Lou de Jong (Amsterdam, 1914 - Amsterdam, 2005) was historicus en journalist

Lou (Loe) de Jong werd geboren in een joods gezin in Amsterdam. Hij studeerde sociale geografie en geschiedenis aan de UvA en werkte in de jaren daarna als redacteur bij de Groene Amsterdammer. Vlak voor de capitulatie van Nederland in mei 1940 wist De Jong samen met zijn vrouw te vluchten naar Engeland, waar hij ging werken voor Radio Oranje. Eerst als omroeper en later als directeur.

In september 1945 werd het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) opgericht. De Jong kreeg de dagelijkse leiding en begon met het verzamelen van documenten over de oorlog. In 1950 gaf hij vier vooraanstaande historici de opdracht het standaardwerk over de bezettingstijd te schrijven. Dit verliep echter zo slecht, dat De Jong besloot het zelf te doen – een klus die resulteerde in Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, dat tussen 1969 en 1991 in veertien delen is verschenen. Maar het bekendst werd De Jong door de televisieserie De Bezetting, die tussen 1960 en 1965 werd uitgezonden op de Nederlandse televisie (NTS). De serie maakte een onuitwisbare indruk: voor het eerst zag het grote publiek de Tweede Wereldoorlog zo uitgebreid op televisie. Het maakte De Jong tot het nationale oorlogsgeweten van Nederland.

In de Zomergastenaflevering van 4 juni 1989 waren fragmenten van De Bezetting en de oudejaarsconference van Wim Kan uit 1973 te zien. Lou de Jong overleed in 2005 op 90-jarige leeftijd. In 2011 maakte kleindochter Simonka de Jong Het zwijgen van Loe de Jong. In deze documentaire richt ze zich op zijn persoonlijke verleden en de manier waarop De Jong omging met het verlies van zijn familieleden die bijna allemaal omkwamen in de Tweede Wereldoorlog.