Burt Bacharach

Marlene Dietrich: Her Own Song

Verenigde Staten​/​​Duitsland 2002. Documentaire van J. David Riva. Met o.a. Maria Riva, Burt Bacharach, Volker Schlöndorff, Rosemary Clooney en Hildegarde Knef.

Isn't She Great

Verenigde Staten​/​​Japan​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk 2000. Biografie van Andrew Bergman. Met o.a. Bette Midler, Nathan Lane, Stockard Channing, David Hyde Pierce en John Cleese.

In de jaren 1960 verscheen het boek [KL]Valley of The Dolls[KLE] van Jaqueline Susann dat ging over personalities, beroemdheden, vrouwen, seks, drugs en nog veel meer seks. Het was in feite een pulproman, waarvan de timing door de seksuele revolutie in Amerika perfect was. Het werd door het grote publiek aan de overkant van de Grote Plas gevreten omdat het fungeerde als eye-opener. Er werden miljoenen exemplaren verkocht en het duurde niet lang of vertalingen volgden. Het boek prijkte maandenlang op de bestsellerlijsten en werd opgevolgd door verdere successen zoals [KL]The Love Machine[KLE] en [KL]Once is Not Enough[KLE]. Van een pulproman werd Susann`s boek een cultroman, hoewel enkele decennia later men zich in goede gemoede mag afvragen of het al die drukte wel waard was. Inmiddels was de op 53-jarige leeftijd aan borstkanker overleden Susann een legende geworden. Over deze vrouwelijke Harold Robbins, die een autistisch kind had en in Central Park gesprekken hield met god, valt natuurlijk heel wat te vertellen. Hoe het bijvoorbeeld mogelijk was dat iemand die in de showbizz begonnen was als actrice, maar algauw belandde in radioreclames en commercials, literatuur voor de massa kon bedrijven. Met Susann is echter een generatie opgegroeid. Doch deze biopic wordt gekweld door clich[KA1]es en het gebrek aan diepte: over de persoon Susann, haar drijfveren, persoonlijke tragedies enz. kom je heel weing te weten. Ook niet waarom het boek zo`n succes was - ze reisde hoogst persoonlijk rond met haar man en agent Irving Mansfield (Lane) om de verkoop te stimuleren tot in de kleinste provincieplaatsen. Het is allemaal aan de oppervlakte gebleven en de uitspraak van haar boezemvriendin Florence Maybelle (Channing) dat talent niet alles is, wordt ook in deze film bewaarheid: Midler, een goede actrice, is te oud om de 35-jarige Susann te spelen en komt er niet uit. Cleese als haar steenrijke uitgever Henry Marcus is eerder een karikatuur en dat geldt eveneens voor zijn boekenredacteur Michael Hastings, die door Hyde Pierce gespeeld wordt, de man die Susann's teksten fatsoeneerde en leesbaar maakte voor de massa. Het scenario van Paul Rudnick naar een artikel van Michael Korda is veel te kitscherig. De film werd geproduceerd met een budget van 36 miljoen dollar en flopte met een opbrengst van drie miljoen. Het camerawerk is van Karl Walter Lindenlaub.

Clockwatchers

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1998. Komedie van Jill Sprecher. Met o.a. Toni Collette, Parker Posey, Lisa Kudrow, Alanna Ubach en Helen Fitzgerald.

In de jaren 1960 verscheen het boek [KL]Valley of The Dolls[KLE] van Jaqueline Susann dat ging over personalities, beroemdheden, vrouwen, seks, drugs en nog veel meer seks. Het was in feite een pulproman, waarvan de timing door de seksuele revolutie in Amerika perfect was. Het werd door het grote publiek aan de overkant van de Grote Plas gevreten omdat het fungeerde als eye-opener. Er werden miljoenen exemplaren verkocht en het duurde niet lang of vertalingen volgden. Het boek prijkte maandenlang op de bestsellerlijsten en werd opgevolgd door verdere successen zoals [KL]The Love Machine[KLE] en [KL]Once is Not Enough[KLE]. Van een pulproman werd Susann`s boek een cultroman, hoewel enkele decennia later men zich in goede gemoede mag afvragen of het al die drukte wel waard was. Inmiddels was de op 53-jarige leeftijd aan borstkanker overleden Susann een legende geworden. Over deze vrouwelijke Harold Robbins, die een autistisch kind had en in Central Park gesprekken hield met god, valt natuurlijk heel wat te vertellen. Hoe het bijvoorbeeld mogelijk was dat iemand die in de showbizz begonnen was als actrice, maar algauw belandde in radioreclames en commercials, literatuur voor de massa kon bedrijven. Met Susann is echter een generatie opgegroeid. Doch deze biopic wordt gekweld door clich[KA1]es en het gebrek aan diepte: over de persoon Susann, haar drijfveren, persoonlijke tragedies enz. kom je heel weing te weten. Ook niet waarom het boek zo`n succes was - ze reisde hoogst persoonlijk rond met haar man en agent Irving Mansfield (Lane) om de verkoop te stimuleren tot in de kleinste provincieplaatsen. Het is allemaal aan de oppervlakte gebleven en de uitspraak van haar boezemvriendin Florence Maybelle (Channing) dat talent niet alles is, wordt ook in deze film bewaarheid: Midler, een goede actrice, is te oud om de 35-jarige Susann te spelen en komt er niet uit. Cleese als haar steenrijke uitgever Henry Marcus is eerder een karikatuur en dat geldt eveneens voor zijn boekenredacteur Michael Hastings, die door Hyde Pierce gespeeld wordt, de man die Susann's teksten fatsoeneerde en leesbaar maakte voor de massa. Het scenario van Paul Rudnick naar een artikel van Michael Korda is veel te kitscherig. De film werd geproduceerd met een budget van 36 miljoen dollar en flopte met een opbrengst van drie miljoen. Het camerawerk is van Karl Walter Lindenlaub.

Close to You - Remembering The Carpenters

Verenigde Staten 1997. Documentaire van Jo Ann Young en Paul Surratt. Met o.a. Richard Carpenter, Joe Osborne, Gary Sims, John Bettis en Herb Alpert.

In de jaren 1960 verscheen het boek [KL]Valley of The Dolls[KLE] van Jaqueline Susann dat ging over personalities, beroemdheden, vrouwen, seks, drugs en nog veel meer seks. Het was in feite een pulproman, waarvan de timing door de seksuele revolutie in Amerika perfect was. Het werd door het grote publiek aan de overkant van de Grote Plas gevreten omdat het fungeerde als eye-opener. Er werden miljoenen exemplaren verkocht en het duurde niet lang of vertalingen volgden. Het boek prijkte maandenlang op de bestsellerlijsten en werd opgevolgd door verdere successen zoals [KL]The Love Machine[KLE] en [KL]Once is Not Enough[KLE]. Van een pulproman werd Susann`s boek een cultroman, hoewel enkele decennia later men zich in goede gemoede mag afvragen of het al die drukte wel waard was. Inmiddels was de op 53-jarige leeftijd aan borstkanker overleden Susann een legende geworden. Over deze vrouwelijke Harold Robbins, die een autistisch kind had en in Central Park gesprekken hield met god, valt natuurlijk heel wat te vertellen. Hoe het bijvoorbeeld mogelijk was dat iemand die in de showbizz begonnen was als actrice, maar algauw belandde in radioreclames en commercials, literatuur voor de massa kon bedrijven. Met Susann is echter een generatie opgegroeid. Doch deze biopic wordt gekweld door clich[KA1]es en het gebrek aan diepte: over de persoon Susann, haar drijfveren, persoonlijke tragedies enz. kom je heel weing te weten. Ook niet waarom het boek zo`n succes was - ze reisde hoogst persoonlijk rond met haar man en agent Irving Mansfield (Lane) om de verkoop te stimuleren tot in de kleinste provincieplaatsen. Het is allemaal aan de oppervlakte gebleven en de uitspraak van haar boezemvriendin Florence Maybelle (Channing) dat talent niet alles is, wordt ook in deze film bewaarheid: Midler, een goede actrice, is te oud om de 35-jarige Susann te spelen en komt er niet uit. Cleese als haar steenrijke uitgever Henry Marcus is eerder een karikatuur en dat geldt eveneens voor zijn boekenredacteur Michael Hastings, die door Hyde Pierce gespeeld wordt, de man die Susann's teksten fatsoeneerde en leesbaar maakte voor de massa. Het scenario van Paul Rudnick naar een artikel van Michael Korda is veel te kitscherig. De film werd geproduceerd met een budget van 36 miljoen dollar en flopte met een opbrengst van drie miljoen. Het camerawerk is van Karl Walter Lindenlaub.

Love Hurts

Verenigde Staten 1989. Romantiek van Bud Yorkin. Met o.a. Jeff Daniels, Judith Ivey, John Mahoney, Cynthia Sikes en Amy Wright.

De plannen van Daniels, die droomde van een rustige familiebijeenkomst bij de trouwerij van zijn zus, vallen in duigen als het feestelijke weekend uitmondt in een kolderieke chaos van opwinding, verleiding en liefdesverdriet. Kleine, romantische komedie over de zielesmarten van het dagelijks leven.

Arthur 2: on the Rocks

Verenigde Staten 1988. Komedie van Bud Yorkin. Met o.a. Dudley Moore, Liza Minnelli, John Gielgud, Geraldine Fitzgerald en Stephen Elliott.

Moore (als Arthur) en echtgenote Minnelli genieten volop van hun rijkeluisleven. Maar dan slaat Sikes, de afgewezen verloofde, via haar vader terug. Totaal geru[KA3]ineerd moeten ze proberen te overleven, wat Minnelli heel wat beter afgaat dan miljardairszoon Moore. Dank zij de geest van de overleden bediende Gielgud, komt alles toch nog op zijn pootjes terecht. Geflopte sequel op een geestige film. Af en toe valt er even te lachen, maar Moore, die tevens optrad als uitvoerend producent, maakt er teveel een one-man-show van en gaat daarbij storend over de schreef. In het moraliserende scenario van Andy Breckman is Arthur eerder irritant dan komisch. Fotografie van Stephen H. Burum. Burt Bacharach schreef de score en de titelsong `Love Is The Decision`, op tekst van Carole Bayer Sager en Chris De Burgh (die het ook zingt).

Night Shift

Verenigde Staten 1982. Komedie van Ron Howard. Met o.a. Henry Winkler, Shelley Long, Gina Hecht, Michael Keaton en Pat Corley.

Winkler is assistent bij het lijkenhuis en leidt een sullig, saai leven totdat hij op z'n werk een meisje ontmoet met wie hij na werktijd voor de bevriende hoeren in de buurt een 'liefdesbemiddelingsbureau' opent vanuit hun lugubere werkplek. Ondanks dit wat macabere gegeven zit er toch romantiek en veel humor in dit verhaal dat door Howard goed op gang gehouden wordt. Met muziek van Burt Bacharach. Scenario van Lowell Ganz en Babaloo Mandel.

Arthur

Verenigde Staten 1981. Komedie van Steve Gordon. Met o.a. Dudley Moore, Liza Minnelli, John Gielgud, Geraldine Fitzgerald en Jill Eikenberry.

Moore is Arthur, de rijkste zuiplap ter wereld. Hij is echter beminnelijk en sympathiek; hij is verliefd op serveerster Minnelli tot groot ongenoegen van zijn familie. Ze stellen hem een meisje voor en hij krijgt de keuze: haar trouwen of onterfd worden. Screwball-comedy in de beste zin des woords, maar zonder de romantische onschuld en de verfijnde dialogen van weleer. Gielgud steelt moeiteloos de show als Arthurs butler. Steve Gordon schreef zelf het scenario, dat in beeld gebracht werd door Fred Schuler. De titelmelodie `Best That You Can Do` (Arthur's Theme) werd niet alleen een hit, maar werd tevens beloond met de Oscar voor het beste filmlied, evenals Gielgud voor de beste mannelijke bijrol. In het vervolg ARTHUR 2 ON THE ROCKS uit 1988 doet hetzelfde trio weer mee.

Lost Horizon

Verenigde Staten 1973. Drama van Charles Jarrott. Met o.a. Peter Finch, Liv Ullmann, Sally Kellerman, George Kennedy en Michael York.

Het eerste halfuur is scène voor scène een kopie van de film uit 1937 en alles zit goed; dan komen we in Shangri- La en krijgen we vreselijke Burt Bacharach-Hal David liedjes te horen en het stort in elkaar. 'Verloren' is terecht. In Nederland werden er zelfs een aantal liedjes uitgehaald, bovendien was de oorspronkelijke versie 150m.

Something Big

Verenigde Staten 1972. Western van Andrew V. McLaglen. Met o.a. Dean Martin, Brian Keith, Honor Blackman, Carol White en Ben Johnson.

Een outlaw belooft zijn verloofde dat het de laatste keer zal zijn dat hij op roof uit gaat en terug zal keren als een rijk man, zodat hij met haar kan trouwen en afscheid kan nemen van zijn dubieuze carrière. In werkelijkheid loopt het anders en hij is nog even berooid als altijd. Hij moet nu op iets groots uittrekken, maar dat mislukt, tenzij je het beroven van bandieten door bandieten in een complete Mexicaanse oorlog iets groots kan noemen. Hij bereikt niets en hetzelfde gebeurt met de film. Hij kan dus overgeslagen worden ondanks de sterren. Het scenario is van James Lee Barrett. Het camerawerk is van Harry Stradling Jr.

Butch Cassidy and the Sundance Kid

Verenigde Staten 1969. Western van George Roy Hill. Met o.a. Paul Newman, Robert Redford, Katharine Ross, Strother Martin en Henry Jones.

Anti-western over de laatste successen uit de carrière van twee legendarische treinrovers bezorgde Redford (als the Sundance Kid) sterstatus. Het roemloze einde van het geweldloze duo wordt door regisseur Hill fotogeniek maar - volgens veel Amerikaanse critici - grof en smakeloos in beeld gebracht. Bovendien maakte Fox de kostbare Hollywoodfout om met de dood van de beide helden een vervolg onmogelijk te maken. Tien jaar later waren ze eruit: een prequel! (die overigens best aardig werd). De originele Butch Cassidy and the Sundance Kid kreeg onder andere een Oscar voor het scenario van William Goldman en voor Burt Bacharachs liedje 'Raindrops keep fallin' on my head'.

Casino Royale

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1967. Komedie van John Huston, Ken Hughes, Robert Parrish, Richard Talmadge en Joseph McGrath. Met o.a. David Niven, Peter Sellers, Ursula Andress, Orson Welles en Woody Allen.

Dolle parodie op de James Bond-films, losjes gebaseerd op een boek van Ian Fleming. Niven is de inmiddels gepensioneerde meesterspion die terugkeert naar zijn post voor een speciale zaak. Incoherente komedie staat bol van de bekende gezichten. Een van de leukste optredens is van Woody Allen als neef Jimmy Bond. Ian Flemings boek werd eerder verfilmd als aflevering in de tv-serie Climax met Barry Nelson als Bond en Peter Lorre als LeChiffre (een rol die in Hustons Casino Royale overigens geweldig wordt vertolkt door Orson Welles).

Caccia alla volpe

Italië​/​​Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1966. Komedie van Vittorio De Sica. Met o.a. Peter Sellers, Britt Ekland, Victor Mature, Martin Balsam en Akim Tamiroff.

Een Italiaanse gangster moet allerlei vermommingen aannemen om aan de politie te ontsnappen. Hij geeft zich uit als de regisseur van een film, waarin zijn zuster en een verlopen Hollywoodster de hoofdrol spelen, als dekmantel voor een goudtransport. Een onbevredigende combinatie van komedie in Italiaanse en Amerikaanse stijl met alleen verve in de zogenaamde 'filmscènes', dankzij de zelfparodie van Mature als ex-ster. Neil Simon schreef mee aan het scenario. Camerawerk van Leonida Barboni.

What's New Pussycat

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1965. Komedie van Clive Donner. Met o.a. Peter Sellers, Peter O'Toole, Capucine, Romy Schneider en Paula Prentiss.

Verwarde moderedacteur O'Toole wendt zich met zijn liefdesproblemen tot psychiater Sellers, maar die blijkt nog veel gekker dan hij. Woody Allen debuteert als scenarist en acteur, en net als in veel van zijn latere kluchten moet er door een hoop mislukte grappen heen worden gebeten om enkele juweeltjes tegen te komen. De titelsong van Burt Bacharach en Hal David werd een hit. De titel is vernoemd naar een catchphrase van Warren Beatty, die aanvankelijk de rol van O'Toole zou spelen.

The Blob

Verenigde Staten 1958. Sciencefiction van Irvin S. Yeaworth Jr. en Irvin S. Yeaworth. Met o.a. Steve McQueen, Aneta Corseaut, Earl Rowe en Olin Howlin.

Op een avond zien tieners McQueen en Corseaut een meteoor vallen op aarde. Dit hemellichaam blijkt echter een glibberige massa te zijn dat menselijk vlees wil verzwelgen. De jongelui trachten tevergeefs de politie hun verhaal te doen geloven terwijl de buitenaardse levensvorm voor paniek zorgt in de stad. Na[KA3]ieve monsterfilm die volledig past in dit genre uit de jaren 1950-60. Serieus gemaakt en met McQueen (die toen nog Steven heette) in zijn eerste hoofdrol bevat de film heel wat (ongewild) humoristische scènes. Goedkope horror die de cultstatus kreeg. Scenaristen Theodore Simonson en Kate Phillips speelden duidelijk leentjebuur bij de Japanner Inoshiro Honda die eenzelfde soort monster creëerde in THE H-MAN. Barton Sloane stond in voor de speciale effecten en Thomas Spalding nam plaats achter de camera. Kreeg in 1972 een vervolg: BEWARE! THE BLOB en in 1988 een remake.