Laatst bespiedde ik een koolmeesje in de tuin vanuit mijn kamer. Het vogeltje keek wel tien keer de kat uit de boom, voordat het van de pindanootjes durfde te snoepen, die ik in netjes had opgehangen. Ik vroeg me af hoe zo’n diertje geleerd heeft uit de buurt te blijven van de gevaarlijke katten, zonder dat de koolmees-moeder dat met zoveel woorden heeft moeten uitleggen. Sterker nog: Er kwam geen woord aan te pas ! Ik zag menselijke karaktertrekken in de hongerige koolmeesjes: Sommige brutaal, bazig, andere juist schuchter, bang, behoedzaam. Toch lijkt het in de natuur altijd goed te gaan tenzij wij-de mens- ingrijpen. Dat ingrijpen vindt vaak plaats na lange woordenwisselingen met veel mis-verstanden tot gevolg.
Mensen zijn in staat iets anders te zeggen, dan dat ze denken of voelen. Dieren- onze koolmeesjes bijvoorbeeld- zeggen niks, maar hebben eerlijke gevoelens, noem ze intuïtie. Wij mensen vinden het onbetrouwbaar en ongemakkelijk om op het gevoel af te gaan. Gevaarlijk zelfs om daarop te bouwen. We moeten respect hebben voor de wijze waarop dier en natuur samenwerken. Ze hebben elkaar nodig. Zo ontstaat een ideaal leefmilieu. Totdat de mens, inmiddels totaal vervreemd van dat leefmilieu, KWAM, ZAG en VERLOOR ! Ik durf met u, zeer gewaardeerde studenten, te wedden dat dieren het uitstekend zouden redden zonder de mens. De mens zonder het dier zou het niet overleven. De natuur wordt wel steeds bozer op ons. Kijk naar de extremen in de weermetingen, de in aantal en kracht toenemende natuurrampen, overstromingen, orkanen enzovoort. Wij zullen altijd verliezen ! De grootheden in de natuur gaan ons voorstellingsvermogen te boven.
De natuur is het huis van de dieren. Een vogelnestje in de boom een thuis. De jongen worden echt opgevoed en niet opgevangen. Ze worden met liefde en toewijding van BEIDE ouders voorbereid op de “boze wereld”. Kunnen dieren genieten ? Ze hebben eigenlijk niet zoveel ……We zouden de dieren beter moeten leren begrijpen om te weten wat wij fout doen. We willen het voortbestaan van onze soort toch niet in gevaar brengen ?
Beste studenten en belangstellenden, ik wil u met deze lezing niet bang maken, maar u slechts bewust maken van onze leefstijl en de krachten die daarop inwerken. Ik wil u uitdagen na te denken over hoe u een utopische leefgemeenschap zou kunnen creëren zonder geld, woorden en verstand ! Verstand zou ik graag vervangen door intuïtie. Een gemeenschap waarin geluk schuilt in kleine dingen, maar je moet ze wel leren zien ! Aandacht voor elkaar en een geloof slechts ! in onszelf en de ander. Eén “slechte”eigenschap accepteren we van elkaar: De ander helpen om jezelf beter te voelen ! Niet eens zo’n slechte eigenschap.
Wij zijn al eeuwenlang vervreemd geraakt van het leven in- en met de natuur. Dieren kunnen vreedzaam naast elkaar leven, zonder de tafel van tien te kennen. Als we zonder geld kunnen leven hebben we later helemaal geen AOW en pensioen nodig. Vogels vliegen, een bezigheid niet geheel zonder risico, toch heel veilig zonder levensverzekering.
Ons leven is te complex geworden, waardoor we de kleine gelukzalige momenten over het hoofd zien. Is inleveren van luxe en overbodige bezittingen niet het verRIJKken van ons leven ? Dan wordt de zin van het leven opeens veel simpeler: voortplanten en het voortbestaan van de soort veilig stellen. Wat kunnen wij hierbij van de dieren leren ? Zij van ons niet veel, denk ik. Kunnen dieren denken ?........Kan je denken zonder woorden ?..........
Vertrouwen is een groot goed ! De dieren hebben een rotsvast vertrouwen in de natuur, die hun middels de vier seizoenen structuur en houvast geeft. Laten we de dieren beter leren kennen in hun gedragingen en levensvisie (zeg: filosofie), dan kunnen wij de wereld en onze soort misschien nog redden. Zo niet, dan hoop ik dat alle dieren samen met de natuur een mooie toekomst tegemoed gaan, maar dan zonder de mens …………
Wie doet als laatste het licht uit ?? Ik hoop heel stiekem op een ..aapmens……. Hiermee wil ik u, wellicht vertwijfeld en met veel vragen achterlatend, danken - voor – uw - aandacht !!” [applaus]