De moeder van Harish Iyer was het vrijgezellenleven van haar zoon zat, en plaatste een huwelijksadvertentie voor een leuke vegetarische echtgenoot. Taboe natuurlijk in het conservatieve India.

‘Te gevaarlijk.’ ‘Dit is illegaal, zo breken we de wet.’ Geen enkele krant ging in op haar verzoek, terwijl Padma Iyer toch iets wilde dat in India heel gewoon is: een contactadvertentie plaatsen om een levenspartner te vinden voor haar zoon Harish. Het enige verschil met al die andere zoekende moeders: haar zoon is homo.

Toen alle grote dagbladen van India weigerden de oproep te plaatsen waarmee ze een vegetarische dierenvriend wilde interesseren om de echtgenoot van Harish te worden, begonnen moeder en zoon het ook als een uitdaging te zien. Het ging niet langer alleen om het vinden van een bruidegom, maar ook om een krant te vinden die het aandurfde om conservatieve Indiërs een hak te zetten.

Dit lukte uiteindelijk. Sachin Kalbag, redacteur van de krant Mid-Day, had er zelfs helemaal geen problemen mee: ‘Normaal gesproken als er een probleem met een advertentie is, dan komt de reclame-afdeling naar mij toe. Deze advertentie deed helemaal geen stof opwaaien bij ons. We zijn voor gelijke rechten en voeren al jaren hard campagne tegen discriminatie op grond van seksuele geaardheid,' zegt hij.

Homoseksualiteit wordt zeker niet door iedereen in India op deze manier gezien. Sectie 377 van het Indiase strafrecht, daterend uit 1860, verbiedt seksuele activiteiten die ‘tegen de natuurlijke orde’ in gaan. Harish zelf vindt dit archaïsch, en bovendien is het de Indiase traditie vreemd. ‘Acceptatie van homo’s en acceptatie van alle uitingsvormen van geslacht en seksualiteit zijn deel van de Indiase cultuur. Sectie 377 is Westers,’ schrijft hij op Facebook. ‘We worden nog steeds geregeerd door de Britten. En jullie idioten verdedigen 377 alsof het Indiaas is. Word meer Indiaas, weg met 377!’

Naast alle positieve reacties en de enorme media-aandacht is er ook kritiek. Padma Iyer geeft namelijk expliciet een voorkeur aan voor een bepaalde kaste waar haar toekomstige schoonzoon deel van moet uitmaken. Devi Boerema, correspondent in Mumbai, vertelde hierover in Bureau Buitenland op NPO Radio 1: ‘Dat kleine stukje heeft toch kritiek opgeleverd. Mensen zeggen dat het heel bijzonder is dat een moeder deze advertentie voor haar zoon plaatst, maar toch is kaste nog zó belangrijk in India dat de gelijkheid die deze advertentie moet uitstralen dat alsnog niet helemaal doet.’

Harish verdedigt zich hiertegen door te zeggen dat zijn moeder het helemaal niet zo bedoeld heeft, dat ze slechts een voorkeur wou aangeven. Er staat immers ook ‘Caste no bar’ in de advertentie, oftewel: ‘kaste geen belemmering.’

‘Maar,’ merkt Boerema op, ‘dit is wel een beetje de manier waarop deze advertenties hier werken. Kleine woordjes betekenen vaak heel veel. Als er bijvoorbeeld “homely” in een advertentie staat om een vrouw te omschrijven, zoekt men een vrouw die graag thuisblijft en vooral geen ambitieuze carrièreplannen heeft. Harish kan wel zeggen dat zijn moeder het niet zo bedoeld heeft, maar dit is precies hoe dit soort advertenties in elkaar steken. Eigenlijk vinden ze kaste dus wél belangrijk.’

Gelijkheid is dus, net als seksualiteit, een concept dat op heel veel manieren kan worden uitgelegd. In ieder geval is het te hopen dat Harish gelukkig wordt met een lieve, vegetarische dierenvriend. Mochten er nog gegadigden zijn, Padma’s emailadres staat in de advertentie.

UPDATE: Als je interesse hebt, je bent niet de enige! Harish heeft inmiddels al meer dan 70 aanzoeken gekregen uit meerdere landen.

meer van Bureau Buitenland