opera

De Nationale Opera opende het seizoen met een herneming van Barrie Kosky’s productie van Tosca uit 2022. Wegens groot succes – dat kon bijna niet anders.
Hoe groter het leed, des te groter de liefde. Er ontvouwde zich op het podium een strak geregisseerde opéra noir in afwisselende decors gemaakt door Rufus Didwiszus: een keuken van de Keukenkampioen, een leeg toneel met enkel een schildersezel, en een gevangenis van steigerbuizen.

Ik groeide op met de opera’s van Frank Groothof. Hij nam een serie grote opera’s onder zijn creatieve vergrootglas en hertaalde en bewerkte ze naar een Nederlandstalige versie die voor jong en oud te begrijpen was. En dat alles met een goede dosis humor en zelfspot. Ik was verkocht. Zijn bewerking van de Russische opera Boris Godoenov was een extra grote hit bij ons thuis, want mijn oudste broertje heet Boris. En toch waren het niet alleen de herkenning van de naam en ook niet het begrijpelijk gemaakte verhaal alleen die Boris Godoenov tot mijn favoriete opera maakten: het was vooral de muziek van Modest Moessorskgy, met die kale melodielijnen en schitterende invloeden van volksmuziek.

De Vlaamse psychiater Dirk De Wachter trok vóór corona volle zalen met zijn boodschap dat we ook ons óngeluk mogen koesteren. In de driedelige podcastserie Dido van VPRO Vrije Geluiden en Noorderkerkconcerten duidt De Wachter de opera Dido and Aeneas van Henry Purcell. Dat verhaal gaat ook over de vergissing die 'streven naar geluk als levensdoel' is.