'Dit is wie ich 't mich herinner…' Met die woorden, in goed Limburgs, opent Hemel op aarde, waarmee de toon is gezet voor een autobiografisch getinte, schaamteloos nostalgische, regionaal gesitueerde coming-of-age-film.

Het idee voor Hemel op aarde ontstond op een filmfestival, waar regisseur Pieter Kuijpers de oude Italiaanse scenarist Tonino Guerra hoorde vertellen over het ontstaan van de Fellini-klassieker Amarcord. Guerra en Fellini bleken voor het scenario al hun jeugdherinneringen op een hoop te hebben gegooid, om daar vervolgens een verhaal uit te kneden. Een inspirerend idee, vond Kuijpers. 

En dus benaderde de regisseur van thrillers als Van God los en TBS zijn jeugdvriend Edward Stelder – scenarist van tv-drama als Bellicher en Moeder, ik wil bij de revue – om samen aan het terugblikken te slaan. De twee groeiden allebei op in de buurt van Venlo, zaten samen op de middelbare school en waren beiden diepgelovige misdienaars in hun plaatselijke parochies. 

Uit de gezamenlijke herinneringen ontstond het verhaal van de dertienjarige Bart ( Bram van Schie), die eind jaren zeventig met zijn werkloze vader ( Jeroen van Koningsbrugge) en conservatieve moeder ( Lies Visschedijk) in een Limburgs dorpje woont. Wanneer de iets oudere Moniek ( Ella-June Henrard) in het dorp komt wonen, is naïeve misdienaar Bart op slag verliefd. Moniek is mooi, spannend en wereldwijs, maar ook ernstig ziek, blijkt al snel, wat bij Bart tot een flinke geloofscrisis leidt. 

Hemel op aarde – in Limburgs dialect, met Nederlandse ondertiteling – is duidelijk met veel liefde gemaakt. De personages worden in grove penseelstreken geschetst, maar geen van allen belachelijk gemaakt, zelfs niet de door Huub Stapel gespeelde strenge pastoor. Ondanks de specifieke setting zijn de gebeurtenissen herkenbaar en universeel. 

Dat heeft een keerzijde : de gebeurtenissen zijn zó universeel dat ze verzanden in clichés. Het verhaal , gevat in nostalgisch getinte soft-focusplaatjes, laat zich van begin tot eind raden. Wie niet zelf een jeugd beleefde zoals die van Bart, zag die vermoedelijk al wel voorbijkomen in talloze andere coming-of-age-films.