'Wat mij betreft hoeft een biografie niet van leven tot dood te gaan. Annejet is een verhalenverteller. Wat ze goed kan, is uitvinden waarom mensen doen wat ze doen in het leven - dat is in al haar boeken een rode draad. Alles wat niet ter zake doet om dat uit te leggen, laat ze weg.
Bij Bernhard vond ze het, denk ik, moeilijker te aanvaarden waarom hij deed zoals hij deed, al wilde ook Bernhard het leven beter maken dan het was, zoals veel van Annejets hoofdpersonen. Hij was geen buitengewone ondernemer, hij was geen excellente student, hij was ook niet heel goed in sport. Het alternatief dat hij koos, was zichzelf omhoog trouwen. Iemand als Heineken is natuurlijk inspirerender: die kwam uit een eenvoudige familie en heeft door hard werken niet alleen een bierimperium opgericht, maar hij heeft zijn geld ook nog geïnvesteerd in de leefbaarheid van zijn stad, Amsterdam.
Opvallend in de keuze van Annejets onderwerpen: het gaat vaak om mensen met een optimistische kijk op de wereld; mensen die het leven willen vieren. Ook als ze het niet gemakkelijk hebben in het leven, zoeken ze naar manieren om er iets van te maken. Ik denk dat haar boeken om die reden ook veel mensen aanspreken. Los daarvan weet ik dat het de reden is waarom Annejet zelf veel plezier beleeft in het schrijven ervan. Ze beseft dat haar eigen succes niet vanzelfsprekend is: wanneer je bent opgegroeid in de jaren tachtig, toen iedereen zei “op jou zit niemand te wachten want met journalisten en schrijvers kan men de sloten dempen”, besef je goed dat je je talent moet koesteren.’