide farce van agent provocateur Mocky. Waarin stomme verzekeringsagent Roland Fox-Terrier (Serrault) de slinkse scharrelaar-ballonverkoper Papu (Poiret) op de bedevaartskermis Lourdes tracht te betrappen op verlammingssimulatie. Bezaaid met Mockyaans bizarre personages – daaronder ex-prostituee ‘La Major’ gespeeld door Moreau – stootte deze boosaardige komedie bourgeois Frankrijk enigszins voor het vroom-paapse hoofd. Indertijd door de regisseur zelf per geestige bioscooptrailer aangekondigd. Coscenarist was cinefiel-filmhistoricus Jean-Claude Romer, medegrondlegger van het mythische genrefilmperiodiek Midi-minuit Fantastique. Laatste film waarin het gouden duo Serrault-Poiret samen speelde.

Les dossiers de l'inspecteur Lavardin : Maux croisés

1986 | Misdaad, Mysterie

Frankrijk 1986. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Caroline Beaune, Jacques Brunet, Rosine Cadoret en Riccardo Cucciola.

Inspecteur Lavardin (Poiret) beweegt zich tussen de kuurgasten van het kleine Italiaanse dorpje Montecatini. Iedereen leidt er een heel vreedzaam bestaan. Doch bepaalde zaken (wapenhandel, een schoenenfabrikant, een quiz en een tolk) nemen een fatale wending met de komst van een tv-ploeg. Ook een meer oppervlakkige film van Chabrol ontbreekt het niet aan ironie of bijtende spot. Hoewel enkele mislukte (tv-)films tot het werk van deze productieve cineast behoren, heeft hij nimmer iets volkomen onbelangrijks gemaakt. Dominique Roulet schreef samen met Chabrol het scenario. Het camerawerk is van Jean Rabier.

Je hais les acteurs

1986 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Jean Poiret, Michel Blanc, Bernard Blier, Patrick Floersheim en Michel Galabru.

Ben Hecht, een van Hollywoods meest gerespecteerde scenarioschrijvers (His Girl Friday, Notorious) schreef in 1944 het boek I Hate Actors!, een komisch Hollywood-achter-de-schermen verhaal over een agent die stapelgek wordt van de lastige, nuffige, onzekere, ijdele acteurs in zijn kaartenbakje. In deze Franse bewerking speelt Poiret de agent, Orlando Higgins, die ook nog eens wordt verdacht nadat op de set van een van zijn klanten een moord is gepleegd. Amusante whodunit-komedie waarin het zoeken is naar bekende Franse gezichten. Let op onder meer Gérard Depardieu en regisseurs Bernard Blier en Claude Chabrol.

Inspecteur Lavardin

1986 | Misdaad, Mysterie, Thriller

Frankrijk​/​​Zwitserland 1986. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Jean-Claude Brialy, Bernadette Lafont, Jean-Luc Bideau en Jacques Dacqmine.

Onvermijdelijk dat Chabrol en Poiret een tweede film over inspecteur Jean Lavardin maakten na het succes Poulet au vinaigre. Deze keer mag de beroepscynicus aan de Bretonse kust de moord oplossen op een katholieke notabele die een godslasterlijk theaterstuk heeft verboden. Tijdens het onderzoek komt Lavardin oude vlam Hélène (Lafont) tegen. Poiret (1926-1992), met Michel Serrault als komisch duo gepokt en gemazeld in de Parijse cabarets van de jaren vijftig, speelt opnieuw met sardonisch genoegen de minzame politieman die alles al heeft meegemaakt en niemand vertrouwt. De vier televisie-Lavardins die nog volgden halen niet het niveau van de bioscoopfilms.

I Hate Actors

1986 |

1986. Gerard Krawrzyk. Met o.a. Guy Marchand, Jean Poiret, Michel Galabru, Michel Blanc en Bernard Blier.

Onvermijdelijk dat Chabrol en Poiret een tweede film over inspecteur Jean Lavardin maakten na het succes Poulet au vinaigre. Deze keer mag de beroepscynicus aan de Bretonse kust de moord oplossen op een katholieke notabele die een godslasterlijk theaterstuk heeft verboden. Tijdens het onderzoek komt Lavardin oude vlam Hélène (Lafont) tegen. Poiret (1926-1992), met Michel Serrault als komisch duo gepokt en gemazeld in de Parijse cabarets van de jaren vijftig, speelt opnieuw met sardonisch genoegen de minzame politieman die alles al heeft meegemaakt en niemand vertrouwt. De vier televisie-Lavardins die nog volgden halen niet het niveau van de bioscoopfilms.

Poulet au vinaigre

1985 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1985. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Michel Bouquet, Stéphane Audran, Lucas Belvaux en Jean Topart.

Chabrol was een van de eerste nouvelle vague-filmers, maar hij excelleerde ook in zwart-komische moordmysteries zoals deze, naar een roman van Dominique Roulet. In een provinciaal dorpje loopt een ruzie over onroerend goed uit de hand, met een aantal moorden als gevolg. Inspecteur Jean Lavardin (Poiret), een nog brutere Dirty Harry, komt de zaak oplossen. De film is dan al een poos op gang, maar Lavardin bleek zo memorabel dat Chabrol hem een jaar later nog een film schonk (Inspecteur Lavardin) en daarna zelfs een televisieserie. Na 1992 zagen we Lavardin niet meer terug omdat vertolker Poiret overleed aan een hartaanval.

Liberté, Egalité, Choucroute

1985 |

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1985. Jean Yanne. Met o.a. Jean Poiret, Ursula Andress, Michel Serrault, Jean Yanne en Daniel Prévost.

Onder het mom van een historische fabel (de kalief van Bagdad en zijn vizier brengen een bezoek aan Parijs in 1789 om guillotines te kopen!) heeft Jean Yanne een scherpe satire gemaakt op het socialistische bewind van Mitterand. De socialisten, de immigranten en de buitenlanders worden allen afgekraakt, en dat nog wel door een cineast die niets meer te maken wil hebben met kortzichtigheid, die demagogisch is en zowel in het goed als in het kwade gelooft. Gezien tegen de huidige Franse achtergrond is de maker wel moedig geweest, maar het geheel is grof, niet bepaald komisch, middelmatig gefilmd en meer in de trant van cabaret.

La cage aux folles III

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Michel Serrault, Antonella Interlenghi, Saverio Vallone, Stéphane Audran en Michel Galabru.

Naar het toneelstuk van Jean Poiret. Albin (Serrault) erft van een suikertantetje. Hiervoor moet hij helemaal naar Schotland. Als hij de erfenis wil bemachtigen moet hij binnen twee jaar getrouwd en vader zijn. Neef Mortimer (Vallone) die zijn seksuele voorkeur kent, ligt op de loer! Voor de derde keer worden zowel de psychologie als het gedrag van homoseksuelen volledig verbasterd door middel van grove karikaturen die de modale Fransman aan het lachen zouden maken. Volledig fantasieloos, niets nieuws onder de zon. Zelfs de vertolkers lijken er niet in te geloven en vervelen zich evenveel als de kijkers. Ook bekend als ELLES SE MARIENT. De fotografie is van Luciano Tovoli. Aan het scenario werd heel wat geschreven door Christine Carère, Marcello Danon en Philippe Nicaud en vervolgens werd dat weer omgezet door Michel Audiard, Jacques Audiard, Marcello Danon, Gérard Lomballe en regisseur Lautner.

La septième cible

1984 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1984. Misdaad van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Lea Massari, Jean Poiret, Elisabeth Bourgine en Roger Planchon.

Op een dag wordt Bastien Grimaldi (Ventura) vlak bij zijn huis in Parijs door twee onbekenden mishandeld. Even later staat zijn auto in de fik. Bastien wil weten wie het op hem gemunt heeft, zijn zoektocht brengt hem naar Berlijn. Misdaadthriller met een prima hoofdrol van Ventura en veel eigenaardige wendingen houdt misschien niet de hele tijd de spanning vast, maar heeft een aangenaam nuchtere sfeer. De Italiaans-Franse Ventura (La bonne année), die in 1987 zou overlijden, maakte vier films met regisseur Pinoteau.

Joyeuses Pâques

1984 | Komedie, Drama

Frankrijk 1984. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Sophie Marceau, Marie Laforêt, Michel Beaune en Rosy Varte.

Terwijl echtgenote Sophie (Lafôret) voor het paasweekeinde de deur uit is, biedt rijke stinkerd Stéphane (Belmondo) jonge blom Julie (Marceau) onderdak. Vanwege een wilde luchtvaartpersoneelstaking staat zijn wederhelft plotsklaps weer op de stoep en Stéphane improviseert een excuus: Julie is de dochter die hij heeft verzwegen. Aldus stapelen zich in dit onbezorgd stukje volksvertier, waarin Bébel stunt zonder dat het scenario er last van heeft, de perikelen op. Naar de Parijse boulevardhit van cabaretveteraan Jean Poiret (1926-1992), auteur van de klassieker La cage aux folles.

Que les gros salaires lèvent le doigt !

1982 |

Frankrijk 1982. Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jean Poiret, Daniel Auteuil, Michel Piccoli, Marie Laforêt en Jeanne Lalleman.

Bewerking van de roman [KL]Les B[KA4]etes curieuses[KLE] van Jean Marc Roberts. Een werkgever jaagt vijf van zijn werknemers de WW in door het sadistische spelletje `stoelendans`. Een hachelijk thema, helaas oppervlakkig uitgewerkt. Geen enkele mogelijkheid een pittige satire op het zakenleven te maken wordt uitgebuit. Regie waarbij ieder zijn eigen nummertje afdraait, want de regisseur beperkt zich tot beschrijvingen in plaats van iets te laten zien. Men komt zodoende uit bij een akelige en tamelijk schandelijke film. Sommige acteurs (Piccoli) maken zich er gemakkelijk vanaf, terwijl anderen (Poiret) zich ontzettend uitsloven. Scenario van Jean-Marc Roberts en Yves Stavrides.

Le dernier métro

1980 | Oorlogsfilm, Drama, Romantiek

Frankrijk 1980. Oorlogsfilm van François Truffaut. Met o.a. Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Jean Poiret, Heinz Bennent en Andréa Ferréol.

Catherine Deneuve is de onbetwiste ster van deze 'kroniek van het theater tijdens de oorlog, gezien door de ogen van een kind' (zoals Truffaut zijn film zelf noemde). Als echtgenote van een ondergedoken, joodse theaterdirecteur (Bennent) probeert Deneuve de 'troupe' bij elkaar te houden en het lopende toneelproject tot een goed einde te brengen. Truffaut vond Deneuve zonder meer fantastisch: 'een gepassioneerde actrice die nu haar echte kunnen kon tonen'. En 'de kei' Gérard Depardieu (Deneuve's minnaar in Le dernier metro) werd meteen gecontracteerd als hoofdrolspeler van Truffauts volgende film, La femme d'à côté (1981).

La cage aux folles II

1980 | Komedie, Avonturenfilm

Italië​/​​Frankrijk 1980. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Michel Serrault, Michel Galabru, Marcel Bozzuffi en Paola Borboni.

Om te bewijzen dat hij niet te oud is voor een nachtclub-act gaat een travestiet in vol ornaat de straat op. Een veronderstelde sjans blijkt een voortvluchtige spion die een geheime formule achterlaat voordat hij neergeschoten wordt. Het vriendenpaar vlucht voor politie en killers naar Italië. Wat de kwaliteiten van een fenomenaal succesvolle eerste film ook geweest mogen zijn, deel twee is een doorsnee-spionagekomedie met ietwat andere hoofdrollen. Sporadisch amusante scènes als de travestiet onderduikt bij de Italiaanse boerenfamilie van zijn vriend en de achterstelling van de vrouw aan den lijve ondervindt. Scenario van Jean Poiret, Francis Veber en Marcello Danon. Camerawerk van Armando Nannuzi.

La gueule de l'autre

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Bernadette Lafont, Curd Jürgens en Andréa Parisy.

Uit angst voor een terrorist laat een politicus zich tijdens de verkiezingscampagne vervangen door een op hem lijkend familielid. De plaatsvervanger, die acteur is, pakt alles op zijn eigen manier aan, en met succes. Tenslotte zal de vervanger de identiteit van de ander aannemen. De satirische elementen worden al te voorzichtig aangepakt waardoor de uitwerking van dit kansrijke gegeven vrijblijvend vriendelijk wordt. De personages blijven schetsmatig, op de dubbelrol van Serrault na, die door gebrek aan tegenspel ook teleurstelt.

La cage aux folles

1978 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Michel Serrault, Michel Galabru, Claire Maurier en Rémi Laurent.

In deze filmbewerking van een Parijse theaterhit schrikken homo’s Renato (Tognazzi) en Albin (Serrault) zich wild wanneer Renato’s zoon aankondigt te gaan trouwen. Tegenover diens verloofde en aanstaande schoonouders proberen ze tijdens een kennismakingsdiner hun geaardheid, flamboyante levensstijl én werk in een travestietenclub te verbergen. Inmiddels klassieke komedie met heerlijk maffe acteurs is warm en geestig. Vooral Serrault als travestiet kreeg destijds veel lof en de film won de Golden Globe voor beste buitenlandse film. Film kreeg in 1996 een succesvolle Amerikaanse remake met Robin Williams en Nathan Lane.

Qu'est-ce qui fait courir les crocodiles?

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Francis Blanche, Colette Castel en Evelyne Dassas.

De adjunct-directeuren van een onderneming voor camping-artikelen proberen tevergeefs hun directeur uit de weg te ruimen. Wantrouwend geworden stelt deze zijn onterfde neef als supervisor aan. De neef probeert de werkomstandigheden drastisch te veraangenamen, waarna zijn oom zich met zijn adjuncts verzoent teneinde de neef uit te schakelen. Het scenario heeft zelfs geen schijn van logica en in de regie stellen de acteurs zich onmatig aan. Af en toe is er sprake van een aardige dialoog en de duur van de film is weldadig kort.

Le mur de l'Atlantique

1970 | Komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Marcel Camus. Met o.a. Peter McEnery, Sophie Desmarets, Terry-Thomas, Jean Poiret en Sarah Franchetti.

Een restauranthouder uit Normandië heeft tijdens WO II zowel nazi-officieren als verzetsstrijders onder zijn clientèle, maar weet problemen te vermijden tot een Britse piloot hem letterlijk op het dak komt vallen. Als averechts gevolg van zijn inspanning om overal buiten te blijven wordt hij zelf een verzetsheld. Deze poging om ware gebeurtenissen uit de memoires van Generaal Rémy te verfilmen in de stijl van LA GRANDE VADROUILLE valt tussen twee stoelen, omdat de grappen zich nooit al te ver van de werkelijkheid mogen ontwikkelen. Een op maat gesneden rol voor Bourvil in zijn laatste film. Scenario Marcel Jullian.

Ces messieurs de la gachette

1969 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1969. Komedie van Raoul André. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Francis Blanche, Darry Cowl en Annie Cordy.

De dochter van een overwerkte groot-industrieel is verliefd op de zoon van een gangster, die na het huwelijk een grote kraak zet. Zijn excentrieke broer en zwager en de hulpvaardige huishoudster weten de buit te heroveren, waarna de gangster de verdenking van de politie op hen laadt. In deze vlot gemaakte en al te uitbundig geacteerde misdaadklucht gaat men over de schreef - kort na mei 1968 - door de grove karikatuur van het politieke activisme bij de jongere generatie. Het resultaat hiervan is dat de zelfgenoegzame burgermansmoraal weer flink over de bol wordt geaaid.

La Grande lessive

1968 |

Frankrijk 1968. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Bourvil, Francis Blanche, Jean Poiret, Karin Balme en Michael Lonsdale.

Leraar merkt dat schoolprestaties fataal beïnvloed worden door tv-kijken en weet antennes op huizen van leerlingen onklaar te maken. Zowel de politie als de tv-stations komen in het geweer tegen 'gevaarlijke maniak'. Satire op tv-verslaving was in jaren zestig misschien actueler dan nu, maar levert nog steeds vermakelijke wraak vanuit concurrerend medium met karikaturaal spel.

Ces messieurs de la famille

1968 | Komedie

Frankrijk 1968. Komedie van Raoul André. Met o.a. Michel Serrault, Francis Blanche, Darry Cowl, Jean Poiret en Annie Cordy.

Deze dijenkletser gaat over verkoopmanager Gabriel Pelletier (Serrault), die Eric W. Strumberger (Blanche), een belangrijke Amerikaanse cli[KA3]ent onderdak verlenen moet. Er staan grote commerci[KA3]ele belangen op het spel. Mr. Strumberger is afkomstig uit het puriteinste gedeelte van Amerika en hij moet het juiste beeld krijgen van de ideale Franse familie Doorsnee. De ellende begint echter meteen goed: Madame Pelletier (Carr[KA2]ere) wordt door een misverstand opgepikt als tippelaarster; dochter Nicole (Gael) komt schijnbaar dronken thuis van een feestje, zoon Richard (Tribout) wordt van school gestuurd wegens het organiseren van illegale weddenschappen en monsieur Pelletier`s zwager Bernard (Poiret) zit met een lijk in de armen... Leutige boulevardklucht waarvan je de grappen al mijlen ver van te voren ziet aankomen, die nu gereduceerd is tot een nostalgische belevenis om de - vaak nog jonge - acteurs van toen aan het werk te zien. Het scenario is van Jacques Dreux en de beelden zijn van Didier Tarot.

La bourse ou la vie

1965 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1965. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Fernandel, Heinz Rühmann, Jean Poiret, Marilù Tolo en Darry Cowl.

De kassier en de boekhouder van een aannemer moeten geld opnemen en aan hun werkgever overdragen voor een grote transactie. Door omstandigheden missen ze hun afspraak en voorkomen daarmee onbewust een grote zwendelzaak. De visuele gags zijn overbekend, maar de dialogen van Marcel Aymé zijn pittig. Hoewel de mogelijkheden van de ongewone combinatie Fernandel-Rühmann ongebruikt blijven, is dit een aardige komedie. Scenario van de regisseur, Fernand Marzelle en Alain Moury. Het camerawerk is van Jean Tournier.

La Tête du client

1965 | Komedie

Spanje​/​​Frankrijk 1965. Komedie van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Sophie Desmarets, Michel Serrault, Jean Poiret, Francis Blance en Caroline Cellier.

Een hoedenmaker drijft 's avonds met zijn zwager een clandestiene goktent. Niet alleen wil zijn dochter zich gaan verloven met de zoon van één van zijn gokklanten, hij wordt ook nog gechanteerd met zijn dubbelleven. Een typische vaudeville-komedie, met tamelijke vaart gemaakt en geacteerd door specialisten in het genre.

Les Durs à cuire

1964 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1964. Komedie van Jacques Pinoteau. Met o.a. Roger Pierre, Stéphane Audran, Jean Poiret, Michel Serrault en Mireille Darc.

Een schrijver van toneel-thrillers ontdekt dat zijn vrouw en zijn ghost-writer hem naar het leven staan. Hij wil zijn kennis van de perfecte misdaad gebruiken om wraak te nemen, maar de ene dode na de andere valt zonder dat hij zelf iets heeft ondernomen. Hoewel het hier een romanverfilming betreft, blijft deze zwarte komedie steken in de Franse traditie van de boulevardklucht, met aangedikt acteren en overwegend dialoog-humor. Het vlotte tempo en wat meer dan gewoonlijk visuele gags tillen het resultaat net boven het gemiddelde uit.

La cité de l'indicible peur

1964 | Thriller, Komedie

Frankrijk 1964. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Bourvil, Jean-Louis Barrault, Francis Blanche, Jacques Dufilho en Victor Francen.

Een simpele politieman gaat een valsemunterij onderzoeken in een stadje waar de bizarre bewoners allemaal hun eigen geheimen hebben en waar een reeks onverklaarbare moorden plaatsvindt. De regie aarzelt in toon tussen een misdaadkomedie en een griezelfantasie die door middel van de sfeervolle fotografie en excentrieke rollen van de bejaarde acteurs pakkend overkomt, maar steeds ondermijnd wordt door niet al te beste humor. Scenario van regisseur Mocky, Gérard Klein naar een roman van Jean Ray. Camerawerk Eugen Shuftan. De film werd met coupures ook uitgebracht als LA GRANDE FROUSSE.

La Bonne occase

1964 | Komedie

Frankrijk 1964. Komedie van Michel Drach. Met o.a. Francis Blanche, Claude Brasseur, Jacques Charrier, Darry Cowl en Edwige Feuillère.

Tweedehands DS wisselt voortdurend van eigenaar en is decor en aanleiding voor reeks van komische sketches. Cabaretachtige humor wisselt per sc[KA2]ene van toon en niveau (tien scenarioschrijvers), maar film heeft in elk geval tempo en laat naast overbekende komieken niet in dit genre gespecialiseerde acteurs zien met soms verrassend resultaat.

Un drôle de paroissien

1963 | Komedie

Frankrijk 1963. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean Poiret, Jean Tissier, Jean Yonnel, Véronique Nordey en Marcel Pérès.

‘Heer, geef me een teken’, smeekt berooide aristocraat George (Bourvil), geknield in zijn Parijse buurtkerk. Nog geen seconde later wordt zijn smeekbede verhoord met het geluid van klinkende munten in de collectebus aan de muur. Voilà, George wordt collecterover, zodat hij zijn tijd kan wijden aan le Seigneur en zich - volgens zijn eigen waterdichte logica - niet hoeft te verlagen tot werk. Een zachtaardige, mild bevoogdende komedie met voorzichtige maatschappijkritiek, gefilmd in en rond een tiental verschillende kathedralen in de Franse hoofdstad. Ook bekend als Deo gratias.

La foire aux cancres

1963 | Komedie

Frankrijk 1963. Komedie van Louis Daquin. Met o.a. André Armontel, Jean Bouise, Julien Carette, Jean Carmet en Sophie Desmarets.

Deze film is een uit zeven episodes opgebouwde impressie van het lagere-schoolleven waarbij pedagogische methoden stuk lopen op de eigenzinnigheid of de al te letterlijke interpretatie van de leerling en/of op het cultuurbarbarisme van de ouders. De vanzelfsprekende en spontane kinderregie geeft deze komedie een authenticiteit die boven enkele al te gezochte grappen uitstijgt en die valse vertedering naar het volwassen publiek toe vermijdt. Sommige satirische momenten zijn inmiddels achterhaald, andere nog niet.

Les Vierges

1962 | Komedie

Frankrijk 1962. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Aznavour, Gérard Blain, Francis Blanche, Jean Poiret en Stefania Sandrelli.

Een episodenfilm waarin vijf jonge burgermeisjes hun seksuele onervarenheid gebruiken om uit diverse motieven uiteenlopende heren aan zich te binden, met soms ook voor henzelf frustrerend resultaat. Dit cynische vijfluik is wisselend van toon en kwaliteit, maar niettemin te weinig gevarieerd in thematische behandeling. De combinatie van onbekende, onervaren actrices met geroutineerde tegenspelers werkt soms precies tegen de strekking in. Sfeervol gefotografeerd door Eugen Schufftan.

Les Quatres vérités

1962 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk​/​​Spanje 1962. Komedie van Hervé Bromberger, Luís Garcia Berlanga, Alessandro Blasetti en René Clair. Met o.a. Anna Karina, Jean Poiret, Michel Serrault, Hardy Krüger en Ana Casarès.

Een episodefilm naar fabels van La Fontaine. Een jaloerse ambtenaar vergeet door vleierij de waakzaamheid voor zijn mooie vrouw. De orgelman overweegt na tegenslagen zelfmoord, maar krijgt levensmoed ingepraat door een begrafenisondernemer. Een bedachtzame vrouw wint van een uitdagende rivale de competitie om man. Een man en een vrouw raken toevallig samen in een flat opgesloten en komen tot een verstandhouding, maar niet tot een affaire. Drie van de vier sketches zijn met onderlinge niveauverschillen best aardig, maar de bijdrage van Clair is een klein juweeltje door de genuanceerde ironie en het intelligente spel van Caron en Aznavour.

Comment réussir en amour

1962 | Komedie

Frankrijk 1962. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Dany Saval, Jean Poiret, Jacqueline Maillan, Michel Serrault en Jacques Charon.

Na woelige verkering brengt jonge vrouw van employ[KA1]e op uitgeverij bestaan van echtgenoot geheel in verwarring en bezorgt hem problemen op zijn werk, in sociaal leven en conflicten met de wet. Uiteindelijk wordt alles echter beter dan voordien. Vlotte komedie bezorgde Saval (tijdelijk) succesvol image als chaos zaaiend warhoofd, maar humor is in betere handen bij in dit genre geroutineerde tegenspelers.

Les Parisiennes

1961 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1961. Komedie van Jacques Poitrenaud, Michel Boisrond, Claude Barma en Marc Allégret. Met o.a. Dany Saval, Darry Cowl, Henri Tisot, Dany Robin en Christian Marquand.

Een episode-film. Een nachtclubdanseres ziet een filmproducent aan voor een toerist uit de provincie. Een sjieke dame probeert de weinig enthousiaste verhalen van haar ex-minnaar te logenstraffen. Een modeontwerpster heeft een te groot vertrouwen in de loyaliteit van haar vriendin en haar verloofde. Een jong meisje stelt tegenover haar opschepperige vriendin een minnaar van haar moeder als haar eigen aanbidder voor, maar verzwijgt de nachtelijke bezoeker als ze alleen thuis is. Het vierluik varieert van flauw tot wel aardig, maar de charme en het esprit van Robin, Arnoul en Brion redden deel 2 en 3. De vierde sketch is een bijna historisch document door de piepjonge Deneuve en Halliday.

La Gamberge

1961 | Komedie

Frankrijk 1961. Komedie van Norbert Carbonnaux. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Françoise Dorléac, Arletty, Jean Poiret en Michel Serrault.

Een jongeman probeert zijn verloofde af te helpen van haar door sensatie gevoede dromen over de ideale minnaar, door zich in een kidnap-affaire - getruceerd door gele pers - als held op te werpen, terwijl corrupte uitgever slachtoffer wordt van zijn eigen manoeuvres. De film schiet al te vaak zijn satirische doel voorbij en geeft de goedgehumeurde acteurs onvoldoende kansen. Er zijn enkele beter gelukte scènes.

Auguste

1961 | Komedie

Frankrijk 1961. Komedie van Pierre Chevalier. Met o.a. Fernand Raynaud, Valérie Lagrange, Jean Poiret, Pierre Palau en Roger Carrel.

Een impresario verzint voor een actricetje een publiciteitsstunt, waarbij ze tijdens de officiële opening van een luxe-zwembad een zelfmoordpoging door verdrinking moet doen, zodat ze gered kan worden door een aanwezige Hollywood-ster. In diens plaats duikt een simpele ambtenaar haar achterna, die zo in de pers de held van de dag wordt. Aardig gegeven van een toneelklucht zou een amusante film hebben kunnen opleveren, maar helaas blijkt de regisseur niet in staat om zelfs de simpelste scènes overzichtelijk in beeld te brengen.

Candide ou l'optimisme au 20e siècle

1960 | Komedie, Avonturenfilm

Frankrijk 1960. Komedie van Norbert Carbonnaux. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Pierre Brasseur, Daliah Lavi, Nadia Gray en Michel Simon.

Leerling van filosoof wordt verliefd op jonge barones, maar door haar vader verjaagd. Tijdens WO II vindt hij leermeester terug in concentratiekamp en geliefde op blanke slavenmarkt in Midden-Oosten. Film heeft met een filosofische vertelling van Voltaire niet meer gemeen dan namen van personages, maar is met vaart gemaakte komedie die als satirisch doelwit filmgenres en filmtypes neemt (zelfparodieën van sterbezetting) in plaats van het echte leven. Cassel geeft aan het onverwoestbare optimisme van held charme, Brasseur is briljant als dwarse filosoof.

Candide Ou L'optimisme Au 20e Siecle

1960 | Komedie

Frankrijk 1960. Komedie van Norbert Carbonnaux. Met o.a. Jean Poiret, Jean-Louis Richard, Nadia Gray, Daliah Lavi en Michel Serrault.

Leerling van filosoof wordt verliefd op jonge barones, maar door haar vader verjaagd. Tijdens WO II vindt hij leermeester terug in concentratiekamp en geliefde op blanke slavenmarkt in Midden-Oosten. Film heeft met een filosofische vertelling van Voltaire niet meer gemeen dan namen van personages, maar is met vaart gemaakte komedie die als satirisch doelwit filmgenres en filmtypes neemt (zelfparodieën van sterbezetting) in plaats van het echte leven. Cassel geeft aan het onverwoestbare optimisme van held charme, Brasseur is briljant als dwarse filosoof.

Vous n'avez rien à déclarer?

1959 | Komedie

Frankrijk 1959. Komedie van Clément Duhour. Met o.a. Jean Poiret, Pierre Mondy, Jacqueline Maillan, Jean Richard en Michel Serrault.

Een gedeputeerde heeft zijn dochter uitgehuwelijkt aan een rijke graaf. De op het meisje verliefde zangleraar verstoort vervolgens de huwelijksreis per trein zó dat de echtgenoot impotent wordt en van zijn psychiater herstel moet zoeken bij een andere vrouw. De vaudeville-klucht vol persoonsverwarringen kreeg een sterke rolbezetting van specialisten in het genre, maar de regie weet toneel-effecten niet naar film te vertalen.

Oh qué mambo!

1958 | Komedie, Misdaad, Muziek

Italië​/​​Frankrijk 1958. Komedie van John Berry. Met o.a. Jean Poiret, Michel Serrault, Magali Noël, Darío Moreno en Alberto Sordi.

Omwille van zijn ambitieuze echtgenote bedenkt een man allerlei tactieken om zijn status en financiën te verbeteren, maar laadt zo de verdenking van criminaliteit en overspel op zich. Tenslotte wordt hij ontdekt als zanger en als ster gelanceerd. Dit met de losse pols ontworpen burleske scenario kreeg een vlotte regie, hoewel de poging om de dikke bijrolspeler Moreno als sterkomiek te lanceren geen goed idee blijkt. Naar de roman van René Masson.

Nina

1958 | Komedie

Frankrijk 1958. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Sophie Desmarets, Jean Poiret en Michel Serrault.

Een kleurloze bewerking van een toneelstuk van Jean Roussin. De film is echter de moeite waard vanwege Desmarets wier enthousiasme, levendigheid, humor en intelligentie de kijker in vervoering kunnen brengen. Jammer dat deze zeer goede actrice vrijwel alleen in matige films heeft gespeeld.

Messieurs les ronds-de-cuir

1958 | Komedie

Frankrijk 1958. Komedie van Henri Diamant-Berger. Met o.a. Noël-Noël, Pierre Brasseur, Philippe Clay, Michel Serrault en Jean Poiret.

Een conservator maakt aanspraak op een museumstuk, maar wordt geconfronteerd met een onvoorstelbare bureaucratie en lamlendigheid op het verantwoordelijke ministerie. Deze venijnige toneelsatire van Georges Courteline heeft nog niets aan werkzaamheid en burleske humor verloren, maar zowel de scenariobewerking als de regie zijn veel te mat, waardoor de sterbezetting het er te dik op legt. Onderhoudend, maar het had zoveel meer kunnen zijn.

Le Naïf aux quarantes enfants

1957 | Komedie

Frankrijk 1957. Komedie van Philippe Agostini. Met o.a. Michel Serrault, Sylva Koscina, Jean Poiret, Darry Cowl en Henri Crémieux.

Een pas gediplomeerde leraar krijgt zijn eerste aanstelling aan een dorpsschool. Door zijn goede bedoelingen komt hij in conflict met het strak-traditionele systeem. Zijn verliefdheid op een getrouwde Italiaanse verzwakt zijn positie binnen de gemeenschap nog meer. Deze innemende maar weinig pittige komedie is vooral aardig om bekende acteurs aan het begin van hun carri[KA2]ere te zien. (Joyeux, een ster uit de jaren veertig, schreef mee aan het scenario.)

Clara et les méchants

1957 | Familiefilm, Romantiek, Drama

Frankrijk 1957. Familiefilm van Raoul André. Met o.a. Minou Drouet, Jacques Morel, Pierre Destailles, Michel Serrault en Jean Poiret.

Een stel aspirant-gangsters kidnappen een rijkeluisdochtertje, dat maar al te blij is verlost te zijn van haar snobistische moeder en strenge kinderjuf; zij neemt de leiding van de blunderende bende over. Een gangsterparodie volgens het beproefde stramien, vlot gemaakt, al moet men bereid zijn zich te laten vertederen door wonderkind Minou Drouet.

Assassins et voleurs

1957 | Misdaad

Frankrijk 1957. Misdaad van Sacha Guitry. Met o.a. Jean Poiret, Michel Serrault, Magali Noël, Darry Cowl en Clément Duhour.

Een man met zelfmoordneigingen vraagt een inbreker om hem te vermoorden en legt hem uit waarom: hij heeft ooit de echtgenoot van een minnares vermoord en daar een insluiper voor laten opdraaien, die inmiddels is vrijgekomen en wraak zal willen nemen. Hoewel de ontknoping zich laat voorspellen zijn er ondertussen genoeg verrassende verhaalswendingen en cynische dialogen om de aandacht geamuseerd vast te houden. De rolbezetting van cabaret- en theaterkomieken met (toen) te weinig filmervaring legt het er soms èrg dik op. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Paul Cotteret.

La Vie est belle

1956 | Komedie

Frankrijk 1956. Komedie van Roger Pierre en Jean-Marc Thibault. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Colette Richard, Véronique Zuber en Francis Blanche.

Door woningnood geplaagde, bevriende echtparen winnen bij een radiospel samen een villa. Het samenwonen stelt de verstandhouding tussen de vrouwen echter zwaar op de proef zodat ook hun echtgenoten moeten voorgeven met elkaar in onmin te leven. Deze in eigen beheer bedachte en gemaakte film van komiekenduo is veel geestiger en smakelijker dan de kluchten, waarin ze onder verantwoording van anderen te zien zijn. Met uitstekende collega's in de bijrollen.

Cette sacrée gamine

1956 | Komedie, Musical, Romantiek

Frankrijk 1956. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Brigitte Bardot, Jean Bretonnière, Raymond Bussières, Françoise Fabian en Mischa Auer.

Goedhumeurfilmer Boisrond (1921-2002) was de man voor het lichtverteerbare mopje buurtbioscoopverstrooiing, waarvan akte in zijn met Roger Vadim geschreven regiedebuut. Toenmalige brunette Bardot speelt een kruidje-roer-me-niet dat door haar vader tijdelijk bij de zanger van zijn nachtclub in bewaring wordt gegeven. Vermakelijke cinenostalgie, dit in Eastmancolor en 'Scope gedraaide niemendalletje, met BB speels dansend door droomvignetten in variétéstijl. Het tweetal Michel Serrault/Jean Poiret, indertijd vermaard als sketchduo in de Parijse cabarets, verschijnt als inspecteurs. Opkikkersoundtrack en Françoise Fabian-bijrol gratis meegeleverd.