Ik heb niks met horrorfilms of gegriezel over seriemoordenaars. Omdat ik sowieso geen zin heb om me in de bioscoop de hele tijd de tering te schrikken, maar vooral ook omdat ik niemand ken die er op uit is met een kettingzaag het hele dorp van hoofd of ledematen te ontdoen. Maar Ricky, het hoofdpersonage uit de nieuwste film van Ken Loach ´Sorry we missed you`, die Ricky ken ik wél.
Hij is de pakjesbezorger met wie ik onlangs nog ruzie maakte, omdat hij niet zijn hele bestelbusje wilde doorzoeken naar mijn pakje. Terwijl ik heel zeker wist dat deze erin moest liggen. Lieve God, wat heb ik me zitten schamen, gisteren in het filmhuis. En als u wilt griezelen - als dat hier het woord is - bij een film die echt ergens over gaat: ik heb, behalve schaamte, van begin tot eind een klem om mijn strot gehad bij het verhaal van de man die zogenaamd als zelfstandig ondernemer, maar feitelijk als lijfeigene van het distributiebedrijf, een nieuwe carrière begint als pakjesbezorger.
Tekst loopt door onder afbeelding