Niks

Want hoe kun je wijs uit alles wat er speelt, alle elementen wegen, alle krachten duiden en dan zeker weten hoe iets is. Dat gaat niet. Dat lukt je niet. Dus je kletst maar wat. Je zwetst maar wat. Je ratelt, raaskalt, tiert. Maar je weet niks. Niks weet je. Je zegt dat je iets vindt, dat je iets zeker weet. Net als ik soms doe als ik echt iets vinden moet. Maar ik weet niet wat ik vind. Hooguit praat ik iemand na die me aardig lijkt en voor dat moment wel te vertrouwen. Ik kijk gedecideerd, zet mijn sterkste stem op, recht mijn schouders en herhaal dan wat ik hoorde. Soms geloof ik wat ik zeg en denk dan, deze mening past me wel, ja, laat ik dit maar doen, hier kom ik wel mee weg. Voor even doe ik mee, maar ik weet mezelf een dief die pronkt met wat hij heeft gestolen. Ik weet wel beter. Net als jij, want je weet het niet, je weet het net zo min als ik.