Jean-Charles Tacchella

Les gens qui s'aiment

Spanje​/​​Frankrijk​/​​België​/​​Luxemburg 1999. Romantiek van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Richard Berry, Jacqueline Bisset, Julie Gayet, Bruno Putzulu en Marie Collins.

Seven Sundays

Frankrijk​/​​Italië 1994. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Thierry Lhermitte, Maurizio Nichetti, Rod Steiger, Marie-France Pisier en Molly Ringwald.

Screwball-comedy [KA2]a la fran[KA10]caise met een flinterdun scenario van regisseur Tacchella dat dankzij het spel van Lhermitte als Dodo en Nichetti als Jesus als tijdsvuller nog net te genieten is. Al springt de film van de hak op de tak, je schiet af en toe flink in de lach. Als hij voorbij is, vraag je je af waar het eigenlijk over ging. Dodo is een werkschuwe Fransman die in Sarasota in Florida leeft van de centjes van een rijke verovering. De ware bewonderaar is echter de Italiaan Jesus die al zijn spaarcentjes bijeengaart en afreist naar Amerika om daar... de in de steek gelaten Dodo aan te treffen. Vervolgens helpt kleine oplichter Benjamin (Steiger) Jesus snel van diens geld af. Dodo en Jesus vormen daarop een onafscheidelijk stel, die samen op het veroveringspad gaan. Grotendeels in het Engels gedraaide film (dat geeft nogal eens wat vuurwerk voor Europeanen die moderen talen machtig zijn), waarachter de motor uitvoerend producent Daniel - Unifrance - Toscan Du Plantier was die later in het nieuws zou komen door de geheimzinnige moord op zijn jonge vrouw in Ierland (1996). Toscan Du Plantier deed dit met het oog op het jaarlijks terugkerende Franse filmfestival in Amerika. Ringwald is even te zien als vrouwelijke smeris en Pisier is de eigenaresse van een schoonheidssalon die door haar vele huwelijken eelt op haar ziel heeft. Camerawerk met de Franse slag (evenals de produktiewaarden) van Martial Thury.

Cour d'assises

Frankrijk 1992. Thriller van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Xavier Deluc, Catherine Frot, Anouk Ferjac, Alain Doutey en Sophier Carle.

De 25-jarige Petit Louis (Deluc) houdt van zon, vrijheid en vrouwen - van alle vrouwen: van de jonge hoer Frot tot de oudere, eenzame weduwe Ferjac. Hij overtreedt alle wetten, zowel die van de maatschappij als die van de onderwereld, maar dat laatste komt hem duur te staan, want hij wordt slachtoffer van een wraakactie. Naar de in 1941 gepubliceerde psychologische thriller van Georges Simenon. De gelauwerde Franse regisseur Tacchella weet het bekende Simenon-sfeertje van prostituées en schofterige types vrij goed in beeld te brengen.

L'homme de ma vie

Frankrijk​/​​Canada 1991. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Thierry Fortineau, Jean-Pierre Bacri, Anne Letourneau, Ginette Garcin en Maria de Medeiros.

De Madeiros (Anais Nin uit HENRY AND JUNE) heeft snel in de kieren dat het vinden van werk moeilijker zal zijn dan het aan de haak slaan van een echtgenoot. Hoewel ze best wil vallen voor boekhandelaar Fortineau, is hij geen partij, want de huur van zijn winkeltje wordt hem heel waarschijnlijk binnenkort opgezegd. Ze weet culinair-criticus Bacri te strikken, maar is natuurlijk niet gelukkig en stuurt het handig aan op een echstscheiding. Ondanks de voorspelbare afloop een heerlijke, zeer vlotte bitterzoete komedie met prachtig dialoog van regisseur- scenarioschrijver Tacchella. De goed klinkende score is van Raymond Alessandrini en het camerawerk is van Dominique Le Rigoleur.

Dames galantes

Frankrijk​/​​Canada​/​​Italië 1990. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Richard Bohringer, Isabella Rossellini, Mariane Basler, Laura Betti en Marie-Christine Barrault.

Het betreft hier geen bewerking van het beroemde, nogal pikante en lasterlijke werk van Brant[KA4]ome (circa 1540-1614), maar een vrij geromantiseerde reconstructie van de tweede helft van diens leven. De naam van Tachella, die eveneens meeschreef aan het scenario, was hiervoor een garantie. Zijn film, die snel losbandig is, vervalt namelijk nooit tot pornografie, maar geeft daarentegen een beeld van de geraffineerde genotzucht van de personages. Voor de decors tekende Georges Levy en voor het camerawerk Dominique Le Rigoleur. De vertelling verloopt soepel. Er wordt opvallend eendrachtig geacteerd, ondanks het feit dat de film een coproduktie van drie landen is.

Travelling avant

Frankrijk 1987. Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Thierry Frémont, Ann-Gisel Glass, Simon de La Brosse, Sophie Minet en Laurence Côte.

1948: In het grauwe Parijs van vlak na de oorlog proberen drie bezeten cin[KA1]efielen (zoals de regisseur) een filmclub op te richten. Deze uitzonderlijke regisseur heeft een lange carrière als scenario- en dialogenschrijver achter zich. Hij heeft dus totale controle over zijn films. Hij heeft een tijdperk gekozen dat hij goed gekend heeft want hij heeft in 1949 inderdaad een filmclub opgericht! Een nogal autobiografische kroniek, intiem, ironisch en satirisch. Camerawerk van Jacques Assuerus.

Escalier C

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Bacri, Catherine Frot, Michel Aumont en Claude Rich.

Deze verfilming van de gelijknamige roman van Elvire Murail verhaalt van de dagelijkse beslommeringen van de bewoners van een appartementencomplex in Parijs die elkaar slechts in 'trappenhuis C' tegenkomen. Hoofdpersoon Forster Lafont (Renucci) is een onbeschofte, emotioneel ondoordringbare en rancuneuze kunstcriticus wiens cynisme wordt doorbroken wanneer een buurman zelfmoord pleegt. In het origineel werd de journalist uiteindelijk homoseksueel, een element dat in de film min of meer uit het zicht is verdwenen. Tacchella is ook de regisseur van het ontroerende Cousin, cousine uit 1975.

Croque la vie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Carole Laure, Brigitte Fossey, Bernard Giraudeau, Alain Doutey en Jacques Serres.

Een man en twee meisjes hebben in het begin van de jaren 1970 een eigen bedrijfje als reclameschilders. Gedurende tien jaar gaan ze door een huwelijk en allerlei verhoudingen heen, met toenemende verburgerlijking en afstandneming van hun artistiek idealisme. Hun vriendschap houdt vooral stand door de herinnering aan hoe leuk ze het vroeger samen hadden. Tacchella's gebruikelijke werkwijze om rond de hoofdpersonen en de de bijfiguren de microkosmos gedetailleerd te tekenen, krijgt hier een ironische kleuring door het opnemen van toen in zwang zijnde trends, modegrillen en clichés over de maatschappij en menselijke relaties. Hij is daarbij vergeten om het trio dat in het middelpunt staat, interessant te maken. Fossey houdt zich talentvol staande, maar Laure en Giraudeau vullen hun tweedimensionale personages in met weinig genietbaar aanstellerig spel.

Soupcon

1979. Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Rachel Jenevein, Alain Doutey, Marie Dubois en Jean Carmet.

Een man en twee meisjes hebben in het begin van de jaren 1970 een eigen bedrijfje als reclameschilders. Gedurende tien jaar gaan ze door een huwelijk en allerlei verhoudingen heen, met toenemende verburgerlijking en afstandneming van hun artistiek idealisme. Hun vriendschap houdt vooral stand door de herinnering aan hoe leuk ze het vroeger samen hadden. Tacchella's gebruikelijke werkwijze om rond de hoofdpersonen en de de bijfiguren de microkosmos gedetailleerd te tekenen, krijgt hier een ironische kleuring door het opnemen van toen in zwang zijnde trends, modegrillen en clichés over de maatschappij en menselijke relaties. Hij is daarbij vergeten om het trio dat in het middelpunt staat, interessant te maken. Fossey houdt zich talentvol staande, maar Laure en Giraudeau vullen hun tweedimensionale personages in met weinig genietbaar aanstellerig spel.

Il y a longtemps que je t'aime

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Jean Carmet, Marie Dubois, Alain Doutey, Marie-Veronique Maurin en José Luccioni.

Na hun zilveren bruiloft besluiten echtelieden in goede verstandhouding uit elkaar te gaan om de gemiste vrijheid in te halen. Zij neemt een jonge filmliefhebber als minnaar, hij zoekt het avontuur in zijn werk en het gebrek aan een dak boven zijn hoofd veroorzaakt dat hij een beroep doet op de gastvrijheid van oude vrienden.Deze episodische komedie heeft treffende en ironische momenten zonder zich ooit erg ver van de intieme toon te verwijderen en een ideale rol van Carmet als aspirant- bohémien, maar wordt op den duur voorspelbaar. Het leukst zijn nog de geschokte reacties van de volwassen kinderen die conservatiever blijken dan hun ouders.

Le Pays bleu

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Brigitte Fossey, Jacques Serres, Ginette Garcin, Armand Meffre en Henri Crémieux.

Een kroniek zonder veel verhaal over een groep plattelandsbewoners - autochtonen en stedelingen die terug naar de natuur wilden - die nogal in luiheid leven en ook in hun onderlinge relaties complicaties vermijden. Het gebrek aan actie en conflicten maken de film niet voor ieders smaak, maar het effect kan ook zijn van een plaatsvervangende vakantie.

Cousin, cousine

Frankrijk 1975. Romantische komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Victor Lanoux, Marie-France Pisier, Guy Marchand en Ginette Garcin.

Twee aangetrouwde familieleden worden tijdens regelmatig terugkerende bruiloften, verjaardagen en begrafenissen verliefd op elkaar, maar stellen uit om daar iets mee te doen. De achtergrond van het familiegebeuren en de ironie waarmee de gelieven tegen hun situatie aankijken, maken deze overspelkomedie bijzonder. Het scenario is van Danièle Thompson en regisseur Tacchella. Het camerawerk is van Georges Lendi, die geassisteerd werd door Eric Faucherre en Michel Thiriet. In de USA opnieuw gemaakt als COUSINS in 1989 door Joel Schumacher.

Voyage en Grande Tartarie

Frankrijk 1974. Drama van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Micheline Lanctot, Lou Castel, Cathérine Verlor en Cathérine Laborde.

Een man en vrouw met zelfmoordplannen willen nog een keer zien wat voor zooitje de wereld is voor ze er een eind aan maken. Uiteindelijk besluiten ze om samen toch door te leven. Deze satire blijkt vriendelijker dan het gegeven doet verwachten. Een al te losse opbouw van het scenario is de voornaamste zwakte in deze debuutfilm van Tacchella.

Traveling avant

Frankrijk 1972. Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Simon de La Brosse, Ann-Gisel Glass en Thierry Frémont.

Een man en vrouw met zelfmoordplannen willen nog een keer zien wat voor zooitje de wereld is voor ze er een eind aan maken. Uiteindelijk besluiten ze om samen toch door te leven. Deze satire blijkt vriendelijker dan het gegeven doet verwachten. Een al te losse opbouw van het scenario is de voornaamste zwakte in deze debuutfilm van Tacchella.

Les honneurs de la guerre

Frankrijk 1962. Oorlogsfilm van Jean Dewever. Met o.a. Pierre Collet, Danielle Godet, Serge Davri, Bernard Verley en Paul Mercey.

In 1944 installeert een groep Duitse soldaten zich tijdens hun terugtocht in een Frans dorpje, dat iets te vroeg zijn bevrijding had gevierd. Verzetslieden uit een naburig dorp maken zich klaar om de Duitsers te verjagen, maar ze vernemen dat hun tegenstanders totaal gedemoraliseerd en fysiek uitgeput zijn. De bevelhebbende officier weigert zich over te geven aan het verzet. Een onderhoudende oorlogsfilm die het niet zozeer moet hebben van stereotiepe actie-taferelen, als wel van een rake psychologische typering van de hoofdpersonen. Scenario van Jean-Charles Tacchella. Het camerawerk is van Ghislain Cloquet en Georges Lévy.

Voulez-vous danser avec moi

Frankrijk​/​​Italië 1959. Thriller van Michel Boisrond. Met o.a. Henri Vidal, Brigitte Bardot, Dawn Addams, Darío Moreno en Philippe Nicaud.

Tandarts Hervé, gehuwd met Virginie van goeden huize, rommelt na een dispuut met zijn jonge blom (Bardot) kortstondig met dubieuze danslerares Anita (Addams). Dom van Hervé, want Anita's handlanger Léon maakt chantagekiekjes van het samenzijn. Dan legt Anita het loodje: gare rapen voor de schuinsmarcheerder. Amusante bewerking van de roman The Blonde Died Dancing (1956, William Roos en Audrey Kelley) met Bardot in ruitjesrok en Serge Gainsbourg als Anita's gluiperdvriendje. Coscenarist was Jean-Charles Tacchella, later beroemd dankzij Cousin, cousine en maker van de prachtige cinefielenfilm Travelling avant.