Philippe Rouleau

Tatort - Frankfurt-Miami

Duitsland 1996. Mysterie van Klaus Biedermann. Met o.a. Karl-Heinz von Hassel, Patrick Chesnais, Ilaria Borelli, Anne Jacquemin en Slaheddine Ben Saad.

Le groom

Frankrijk 1996. Komedie van Paul Racer. Met o.a. Renaud Menager, Thérèse Léotard, Jean-Pierre Bisson, Claude Piéplu en Mallaury Nataf.

Mondaine : La madone de Lisbonne

Frankrijk 1995. Mysterie van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Tania Da Costa, Florence Giorgetti en Philippe Rouleau.

Commissaris Anders Etchegoyen (Chesnais) helpt de dochter van een overleden collega uit de problemen, die is opgepakt wegens drugsbezit. Wat later wordt zij vermoord in haar appartement. Anders ontdekt al vlug dat het om een vergissing ging. Het eigenlijke doelwit was de mooie Braziliaanse Julia (Da Costa), die sinds kort de flat van het slachtoffer deelt. Julia is uit Lissabon weggevlucht omdat ze niet langer meer wilde tippelen. Haar pooier is echter niet van plan haar zomaar te laten gaan. Politie-avontuur zonder veel verrassingen, gemaakt naar bekend recept. Het scenario is van Jacques Labib en Franck Appréderis en producent Simon Michaël naar diens boek. Het camerawerk is van Dominique Brabant.

La mondaine: L'héroïne de Francfort

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Misdaad van Klaus Biedermann. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Karl-Heinz von Hassel, Anne Jacquemin en Slaheddine Ben Saad.

Commissaris Chesnais wordt geconfronteerd met een reeks gelijkaardige moorden: ze werden allen gepleegd op de slaaptrein Frankfurt/Parijs en de slachtoffers waren allen prostituées die in hetzelfde eroscentrum werkten in Frankfurt. Samen met een Duitse collega komt hij op het spoor van drugtransport, uitgevoerd door de prostituées. Onder hen bevindt zich een oude vriendin van Chesnais, Jacquemin, voor wie de reis ongestoord verloopt. Oerconventionele politiefilm die een mengeling biedt van alle clichées uit zowel de Duitse Krimi's als de France policiers. Het acteerwerk is aan de zwakke kant en het scenario van Jacques Labib en Frédéric Ajardie heeft weinig verrassingen te bieden. Yves Dahan hanteerde de camera. Formaat 16/9.

La Mondaine: La belle de Varsovie

Frankrijk​/​​Italië 1994. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Wojciech Wysocki, Agnieszka Wagner en Philippe Rouleau.

Chesnais, commissaris bij de zedenpolitie, heeft nog een rekening te vereffenen met de moordenaar van zijn beste vriend, over wiens zoontje hij zich heeft ontfermd. Hij krijgt daartoe de kans wanneer hij, na de moord op een zestienjarige Poolse striptease-danseres, een netwerk van vrouwenhandel op het spoor komt. Hij zweert dit web op te doeken. Alledaagse, gewelddadige politiefilm geeft een beeld van de handel in Oosteuropese vrouwen in Frankrijk. Uit dit onderwerp was veel meer te halen dan scenaristen Jacques Labile, Simon Michael, Michèle Letellier en Apprédis ten tonele brengen. De humoristische kwinkslagen in de dialogen gaan eveneens de mist in. Yves Dahan zette alles netjes op film.

Soleil d'automne

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Philippe Rouleau, Anny Romand, Faye Anastasia, Roger Souza en Elise Caron.

Na tien jaar samengewoond te hebben besluiten Bernard en Michel eindelijk te trouwen. Michel leeft al jaren in onenigheid met haar vader Rouleau, die hun dochtertje Anastasia nog nooit gezien heeft. Tijdens de huwelijksreis slaat het noodlot toe. De pasgehuwden komen om bij een auto-ongeval. Rouleau wil uiteindelijk toch de begrafenis van zijn dochter bijwonen. Hier wordt hij voor de eerste maal geconfronteerd met zijn kleindochter, die hem koel ontvangt. Aangrijpend gezinsdrama dat niet vervalt in overdreven sentimenteel gedoe. Zeer gevoelig vertolkt door Rouleau en de jonge Anastasia die het langzaam naar elkaar toegroeien, prachtig uitbeelden. Het scenario is van Ertaud en Didier Cohen, gebaseerd op een verhaal van Christian Signol. Mooie beelden van Charlie Gaëta.

La milliardaire

Frankrijk 1991. Jacques Ertaud. Met o.a. Nicole Courcel, Judith Magre, Bernard Fresson, Klaus Grundberg en Philippe Rouleau.

Men zou deze produktie als `zakenfilm` kunnen betitelen. De film verhaalt over de talrijke verwikkelingen rond het personage van de miljardaire Ir[KA2]ene Aubrac (Courcel) en heeft als hoofdthema Geld met een grote G: race om een industrieel imperium, redding van een bedreigde holding, duistere financiële operaties, tussenkomst van een 'Zuid-Amerikaanse' dictator, vertrouwde raadsmannen op de achtergrond, verloren contracten, etc.. Deze hele santekraam werd geregisseerd door een ex-cineast die een zeer invloedrijke tv-maker is geworden: men heeft hem dus de nodige middelen gegeven, maar het is niets meer dan een handige fabrikatie. Zeker, miljardairs bestaan, maar in een tijd dat het openbare bod voor overname van bedrijven in de mode is, zal deze film een groot, niet erg ontwikkeld publiek trekken. Degenen die daarentegen verstand hebben van zaken doen, lopen een grote kans in lachen uit te barsten, zo is alles in deze miniserie teruggebracht naar stereotiepen. Wij hebben het sterke vermoeden dat de Franse socialistische regering achter de politieke afstandsbediening van deze produktie zit. De acteurs zijn goed, dus laten we barmhartig zijn en zeggen dat de film bijna GEMIDDELD is.

L'ami de Pauline

Frankrijk 1991. Misdaad van Jacques Cornet. Met o.a. Nathalie Nell, Joséphine Chaplin, Philippe Rouleau, Fred Personne en Sady Rebbot.

Uit de indrukwekkende detective-serie [KL]Le Masque[KLE] (Librarie des Champs-Elys[KA1]ees). De vier voornaamste personages: een voormalige directeur en eigenaar van een bank, die dertig jaar geleden bij een ongeluk verlamd is geraakt, zijn twee dochters, van wie er een, Pauline (Chaplin), hem verzorgt, terwijl de andere, Marjorie (Nell), directrice van de bank is geworden, en de psychiater bij wie Pauline de laatste tijd regelmatig over de vloer komt. Laatstgenoemde haalt diep weggestopte herinneringen naar boven, onder meer over het ongeluk van haar vader: wat is er eigenlijk precies gebeurd? De regie is correct maar slaagt er niet in de subtiliteit die Ruth Rendell in haar novelle Divided we stand ontplooit helemaal op het scherm over te brengen, al geeft Chaplin de ontreddering en de gemoedstoestanden van haar personage heel goed weer. Dankzij haar tamelijk

Esquisse d'une jeune femme sens dessus dessous

Frankrijk 1990. Komedie van Alain Boudet. Met o.a. Nathalie Baye, Philippe Rouleau, Rudi Coupez en René Féret.

De liefdesperikelen van een jonge vrouw die een relatie heeft met twee zeer uiteenlopende mannen: de een is van het vreselijke type `dynamische jonge manager` (en getrouwd), de ander is een jonge nachtwaker. Uit deze tegenstelling had een interessante film kunnen groeien, maar alles blijft steken in het oppervlakkige en komt inderdaad niet verder dan een schets: er wordt immers niets uitgewerkt.

Jours de sable

Frankrijk 1989. Drama van Youri. Met o.a. Catherine Spaak, Florence Giorgetti, Philippe Rouleau en Claude Mann.

Hélène is arts in een plattelandsziekenhuis ergens in het Midden-Oosten. Een groep fanatiekelingen moordt de artsen en de patiënten uit. Hélène keert terug naar Frankrijk. Haar doodzieke vader overlijdt tijdens haar aankomst. Zij moet zorg dragen voor zijn begrafenis en zijn opvolging. Wanneer ze haar familie en haar vrienden weer ziet, gaat ze nadenken over haar motivatie om een zwervend leven te leiden. Het intelligente scenario wordt bedorven door het naïeve en onhandige spel van de acteurs. Spaak is nauwelijks overtuigend.

Gueule d'arnaque

Frankrijk 1989. Misdaad van Joël Séria. Met o.a. Hugues Quester, Philippe Rouleau, Jeanne Goupil, Olivia Brunaux en Dora Doll.

Joe Laboissière, bijgenaamd 'Joe Dandy' was een oneerlijke bankkassier. Hij heeft er juist twee jaar gevangenis op zitten wanneer hij natuurlijk weer wordt ingeschakeld door het 'wereldje'. Deze reeks avonturen is bekwaam in scène gezet, zonder van de gemeenplaatsen en cliché's die bij het genre horen af te zien. Een film die heus wel wat ontspanning biedt, maar de kijker zoekt tevergeefs naar de originele ideeën die het werk van Joël Séria doorgaans kenmerken. Weer een voormalige cineast die omwille van het geld zijn verstand op nul heeft gezet.

Soigne ta droite

Frankrijk​/​​Zwitserland 1987. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Jean-Luc Godard, Jacques Villeret, François Périer, Jane Birkin en Michel Galabru.

Een regisseur die vroeger in de mode was, is nu gedwongen opdrachtfilms te maken om zijn brood te verdienen. Hij neemt het vliegtuig om een project (of een film?) af te leveren bij een vage opdrachtgever. Het script is een voorwendsel om stil te staan bij de pogingen, mislukkingen en het concept van de film in kwestie. Het geheel eindigt in een soort absurde klucht met Godard in de rol van de betreffende cineast. Een quasi- surrealistische collage met humor à la Tati, naar wie Godard opzettelijk verwijst. Het is een film van ongelijkmatige kwaliteit, soms voor de hand liggend maar nergens oninteressant. Godard blijft experimenteren en zoeken naar mogelijkheden voor visuele weergave.

Oriana

Frankrijk​/​​Venezuela 1985. Drama van Fina Torres. Met o.a. Doris Wells, Daniela Silverio, Rafael Briceno, Maya Oloe en Mirta Borgès.

Na twintig jaar keert Mar[KA1]ia (Selverio) terug naar Venezuela en het huis waar ze in haar jeugd enkele dagen doorbracht. Omdat haar tante, Oriana (Wells), is gestorven, heeft zij de hacienda ge[KA3]erfd en ze is van plan die te verkopen. Hier verschijnen de sporen van haar tante`s verleden weer voor haar ogen: een verboden liefde, tekenen van geweld... en het altijd aanwezige, obsederende verlangen van Oriana. Ze besluit tenslotte het bezit niet van de hand te doen. Een weinig originele film met een eenzijdig en beperkt thema, die veel te literair is (naar de gelijknamige roman van Marvel Moreno). Caminos speelt de titelfiguur als kind en Venturini als adolescente.

Mesrine

Frankrijk 1983. Actiefilm van André Génovès. Met o.a. Nicolas Silberg, Caroline Aguilar, Gérard Sergue, Michel Poujade en Michel Beaune.

De verfilming van het gedramatiseerde leven en de carri[KA2]ere van Frankrijks Staatsvijand Nr.1 (en diens vriendin) uit de jaren zeventig. Door Silbert met verve gespeeld, geholpen door zijn postuur, waardoor hij goed op de misdadiger lijkt. Regisseur Genovès benadrukt het aktie-element net iets teveel, terwijl hij achterwege laat dat het Bonnie-en-Clyde- achtige duo ook een produkt was van de geweldige publiciteitsgolf die de media hen gaven. In dat jaar ging er ook een rake documentaire JACQUES MESRINE in première.

Premier voyage

Frankrijk 1979. Familiefilm van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Vincent Trintignant, Patrick Chesnais, Richard Berry en Lucienne Hamon.

Na de dood van haar moeder ontvlucht een meisje met haar vijf-jarig broertje het vooruitzicht van aparte pleeggezinnen; ze gaan de vader zoeken, een booteigenaar in Antibes. Na een lange tocht (te voet en liftend) en de nodige avonturen onderweg wordt het doel bereikt. De sympathiek opgezette film heeft kwaliteit door het opmerkelijke spel van de kinderen van de regisseuse, maar mist overtuigingskracht door het ontbreken van ontberingen onderweg zodat de aandacht moet worden vastgehouden door loze suspense-effecten (meer nog in de nadrukkelijke muziek dan in de scènes). Het happy end komt als een opluchting, minder vanwege medegevoel met de jonge helden dan om het feit dat de film eindelijk afgelopen is.

Le Dossier 51

Frankrijk 1978. Thriller van Michel Deville. Met o.a. François Marthouret, Roger Planchon, Anna Prucnal, Didier Sauvegrain en Françoise Lugagne.

In economisch contact met de Derde Wereld moet de hoge diplomaat Dominique Auphal (Marthouret) door een geheime organisatie gemanipuleerd worden. Systematisch wordt gezocht naar de zwakke plek waarmee hij tot medewerking gechanteerd kan worden. De roman van Gilles Perrault kreeg een opmerkelijke filmvorm, waarin de hoofdpersoon nauwelijks te zien is en zijn portret wordt samengesteld uit getuigenissen van anderen wier ondervragers ook buiten beeld blijven. Een knappe, ongewone thriller. Het scenario is van Gilles Perrault en regisseur Deville. Het camerawerk is van Claude Lecomte. Eastmancolor, Mono.

Julie pot de colle

Frankrijk 1976. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Marlène Jobert, Jean-Claude Brialy, Alexandra Stewart, Christian Alers en Anna Gaylor.

Een jonge zakenman, voor een transactie in Marokko, wordt onverwachts geconfronteerd met een vrouw die haar man vermoord zegt te hebben. Hij helpt haar het lijk te verbergen en neemt haar mee naar Parijs waar zijn hele georganiseerde bestaan omver wordt gegooid. Deze poging tot een komedie in vooroorlogse Hollywood-stijl mist verrassingen en een lichte stijl van acteren. Het tempo is meer gehaast dan vlot.

Collection sentiment: Soleil d'automne

. Jacques Ertaud. Met o.a. Philippe Rouleau, Anny Romand en Catherine Allégret.

Een jonge zakenman, voor een transactie in Marokko, wordt onverwachts geconfronteerd met een vrouw die haar man vermoord zegt te hebben. Hij helpt haar het lijk te verbergen en neemt haar mee naar Parijs waar zijn hele georganiseerde bestaan omver wordt gegooid. Deze poging tot een komedie in vooroorlogse Hollywood-stijl mist verrassingen en een lichte stijl van acteren. Het tempo is meer gehaast dan vlot.