Michel Aumont (1936): cast.
Er zijn 99 films gevonden.

Meurtre en trois actes

2013 | Misdaad

Frankrijk 2013. Misdaad van Claude Mouriéras. Met o.a. Michel Aumont, Eric Ruf, Florence Viala, Denis Podalydès en Laurent Stocker.

In 2013 sloot de Salle Richelieu, het Parijse theater waar de Comédie-Française sinds de achttiende eeuw haar voorstellingen geeft, voor renovatiewerkzaamheden. De dode tijd werd benut met de opnamen ter plaatse van dit telemysterie, waarin inspecteurs Domont (Christian Hecq) en Strozzi (Suliane Brahim) een productieve moordenaar moeten ontmaskeren. Nogal een uitdaging wanneer je omringd bent door de crème de la crème van Frankrijks beroepstoneelspelers en hun entourage. Regulier C-F-regisseur Mouriéras ensceneerde de whodunit ongeveer zoals de acteurs de acteurs spelen: met een knipoog.

Les vieux calibres

2013 | Komedie

Frankrijk 2013. Komedie van Serge de Closets en Marcel Bluwal. Met o.a. Michel Aumont, Danièle Lebrun, Jean-Luc Bideau, Roger Dumas en Catherine Jacob.

Bluwal (Parijs, 1925), oudste (tv-)regisseur van Frankrijk, trad nog eens achter de camera voor deze farce over een viertal verveelde ouderen met een jeugdherbelevingswens. Irénée, Émilienne, Titi en André kraken de kassa van hun bejaardentehuis Les Églantines. Tijdens het bezoek van de minister van Sociale Zaken aan het rustoord laat het dwarse kwartet eveneens van zich horen. Ondanks door de wol geverfde acteerveteranen en een tikkie maatschappijkritiek oubollige krasse knarren-komedie waarin Aumont makkelijk de show steelt. Catherine Jacob vertolkt de zelfvoldane tehuisdirectrice. Lebrun is Bluwals echtgenote.

Chambre noire

2013 | Thriller

Frankrijk 2013. Thriller van Arnaud Malherbe. Met o.a. Jonathan Zaccaï, Michel Aumont, Armelle Deutsch en Francis Perrin.

Jeff, een jonge fotograaf die zijn talent maar niet in succes ziet omgezet, krijgt van de raadselachtige meneer Edouard een oude en kostbare camera. Bij het ontwikkelen van het eerste zwart-witrolletje blijkt er één foto tussen te zitten die Jeff helemaal niet heeft geschoten: die van een naakte, droevig in de lens kijkende jonge vrouw. Met dit Blowup-verwante gegeven bouwt regisseur Malherbe kalm een suspenserijke psychothriller van realiteitsvervaging en geassorteerde ongerijmdheden. Koele belichting, stijlvolle fotografie en een ingehouden Zaccaï-hoofdrol dragen bij tot de verontrustende sfeer.

Petits arrangements avec ma mère

2012 | Drama

2012. Drama van Denis Malleval. Met o.a. Line Renaud, Samuel Labarthe en Michel Aumont.

Fabien, een veertiger, is werkloos en zijn vrouw zet hem ertoe aan om zijn moeder, Marie-Louise uit het appartement te zetten dat ze haar geleend hebben. Maar Marie-Louise laat zich niet zo eenvoudig eruitzetten.

Simple

2011 | Komedie

Frankrijk 2011. Komedie van Ivan Calbérac. Met o.a. Bastien Bouillon, Michel Aumont, Valentine Catzéflis, François Civil en Jérémie Elkaïm.

Na de dood van hun ouders moet Kléber zorgen voor zijn geestelijk gehandicapte broer Simple. Hij studeert en Toulouse, vindt een huurhuis en gaat met zijn broer en andere studenten samenwonen. Maar het blijkt al snel heel moeilijk om dagelijks voor Simple te zorgen.

Les invités de mon père

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Anne Le Ny. Met o.a. Michel Aumont, Veronica Novak, Karin Viard en Fabrice Luchini.

In het genre van de asielzoekers-/illegalenfilm omzeilt actrice/scenariste/regisseur Le Ny (van de atypische en roerende hospitaalfilm Ceux qui restent) met haar subtiel komische bijdrage behendig de zieligheidsclichés. Waarin gepensioneerde arts Lucien (Aumont), altijd al op de bres voor de zwakkeren, zich ontfermt over een blonde Moldavische schone. Deze heeft geen verblijfsvergunning, wel een dochtertje. Luciens zoon en dochter (welhaast als één entiteit vilein vertolkt door Luchini en Viard) denken er het hunne van, zeker wanneer papa's erfenis aan hun bourgeoisneusjes voorbij dreigt te gaan.

La très excellente et divertissante histoire de François Rabelais

2010 | Drama, Biografie

Frankrijk 2010. Drama van Hervé Baslé. Met o.a. Michel Aumont, Eric Elmosnino, Bernadette Lafont, Jacques Boudet en Anne Azoulay.

Aan turbulentie geen gebrek in het zeer voortreffelijke en vermakelijke leven van François Rabelais (circa 1494-1553). Televisietweedeler over de arts/geestelijke/schrijver uit de Middeleeuwen/Renaissance is met 220 minuten dus niets te lang. Humanist Rabelais, die met Pantagruel en Gargantua belangrijke teksten naliet, maakte zich vrolijk over adel en clerus, en bekritiseerde christelijke dogma's. Aumont (oude Rabelais) en Elmosnino (jonge Rabelais) bezitten in respectievelijk meerdere en mindere mate het schelmachtige elan van hun personage. Visueel oninteressante vorm en eikenhouten toneelregie van kroniek in flashback devalueren de stof. Deel 1.

L'empreinte de l'ange

2008 | Drama, Thriller

Frankrijk 2008. Drama van Safy Nebbou. Met o.a. Catherine Frot, Sandrine Bonnaire, Wladimir Yordanoff, Antoine Chappey en Michel Aumont.

Nagelbijter met Frot in een fantastische hoofdrol. Moeder Elsa, in scheiding en al lang depressief, merkt bij een kinderverjaardagspartijtje Lola op. Ze ontwikkelt een obsessie voor het meisje en dringt op geraffineerde wijze haar leven binnen. Scenario spant ijzig Hitchcockiaans de boog en onthult met vingerhoedsdoses de motivatie van een tragische stalker. Titel refereert aan mythe over het geprononceerde deukje tussen mensenneus en -mond: het zou de wijsvingerafdruk van een engel zijn die de nog ongeborene tot een moment van respectvolle stilte maant bij afscheid uit het prenatale paradijs.

Enfin seul(s)

2007 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​België 2007. Komedie van Bruno Herbulot. Met o.a. Michel Aumont, Nozha Khouadra, Jérôme Kircher en Sophie-Charlotte Husson.

Deze in de regio rond Marseille opgenomen televisiekomedie is eigenlijk niets anders dan een degelijk boulevardstuk. Zestigplusser-weduwnaar Antoine (Aumont) heeft een nieuwe liefde gevonden, maar stelt het mededelen daarvan aan zijn naasten hardnekkig uit. Ietwat logisch: de vlam in kwestie is ook de dame op wie zijn zoon ooit smoorverliefd was. Het rondedansje van misverstanden kan beginnen. Leraar filosofie en literatuur Herbulot was assistent-regisseur bij Poussière d’ange (Edouard Niermans) en L’effrontée (Claude Miller), twee van de beste Franse bioscoopfilms van de jaren tachtig. Na een periode als (co-)scenarist in opdracht ging hij voor tv regisseren.

Mes parents chéris

2006 | Komedie

Frankrijk 2006. Komedie van Philomène Esposito. Met o.a. Michel Aumont, Adriana Asti en Catherine Jacob.

Deze in de regio rond Marseille opgenomen televisiekomedie is eigenlijk niets anders dan een degelijk boulevardstuk. Zestigplusser-weduwnaar Antoine (Aumont) heeft een nieuwe liefde gevonden, maar stelt het mededelen daarvan aan zijn naasten hardnekkig uit. Ietwat logisch: de vlam in kwestie is ook de dame op wie zijn zoon ooit smoorverliefd was. Het rondedansje van misverstanden kan beginnen. Leraar filosofie en literatuur Herbulot was assistent-regisseur bij Poussière d’ange (Edouard Niermans) en L’effrontée (Claude Miller), twee van de beste Franse bioscoopfilms van de jaren tachtig. Na een periode als (co-)scenarist in opdracht ging hij voor tv regisseren.

L'enfant du secret

2006 | Drama

België​/​​Frankrijk 2006. Drama van Serge Meynard. Met o.a. Michel Aumont, Joshua Julvez, Claire Borotra en Fanny Cottençon.

In 1774 houdt Madame De Solar haar 12-jarige, doofstomme zoon Guillaume voor de buitenwereld verborgen in een bouwval diep in het bos. Nadat hij een feest heeft verstoord wordt hij door zijn moeder weggestuurd. Na barre omzwervingen wordt hij opgenomen door de geestelijke Charles-Michel de l'Epée (Aumont), die nét een gloednieuwe gebarentaal heeft ontwikkeld. Gebaseerd op een tragische zaak uit pre-revolutionaire dagen en door de historische figuur De l'Epée (1712-1789). Deze mooie maar wel erg brave telefilm, overigens met een goede rol van Aumont, werd op de Franse televisie door bijna zeven miljoen mensen bekeken.

Une vie en retour

2005 | Drama

Frankrijk 2005. Drama van Daniel Janneau. Met o.a. Juliette Lamboley, Daphné Baiwir, Anny Duperey, Florence Pernel en Michel Aumont.

In 1944 komt het joodse meisje Lisa bij een pleeggezin terecht en blijft daar ook na de oorlog. Later komt daar ook de joodse Claire te wonen. Haar ouders hebben de oorlog overleefd maar kunnen niet voor haar zorgen. Een hechte vriendschap tussen Lisa en Claire ligt voor de hand, maar hun vergelijkbare achtergrond blijkt hen zowel te binden als te scheiden. Voor televisie gemaakt drama geschreven door Odile Barski, destijds ook verantwoordelijk voor het script van Violette Noziere (1978) met een heel jonge Isabelle Huppert.

La nuit du meurtre: Les fantômes du passé

2004 | Thriller

Frankrijk 2004. Thriller van Serge Meynard. Met o.a. Julien Boisselier, Jean-Pierre Lorit en Michel Aumont.

In 1944 komt het joodse meisje Lisa bij een pleeggezin terecht en blijft daar ook na de oorlog. Later komt daar ook de joodse Claire te wonen. Haar ouders hebben de oorlog overleefd maar kunnen niet voor haar zorgen. Een hechte vriendschap tussen Lisa en Claire ligt voor de hand, maar hun vergelijkbare achtergrond blijkt hen zowel te binden als te scheiden. Voor televisie gemaakt drama geschreven door Odile Barski, destijds ook verantwoordelijk voor het script van Violette Noziere (1978) met een heel jonge Isabelle Huppert.

La nuit du meurtre: Le secret de Nathalie

2004 | Thriller

Frankrijk 2004. Thriller van Serge Meynard. Met o.a. Julien Boisselier, Jean-Pierre Lorit en Michel Aumont.

In 1944 komt het joodse meisje Lisa bij een pleeggezin terecht en blijft daar ook na de oorlog. Later komt daar ook de joodse Claire te wonen. Haar ouders hebben de oorlog overleefd maar kunnen niet voor haar zorgen. Een hechte vriendschap tussen Lisa en Claire ligt voor de hand, maar hun vergelijkbare achtergrond blijkt hen zowel te binden als te scheiden. Voor televisie gemaakt drama geschreven door Odile Barski, destijds ook verantwoordelijk voor het script van Violette Noziere (1978) met een heel jonge Isabelle Huppert.

La nuit du meurtre

2004 | Drama, Thriller

Frankrijk 2004. Drama van Serge Meynard. Met o.a. Julien Boisselier, Jean-Pierre Lorit en Michel Aumont.

In 1944 komt het joodse meisje Lisa bij een pleeggezin terecht en blijft daar ook na de oorlog. Later komt daar ook de joodse Claire te wonen. Haar ouders hebben de oorlog overleefd maar kunnen niet voor haar zorgen. Een hechte vriendschap tussen Lisa en Claire ligt voor de hand, maar hun vergelijkbare achtergrond blijkt hen zowel te binden als te scheiden. Voor televisie gemaakt drama geschreven door Odile Barski, destijds ook verantwoordelijk voor het script van Violette Noziere (1978) met een heel jonge Isabelle Huppert.

Clara et moi

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Arnaud Viard. Met o.a. Julien Boisselier, Julie Gayet, Michel Aumont en Sacha Bourdo.

Parijse bistro's, goedlachse vrienden, drukke feestjes en roze champagne: geen wolkje aan de lucht in de liefdevolle dagen van dertiger Antoine en nieuwe vriendin Clara (Boisselier en Gayet). Regisseur/scenarist/producent Arnaud Viard schetst in het eerste half uur van zijn Clara et moi een zoete sprookjesrelatie en sabelt de idylle vervolgens met harde hand neer. Antoine blijkt een onvolwassen egoïst die zich keer op keer vol verbazing in de eigen voeten schiet. Het leven is geen dansfeest, lijkt de boodschap met Clara als Antoine's verdoemde boodschapper. Viard schoot het drama dicht op de ziel en op de huid met enkele muzikale uithalen als adempauze.

Nés de la mère du monde

2003 | Drama

Frankrijk 2003. Drama van Denise Chalem. Met o.a. Irène Jacob, Marthe Villalonga, Michel Aumont, Danièle Lebrun en Jérôme Kircher.

Parijse bistro's, goedlachse vrienden, drukke feestjes en roze champagne: geen wolkje aan de lucht in de liefdevolle dagen van dertiger Antoine en nieuwe vriendin Clara (Boisselier en Gayet). Regisseur/scenarist/producent Arnaud Viard schetst in het eerste half uur van zijn Clara et moi een zoete sprookjesrelatie en sabelt de idylle vervolgens met harde hand neer. Antoine blijkt een onvolwassen egoïst die zich keer op keer vol verbazing in de eigen voeten schiet. Het leven is geen dansfeest, lijkt de boodschap met Clara als Antoine's verdoemde boodschapper. Viard schoot het drama dicht op de ziel en op de huid met enkele muzikale uithalen als adempauze.

Mata Hari, la vraie histoire

2003 | Biografie, Drama, Historische film

Frankrijk 2003. Biografie van Alain Tasma. Met o.a. Maruschka Detmers, Bernard Giraudeau, Michel Aumont en Sergio Peris-Mencheta.

Pas honderd jaar na haar executie op 15 oktober 1917 in Vincennes zal het Franse justitiedossier over de vermeende spionne Mata Hari (Maleis voor 'Oog van de Dageraad') openbaar worden gemaakt. Dan komt er wellicht een einde aan de mythevorming rond Margaretha Geertruida Zelle, geboren in 1876 te Leeuwarden. Ook deze goed bezette en gerechercheerde tv-film, over de slotfase in het leven van de exotische danseres met moeilijke jeugd en pijnhuwelijk, ontkomt niet aan speculatie over een ongrijpbare vrouw. Scenario concentreert zich op de relatie tussen officier Bouchardon (Giraudeau) en de gevangen schone. Detmers is een charismatische tragédienne.

La grande brasserie

2002 |

Frankrijk 2002. Dominique Baron. Met o.a. Yannick Soulier, Michel Aumont en Line Renaud.

Pas honderd jaar na haar executie op 15 oktober 1917 in Vincennes zal het Franse justitiedossier over de vermeende spionne Mata Hari (Maleis voor 'Oog van de Dageraad') openbaar worden gemaakt. Dan komt er wellicht een einde aan de mythevorming rond Margaretha Geertruida Zelle, geboren in 1876 te Leeuwarden. Ook deze goed bezette en gerechercheerde tv-film, over de slotfase in het leven van de exotische danseres met moeilijke jeugd en pijnhuwelijk, ontkomt niet aan speculatie over een ongrijpbare vrouw. Scenario concentreert zich op de relatie tussen officier Bouchardon (Giraudeau) en de gevangen schone. Detmers is een charismatische tragédienne.

Le placard

2001 | Komedie, Drama

Frankrijk 2001. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Daniel Auteuil, Gérard Depardieu, Michel Aumont, Thierry Lhermitte en Michèle Laroque.

In Le placard van scenarist/regisseur Veber (La Cage aux Folles) doet een heteroseksuele man zich voor als homo. De man, accountant François (Auteuil), voelt zich daartoe genoodzaakt. Hij wordt door zijn ex, zijn zoon en zijn collega's gezien als een onopmerkelijke niemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Het condooms fabricerende bedrijf waar hij werkt wil hem na twintig werkjaren zomaar ontslaan, maar, zo adviseert zijn buurman (Aumont) hem wijselijk, 'als men denkt dat je homoseksueel bent, zal men daarvan afzien uit angst voor aantijgingen van seksuele discriminatie'. Le placard is een farce, maar wel een intelligente, met een cast van Franse topacteurs.

Salsa

2000 | Romantiek, Muziek

Frankrijk​/​​Spanje 2000. Romantiek van Joyce Buñuel. Met o.a. Christianne Gout, Vincent Lecœur, Catherine Samie, Michel Aumont en Roland Blanche.

In Le placard van scenarist/regisseur Veber (La Cage aux Folles) doet een heteroseksuele man zich voor als homo. De man, accountant François (Auteuil), voelt zich daartoe genoodzaakt. Hij wordt door zijn ex, zijn zoon en zijn collega's gezien als een onopmerkelijke niemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Het condooms fabricerende bedrijf waar hij werkt wil hem na twintig werkjaren zomaar ontslaan, maar, zo adviseert zijn buurman (Aumont) hem wijselijk, 'als men denkt dat je homoseksueel bent, zal men daarvan afzien uit angst voor aantijgingen van seksuele discriminatie'. Le placard is een farce, maar wel een intelligente, met een cast van Franse topacteurs.

Le pique-nique de Lulu Kreutz

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Didier Martiny. Met o.a. Philippe Noiret, Carole Bouquet, Niels Arestrup, Stéphane Audran en Michel Aumont.

In Le placard van scenarist/regisseur Veber (La Cage aux Folles) doet een heteroseksuele man zich voor als homo. De man, accountant François (Auteuil), voelt zich daartoe genoodzaakt. Hij wordt door zijn ex, zijn zoon en zijn collega's gezien als een onopmerkelijke niemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Het condooms fabricerende bedrijf waar hij werkt wil hem na twintig werkjaren zomaar ontslaan, maar, zo adviseert zijn buurman (Aumont) hem wijselijk, 'als men denkt dat je homoseksueel bent, zal men daarvan afzien uit angst voor aantijgingen van seksuele discriminatie'. Le placard is een farce, maar wel een intelligente, met een cast van Franse topacteurs.

Les enfants du printemps : Les feuilles mortes

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

In Le placard van scenarist/regisseur Veber (La Cage aux Folles) doet een heteroseksuele man zich voor als homo. De man, accountant François (Auteuil), voelt zich daartoe genoodzaakt. Hij wordt door zijn ex, zijn zoon en zijn collega's gezien als een onopmerkelijke niemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Het condooms fabricerende bedrijf waar hij werkt wil hem na twintig werkjaren zomaar ontslaan, maar, zo adviseert zijn buurman (Aumont) hem wijselijk, 'als men denkt dat je homoseksueel bent, zal men daarvan afzien uit angst voor aantijgingen van seksuele discriminatie'. Le placard is een farce, maar wel een intelligente, met een cast van Franse topacteurs.

Les enfants du printemps : Les copains d'abord

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

In Le placard van scenarist/regisseur Veber (La Cage aux Folles) doet een heteroseksuele man zich voor als homo. De man, accountant François (Auteuil), voelt zich daartoe genoodzaakt. Hij wordt door zijn ex, zijn zoon en zijn collega's gezien als een onopmerkelijke niemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Het condooms fabricerende bedrijf waar hij werkt wil hem na twintig werkjaren zomaar ontslaan, maar, zo adviseert zijn buurman (Aumont) hem wijselijk, 'als men denkt dat je homoseksueel bent, zal men daarvan afzien uit angst voor aantijgingen van seksuele discriminatie'. Le placard is een farce, maar wel een intelligente, met een cast van Franse topacteurs.

Les enfants du printemps : En haut de l'affiche

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

In Le placard van scenarist/regisseur Veber (La Cage aux Folles) doet een heteroseksuele man zich voor als homo. De man, accountant François (Auteuil), voelt zich daartoe genoodzaakt. Hij wordt door zijn ex, zijn zoon en zijn collega's gezien als een onopmerkelijke niemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Het condooms fabricerende bedrijf waar hij werkt wil hem na twintig werkjaren zomaar ontslaan, maar, zo adviseert zijn buurman (Aumont) hem wijselijk, 'als men denkt dat je homoseksueel bent, zal men daarvan afzien uit angst voor aantijgingen van seksuele discriminatie'. Le placard is een farce, maar wel een intelligente, met een cast van Franse topacteurs.

Le comte de Monte-Cristo

1998 | Avonturenfilm, Actiefilm, Historische film

Frankrijk 1998. Avonturenfilm van Josée Dayan. Met o.a. Gérard Depardieu, Ornella Muti, Jean Rochefort, Pierre Arditi en Sergio Rubini.

In Le placard van scenarist/regisseur Veber (La Cage aux Folles) doet een heteroseksuele man zich voor als homo. De man, accountant François (Auteuil), voelt zich daartoe genoodzaakt. Hij wordt door zijn ex, zijn zoon en zijn collega's gezien als een onopmerkelijke niemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Het condooms fabricerende bedrijf waar hij werkt wil hem na twintig werkjaren zomaar ontslaan, maar, zo adviseert zijn buurman (Aumont) hem wijselijk, 'als men denkt dat je homoseksueel bent, zal men daarvan afzien uit angst voor aantijgingen van seksuele discriminatie'. Le placard is een farce, maar wel een intelligente, met een cast van Franse topacteurs.

L'homme est une femme comme les autres

1998 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Jacques Zilbermann. Met o.a. Antoine de Caunes, Elsa Zylberstein, Gad Elmaleh, Michel Aumont en Maurice Bénichou.

Opgewekt kunststukje van de bevlogen Joodse film- en theatermaker Zilbermann. Een geslaagde komedie, ook dankzij het prachtige spel van klezmermuzikant Giora Feidman (die ook te horen was in Schindler’s List). De man die doet alsof hij degene is die klarinet speelt is ­Simon, een levenslustige musicus. Z’n oom biedt hem een fortuin om de familienaam voor te zetten. Maar dan moet hij dus trouwen en zich voortplanten, met een vrouw. En hij is gay. Goedmoedig vertier alom, met allerlei serieuze ondertonen over seksualiteit en familie. En over orthodoxie, want z’n poten­tiële partner lijkt streng in de leer.

1 chance sur 2

1998 | Avonturenfilm, Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1998. Avonturenfilm van Patrice Leconte. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Alain Delon, Vanessa Paradis, Eric Defosse en Michel Aumont.

De twintigjarige Alice, vrij na acht maanden brommen voor luxeautodiefstal, weet niet wie haar vader is. Via een cassettebandje vertelt haar overleden moeder dat het Léo of Julien kan zijn. Dus gaat Alice dat uitvissen. En omdat je 27 jaar na Borsalino het legendarische duo Belmondo/Delon niet herenigt voor een theekransje, komt de Russische maffia stoorzenderen. Zondagmiddagscript doet de hoofdrolspelers tekort, al knalt de actie en parodiëren de veteranen jolig hun houwdegenimago. Leconte en dialoogschrijver Serge Frydman revancheerden zich met het prachtige La fille sur le pont, waarin Paradis sprankelt.

Messieurs les enfants

1997 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1997. Komedie van Pierre Boutron. Met o.a. Pierre Arditi, François Morel, Zinedine Soualeme, Catherine Jacob en Jean-Louis Richard.

De twintigjarige Alice, vrij na acht maanden brommen voor luxeautodiefstal, weet niet wie haar vader is. Via een cassettebandje vertelt haar overleden moeder dat het Léo of Julien kan zijn. Dus gaat Alice dat uitvissen. En omdat je 27 jaar na Borsalino het legendarische duo Belmondo/Delon niet herenigt voor een theekransje, komt de Russische maffia stoorzenderen. Zondagmiddagscript doet de hoofdrolspelers tekort, al knalt de actie en parodiëren de veteranen jolig hun houwdegenimago. Leconte en dialoogschrijver Serge Frydman revancheerden zich met het prachtige La fille sur le pont, waarin Paradis sprankelt.

Le bonheur est un mensonge

1997 | Komedie, Drama

Frankrijk 1997. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Yvon Back, Sophie Aubry, Pierre Vernier en Léa Bouanich.

De twintigjarige Alice, vrij na acht maanden brommen voor luxeautodiefstal, weet niet wie haar vader is. Via een cassettebandje vertelt haar overleden moeder dat het Léo of Julien kan zijn. Dus gaat Alice dat uitvissen. En omdat je 27 jaar na Borsalino het legendarische duo Belmondo/Delon niet herenigt voor een theekransje, komt de Russische maffia stoorzenderen. Zondagmiddagscript doet de hoofdrolspelers tekort, al knalt de actie en parodiëren de veteranen jolig hun houwdegenimago. Leconte en dialoogschrijver Serge Frydman revancheerden zich met het prachtige La fille sur le pont, waarin Paradis sprankelt.

Tortilla y cine

1996 |

Spanje​/​​Frankrijk 1996. Martin Provost. Met o.a. Michel Aumont, Marc Duret en Carmen Maura.

De twintigjarige Alice, vrij na acht maanden brommen voor luxeautodiefstal, weet niet wie haar vader is. Via een cassettebandje vertelt haar overleden moeder dat het Léo of Julien kan zijn. Dus gaat Alice dat uitvissen. En omdat je 27 jaar na Borsalino het legendarische duo Belmondo/Delon niet herenigt voor een theekransje, komt de Russische maffia stoorzenderen. Zondagmiddagscript doet de hoofdrolspelers tekort, al knalt de actie en parodiëren de veteranen jolig hun houwdegenimago. Leconte en dialoogschrijver Serge Frydman revancheerden zich met het prachtige La fille sur le pont, waarin Paradis sprankelt.

Mauvais genre

1996 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1996. Romantiek van Laurent Bénégui. Met o.a. Jacques Gamblin, Elina Löwensohn, Monica Bellucci, Christiane Cohendy en Michel Aumont.

De twintigjarige Alice, vrij na acht maanden brommen voor luxeautodiefstal, weet niet wie haar vader is. Via een cassettebandje vertelt haar overleden moeder dat het Léo of Julien kan zijn. Dus gaat Alice dat uitvissen. En omdat je 27 jaar na Borsalino het legendarische duo Belmondo/Delon niet herenigt voor een theekransje, komt de Russische maffia stoorzenderen. Zondagmiddagscript doet de hoofdrolspelers tekort, al knalt de actie en parodiëren de veteranen jolig hun houwdegenimago. Leconte en dialoogschrijver Serge Frydman revancheerden zich met het prachtige La fille sur le pont, waarin Paradis sprankelt.

La ville dont le prince est un enfant

1996 | Drama, Historische film

Frankrijk 1996. Drama van Christophe Malavoy. Met o.a. Christophe Malavoy, Michel Aumont, Naël Marandin, Clément van den Bergh en Pierre-Arnaud Juin.

De twintigjarige Alice, vrij na acht maanden brommen voor luxeautodiefstal, weet niet wie haar vader is. Via een cassettebandje vertelt haar overleden moeder dat het Léo of Julien kan zijn. Dus gaat Alice dat uitvissen. En omdat je 27 jaar na Borsalino het legendarische duo Belmondo/Delon niet herenigt voor een theekransje, komt de Russische maffia stoorzenderen. Zondagmiddagscript doet de hoofdrolspelers tekort, al knalt de actie en parodiëren de veteranen jolig hun houwdegenimago. Leconte en dialoogschrijver Serge Frydman revancheerden zich met het prachtige La fille sur le pont, waarin Paradis sprankelt.

La famille Sapajou

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Elisabeth Rappeneau en Élisabeth Rappeneau. Met o.a. Robin Renucci, Marie Trintignant, Michel Aumont, Barbara Schulz en Fanny Valette.

De twintigjarige Alice, vrij na acht maanden brommen voor luxeautodiefstal, weet niet wie haar vader is. Via een cassettebandje vertelt haar overleden moeder dat het Léo of Julien kan zijn. Dus gaat Alice dat uitvissen. En omdat je 27 jaar na Borsalino het legendarische duo Belmondo/Delon niet herenigt voor een theekransje, komt de Russische maffia stoorzenderen. Zondagmiddagscript doet de hoofdrolspelers tekort, al knalt de actie en parodiëren de veteranen jolig hun houwdegenimago. Leconte en dialoogschrijver Serge Frydman revancheerden zich met het prachtige La fille sur le pont, waarin Paradis sprankelt.

Beaumarchais l'insolent

1996 | Historische film, Komedie

Frankrijk 1996. Historische film van Edouard Molinaro. Met o.a. Fabrice Luchini, Manuel Blanc, Sandrine Kiberlain, Michel Serrault en Michel Piccoli.

Het turbulente leven van de Parijse societyschrik, entrepreneur en schrijver Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais (1732-1799) is een schelmenroman tjokvol woordduels, valkuilen en rake pointes. Luchini, in cinema en theater dé pleitbezorger der klassieke Franse letteren, was dan ook de ideale keuze voor de titelrol in deze even 'talige' als dynamische filmbiografie. Met veel zin voor theater werkt de aristocraat annex revolutionair zich steeds in de nesten, om zich daar telkens toch ook weer uit te redden. Scenario wortelt in toneelstuk van Sacha Guitry, zelf een romaneske figuur die taalvirtuositeit niet vreemd was. Schatkamer van knipogen en leuke bijrollen.

Le roi de Paris

1995 |

Frankrijk 1995. Dominique Maillet. Met o.a. Philippe Noiret, Veronika Varga, Jacques Roman, Gaëtan Wenders en Manuel Blanc.

In de jaren dertig is acteur Victor Derval de koning van de Parijse theaterbühne. Wanneer hij bewonderaarster Lisa Lanska ontmoet, komt zijn cocon echter in gevaar: de jonge Hongaarse brengt niet alleen zijn hoofd op hol. Ook zoon Paul, stik jaloers acteur, en dramaturg Romain Coste vallen voor de ingénue. Mooi classicistisch drama, op scenario van regiedebutant Maillet en de immer fijnzinnige Jacques Fieschi, heeft sfeerbeeld van Bernard Lutic en kan ook nog eens bogen op Noiret. Enige vraagteken: Varga, wier fysiek noch charisma vermogen te suggereren dat de mannen bij bosjes voor haar vallen.

Le parasite

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Marie-Sophie Berthier, Yvon Back, Annick Alane en Nicolas Vogel.

Philippe Laroque (Back) is een jonge verzekeringsexpert die een gelukkig leven leidt met zijn vrouw, twee kinderen en rijke schoonfamilie. Tot er op een dag op de deur gebonkt wordt. Daar staat Lucien Laroque (Aumont), vader van Philippe, specialist in mislukte inbraken, zojuist ontslagen uit de gevangenis. Vader en zoon hebben elkaar in twintig jaar niet gezien. Als een parasiet neemt Lucien bezit van Philippe's huis en ze krijgen hem niet meer de deur uit. In de kelder beraamt hij bovendien de 'kraak van de eeuw' die hij samen met zijn zoon wil zetten. Een manier om de verloren jaren in te halen. Platvloerse, zinloze komedie die beslist niet boeiend is. Aumont doet zijn best om zijn personage wat diepgang te geven, maar de andere types zweven in het luchtledige. Florence Philipponnat en Dewolf schreven het scenario. Het camerawerk is van Pascal Ridao. De muziek is een bewerking van Les bagatelles van Antonin Dvorak. Nicam Stereo. Formaat 16/9.

Le Roi de Paris

1995 | Drama

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1995. Drama van Dominique Maillet. Met o.a. Philippe Noiret, Jacques Roman, Manuel Blanc, Michel Aumont en Paulette Dubost.

Deze film is zoiets als turkish-delight voor toneelliefhebbers en hoofdrol Noiret krijgt de kans te laten zien dat hij voordat hij bij de film terecht kwam, een uitstekend toneelspeler was. Victor Derval (Noiret) is de hoofdrol in het theaterstuk uit de titel dat rond 1930 een hit in Parijs is. Hij is een onmogelijke vent, die lak heeft aan de teksten van zijn auteur Romain Coste (Roman) en constant het dialoog aanpast op zijn stemmingen. Op de laatste avond nadat het stuk voor de laatste keer heeft gedraaid, ontmoet hij na de voorstelling in de mist een jonge Hongaarse, Lisa Lanska, die hij een rolletje bezorgt bij een (vroege) geluidsfilm, waarin hij zelf zit. Kort daarop vraagt hij Lisa zijn priv[KA1]esecretaresse te worden en bij hem in te trekken. Zijn opstandige zoon en would-be schrijver Paul (Blanc) is gelijk weg van haar en zo vergaat het iedereen behalve de verbitterde Coste. Lisa keert ook echter het tij, terwijl Paul verscheurd wordt door een tweestrijd of hij zijn vader zal vermoorden of hem zal toejuichen, en zijn liefde voor de literatuur. Het scenario is van Jacques Fieschi, Jerôme Tonnerre, Bernard Minoret en regisseur Maillet. Het camerawerk is van Bernard Lutic. Voor voornoemde liefhebbers, een heerlijke film.

Au Petit Marguery

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Laurent Bénégui. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Aumont, Alain Begel, Marie Bunuel en Thomas Chabrol.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

L'ombre du doute

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Aline Issermann. Met o.a. Sandrine Blancke, Alain Bashung, Mireille Perrier, Josiane Balasko en Luis Issermann.

Adequaat verfilmd, naar incest-verhaal over de elf-jarige, in zichzelf gekeerde Sandrine (Blancke), die zegt door haar vader (Bashung) te zijn misbruikt. Iedereen gaat zich ermee bemoeien - school, familie, politie, autoriteiten - en de druk op het gezin wordt tot in het extreme opgevoerd. Dochterlief trekt haar verklaring in, maar vader wordt toch veroordeeld. Griezelig is hoe verbeten de maatschappij, alle deskundigen voorop, achter de vermeende dader aan zit. Het slot van de film stelt hen in het gelijk (vader bekent), maar de uitkomst had net zo goed anders kunnen zijn. Dat met die mogelijkheid geen rekening wordt gehouden, geeft de film een nare bijsmaak. Scenario van regisseuse Issermann. De beelden zijn van Darius Khondji. Gedraaid in CinemaScope.

Sexes faibles !

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Serge Meynard. Met o.a. Valérie Lemercier, François Cluzet, André Wilms, Michel Aumont en Isabelle Nanty.

Als het waar is wat in de titel beweerd wordt, dan gaat dit beslist ook op voor de idee[KA3]en voor deze lachwekkende film. Regisseur Meynard schreef zelf het ong[KA3]inspireerde scenario naar de roman van Tom Sharpe [KL]Blott on the Landscape[KLE]. Hij heeft het verhaal dat oorspronkelijk in Engeland speelt, verplaatst naar Frankrijk en zo vereenvoudigd dat er bijna niets meer van overbleef. Het gaat over een adellijk stel, dat tien jaar getrouwd is, maar dat nog niet een keer met elkaar naar bed is geweest. Gaat mevrouw scheiden, dan erft meneer alles. Nu wordt de TGV vlak langs het kasteel (oorspronkelijk van mevrouw) getrokken en meneer wil best wel verkopen om een bom duiten te verdienen. Mevrouw wil alles bijeenhouden en besluit dan maar voor één keer haar verleidingskunsten te vertonen en op haar rug te gaan liggen. Zelfs de Hickcockachtige filmmelodie van Alexandre Desplat valt uit de toon. Het camerawerk is van Henri Habans en Jean-Paul Meurisse.

Sushi, Sushi

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Laurent Perrin. Met o.a. André Dussollier, Jean-François Stévenin, Sandrine Dumas, Eva Darlan en Kentaro Matsuo.

Het scenario is pittig genoeg, want het gaat om een culinair avontuur. Een voormalige leraar beeldhouwen begint in Parijs een cateringbedrijf dat Japanse gerechten thuis bezorgt. Na aanvankelijk succes volgt al (te) spoedig een faillissement. Het geheel wordt gepresenteerd aan de hand van afgezaagde absurde situaties en buitensporige ellipsen. De personages zijn kleurrijk (Darlan als excentrieke burgerdame!) maar oppervlakkig, in de stijl van de film. Overigens was de doelstelling prima: een aanval op de wereld van het geld en de bijbehorende hersenschimmen. Vermakelijk maar ook steeds bijna belachelijk, door scènes zoals die van een legertje loopjongens dat verkleed als samourais op scooters over de Champs-Elysées raast. Jammer! Scenario van Laurent Perrin en Michka Assayas. Camerawerk van Dominique Le Rigoleur.

La révolte des enfants

1991 | Drama, Historische film

Frankrijk 1991. Drama van Gérard Poitou-Weber. Met o.a. Michel Aumont, André Wilms, Clémantine Amouroux, Nada Strancar en Bernard Ballet.

Tijdens de industri[KA3]ele revolutie heerste er armoede en hongersnood. Een kind dat een brood stal of een ander klein vergrijp pleegde, werd opgesloten in een opvoedingsgesticht. Zo`n gevangenis bevond zich in Frankrijk omstreeks 1847 in Bretagne. Aumont was directeur van die inrichting en hij noemde zich Oom. Zijn medewerkers en de bewakers waren Neven (en Nichten). De kleine delinquentjes behoorden zo tot [KA1]e[KA1]en grote familie. Verlichte stafmedewerker Wilms vindt dat in deze jeugdgevangenis het nodige moet worden gemoderniseerd en nodigt een journaliste uit Parijs te komen, gravin Marie D`Ozeray (Amouroux). Er breekt een opstand uit over de barre omstandigheden waaronder de kinderen moeten leven, maar die wordt door Aumont onderdrukt. Dickensiaans fresco over sociaal onrecht uit de 19e eeuw, matig gespeeld en vooral traag van tempo. Regisseur Poitou-Weber, die zijn ervaring opdeed bij de tv, schreef zijn eigen scenario naar historische figuren, die werkelijk bestaan hebben. Het camerawerk is van Dominique Brenguier. Wordt ook op de tv vertoond als twee-delige miniserie.

La puce à l'oreille

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Laurent Cochet. Met o.a. Jean Le Poulain, Albert Aveline, Paul Noëlle, Georges Chamaret en Bernard Dhéran.

De titel is een Frans gezegde. Een van de meest opmerkelijke zeden- en situatiekomedies van een Georges Feydeau, wiens werk absoluut niet is verouderd, want zijn personages zijn nog altijd onder ons. Bovendien heeft hij niet te veel geproduceerd; niet meer dan een goede twintig komedies (1862-1921), waarvan vele vandaag de dag nog in het theater worden opgevoerd en zeer regelmatig worden verfilmd. Een klassieke intrige die op zich niet van belang is, over een vrouw die denkt dat ze wordt bedrogen door haar man en haar beste vriendin om hulp roept. Het gaat om de gloedvolle en sprankelende dialogen, de grappige vertolking en de historisch verantwoorde decors. Wat betreft de regie, het is net geen echt gefilmd toneel, maar het scheelt weinig en vanwege de geringe vindingrijkheid

Archipel

1991 | Thriller, Romantiek

Frankrijk​/​​België 1991. Thriller van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Michel Piccoli, Claire Nebout, Melvil Poupaud, Ludmila Mikaël en Samuel West.

Een adolescent, Michel Rivi[KA2]ere (Poupaud), is verplicht de Paasvakantie op een voornaam Brits college door te brengen, ver van de bewoonde wereld op een eiland gesitueerd. Hij wordt meegesleept in een vreemd verleidingsspel tussen de jonge eigenaresse van de instelling, Alexandra Hamilton (Nebout) en de oude bibliothecaris, L[KA1]eonard Wilde (Piccoli). Waanvoorstellingen, mysterie en de grote aantrekkingskracht van verboden vruchten. Granier-Deferre vindt in deze bewerking van een roman van Michel Rio, de onrustige omgeving terug waar hij een voorliefde voor schijnt te hebben. Toch vervalt hij al snel in perversiteiten en banaal voyeurisme. Het mysterie heeft eronder te lijden en de kijker blijft weinig bij van deze ARCHIPEL, al ligt dat niet aan Nebout en Piccoli, beide raadselachtig genoeg in hun machts- en verleidingsdans. Scenario van regisseur Granier-Deferre en Jacques Fieschi. Camerawerk van Charly Vandamme. Op de geluidsband zijn Edith Piaf en Elton John te horen.

Le piège

1990 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1990. Drama van Serge Moati. Met o.a. André Dussollier, Grace De Capitani, Pierre Dux, Michel Aumont en Jean Desailly.

In de herfst van 1940 reizen Parijzenaars Joseph Bridet (Dussolier), journalist, en zijn vrouw Yolande (De Capitani) naar Lyon, dat in het niet bezette deel van Frankrijk ligt, en dat met de nazi`s collaboreert. Bridet wil Engeland bereiken om zich bij generaal de Gaulle te voegen. Door dubbelspel hoopt hij in Vichy met de hulp van zijn hooggeplaatste `vriend` Basson (Aumont), een verlofpas te krijgen voor Marokko, dat ook bij Vichy-Frankrijk hoorde. Daar kan hij een plaats krijgen op een vliegtuig voor Londen. Zijn te minzame, onzekere houding wekt de argwaan van zijn vijanden, die hem in de val laten lopen. Typische Franse zienswijze over de oorlogstijd (1939-44), zwakjes uitgevoerd met onwaarschijnlijke situaties. Het scenario is van Jean-Claude Grumberg naar de roman van Emmanuel Bove. Het sfeervolle camerawerk is van Charlie Gaëta en is ondergedompeld in sombere tinten.

Fantôme sur l'oreiller

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Mondy. Met o.a. Marie-Anne Chazel, Christian Clavier, Michel Aumont, Martin Lamotte en Philippe Khorsand.

Een tamelijk banaal verfilmde bewerking van het stuk Taking Steps van Alan Ayckbourn, gewijd aan het onvermijdelijke Britse thema van het spookkasteel, met diverse niet zo nieuwe verwikkelingen, snedige dialogen - die aan deze zijde van het Kanaal nauwelijks overkomen - en zeer onevenwichtige acteerprestaties. In dit genre zijn uiteraard wel betere films gemaakt, zoals THE GHOST GOES WEST van René Clair. Mondy, die is overgestapt naar de televisie, schittert bepaald niet.

Alberto Express

1990 | Mysterie, Komedie

Frankrijk 1990. Mysterie van Arthur Joffé. Met o.a. Sergio Castellitto, Nino Manfredi, Marie Trintignant, Marco Messeri en Jeanne Moreau.

De vijftigjarige Alberto woont al vijftien jaar in Parijs. Hij wordt vader. Hij herinnert zich dat zijn eigen vader die in Rome woont, nog een heleboel geld van hem krijgt. Verteerd door wroeging stapt hij op een wat merkwaardige trein, waarin hij een soort van lange droom in wakende toestand beleeft. Vreemde personages, waaronder enkele uit zijn verleden, duiken plotseling op. Een surrealistische film. Het originele thema doet enigszins denken aan UN SOIR UN TRAIN van Andr[KA1]e Delvaux, maar de toonzetting is wat minder somber. Het is beurtelings lachen en huilen geblazen. Geheel in de stijl vam de vaak eigenaardige vertellingen van Italo Calvino. Deze Franse film bezit in feite dan ook een zeer Italiaans accent. Een bijzondere rol, opmerkelijk gebracht door een weinig bekende acteur (Castellitto), en ook Moreau als barones van 102 jaar maakt het al moeite waard om te gaan kijken. Romantische beelden van Philippe Welt.

Les nuits révolutionnaires

1989 | Historische film

Frankrijk 1989. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Michel Bouquet, María Casares, Fabrice Luchini en Daniel Mesguich.

Een miniserie over het bewogen leven van de Franse schrijver Nicolas Restif de La Bretonne (Aumont) die in zijn romans een levendig en getrouw beeld gaf van het leven van de gewone handwerker aan de vooravond van de Franse Revolutie en tijdens het Schrikbewind. Veel aandacht voor zijn talrijke erotische avonturen.

Les deux n'en font qu'une

1989 | Avonturenfilm, Historische film

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Michel Bouquet, Michel Robin, Sophie Bouilloux en Isabelle Gélinas.

`Twee` revolutionaire nachten, die van 11 op 12 en die van 13 op 14 juli 1989, zoals beleefd door Restif de la Bretonne (Aumont). Daarnaast zijn er fragmenten uit zijn memoires Les nuits revolutionnaires en dit alles met op de achtergrond een volksoproer. Een curieuze schets van een vroege ochtend in Parijs, die volgt op een nacht, waarin niemand heeft geslapen en die overgaat in een van de beroemdste dagen van die tijd. Fatsoenlijk gefilmd, met klaarblijkelijk de beschikking over voldoende middelen, zoals alle films in deze serie 'speciale opdrachten'. GEMIDDELD .

Le spectateur nocturne

1989 | Avonturenfilm, Historische film

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Isabelle Gélinas, Sophie Bouilloux, Michel Bouquet en María Casares.

Eerste deel van de verfilming van [KL]Nuits de Paris[KLE] van Nicolas Restif de la Bretonne, die zelf de hoofdrol onder de bijnaam `de Uil` vervult, want in het werkelijke leven (1734- 1806) was hij een trouw bezoeker van het nachtelijke Parijs. De nacht van 11 op 12 juli 1789 staat deze keer centraal, waarin hij kennismaakt met drie jonge overtuigde revolutionairen. Een goede tijdsreconstructie in een tegelijk verzorgde en onpersoonlijke stijl. Wat blijft er straks over van al deze (televisie)films, die in een paar jaar speciaal ter gelegenheid van Tweehonderd Jaar Franse Revolutie zijn gemaakt?

La part de l'ombre: nuit du 31 mai au 1er juin - nuit du 1er juin au 2 juin 1793

1989 | Historische film

Frankrijk 1989. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Bernard Fresson, Michel Bouquet, Jean-Pierre Sentier en María Casares.

Geschreven en gefilmd naar het werk van Nicolas Restif de la Bretonne die de figuur van 'Hibou' speelt maar met ook een verrassende Sentier en Choderlos de Laclos. Twee cruciale nachten in de geschiedenis van de Franse Revolutie. Een meesterlijk uitgevoerde, weelderige regie en een krachtige vertolking. Tamelijk meeslepend.

La mort d'un père

1989 | Avonturenfilm, Historische film

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Fabrice Luchini en Daniel Mesguich.

Een bewerking van het werk van Restif de la Bretonne. De hoofdpersoon, `Hibou` (bijnaam van de schrijver zelf) kijkt naar het omverhalen van de beelden van de koningen en maakt kennis met een jonge ex-hugenoot (Franse calvinist), die hem vertelt over de moordpartij op zijn voorouders. Hijzelf is 'sans-culotte' geworden. Een knappe reconstructie van de gespannen sfeer die tijdens de Franse Revolutie heerste, is in deze film terug te vinden. Ook het tegelijk scherpe, cynische en angstwekkende accentje dat de schrijver in zijn werk legt, zit knap in de film verwerkt.

La jeune fille assassinée

1989 | Historische film, Misdaad

Frankrijk 1989. Historische film van Serge Kaufmann. Met o.a. Michel Aumont, Sophie Bouilloux, Isabelle Gélinas, Michel Robin en Laura Manszky.

Maakt deel uit van een serie die een bewerking is van Les nuits de Paris van Restif de La Bretonne. Elke tvfilm naar dit werk is toevertrouwd aan een andere regisseur. In dit deel is te zien hoe Restif een petitie voor de afzetting van de koning weigert te tekenen. Vanaf dat ogenblik wordt er gefluisterd dat hij een verklikker is terwijl men tegelijkertijd zijn leefwijze afwijst, dat wil zeggen het feit dat hij samenwoont met zijn twee dochters maar niet als een gewone vader. Zie voor het vervolg de titel. Een tamelijk armoedige regie op het visuele vlak, gedeeltelijk goedgemaakt door een bevredigende vertolking. Ook bekend als: NUITS DU 15 AU 16 ET DU 16 AU 17 JUILLET 1791.

La fête glorieuse

1989 | Avonturenfilm, Komedie, Historische film

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Guillaume de Pontenec, Isabelle Gélinas, Sophie Bouilloux en Marc Eyraud.

1790. De eerste verjaardag van de Revolutie wordt in Parijs gevierd. De mensen hebben nog illusies. De communards komen overal vandaan en de kijker volgt de avonturen van `Le Hibou` en een jonge Fransman die rechtsstreeks vanuit de provincie is aangekomen. Een vrije verfilming van het werk van Nicolas Restif de la Bretonne (1734-1806), dat 40.000 pagina`s telde. Zijn bijnaam was `Le Hibou`. Er is niet bezuinigd op de middelen (een tweede eeuwfeest verplicht...) en dat maakt het tot een tegelijk kleurrijk en ontspannend fresco, waarin de bandeloze sfeer van die tijd goed is weergegeven.

Chute: nuits du 9 au 10 août et du 10 au 11 août 1792.

1989 | Historische film

Frankrijk 1989. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Michel Aumont, Anne Kreiss en Gérard Desarthe.

Een bewerking van Nuits de Paris van Restif de la Bretonne, een oude bekende. Een beschrijving van de noodlottige nachten waarin Lodewijk XVI niet aarzelde van zijn veto-recht gebruik te maken om twee beslissingen van het Parlement ongedaan te maken: tegen de priesters die in de Revolutie de eed op de Grondwet weigerden af te leggen en tegen de vluchtelingen. Feitelijk had dit zijn val tot gevolg. Bruisend, levendig, kleurrijk, dramatisch en een goede weergave van de sfeer in deze woelige periode.

Les années sandwiches

1988 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1988. Familiefilm van Pierre Boutron. Met o.a. Wojtek Pszoniak, Clovis Cornillac, Thomas Langmann, Michel Aumont en Nicolas Giraudi.

Victor, een joodse jongen van vijftien jaar, leeft in de jaren van vlak na WO II. Hij is teruggekomen van het platteland en voelt zich helemaal alleen in zijn buurt in Parijs want zijn ouders zijn in een kamp omgekomen. Een handelaar in oude rommel neemt hem onder zijn hoede en hij raakt bevriend met iemand van zijn leeftijd. Trouwe bewerking van de grotendeels autobiografische roman van Serge Lentz. Een vriendelijke film die optimistisch van aard is. Opvallend natuurlijk spel, ook de muziek is de moeite waard. Scenario van de regisseur en Jean- Claude Grumberg. Camerawerk van Dominique Brabant.

La septième Dimension

1988 | Sciencefiction, Avonturenfilm

Frankrijk 1988. Sciencefiction van Laurent Dussaux, Stéphan Holmes, Olivier Bourbeillon, Peter Winfield en Manuel Boursinhac. Met o.a. Ferreux, Marie-Armelle Deguy, Francis Frapat, Jean-Marie Dupuis en Michel Aumont.

Een beroemde actrice is in de jaren vijftig verdwenen. Dertig jaar later ziet een jonge bewonderaar de vroegere partner van H[KA1]el[KA2]ene, de betreffende ster, en neemt hem mee in een fantastisch avontuur in een serie films. Een origineel idee, maar aangezien elk avontuur door een andere regisseur (zes) is gemaakt, is het resultaat nogal ongelijkmatig en onsamenhangend. De film is toch de moeite waard, omdat enigen van de jonge, onbekende regisseurs veelbelovend lijken te zijn. Er zitten een aantal bijzondere scènes in.

Berthe

1988 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1988. Familiefilm van Claude Santelli. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Pierre Vernier, Michel Duchaussoy, Michel Aumont en Stéphane Jobert.

Verfilming van een van de verhalen van Guy de Maupassant uit Contes de la Bécasse. Maupassant schreef veel wrede en harde verhalen over de jeugd. In dit verhaal gaat het om een debiel meisje en een arts die probeert haar te helpen. Gevoelig en op een indringende manier verfilmd, zonder sentimentaliteit. De sfeer van het kasteel en het gedrag van de bewoners worden op een poe[KA3]tisch-realistische manier weergegeven.

Abel et Bela

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van André Teisseire. Met o.a. Jean-Paul Roussillon en Michel Aumont.

Het stuk Abel et Bela van Robert Pinget is simpelweg verfilmd aan de hand van de mise en scène van Roussillon. De verontrustende, absurde en cynische denkwereld van de toneelschrijver wordt er goed in weergegeven. Twee werkloze acteurs proberen een toneelstuk te maken voor een niet-bestaand publiek. Goede acteerprestaties.

Sale destin!

1987 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1987. Komedie van Sylvain Madigan. Met o.a. Victor Lanoux, Pauline Lafont, Marie Laforêt, Jacques Penot en Michel Aumont.

Niet voor niets heeft Madigan Chabrol een rolletje gegeven in zijn eerste lange speelfilm: hij bedient zich van dezelfde wrede, sarcastische spot. In deze film zijn een hoop niet echt gekke, maar wel bizarre mensen te zien, die met elkaar ruziën, elkaar kwetsen, beminnen en afmaken. Mensen bovendien, zonder verleden en zonder toekomst. Madigan bewijst eveneens met deze film dat hij geen scenarist is. Zijn onsamenhangende film blijft een zwakke poging, met hier en daar zeer grappige scènes. Vergeefse moeite van een veelbelovend talent.

Poussière d'Ange

1987 | Misdaad, Film noir, Fantasy, Thriller

Frankrijk 1987. Misdaad van Edouard Niermans. Met o.a. Bernard Giraudeau, Fanny Bastien, Fanny Cottençon, Michel Aumont en Jean-Pierre Sentier.

Na ANTHRACITE slaagt Niermans er wederom in ons te verbazen en te boeien met deze film noir over moord, corruptie en prostitutie, die balanceert op de rand van fantasie en waanzin. Al de personages hebben obsessies en worden door hun waanvoorstellingen, maar ook door de ondoordringbare omgeving aan de rand van de afgrond gebracht. Een grote misser is Giraudeau, die de rol van de hoofdpersoon zeer stijfjes speelt. Maar gelukkig is de mysterieuze Bastien er nog, een politieman die zich kapot wil zuipen, nadat zijn vrouw hem in de steek heeft gelaten, en die een schitterende Violetta neerzet, die een engel der wrake blijkt te zijn. Scenario van Jacques Audiard, Alain Le Henry en Edouard Niermans. Camerawerk van Bernard Lutic.

Chantons en coeur

1987 | Thriller

Frankrijk 1987. Thriller van Claude Lemay. Met o.a. Pascale Rocard, Hippolyte Girardot, Jean-Pierre Bisson, Marie Wiart en Michel Aumont.

Een bewerking van een detectiveroman van James Hadley Chase, die speelt op een afgelegen landgoed. Girardot is een motor- coureur, die na een ongeval rust zoekt op het platteland met zijn vrouw Rocard, de dochter uit een puissant rijk geslacht. Ze raken verstrikt in moord en chantage. Met veel zorg maar toch weinig bijzonder verfilmd. De regisseur weet wél hoe hij een griezelig sfeertje en ongure types moet creëren.

L'été 36

1986 | Romantiek

Frankrijk​/​​België 1986. Romantiek van Yves Robert. Met o.a. Anaïs Jeanneret, Christian Clavier, Jean-Pierre Bouvier, Jean Carmet en Marie-Christine Barrault.

Trouwe bewerking van de zware roman van Bertrand Poirot- Delpech over de lotgevallen van de leden van een Bretonse landjonkerfamilie waarvan generaal Saint-Aubert (Rey) het middelpunt is. Er gebeurt die zomer heel wat: in Frankrijk en in Belgi[KA3] worden er revolutionaire sociale maatregelen getroffen, zoals de invoering van betaalde verlofdagen, maar daarnaast breekt in Spanje de burgeroorlog uit en dreigt vanuit Duitsland het fascisme. Door deze gebeurtenissen valt de familie uit elkaar: de een sluit zich bij de internationale brigades aan, de ander (een jood) bereidt zich voor op zijn vertrek naar de V.S. enz. We kennen Roberts sympathie voor zijn personages, maar aangezien hij geschikter is voor het komische genre, haalt hij alles een beetje door elkaar en is het verhaal hier en daar een beetje traag, maar het geheel blijft toch boeien. N.B.: het zou prettig zijn als bepaalde tv-zenders (altijd dezelfde) ermee ophielden herhalingen als nieuwigheden te presenteren!

Cours privé

1986 | Drama, Thriller

Frankrijk 1986. Drama van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Michel Aumont, Xavier Deluc, Sylvia Zerbib en Emmanuelle Seigner.

Jeanne, een verleidelijke lerares op een privé- instelling, komt in opspraak door anonieme brieven en foto's van pornografische aard. Eenmaal ontslagen heldert zij de zaak op en blijkt de directeur - verliefd op haar en afgewezen - de hoofdschuldige te zijn. Hij pleegt zelfmoord en Jeanne kan haar carrière op een andere school weer oppakken. Een interessant scenario en goede spelers, maar de regisseur kon zijn thema niet de baas. Scenario van regisseur Granier-Deferre, Jean-Marc Roberts en Christopher Frank naar het verhaal Portrait craché van Frank.

Une femme ou deux

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Daniel Vigne. Met o.a. Gérard Depardieu, Sigourney Weaver, Ruth Westheimer, Michel Aumont en Zabou Breitman.

Een paleontoloog reconstrueert liefdevol het skelet van de eerste Franse vrouw. Hij wordt daarbij te hulp gestaan door een vrouw die zich voordoet als Amerikaanse geleerde. De vonken spatten er vanaf maar zodra de echte geleerde haar intrede doet worden de grappen systematisch. Er blijven echter nog enkele smakelijke stukken over. Een frisse en amusante produktie verdient lof in een wat komedies betreft magere tijd. Scenario van regisseur Vigne en Elisabeth Rappeneau.

Le mariage du siècle

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Philippe Galland. Met o.a. Thierry Lhermitte, Jean-Claude Brialy, Anémone, Michel Aumont en Dominique Lavanant.

Een zeer toepasselijke titel voor een met veel bombarie aangekondigde maar teleurstellende film. Geld is ook niet alles en compenseert niet in het minst het gebrek aan scenario, grappen, overtuigingskracht en tempo, zoals dat vereist is bij komedies. Helaas heeft de film meer van een film van Gérard Oury. De acteurs doen niettemin hun best. Scenario van de regisseur, Jean-Luc Voulfow en Anémone.

Escalier C

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Bacri, Catherine Frot, Michel Aumont en Claude Rich.

Deze verfilming van de gelijknamige roman van Elvire Murail verhaalt van de dagelijkse beslommeringen van de bewoners van een appartementencomplex in Parijs die elkaar slechts in 'trappenhuis C' tegenkomen. Hoofdpersoon Forster Lafont (Renucci) is een onbeschofte, emotioneel ondoordringbare en rancuneuze kunstcriticus wiens cynisme wordt doorbroken wanneer een buurman zelfmoord pleegt. In het origineel werd de journalist uiteindelijk homoseksueel, een element dat in de film min of meer uit het zicht is verdwenen. Tacchella is ook de regisseur van het ontroerende Cousin, cousine uit 1975.

Un dimanche à la campagne

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Louis Ducreux, Sabine Azéma, Michel Aumont, Geneviève Mnich en Monique Chaumette.

Op het Franse platteland van rond de vorige eeuwwisseling krijgt een oudere schilder, zoals iedere zondag, bezoek van zijn bourgeois zoon en diens gezin. Het bliksembezoek van zijn veel rustelozer dochter brengt wat leven in de brouwerij. Teder drama brengt in hoogst ontspannen tempo de verschillende familierelaties in beeld maar biedt bovenal bespiegelingen over jeugd en ouderdom, idealisme en gezapigheid, stad en platteland. De romantische, nostalgische, zomerlome sfeer doet denken aan Jean Renoirs verfilming van Guy de Maupassants 'Une partie de campagne', uit 1936.

Monsieur de Pourceaugnac

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Mitrani. Met o.a. Michel Galabru, Roger Coggio, Fanny Cottençon, Jérôme Anger en Jean-Paul Roussillon.

Deze bewerking van Molières toneelstuk is zeer origineel. Hij gaat diep in op de persoon van Lodewijk XIV die zowel koning is, in al zijn pracht en praal, als bevoorrecht toekijker. Een fundamentele dubbelzinnigheid maakt zodoende het verhaal boeiend, alsmede de bedriegelijke decors en hun overgang tot werkelijke vormen. Van grote klasse, maar de vertolking is niet altijd van hoog niveau, en de Fransen laten weer eens zien hoe chauvinistisch ze kunnen zijn.

Lucienne et le Boucher

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Andréa Ferréol, Bernard Fresson, Michel Aumont, Daniel Ceccaldi en Sonia Vollereau.

De verfilming van het stuk van Marcel Aym é uit 1947. Zonder dat er opzet in het spel lijkt, stopt Pierre Tchernia -die ten onrechte doorgaat voor een pure 'entertainer' - charme in alles wat hij doet. Bovendien weet hij op briljante wijze met zijn humor, schijnbaar dezelfde als die van de toneelschrijver, nog wat van deze vreselijke komedie te maken. Het verhaal loopt slecht af. Een levendig tempo, bijtende spot en uit de sfeertekening blijkt dat hij in zijn hart geen illusies koestert over het menselijk wezen. Een film die heel lang mee kan.

Les compères

1983 | Komedie, Drama

Frankrijk 1983. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Gérard Depardieu, Anny Duperey, Michel Aumont en Stéphane Bierry.

Wanneer haar zestienjarige zoon Tristan ervan tussen gaat met zijn vriendinnetje, en vader noch politie de zoektocht naar de jonge weglopers als urgent beschouwt, verzint moeder Christine (Duperey) een list. Ze vertelt aan twee ex-geliefden, eerst aan hardgekookte reporter Jean (Depardieu) en daarna aan beroepsdepressieveling François (Richard), dat ze de vader zijn van Tristan, teneinde hen op de speurtocht te zetten. Vebers derde film is een voortreffelijk geschreven goedgevoelkomedie met acteurs die hun al stevig aangezette personages nog eens lekker breed spelen. Hollywood-remake: Fathers' Day (1997, Ivan Reitman).

Le grain de sable

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Pomme Meffre. Met o.a. Delphine Seyrig, Hanne Tomaszewska, Reneé Morard, Brigitte Rouan en José Artur.

Seyrig, een aantrekkelijke vrouw van 43, is cassière van een kleine schouwburg en leidt een onbekommerd bestaantje; zelfs de tragische dood van een vriend bij een auto-ongeluk brengt haar niet van de wijs. Plotseling moet het theater sluiten en ze komt zonder werk. Het lukt haar niet meer om aan de slag te komen. Ze gaat zich geleidelijk aan wat wonderlijk gedragen en ze droomt van het verleden: twintig jaar geleden had ze een affaire in Corsica met een jonge bakker, die ze hoopt te hervinden als vrienden haar proberen te koppelen aan een welgestelde weduwnaar. Het loopt op niks uit en ze vertrekt voortijdig. Ze wordt dood aangetroffen in haar appartement. Een gevoelig gemaakte film over de eenzaamheid van een individu, die het slachtoffer is van werkeloosheid.

Légitime violence

1982 | Misdaad

Frankrijk 1982. Misdaad van Serge Leroy. Met o.a. Claude Brasseur, Véronique Genest, Thierry Lhermitte, Roger Planchon en Michel Aumont.

Een weekend-uitstapje van een bourgeois-familie loopt uit op een tragedie als - op de huisvader na - alle leden worden neergeschoten door een trio voortvluchtige gangsters. De overlevende wil zich wreken op de schuldigen; hij komt in contact met een mysterieus genootschap voor zelfverdediging, dat hem bij zijn speurtocht behulpzaam zal zijn. Zeer goed spel en een gespannen vormgeving nemen niet weg dat het vigilante-karakter van de film - ondanks kritische kanttekeningen - nogal bedenkelijk is. Jean-Patrick Manchette en Patrick Laurent bewerkten een idee van Véra Belmont.

La Vie continue

1981 | Drama

Frankrijk 1981. Drama van Moshé Mizrahi. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Cassel, Michel Aumont, Paulette Dubost en Pierre Dux.

Een vrouw wordt op haar vijftigste weduwe en moet het verwerven van nieuwe zelfstandigheid en een baan combineren met de zorg voor kinderen. Ze wordt verliefd op een man die getrouwd blijkt te zijn. Er is op geen onderdeel van deze film iets aan te merken, behalve dat alles al zo veel vaker is vertoond. De voorspelbaarheid van Mizrahi's eigen scenario maakt de acteerprestaties vleugellam, behalve van Dux als oude joodse kleermaker.

Le roi des cons

1980 | Komedie, Drama

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Confortès en Claude Conforte. Met o.a. Francis Perrin, Marie-Christine Descouard, Bernadette Lafont, Evelyne Buyle en Isabelle Mejias.

Een poging om de stripverhalen van Wolinski in filmvorm te gieten met Perrin als een levensgenieter die op een dag hals over kop verliefd wordt op de directrice van een opiniepeilingsbureau. Hij stuurt haar een liefdesverklaring op cassette die echter per ongeluk door heel de fabriek wordt gehoord. Het succes is zo groot dat er zelfs een plaat van komt en Perrin nillens willens tot vedette wordt uitgeroepen. Minder dom dan de meeste Franse komedies en met als extraatje een gastrolletjes van Eugène Ionesco als apotheker en Claude Berri als politie-agent. Scenario van regisseur Confortès, Wolinski en Paul Claudon.

Celles qu'on a pas eues

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Michel Aumont, Michel Galabru, Daniel Ceccaldi, Bernard Menez en Jacques François.

Een episodenfilm waarin zes treinpassagiers zich hun catastrofaal afgelopen ervaringen in de liefde herinneren. Thomas probeert zich na zijn ironisch-intieme observaties van familie-wel-en-wee te vernieuwen met dit gevarieerde zesluik, waarvan de sketches zowel romantiek als fantastische horror en zwarte humor bevatten. De film is niet in elk onderdeel even geslaagd, maar de bruuske wisselingen in toon - er zijn zelfs overgangen van kleur naar zwart-wit - geven de film een eigen karakter, waarbij sommige acteurs detoneren door leukdoenerij.

L' Oeil du maître

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Patrick Chesnais, Olivier Granier, Dominique Laffin, Marina Vlady en Michel Aumont.

Reporters bij een lokaal tv-station lopen stuk op de politieke censuur. Een streber weet een baan in Parijs te krijgen en trekt een ex-collega als medewerker aan. Om zijn carrière niet in gevaar te brengen stemt hij erin toe coupures aan te brengen in een reportage over de Mobiele Eenheid, die achter zijn rug door de idealistische collega weer ongedaan worden gemaakt. De uitzending zelf wordt echter onderbroken door een zg. 'storing'. Dit boeiend kijkje in de keuken van de omroep weegt op tegen de vlakke regie van de debutant, terwijl goed spel de schetsmatige roltegenstellingen nuanceert.

Courage fuyons

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Catherine Deneuve, Philippe Leroy, Robert Webber en Michel Aumont.

Getrouwde lafaard-uit-familietraditie wordt verliefd op een nachtclubzangeres die hij volgt bij een optreden van haar in Amsterdam, waar ze een hardnekkige en bedreigende achtervolger blijkt te hebben. Hij vlucht terug naar Parijs en veinst tegenover zijn echtgenote geheugenverlies. Hij kan de zangeres niet vergeten die al even laf blijkt als hij. Aanstekelijk acteren - vooral van Rochefort en Aumont als zijn al even benauwde broer - is de voornaamste kwaliteit van het scenario dat een oorspronkelijk idee uitbouwt in al te willekeurige gags, waardoor mogelijke herkenning verloren gaat.

Coup de tête

1979 | Komedie, Drama, Sportfilm

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Jacques Annaud. Met o.a. Patrick Dewaere, France Dougnac, Jean Bouise, Dorothée Jemma en Michel Aumont.

Een pracht satire met Dewaere als een rebelse, anti-autoritaire voetballer die alleen wordt getolereerd omdat men van hem verwacht dat hij een beslissende rol zal spelen in het behalen van de kampioenstitel voor de lokale ploeg. Annaud (The Name of the Rose, L'ours, Seven Years in Tibet) toont zich een uitstekend observator van herkenbare Franse typetjes, en slaagt er ook in ze in een ruimere, interessantere context te plaatsen. De bekrompenheid van de 'dorpsnotabelen' en de buiten alle proporties opgeblazen 'aanbidding' van voetbalhelden worden subliem gehekeld. Dewaere speelt een van zijn beste rollen en wordt uitstekend omringd door een reeks betrouwbare bijrolacteurs.

Bête mais discipliné

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Jacques Villeret, Kelvine Dumour, Michel Aumont, Catherine Lachens en Céleste Bollack.

Een dienstplichtig marinier moet tijdens zijn weekendverlof een geleerde escorteren, maar verdooft deze en zijn superieur met een nieuw wapen - slaapgas - en gaat toch naar zijn vriendin, die hem bedriegt met een tenniskampioen. Hij gebruikt het gas ook bij de match tegen een rivaal. Zidi neemt niet eens de moeite meer om de uitgewerkte intrige te vertellen, maar offert alles op aan een serie van weinig oorspronkelijk en volledig uitgemolken gags. Villeret heeft kwaliteiten die zeker de hoofdrol verdienen, maar komt in een lichter komediegenre beter tot zijn recht dan in een logge soldatenklucht.

La Frisée aux lardons

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Alain Jaspard. Met o.a. Bernard Ménez, Bernadette Lafont, Michel Aumont, Pascale Rocard en Jacques Pessis.

Boulevardkomedie met Ménez als een brave echtgenoot die van het verblijf van vrouwlief aan zee gebruik maakt om in Parijs de bloemetjes buiten te gaan zetten. Banaal, luidruchtig en ongeveer even leuk als de gemiddelde les biologie op school.

Pourquoi pas!

1977 | Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1977. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Sami Frey, Mario Gonzalez, Christine Murillo, Nicole Jamet en Michel Aumont.

Een trio (waarom niet!) [KA2]a la JULES ET JIM (waarvan de vrouw het geld verdient!) wordt een quartet en ze weten nog lang en gelukkig te leven. Een sterke film, die je niet snel vergeet over de vrije liefde. Scenario van regisseuse Serreau. Camerawerk van Jean-François Robin.

Mort d'un pourri

1977 | Thriller, Actiefilm, Misdaad, Drama

Frankrijk 1977. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Alain Delon, Michel Aumont, Stéphane Audran, Ornella Muti en Mireille Darc.

Het scenario van Mort d'un pourri is even ondoorzichtig als het politieke wereldje waarin het verhaal speelt. Des te knapper is het dat Alain Delon goed raad weet met zijn dragende rol. Als man van de wereld gaat hij de corruptie te lijf, koersvast, betrouwbaar en gedecideerd. Een man moet nu eenmaal doen wat hij moet doen, ook al is de kans op blijvend succes nihil. Want, weet hij, schakel een corrupte magistraat uit, en er staat al een volgende klaar om zich in het pluche te nestelen. Het verhaal is gebaseerd op een roman van Raf Vallet en het dossier De Briglie, de politicus die in 1976 werd doodgeschoten.

Des Enfants gâtés

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Michel Piccoli, Christine Pascal, Michel Aumont, Arlette Bonnard en Gérard Jugnot.

Een filmer huurt een flat in een buitenwijk om rustig een scenario te kunnen schrijven, maar wordt gevraagd voor een actiecomité dat zich verzet tegen huurverhogingen. Er ontstaat een verhouding met een militante jonge vrouw, zo lang als de actie duurt en tot het script voltooid is. Ondertussen is hij wel losgekomen van het ivoren-torenkunstenaarschap. Taverniers vierde film - geschreven in samenwerking met actrice Pascal en regisseuse Charlotte Dubreuil - heeft een directer maatschappelijk engagement dan gebruikelijk en ook reportage-achtige aspecten; de optelsom echter van de op zichzelf rake maar zeer onderscheiden elementen maakt het resultaat nogal topzwaar.

Mado

1976 | Film noir, Drama

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1976. Film noir van Claude Sautet. Met o.a. Michel Piccoli, Ottavia Piccolo, Jacques Dutronc, Charles Denner en Romy Schneider.

Frans kroonjuweel Michel Piccoli (1925) speelt een welgestelde vijftiger die zijn bedrijf dreigt te verliezen aan een geslepen zakenman. Piccoli’s innig bevriende prostituee Mado (Piccolo, 1949) heeft medelijden en zet zichzelf en haar bonte entourage in om de zwendelaar samen met Piccoli te neutraliseren. Cineast Sautet koos voor een warmbloedige film noir, gevat in sober neorealistische beeldtaal, zonder noemenswaardige actie. De impact van de film komt van de scherp uitgetekende personages op het raakvlak van de bourgeoisie en de onderklasse, met een finale waarin het beoogde gewin verrassend anders uitpakt dan verwacht.

Le jouet

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Michel Bouquet, Fabrice Gréco, Suzy Dyson en Michel Aumont.

In zijn regiedebuut serveert Veber de ingrediënten die zijn daaropvolgende komedies tot kassuccessen zullen maken en Pierre Richard de sterstatus bezorgen. Laatstgenoemde bouwt zijn typische rol van aimabele schlemiel uit Le grand blond avec une chaussure noire gewiekst uit. Journalist François Perrin (een naam die Veber vaker voor een personage gebruikt) neemt noodgedwongen een ongemakkelijk baantje op zich: levend speelgoed voor het even verwende als ongelukkige zoontje van de miljardair in wiens zakenimperium Perrin een figurant is. Kleurrijke jaren zeventig-goedgevoelfilm voor het ganse gezin.

Le Petit Marcel

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Jacques Fansten. Met o.a. Jacques Spiesser, Isabelle Huppert, Yves Robert, Anouk Ferjac en Jean-François Balmer.

Een jongeman wil in Parijs met een geërfde vrachtauto zijn eigen transportonderneming beginnen. De wagen is echter te oud, en hij heeft geen papieren, waardoor hij door een schijnbaar vaderlijke en behulpzame politiecommissaris gemanipuleerd kan worden om verklikker te worden van werkloze vrienden uit een voorstadkroegje die ballorig de verkiezingscampagne van rechtse partij saboteren. Ongemerkt wordt Marcel zelf steeds rechtser. Het scenario is de grootste kwaliteit van dit onnadrukkelijk regiedebuut dat stelling neemt zonder in demagogie te ontaarden. Knap spel van Spiesser die de naïviteit van de hoofdrol geloofwaardig maakt, van Robert als de gevaarlijk gemoedelijke politieman en van Ferjac als zijn echtgenote die voor Marcel de geïdealiseerde 'droomvrouw' wordt.

L' Exercice du pouvoir

1976 |

Frankrijk 1976. Philipe Galland. Met o.a. Michel Aumont, Raymond Gérôme, Michèle Moretti, Henri Virlojeux en Ginette Garcin.

Een ambitieuze jonge vrouw huwt uit berekening de minister van posterijen terwijl ze ook geregeld het bed deelt van andere politieke topfiguren. Als de minister daar lucht van krijgt maakt hij van zijn positie misbruik om alle post bestemd voor zijn echtgenote te onderscheppen. Eén en ander lekt uit en er ontstaat zowaar een regeringscrisis. Een relatief originele Franse komedie met een goede hoofdrol van Aumont. De mogelijkheden van het thema worden door de ongeïnspireerde en slordige regie echter onvoldoende benut en de nadruk ligt al te vaak op platte, voorspelbare grollen.

Parlez-moi d'amour

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Michel Drach. Met o.a. Louis Julien, Nathalie Roussel, Andréa Ferréol, Michel Aumont en Joëlle Bernard.

Een adolescent - zoon van gescheiden ouders - beleeft zijn eerste seksuele ervaringen, maar adviseert zelf de jonge actrice op wie hij verliefd wordt om een regisseur te verkiezen boven hem. Een zelfmoordpoging uit eenzaamheid resulteert in de hereniging met, en hopelijk meer aandacht van zijn moeder. De bekwame en soepele regie en de goede spelprestaties verdienen een beter scenario dan de optelsom van clichés en aangedikte zwartwitcontrasten. Een traumatische ervaring te laten oplossen in een lachbui aan het slot lijkt gepikt te zijn van LE SOUFFLE AU COEUR en mist iedere overtuigingskracht.

Monsieur Balboss

1975 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1975. Drama van Jean Marboeuf. Met o.a. Michel Galabru, Marcel Guiet, Michèle Simonnet, José Arthur en Michel Aumont.

Een gerespecteerd man - commissaris van politie en voorbeeldig huisvader - maakt van zijn machtspositie gebruik voor malversaties binnen de wet en kiest zich daarbij een getuige/medeplichtige/leerling in de persoon van een jonge vagebond, zodat hij toch de prikkel heeft om risico's te nemen. Wanneer de jongen zich tegen hem keert, wordt hij ongestraft uitgeschakeld. Deze cynische politiesatire is op scenarioniveau onvoldoende oorspronkelijk en valt de bourgeois-hypocrisie aan met overbekende middelen. Het visueel grof effectbejag zou stuitend zijn zonder de knappe hoofdrol van Galabru die de quasi- goedmoedigheid overtuigend griezelig weet te maken.

Les Oeufs brouillés

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Joël Santoni. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Claude Brialy, Anna Karina, Michael Lonsdale en Michel Aumont.

De directeur public relations van de Franse regering wil de president een populair image geven door hem op een reis door Frankrijk te laten vergezellen door de 'gemiddelde Fransman'. De opzet lukt, maar mèt de goodwill van de president is ook het aanzien van de metgezel gestegen, die het niet kan verwerken daarna afgedankt te worden. Deze sociale satire naar Italiaans voorbeeld blijft ietwat vrijblijvend, omdat in plaats van de politiek zelf politieke gebruiken tot doelwit zijn genomen: bijzaken in plaats van hoofdzaken. Het scenario is voldoende geestig om de acteurs amusante en niet al te overtrokken karikaturen te laten spelen. De titel verwijst naar het lievelingskostje van Giscard d'Estaing.

Le futur aux trousses

1975 | Sciencefiction, Komedie

Frankrijk 1975. Sciencefiction van Dolorès Grassian. Met o.a. Bernard Fresson, Claude Rich, Andréa Ferréol, Michel Aumont en Rita Renoir.

De overvoerde consumenten kopen niets meer en de president- directeur van een gigantisch concern ziet de ondergang van het faillissement al voor zich opdoemen. Dan verschijnt opeens Borel (!), futuroloog, ten tonele. Hij redt de situatie door het droombeeld van iedereen te verwezenlijken: men kan een dubbele identiteit kopen. Een geweldig succes. Maar de chaos van geesten wordt zo groot dat het gezag het niet langer kan toestaan. Harde satire op consumptiemaatschappij die Dolor[KA2]es Grassian regisseerde en waarvoor zij scenario en dialogen schreef. Het geheel is wisselend van kwaliteit (sommige ideeën zijn slecht of onvoldoende uitgebuit) maar bepaalde scènes bieden leuke momenten vol onstuimige humor. De fotografie is van Alain Derobe en André Dubreuil.

La gifle

1974 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1974. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Annie Girardot, Isabelle Adjani, Nicole Courcel en Francis Perrin.

Gescheiden aardrijkskundeleraar Jean (Ventura) en zijn opgroeiende dochter Isabelle (Adjani) hebben dezelfde opvliegende aard. Een stevige ruzie eindigt met een klap, waarop Isabelle naar haar moeder Hélène (Girardot) in Engeland vertrekt. Jean, die ook nog ruzie met zijn vriendin heeft, besluit Isabelle achterna te reizen. Ventura en Girardot zijn goed in deze aardige, tikje melancholieke komedie over moeizame familierelaties, maar de belangrijkste trekpleister van de film is Adjani, destijds pas achttien jaar, die een geweldige temperamentvolle meid neerzet en met deze film doorbrak.

La course à l'echalote

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi en La. Met o.a. Pierre Richard, Jane Birkin, Michel Aumont, Claude Dauphin en Amadeus August.

Een bank-employé die door verliefdheid verstrooid is, laat zich de papieren van de eigendomsoverdracht van een nachtclub ontfutselen. Een travestie-danser bemachtigt ze en gaat in vermomming ermee van door. Deze achtervolgingskomedie heeft te veel onwaarschijnlijkheden en te weinig geslaagde grappen waardoor acteurs geforceerd leuk moeten doen. De producent van de film, Christian Fechner, was indertijd de eigenaar van travestie- nachtclub Alcazar in Parijs, maar ook daarvan wordt een flauwe karikatuur gemaakt. Scenario van de regisseur, die werd bijgestaan door Michel Fabre en Jean-Luc Voulfow. Gedraaid in Scope-couleurs.

La Course A L'echalotte

1974 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Claude Dauphin, Jane Birkin, Pierre Richard, Dean Martin en Henri Deus.

Een bank-employé die door verliefdheid verstrooid is, laat zich de papieren van de eigendomsoverdracht van een nachtclub ontfutselen. Een travestie-danser bemachtigt ze en gaat in vermomming ermee van door. Deze achtervolgingskomedie heeft te veel onwaarschijnlijkheden en te weinig geslaagde grappen waardoor acteurs geforceerd leuk moeten doen. De producent van de film, Christian Fechner, was indertijd de eigenaar van travestie- nachtclub Alcazar in Parijs, maar ook daarvan wordt een flauwe karikatuur gemaakt. Scenario van de regisseur, die werd bijgestaan door Michel Fabre en Jean-Luc Voulfow. Gedraaid in Scope-couleurs.

Nada

1973 | Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1973. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Fabio Testi, Mariangela Melato, Lou Castel, Michel Duchaussoy en Maurice Garrel.

Een groep anarchisten van uiteenlopende ideologie ontvoert de Amerikaanse ambassadeur, maar is daarbij gefilmd door de Inlichtingendienst. De afgelegen boerderij waar ze op het losgeld wachten wordt aangevallen door de gendarmerie die ze -in opdracht van het ministerie - geen mogelijkheid tot overgave laat, zodat de overheid hen als levensgevaarlijk en bloeddorstig zal kunnen afschilderen. Deze virtuoos gemaakte en knap gespeelde politieke thriller heeft als strekking dat onbezonnen revolutionaire acties de repressieve krachten alleen maar versterken en mobiliseren, wat Chabrol bij de première niet in dank werd afgenomen, maar waar de ontwikkelingen sindsdien hem gelijk in hebben gegeven. Scenario van regisseur Chabrol en Jean- Patrick Manchette. Camerawerk van Jean Rabier.

La Femme en bleu

1972 | Drama, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Michel Deville. Met o.a. Michel Piccoli, Simone Simon, Michel Aumont, Geneviève Fontanel en Sabine Glaser.

Een succesvol musicus met een gelukkig privé-leven, raakt geobsedeerd door een in het blauw geklede vrouw. Hij spreekt haar niet onmiddellijk aan en ze verdwijnt dan ook uit zijn leven. Zijn geliefde vreest de concurrentie van zijn droombeeld meer dan zijn slippertjes en helpt hem mee haar te zoeken. De eerste film van Deville zonder vaste scenarioschrijfster Nina Companeez mist de koketterie van vroeger werk, maar de melancholieke ironie wordt al te precieus en vaag uitgewerkt. Goed spel van Piccoli en Massari.

Le malade imaginaire

1966 | Komedie

Frankrijk 1966. Komedie van Jean Pignol. Met o.a. Louis Seigner, Georges Chamarat, Jean-Paul Roussillon, Louise Conte en Michel Aumont.

Film van een vergeten regisseur die zich beperkt tot een vlakke registratie van de beroemde komedie van Molière en die blijk geeft van een totaal gebrek aan inventiviteit op filmisch gebied. Wat overblijft zijn de mooie decors, de onvergetelijke tekst, het verzorgde camerawerk en de eerlijke vertolking. De film verzinkt echter in het niet vergeleken bij IL MALATO IMMAGINARIO van Tonino Cervi!