In de wijk Transvaal in Den Haag zijn veel kinderen van Oost-Europese arbeidsmigranten te vinden. Ze blijven soms wat langer, soms maar heel even, in Nederland wonen en gaan dan naar een Nederlandse school. Terwijl hun ouders zwoegen in de Westlandse kassen, in de bouw werken of glasvezel aanleggen voor een minimumloon, staan enkele kinderen al vroeg voor een dichte schooldeur. Een vergeten en kwetsbare groep, aldus Vincent Wanschers, die als adjunct-directeur van de plaatselijke basisschool ziet hoe de kinderen vaak kampen met sociale problematiek.

In Nederland hebben we jeugdzorg voor kinderen met wie het niet goed gaat. Omdat ze vastlopen op school, of ouders hebben die in een moeilijke scheiding liggen. Of omdat ze hele nare dingen hebben meegemaakt. Maar wat als je ouders de Nederlandse taal nog niet spreken? En de mensen die je moeten helpen jou en je ouders niet verstaan?

Hulpverleners in de jeugdzorg hebben geregeld te kampen met taalbarrières. En dat zorgt er voor dat kinderen van wie de ouders de taal niet goed machtig zijn, niet goed geholpen kunnen worden. Dat blijkt uit onderzoek van het onderzoeksjournalistieke programma Argos, dat de afgelopen maanden met tientallen organisaties en hulpverleners die verantwoordelijk zijn voor de zorg voor kinderen sprak.