Roland Blanche

Salsa

Frankrijk​/​​Spanje 2000. Romantiek van Joyce Buñuel. Met o.a. Christianne Gout, Vincent Lecœur, Catherine Samie, Michel Aumont en Roland Blanche.

Le P'tit Bleu

Frankrijk​/​​Zwitserland 1999. Film noir van François Vautier. Met o.a. Etienne Chicot, Roland Blanche, Robert Kramer, Jule Japhet en Luis Rego.

Dessine-moi un jouet

Frankrijk 1999. Hervé Baslé. Met o.a. Roland Blanche, Catherine Frot, Christoph Waltz, Jacques Spiesser en Olivier Saladin.

Frankrijk, begin 20e eeuw. De 12-jarige Louis woont met zijn ouders op het platteland. Zijn vader is behalve lanbouwer ook ambachtelijk draaier. Op een dag moet Louis' vriendinnetje Marie opgenomen worden in het ziekenhuis omdat ze tuberculose heeft. Louis heeft van zijn vader de grondbeginselen van het draaien geleerd en een Duitse collega van zijn vader laat het verfijnde houten speelgoed uit Duitsland zien. Op een reis naar Duitsland krijgt Louis een magische houten pop die uiteindelijk voor de genezing van Marie zorgt

Balzac

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1999. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Gérard Depardieu, Jeanne Moreau, Fanny Ardant, Virna Lisi en Katja Riemann.

Prestigieuze en door de Académie Balzac hemelhooggeprezen biopic van Balzac concentreert zich vooral op zijn literaire activiteiten en de vrouwen in zijn leven. De schrijver van 'Eugénie Grandet', 'Le Père Goriot' en 'Le Colonel Chabert' die is begonnen als een mislukte zakenman, houdt van het leven, van luxe, van mooie kleren, en vooral van vrouwen. De 'lastigste' vrouw in zijn leven, is zijn moeder Charlotte-Laure (Jeanne Moreau). Zij beschouwt haar zoon als een nietsnut, een dromer en een mislukkeling. Balzacs eerste liefde, in 1820, is Madame de Berny (gespeeld door de Italiaanse actrice Virna Lisa), die 20 jaar ouder is dan hij. Zij is een soort moederfiguur die hem volop steunt in zijn literaire ambities. Balzac flirt ondertussen ook met de jonge Laure d'Abrantès (Katja Riemann). Maar zijn grote liefde was de getrouwde Poolse gravin Evelyne Hanska (Fanny Ardant). Het scenario van Balzac werd geschreven door Didier Decoin, die eerder tekende voor Le Comte de Monte Cristo en Les Misérables, tv-series waarin hoofdrolspeler Gérard Depardieu ook acte de présence gaf.

Robin des mers

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Pierre Caralp, Julie Van Horn, Roland Blanche, Jacques Legras en Jean Abeille.

Prestigieuze en door de Académie Balzac hemelhooggeprezen biopic van Balzac concentreert zich vooral op zijn literaire activiteiten en de vrouwen in zijn leven. De schrijver van 'Eugénie Grandet', 'Le Père Goriot' en 'Le Colonel Chabert' die is begonnen als een mislukte zakenman, houdt van het leven, van luxe, van mooie kleren, en vooral van vrouwen. De 'lastigste' vrouw in zijn leven, is zijn moeder Charlotte-Laure (Jeanne Moreau). Zij beschouwt haar zoon als een nietsnut, een dromer en een mislukkeling. Balzacs eerste liefde, in 1820, is Madame de Berny (gespeeld door de Italiaanse actrice Virna Lisa), die 20 jaar ouder is dan hij. Zij is een soort moederfiguur die hem volop steunt in zijn literaire ambities. Balzac flirt ondertussen ook met de jonge Laure d'Abrantès (Katja Riemann). Maar zijn grote liefde was de getrouwde Poolse gravin Evelyne Hanska (Fanny Ardant). Het scenario van Balzac werd geschreven door Didier Decoin, die eerder tekende voor Le Comte de Monte Cristo en Les Misérables, tv-series waarin hoofdrolspeler Gérard Depardieu ook acte de présence gaf.

Le comte de Monte-Cristo

Frankrijk 1998. Avonturenfilm van Josée Dayan. Met o.a. Gérard Depardieu, Ornella Muti, Jean Rochefort, Pierre Arditi en Sergio Rubini.

Prestigieuze en door de Académie Balzac hemelhooggeprezen biopic van Balzac concentreert zich vooral op zijn literaire activiteiten en de vrouwen in zijn leven. De schrijver van 'Eugénie Grandet', 'Le Père Goriot' en 'Le Colonel Chabert' die is begonnen als een mislukte zakenman, houdt van het leven, van luxe, van mooie kleren, en vooral van vrouwen. De 'lastigste' vrouw in zijn leven, is zijn moeder Charlotte-Laure (Jeanne Moreau). Zij beschouwt haar zoon als een nietsnut, een dromer en een mislukkeling. Balzacs eerste liefde, in 1820, is Madame de Berny (gespeeld door de Italiaanse actrice Virna Lisa), die 20 jaar ouder is dan hij. Zij is een soort moederfiguur die hem volop steunt in zijn literaire ambities. Balzac flirt ondertussen ook met de jonge Laure d'Abrantès (Katja Riemann). Maar zijn grote liefde was de getrouwde Poolse gravin Evelyne Hanska (Fanny Ardant). Het scenario van Balzac werd geschreven door Didier Decoin, die eerder tekende voor Le Comte de Monte Cristo en Les Misérables, tv-series waarin hoofdrolspeler Gérard Depardieu ook acte de présence gaf.

Entre terre et mer

Frankrijk 1997. Drama van Hervé Baslé. Met o.a. Didier Bienaimé, Florence Hebbelynck, Roland Blanche, Claude Piéplu en Bernard Fresson.

Prestigieuze en door de Académie Balzac hemelhooggeprezen biopic van Balzac concentreert zich vooral op zijn literaire activiteiten en de vrouwen in zijn leven. De schrijver van 'Eugénie Grandet', 'Le Père Goriot' en 'Le Colonel Chabert' die is begonnen als een mislukte zakenman, houdt van het leven, van luxe, van mooie kleren, en vooral van vrouwen. De 'lastigste' vrouw in zijn leven, is zijn moeder Charlotte-Laure (Jeanne Moreau). Zij beschouwt haar zoon als een nietsnut, een dromer en een mislukkeling. Balzacs eerste liefde, in 1820, is Madame de Berny (gespeeld door de Italiaanse actrice Virna Lisa), die 20 jaar ouder is dan hij. Zij is een soort moederfiguur die hem volop steunt in zijn literaire ambities. Balzac flirt ondertussen ook met de jonge Laure d'Abrantès (Katja Riemann). Maar zijn grote liefde was de getrouwde Poolse gravin Evelyne Hanska (Fanny Ardant). Het scenario van Balzac werd geschreven door Didier Decoin, die eerder tekende voor Le Comte de Monte Cristo en Les Misérables, tv-series waarin hoofdrolspeler Gérard Depardieu ook acte de présence gaf.

Le jaguar

Frankrijk 1996. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Jean Reno, Patrick Bruel, Harrison Lowe, Patricia Velasquez en Danny Trejo.

Komedieregisseur Veber vertelt een snel maar absurd verhaal over een gokker die met een mysterieuze opdracht in de jungle terechtkomt. Op een dag bevindt Perrin zich in een hotellift met een etnoloog en een Indiaan uit de Amazone. Voordat hij het weet is er een bijzondere band ontstaan tussen hem en de bijzondere Zuid-Amerikaanse gast en wordt hij de jungle ingestuurd op zoek naar de ziel die de Indiaan zou hebben verloren.

Hercule et Sherlock

Frankrijk 1996. Misdaad van Jeannot Szwarc. Met o.a. Christopher Lambert, Richard Anconina, Philippine Leroy-Beaulieu, Roland Blanche en Béatrice Agenin.

Komedieregisseur Veber vertelt een snel maar absurd verhaal over een gokker die met een mysterieuze opdracht in de jungle terechtkomt. Op een dag bevindt Perrin zich in een hotellift met een etnoloog en een Indiaan uit de Amazone. Voordat hij het weet is er een bijzondere band ontstaan tussen hem en de bijzondere Zuid-Amerikaanse gast en wordt hij de jungle ingestuurd op zoek naar de ziel die de Indiaan zou hebben verloren.

Bernie

Frankrijk 1996. Komedie van Albert Dupontel. Met o.a. Albert Dupontel, Claude Perron, Roland Blanche, Hélène Vincent en Catherine Samie.

Als Bernie (Dupontel) op dertigjarige leeftijd uit het kindertehuis komt wil hij maar een ding: zijn ouders vinden. Medewerking van de autoriteiten krijgt hij niet. Gelukkig krijgt hij hulp van een aan heroïne verslaafde jongedame, die met haar zuipende vader samenwoont. Erg subtiel is deze komedie niet, maar sommige scènes zijn hilarisch. De snoeiharde grappen van Dupontel, in Frankrijk behalve gewaardeerd acteur ook een populaire komiek, zullen zeker niet door iedereen gewaardeerd worden. Collega-regisseur Terry Gilliam verklaarde bijvoorbeeld bepaalde scènes ondanks het extreme geweld toch grappig te vinden, en vond dat 'very disturbing'. Wees gewaarschuwd.

Les caprices d'un fleuve

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1995. Drama van Bernard Giraudeau. Met o.a. Bernard Giraudeau, Richard Bohringer, Anna Galiena, Roland Blanche en Raoul Billerey.

Bescheiden drama speelt zich af aan de Afrikaanse westkust, eind achttiende eeuw, waar de slavenhandel bloeit. Een blanke aristocraat voedt een 10-jarig slavenmeisje op als zijn eigen dochter, maar krijgt, naarmate ze ouder wordt, ook andere gevoelens voor haar. Wanneer zij en enkele andere slaven worden gekidnapt doet hij er alles aan haar terug te vinden. De fraaie, voor een César genomineerde fotografie van Jean-Marie Dreujou vormt een belangrijk pluspunt en verleent de (woestijn)landschappen een goudkleurige grandeur. De film werd deels in Senegal opgenomen. (RdL/VPRO Gids)

Les nuiteux

Bulgarije​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1994. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. François Marthouret, Roland Blanche, Carole Richert, Bernard Ballet en Alain Ganas.

Inspecteur Blanche heeft de leiding over een onrustig district, ergens buiten het centrum. Jeugdbendes maken hier het leven onveilig, maar voor de administratieve diensten is het de buurt waar ze minder geschikte elementen heen kunnen promoveren, en Blanche zit dan ook opgescheept met een waardeloos zootje agenten. Wanneer na een ondervraging een jonge misdadiger dood in zijn cel wordt aangetroffen, gaan commissaris Marthouret en plaatsvervanger Richert erheen om uit te zoeken wat er is gebeurd. Deprimerend beeld van het werk van nachtpatrouilles die in een wetteloze buurt de misdaad trachten in te tomen en daarbij hardhandig durven op te treden. Veel nieuws heeft de film niet te zeggen, maar hij werd met zorg gemaakt. Bernard Stora en Claudine Vergnes baseerden hun scenario op een verhaal van Mathieu Fabiani. Jean-Pierre Aliphat stond achter de camera.

Le fils du cordonnier

Frankrijk 1994. Drama van Hervé Baslé. Met o.a. Roland Blanche, Michèle Gleizer, Andrzej Seweryn, Robinson Stévenin en Marina Golovine.

Stévenin wordt in de jaren 1920 geboren als zevende kind van schoenmaker Seweryn. Als zijn vrouw weer zwanger wordt, ziet hij zich genoodzaakt het kind onder te brengen bij de nonnen, want ondanks zijn inspanningen kan hij al die monden niet voeden. Op zijn twaalfde komt de jongen terecht op de boerderij van Blanche en Gleizer, waar hij hard moet werken voor kost en inwoning. Hij is bijzonder intelligent en om hem de kans te geven te studeren, laat Seweryn een dochter in diens plaats op het land werken. Ouderwetse familiekroniek, die zich afspeelt tussen de twee wereldoorlogen in een Bretons dorpje. Bij de acteurs vallen vooral Seweryn en de kleine Stévenin op, die het uiterste weten te halen uit het veel te lange, middelmatige scenario van regisseur Baslé. Charlie Gaëta stond achter de camera. Bestaat uit drie delen.

Elles ne pensent qu'à ça...

Frankrijk 1994. Komedie van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Claudia Cardinale, Carole Laure, Bernard Le Coq, Roland Blanche en Heinz Bennent.

Moeder Margaux (Cardinale) wordt van New York naar Parijs geroepen, omdat haar dochter Jess (Laure) in het ziekenhuis ligt als gevolg van een overdosis aan slaappillen; dat was overigens een ongelukje. Familiebanden en relaties die altijd weer iets te maken hebben met seks passeren in [KA1]e[KA1]en week tijd de revue, terwijl de pati[KA3]ente nog twee keer tussen hemel en aarde komt te zweven. Zo komen o.a. aan bod: Margaux`s ex: kunstschilder L[KA1]eon (Bennent), Jess` ex Pierre (Le Coq) die met een jonge Afrikaanse die de helft jonger is, samenwoont, en de zeventien jaar oude zoon van Jess en Pierre wordt verleidt door de nymfomane psychologe van het ziekenhuis, Jess` verlegen partner Mario (Blanche) met wie ze in classic cars handelt, etc, etc. Een film die het van het dialoog moet hebben. Soms om te lachen, maar meestal helemaal niks aan. Scenario van Georges Wolinski en regisseuse Dubreuil. Camerawerk van Carlo Varini. Gedraaid in Technovision widescreen.

Bonsoir !

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Serrault, Jean-Claude Dreyfus, Marie-Christine Barrault, Jean-Pierre Bisson en Laura Grandt.

Een jaar geleden is Serrault zijn baan als chef-kleermaker in bij een groot atelier in Parijs kwijtgeraakt. Kort daarop heeft zijn vrouw hem verlaten en is hij uit zijn luxueuze appartement gezet. Sindsdien gaat hij op hoogst originele wijze door het leven: elke avond kiest hij in de Franse hoofdstad een gezin uit waardoor hij zich via alle mogelijke omwegen en trucjes laat uitnodigen voor de nacht. Ongewone, satirische komedie met pittige dialogen, knap gebracht door Serrault en zijn tegenspelers. Het is niet allemaal even geloofwaardig maar wel erg amusant... en het kan je op een idee brengen. Mocky toont zich in zijn scenario weer eens van zijn anarchistische kant. Jacques Bacellon en André Ruellan schreven mee aan het scenario naar de roman van Ruellan Les égarements de Mr. René. Voor de fotografie tekende Edmond Richard. Gefilmd in 1992.

Août 44, ici Cognacq-Jay

Frankrijk 1994. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Mathieu Carrière, Roland Blanche, Jeanne Marine, Julian Benedikt en Alain Fromager.

Tussen mei 1943 en augustus 1944 zendt de Duitse bezetter zes uur per dag tv-programma`s uit vanaf de experimentele [KL]F[KLE]ernsehsender [KL]P[KLE]aris, ge[KA3]installeerd in een oud muziektheater in de Rue Cognacq-Jay in het zevende arrondissement. De uitzendingen vanuit bezet Parijs zijn bestemd voor gewonde Duitse soldaten in de plaatselijke ziekenhuizen. Op 23 augustus, twee dagen voor de bevrijding van Parijs, staan de Amerikaanse troepen aan de poorten van de stad. De directeur van de zender Kurt Heyzmann (Carri[KA2]ere) beseft dat het Duitse leger verslagen is. Hij wil nog een laatste, perfecte uitzending de ether in laten gaan. Kleischter (Benedikt), een fanatieke Gestapo-officier komt roet in het eten gooien omdat hij nog even een snelle genadeloze jacht wil ondernemen op joden, verzetslieden en anderen, die niet met de vijand wilden collaboreren. De technici stellen echter alles in het werk om te voorkomen dat hun tv-zender de geschiedenis in zal gaan als een amateuristische bedoening. Interessant relaas met een voelbare sfeer van een oorlog, die op zijn einde loopt. De gebeurtenissen zijn op authentieke feiten gebaseerd en vormen een stukje mediageschiedenis. Het scenario is van Pierre Fabre en Thierry Bourcy naar het boek Cognacq-Jay 1940 - La télévision française sous l'occupation van Thierry Kubler en Emmanuel Lemieux. Het camerawerk is van Jacques Guérin.

Les feux de la Saint-Jean

Frankrijk 1993. Drama van François Luciani. Met o.a. Virgile Bayle, Anne Coesens, Vanessa Guedj, Jean-Pierre Bagot en Roland Blanche.

Twee Franse boeren, keuterboer Fernand (Blanche) en grootgrondbezitter Anselme (Bagot), die in 1939 al een tijdje in onmin leven, besluiten vrede te sluiten. Als kroon op de verzoening zullen hun resp. kinderen, de zoon van Anselme, Fran[KA10]cois (Bayle) en de dochter van Blanche, Claire (Guedj) met elkaar trouwen. Fran[KA10]cois is echter verliefd op Marie (Co[KA3]esens), de oudere zus van Claire. Komt daar nog bij dat Marie een onecht kind blijkt te zijn; ze werd in 1917 geboren uit een gepassioneerde verhouding tussen een Duitse krijgsgevangene en Fernand`s vrouw Yvonne (Arditi). Juist aan de vooravond van WO II, meldt de echte vader van Marie, Friedrich (Leysen) zich aan. Melodramatische toestanden stapelen zich op in een lange tv-film (in twee delen), geschreven door Sylvain Joubert (die ook voor de dialogen tekende) en Pierre Lary, naar een 'ideetje' van Roland Gritti. De Vlaamse acteur Leysen is wel overtuigend als de Duitse biologische vader, die nazi-Duitsland ontvlucht. Jean-Pierre Gallo produceerde het geheel.

Justinien trouvé, ou le bâtard de Dieu

Frankrijk 1993. Avonturenfilm van Christian Fechner. Met o.a. Pierre-Olivier Mornas, Ticky Holgado, Bernard-Pierre Donnadieu, Bernard Haller en Patrice Valota.

De tribulaties van een vondeling, die voor een kloosterpoort gevonden wordt tijdens een verschrikkelijk onweer. Het kind, dat opgroeit in een pleeggezin, blijkt achteraf na heel wat belevenissen (bij zigueners, in de gevangenis) van hoge komaf te zijn. Het verhaal van Cyrano-zonder-neus, want de schurk die hem te vondeling had gelegd had een stukje van zijn neus afgehaald om een geboortevlekje weg te werken. Donnadieu als Martin Coutouly en Mornas als Justinien doen goed hun best. De uitstekende beelden zijn van Claude Agostini en het spel is genietbaar. Michel Folco en regisseur Fechner bewerkten de roman Dieu et nous seuls pouvons tot scenario. Het was de bedoeling iets te brengen dat het midden zou houden tussen THE NAME OF THE ROSE en INDIANA JONES; aan de kijker te beoordelen of dat gelukt is. Gesitueerd rond 1700.

Hélas pour moi

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Gérard Depardieu, Laurence Masliah, Bernard Verley, Jean-Louis Loca en François Germond.

Godard brengt een fabel waarin hij zich laat kennen als gelegenheidstheoloog. Hij baseert zich op een tekst van Giacomo Leopardi waarin de Schepper zijn bezorgdheid uit voor het onheil dat de mensen aanrichten (o.a. oorlog). Plus een legende die door zowel Plato als Molière, Kleist en Giraudoux zijn omgewerkt tot een toneelstuk waarin God de wens uitdrukt de menselijke emoties aan den lijve te ondervinden. Het verhaal navertellen is onmogelijk. Godard voelt zich als 'genie' veel te ver gevorderd om zich nog bezig te houden met zoiets banaals als een storyline. De film richt zich dan ook uitsluitend tot de liefhebbers en kenners van deze cineast, daar anderen onmogelijk zullen doordringen in dit intellectualistische universum, dat in beeld gebracht werd door Caroline Champetier, muzikaal omlijst door werk van o.a. Bach en Darling.

Cognacq-Jay

Frankrijk 1993. Oorlogsfilm van Laurent Heynemann. Met o.a. Mathieu Carrière, Roland Blanche, Jeanne Marin, Julian Benedikt en Alain Fromager.

In 1944 zit de Duitse tv-zender Fernsehsender-Paris al meer dan een jaar in de ether. Er wordt uitgezonden vanuit een oud theater in de rue Cognacq-Jay, en de programma's zijn in de eerste plaats bedoeld voor gewonde Duitse soldaten in Parijs. Wanneer de Amerikanen oprukken naar Parijs beseft directeur Carrière dat de oorlog verloren is. Hij wil nog een laatste, perfecte uitzending verzorgen. Een onbekend en origineel beeld van het einde van WO II, dat zich toespitst op drie mensen die elk een andere kijk hebben op de zaak: Carrière, de directeur, de technicus Blanche, die in het verzet zit, en Benedikt, de Gestapo-officier die erop moet toezien dat er geen onregelmatigheden gebeuren. Tragi-komisch scenario van Pierre Fabre en Thierry Bourcy naar de roman Cognacq-Jay 1940 van Thierry Kubler en Emmanuel Lemieux. Fotografie van Jacques Guèrin.

Une époque formidable

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Richard Bohringer, Victoria Abril, Ticky Holgado en Chick Ortega.

Regisseur Jugnot zelf in de hoofdrol als een stafemployé van een matrassenfabriek, die van de ene dag op de andere ontslagen wordt. Hij durft thuis niets te vertellen en in plaats daarvan komt hij met kleine geschenken aanzeilen. Het water stijgt hem echter aan de lippen en hij duikt onder bij een kleurrijk stelletje thuisloze clochards. Ondanks de grauwe, realistische achtergrond van het verhaal, een originele, onderhoudende en leuke film over kameraadschap, tederheid en klein menselijk leed. Goed spel, overtuigend gebracht met een voorspelbaar, maar toch wat onwerkelijk happy-end. Het scenario is van Philippe Lopes-Curval en regisseur Jugnot. Fotografie van Gérard De Battista.

Lune froide

Frankrijk 1991. Drama van Patrick Bouchitey. Met o.a. Jean-François Stévenin, Patrick Bouchitey, Jean-Pierre Bisson, Laura Favali en Marie Mergey.

Deze vrijwel plotloze film is enerzijds de transformatie van regisseur Bouchitey's korte film COLD MOON in een avondvullende speelfilm en anderzijds de geslaagde bewerking van Charles Bukowski's short-stories Copulating Mermaid of Venice en Trouble With The Battery. Regisseur Bouchetey en Stevenin spelen twee veertigers, die nog last hebben van puberale neigingen. De een is een mislukt musicus en de ander werkt op een visfabriek. Barbezoek, hoerenloperij en necrofilie vormen de bestanddelen van deze cultachtige film. De stemmige zwart-wit fotografie is van Jean-Jacques Bouhon en Nuris is een prachtig lijk. De regisseur schreef samen met Jacky Berroyer het scenario.

Loulou Graffiti

Frankrijk 1991. Komedie van Christian Lejalé. Met o.a. Anémone, Jean Reno, Jan Vancoillie, Jean Benguigui en Patrick Timsit.

Grappig avontuur met veel humor waarin Loulou Graffiti (Vancoillie), een jochie uit een gebroken gezin, probeert een paar te maken van Juliette (An[KA1]emone) een ontwerpster, en Pique-La-Lune (Reno) een dief, twee volkomen verschillende mensen. Grappig scenario van de regisseur. Camerawerk van Laurent Dailland.

Euroflics : Les malfaisants

Frankrijk 1991. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Patrick Raynal, Bernard Lacy, François Perrot, Roland Blanche en Guillemette Chavant.

De leden van de extreem rechtse organisatie `Kaos 93`, die strijdt tegen de multiraciale samenleving en rassenvermenging, plegen in een aantal Europese hoofdsteden moorden. Hun volgende slachtoffer is al uitgekozen, en om deze moord te voorkomen besluit geheim agent Nicolas (Raynal) te infiltreren in deze sinistere groepering. Na de nodige obstakels slaagt hij er natuurlijk in de grote baas te ontmaskeren. Kortom, de gebruikelijke actuele clichés van een scenarioschrijver die van iets ouds iets nieuws wil maken. De regisseur is op de beeldbuis nauwelijks origineler dan op het witte doek. Alleen geschikt voor welpen en padvinders die van bloed houden.

Cherokee

Frankrijk 1991. Mysterie van Pascal Ortega. Met o.a. Bernadette Lafont, Roland Blanche, Gérard Desarthe, Alain Fromager en Daniel Rialet.

In deze film draait alle actie om een mysterie: is er een erfgenaam (en zo ja, waar?) voor het prachtige aan zee gelegen huis dat de naam Ferro draagt? Geen echte detective, maar een beschrijving van een reeks personages die we veeleer bij Jean- Pierre Mocky zouden verwachten: twee zeer verschillende broers (de ene een bedachtzame zakenman en de andere een onverbeterlijke romantische dromer), een directrice van een afdeling juridische zaken, een nogal originele oom en een grote, dikke, brute vrouw met een hart van goud. Verwarrende en altijd lichtelijk onrealistische sfeer. Er moet wel gezegd worden dat Frankrijk ons altijd veel te bieden heeft op het gebied van nieuwe regisseurs met een flinke dosis inventiviteit!

Un chien écrasé

Frankrijk 1990. Misdaad van Daniel Duval. Met o.a. Daniel Duval, France Dougnac, Roland Blanche, Pauline Lafond en Claude Bouchery.

Bewerking van de roman van Andr[KA1]e Piljean. Het eeuwigdurende verhaal van de voormalige gevangene die schoon schip wil maken en een nieuw bestaan wil gaan leiden, maar... Het geheel komt niet erg overtuigend over en de verdraaiingen die in het scenario zijn aangebracht, zijn niet te tellen. Hoewel hij als maker van speelfilms (LA DÉROBADE) in het verleden zijn werk altijd netjes in wist te kleden, stelt Duval als televisieregisseur teleur.

Scoop: Le stagiaire

Frankrijk 1990. Misdaad van Jacques Rouffio. Met o.a. Bernard Fresson, Roland Blanche, Blanchette Brunoy, Renaud Danner en Michel Duchaussoy.

Uit de serie [KL]Scoop[KLE], waarvan we vaak vinden dat ze te `modebewust` en te oppervlakkig is. In deze film gaat een Parijs` dagblad zijn ondergang tegemoet (dat is toch een zeer actueel uitgangspunt!) en midden in dat sociale crisisklimaat komt Lo[KA3]is M[KA1]etral (Danner), een jonge doctorandus, terecht voor een stage bij de 'algemene nieuwsafdeling'. Daar houden ze hem in spanning met de verdwijning van een paar schoolmeisjes in het departement Hauts-de-Seine. Bij wijze van test wordt hij opzettelijk op een dwaalspoor gezet, maar hij ontdekt uiteindelijk toch de list. Hij krijgt de aanmoediging zo door te gaan, want een 'scoop' zou per slot van rekening de krant kunnen redden. Stereotiep beeld van de wereld van de journalistiek. Een even produktieve als eclectische en wispelturige regisseur heeft zijn handtekening onder deze klus gezet, maar het feit dat hij het er deze keer heel aardig van af brengt is voornamelijk te danken aan de uitstekende karakterrol van Danner.

Moravagine

Hongarije​/​​Frankrijk 1990. Misdaad van Philippe Pilard. Met o.a. Maxence Mailfort, Frigyes Funtek, Roland Blanche, Anna Karina en Gérard Caillaud.

Een bewerking van het meesterwerk van Blaise Cendrars door een filmcriticus en filmhistoricus. De verschillende invloeden die een kenner van de filmarchieven heeft ondergaan, zijn merkbaar aanwezig maar storen helemaal niet in deze beschrijving van het leven van een monsterlijke persoon. Integendeel, het verleent de film een zekere meerwaarde. Een geraffineerde, subtiele en beknopte regie en een sterke rol van Funtek als de 'tennisleraar' Moravagine, die in een kliniek in Waldensee in Zwitserland zit opgesloten. Sentimentele beelden in een fraaie stijl.

Les lendemains qui tuent

Frankrijk 1990. Drama van Daniel Duval. Met o.a. Daniel Duval, Fanny Bastien, Florence Thomassin, Roland Blanche en Albert Dray.

Getrouwe bewerking van de gelijknamige roman van Patrick Pesnot met als thema de zoektocht van een man naar het werkelijke verleden van zijn vader, die om het leven kwam tijdens de oorlog. De voorbeeldige regie is helaas slecht afgestemd op het verwarrende onderwerp, dat Duval wel bijzonder moet hebben aangesproken, want hij speelt tevens met veel overtuiging de hoofdrol.

Femme de voyou

Frankrijk 1990. Misdaad van Georges Birtschnansky. Met o.a. Gabrielle Lazure, Pierre-Loup Rajot, Michel Constantin en Roland Blanche.

Laurence (Lazure) is journaliste en het is liefde op het eerste gezicht, wanneer zij Julien (Rajot) ontmoet, hoewel hij toegeeft een dief te zijn. Maar dat doet er niet toe. Uiteraard laat Julien zich uiteindelijk arresteren, maar verwacht geen tragedie of film noir. Dit is niet meer dan het 33.478e werk dat (op alledaagse wijze) het gezegde 'Liefde maakt blind' verbeeldt, en over dit onderwerp zijn betere films gemaakt. Een slap verhaaltje, onophoudelijk gekwebbel en een regie waarbij weinig creativiteit aan de dag wordt gelegd. Alleen de persoonlijkheid van Constantin steekt boven dit middelmatige gedoe uit.

Trop belle pour toi

Frankrijk 1989. Romantisch drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Carole Bouquet, Josiane Balasko, François Cluzet en Roland Blanche.

Onconventioneel relatiedrama waarin Gérard Depardieu een succesvolle man speelt met een beeldschone vrouw (Bouquet) en twee kinderen. Dan wandelt de alledaags ogende uitzendkracht Colette (Balasko) zijn kantoor binnen. De twee worden verliefd, maar de echtgenote is niet van plan zich te laten verdrijven. Regisseur Blier weet het verhaal prachtig op de rails te houden met uitgediepte personages en levensechte dialogen. Bijzonder fraaie beelden van cinematograaf Philippe Rousselot (L'ours, Dangerous Liaisons). Césars voor beste film, voor Depardieu en voor Bouquet.

Les amants du lac

Frankrijk 1989. Thriller van Joyce Buñuel. Met o.a. Maxime Leroux, Catherine Wilkening, Roland Blanche, Marc de Jonge en Danielle Lebrun.

Een bewerking van een psychologische detective van Day Keene rond de verdwijning van twee zakenlui, waarin zeden en gebruiken een belangrijke rol spelen. De plaats waar het verhaal zich afspeelt is echter 'La France profonde' geworden. Een trieste en perverse intrigegeschiedenis, vakkundig verteld door de vrouw van de cineast Juan Buñuel alsmede overtuigend spel.

Le train de Vienne

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1989. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Roland Blanche, Thérèse Liotard, Christophe Odent, Jean-Yves Berthelot en Marie Matheron.

Een man, die het onderwijs heeft verlaten, moet zijn wintersportvakantie onderbreken en terugkeren naar Parijs, waarvoor hij opstapt in de trein die uit Wenen afkomstig is. Daarin ontmoet hij een nare ex-leerling, de zoon van een Franse diplomaat uit Venetië, die destijds de aanleiding vormde de school te verlaten, en die hem opzadelt met een grote hoeveelheid geld, waardoor hij in opspraak dreigt te komen en een internationaal schandaal dreigt. Gebaseerd op het boek Le train de Venise van Georges Simenon, maar omwille van de coproductie komt de trein uit Wenen. Het scenario en de dialogen werden geschreven door Jean-Pierre Sinapi, Daniel Tonachella en regisseur Huppert.

La soule

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Michel Sibra. Met o.a. Christophe Malavoy, Richard Bohringer, Marianne Basler, Jean-François Stévenin en Jean-Pierre Sentier.

Spanje 1813. De paarden van een Frans regiment worden gestolen door een deserteur. De officier wordt vastgezet op een gevangenisschip onder afschuwelijke omstandigheden. Hij overleeft dit en vindt de dief in de Dordogne. Hij daagt hem uit voor een spel, een oudere en veel ruwere versie van rugby, waarbij het toegestaan is elkaar te doden. De eerste speelfilm van Sibra die zich onderscheidde in de documentaire sector. De film komt hard aan als gevolg van de zeer wrede scènes.

Jeniec Europy

Frankrijk​/​​Polen 1989. Drama van Jerzy Kawalerowicz. Met o.a. Roland Blanche, Vernon Dobtcheff, François Berléand, Didier Flamand en Ronald Guttman.

Nadat Napoleon (Blanche) bij Waterloo de veldslag verloren had tegen de geallieerde legers, werd hij verbannen naar het eilandje Sint Helena in de Atlantische Oceaan, dat midden in het water ter hoogte van Angola ligt. Het klimaat is er ruw en ongezond. Het eiland behoort tot Groot-Brittani[KA3]e. Het bestuur is in handen van de Britse gouverneur Hudson Lowe (Dobtcheff), die zijn bijzondere gevangene op alle mogelijke manieren probeert te vernederen en te kleineren. Hij erkent geen moment dat Napoleon keizer is, al valt hiervoor wel wat te zeggen, want Napoleon had zichzelf gekroond. Lowe wil uitsluitend zijn militaire rang erkennen. Tussen de twee mannen ontstaat een psychologisch duel, dat ermee eindigt dat Napoleon die in 1821 overleed, zijn eigen begrafenis arrangeerde (hij werd bijgezet in de Dôme des Invalides in Parijs, maar dat was pas in 1840). De film is met een laag budget gemaakt, hij is sober en moet het hebben van wijdse opnamen van cameraman Wieslaw Zdort, en de dialogen en de confrontaties tussen de twee hoofdrollen. Voor kijkers met historische belangstelling en kennis over het leven van Napoleon is deze toneelmatige film, die vooral aandacht besteedt aan de menselijke aspecten, wel aardig. Het scenario is van regisseur Kawalerowicz naar de roman van Juliusz Dankowski.

36-15

Frankrijk 1989. Thriller van Frédéric de Nexon. Met o.a. Geneviève Omini, Frédéric Deban, Roland Blanche en Jacques Fiieschi.

Een vrouw is in de steek gelaten door haar man, na door een ongeluk gedeeltelijk verlamd te zijn geraakt, en bevredigt haar fantasieën door middel van het interactieve systeem Minitel, een visuele 06-lijn. De regisseur is niet in staat dit thema op geloofwaardige wijze te brengen, omdat hij er nauwelijks vat op kon krijgen. Kortom, ondanks een paar ideeën, blijft het een slecht afgewerkte film.

Une nuit à l'Assemblée Nationale

Frankrijk 1988. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Blanc, Jean Poiret, Jacqueline Maillan, Roland Blanche en Darry Cowl.

De onverbeterlijke beeldenstormer van de Franse cinema behandelt het politieke wereldje, naar aanleiding van een lintjesregen die georganiseerd werd door de zwager van een minister. Zoals gewoonlijk trekt hij flink van leer. Hij beschrijft de politici als weinig scrupuleuze en inhalige schurken. Al dertig jaar lang roept Mocky de meest uiteenlopende reacties op bij de critici, maar ook enthousiasme bij het publiek, dat in hem de Moli ère van de Franse film ziet.

Saxo

Frankrijk 1988. Muziek van Ariel Zeitoun. Met o.a. Gérard Lanvin, Akosua Busia, Laure Killing, Richard Brooks en Clément Harari.

Producent-regisseur Ariel Zeitoun bewerkte de 'detective' van Gilbert Tanugi, die zich afspeelt in jazzclub-kringen. Hij slaagt erin een film te maken, waarin een soms fascinerende sfeer hangt en waarin uitzonderlijk raadselachtige en onvoorspelbare personages rondlopen. Maar zijn film heeft te lijden onder langdradige stukken en een aantal gemaakte situaties. Tenslotte: het vakmanschap komt veels te vaak in de plaats van oprechte inspiratie.

Les Saisons du plaisir

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Vanel, Denise Grey, Jacqueline Maillan, Bernadette Lafont en Jean-Luc Bideau.

Een honderdjarige president-directeur (Vanel) laat in zijn kasteel zijn belangrijkste plaatsvervangers bijeenkomen voor de jaarlijkse seminar. Dit thema dient als voorwendsel, zoals vaak bij de onverbeterlijke Mocky, om een mooie verzameling verwrongen, seksueel geobsedeerde, perverse, streberige, hebzuchtige en belachelijke figuren neer te zetten. Mocky gaat er nooit keihard tegenaan en dat valt te betreuren want zijn marionetten worden soms zo onuitstaanbaar dat alleen de intense uitgelaten vrolijkheid van de marionettenspeler hen redt terwijl de toeschouwer bevrijdend kan lachen!

La Comédie du Travail

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Moullet, Antonietta Pizzorno en Hassan Ezzedine. Met o.a. Roland Blanche, Sabine Haudepin, Henri Deus, Antonietta Pizzorno en Jean Abeille.

Het geromantiseerde verhaal dient slechts om een potsierlijke, absurde en komische allegorie te schetsen van de maatschappij waarin gewerkt wordt. Hierin de man die graag veel werkt om succesvol te zijn maar tot niets komt, de vrijwillige en gelukkige werkloze die desondanks prompt aangenomen wordt, de directeur van het arbeidsbureau wiens voornaamste zorg het is nooit te zorgen voor werk voor de werkzoekenden, de directeur van de bank die er een absolute regel van maakt elk verzoek om een lening te weigeren, etc. etc. Als dit de realiteit is, zou dat een ramp zijn oftewel Kafka op bezoek bij koning Ubu. Verbeeld op bovengenoemde wijze is het onweerstaanbaar!

Sacrifice

Frankrijk 1987. Avonturenfilm van Patrick Meynier. Met o.a. Roland Blanche, Catherine Rouvel en Clotilde Couvreau.

Enkele eeuwen voor Christus strandt een schip uit Carthago op een rots in de Middellandse Zee. De schipbreukelingen beleven vervolgens verschillende avonturen op dit onbekende stuk grond. Een wel heel eenvoudig scenario en weinig belangwekkende situaties. Bovendien noodzaakte een dergelijk thema middelen, waarover de tv-regisseur duidelijk niet kon beschikken. Laten we het maar niet hebben over de Franse acteurs, die zogenaamd Carthagers spelen.

Le miraculé

Frankrijk 1987. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Jeanne Moreau, Sylvie Joly en Roland Blanche.

Zonder noemenswaardig budget gedraaide farce van agent provocateur Mocky. Waarin stomme verzekeringsagent Roland Fox-Terrier (Serrault) de slinkse scharrelaar-ballonverkoper Papu (Poiret) op de bedevaartskermis Lourdes tracht te betrappen op verlammingssimulatie. Bezaaid met Mockyaans bizarre personages – daaronder ex-prostituee ‘La Major’ gespeeld door Moreau – stootte deze boosaardige komedie bourgeois Frankrijk enigszins voor het vroom-paapse hoofd. Indertijd door de regisseur zelf per geestige bioscooptrailer aangekondigd. Coscenarist was cinefiel-filmhistoricus Jean-Claude Romer, medegrondlegger van het mythische genrefilmperiodiek Midi-minuit Fantastique. Laatste film waarin het gouden duo Serrault-Poiret samen speelde.

Visage de chien

Frankrijk 1986. Drama van Jacek Gasiorowski. Met o.a. Hugues Quester, Anna Alvaro, Roland Blanche, Gérard Lorin en Martin Travières.

Denis, werkloos en soms `dealer`, wordt gevolgd door drie kleine sjofele handelaars omdat hij zijn schulden aan hun niet kan aflossen. Gedurende een hele dag probeert hij vergeefs aan geld te komen, terwijl zijn achtjarig zoontje toekijkt. Het ontbreekt de regisseur niet aan kunde (Pools van origine, assistent van Wajda voor DANTON) maar waarom interesseert hij zich voor een dergelijke hoofdpersoon? De zoon is wel sympathiek, maar hij heeft een overbodige rol.

Twist again à Moscou

Joegoslavië​/​​Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Philippe Noiret, Christian Clavier, Martin Lamotte, Marina Vlady en Bernard Blier.

Yoeri en de familie van zijn verloofde worden achtervolgd door de politie. Hij vindt tenslotte onderdak bij zijn zwager, die directeur is van een groot hotel in Moskou. Helaas krijgt deze op dat moment controle van de altijd ijverige regering en bovendien nog bezoek van de KGB. Wat er verder gebeurt is makkelijk te raden: deze platvloerse anti-communistische film is van dezelfde regisseur als het vreselijke PAPY FAIT DE LA RÉSISTANCE. Toch zitten er nog wel een paar leuke momenten in deze domme film die opgenomen werd, let wel, in de Savoye en voormalig Joegoslavië. Scenario van regisseur Poiré, Christian Clavier en Martin Lamotte. Camerawerk van Pascal Lebègue.

Paulette

Frankrijk 1986. Komedie van Claude Confortès. Met o.a. Jeanne Marine, Catherine Leprince, Luis Rego, Gérard Desarthe en Roland Blanche.

De avonturen en tegenslagen van een 'arme miljardaire' van twintig die van iedereen wint die belust is op haar erfenis. Zeker opwindend zijn de goed gemaakte achtervolgingen. Leprince is absoluut niet goed genoeg in de hoofdrol en deze derde komedie van Claude Confortès heeft dezelfde inhoud als de andere twee: die van de zeepbel.

La dérapade

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1986. Komedie van Etienne Périer. Met o.a. Christophe Malavoy, Corinne Dacla, Roland Blanche en Beth Todd.

Een jonge, veel gevraagde reclameman, die veel van zijn vak houdt, verliest geleidelijk aan ieder realiteitsbesef. Hij lijdt aan een dubbele persoonlijkheid, sluit zich op in een steeds manifester wordend autisme en vervalt in een destructieve waanzin. De van oorsprong Belgische regisseur, Périer, heeft ervoor gekozen dit sombere thema vanuit komische invalshoek te benaderen. Dat was een vergissing: het resultaat is een losjes gemaakte film die niets voorstelt. Vlees noch vis ofwel hoe aan het wezenlijke van een thema voorbij te gaan.

Le pactole

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Richard Bohringer, Pauline Lafont, Bernadette Lafont, Marie Laforêt en Roland Blanche.

Een jong stel leidt een probleemloos leven, maar wordt getraumatiseerd door de dood van een collega, die net na haar pensionering overleden is. Zij besluiten van het leven te genieten zolang het nog kan en beroven de plaatselijke supermarkt.

Le 4ème pouvoir

Frankrijk 1985. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Philippe Noiret, Nicole Garcia, Jean-Claude Brialy, Michel Subor en Roland Blanche.

Een ambitieuze film waarin een rechtschapen krantenjournalist de waarheid tracht te achterhalen rond de moord op het hoofd van een in Parijs gesitueerde Arabische revolutionaire groepering. Tegelijkertijd gaat hij een confrontatie aan met de presentatrice van het televisiejournaal, die zich meer zorgen maakt om haar kijkcijfers. Het gegeven is interessant, maar wel erg (achterhaald) zwart-wit uitgewerkt: de geschreven pers komt er goed vanaf, de televisie slecht. Philippe Noiret (Il postino) zorgt niettemin voor een geloofwaardige vertolking van de journalist.

Diesel

Frankrijk 1985. Misdaad van Robert Kramer. Met o.a. Gérard Klein, Agnès Soral, Richard Bohringer, Niels Arestrup en Magali Noël.

Bloedbaden, afrekeningen en opnieuw bloedbaden rondom een gebouw, een huis van plezier in een futuristische stad die geregeerd wordt door Diesel, een echte despoot. Door een bekende Amerikaanse regisseur verfilmd (THE EDGE, MILESTONES, ICE). Deze Franse MAD MAX is bespottelijk, gemaakt zonder enige vernieuwing, en zelfs de acteurs lijken enigszins belachelijk. Is Kramer slecht op z'n gemak buiten z'n land? Nog even vermeld: er zit extreem geweld in deze film.

Ça n'arrive qu'à moi

Frankrijk 1984. Komedie van Francis Perrin. Met o.a. Francis Perrin, Vëronique Genest, Bernard Blier, Franços Perrot en Roland Blanche.

Prudence (Genest), de dochter van een krantenmagnaat, en haar ongelukkige geliefde Fran[KA10]cois (Perrin) worden achtervolgd door gangsters maar overwinnen uiteindelijk alle hindernissen. Een zwakke komedie met afgezaagde situaties, een uitermate zwak scenario, naast de teleurstellende dialogen van Gilles en Didier Jacob.

La triche

Frankrijk 1984. Drama van Yannick Bellon. Met o.a. Victor Lanoux, Xavier Deluc, Anny Duperey, Valérie Mairesse en Michel Galabru.

Politiecommissaris Michel Varta (Lanoux) is bezig met het onderzoek naar de moord op een homoseksuele man, een bekendheid in het theatercircuit. Zo leert hij Bernard (Deluc) kennen, een jonge muzikant. Hij begint een affaire met de aantrekkelijke jongeman. Daar wordt het ingewikkeld. Niet alleen is de rechercheur een getrouwde gezinsman, zijn minnaar zou wel eens betrokken kunnen zijn bij de moordzaak. Yannick (geboortenaam Marie-Annick) Bellon begon als documentairemaker en maakte vanaf de jaren zeventig geëngageerde speelfilms over vrouwenzaken en maatschappelijke misstanden. Hoofdrolspeler Lanoux was eerder te zien in de Franse internationale hit Cousin Cousine (1975)

La Femme ivoire

Frankrijk 1984. Drama van Dominique Cheminal. Met o.a. Lucas Belvaux, Dora Doll, Sylvie Granotier, Roland Blanche en Céline Valérie.

Het verhaal speelt zich af in het Hotel des Voyageurs dat ergens midden in de Haute Savoie in Frankrijk staat. Het gaat over de uitzichtloze liefde tussen de 'ivoren vrouw', geheel in het wit gekleed, en de jonge Maurice die uiteindelijk een einde maakt aan zijn leven. Om hen heen zien we vreemde personages die net zo besluiteloos zijn als de hoofdpersonen. Dit is een voorbeeld van een lange film die bedoeld is als een poëtisch, droomachtig en verschrikkelijk romantisch werk in de trant van MARIANNE DE MA JEUNESSE of DOULOUREUSE ARCADIE. Een dergelijke film blijft moeilijk te verwezenlijken en deze poging is niet geslaagd.

Les compères

Frankrijk 1983. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Gérard Depardieu, Anny Duperey, Michel Aumont en Stéphane Bierry.

Wanneer haar zestienjarige zoon Tristan ervan tussen gaat met zijn vriendinnetje, en vader noch politie de zoektocht naar de jonge weglopers als urgent beschouwt, verzint moeder Christine (Duperey) een list. Ze vertelt aan twee ex-geliefden, eerst aan hardgekookte reporter Jean (Depardieu) en daarna aan beroepsdepressieveling François (Richard), dat ze de vader zijn van Tristan, teneinde hen op de speurtocht te zetten. Vebers derde film is een voortreffelijk geschreven goedgevoelkomedie met acteurs die hun al stevig aangezette personages nog eens lekker breed spelen. Hollywood-remake: Fathers' Day (1997, Ivan Reitman).

Equateur

Frankrijk 1983. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Francis Huster, Barbara Sukowa, Reinhard Kolldehoff, Jean Bouise en Julien Guiomar.

Een jongeman hoopt in de jaren dertig fortuin te maken in Frans Equitoriaal Afrika. Hij wordt daar verliefd op een doortrapte avonturierster en moordenares die hem vervolgens zonder illusies naar Europa doet terugkeren. Door de briljante fotografie van de locaties in Gabon wordt de verlammende hitte, die symptomatisch moet zijn voor het gevoelsleven van de personages, voelbaar. Het aan Simenon ontleende scenario mist dramatische spankracht, waardoor ook het goede spel en de verregaande liefdesscènes aan kracht inboeten. Gainsbourgs visuele talent blijft onmiskenbaar.

Tir groupé

Frankrijk 1982. Misdaad van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Gérard Lanvin, Véronique Jannot, Michel Constantin, Mario David en Roland Blanche.

Een meisje wordt in de trein geterroriseerd en vervolgens gedood door een psychopatisch trio, waarna haar vriend onafhankelijk van, maar tegelijk met de politie de daders gaat opsporen om haar te wreken. Deze merkwaardige variant op DEATH WISH zonder de kwalijke aspecten van die film - de wrekende held zit berustend zijn gevangenisstraf uit - boeit door de oorspronkelijke afwijkingen van cliché-personages en - situaties. Tevens is er sprake van goed spel, en effectief fotografisch gebruik van vooral het nachtelijke Parijs. De als regisseur debuterende filmpublicist is beslist geen vernieuwer, maar levert wel een onderhoudend en schijnbaar geroutineerd werk. Het scenario is van Claude Veillot, die samen de regisseur diens verhaal bewerkte. Achter de camera stond Pierre William Glenn.

Elle voulait faire du cinéma

Frankrijk 1982. Biografie van Caroline Huppert. Met o.a. Christine Pascal, André Dussollier, Rosy Varte, Roland Blanche en Philippe Lemaire.

Nauwgezette biografie van Alice Guy (1873-1968), de eerste vrouwelijke regisseur ter wereld. Tegelijk wordt in deze film in grote lijnen iets over de beginperiode van de Franse cinema verteld. Gaumont, Feuillade, Lumière, Zecca, Georges Demeny en zelfs Gustave Eiffel trekken dan ook in sneltempo voorbij. Aardig en geraffineerd, met leuke plaatjes van Alain Levent. Het geheel blijft het echter aan de oppervlakte en doet enigszins modieus aan.

Danton

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Polen​/​​Portugal 1982. Biografie van Andrzej Wajda. Met o.a. Gérard Depardieu, Wojciecj Pszoniak, Roger Planchon, Jacques Villeret en Angela Winkler.

De revolutionair Danton (Depardieu) keert in 1793 naar Parijs terug. Hij merkt dat zijn vroegere medestander Robespierre (Pszoniak) ten eigen bate een schrikbewind uitoefent met massale executies, tot Robespierre zelf met zijn volgelingen door het tribunaal wordt gevonnist. De gebeurtenissen rond de Poolse vakbond Solidariteit die zich in 1981 verzette tegen het communistische regime, vertroebelt in deze film de historische tragedie over het teloorgaan van de revolutionaire idealen - al dateert Wajda`s project van lang daarvoor en regisseerde hij ook al het Poolse toneelstuk van Sprawa Dantona (die in werkelijkheid Stanislawa Przybyszewska heet) waaraan het scenario ontleend is. Zonder die associatie (met Solidarno[KA5]s) is het een nogal teleurstellende film, die niet meer is dan een fraai gefotografeerd prentenboek en waarvan de belabberde nasynchronisatie de Poolse acteurs (allemaal Robespierristen) tot ongenuanceerde schurken maakt. Zeer goed spel van hoofdrol Depardieu, Chereau als Desmoulins en Planchon als Fouquier- Tinville. De film werd (niettemin) meervoudig bekroond. Het scenario is van Jean-Claude Carrière, Agnieszka Holland, Boleslaw Michalek, Jacek Gasiorowski en regisseur Wajda. Het camerawerk is van Igor Luther. Mono.

Il faut tuer Birgitte Haas

Duitsland​/​​Frankrijk 1981. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Philippe Noiret, Jean Rochefort, Lisa Kreuzer, Bernard LeCocq en Monique Chatel.

Franse en Duitse geheime diensten spannen samen om een terroriste te liquideren. Van haar veronderstelde nymfomanie wordt gebruik gemaakt om haar samen te brengen met een wilszwakke en ontredderde Fransman die zal moeten opdraaien voor 'crime passionel'. Deze vindt in de nieuwe liefde onverwachte levensmoed, terwijl de Franse supervisor aan het komplot onverkwikkelijke nevenaspecten ontdekt. Het politieke thriller- gegeven is niet meer dan een aanleiding voor een tragisch- romantische bespiegeling die zowel in de vormgeving als in het acteren van de hoofdrollen opmerkelijk overtuigend wordt gemaakt, al blijft het verwaarlozen van de maatschappelijke actualiteit ietwat storend.

La bande du Rex

Frankrijk 1980. Familiefilm van Jean-Henri Meunier. Met o.a. Charlotte Kid, Dominique Pennors, Willy Pierre, Pierre Pradinas en Christophe Véry.

Conventioneel jongerendrama waarin zes voorstadschoffies een overval op een benzinestation beramen, een overval die voor een van hen dodelijk zal aflopen en ook het leven van de anderen grondig zal veranderen. Door de oppervlakkige regie en vooral een overdosis Franse rock op de soundtrack wordt het interessante, zij het niet originele thema grondig naar de bliksem geholpen. Meunier regisseerde onder het ridicule pseudoniem 108-13.

Rien ne va plus

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Jacques Villeret, Roland Blanche, Evelyne Bouix, Patrick Chesnais en Eva Darlan.

Een 12-episodenfilm, met Villeret in de hoofdrol, over de modieuze uitwassen van de samenleving: van ecologie, psycho-analyse, ziekenhuisbureaucratie tot en met alternatief politieoptreden. De schrijver van absurde toneelkomedies maakt zijn regiedebuut met een serie op film gezette moppen, waaraan de clou òf ontbreekt òf onmiddellijk voorspelbaar is. Leuk is het in ieder geval niet. De dikke komiek Villeret heeft talent, maar zijn veelzijdigheid wordt te hoog aangeslagen, zodat de verschillende creaties niet meer worden dan verkleedpartijen.

Merry-go-round

Frankrijk 1979. Thriller van Jacques Rivette. Met o.a. Maria Schneider, Joe Dallesandro, Sylvie Meyer, Françoise Prévost en Danielle Gégauff.

Onafhankelijk van elkaar volgen een man en een meisje het spoor van een verdwenen vrouw die ontvoerd lijkt te zijn. Hun wegen kruizen elkaar in een komplot, waarbij niemand degene blijkt te zijn die hij schijnt te zijn. Deze nieuwe labyrintachtige film van Rivette (in de verte ge[KA3]inspireerd op Chandlers [KL]Little Sister[KLE]) is aardser dan DUELLE en NORO[KA4]IT waarmee hij een triologie vormt, en is weer vooral aanleiding tot wisselend (en voortreffelijk) rollenspel, dat hier direct gerelateerd wordt aan free jazz-improvisaties. Een minpunt is dat ieder voor zich acteert, zonder de wisselwerking van echt samenspel.

Mais où est donc ornicar

Frankrijk 1979. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Geraldine Chaplin, Brigitte Fossey, Jean-François Stévenin, Didier Flamand en Anna Prucnal.

Twee vrouwen hebben met succes een positie veroverd in verondersteld mannelijke beroepen: een als auto-monteur, een als expert sociale communicatie. Noch voor henzelf noch voor zijn omgeving zijn de gevolgen in hun vak en hun privéleven altijd even makkelijk te hanteren. De film is geen pamflet voor of tegen het feminisme, maar laat genuanceerd met gevoel en humor verschillende facetten zien.

Le pull-over rouge

Frankrijk 1979. Drama van Michel Drach. Met o.a. Serge Avedikian, Roland Blanche, Michelle Marquais, Roland Bertin en Claire Deluca.

In Zuid-Frankrijk wordt een achtjarig meisje ontvoerd en vermoord. Volgens getuigen droeg de ontvoerder een rode trui, net als Christian Ranucci, die - buitengewoon hardhandig - wordt ondervraagd en bekent. Later zegt hij onschuldig te zijn. Het bewijsmateriaal tegen Ranucci is bovendien niet sterk. Toch wordt hij in 1976 ter dood gebracht, door de guillotine. De linkse schrijver-journalist Gilles Perrault schreef een boek over de affaire, dat in 1979 werd verfilmd. De ophef die werd veroorzaakt door boek en film speelden een stevige rol in de aanloop naar de afschaffing van de doodstraf in Frankrijk.

Le mors aux dents

Frankrijk 1979. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Jacques Dutronc, Michel Piccoli, Michel Galabru, Nicole Garcia en Charles Gérard.

Een oplichter heeft in het verleden goede zaken gedaan door politieke corruptie, maar probeert nu zijn slag te slaan met het wedden op paarden. Voor het geld om trainers en jockeys om te kopen chanteert hij zijn vroegere opdrachtgevers. Deze interessante misdaadfilm haalt te veel vormen van omkoping overhoop om echt doeltreffend te zijn. Wedden op paarden heeft in Frankrijk overigens een vergelijkbaar belang als de voetbaltoto in ons land. Sterke rollen van de uitgelezen bezetting houden de film boeiend boven de inhoudelijke vraagtekens uit.

Collections privées

Frankrijk​/​​Japan 1978. Erotiek van Just Jaeckin, Shuji Terayama en Walerian Borowczyk. Met o.a. Laura Gemser, Roland Blanche, Catherine Gandois, Hiroshi Mikawi en Takeshi Wakamatsu.

Drieluik. I. Een zeeman strandt op een eiland vol aantrekkelijke vrouwen die na de liefde aan kannibalisme doen. II. Een jongeman verdwaalt na de dood van zijn moeder in vage jeugdherinneringen en hervindt moederliefde in de armen van een bordeelhoer. III. Een tingeltangelbezoeker koopt een nacht van een danseres en ontdekt 's ochtends haar eigen kind waarvoor geen plaats meer was in bed, in een kast. Schetsen over 'erotiek en het mysterie vrouw' blijven aan de decoratieve oppervlakte, waardoor flauwiteiten en cryptische onzin nauwelijks worden verhuld. Alleen Borowczyk maakt met het verhaal van De Maupassant een uitschieter binnen zijn latere werk, hoewel - ondanks de Max Ophüls-inspiratie - het voorbeeld niet wordt geëvenaard.

92 Minutter af i gaar

Denemarken 1978. Komedie van Carsten Brandt. Met o.a. Roland Blanche, Tine Blichmann, Marianne Joergensen en Claus Strandberg.

Mooi verfilmd verhaal over een Franse handelsreiziger, Blanche, die op doortocht in Kopenhagen op midzomerdag op het flatje van een vriend een jonge vrouw ontmoet. Ze is na een ruzie met haar partner weggelopen. Mooi, geestig en meewarig; technisch is de debuutfilm van Brandt ook geslaagd.

Lâche-moi les valseuses...

Frankrijk 1977. Komedie van Alain Nauroy. Met o.a. Linda Guégan, Hervé Palud, Roland Blanche, André Chazel en Philippe Khorsand.

Stompzinige avonturen, verboden pleziertjes en gangster-onzin rond een jong stel. Hij komt uit een buitenwijk van Parijs en zij heeft een rijke vader. Het totale niets.

Le Passé simple

Frankrijk 1977. Drama van Michel Drach. Met o.a. Marie-José Nat, Victor Lanoux, Anne Lonnberg, Vania Vilers en Philippe March.

Een vrouw lijdt na een auto-ongeval aan geheugenverlies. Haar pogingen om het verleden te reconstrueren worden tegengewerkt door haar echtgenoot. Dit overbekende uitgangspunt voor een psychologische thriller weet altijd weer te intrigeren.

Le Dernier amant romantique

Frankrijk 1977. Avonturenfilm van Just Jaeckin. Met o.a. Dayle Haddon, Gérard Tybalt, Fernando Rey, Zorica Lozic en Albert Dray.

Een New Yorks magazine organiseert een internationale wedstrijd die tot doel heeft de 'laatste romantische minnaar' te vinden. De winnaar mag met zijn vriendin tien dagen doorbrengen op een plaats naar zijn keuze. Een potentieel interessant thema wordt hier door Jaeckin, zowel als scenarioschrijver als regisseur een bijzonder middelmatig talent is, gesmoord in een trage, zoetsappige poging tot satire die nooit echt van de grond komt. Let op Thierry Lhermitte in een bijrolletje.

Aurais dû faire gaffe, le choc est terrible

Frankrijk 1977. Drama van Jean-Henri Meunier. Met o.a. Claude Gippon, Roland Blanche, Rosine Young, Hedi Daoud en Marie Bouchard.

Hoewel de titel een Franse komedie laat vermoeden, gaat het hier om nét het tegenovergestelde: een Franse film d'auteur, waarin ernstig kijkende mensen zich bezinnen over Het Zijn en wat je daarbij dient te dragen. William S. Burroughs leest Amerikaanse teksten op de klankband, Serge Gainsbourg rochelt er wat tussendoor en Michel Lonsdale, de goeierd, werd bereid gevonden een bijrolletje te spelen. Een paar intrigerende momenten, maar verder De Grote Leegte.

La première fois

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Alain Cohen, Charles Denner, Zorica Lozic, Danièle Schneider en Danièle Minazzoli.

Ontbrekende schakels in Berri's filmische autobiografie waren zijn eerste seksuele ervaringen als adolescent: pikante foto's uitwisselen met schoolvrienden, moeizame avances op feestjes, eerste bezoek aan een prostituée, de eerste grote verliefdheid die hij naar Canada wil volgen. De zelfvertedering van de regisseur-schrijver over zijn eigen puberteitserotiek blijft steken in al te bekende grappen en ervaringen. De liefdevolle tekening van zijn joodse familie kreeg in andere films overtuigender warmte, ondanks de mooie vaderrol van Denner in een mengsel van ongeduldige opvliegendheid en begrip. Het camerawerk is van Jean César Chiabaut.

Mort d'un guide

Frankrijk 1975. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Pierre Rouseau, Georges Claisse, Jean Valmont, Victor Lanoux en Françoise Lugagne.

De dood van een leerling-berggids in de Alpen, in gezelschap van een geroutineerde collega, wekt het wantrouwen van de broer van het slachtoffer die ook een journalist inschakelt. Ze vernemen dat de risico's bewust gezocht zijn, waarna de broer zelf een beklimming wil wagen. De combinatie van diverse ware gebeurtenissen leidt tot een enigszins onwaarschijnlijk scenario dat overtuigingskracht krijgt door de opmerkelijke bergfotografie en een voorstelling van alpinisme als een bezeten en zinloze prestatiedwang die tot ongelukken moet leiden.

R.A.S.

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Jacques Spiesser, Jacques Weber, Jean-François Balmer, Philippe Leroy en Jacques Villeret.

In 1966 worden voor het eerst Franse dienstplichtigen naar Algerije gezonden. Ondanks hun onwil en verzet slaagt de commandant er in hen tot een keurkorps te drillen. Deze eerste Franse film die direct de Algerijnse oorlog tot onderwerp neemt, is vooral een indringend anti-militaristisch pamflet met een reeks opmerkelijke jonge acteurs. De titel staat voor: RIEN A SIGNALER.

Les feux de la Saint Jean

. François Luciani. Met o.a. Roland Blanche, Vanessa Guedj en Virgile Bayle.

In 1966 worden voor het eerst Franse dienstplichtigen naar Algerije gezonden. Ondanks hun onwil en verzet slaagt de commandant er in hen tot een keurkorps te drillen. Deze eerste Franse film die direct de Algerijnse oorlog tot onderwerp neemt, is vooral een indringend anti-militaristisch pamflet met een reeks opmerkelijke jonge acteurs. De titel staat voor: RIEN A SIGNALER.

Août 44 - Ici Cognacq-Jay

. Laurent Heynemann. Met o.a. Jeanne Marine, Roland Blanche en Mathieu Carrière.

In 1966 worden voor het eerst Franse dienstplichtigen naar Algerije gezonden. Ondanks hun onwil en verzet slaagt de commandant er in hen tot een keurkorps te drillen. Deze eerste Franse film die direct de Algerijnse oorlog tot onderwerp neemt, is vooral een indringend anti-militaristisch pamflet met een reeks opmerkelijke jonge acteurs. De titel staat voor: RIEN A SIGNALER.