De grote kloof die is ontstaan in de evolutie van het denken, is dat de rijkdom van het taal- loos soort denken volledig vergeten is geraakt. Het krijgt niet meer de kans om tot ontwikkeling te komen. Van baby af aan wordt het kind ingelijfd in het volwassen soort denken, en gaat het taal-loos denken, waar kinderen juist nog experts in zijn, verloren. Doodzonde. In plaats van kinderen zich te laten ontwikkelen tot complete volwassenen, voeden we hen op door hen te leren hoe je als een volwassene denkt en doet, en moet weten (kennis).
Vooral sinds het ontstaan van algemeen onderwijs, dus al vele generaties lang, is dit steeds verder toegenomen, met als resultaat het soort volwassenen dat nu is ontstaan. En het soort kinderen...
Eigenlijk totaal ont-wortelde volwassenen zijn we geworden, ontworteld van de Aarde, en van ons mens-zijn.
Een mens is tot zo ongekend meer in staat dan wat wij ons nu beseffen. Want door die enorme, alles doorsnijdende kloof die is ontstaan, hinkelt de complete mensheid op 1 been, door een halve werkelijkheid. Het erge is dat die kloof onzichtbaar is. De rand van de kloof lijkt simpelweg het eind van de werkelijkheid. Die andere helft van de werkelijkheid, aan de overzijde van de kloof, is een totale blinde vlek geworden in het denken van de mensheid, en dus ook in de Wereld, de maatschappij, het onderwijs, opvoeding.
Als je een nieuw soort volwassene wilt, moet je dus beginnen bij de kinderen en jongeren. Zij zijn onze toekomst, letterlijk. Hun ontwikkeling moet centraal staan, in alles. Waar het om draait is het laten ontwikkelen van het taal-loos denken en doen, waarin kinderen zo enorm goed in zijn, experts. Hierin ligt een enorm potentieel aan nieuwe mogelijkheden voor het denken van de mensheid. Een schat aan evolutionaire mogelijkheden ligt klaar om te ontdekken. Want dit soort denken is totaal anders dan het talig denken. Dat gaat stap-voor-stap, woord-voor-woord, van begin naar het eind redenerend. Heel traag en heel beperkt. Vastgebonden aan woorden, begrippen en logica. Het moet kloppen.
Maar het taal-loze denken is onbegrensd door dit soort “vastigheden”, kan veel breder en wijder denken, creatiever, intuïtief.
In dit denken ontstaat door het leven heen het “grote geheel” van je leven en hoe je daarover denkt. Alles ligt daar in 1 immens Geheel opgeslagen en vormt uiteindelijk ook je gevoel van “zelf” en “ik”. Zo denk ik, ben ik, heb ik meegemaakt, geleerd, geleden, beleefd.
Het taal-loze denken waar vooral jonge kinderen zo enorm goed in zijn, is prachtig te zien in hun tekeningen, vooral de eerste paar, het eerste begin (en dus nooit mee bemoeien!). In de vroege tekeningen ontwikkeld elk kind een eigen tekentaal, manier van uitbeelden. Dit is helemaal verbonden met bewegingen, kleuren, vormen, en alles vloeit samen in manieren van uitbeelden. De “woorden en begrippen” die ze in die tekentaal kunnen gebruiken is onbegrensd. Alles is mogelijk, in hun denken en in hun creativiteit. Ze ver- beelden wat zij elk “zien” in de werkelijkheid. Elk kind ziet weer een heel andere werkelijkheid. Je kunt die vanuit zoveel verschillende perspectieven bekijken.
Mijn drie kinderen tekenden respectievelijk vanuit een rationeel-analytisch perspectief: hoe zit het in elkaar en waar dient het voor. Hoe ziet het eruit. Zij is de oudste, en begon wat later met tekenen. De twee kort daarop gingen eerder tekenen doordat ze de oudste zagen tekenen. Het middelste meisje tekent feilloos de sociaal-emotionele werkelijkheid in het gezin. En over wat haar dwars zit: ze kan niet uit haar mond krijgen, in woorden, wat ze allemaal wil vertellen. De jongste, een jongen, is juist heel erg gericht op de sociaal- maatschappelijke werkelijkheid. Fabrieken met werknemers en een baas, gevangenissen met bewakers en gevangenen. Een mens met zijn gezin, zijn huis met houtkachel, en zijn auto.
Elk hadden juist daarin, in dat specifieke aspect van de werkelijkheid, interesse, en onderzochten dit door erover te tekenen. Een gouden weg om het taal-loze denken te ontwikkelen, en vooral ook om de eigen plaats in de werkelijkheid te ontdekken, en de eigen kwaliteiten en scherpzinnigheid. Naar een compleet mens kunnen ontplooien.