Elisabeth Bourgine

La cavalcade

Frankrijk 1999. Drama van Daniel Janneau. Met o.a. Claude Nicot, Jacqueline Jehanneuf, Francis Perrin, Philippe Bas en Roland Magdane.

La nuit des Hulottes

Frankrijk 1998. Komedie van Michaëla Watteaux. Met o.a. Julien Guiomar, Elizabeth Bourgine, Magali Noël, Antoine Du Merle en Jean Nehr.

Le grand blanc de Lambaréné

Kameroen​/​​Gabon​/​​Frankrijk 1995. Biografie van Bassek Ba Kobhio en Bassek Bas Kobhio. Met o.a. André Wilms, Marisa Berenson, Alex Descas, Elisabeth Bourgine en Magaly Berdy.

Het portret van Dr. Albert Schweitzer (Wilms) en zijn vrouw H[KA1]el[KA2]ene, die aan tuberculose leed en daaraan stierf. De film beslaat de periode van 1935 tot de onafhankelijkheid van Kameroen in 1960. Het verhaal wordt verteld door de ogen van een kleine jongen Koumba (als volwassene gespeeld door Descas), die grote bewondering heeft voor de grote blanke geneesheer. Schweitzer stuurt hem naar de stad om te studeren. Tijdens WO II is er een tekort aan geneesmiddelen en Schweitzer neemt zijn toevlucht tot geneeskrachtige kruiden van de traditionele Afrikaanse medicijnman. Als H[KA1]el[KA2]ene sterft, vindt de dokter met de snor en de tropenhelm troost bij een dorpsschone, Bissa (Berdy). Als de Nobelprijs verleend wordt aan Schweitzer, begint de Koumba het gezicht van de koloniale heersers te onderscheiden, waaraan ook de arts uit de Elzas niet ontkomt. Bij de onafhankelijkheid staan deze twee ideologisch tegenover elkaar. Schweitzer is vijf jaar later dood. Het interessante aan de biografische film is, dat hij door een Afrikaan gemaakt is en op locatie gedraaid werd. De spelprestaties zijn hoog, al werkt het gevoel voor details wat irriterend voor de kijker die een vlotte vertelling verwacht. Technisch is het allemaal best in orde. Het camerawerk is van Vincenzo Marano en het scenario werd geschreven door regisseur Ba Kobhio en Serge Lascar.

Maigret et le fantôme

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​België​/​​Finland 1994. Mysterie van Hannu Kahakorpi. Met o.a. Bruno Cremer, Heinz Bennent, Elisabeth Bourgine, Timo Torikka en Nadine Spinoza.

Maigret (Cremer) vliegt naar Finland om er het onderzoek te leiden na een moordpoging op inspecteur Lognon (gespeeld door de Finse acteur Esko Pesonen!). Maigret belandt bij Marinette (Spinoza), bij wie Lognon onderdak vond, maar die sindsdien spoorloos verdween. Aan de overkant logeren in een hotelletje een vreemd koppel en een jonge Russische schilder en die hebben uiteraard allemaal iets met de aanslag te maken. Ongewoon, in Finland door Fins regisseur Kahakorpi gedraaid Maigret-verhaal waarvan het meubilair slechts door Cremer kan gered worden. Het gelijknamige boek, geen hoogvlieger, dateert van 1963, een slecht Simenon-jaar, waarin hij slechts drie boeken produceerde, omdat hij door gezinsperikelen te veel afgeleid werd.

Le trajet de la foudre

België​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Jacques Bourton. Met o.a. Jacques Perrin, Elisabeth Bourgine, Béatrice Agenin, Lionel Bourguet en Christian Crahay.

Perrin is in Brugge voor de restauratie van een schilderij. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om Agenin op te zoeken, een vriendin die een recital geeft in het casino van Knokke. Op een feestje in haar villa leert Perrin Agenins vrienden kennen: haar cynische impresario, haar pianist Depauw, die verliefd op haar is, de mooie Bourgine, en Bourguet, Agenins invalide zoon. Onder de gasten heerst een gespannen sfeer, die nog grimmiger wordt wanneer Agenin aankondigt dat zij wil stoppen met zingen. Het is duidelijk dat sommigen nog wat rekeningen te vereffenen hebben met anderen... Naar de roman van Stanislas-André Steeman, een sfeervolle politiefilm, helemaal in België opgenomen. Calros Saboga bewerkte het tot scenario.

Pas de vieux os

Frankrijk 1986. Misdaad van Gérard Mordillat. Met o.a. François Dunoyer, Yves Robert, Gérard Blain, Elisabeth Bourgine en Sabine Haudepin.

Een aflevering uit de beroemde Série Noire van Gallimard. Het verloop van een bokswedstrijd is tevoren tot in de puntjes uitgestippeld. De Fransman zal in de zesde ronde door zijn Engelse tegenstander 'knock-out' worden geslagen. Er wordt afgeweken van het programma wanneer de Fransman de Engelsman doodt. Was het met opzet? Deze tv-film is een van de betere uit de serie, dankzij rake sfeerschets, ondoorgrondelijke karakters, veel verdacht gedrag en een knappe regie, met galgehumor van hetzelfde niveau. Tamelijk

Cours privé

Frankrijk 1986. Drama van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Michel Aumont, Xavier Deluc, Sylvia Zerbib en Emmanuelle Seigner.

Jeanne, een verleidelijke lerares op een privé- instelling, komt in opspraak door anonieme brieven en foto's van pornografische aard. Eenmaal ontslagen heldert zij de zaak op en blijkt de directeur - verliefd op haar en afgewezen - de hoofdschuldige te zijn. Hij pleegt zelfmoord en Jeanne kan haar carrière op een andere school weer oppakken. Een interessant scenario en goede spelers, maar de regisseur kon zijn thema niet de baas. Scenario van regisseur Granier-Deferre, Jean-Marc Roberts en Christopher Frank naar het verhaal Portrait craché van Frank.

La septième cible

Frankrijk 1984. Misdaad van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Lea Massari, Jean Poiret, Elisabeth Bourgine en Roger Planchon.

Op een dag wordt Bastien Grimaldi (Ventura) vlak bij zijn huis in Parijs door twee onbekenden mishandeld. Even later staat zijn auto in de fik. Bastien wil weten wie het op hem gemunt heeft, zijn zoektocht brengt hem naar Berlijn. Misdaadthriller met een prima hoofdrol van Ventura en veel eigenaardige wendingen houdt misschien niet de hele tijd de spanning vast, maar heeft een aangenaam nuchtere sfeer. De Italiaans-Franse Ventura (La bonne année), die in 1987 zou overlijden, maakte vier films met regisseur Pinoteau.

Madame G.

Frankrijk 1976. Drama van Jean-Luc Miesch. Met o.a. Jeannette Granval, Elisabeth Bourgine, Marcel Chicot, Yann Le Bonniec en Marcelle-Jeanne Bretonnière.

Deze verzonnen biografie wordt ons verteld door Catherine, de dochter van Madame G. die variété-artieste in Parijs is. Het begint in Rennes, waar madame G. oftewel Jeanne zelfmoord heeft gepleegd. Haar zieke en aan de drank verslaafde echtgenoot was eerder op onwaardige wijze in de kamer van Catherine gestorven. Daarna waren huisuitzetting, ruzie met haar schoondochter en het loslaten van Catherine, die naar Parijs vluchtte, haar deel. Deze film is het beste te omschrijven als een slechte Zola in een misdaad-jasje en is bovendien ongewild komisch omdat de regisseur de materie nauwelijks beheerst. De montage lijkt nergens naar en de acteurs werden slecht begeleid. Een paar ideeën vallen wel op in dit veel te ambitieuze project. Zo gaan de kleurenscènes over de werkelijkheid, de zwart-wit-scènes over het verleden en zijn de ingelaste scènes in de kleur lichtroze fantasieën. Ook bekend als Madame G. OU LA FABULEUSE HISTOIRE DE JEANNE PLONGEUSE.