Frontlinie #103 - Europa's boemerang
In Frontlinie brengt Bram Vermeulen verdiepende, verhalende en onthullende buitenlandjournalistiek. Met een abonnement op de nieuwsbrief ontvang je iedere twee weken extra verhalen, achtergronden en lees-, kijk- en luistertips in je inbox.
Europa's boemerang
Mijn dochter was ontstemd. Ze kwam na een lange vakantie terug in Amsterdam. De vakantie was naar haar volle tevredenheid verlopen. Maar tot haar schrik leken de vrienden en vriendinnen die ze in het afgelopen schooljaar maakte, haar na die vakantieweken te zijn vergeten.
Nou ja, vergeten. In haar afwezigheid hadden ze gewoon door gefeest, nieuwe plannen gemaakt. Kortom: door geleefd. De wereld draait door, met of zonder je aanwezigheid. Ik troostte haar met een aanbeveling: bel ze, en voor je het weet draai je weer mee.
Dit kleine verdriet, deed me denken aan de afgelopen Frontlinie-reis naar Kameroen, aan de westkust van centraal Afrika. De uitzending gaat over de almaar inniger wordende banden tussen Rusland en Afrika en hoe de wereld door draait, terwijl Europa in afwezigheid wordt vergeten.
In onze research kwamen we veel video’s tegen van Kameroense en andere Afrikaanse jonge mannen, die zich in de afgelopen maanden aansloten bij het leger van Poetin — aan het front in Oekraïne. Een vader vertelde hoe zijn zoon Arnauld zei dat hij een neef zou gaan bezoeken in Duitsland. Maar een dag na zijn vertrek kreeg hij foto’s opgestuurd van zijn zoon op een vliegveld waar de aankomst – en vertrektijden in het cyrillisch werden aangekondigd. Hij stond in Moskou, gaf hij toe. Enkele maanden later stuurde hij foto’s in een Russisch soldatenuniform. ‘Wat moet je daar?’, vroeg zijn vader. ‘Je zult nooit een Rus worden. Dat is niet jouw oorlog.’
Arnauld kwam niet terug. In mei ontving zijn vader een brief van het Russische ministerie van Defensie dat zijn zoon was omgekomen tijdens ‘de speciale militaire operatie’ in Oekraïne. Zijn vader was nog steeds boos: ‘Hij had naar mijn advies en dat van zijn vrienden moeten luisteren. Het is zijn eigen schuld’.
Je hebt de neiging om vader en zoon als slachtoffers te zien, van die door draaiende wereld waarin de grote krachten altijd misbruik maken van mensen op zoek naar een beter leven. Maar toen we later voor het voetbalstadion in de hoofdstad Yaoundé stonden te filmen, begreep ik mijn eigen misvatting.
Op het plein waren afgetrainde jongens van dezelfde leeftijd als Arnauld bezig met hun dagelijkse sportoefeningen. Een jonge advocaat gaf toe dat hij inmiddels veel vrienden kent die naar Moskou zijn vertrokken. Europese ambassades geven nauwelijks visa af aan Kameroenezen. Wie toch naar Europa wil, moet de woestijn en de Middellandse Zee voor lief nemen. ‘Maar Rusland is toegankelijk. Het is veel gemakkelijker om in Rusland te gaan wonen.’ Wie die stap durfde te maken, toonde geen slachtofferschap maar juist moed en levenslust.
De vijand van mijn vijand is mijn vriend
Bovendien, en dit punt onderstreepte hij met klem: in de oorlog met Oekraïne heeft Poetin het gelijk aan zijn kant. ‘Ik denk dat Poetin zijn territorium wil veiligstellen. Hij wil het beveiligen tegen het Westen.’ Dit punt hoorde ik niet voor het eerst. Ik hoorde het in de Centraal Afrikaanse Republiek, in Niger, en zelfs in Zuid-Afrika.
Niet alleen zijn ze in deze landen niet vergeten dat de Sovjet-Unie vanaf de jaren vijftig over het hele continent bevrijdingsbewegingen steunde tegen koloniale regimes. Op sociale media als Tiktok, Telegram en Instagram wordt Poetins narratief met succes continentaal verspreid. ‘De vijand van mijn vijand is mijn vriend. Dat is het idee’, vertelde onderzoeker Raoul Suma Tayo van het Institute for Security Studies. ‘Je kunt zeggen dat Europa zelf de omstandigheden heeft gecreëerd waarin Rusland nu Afrikanen voor de oorlog werft.’ Europa’s dichte grenzen drijven Afrikanen in de armen van de vijand.
Deze week zagen we meer bewijs hoe het Westen razendsnel vereenzaamt. Poetin reisde naar Beijing voor een grote militaire parade met Noord-Korea en China. Trump was woest, volgens de New York Times. Aan het begin van de week hadden de leiders van Rusland, China en India ook al handen met elkaar geschud. Zonder Trump uit te nodigen, laat staan een Europese leider. Aan de andere kant van de hoge hekken, muren en tarieven die westerse leiders denken nodig te hebben om zichzelf te beschermen, blijkt de wereld door te draaien.
Mijn dochter vierde na een paar telefoontjes weer feest in Amsterdam. Misschien een tip voor Trump: bel ze.
Lees-, kijk- en luistertips van de redactie
Omdat u het deze zomer zonder heeft moeten doen, een prettig lange lijst redactietips:
- Voor de Volkskrant schreef ik een achtergrondverhaal over de werving van soldaten in Kameroen, met foto's en video's van Sven Torfinn.
- Het nieuwe seizoen van onze podcast Achter de Frontlinie wordt gepresenteerd door mijn dierbare collega Abdou Bouzerda. Zijn eerste gesprek met journalist Maya-Nora Saaid is hier te horen.
- Deze week spraken we ook over onze aflevering in Kameroen. Dat de rekrutering van Afrikaanse soldaten niets nieuws is, konden we al eerder zien in de film Tirailleurs met de geweldige Franse acteur Omar Sy, wiens ouders uit West-Afrika komen. Bekijk hier de trailer. Ook kwam NRC deze week met een helder artikel over de gewelddadige operaties van Frankrijk in Kameroen, in de jaren na de onafhankelijkheid.
- Voor 'de Ruslandroute' werkten we samen met journalist Daphne Wesdorp, die in Oost-Oekraïne werkt. Daphne schreef ook een reportage in het Nederlands Dagblad over de Afrikaanse soldaten op het slagveld in Oekraïne, nu hier te lezen.
- Op onze eigen Instagram-pagina publiceerden we een explainer over het omstreden 'werk-leer-traject' van Alabuga Start in Rusland. Jonge migrantenvrouwen uit het globale zuiden worden via TikTok verleid tot aanmelding voor dit programma, dat hen een opleiding en werk in bijvoorbeeld de logistieke sector belooft. In werkelijkheid belanden deze vrouwen, die allemaal tussen 18 en 22 jaar oud zijn, in gevaarlijke dronefabrieken in de Russische regio Tatarstan. Ook onze collega's van ZAM Magazine deden onderzoek naar de werving door Alabuga Start in verschillende Afrikaanse landen. Hun publicatie is nu hier te lezen.
- De nieuwe generatie Afrikaanse leiders doen het goed online. Zo goed zelfs, dat jongeren in bijvoorbeeld Burkina Faso hun militaire president Ibrahim Traoré vooral kennen van hun tijdlijnen. In dit artikel van New Lines Magazine wordt verteld hoe een groot deel van deze politieke content eigenlijk gemaakt wordt met behulp van kunstmatige intelligentie. Wat is het effect hiervan op een nieuwe generatie stemmers?
- We hadden het eerder in Achter de Frontlinie met hoogleraar Henk van Houtum over de onvrede over de meeste gebruikte wereldkaart, de Mercator-map. Toch zijn het niet alleen de cartografen die zich hier over druk maken; ook de Afrikaanse Unie, met haar vijfenvijftig leden, pleit nu voor een nieuwe kaart. Maar hoe die er dan uit moet zien, daar valt over te twisten - lees er hier meer over in dit stuk van The Washington Post.
Tot over twee weken,
Bram Vermeulen