Iran/​Frankrijk 1995. Drama van Mohsen Makhmalbaf. Met o.a. Shaghayegh Djodat, Hossein Moharami, Roghieh Moharami en Abbas Sayahi.

VPRO Cinema

De nomadenstammen uit het Zuid-Oosten van Iran zijn gespecialiseerd in het weven van gabbehs, een soort Perzisch kleed waarvan de motieven ge[KA3]inspireerd werden door het leven van de stam, de landschappen en hun passies. De nomaden zijn stelselmatig aan het verdwijnen, het lijkt wel alsof ze aan het uitsterven zijn. De camera stopt bij een rivieroever en laat een oude vrouw zien, die bezig is om een kleurrijke gabbeh zorgvuldig te wassen. Je krijgt de indruk dat ze tegen het schitterende tapijt praat. Plotseling stijgt uit de rijke motieven ervan een jonge vrouw (Djodat) op om een ontroerend liefdesverhaal te vertellen. De film is in elkaar gezet als een mozaïek dat aan de motieven van zo'n geweven tapijt doet denken. Er spreekt een rijke poëzie uit die toch wel enkele kritische kanttekeningen bevat over het dagelijkse leven in Iran. Makhmalbaf schreef zelf het scenario. Het camerawerk is van Makmoud Kalari.