Het was de Disneyklassieker Bambi die de jonge Ivo van Hove voor het eerst roerde en hem deed beseffen dat iets artificieels als een tekenfilm zo persoonlijk kan binnenkomen. Dat is in feite wat kunst is: een kunstmatige creatie die je zo kan aanspreken dat je er van ondersteboven raakt. Voor Van Hove was dit het begin van zijn lange carrière in de kunsten, die onlangs een nieuw hoogtepunt bereikte met de Johannes Vermeerprijs, de Nederlandse staatsprijs voor de kunsten. Hij laat een iconische scène uit Bambi zien om je mee te nemen naar waar het voor hem allemaal begon.
De zesde en laatste Zomergast van 2019 is theaterregisseur Ivo van Hove. Waar wil hij ons naar laten kijken en waarom? Vijf redenen:
1. Hij laat je weer even kind zijn
2. Je ziet zijn theater-idool aan het werk
Patrice Chéreau was een bekende theatermaker, acteur en filmregisseur uit Parijs, en is een grote inspiratie voor Ivo van Hove. Zijn werk werd meerdere malen bekroond en zelf ontving hij de Europe Theatre Prize in 2008 voor zijn uitzonderlijke talent op meerdere vlakken.
In 1995 regisseerde hij voor de derde keer het theaterstuk Dans la solitude des champs de coton, waarvan het repetitieproces werd vastgelegd in de documentaire Une autre solitude. Van Hove, die dit stuk zelf ook regisseerde in 1988, neemt een fragment mee uit deze documentaire waarin we Chéreau aan het werk zien. Acteur Pascal Greggory komt er niet uit met zijn tekst waarop Chéreau de acteur gewiekst stuurt om zelf te ontdekken hoe hij dit probleem moet oplossen.
3. Hij brengt de frictie tussen werk en privé in beeld
Toen de metalband Metallica bezig was met het maken van een nieuw album werd er een making-of gefilmd. Maar het onderwerp van de documentaire Metallica, Some Kind of Monster veranderde toen bleek dat de band in een diepe crisis zat. Het boterde niet meer tussen de bandleden, de inspiratie raakte op en het ooit zo wilde rockleven moest steeds meer plaats maken voor een ander leven: dat van hun gezin. Een therapeut werd ingeschakeld om de boel te redden.
Tijdens Zomergasten zien we een deel van zo’n sessie die uitmondt in een explosieve discussie. Voor Ivo van Hove is deze spanning in een groep die intensief samenwerkt herkenbaar. Net als bij echte families hebben de theaterfamilies waarmee hij werkt hun eigen conflicten en eigen levens, terwijl ze ook op elkaar zijn aangewezen om iets moois te maken. In Zomergasten praat Ivo van Hove over zijn ervaringen met privé- en werkrelaties.
4. Hij spreekt zijn bewondering uit voor Nederland na MH17
Toen het vliegtuig MH17 op 17 juli 2014 boven Oekraïne werd neergehaald vielen er 193 Nederlandse slachtoffers. Zes dagen later kwamen zij aan op Eindhoven Airport. Tijdens zijn Zomergastenavond laat Ivo van Hove een paar fragmenten zien van de live-registratie van de aankomst van de veertig lijkkisten en de daaropvolgende rouwstoet naar Hilversum.
Een moment dat indruk maakte op Ivo; de nauwkeurig geregistreerde ceremonie ontroerde hem. De vreselijke gebeurtenis bracht de Nederlanders samen en in het hele land heerste hetzelfde gevoel. 'Dat is Nederland op z’n best,' aldus Van Hove. In Zomergasten vertelt hij over de kracht van theater als kunstvorm en hoe gebeurtenissen in de wereld hem als kunstenaar beïnvloeden.
5. Hij deelt zijn jaloezie
De speelfilm The Rider gaat over een jonge cowboy die ernstig hoofdletsel oploopt tijdens een ongeluk tijdens de rodeo. Met als gevolg dat zijn hele leven op z’n kop staat: de rodeorijder mag niet meer paardrijden. De film is docu en fictie tegelijkertijd: de rollen worden ingevuld door niet-professionele acteurs die zichzelf spelen. In het fragment zien we Brady, de hoofdrolspeler die een gefictionaliseerde versie van zichzelf speelt, een wild paard temmen. Tijdens Zomergasten maakt Ivo van Hove duidelijk waarom juist deze scène hem zo ontroert en waarom hij jaloers is op regisseur Chloé Zhao, die net als hijzelf de taal van het lichaam laat spreken in haar regie.
