Het College van B&W in Rotterdam stelde in december vorig jaar een reeks maatregelen voor om meer grip te krijgen op de instroom van kansarmen naar de stad: Rotterdam Zet Door. Eén punt sprong er duidelijk uit: de onderkant van de woningmarkt heeft een aanzuigende werking die ongewenst is. Het is het domein van de malafide makelaars, de particuliere (illegale) kamerverhuurders en de huisjesmelkers. In De regels en het spel een portret van partijen die elkaar geen duimbreed wensen toe te geven.

Rotterdam heeft een traditie in de strijd tegen huisjesmelkers. Zo was er de roemruchte Fennis-affaire, de huisbaas die uiteindelijk zijn hele bezit (6000 huizen) in één keer aan de gemeente verkocht.

In de strijd tegen de huisjesmelkers is meestal maar één partij aan het woord: de gemeente. De regels en het spel toont beide partijen: Tegenlicht trekt mee met gemeente-teams die de stad schoonvegen en kijkt mee over de schouder van ambtenaren die van het Rotterdamse College de taak hebben gekregen een eind te maken aan de verloedering. Tegelijkertijd volgt programmamaker Eugene Paashuis de beruchtste huisjesmelker van de stad, dr. Cees Engel. Samen met zijn zoon Jan, behartigt hij de belangen van Engel Vastgoed bv. De heren Engel geven in Tegenlicht openhartig inzicht in hun werkzaamheden en mores. ‘Wat is er nou tegen rijk worden’?’ vragen vader Cees en zoon Jan zich oprecht af. En is het niet wat al te gemakkelijk de particuliere verhuurders de schuld te geven van de grote toeloop van kansarmen naar de stad?

De strijd om het monopolie op de onderkant van de huizenmarkt gaat langs de randen van de wet, met trucs en streken. Spelregels kunnen indien nodig veranderd worden om de baas in de stad te blijven. Waarbij vaak de bewoners de grote verliezers zijn. Vader Engel: ‘Ik kom in de hemel, dat weet ik zeker. Daar hoor ik thuis’.