Ze stond er met een krant in haar handen. Haar broze stem klonk zoals altijd zoetgevooisd. Ze leek geheel in zichzelf gekeerd en mij nog niet te hebben opgemerkt.
'Het is 16:48 uur in New York,' sprak ze alsof ze iets voorlas. 'De schemer heeft reeds ingezet. De stad, die net als Berlijn nooit slaapt, maakt zich op voor de avond. Het is tien voor elf in Parijs. Er zijn onder de Eiffeltoren twee auto's van de Franse inlichtingendienst op elkaar gebotst. De ambulance is reeds ter plaatse. In Londen is het een uur vroeger. In een donkere steeg in het centrum ligt een vrouw beroofd van haar tas en geld bewusteloos op de grond. In Mumbai slapen de meeste mensen, het is immers tien voor half vier in de ochtend. De bewoners van de krottenwijken, die op rooftocht uit zijn geweest, keren naar hun slaapstede terug. In Tokio is het minder druk dan normaal in de metro. Op zaterdagochtend 6:52 uur lijken de meeste perrons uitgestorven. Twee uur verder terug in de tijd, in Sidney, begint de stad zijn deuren van de winkels te openen. In Honolulu is het nog vrijdag. De casino's zijn er vol. De lokale bewoners van Oahu op het zuidoostelijke strand nabij Waimanalo Beach, vullen nog eenmaal een metalen korf met hout dat het vuur brandend moet houden. Het is er zevenentwintig graden celcius. De zuidoostelijke wind voelt fris aan. Tijd is een gefabriceerde slenk. Wie het negeert valt er in. Ik viel er in en daar sprak zij tot mij. Hoor je mijn verbazing? Het eerste wat ze zei was: Let op je woorden. Ze zijn als een wereldwind die guur en koud is en zaden van tegengestelde belangen draagt.
Ik begreep er niets van. 'Wie is zij?' vroeg ik.
Ze vouwde de krant dicht en keek mij met haar lichtgroene ogen indringend aan. 'Ik ben allerminst gelovig, en toch... En ook noemde zij mij bij naam. Vertel eens, mijn lieve, vaste bezoeker; je weet toch wel wie zij is? Hoe noemt men haar in heilige boeken met een hoofdletter'
'Bedoel je God?'
'Dat is ook haar naam. Ik prefereer Moeder.'
Taus - zo is mijn koosnaam - zei Moeder een moment geleden, als er één engel is die het aankan dan ben jij het wel. Maar pas op, het is de allermoeilijkste queeste die er is. Ze zullen je er nooit voor bedanken. Je zult nooit populair zijn. Integendeel zelfs. In welke vorm je ook aan hen verschijnt, ze zullen je niet begrijpen. Ze zullen je zwart maken en je als een handlanger zien van het zelfbedachte kwaad dat in hun hoofden rondspookt. Ze zullen je aanbidders vangen, verkrachten, doodmartelen of lynchen. Dus als je er toch van afziet, dan kan ik dat begrijpen. Laat echter één ding duidelijk zijn: ik zal je nooit verlaten, nooit vergeten en eeuwig dankbaar zijn voor je hulp om de cosmos mee te helpen te creëren Je kunt altijd op momenten dat je het moeilijk hebt op mij kunnen rekenen. Ik beloof je dat ze je uiteindelijk zullen begrijpen. Ga je eigen weg Taus en houd de mens een spiegel voor, in goede tijden en slechte tijden. Baken de donkerte af, opdat het Licht zichtbaar wordt en de kloof van ongeloof gedicht. Ik hoef niks van de mens. Ze zijn vrij om te doen en te laten wat ze willen. Uiteindelijk zullen ze inzien hoezeer ze hun lijden aan hun eigen gemaakte visoenen en illusies koppelen; hoezeer hun vertroebelde visie ze weghoudt van het paradijs, waar ze overigens van voet tot kruin al instaan. Probeer ze dan duidelijk te maken dat Moeder niet te vrezen valt; geen supermens is; geen gehoorzaamheid wil; geen aanbidding wil; geen goed of kwaad kent; geen plan heeft; geen Dag-des-Oordeels kent; geen vergiffenis wil; geen religie vereist; altijd één is met allen. Dit zijn de tien kenmerken van Moeder, Taus. Er zijn geen tien geboden. Het uitdragen hiervan zal tegenstand en zwart-makerij opleveren. Uiteindelijk overwin je.
Plotsklaps viel alles weg. Ik had geen tijd om de droom te overdenken. De rinkelende telefoon maakte mij bruut wakker. Het ziekenhuis aan de lijn. Mijn moeder is gevallen. Ze gaan nu foto's maken. Ik spoedde me naar haar toe. Er is iets belangrijkers dan de redding van de mensheid. De redding van je oude moeder.