Metropolis

integreren

In Nederland vinden we integratie erg belangrijk. Van inburgeringscursus tot integratiebuddies, het liefst zien we dat iedereen zich aanpast. Als het even kan ga je hier als Syriër, Somaliër of Sudanees gewoon op de fiets naar je werk met een boterham met pindakaas in je broodtrommel. Maar vinden ze integratie in de rest van de wereld ook zo belangrijk?

In New York, de Verenigde Staten, nemen immigranten hun cultuur gewoon lekker mee. Of je nu Chinees, Portugees, Pools of Russisch bent, iedere cultuur heeft hier zijn eigen wijk. Ze zeggen niet voor niets dat je in New York iedere dag op wereldreis kan. Sara is na acht jaar in New York een echte Amerikaanse onder de Amerikanen, maar zodra ze de deur van haar werk achter zich dicht trekt, kan ze ook nog Poolse onder de Polen zijn. Sara heeft in de Amerikaanse metropool namelijk Poolse huisgenoten, gaat naar de Poolse kapper en doet boodschappen bij haar Poolse buurtsuper. 

Kadir is geboren in Somalië, maar getogen in Nederland. Behalve een echte Somalische moslim, is hij ook een echte Brabander. En Brabanders, die houden van worstenbroodjes. Maar als moslim mag je die niet eten. Kadir vond het tijd daar iets aan te doen en ontwikkelde een speciaal worstenbroodje, geheel islam proof. Zo heeft hij een mooie manier gevonden om zijn twee werelden te versmelten in 1 worstenbroodje. Dat is pas echte integratie.

In Zuid-Afrika gaan we langs een dorp waar alleen blanken mogen integreren. Ondanks dat de apartheid 20 jaar geleden al is afgeschaft, trekken ze zich hier in Kleinfontein niets van aan. Een groep Afrikaners besloot hier een dorp te bouwen met een hek eromheen. Door Afrikaners. Voor Afrikaners. Dannoe de Beer laat ons zijn dorp zien en verteld hoe ze op hun eigen manier toch echt aan integratie doen in Kleinfontein. Ook al worden gekleurde Zuid-Afrikanen uit het dorp geweerd met een slagboom.

Een wel heel succesvol voorbeeld van integratie vinden we in Australië. Drie jaar geleden spoelde Kazeem na een barre boottocht aan op het Australische strand. In Afghanistan was zijn leven niet zeker, omdat hij tot het Hazaravolk behoorde en dus maakte hij de overtocht naar Australië. Inmiddels is hij van vluchteling getransformeerd tot echte Aussie beachboy en werkt hij als lifeguard op het strand van Williamston. Hij is zelfs zo geïntegreerd dat hij andere migranten helpt integreren.

De Aymara’s zijn 1 van de vele inheemse volkeren van Bolivia, wie zich altijd hebben moeten aanpassen aan de cultuur van de Spaanse overheersers. Totdat Evo Morales, die zelf Aymara is, president werd en besloot dat iedereen een inheemse taal moest leren. Want pas als je álle culturen waardeert, kom je als land vooruit.

Drie honderd jaar geleden stichtte een groepje Molokanen het dorpje Fioletevo in de bergen van Armenië. Daar hebben ze hun verlossing gevonden en wijden ze zich volledig aan God. Invloeden van buitenaf worden zoveel mogelijk vermeden.  Molokanen trouwen alleen met elkaar en zelfs het pensioen slaan ze af om contact met organisaties te voorkomen. De enige integratie die in Fioletevo plaatsvindt is die tussen de bewoners zelf en God.